Vroeg settlen, slecht?

quote:

Op maandag 13 september 2010 12:15 schreef traveljunky het volgende:

[..]

Ik denk dat dat laatste is waar het om draait.

Je moet doen waar je je nu gelukkig bij voelt. Misschien is het voor altijd, misschien niet. Die garantie krijg je ook niet als je 8 jaar ouder bent hoor.

Nee idd. Ik raad het ook iedereen vooral aan om te doen waar hij of zij gelukkig van wordt. Je leeft nu, niet over 10 jaar. Als het voor altijd goed gaat is het fantastisch, als het niet blijkt te werken heb je in ieder geval iets gedaan dat goed voelt

De vriendin van mijn neef (30) is nu 22 en zwanger van haar tweede. Zij zweert er bij, maar ik vind het zonde en dom. Maar goed, het is haar leven en zij moet doen wat zij denkt dat goed voor haar is.

Ik ben ook vroeg gaan samenwonen (20), maar heb de burgerlijkheid er niet in laten sluipen. Ondanks dat is het toch niet goed afgelopen. Inmiddels woon ik dus alleen. Ik heb er opzich geen spijt van, maar achteraf had ik het wel anders aangepakt. Van het verleden leer je. Doe gewoon wat op dit moment goed voelt, dan kan je je geen grote buil vallen.

Ik zou er in ieder geval wel voor zorgen dat je ook vriendinnen houdt die nog niet samenwonen, anders kom je volgens mij wel snel in een saai milieu terecht. Maar het ligt er ook aan wat voor types jullie zijn. Mijzelf zie ik op m'n 50e nog niet burgerlijk zijn.

Ik vind het niet raar, maar zie wel bij veel mensen dat het dan later gaat kriebelen. Omdat ze niet weten hoe het is om alleen te wonen of omdat ze nooit een wilde periode hebben gehad en nieuwsgierig zijn naar wat ze gemist hebben. Bovendien denk ik dat het voor eidereen goed is om een tijdje op jezelf aangewezen te zijn geweest, denk dat je daar veel van leert. Ik snap dus de haast meestal niet zo.

quote:

Op maandag 13 september 2010 17:27 schreef Ripley het volgende:
Ik vind het niet raar, maar zie wel bij veel mensen dat het dan later gaat kriebelen. Omdat ze niet weten hoe het is om alleen te wonen of omdat ze nooit een wilde periode hebben gehad en nieuwsgierig zijn naar wat ze gemist hebben. Bovendien denk ik dat het voor eidereen goed is om een tijdje op jezelf aangewezen te zijn geweest, denk dat je daar veel van leert. Ik snap dus de haast meestal niet zo.

De 'wilde periode' zou ik niet gemist hebben. Wilde tijden kan je ook in een relatie hebben Maar het op jezelf wonen vind ik achteraf zeker wel belangrijk en dat had ik ook moeten doen voordat ik samen ging wonen. Dat raad ik TS dus eigenlijk ook wel aan, ookal is het nu al te laat

Ik woonde op mijn 19e ook samen. We zijn samen volwassen geworden, al groeiden we ieder een andere kant op. 4 jaar later gingen we uit elkaar.

Mijn wilde periodes heb ik daarvoor en daarna gehad.

quote:

Op maandag 13 september 2010 17:31 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

De 'wilde periode' zou ik niet gemist hebben. Wilde tijden kan je ook in een relatie hebben

Ik vind het in principe wel vroeg. De mensen die ik 'ken' die op die leeftijd al gaan hokken zijn of rammend christelijk of hebben een mbo opleiding genoten en zijn daarom jaren eerder klaar met leren en zodoende eerder in die levensfase.

Hoewel het in mijn geval ook gekund had op die leeftijd ben ik blij dat ik het niet gedaan heb.

Wilde periodes
Ik woon vanaf mijn twintigste samen, kan niet beter. En dat zonder lage opleiding en streng christelijke achtergrond

Ik vind 21 niet jong. Vriendin van me was 16 als ik me niet vergis.

