Op de Beestenboerderij!

@ Catwoman: nee, echt leuk klinkt het niet. Maar goed, alles dat gemerkt is moet wel op zo'n manier af worden gevoerd. Stel dat een klein geitje nog niet gemerkt zou zijn en het zou per ongeluk dood gaan, dan zou je het in theorie natuurlijk zelf kunnen begraven ergens op een rustig plekje van het weiland onder een boom of zo. Maar dat mag wettelijk gezien niet natuurlijk

Vanavond is er iemand komen kijken naar de geiten, en ze heeft Carolientje, Bennie en Billy meegenomen naar huis. De geiten waren een cadeau voor haar jarige moeder. Ze krijgen hun eigen weilandje met schuilhok, de geit die daar woonde is namelijk overleden. We hadden er een heel goed gevoel bij en als het goed is krijgen we nog foto's van de geitjes in hun nieuwe huis Nu dus in totaal 7 geitjes en 3 moeders over, en Lellebel met kinders zoekt nog een nieuw huis.

Vandaag hebben de geitjes weer leuk buiten gespeeld met z'n allen, en Abeltje heeft heerlijk met me geknuffeld. Hij liep achter me aan en vond het totaal geen probleem om op de arm genomen te worden en te knuffelen. Dat snuffelende rimpelneusje in je hals is zo schattig Het is echt een lekker ding. Erg jammer dat het een bokje is en we hem niet kunnen houden. Over bokjes gesproken, papa Hoornie is weer terug bij ons. Hij is van iemand anders, maar die heeft ons gevraagd of wij als 'tussenstation' op kunnen treden om Hoornie even bij ons te houden voor hij wordt doorverkocht. Dus sinds gisteren staat hij hier in de wei zielig te mekkeren omdat hij de dames kan horen en ruiken, maar niet zien. En het is ook meteen weer duidelijk dat we een volwassen bok in de wei hebben, als je buiten komt ruik je het al

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 08:17 schreef Zo-is-dat het volgende:
Je zou abeltje kunnen laten castreren, dan kun je die leukerd gewoon houden! Wat leuk dat carolientje en kids een mooi nieuw huis hebben

Ja, we hadden al even gekeken naar de mogelijkheden wat dat betreft, maar mijn ouders zijn niet zo gecharmeerd van het idee. Dan loopt er namelijk een beest rond dat wel gras en voer vreet maar niets oplevert in de zin van snoezig babygeitjesvermaak. En het zou ook betekenen dat we Lellebel en Annabel ook moeten aanhouden tot Abeltje een maand of 3 is, en daarna zal hij een tijdje vruchtbaar zijn maar nog niet geholpen kunnen worden en dus apart moeten zitten... Nou ja, al met al zijn ze dus nog niet overtuigd. Maar hij blijft een charme offensief inzetten, dus wie weet als we binnenkort nog geen geschikt huis hebben gevonden en hij blijft zo lief en leuk... Misschien gaan ze wel om

Vandaag hebben de geitjes ondanks de kou weer volop buiten gespeeld. Het is duidelijk iets minder druk in de wei met 'maar' 3 moeders en 7 lammetjes. Foto's en filmpje van vandaag _{(let niet op het suffe commentaar bij het filmpje )}

Blije huppelgeitjes in de wei:


Dylan gefotografeerd in mid-huppel:


Abeltje en Annabel samen met David en Dylan:


David springt een gat in de lucht:


Hoornie stond een beetje verdrietig in de andere wei te kijken, hij mag zijn vrouwen en kinderen alleen door het gaas heen zien:


Clark maakte hier net een grote bokkensprong terwijl de haan met zijn kip zich tactisch terugtrekt:


Josefientje houdt een oogje op de kinders:


Blij clubje geitjes:


Het was al met al weer een aangename ochtend hier op de beestenboerderij

Ik heb vandaag eindelijk weer eens een relaxt vrij dagje dus tijd voor een update

Inmiddels is de geitenpopulatie teruggebracht tot Margootje en Josefientje met hun kinders; Cliff, Clark, David, Dylan en Dora. Lellebel en haar kleintjes zijn een paar weken geleden verkocht om te dienen als knuffelobject in een gezin met jonge kinderen, en Carolientje was ook al weg. Papa Hoornie heeft inmiddels ook een ander thuis gevonden bij twee mooie damesgeiten.

