Doping #39, stilte voor de storm

quote:

Op donderdag 30 september 2010 20:39 schreef kawotski het volgende:
Het nieuwe wielrennen

quote:

Ezequiel Mosquera: "HES is geen dopingmiddel"
vr 01/10/2010 - 16:45
Ezequiel Mosquera heeft gereageerd op zijn positieve dopingplas tijdens de Vuelta. De Spanjaard, tweede in die Vuelta, maakt zich geen zorgen. "Ik heb een heel gerust geweten", klonk het op vrijdag.

De kopman van Xacobeo werd net als zijn ploegmaat David Garcia Dapena betrapt op het gebruik van hydroxyethylzetmeel of HES. Dat is een bloedverdunner die ook kan gebruikt worden om epo te maskeren.

"Ik kende HES niet, maar het is geen verboden product. Ik ben dus niet geschorst en mag dus in Lombardije rijden. Bovendien had ik al bij Vacansoleil getekend, ik had geen reden om stommiteiten uit te halen", aldus de 34-jarige Spanjaard.

quote:

Op vrijdag 1 oktober 2010 17:15 schreef marcodej het volgende:

[..]

quote:

S5. DIURETICS AND OTHER MASKING AGENTS

Masking agents are prohibited. They include:
Diuretics, probenecid, plasma expanders (e.g. glycerol; intravenous
administration of albumin, dextran, hydroxyethyl starch and mannitol) and
other substances with similar biological effect(s).

quote:

Op vrijdag 1 oktober 2010 17:53 schreef rubbereend het volgende:
Dat is nog de beste ontkenning die ik tot nu toe heb gehoord. Gewoon ijskoud beweren dat het niet op de dopinglijst staat

quote:

Op vrijdag 1 oktober 2010 18:42 schreef TargaFlorio het volgende:
Is die roman er eigenlijk ooit gekomen?

quote:

Op vrijdag 1 oktober 2010 18:50 schreef TargaFlorio het volgende:
En België een winnaar van de Nobelprijs voor de literatuur armer...

quote:

Op maandag 4 oktober 2010 13:35 schreef Ericr het volgende:

[..]

Werd tijd, er wordt toch geen vervolging ingesteld. Over en sluiten en Spanje blijft gewoon leidend op veel sportgebieden. Wat een lachertje ook. Maar goed hun beste wielrenner gaat er aan en 1 van de betere Vuelta-renners ook.

quote:

Op maandag 4 oktober 2010 13:35 schreef Ericr het volgende:

[..]

Werd tijd, er wordt toch geen vervolging ingesteld. Over en sluiten en Spanje blijft gewoon leidend op veel sportgebieden. Wat een lachertje ook. Maar goed hun beste wielrenner gaat er aan en 1 van de betere Vuelta-renners ook.

quote:

Op maandag 4 oktober 2010 18:25 schreef Kingstown het volgende:

[..]

Wat heb je tegen Spanje?

Er zijn tig Spaanse (top)renners gepakt de afgelopen jaren, net zoals in andere landen. In andere sporten zijn de dopingcontroles vaak een stuk minder streng....dat geldt ook voor sporters uit andere landen.

Je doet het nu voorkomen alsof de Spaanse overheid als een soort Stasi kinderen al met doping injecteert, terwijl er vooral heel veel geld aan (top)sport uitgegeven wordt.

quote:

Op maandag 4 oktober 2010 22:03 schreef Colplay het volgende:

[..]

Nee dat is het niet. Spanje is een van de laatste landen in Europa geweest die een dopingwet heeft ingevoerd. Daarvoor was het gebruik niet strafbaar. En nu hebben ze een wet, maar deze is te vergelijken met de Nederlandse antikraakwet. We hebben hem wel, maar doen er niets mee.

Of denk jij dat het toeval is dat Roy Sentjens op het moment dat hij doping wil gebruiken in zijn auto stapt en naar Spanje rijdt?

http://www.wielerrevue.nl(...)24910544204c44d197a0

quote:

Op maandag 4 oktober 2010 23:29 schreef Ericr het volgende:

[..]

Dan lees je het verkeerd, het gaat meer om de lakse houding qua controles en het gevoerde anti-dopingbeleid. Iets wat je eerder zag in o.a de USA en toen het beleid strakker werd vielen ook gelijk meerdere sporters door de mand. In Spanje echter vallen vooral sporters door de mand omdat andere mogendheden zich kritisch blijven opstellen. Dat is toch verontrustend, of zouden de Spanjaarden opeens het wiel opnieuw hebben uitgevonden op sportgebied? Dezelfde Spanjaarden die tig jaar geen ene ruk voorstelden in veel sporten.

quote:

Op dinsdag 5 oktober 2010 14:09 schreef Ericr het volgende:

[..]

Volgens mij heeft Nederland toch ook een vrij goed topsportklimaat, ook al kan het natuurlijk altijd beter. Op de vorige OS scoorde Nederland ook beter dan Spanje. Maar Spanje speelt natuurlijk ook nog een vrij grote rol in sporten die op een OS niet aan bod komen of daar amper een rol van betekenis hebben qua medailles. Zo'n opgang kan natuurlijk verklaard worden door financiele injecties maar gelet op de Fuenteszaak en eerdere verhalen over Spaanse dopingnetwerken lijkt me het niet zo vreemd om dubbele gevoelens te hebben bij de opgang van een Spanje in de sportwereld.

De Fuenteszaak en de lakse afhandeling daarvan toont al aan dat ze liever geen Spaanse sporters aan de schandpaal nagelen. Als dat al gebeurde dan vaak ook nog eens omdat andere instanties aan de noodrem trokken.