Er is natuurlijk geen goed of fout in deze zin. Samenwonen kan heel veel redenen hebben, ieder moet voor zichzelf beslissen wanneer hij/zij dat wil.

Ik zelf zou niet samen willen wonen nu, maar dat komt omdat ik op dit moment geen vriendin heb en mijn ex ook andere dingen wilde dan ik. Ik wil nu even niet verantwoordelijk doen, ik wil lekker naar de kroeg op dinsdagavond als ik daar zin in heb en dan woensdag met een kater rond 2 uur wakker worden. Als ik een vriendinnetje krijg die dat prima vind, dan zie ik mezelf best met haar samenwonen.

Aan de andere kant vond ik het ook heerlijk om samen Lost te kijken of wat dan ook, dat burgerlijke heeft ook zo z'n charmes. Maar voor mij wil ik vooral doen waar ik zin in heb nu, en niet teveel nadenken over later.

Ik ga deze week verhuizen naar een huis met een goeie vriend van me. Ik zat altijd prima thuis, maar vond het tijd worden mijn eigen plek te hebben. De argumenten over mijn vrijheid thuis, de financiele voordelen van thuiswonen en de ruimte die ik thuis heb weegde niet meer zo zwaar als de drang een eigen huis te hebben. Dus ookal is het financieel niet zo verstandig, ik ben zeer blij met het huis dat die goeie vriend en ik gevonden hebben en ik weet zeker dat het een super tijd gaat worden.

Iedereen heeft natuurlijk andere prioriteiten. Zo heeft Luthien87 duidelijk de prioriteit bij haar studie liggen. Dat gaat in haar geval hand in hand met geen vriendje kennelijk. Persoonlijk vind ik dat je prima kan settlen als je nog in je studieperiode zit, ook als je minder financiele middelen hebt. Daarbij is het hebben van een relatie niet hezelfde als settlen. Een vriend van mij woont ook ergens met z'n vriendinnetje terwijl ze beide nog studeren, die zijn soms lekker burgerlijk, en soms gaan ze keihard zuipen.

Als een meisje op haar 16e zo ongelukkig is thuis dat ze bij fout vriendje van 21 gaat wonen, dan leert ze daar alleen maar van. Uiteindelijk zal ze zich prima redden en op vroege leeftijd zelfstandig worden. Wat is dan beter? Dat ze per sé nog thuis blijft, terwijl ze daar niet gelukkig is? Ook al is het vriendje van 21 mss geen leuke gozer en is het gedoemd te mislukken, alleen maar levenservaring!

Ik denk niet dat er wat mis is met jong samenwonen. Wel denk ik dat je in de periode tussen je 18e en 23e nog heel erg in ontwikkeling bent qua persoon en je moet ertegen kunnen dat jullie allebei dus nog wat veranderen qua persoonlijkheid. Maar als je dat kan accepteren dan is er denk ik niks aan de hand.

Ik denk wel dat dat de reden is dat stelletjes die jong gaan samenwonen niet bij elkaar blijven. Maar het betekent niet dat mensen die ouder zijn dat niet gebeurt of dat het beter is om te wachten.

quote:

Op maandag 13 september 2010 19:51 schreef AgLarrr het volgende:

[..]

Zonder tongsmiley haal je het helemaal uit de context.

De kans dat je op je 21e de juiste kiest om de rest van je leven mee samen te zijn is niet zo groot, omdat er tussen de 20e en 30e nog wel het een en ander veranderd in jezelf. Maar het kan wel.

quote:

Op maandag 13 september 2010 23:34 schreef Shivo het volgende:
De kans dat je op je 21e de juiste kiest om de rest van je leven mee samen te zijn is niet zo groot, omdat er tussen de 20e en 30e nog wel het een en ander veranderd in jezelf. Maar het kan wel.

Maar wat maakt dat nou uit? Net alsof je pas mag gaan samenwonen als je de ware gevonden hebt. Je weet nooit zeker of je altijd bij iemand zal blijven, dus dat mag geen reden zijn. Als het goed voelt is het goed.