Het was trouwens nog een behoorlijke uitdaging om Hoornie in de trailer te krijgen... Op de dag dat hij werd opgehaald wilden we hem vangen en alvast in het geitenhok (= ex-tuinhuisje) in de kleine wei opsluiten. Hij liep echter in de grote wei en hij kon aardig hard rennen. Vangen was dus zo goed als onmogelijk. Lokken met eten trapte hij ook absoluut niet in. Uiteindelijk besloten we Margootje op te offeren en als Judas geit in te zetten. Hierbij hielden we Margootje voor alle zekerheid aan een lang touw. Hoornie kon geen weerstand bieden aan de charmes van Margootje de Milf, en toen hij er op klom trokken we Margootje snel de wei uit. Eenmaal uit de wei kon Hoornie uiteindelijk in de hoek gedreven worden en werd hij gevangen. Daarna werd hij opgesloten in het geitenhok dat een luik heeft waardoor de geiten in en uit kunnen lopen en een deur waardoor mensen in en uit kunnen. Het luik deden we dicht en de deur ging op de haak. Zo veilig opgesloten kon Hoornie wachten tot hij werd opgehaald. De dames mochten ondertussen buiten spelen met hun kinders, ook in de kleine wei.

Misschien voel je het al aankomen, maar uiteindelijk lachte Hoornie toch als laatste. Toen we een uurtje later buiten kwamen omdat zijn nieuwe eigenaren er aan zouden komen stond hij breed grijnzend tussen Josefien en Margo in, met z'n kindertjes om hem heen dartelend. Blijkbaar had hij de deur open gebeukt of het luik omhoog gewipt om er door te gaan, hoe dan ook heeft hij kennelijk nog een gezellig laatste uurtje bij ons gehad... Hierna liet hij zich beduidend makkelijker dan eerst vangen en in de trailer werken, om af te reizen naar zijn nieuwe jachtgronden.

Ondertussen wonen de dames met hun kleintjes fulltime buiten en zijn de kleine geitjes al stukken groter dan eerst, vooral Cliff en Clark groeien als kool. Ze zijn ook al echt vervelend aan het worden en proberen regelmatig de andere jonkies (en zelfs hun eigen moeder en tante Josefien ) te pakken te nemen. Hierbij lijkt het ze weinig uit te maken waar ze op klimmen. Gelukkig zijn ze nog te jong om echt wat te doen, maar irritant is het soms wel voor de andere geiten. Als ze straks een week of 12 á 14 zijn moeten ze maar gauw verhuizen. Foto's van het jonge grut op deze druilerige maandag ochtend:

David eet als een echte grote geit al brokjes, en is zo slim om op de stenen te gaan staan zodat hij er bij kan:


Dylan (rechts) is wat minder snugger en moet op z'n achterpootjes staan om te eten:


Margootje met Cliff (links) en Clark (rechts) doet aan eten met hindernissen:


Hier kun je goed zien dat Clark ook al echte hoorntjes krijgt:


De klimstellages, de kleintjes hebben geen enkele moeite meer om op de hoogste tafel te springen, al liggen ze er als het nat is liever onder zoals Dylan en Dora demonstreren:


Hier probeert Clark Dylan te pakken te nemen, Dora kijkt toe vanonder de overkapping:


Voor ik weg ging nam Dylan nog een paar brokjes, maar werd gestoord door mijn telefoon toen ik een foto nam:


En dan nog even de schapen, inmiddels kunnen Willow en Layla elk moment bevallen, al denk ik dat het nog wel ietsje langer zal duren. Ze zijn beiden al weer behoorlijk dik, en eten gelukkig nog goed. Vorig jaar droegen ze allebei een vierling waardoor hun maag zo in de verdrukking kwam dat ze ondanks voldoende aanbod niet meer genoeg brokken konden eten. Hierdoor kregen zowel Willow als Layla slepende melkziekte. Hoewel ze het zelf gelukkig beiden overleefden gingen al Layla's lammetjes wel dood. Willow's lammeren kwamen er wel goed doorheen en werden door ons met de fles bijgevoerd. Dit jaar dragen ze hopelijk maar 2 (maar ik verwacht 3) lammeren per stuk, hopelijk kunnen ze dat wel goed aan. Foto's van de bolle dames:

Met de kop in de voerbak, Willow aan deze kant, Layla er tegenover:


Layla proeft wat kippenvoer, Willow blijft stug door vreten:


Hier kun je goed zien hoe ingevallen de flanken van Willow lijken met die enorme buik er onder:


En nog een foto van Willow's buik, als ik zo kijk schat ik drie lammetjes. Al kunnen het er ook best weer vier zijn:


Hier is ook Layla's hangbuik goed te zien, haar flanken zijn iets minder ingevallen dan die van Willow, maar haar bouw is ook anders. Daar komt ook bij dat Willow al 9 jaar is en al heel vaak heeft gejongd:


De jongedames zijn gelukkig niet drachtig. Zij zijn ondertussen wel heel erg aan het verharen, hier zie je hoe mottig Veritas er bij loopt. Groot voordeel van deze schapen is dat ze niet geschoren hoeven worden maar vanzelf hun haar verliezen.