Vergeet niet dat in een land als Spanje zo'n jaar of 8 terug in de apotheek nog hele ladingen doping vergaard konden worden en de dopingmores in dat land allicht een stuk anders is dan hier. Dokters hier zijn in ieder geval zo goed als nooit bereid geweest om prestatieverhogende middelen voor te schrijven, terwijl je in Spanje niet eens een recept nodig had om aan je spullen te komen. Die verzieking van het dopingklimaat zal nu nog steeds zijn gevolgen hebben, oude gewoonten slijten zeer langzaam.

quote:

Op dinsdag 5 oktober 2010 14:09 schreef Ericr het volgende:
Vergeet niet dat in een land als Spanje zo'n jaar of 8 terug in de apotheek nog hele ladingen doping vergaard konden worden en de dopingmores in dat land allicht een stuk anders is dan hier. Dokters hier zijn in ieder geval zo goed als nooit bereid geweest om prestatieverhogende middelen voor te schrijven, terwijl je in Spanje niet eens een recept nodig had om aan je spullen te komen. Die verzieking van het dopingklimaat zal nu nog steeds zijn gevolgen hebben, oude gewoonten slijten zeer langzaam.

quote:

HUMO Op een dag rij je helemaal van Lommel naar Barcelona om epo te kopen. Waarom Barcelona?
Sentjens «Omdat ik het niet vertrouwde om in Aken epo te gaan kopen. Die apotheken zijn té bekend, en ik reed dan nog voor een Duitse ploeg (Milram, red.) ook. Ik wist waar in Barcelona ik moest zijn: de adressen waar je epo kan kopen, zijn bekend in het peloton.»

HUMO En dan zeg je: 'Olá! Epo por favor?'
Sentjens «Zoiets, maar dan in het Engels (lachje).»

HUMO En je kreeg dat zomaar mee?
Sentjens «Ja. In Spanje heb je geen voorschrift nodig. En niemand vroeg wie ik was of waarvoor ik het nodig had. 't Is daar blijkbaar normaal om epo te kopen.»

quote:

Wout Poels wil in 2011 grote ronde rijden

Gepubliceerd door elbosco op dinsdag 5 oktober 2010 om 07:52 (194x bekeken)
Wout Poels wil volgend seizoen deelnemen aan een grote ronde. Dat vertelde de renner van Vacansoleil tegen persbureau ANP. De Limburger is van mening dat hij na een goed WK klaar is voor het grote werk.

Poels maakte zijn debuut op een WK. Hij viel in positieve zin op. "De kramp schoot in de laatste ronde in mijn benen, ik was blij dat ik over de streep was," vertelde hij. "Tot twee ronden voor het einde kon ik met de besten mee. Ik ben net 23 en heb volgens mij toch wel iets laten zien", aldus de nog maar 23-jarige Poels. Volgend jaar hoopt hij op een debuut in een grote ronde.

Vacansoleil trok onder meer Riccardo Ricco aan om meer kans te maken op een uitnodiging. "Het lijkt mij in dat opzicht geen verkeerde keuze, maar het blijft afwachten. Natuurlijk ken ik zijn reputatie en hoor ik wel eens verhalen over hem. Maar ik oordeel niet zolang ik hem niet persoonlijk ken. Ik geef iedereen een kans."

quote:

Op dinsdag 5 oktober 2010 21:42 schreef SuikerVuist het volgende:
Gepost door Steven184 in Wielrennen #78:
[..]

Blijkbaar maken ze zich bij Vacansoleil weinig zorgen over Ricco en die pillen kwestie(?)

quote:

Antidopingprocureur: "Alle renners nemen doping"

di 05/10/2010 - 20:34 De Italiaanse antidopingprocureur Ettore Torri heeft een stevig bommetje gelegd onder het wielrennen. Hij is ervan overtuigd is dat alle renners naar doping grijpen.

Ettore Torri, de antidopingprocureur van het Italiaans Olympisch Comité CONI, is genadeloos in een uitzonderlijk interview.

"Ik ben ook niet de enige die dit zegt. De laatste tijd zeggen alle renners die ik ondervraag dat iedereen doping neemt", zegt Torri.

"Ik merk hoe langer, hoe meer op hoe wijdverspreid dopinggebruik is. En ik denk niet dat we het zullen kunnen uitroeien."

quote:

Dopingdino's en hun records
^{25 jaar geleden liep DDR-atlete Marita Koch het scherpste wereldrecord ooit op de 400 meter}


Je vindt ze alleen nog in het vrouwenatletiek, de ongenaakbare wereldrecords uit de tijd dat de mondiale sport nog veel minder mondiaal en professioneel was. Met een beetje pech nemen Koch, Kratochvilova en co net als Florence Griffith hun negen verdachte records mee in het graf.
Surf naar YouTube en tik in: 'Koch world record Canberra'. Het resultaat is een 200 meter die 400 meter duurt, met een winnares die met vijftien meter voorsprong in 47.60 over de streep loopt en een nieuw wereldrecord viert. 47.60 in 1985 U wil perspectief? Regerend olympisch kampioene Christine Ohuruogu heeft 49.61 staan als persoonlijke besttijd. In meters uitgedrukt heeft Ohuruogu zowat achttien meter achterstand op Koch. Het sterke geslacht takelt zowaar af.

De 47.60 geldt als het meest ongenaakbare van alle looprecords die in de gouden dopingtijden werden gevestigd. Opmerkelijk: Koch liep haar record op een World Cup aan het einde van een lang seizoen en aan het andere einde van de wereld, in het pas gebouwde Bruce Stadium in het pas opgerichte Australian Institute of Sports.

We schrijven 6 oktober 1985 als de hardlopende vrouw in het klassiek blauwe Oost-Duitse shirt de baanronde aflegt in 47.60. Twee jaar eerder had de Tsjechoslovaakse (toen waren Tsjechië en Slovakije nog één land) Jarmila Kratochvilova op het eerste WK in Helsinki het wereldrecord op 47.99 gebracht. Dat leek een ongenaakbaar record, dat in het verlengde lag van haar andere supertijd dat jaar: 1.53.28 op de 800 meter.

