Achterlijk probleem

Wat een slome vriend...moet je ermee?
Ga leven meid

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:03 schreef Silenus het volgende:
Ook apart dat hij bezorgd is dat je onder invloed van je vrienden domme dingen doet, terwijl je vrienden zelf allemaal van het type 'uitgebluste huismus met kind' zijn.

(Zo zie ik het dan voor me, jij ziet het ongetwijfeld anders. Wat ik bedoel is dat je vriendinnen me ook geen types lijken die om 5u snachts nog met 10 goldstrike in hun mik aan de kroonluchters hangen)

Vind het nogal een slap excuus om de schuld bij je vriendinnen te leggen, het lijkt me eerder een dekmantel om te verhullen dat hij jou niet vertrouwt. Want inderdaad, wat je vriendinnen doen hoef jij nog niet te doen.

Maar nogmaals: vindt hij dat omdat hij niet meer uitgaat, jij ook niet meer uit zou moeten gaan?. Dat idee krijg ik er namelijk steeds meer bij.

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:07 schreef Maanvis80 het volgende:

[..]

Ja, eentje van mijn vriendenkring zie ik dit wel doen inderdaad. Maarja, dan hoef ik het nog niet te doen he.

En wat dan nog als je het doet? Je vermoordt niemand, je gaat niet vreemd, je slaat niemand in elkaar...Je zakt gewoon even lekker door.

Wanneer je een relatie hebt is het niet verboden om plezier te hebben in het leven zonder je vriend.

quote:

Op zondag 12 september 2010 22:07 schreef Maanvis80 het volgende:

Ik voel me ergens ook wel een zeikerd, want verder is het een super relatie, maar ik kan er toch niet goed tegen dat dit mij 'verboden' wordt.

Moet ik op m'n strepen staan? Of niet?

Ja, ga op je strepen staan. Hij heeft een probleem, jij niet. Je noemt het zelf al een achterlijk probleem. Well... dit komt voort uit achterlijk gedrag van hem.

Voor mij zou het een breekpunt zijn.

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:13 schreef friekin_ het volgende:
Voor mij zou het een breekpunt zijn.

Dat dus. Het stelt de rest van je relatie ook in een ander daglicht.

Je zegt ook dat ie het wellicht uit zou maken als je toch zou gaan. Wat is zo'n relatie nou waard? Het blijft alleen in stand als jij exact doet wat hij wil! Hallo, je zit met twee mensen en even zoveel wensen/dromen/hobby's/etc in een relatie. Zulke harde onredelijke eisen stellen werkt dan niet.

Daarnaast, hij ontneemt je gewoon een stuk plezier en tijdsbesteding zonder daar een goede reden voor te kunnen geven. Tiran.

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:21 schreef Maanvis80 het volgende:
Goed, ik stel me dus niet aan.
Nu zit ik ook niet meer in de leeftijd waarin je iedere week tot diep in de nacht gaat stappen, als het al zou voorkomen, zou het hooguit 4x per jaar zijn ofzo.

Het punt is; ik ben best bereid om me aan te passen in een relatie, en dingen op te geven. Maar ik blijf hier (volgens jullie terecht) moeite mee houden. Omdat ik me dan net een klein kind voel, dat van haar ouders niet mag gaan stappen.

Het zal lastig worden, want we zijn al 8 jaar bij elkaar, en ik heb me hier altijd in geschikt. Met af en toe een ruzie.
Het zal moeilijk worden om terrein terug te winnen.

Nee, je stelt je niet aan.. Ik vraag me alleen wel af waarom je dit al die tijd gewoon geaccepteerd hebt.

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:26 schreef Maanvis80 het volgende:
Tja, echt geaccepteerd niet. Want we hebben er wel vrij veel ruzie over gehad, en nog steeds. Maar uiteindelijk vond ik het niet waard om ruzie over te maken.
Tot zich weer een gelegenheid voordeed, en dan begon het weer van voren af aan.

En vooral als je zolang samen bent, en het verder heel leuk met elkaar hebt, wordt het toch moeilijk om je relatie te verbreken en alleen op een flatje te gaan zitten omdat je zonodig wil stappen.

Andersom geldt voor hem toch hetzelfde?
Een beetje ruzie lopen maken omdat hij zo nodig vindt dat jij niet moet gaan stappen.

Bouw het langzaam op wellicht?
Vind ook dat je hier zeker wel een punt hebt dat je moet maken, waarschijnlijk ben je getuige je naam uit 1980 en dan is het inderdaad niet meer hip om elke week te stappen, maar come on, stappen met je vriendinnen hoort erbij, eens per maand of eens per twee maanden is heus niet zoveel dat hij je daarom dumpt.