Wat toevallig dat ik dit topic nu tegenkom

Ik heb nu zo'n 9 maanden een relatie met mijn vriendin. Er is nog nooit iemand geweest in mijn leven die ik zo leuk vond en met wie ik zo goed matchte als met haar. Ik ben 19 en zij 21.

Altijd al maakten we grapjes over jonge stellen die samenwonen, just making fun of them eigenlijk. Burgelijke Dunschijterij toch?

Als mijn vriendin dan eens iets cools zag of een idee had, (een trippy behang, het idee om de kamasutra van voor naar achteren te leren en te praktiseren, een platenspeler of een waterbed, ik bedenkt maar ff wat), zei ze " Hey Frank, als wij later niet gaan samenwonen he, dan moeten wij dat ook echt doen/hebben".

Afgelopen maanden hoorde ik echter steeds vaker zinnen uit haar mond beginnend met "Hey Frank, als wij later niet samenwo.. etc" en ik merkte dat het haar stiekem best wel heel leuk zou lijken, en eerlijk gezegd..mij ook.. Niet dat het veel zal veranderen aan de situatie nu, we waren tot voor kort toch al 80% van de tijd bij elkaar.

We durfden het dus allebei niet aan elkaar toe te geven, maar gisteren heb ik gezegd dat ik oprecht niets liever wil dan bij haar zijn en ze barstte in tranen uit van blijdschap

Wat betreft sleur, ik denk dat je dat zelf in de hand hebt tot zekere hoogte. Mijn vriendin en ik kunnen bijvoorbeeld heel goed heel de nacht keihard doorzuipen (Met z'n 2en of met vrienden erbij, maakt niet uit), XTC slikken, bungeejumpen en heel de dag stoned zijn. (Om maar even wat dingen te noemen), maar af en toe een avond samen knus op de bank naar slechte B-series kijken is net zo leuk.

We'll see, ze is eerst een paar maanden in het buitenland, daarna kijken we verder

quote:

Op dinsdag 14 september 2010 02:52 schreef Steamydeluxx het volgende:

Niet dat het veel zal veranderen aan de situatie nu, we waren tot voor kort toch al 80% van de tijd bij elkaar.

Het is toch heel wat anders dat je als het ware vrijwillig naar elkaar toe gaat en als je zin hebt nog naar je eigen plekje kan gaan of dat je gewoon beide in hetzelfde huis woont en elkaar in die zin niet kan ontlopen

Daarbij komen dan een heleboel andere zaken (huishouden / geld) erbij, waardoor de situaties weer veranderen.

Ik zeg niet dat het daardoor slechter wordt, maar het is zeker niet "er veranderd toch weinig, want we zijn al veel bij elkaar"

quote:

Op dinsdag 14 september 2010 02:52 schreef Steamydeluxx het volgende:

Wat betreft sleur, ik denk dat je dat zelf in de hand hebt tot zekere hoogte. Mijn vriendin en ik kunnen bijvoorbeeld heel goed heel de nacht keihard doorzuipen (Met z'n 2en of met vrienden erbij, maakt niet uit), XTC slikken, bungeejumpen en heel de dag stoned zijn. (Om maar even wat dingen te noemen), maar af en toe een avond samen knus op de bank naar slechte B-series kijken is net zo leuk.

Man, waar wacht je nog op? De meest solide relaties zijn gebouwd op het samen stoned/high/aan de crack zijn.

quote:

Op dinsdag 14 september 2010 02:52 schreef Steamydeluxx het volgende:
Wat toevallig dat ik dit topic nu tegenkom

Ik heb nu zo'n 9 maanden een relatie met mijn vriendin. Er is nog nooit iemand geweest in mijn leven die ik zo leuk vond en met wie ik zo goed matchte als met haar. Ik ben 19 en zij 21.

Altijd al maakten we grapjes over jonge stellen die samenwonen, just making fun of them eigenlijk. Burgelijke Dunschijterij toch?