Een fenomeen als Kratochvilova is vandaag onmogelijk. Ze zou in elk geval worden opgejaagd als geen ander. De Tsjechische was al 27 toen ze voor het eerst onder de 53 seconden liep op 400 meter. Vijf jaar later - 32 jaar oud - kwam ze uit op een onwaarschijnlijke 47.99 en 1.53 en nog wat op de dubbele ronde.

Koch's tijd in Canberra was nóg beter, aldus ex-topatleet Roger Moens nog steeds bezeten van tijden: '47.60 op 400 meter komt overeen met 1.52.74 op 880 meter, dat nog een halve seconde beter zou zijn dan het eigenlijke wereldrecord op de 800 meter. Uiteraard zijn dat verdachte records en Koch en Kratochvilova zijn geen uitzonderingen.'

'Zij krijgt meer pillen dan ik!'

Negen individuele vrouwenrecords dateren van voor 1988. Van twee records zal de eigenares het niet meer meemaken dat ze worden gebroken: Florence Griffith stierf op 39-jarige leeftijd, tien jaar na haar recordjaar waarin ze een fysieke metamorfose had ondergaan. De oorzaak was een hersenbloeding tengevolge van een epileptische aanval.

Of doping in het spel was, is niet bewezen. Althans niet bij haar dood. Dat doping een rol speelde bij haar superrecords en bij de elf wereldrecords uit de jaren tachtig (negen individuele nummers en twee aflossingen of de helft van het Olympisch programma), staat als een paal boven water.

Kratochvilova en Koch waren twee grote talenten, maar ze maakten ook deel uit van sportsystemen waar anabole steroïden tot het dagelijks dieet behoorden en ze presteerden in een decennium waarin de controles alleen in wedstrijdverband werden georganiseerd en absoluut niet performant waren.

De Oost-Europese prestaties verengen tot een succes van doping is fout en de verhouding tussen talent en chemie is niet erg duidelijk. Hoewel, als alle andere records - zelfs die op de lange afstand uit de gouden epo-jaren tussen 1993 en 2000 - bijna allemaal zijn verbeterd, kan je haast niet anders dan concluderen dat Griffith, Koch, Kratochvilova (100 tot en met de 800 meter) Donkova (100 meter horden), Chistyakova (ver), Kostadinova (hoog), Reinsch (discus) en Lisovskaja (kogel) hulp hebben gekregen uit het potje.

In het geval van Koch is dat overigens zo goed als bewezen. In het boek Doping Dokumente van Brigitte Berendonk over de DDR-doping staat een passage over een brief van Koch naar Jenapharm, producent van het steroïde Oral-Turinabol. Koch beklaagt zich in die brief uit 1982 dat haar concurrente meer pillen kreeg omdat haar oom voorzitter was van Jenapharm. Blijkbaar is dat later gecorrigeerd.

Johnson en de Muur

Nog meer bewijs dat flinke doses steroïden in het spel waren: ook een Marion Jones onder invloed van de designerdrug THG en op epo kwam niet in de buurt van Flo-Jo op de 100 en 200 meter.

Ten slotte is er de vergelijking met de mannen: daar dateren alleen nog de records in het discuswerpen en hamerslingeren uit de jaren tachtig, al is er ook een overaanbod van records uit de jaren negentig. Dat laatste zou ook een gevolg kunnen zijn van de bloedarmoede in het atletiek die als wereldsport veel van zijn pluimen heeft verloren. Ook de terugval bij de vrouwen is overigens voor een deel daar aan te wijten.

Uit het overzicht hieronder blijkt dat van alle loopnummers uitgerekend de loodzware 400 meter - een uiterst pijnlijke combinatie van kracht en snelheid tot het melkzuur uit de oren spuit - de minste topprestaties liet optekenen sinds 1990: slechts drie, waarvan één deze eeuw. Het was de bevallige Sanya Richards die in 2006 48.70 neerzette en die daarmee nog steeds een imaginaire tien meter achter Koch eindigde.

Op de 800 meter kwam Pamela Jelimo in 2008 uit op 1.54.01 in haar eerste jaar waarin ze vol voor de 800 meter ging. Het wereldrecord lonkte, maar de winter daarop trouwde Jelimo en sindsdien leeft ze van haar dollars van dat ene gouden jaar. Jammer.

In het discuswerpen en kogelstoten is de situatie nog schrijnender, maar daar is ook de bloedarmoede opvallend groot. Alle prestaties uit de top twintig in die twee vergeten disciplines dateren van voor 1990.

Eigenlijk moet dat 1988 zijn. In oktober van dat jaar werd Ben Johnson op de Spelen van Seoel betrapt op het gebruik van stanozolol en de schokgolf - na het invoeren van controles op training - die de betrapping van de wereldrecordhouder over de 100 meter teweegbracht, werd nog eens versterkt toen een jaar later de Muur openging en het Oostblok in sneltempo uit elkaar viel. Bij de Amerikanen zat de schrik er goed in en de Oost-Europeanen hadden geen sportsysteem meer op om terug te vallen.

Inmiddels kijken de atleten vandaag aan tegen records waarvan ze alleen in nachtmerries dromen. Veronica Campbell, de beste sprintster van de laatste jaren, stond vorig jaar na de WK in Berlijn aan de klaagmuur toen ze zichzelf moest vergelijken met haar illustere landgenoot Usain Bolt. 'De mannen krijgen veel meer aandacht dan de vrouwen omdat hun records nog haalbaar zijn. Die van mij niet. Ik kan nooit drie tienden harder op de 100 meter, daarom denk ik ook nooit aan het wereldrecord.'

De Française Marie-José Pérec, de derde beste performer aller tijden op de 400 meter, leverde na haar gouden race in Atlanta waar ze in 48.25 over de streep kwam kritiek op het record en de tijden van Marita Koch. Vier jaar later verhuisde Pérec naar Duitsland om met de trainer en inmiddels echtgenoot van Koch te trainen. In L'Equipe excuseerde ze zich voor de uitlatingen van Atlanta, maar kraakte niettemin bij Wolfgang Meier onder de vreemde en vooral zware trainingen, die zonder 'ondersteunende middelen' wellicht moeilijk waren vol te brengen.