Misschien een keertje een terrasje pakken met wat vriendinnen, dan wat dineren en vervolgens het afspoelen in een kroegje? Want de eerste twee horeca-bezoeken mogen vast wel, waarom zou dat laatste uurtje niet meer mogen? Of gaat hij dan als een heuse dramaturg in de woonkamer zitten ''en waar komen wij vandaan?''

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:21 schreef Maanvis80 het volgende:
Goed, ik stel me dus niet aan.
Nu zit ik ook niet meer in de leeftijd waarin je iedere week tot diep in de nacht gaat stappen, als het al zou voorkomen, zou het hooguit 4x per jaar zijn ofzo.

Het punt is; ik ben best bereid om me aan te passen in een relatie, en dingen op te geven. Maar ik blijf hier (volgens jullie terecht) moeite mee houden. Omdat ik me dan net een klein kind voel, dat van haar ouders niet mag gaan stappen.

Het zal lastig worden, want we zijn al 8 jaar bij elkaar, en ik heb me hier altijd in geschikt. Met af en toe een ruzie.
Het zal moeilijk worden om terrein terug te winnen.

Al had je elke week de behoefte om wat met vriendinnen te gaan drinken dan nog heeft hij niet het recht om je dat te ontnemen. Het probleem is zijn vertrouwen, niet jouw gedrag. Je voelt je al bijna schuldig als je aan een avond stappen denkt, zo ver is het al gekomen.

Dat je je er al 8 jaar in schikt maakt het inderdaad voor de situatie wat lastiger, want hierdoor zal hij (onbewust) het gevoel hebben dat hij gelijk heeft. Maar ook dat kun je benoemen in een gesprek.

Sidenote: ik zou niet eens samen wíllen leven met iemand die zo onredelijk is. Al had hij/zij 100 andere goede karaktereigenschappen, als het vertrouwen wederzijds niet 100% is, is het exit.

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:32 schreef GSbrder het volgende:
Bouw het langzaam op wellicht?
Of gaat hij dan als een heuse dramaturg in de woonkamer zitten ''en waar komen wij vandaan?''

De basis van elke goede relatie.

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:44 schreef Maanvis80 het volgende:

[..]

Ik ben er bang voor....

Dan moet je je afvragen of je bij zo iemand wil blijven. Natuurlijk, je kunt ervoor zorgen dat die situatie niet ontstaat (door niet uit te gaan), maar je wordt er wel door in je vrijheid beknot. Ik snap dat je het een moeilijke keuze vindt, zeker als het verder een geschikte kerel is. Maar ergens moet je voor jezelf de grens trekken. Ik zou het moeilijk vinden om mezelf als individu serieus te nemen, als ik voor zulke achterlijke eisen buig. Hoe fijn de persoon die die eisen stelt verder ook is. Succes

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:44 schreef Maanvis80 het volgende:

[..]

Ik ben er bang voor....

Wees nooit bang voor je partner en geef niet op met ruziemaken.
Zodra je ruzies uit de weg gaat en bepaalde taboes accepteert in je relatie dan blijft het onbespreekbaar en heeft hij, zoals eerder aangegeven in dit topic, de psychologic warfare gewonnen.

Vraag is natuurlijk: hoe ga je reageren als dit echt een onbespreekbaar punt is en blijft? Ik vind niet dat het dan meteen uitgemaakt moet worden, je hebt 8 jaar een relatie en het is dit onderdeel wat je dwarszit, na 8 jaar pas, maar misschien stichten jullie ook lekker een gezinnetje en ben je over 2 - 4 jaar helemaal niet meer toe aan dat feesten en wil je nu nog even losgaan.

Probeer het in ieder geval met hem over te hebben, ben je al getrouwd? Staat dat op de planning? Hoe zou hij staan tegenover een vrijgezelllenfeestje, een onafhankelijke vakantie of weekendje weg met vriendinnen wellicht? Wilt hij liever niet weten als je uitgaat uit bezorgdheid of wil hij wel weten waar je je bevindt? Praat met hem, vanavond/morgen/overmorgen, maar als dit voor jou echt een issue gaat worden, onderdruk het niet.

Weet je ts...een spreekwoord.

Zo de waard, zo de gasten.
Denk dat hij het zelf niet zo neemt met trouw.....let er maar eens heel goed op.

Hij denkt zo...omdat HIJ dit zou doen als hij uit zou gaan...jij denkt niet zo...hij denkt dat jij net zo bent als hij is...