Dat was het weer voor vandaag, zodra de eerste lammetjes er zijn komen er uiteraard weer foto's voor eventuele geïnteresseerden

[ Bericht 0% gewijzigd door Miss_Isis op 14-03-2011 11:22:07 ]

En opnieuw gezinsuitbreiding! Mijn lieve Willie heeft vanmiddag vier lammetjes gekregen. Helaas is er eentje dood geboren, maar de drie overgebleven schaapjes lijken fit en gezond. Het zijn twee ooitjes en een rammetje, één ooitje heeft witte vlekken en lijkt erg op haar oudere zus Vita, één ooitje lijkt effen bruin te zijn en het rammetje lijkt donkerbruin met lichte witte vegen over z'n zij.

We gaan (in ieder geval voor deze drie kleintjes) voor een Egyptisch goden-thema, en speciaal voor Mouthman en zijn dochtertje noemen we één van de ooitjes Isis. Het andere ooitje noemen we Meret . Voor het rammetje die we al van verre hoorden met zijn geschreeuw gaan we voor Banebdjedet , af te korten tot Baaaaaaaa

Foto's:

Drie kleintjes, geheel rechts kleine Isis, je ziet de achterkant van Ba in het midden, en links een stukje Meret:


Nog een keer, ietsje duidelijker:


Tante Layla is ook binnen, zij zal ook wel snel moeten bevallen en zo heeft mama Willow wat gezelschap:


Onder de warmtelamp met z'n allen:


Nu nog afwachten of mama genoeg melk gaat geven, omdat vooral Ba zo ontzettend schreeuwde denken we dat hij misschien honger heeft. Gelukkig hebben we nog voldoende poedermelk in huis om in te grijpen als dat nodig mocht zijn. Meer foto's volgen ongetwijfeld morgen als het spul de nacht heeft overleeft en een beetje aardig is opgedroogd.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2011 18:56 schreef Rewimo het volgende:
Minischaapjes Wat schattig. Even Christan erbij roepen, die wacht al sinds de kleine geitjes op de lammetjes (onze zoon is dol op schapen)

Issie niet teleurgesteld dat het geen 'echte' wollige schapen zijn? De meeste mensen die ze hier zien denken namelijk dat het geiten zijn

Enneh... als Christan zo dol is op schapen... hebben jullie niet toevallig een plekje over in de tuin of zo?

De skapies hebben dit weekend heerlijk genoten van het mooie weer. Zaterdag, amper 24 uur oud stonden ze voor het eerst met hun hoefjes in het gras. Nog wat onwennig, maar ze genoten erg van het zonnetje. Mama Willow en tante Layla waren ook erg blij met het verse gras.

Schapenbipsen in de zon:


Het koppie van Isis en het kontje van Meret:


Tante Layla houdt mij goed in de gaten. Op de achtergrond links een nieuwsgierig geitje dat door het gaas heen kennis wil maken met de lammetjes:


Meret in close up met Ba achter haar:


Nog meer geitjes kijken verbaasd door het gaas:


Vanmiddag had ik vrij en heb ik heerlijk genoten van de zon. Vanaf een uur of 11 tot 's middags half 5 hebben de lammetjes buiten gespeeld en ik heb er bijna de hele tijd in het zonnetje bij naast gezeten. Ze zijn nu al duidelijk groter dan zaterdag en voelden zich al helemaal thuis in de wei en in het stuk tuin waar ze vers gras mochten eten. Al eten ze zelf natuurlijk nog geen gras, ze proeven wel alles dat ze tegen komen. Wat dat betreft zijn het net kleine kinderen. Foto's van vanmiddag in de tuin:

Ik had een cavia rennetje gebruikt om de doorgang naar het stuk tuin waar de schapen mochten lopen deels af te zetten, en zelf fungeerde ik ook als blokkade in mijn tuinstoel. Maar Meret was daar helemaal niet van onder de indruk:


Ook Isis kwam de 'afrastering' inspecteren:


Meret testte het rennetje op geheel eigen wijze:


Ba lag rustig te dutten in het gras:


Even een slokje drinken:


Meret vond mijn telefoon toch best interessant:


Isis wil een hapje laurier proeven:


De grote zussen en tante Layla kwamen ook even gras eten (links Vita, daarna op een kluitje Via, Layla en Veritas):


Even een dor blaadje proeven, je weet maar nooit:


Links Isis en rechts Meret:


Isis checkt even hoe Ba er bij ligt:


En gaat er uiteindelijk ook zelf maar bij liggen:

Update!

Zojuist de dokter na een kopje koffie en een paaseitje uitgezwaaid. Hij heeft vanmiddag onze Layla verlost van maar liefst 4(!) lammeren en één gemummificeerde lammetjes-foetus.