Geen oude zwemrecords

Ooit is het wel ter sprake gekomen bij de internationale atletiekbond IAAF: met een schone lei herbeginnen. Uit vrees voor processen is het nooit zover gekomen. De gefrustreerde atletes kunnen zich misschien troosten met die ene gedachte: over tien jaar kunnen we hetzelfde schrijven over het zwemmen waar tot en met 2009 wereldrecords zijn gevestigd met de technologische doping van drijvende en glijdende pakken. Opvallend is wel dat van dopingrecords uit de jaren tachtig, toen de DDR ook het zwemmen beheerste, geen sprake meer is. De 54.73 van Kristin Otto in 1986 op de 100 meter vrije slag werd al zes jaar later verbeterd en het wereldrecord staat nu op 52.07, zij het in een pak.

quote:

Levenslange schorsing oude knecht Armstrong

De Amerikaanse wielrenner Kirk O'Bee is levenslang geschorst wegens een tweede dopingvergrijp. Dat maakte het Amerikaanse antidopingbureau woensdag bekend.


O'Bee is een voormalig teamgenoot van zevenvoudig Tourwinnaar Lance Armstrong. Hij reed in de Ronde van Frankrijk van 2000 in dienst van de Texaan in de US Postal-ploeg.

O'Bee liep voor het eerst tegen de lamp in 2001, toen hij positief testte op testosteron en een jaar lang niet mocht wielrennen.

Vorig jaar mei ging hij opnieuw nat na een onaangekondigde dopingcontrole. Deze keer werden epo en groeihormonen in zijn urine gevonden.

De 33-jarige O'Bee raakt als gevolg van zijn tweede overtreding van de dopingregels ook zijn nationale titel uit 2007 kwijt.

quote:

Vijf Spaanse renners hebben verdachte waarden

Het Spaanse wielrennen zit in de hoek waar de klappen vallen. Nadat eerder deze week Alberto Contador te horen kreeg voorlopig aan de kant te moeten en Ezequiel Mosquera, David Garcia, Oscar Sevilla en Margarita Fullana geschorst werden, worden nu ook vijf andere Spaanse renners extra in de gaten gehouden. Dat weet AFP.

"Vijf renners zullen scherper gecontroleerd worden omdat bij hen verdachte waarden zijn vastgesteld", zei Albert Soler, het hoofd van de Spaanse sportraad, vandaag op een persconferentie. "Het vijftal zit mogelijk in een gevaarlijke situatie", omschreef Soler het nog vrij voorzichtig. Hij benadrukte wel dat Contador niet één van hen was.

Inmiddels reageert de Spaanse staatssecretatris van Sport, Jaime Lissavetzky, afwijzend op de reacties uit de sportwereld dat met name Spanje kampt met een heus dopingprobleem. "Het is een globaal probleem, niet groter of kleiner in Spanje dan in de rest van de wereld", luidt het. "Er is politieke wil om de strijd tegen doping verder aan te gaan."

quote:

Spanje bezuinigt op bestrijding dopegebruik

FOTO REUTERS
MADRID - Het Spaanse antidopingagentschap kan volgend jaar rekenen op een forse bezuiniging. Dat zei Jaime Lissavetzky, staatssecretaris van sport, gisteravond. De maatregel komt op een ongelukkig moment. Recentelijk kwamen vijf Spaanse wielrenners, onder wie drievoudig Tourwinnaar Alberto Contador, in het nieuws door vermeend dopegebruik.


,,De problemen met doping zijn in Spanje niet groter dan in andere landen", reageert Lissavetzky in de krant AS. Hij kondigt hervormingen aan in het Zuid-Europese land. ,,We gaan de dopingwet aanpassen. We willen efficiënter bestrijden."

Manuel Dominguez van oppositiepartij Partido Popular is in de krant Marca kritisch op het besluit. ,,Ik vraag me af in welke staat de bestrijding van doping nu achterblijft." (ANP/RTR)

quote:

Alberto Contador: de waarheid over clenbuterol

Het is onzin dat de in de urine van Alberto Contador aangetroffen clenbuterol per ongeluk uit een lap kalfsvlees komt. Dat bevestigt, tegenover Humo, een bron die zeer dicht bij de Astana-ploeg van de Spaanse Tourwinnaar staat: 'Hij heeft een bloedtransfusie ondergaan na de Dauphiné Libéré, en in dat bloed zat nog een klein restje clenbuterol van een net afgelopen vermageringskuur.'

Clenbuterol heeft, ondanks de relatief grote pakkans, een interessante werking: het zorgt voor een snellere vetverbranding en bevordert de spieropbouw.

Wielrenner «Je moet het gebruiken in combinatie met T3. Dat is een schildklierhormoon (triiodothyronine, red.) dat helpt bij de afbraak van vetten. Dan heb je sneller effect met een kleinere dosis clen. En: hoe kleiner de dosis, hoe kleiner ook de kans dat je betrapt wordt.»

Snel gewichtsverlies: dat is de reden waarom Contador clenbuterol gebruikte. Een insider die heel dicht bij de Astana-ploeg staat, vertelt:

Insider «In de Dauphiné Libéré (de laatste belangrijke voorbereidingskoers voor de Tour de France, red.) had Contador nog een tikje overgewicht. Gewone mensen zien dat niet, maar er mocht nog een kilo of twee af. Daar gebruiken ze dan clenbuterol voor: de laatste kilo's kwijtspelen, en er tegelijk over waken dat je geen spiermassa verliest - of, in het beste geval, nog een beetje extra spiermassa kweken.»

HUMO Dat verklaart nog niet waarom de clenbuterol pas tijdens de laatste rustdag van de Tour in een urinestaal opdook.