Als mijn vriendin dan eens iets cools zag of een idee had, (een trippy behang, het idee om de kamasutra van voor naar achteren te leren en te praktiseren, een platenspeler of een waterbed, ik bedenkt maar ff wat), zei ze " Hey Frank, als wij later niet gaan samenwonen he, dan moeten wij dat ook echt doen/hebben".

Afgelopen maanden hoorde ik echter steeds vaker zinnen uit haar mond beginnend met "Hey Frank, als wij later niet samenwo.. etc" en ik merkte dat het haar stiekem best wel heel leuk zou lijken, en eerlijk gezegd..mij ook.. Niet dat het veel zal veranderen aan de situatie nu, we waren tot voor kort toch al 80% van de tijd bij elkaar.

We durfden het dus allebei niet aan elkaar toe te geven, maar gisteren heb ik gezegd dat ik oprecht niets liever wil dan bij haar zijn en ze barstte in tranen uit van blijdschap

Wat betreft sleur, ik denk dat je dat zelf in de hand hebt tot zekere hoogte. Mijn vriendin en ik kunnen bijvoorbeeld heel goed heel de nacht keihard doorzuipen (Met z'n 2en of met vrienden erbij, maakt niet uit), XTC slikken, bungeejumpen en heel de dag stoned zijn. (Om maar even wat dingen te noemen), maar af en toe een avond samen knus op de bank naar slechte B-series kijken is net zo leuk.

We'll see, ze is eerst een paar maanden in het buitenland, daarna kijken we verder

Wij zijn ook gaan samenwonen toen ik nog 18 en student was en hij 21 en net aan het werk.
We waren toen net geen jaar bij elkaar en ondertussen zijn we 4 jaar en een koophuis verder en gaat alles nogsteeds hartstikke goed.

Scheelt wel of je je inderdaad meteen een mega-burgerlijk leven aanmeet [niet dat daar iets mis mee is als je daar bewust voor kiest] maar wij zien elkaar nogsteeds onregelmatig omdat we allebei druk zijn met vanalles.

Ik was 17 toen ik mijn man leerde kennen, 19 toen we gingen samenwonen.
We hebben best wat kritiek gekregen van mensen dat het te vroeg was en dat ik te jong was enz.
Toen ik 23 was gingen we trouwen en niet lang daarna was ik zwanger van onze eerste dochter.

Nu ben ik bijna 30, hebben we twee dochters en zijn we nog steeds erg gelukkig met elkaar, de meeste die toen kritiek hadden zijn later aan een relatie begonnen en ondertussen ook al weer gescheiden.
We zitten nog steeds niet in een sleur, we hebben nog genoeg tegen elkaar te zeggen en ons seksleven is ook erg goed.
Maar we kunnen elkaar ook goed los laten, afgelopen weekend ben ik alleen met vriendinnen weg gegaan en volgend weekend gaat hij met een vriend op stap.

Als je je er goed bij voelt er gewoon voor gaan, de toekomst valt immers toch niet te voorspellen en het wil echt niet zeggen dat als je op latere leeftijd aan een vaste relatie begint dat een zekeheid is dat het wel goed gaat.

[ Bericht 10% gewijzigd door snakelady op 22-11-2010 12:35:02 ]

Wat ik me dan afvraag; heb een meisje in de klas, net 18 geworden, heeft al bijna 4 jaar verkering met haar vriend. Hij is ook van plan haar volgend jaar een keer ten huwelijk te gaan vragen, als ze gaat studeren..

aan de ene kant, na 4 jaar relatie is denken aan trouwen, kan ik inkomen.
aan de andere kant; ze kregen verkering op hun 14e en zijn nu 18 en 19..

wat vinden jullie daar nou van?

Dat moeten ze zelf weten, als dat voor hun goed voelt moeten ze dat doen.