Je hoeft me niet te geloven hoor, maar vaak is dat wel zo.

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:56 schreef Maanvis80 het volgende:
Weekendje weg zou geen probleem zijn, vrijgezellenfeestje dan weer wel.

Het speelt eigenlijk al vanaf het begin, en het wrange is, als hij er nooit een punt van had gemaakt, had ik nu waarschijnlijk de behoefte helemaal niet meer.
Maar ik heb nu dus het gevoel dat ik iets 'gemist' heb.

Als je begin 20 bent, ga je lekker iedere week uit, en op een gegeven moment verdwijnt die behoefte. Bij mij is die behoefte er nu dus nog steeds. En het is natuurlijk een enorm beladen onderwerp geworden, en af en toe vind ik hem gewoon onuitstaanbaar hierdoor.

Ik denk dat ik toch m'n poot stijf ga houden, want dit gaat niet beter worden denk ik. Al zal ik mezelf misschien straks echt voor m'n kop slaan als ik hem hierdoor kwijtraak.

En nee, we zijn nog niet getrouwd, en hij wil wel altijd graag weten waar ik ben.

Ach, helemaal niets vreemds, misschien zit je nu op het punt dat je wilt weten of dit de ware is en de liefde van je leven, of niet. Dan is het altijd aftasten en kijken hoe ver je kunt gaan, bij jou met iets onschuldigs als uitgaan, een ander zoekt misschien op andere wijze een laatste bevestiging.

Dat het een beladen onderwerp is, klopt. Je kan moeilijk luchtig tijdens Studio Sport zeggen: ''schat, ik ga vanavond maar eens lekker party'en met de meiden''. Maar probeer het ook niet - wat eigenlijk wel inherent is aan vrouwen - in te gaan als een alles-of-niets-gesprek. ''We moeten praten'', nou dan weet hij wel dat er stront aan de knikker is.

Probeer redelijk te blijven, begrip te tonen voor zijn irrationele argumenten en angsten en als jullie dan samen tot een compromis kunnen komen wordt het beter dan ooit en toont hij dat hij zelfs op z'n zwakke plek bereidt is jou tegemoet te komen. Laat je in ieder geval niet door Fok! of wie dan ook gek maken dat je hem moet dumpen.

_{En nee, dit zeg ik niet met de bedoeling op de omgekeerde psychologische toer te gaan of dat ik maar enigszins begrip heb voor een vriend die z'n meisje niet los kan laten gaan, mijn vriendin gaat zelf om de week uit in Londen waar ze voor stage zit, maar ik heb vast weer andere onhebbelijkheden waar je na 8 jaar ongetwijfeld tegenaan loopt.}

Wat een wantrouwig burgermannetje die vriend van je

Gewoon gaan als je daar zin in hebt. Geen smoezen verzinnen. Het is heel legitiem om gewoon eens uit te willen.

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:56 schreef Maanvis80 het volgende:

Ik denk dat ik toch m'n poot stijf ga houden, want dit gaat niet beter worden denk ik. Al zal ik mezelf misschien straks echt voor m'n kop slaan als ik hem hierdoor kwijtraak.

Ik denk eigenlijk niet dat hij het daarom uit zal maken als puntje bij paaltje komt. Hij zal moeten leren dat jij geen slaaf bent die je van alles kunt verbieden.

Conflicten als deze steeds met de mantel der liefde bedekken gaat een keer opbreken

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:13 schreef friekin_ het volgende:
Voor mij zou het een breekpunt zijn.

Same, en dan natuurlijk niet het stappen an sic, maar het verbieden van iets dood normaals.
Ook weer zo'n vreemde onzekerheid die erbij komt, je mag niet omdat hij vermoed/bang is dat je een ander treft of compleet uitgewoond wordt na een drankje.

Nee, lekkere vent is dat zeg.
Begrijp best dat het niet kunnen stappen geen big deal is, maar de reden waarom je niet meer gaat/kunt is dat natuurlijk wel en dat zou je moeten bedenken.

quote:

Op zondag 12 september 2010 23:13 schreef friekin_ het volgende:
Voor mij zou het een breekpunt zijn.

Dat was het voor mij ook. Dat gezeur van mn ex ging mij echt de keel uithangen. Dit plus enkele andere redenen (die hier niet toe doen) heeft ons doen besluiten ermee te kappen...

Ik stap natuurlijk nog steeds, en sta nog steeds achter het besluit. (hoewel ik het soms moeilijk heb hoor).