Insider «Maar allez! In de periode tussen de Dauphiné en de Tour heeft Contador nog bloed afgetapt - kleine zakjes, om de bloedwaarden in zijn biologisch paspoort niet te verstoren. De afname is dus gebeurd op een moment dat er nog een spoortje clenbuterol in zijn bloed zat. En dat spoortje is in dat zakje bloed blijven zitten, tot hij het later opnieuw in zijn lichaam kreeg.»

HUMO Worden er dan nog steeds bloedtransfusies uitgevoerd?

Insider «Natuurlijk. Maar in kleine dosissen van 150cc. Vroeger kregen de renners tijdens de Tour twee, drie grote zakken bloed, van 400 à 500 cc. Nu kunnen ze zich dat niet meer permitteren - precies vanwege dat biologisch paspoort, dat plotse schommelingen in de bloedwaarden bijhoudt.»

Contador en zijn entourage ontkennen in alle toonaarden dat hij een bloedtransfusie zou hebben ondergaan. 'Vries al mijn urine- en bloedstalen gerust in, en analyseer ze over vijf jaar opnieuw,' zei Contador in een interview met Reuters. Zijn broer/manager Fran reageerde emotioneler: 'Hij heeft niets illegaals gedaan. Je kan toch geen onschuldige tot de elektrische stoel veroordelen?'

Het volledige artikel leest u in Humo 3658 van dinsdag 12 oktober 2010.

Humo.be

quote:

Op maandag 11 oktober 2010 10:21 schreef maril het volgende:
Ter compensatie ten opzichten van het wielrennen.
http://nos.nl/artikel/190541-positieve-test-atlete-oludamola.html

quote:

Op maandag 11 oktober 2010 11:53 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Afgelopen jaar zijn er ook veel positieven geweest in de atletiek.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 17:12 schreef Kingstown het volgende:

[..]

Niet alleen afgelopen jaar, maar ook de decennia er voor heeft de atletiek stijf gestaan van het dopinggebruik.
De impact in de media is alleen geringer als bij het wielrennen, zelfs als het de absolute sterren betreft.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 17:55 schreef rubbereend het volgende:

[..]



Is dat ook een beetje wat we er in Nederland van meepakken aangezien atletiek hier een "kleine" sport is

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 14:36 schreef Zelva het volgende:
De kans dat je in de Europese Unie besmet vlees aantreft is vrijwel nul. Sterker nog, in Spanje is sinds 2006 geen clenbuterol meer aangetroffen in vlees. Het is dan ook zwaar verboden, sterker nog veterinaire experts betwijfelen het nut van het spul omdat een boer er kostentechnisch helemaal niets mee opschiet. In China is dat heel anders.

quote:

Daarnaast heeft clenbuterol bij een tafeltennisser bijzonder weinig nut. Het wordt met name gebruikt voor vetverbranding en dat heeft niet echt prioriteit. Voor een klimmer is dat wel even anders. Ik vind het dus zeker niet hetzelfde geval.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 14:53 schreef Beregd het volgende:

[..]

Heb je hoier ook bronnen voor? Op internet lees ik in verschillende artikels heel andere dingen.
[..]

quote:

Ik ben geen zo'n dopingkzenner maar lees dat het anabolische effecten heeft, daar heeft elke sporter toch voordeel aan?

quote:

"De meest voorkomende bijwerking van clenbuteroldoping is ongecontroleerde spiertrekkingen. Als een tafeltennisser clenbuterol neemt als doping, moet dat een zelfmoordenaar zijn", aldus Franke

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 14:44 schreef DutchSL het volgende:
De gebroeders Rui en Mario Costa zijn betrapt op "methylhexanamine" bij het Portugese kampioenschap tijdrijden, waar ze respectievelijk eerste en derde werden.

http://www.biciciclismo.com/cas/site/noticias-ficha.asp?id=31630

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 14:44 schreef DutchSL het volgende:
De gebroeders Rui en Mario Costa zijn betrapt op "methylhexanamine" bij het Portugese kampioenschap tijdrijden, waar ze respectievelijk eerste en derde werden.

http://www.biciciclismo.com/cas/site/noticias-ficha.asp?id=31630

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 14:48 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:

[..]

Het zal niemand verbazen ...

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 15:12 schreef alpeko het volgende:

[..]



En het zal ook niemand verbazen dat Vacansoleil interesse had in R. Costa.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 15:27 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:

[..]



Hilaire Van der Schueren blijft een geweldig hilarische neus voor renners hebben ...

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 17:31 schreef alpeko het volgende:

[..]



Interesse van Vacansoleil lijkt haast wel gelijk te staan aan een positieve dopingtest.

quote:

Italiaans antidopingtribunaal spreekt Pellizotti vrij

AMSTERDAM - Franco Pellizotti is door het antidopingtribunaal (TNA) van Italië vrijgesproken van dopinggebruik.

De 32-jarige Italiaan werd vlak voor de start van de Giro d’Italia in mei door de wielerunie UCI voorlopig geschorst wegens schommelingen in de bloedwaarden van zijn biologisch paspoort.
Volgens het TNA is echter niet onomstotelijk bewezen dat Pellizotti zich schuldig heeft gemaakt aan het gebruik van prestatiebevorderende middelen. Het is onbekend of de UCI beroep aantekent tegen de uitspraak van het TNA.

De renner van Liquigas finishte in 2009 als tweede in de Giro (na de positieve dopingtest van Danilo Di Luca) en veroverde enkele maanden later de bolletjestrui in de Tour de France.

quote:

Op donderdag 21 oktober 2010 16:30 schreef rubbereend het volgende:
Lekkere ploeg voor volgend jaar bij Liquigas 3 kopmannen voor grote rondes

quote:

Op donderdag 21 oktober 2010 15:49 schreef Pepersaus het volgende:

[..]