Layla was al sinds gisteravond wat onrustig, in zo'n mate dat ik gisteravond om 23 uur, vannacht om 3 uur, vanochtend om 5.45 en daarna toen ik opstond om 7.30 heb gecontroleerd hoe ze er aan toe was. En natuurlijk was er steeds niets te zien, behalve slijm. Omdat ze vandaag de hele dag nog steeds onrustig was, ging liggen en weer staan, naar haar buik keek en zich afzonderde waren we er van overtuigd dat het toch echt moest gebeuren. Toen het om 15 uur nog steeds niet opschoot toch maar de dokter gebeld, en hij was er met 10 minuten. Vervolgens heb ik Layla in de houdgreep genomen (kop tussen mijn benen, mijn knieën tegen haar schouders en met een hand naar achter haar halsband vasthouden) en is de dokter tot aan zijn schouder naar binnen gegaan. Layla was hier niet blij mee, maar gelukkig had ik haar stevig vast.

Toen de dokter voelde bleek dat haar baarmoedermond nog niet zo 'rijp' was als zou moeten, maar omdat ze zo'n enorme buik had zouden de lammetjes volgens de dokter ook moeilijk natuurlijk komen. Ze kon vanwege de omvang van haar buik namelijk niet voldoende kracht zetten om ze er uit te werken. De dokter heeft toen de baarmoedermond verder open geduwd en één voor één de lammetjes er uit getrokken. Hierbij bleek dat twee lammetjes samen voor de uitgang lagen, de één met de kop eerst, de ander met de kont. Gelukkig kreeg de dokter ze er goed uit. Layla leek eerst veel pijn te hebben, maar zodra lammetje één er uit was hoefde ik haar nog nauwelijks in bedwang te houden en had ze alle aandacht gericht op haar kleintje.

Lammetje nummer één was een rammetje, nummer twee een ooitje, daarna kwam de gemummificeerde foetus ( ) en vervolgens nog een ooitje. Daarna ging de dokter er nog één keer tot aan zijn schouder in en bleek er nog een lam aan de andere kant te liggen. Deze ging er lastiger uit, en toen ze er eenmaal uit was bleek waarom: ze was echt gigantisch! De dokter vond haar formaat zo bijzonder dat hij zelf foto's heeft genomen van de vierling.

Hier onder de foto's van het spektakel:

Lammetje één en twee naast elkaar:


Close up, de achterste met meer wit is de eerste, het rammetje:


Hier iets uitgezoomd, links de dokter die met zijn arm in Layla zit:


Mummie foetus:


Drie lammetjes geboren, allemaal gezond:


Nog een keer drie op een rij:


Hier hoef ik Layla al nauwelijks meer vast te houden terwijl de dokter nog bezig is met nummer 4:


Vooraan ligt hier het vierde lam, met veel wit:


En de foto's die de dokter zelf heeft gemaakt (betere kwaliteit, want camera ipv telefoon)

Hier geheel links het grote lam, rechts daarnaast de eerst geborene die een stuk kleiner is dan zijn gigantische zus:


Op de voorgrond de mummie, rechts het laatste jumbo lammetje:


Al met al een enerverende middag, maar gelukkig zijn alle lammetjes gezond en wel. Nu kunnen we ons voorbereiden op de eerst volgende weken om de paar uur flessen En hopen natuurlijk dat ze het allemaal overleven.

Oh ja, namen moeten nog voor de dames. We gaan voor het rammetje voor Christan Als iemand een goed idee heeft houden we ons aanbevolen. Graag namen die niet te lastig zijn en een leuk thema vormen, liefst goed passend bij Christan

Inmiddels zijn de namen bepaald in goed overleg hier. Het is geworden:

Rammetje - Christan (speciaal voor Rewimo en haar zoon )
Ooitje 1 (vrij wit, 2 grote bruine vlekken op haar rug) - Livia
Ooitje 2 (donkerbruin met mooie witte vegen) - Bella
Ooitje 3 (veel wit, erg groot) - Nora

We hebben daarnet ook al even een beetje melk geprobeerd te voeren en vooral Nora snapte het al aardig (typisch... de gene die het het minst nodig hebben zuipen de fles altijd als eerste leeg). Verder is het zaak dat ze allemaal gaan drinken bij mama voor de biest met afweerstoffen. We gaan ze dan om de paar uur bijvoeding aanbieden in de vorm van poedermelk.

We hebben nog wel onze twijfels over lammetje Christan. Hij leek het drinken uit een fles helemaal niet te snappen, en loopt steeds weg van zijn moeder en zusjes. Als hij dan met z'n koppie in een hoek van de stal terecht komt blijft hij daar dom staan tot zijn moeder hem komt ophalen. Hij komt ook wat traag over en is tevens de kleinste, dus we maken ons wel enige zorgen. Hopelijk komt het nog goed en trekt het in de loop van de avond bij.