Dadelijk doen ze het niet vanwege wat statistieken zeggen, gaan ze verder, neuken nog wat rond maar vinden vervolgens niet meer iemand die zo goed bij ze past als degene die ze verlaten hebben vanwege "te vroeg samenzijn".

quote:

Op maandag 22 november 2010 12:27 schreef snakelady het volgende:
Ik was 17 toen ik mijn man leerde kennen, 19 toen we gingen samenwonen.
We hebben best wat kritiek gekregen van mensen dat het te vroeg was en dat ik te jong was enz.
Toen ik 23 was gingen we trouwen en niet lang daarna was ik zwanger van onze eerste dochter.

Nu ben ik bijna 30, hebben we twee dochters en zijn we nog steeds erg gelukkig met elkaar, de meeste die toen kritiek hadden zijn later aan een relatie begonnen en ondertussen ook al weer gescheiden.
We zitten nog steeds niet in een sleur, we hebben nog genoeg tegen elkaar te zeggen en ons seksleven is ook erg goed.
Maar we kunnen elkaar ook goed los laten, afgelopen weekend ben ik alleen met vriendinnen weg gegaan en volgend weekend gaat hij met een vriend op stap.

Als je je er goed bij voelt er gewoon voor gaan, de toekomst valt immers toch niet te voorspellen en het wil echt niet zeggen dat als je op latere leeftijd aan een vaste relatie begint dat een zekeheid is dat het wel goed gaat.

Heb toch wel een beetje bewondering voor je en hoop dat ik over 10 jaar ook nog zo gelukkig ben met m'n vriend Al helemaal met het aantal scheidingen van tegenwoordig en alles.

Ik was zelf 17 toen ik mijn vriend van toendertijd 23 ontmoette. binnen een jaar woonden we samen en ondertussen ben ik 22 en hij 28 en hebben we een huis gekocht die we momenteel aan het opknappen zijn.
ondertussen zitten we nu ietwat slechter (erg druk met verbouwing en werk, weinig tijd voor elkaar. veel aan de gang atm.) maar dat mag ook wel een keertje na 5 jaar. toch?
Af en toe denk ik wel.. wat als ik hem later had leren kennen, maar mocht ik terug in de tijd gaan, wetend wat ik nu weet, Dan zou ik het zo opnieuw doen!
Hoe we er ook voor staan. goede en slechte momenten. ik denk niet dat ik zonder hem zou kunnen.

Haha, dank je wel, lief van je!

Uiteraard heb je soms even een relatiedipje, dat heeft iedere relatie en dat hoort er bij.
Het belangrijkste is dat je blijft comminiceren en wat wij doen in een drukke periode waar we weinig tijd hebben voor elkaar even een avondje aan elkaar besteden.
Dus tv uit, muziek aan, kinderen op bed of uitbesteden en dan lekker met hapjes het gezellig maken.
Of gewoon uit eten, naar de film, concert of wat dan ook, wij proberen dat toch zeker 1x in de maand te doen.
Weer even bijkletsen en tijd aan elkaar besteden, dan is de relatie weer even opgeladen.

En die ene keer in de maand dat de kinderen bij opa en oma slapen ( de ene keer mijn ouders, de andere keer zijn ouders) vinden zowel kinderen als opa en oma leuk.

Een veel gehoord probleem is dat mensen de relatie op een gegeven moment als vanzelfsprekend zien en elkaar eigenlijk gaan verwaarlozen, dat moet je zien zegen te gaan, blijf elkaar verrassen, blijf elkaar waarderen en blijf jezelf herinneren dat het gras bij de buren echt niet altijd groener is.

Zelf vond ik 26 vroeg zat

Maar het kan wel en zie het ook op meerdere plekken goed gaan. Wel is het van belang om niet tot een suf stel te veranderen dat nooit meer zonder elkaar iets onderneemt en iedere avond aan de bank vastgekoekt zit.

quote:

Op maandag 22 november 2010 12:27 schreef snakelady het volgende:
...mijn man...

Daar ga je weer!

quote:

Op woensdag 24 november 2010 11:56 schreef 100% Tukker het volgende:

[..]

Daar ga je weer!

Tja, kan hem wel mijn vriend noemen maar we zijn getrouwd, en hubbie en dat soort kooswoordjes vind ik persoonlijk om te kotsen.