Bron

quote:

Op donderdag 21 oktober 2010 17:00 schreef SuikerVuist het volgende:

[..]

Wat gebeurt er als de UCI in beroep gaat? Mag Pellizotti dan gewoon blijven koersen totdat er een uitspraak is?

quote:

Op donderdag 21 oktober 2010 18:23 schreef SaintOfKillers het volgende:
Niet dat ik dat geloof, maar in theorie is Pellizotti dus onschuldig, Desalniettemin is zijn seizoen voor 2010 verknoeid. Ik zou dan toch ergens een motherfucker van een schadevergoeding gaan eisen.

quote:

Op donderdag 21 oktober 2010 18:23 schreef SaintOfKillers het volgende:
Niet dat ik dat geloof, maar in theorie is Pellizotti dus onschuldig, Desalniettemin is zijn seizoen voor 2010 verknoeid. Ik zou dan toch ergens een motherfucker van een schadevergoeding gaan eisen.

quote:

'Dopingcontroles ook 's nachts'
Uitgegeven: 29 oktober 2010 07:37
Laatst gewijzigd: 29 oktober 2010 07:39
AMSTERDAM - Het wereldantidopingagentschap WADA vindt dat de organisatie van de Tour de France moet overwegen om renners ook ’s nachts te controleren op doping.

Dat schrijft de instantie in een rapport over de gang van zaken in de afgelopen Ronde van Frankrijk, op basis van de ervaringen van zes waarnemers.

De dopingcontroles in de Tour worden uitgevoerd door de wielerunie UCI en het Franse antidopingagentschap.

Het WADA is redelijk positief over hun optreden. “Er werden geen grote fouten vastgesteld tijdens de Tour”, aldus een passage in het rapport. “Weinig sportbonden als de UCI leveren zoveel inspanningen om doping terug te dringen.”

Ongeschreven regel

Er wordt ook een aanbeveling gedaan. “De onaangekondigde controles verdienen die naam niet. Ze komen op een moment dat de renners ze wel degelijk verwachten: tijdens een rustdag of na een etappe."

"Er is een ongeschreven regel die de coureurs te veel comfort biedt. Ze weten dat ze ’s nachts niet gecontroleerd worden.”

In het rapport staat niets over Alberto Contador. Bij een controle tijdens de ronde werden bij de latere winnaar van de Tour sporen van clenbuterol aangetroffen. Deze zaak is momenteel in onderzoek.

quote:

Op vrijdag 29 oktober 2010 09:22 schreef JohnDDD het volgende:

[..]

Zeker wel waar dat de renners nu toch wel veel vrijheid hebben omdat ze 's avonds EPO kunnen nemen die dan 's ochtends niet meer gedetecteerd wordt. Of transfusies 's nachts. Maar toch gaat dit wel erg ver.

quote:

WADA issues report on UCI's Tour de France doping controls


The doping control van isn't hard to miss.


Independent observers find suspect riders not tested enough

The World Anti-Doping Agency today issued the Independent Observers report from the Tour de France, describing the UCI's anti-doping control programme as "of good quality", matched by few systems delivered by international federations.

Before the 2010 Tour de France, WADA refused the French Anti-doping Agency (AFLD) permission to conduct additional testing at the Tour de France, but sent its Independent Observers (IO) to the Tour due to the conflict between the UCI and AFLD over additional testing. WADA acknowledged that the AFLD had access to intelligence gathered from French police and customs agents which helped pinpoint riders who should be subjected to additional testing.

It reached a compromise by agreeing to receive the request from AFLD, analyze the intelligence, and order additional testing by the UCI based on the information "if deemed appropriate". The provision was used nine times during the Tour, and resulted in 33 "missions" to collect blood and urine samples from riders.

Yet even with targeted controls based on AFLD and UCI recommendations, only one "adverse analytical finding" was issued, that of Tour winner Alberto Contador for the stimulant Clenbuterol.

Along with resolving the conflict between the UCI and AFLD, the report gives 57 recommendations for improving the UCI's anti-doping control programme at the Tour, and provides an enlightening view into the difficulties of executing doping controls at an event of the scale of the Tour de France.

Doping control officers had to endure the insults of grouchy riders who were woken up for early morning testing, travelled some 8000km and sometimes worked 18 hour days to execute the programme, and even still there were key deficiencies pointed out by the IO report.

The most glaring observation was that despite collecting 540 samples during the race, only 15% of the controls were unannounced, and some of the most suspicious riders and those with "significantly improved performances" were hardly tested at all.

Even the unannounced controls were preceded by doping control officers marching into team hotels, clearly identified as doping control officers, allowing riders and team staff to be aware of their presence.

While the UCI employed its Biological Passport programme to target riders for testing, the report states that there were a number of athletes classified as having suspicious profiles who were tested "on surprisingly few occasions".

Among WADA's recommendations is for the UCI to "take the next step in designing and executing a testing strategy that is radically different to those executed in the past". It wants the organization to use the intelligence it has to do more targeted testing for banned drugs and perform testing "in less acceptable hours" to catch riders using drugs that have a short window of detection.

The report speculated that some riders were transfusing blood and micro-dosing EPO to keep their blood parameters consistent, and the most logical time to detect this would be very late in the evening or early in the morning.

The IO report also criticized the UCI for focusing too much on collecting samples for the biological passport and not enough on gathering samples for analysis for banned substances.

70 per cent of the collected urine samples were tested for EPO, the report said, but added that budgetary concerns prevented the UCI from doing more analyses for the blood booster.

It also revealed that the UCI made arrangements with the WADA-accredited lab at the German Sports University in Cologne to look for new drugs or methods, but it only sent 10 Tour samples to the lab.

"As a way of illustrating this, during the Tour it [was] leaked in the media that the authorities of the country of one of the competing riders had just initiated an investigation against the rider to examine doping allegations. Information which appeared on the media linked the rider with the use of a new drug, which is prohibited in sport. The IO Team did not observe any attempt to target test this rider for the new prohibited substance," the report revealed.

quote:

Op vrijdag 29 oktober 2010 09:22 schreef JohnDDD het volgende:

[..]

