Zo even een kop thee en een paar minuten voor mij.
Zaterdag sliep Nathan opeens wel heel veel, ik maakte me zorgen en besloot toch even te temperaturen: 38.1, vond ik toch te hoog voor een kindje van deze leefijd dus meteen de HAP gebeld. De huisarts wilde Nathan wel graag even zien. Dus wij naar de HAP, arts heeft bijna 15 minuten met Nathan op schoot gezeten, heeft gekeken of hij aangelegd wilde worden en wilde drinken en toen besloten om ons met paracetamol naar huis te sturen. Als er iets veranderde of als ik me zorgen maakte meteen weer bellen. Temperatuur ging met de paracetamol niet echt om laag, 's nachts om 2 uur weer gemeten en toen was het 39.0!! Meteen HAP gebeld, Nathan in pyjama in de maxi cosi en meteen heen. Huisarts maakte zich zorgen en stuurde ons direct door naar de kinderarts in het UMCG. Hoop onderzoeken (lijntje prikken wat een keer misging, ik zat erbij te huilen) het leek geen bacterie maar we moesten toch even blijven. Dus wij uiteindelijk om kwart over 5 naar de afdeling in het kinderziekenhuis, waar de verpleegster begon met "hij ligt hier goed, ga maar naar huis ik geef hem straks wel een
flesje 
. Ze stond nogal aan te dringen dat ik thuis moest gaan slapen, ik had het idee dat ze wel ik weet niet wat ging uitspoken met mijn kind dus ben absoluut gebleven. De kinderarts die zondagochtend langskwam maakte zich toch wat zorgen dus wilde voor de zekerheid een lumbaal punctie doen (om hersenvliesontsteking uit te sluiten), ik mocht er niet bij aanwezig zijn, het schijnt nogal moeilijk te zijn voor moeders om daarbij aanwezig te zijn. Maar daar kwam ook niets uit. Ze wilden hem gewoon houden voor observatie. Hij heeft heel veel geslapen in het ziekenhuis en moest echt uitzieken. Af en toe kon ik echt aan hem horen dat hij pijn had en dat hij zich niet lekker voelde, en hij heeft in het ziekenhuis nog een paar keer paracetamol gehad. Maar gelukkig dronk hij wel steeds goed, en had hij goede natte luiers. Gisteren aan het einde van de middag had hij echt diarree en 's avonds was zn fontanel helemaal ingetrokken dus toen maakte ik me wel weer bezorgd maar vanochtend zag alles er goed uit en heeft de echte kinderarts (dus niet de co of de assistent) hem nog even goed bekeken en die vond dat hij wel naar huis kon!
Verder raad ik iedereen aan die een klein kindje in het ziekenhuis moet laten er absoluut bij te blijven. Zondagavond moesten we echt even eten, al met al max 20 minuten weg geweest en vantevoren hadden we aangegeven dat we weg moesten en of ze er even wat beter op wilden letten en ons laten weten als hij huilde. Hij was volledig overstuur toen we terugkwamen dus daarna durfde ik hem ook niet langer dan 5 minuten alleen te laten. Ik snap alleen wel dat ze het gewoon echt druk hebben, alleen de combinatie hiervan met de opmerking van die ochtend dat ik maar lekker thuis moest slapen, geeft mij niet het gevoel dat ik ooit zo'n klein kindje alleen achter zou kunnen laten in een ziekenhuis. Ze zijn trouwens niet echt van de borstvoeding heb ik het idee, iedereen kwam met de vraag "heeft hij zn flesje net gehad?" terwijl duidelijk bekend was dat ik bv geef op verzoek. Maar ik kan het verkeerd geïnterpreteerd hebben.