Ik ben 23 en woon al 2 jaar samen. Bevalt me prima en ik houd van burgerlijk. En waarom zou je apart blijven wonen alleen maar omdat je zogenaamd te jong bent om samen te wonen? Vind ik alleen maar onpraktisch. En wat betreft sleur... tja, wat moet je dan doen, het uitmaken alleen maar om sleur te voorkomen? En wat maakt het uit of ik nu sleur krijg of over 5 jaar? Je moet gewoon doen wat je zelf fijn vindt. Ik snap ook best dat er mensen zijn die helemaal nog geen zin hebben om te settlen, ook prima.

Het ligt aan je karakter denk ik.

Ik ken hele standvastige, zelfbewuste types die vanaf hun 18e samen zijn met hun geliefde (nu in de 30) en die gewoon gestudeerd hebben en bij een studentenvereniging hebben gezeten etc. Zeker geen burgerlijke mensen persé maar wel heel stabiel van karakter. Niet de behoefte steeds aan de andere kant van het hek te kijken zonder daarbij te willen inleveren. En dan bedoel ik niet vreemdgaan maar ook qua woonplek, carrière, allemaal dingen waarbij je wel eens beiden een andere kant op wil.

Ik ben niet zo. Ook niet als ik MBO had gedaan. Ik ben een type dat alles uit wil proberen, zelf haar fouten moet maken, mezelf nog enorm heb moeten leren kennen in mijn 20er tijd. En ik was in mijn jongere jaren niet goed in compromissen. Ik wilde gewoon persé bepaalde dingen doen in het leven (in het buitenland wonen bijv) en dan was er geen haar op mijn hoofd om dat op te geven of daar een middenweg in te vinden voor mijn relatie. Ben een paar bijzondere en langdurige liefdes dan ook kwijtgeraakt along the way. Dat is veranderd naarmate ik ouder werd.

Sommige mensen hebben nou eenmaal wat langer nodig voor ze zich echt kunnen binden. Heeft niet zoveel met opleidingsniveau te maken denk ik. Eerder andersom, dat mensen die dit soort ervaringen en ambities nodig hebben eerder kiezen voor een hogere opleiding.

Gewoon doen waar jullie je goed bij voelen, schijt aan hebben wat de rest ervan denkt het is jou leven.

[ Bericht 8% gewijzigd door plesner op 24-11-2010 16:04:39 ]

Ik ben 23 en woon inmiddels 2 jaar samen Erg gelukkig, zou niet zonder hem kunnen!
We zijn vrij snel gaan samenwonen, uiteraard had iedereen daar wel commentaar op. Maar het voelde (en voelt) gewoon erg goed, zijn allebei gelukkig
We hebben nog steeds onze eigen dingen, doen waar we zelf zin in hebben, al hou je natuurlijk wel rekening met elkaar

Ik las vroeg Sletten

quote:

Op maandag 13 september 2010 17:27 schreef Ripley het volgende:
Ik vind het niet raar, maar zie wel bij veel mensen dat het dan later gaat kriebelen. Omdat ze niet weten hoe het is om alleen te wonen of omdat ze nooit een wilde periode hebben gehad en nieuwsgierig zijn naar wat ze gemist hebben. Bovendien denk ik dat het voor eidereen goed is om een tijdje op jezelf aangewezen te zijn geweest, denk dat je daar veel van leert. Ik snap dus de haast meestal niet zo.

Dit dus.. En dan hoeft het niet eens zo te zijn dat het gaat kirebelen oid, maar een tijdje op jezelf aangewezen zijn voordat je gaat samenwonen lijkt mij echt beter. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.. Maar ik zou niet te snel gaan samenwonen vanuit je ouderlijk huis zeg maar, zonder dat je eerst alleen hebt gewoond. Heb ik wel gedaan toen ik 17/18 was (want ja, het voelde zo goed, waarom niet etc.) maar nu ik wat ouder ben kan ik zeggen dat het beter voor me was geweest als ik dat niet had gedaan