Zeker wel waar dat de renners nu toch wel veel vrijheid hebben omdat ze 's avonds EPO kunnen nemen die dan 's ochtends niet meer gedetecteerd wordt. Of transfusies 's nachts. Maar toch gaat dit wel erg ver.

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 18:41 schreef Wombcat het volgende:

[..]

Ik vind het dan eerder verrassend dat de rest nog geen kritiek uit.
Het slaat toch nergens op om tijdens een grote ronde 's nachts ook nog eens te gaan controleren?

quote:

Christophe Rochus fires parting shot on doping

Reported on October 31, 2010

In an interview with Belgian newspaper La Derniere Heure, the retiring Christophe Rochus has said he believes doping takes place in tennis and that he "would not be against" the legalization of performance-enhancing drugs.

"There's a lot of cheating. Simply, people don't like to talk about it," he said. "I simply would like to stop the pretending. This hypocrisy is exasperating."

Rochus, who said he received a warning letter from the ATP after speaking out on the issue in the past, estimated he received 10-15 tests a year for ten years under the anti-doping program but believed some players managed to evade the system.

"I've seen things like everyone else. For me, it's inconceivable to play for five hours in the sun and come back like a rabbit the next day," he said. "I remember a match against a guy whose name I will not say. I won the first set 6-1, very easily. He went to the bathroom and came back metamorphosized. He led 5-3 in the second set and when I came back to 5-5... his nose began bleeding. I told myself it was all very strange."

Asked whether he was open to allowing the use of performance-enhancing drugs, Rochus said, "I would not be against it. Anyway, it exists.

"People who take these There's type of products know very well they take risks with their health. But they take it knowing because it could let them make a living for their entire family.

"There's the case of Canas, for example. I can cite his name because he has been caught twice, so one can assume he was doping. [Editor's note: Canas has received one anti-doping suspension under the ani-doping program. Mariano Puerta is the only tennis player to have received two suspensions.] In the end, he sacrified to make a living for for multiple generations of his family. His cause was almost noble."

Rochus also addressed past speculation that some sort of doping suspension was behind Justine Henin's sudden retirement in May 2008, from which she returned approximately 18 months. A standard doping suspension is two years.

"I heard [the rumours] like you," he said. All I can say is, I found it surprising, her sudden stop without apparent reason. Usually, champions like this announce several months in advance and do a sort of farewell tour."

quote:

A Short History of Drugs in Tennis
by Michael Mewshaw

The bizarre saga of Richard Gasquet and his conviction for cocaine use grows, as they say in Alice in Wonderland, “curious and curiouser.” To outline the zigzag course of events for those trying to unpack this peculiar story — the Frenchman tested positive in March ‘09 at the Sony Ericsson Open in Miami. His immediate reaction was utter disbelief. He swore he had never done drugs and added that he knew nobody on the circuit who did coke.
By the time of Roland Garros in late May, Gasquet started amplifying his denial and announced that he intended to appeal the case and overturn his two-year suspension. In an interview with L’Equipe, he admitted that he had violated his normally monastic training routine and gone clubbing in Miami. But he said he had had just a couple of drinks and he suspected somebody must have spiked them. Why? He couldn’t say. Who? He couldn’t guess.

Rafael Nadal rushed to Gasquet’s defense and suggested that his French friend may have kissed a cocaine user. As an excuse, that ranks up there with “the dog ate my homework” or the Twinkie Defense in Harvey Milk’s murder. It led joking reporters to observe that perhaps Gasquet had kissed Martina Hingis, who tested positive for cocaine and retired rather than fight a two-year suspension. But Gasquet refused to go away quietly like the demure Swiss. He vowed to keep battling and by Wimbledon he had discarded the spiked-drink defense and fastened on the cocaine kiss defense. Suddenly he remembered snogging a French girl, Pamela (no last name). Indeed, he kissed her more than once, he maintained. Though never identified, Pamela was said to be a cocaine user by some sources — and a good girl by others. Tennis fans held their breath, waiting for a decision on Gasquet’s appeal.

With all due respect to a player’s right to plead his case, there is for anyone who has followed tennis on a regular basis something wearyingly familiar about this scenario — a positive drug test followed by denials, impassioned appeals to the court of public opinion, as well as to the authorities, and an ever-changing defense. To escape the fog and put things in perspective, let us reflect on a Short History of Drugs in Tennis.

Stimulants have long been popular on the tour. The celebrated diva Suzanne Lenglen braced herself between sets with sips of cognac. Eventually, alcohol in industrial quantities became the drug of choice on the circuit, and hangovers, not overdoses, were the greatest danger. As described in The Romance of Wimbledon, a book by John Olliff, The Daily Telegraph’s tennis correspondent, the ‘21 quarterfinal between Zenzo Shimidzu of Japan and Randolf Lycett of Australia was a drunken fiasco. Played on a blisteringly hot day, the match was deadlocked at a set apiece and 3-3 in the third, when Lycett seemed to suffer sunstroke and had to be revived with gin. Though wobbly, Lycett won the third set, but couldn’t continue without another stimulant — champagne. Apparently, he drank a whole bottle and by the fifth set was staggering and stumbling, falling and crawling around on his hands and knees, searching for his racket. While it’s not surprising that Lycett lost, it may shock some fans to learn that the Aussie wasn’t the last player to quaff champagne on Centre Court. That dubious honor belongs to Jimmy Connors and Ilie Nastase, who split a bottle during a doubles match in the mid-’70s and were seen as jolly good fellows for doing so.

Inevitably, players branched out to other chemically-charged substances. But since there were no tests, users stood little chance of getting caught, and since omertà operated then just as it does now on the circuit, nobody did much more than gossip about the subject. Journalists who witnessed players doing cocaine, for instance, didn’t feel compelled to report it. My friend, Gene Scott, the late publisher of Tennis Week, always defended this practice, explaining that what a journalist saw in a social setting should remain off limits. By that logic, unless a reporter spotted someone snorting lines at a tournament, he should keep his mouth shut.

But then in September ‘80, Yannick Noah broke the silence in an interview with Rock & Folk, the French equivalent of Rolling Stone. While admitting that he smoked hashish, Noah accused other players of using cocaine. What’s more — and in his opinion what was worse — some were popping amphetamines. This infuriated him because it put clean players at a disadvantage. He lamented that they might have to use coke or amphetamines to stay competitive with drug abusers. He wanted the problem to be brought into the open and discussed. If it weren’t, Noah feared there would be deaths from overdoses.
The reaction of tennis authorities and the press was to savage Noah for smoking hashish. His remarks about coke and speed were ignored, as were the players whom he said “take the hit during a tournament and crash afterward. You have guys who have played super during one tournament and who you’ve never seen again.”

He mentioned Victor Pecci by name.

A year later, Arthur Ashe proposed that tennis start testing for drugs. During the ‘82 U.S. Open, Ashe told me that the ATP had “established a relationship with this organization called Comp-Care. Comp-Care will, for free, help you deal with your drug problems anonymously.”

At Ashe’s encouragement, I called Comp-Care to arrange an interview and was referred to Dr. Robert B. Millman, Director of the Drug and Alcohol Abuse program at Cornell University Medical College. A psychiatrist and internist, Dr. Millman said he was treating a variety of professional athletes, including an unspecified number of tennis players. When I asked whether drugs were a problem on the circuit, he answered, “Absolutely.” The money and glamour of the game, he explained, brought players into frequent contact with show biz celebs who were heavy cocaine users. Many players succumbed to peer pressure or turned to drugs to reduce stress.

Dr. Millman said that a few players used heroin, snorting it, not shooting it. He wasn’t convinced that players confined cocaine to recreational use. Though he conceded he couldn’t prove it, he had heard of players taking cocaine for a lift during matches. But for someone who wanted to improve his game dramatically, amphetamines had quicker results. As Dr. Millman put it, “Speed makes you better.” But then, “It makes you worse.”

When I published this interview in my book Short Circuit in ‘83, tennis authorities responded with an across-the-board denial and a series of personal attacks. I was physically removed from the press box at the Italian Open, roughed up and threatened by a tournament director and IMG agent. Tennis authorities dismissed this as a personal matter and took no action.

It wasn’t until the mid-’80s that tennis accepted international standards for drug testing, including out-of-competition testing and sanctions for rule-breakers. But it was too late to deal with a cluster of juiced-up stars. In various books, player memoirs and investigative articles, it has been alleged that John McEnroe, Vitas Gerulaitas and Pat Cash, winners of a combined total of 20 Grand Slam titles, used cocaine in the ‘70s and early ‘80s. In the early ‘90s, Karel Novacek tested positive for cocaine.

Some apologists argue that cocaine is a recreational drug, not a performance enhancer. But it’s a stimulant, and that’s why tennis banned it. Other drugs — heroin, ecstasy and a host of other party pills — are not penalized. Unlike other pro sports, tennis seems to have no interest in cracking down on non-performance-enhancing substances, which are both dangerous and illegal. That is, dangerous not just because of potential side effects, but because they force buyers to associate with criminals, opening them up to blackmail. (Think of this in relation to last year’s scandal about betting and match-fixing on the tour.)
By the time the news about cocaine use in tennis broke, the game had more powerful performance enhancers to worry about. Anabolic steroids, human growth hormones, EPO and a witch’s brew of powerful elixirs hit the black market. Aussie Open champ Czech Petr Korda tested positive, as did a gaggle of other Europeans — Stefan Koubek, Karol Beck, Filippo Volandri — and Argentineans Juan Ignacio Chela, Guillermo Canas, Guillermo Coria and Mariano Puerta. The latter two made it to the French Open finals after serving suspensions for drug use. At Roland Garros in ‘05, Puerta had the dubious distinction of testing positive a second time and receiving a career-ending suspension.

As tennis continued to award itself a badge of merit for its drug program, Steffi Graf startled a French Open press conference in ‘94 by announcing that she had never been tested for drugs and that she suspected other women were bulking up on steroids. Subsequently, Gabriela Sabatini threatened legal action when her name kept cropping up in reports about steroid use.

Then in ‘96, Boris Becker speculated that the hyperactive Austrian Thomas Muster must be on something — and the good German got disciplined for his injudicious remarks. Sticking to its policy of punishing the messenger, tennis authorities also cracked down hard in ‘02 on Frenchman Nicholas Escude, who said, just as Noah had done 20 years earlier, that it was obvious when players were juiced. All you had to do was look at their bodies and their eyes. Moreover, Escude charged that some players had tested positive, but the ATP wasn’t revealing the results.

Dismissed at first as a pop-off with no basis for his accusations, Escude was vindicated when it was belatedly revealed that between August ‘02 and May ‘03 seven players had tested positive for nandrolone and 53 others had showed elevated traces for nandrolone or its precursors. Only one of these players was identified — Bodhan Ulirach of the Czech Republic — and he was suspended for two years.

But when a second player came before the tribunal, he argued that he had taken electrolyte replacement pills provided by ATP trainers. Submitting two dozen legal affidavits, the player contended that the electrolyte tablets must have been contaminated with nandrolone. The other players who had tested positive promptly adopted the same defense.

Normally, under the ATP’s policy of strict liability, a player is responsible for whatever is in his system. Even if he ingests a banned substance unknowingly, he is penalized — although the penalty may be reduced if there are extenuating circumstances. But in this instance, because the ATP might have supplied contaminated supplements, the burden of proof switched, and players maintained that it was up to the ATP to prove that the pills weren’t tainted.

The ATP had been offering these products at tournaments for over 20 years with no problems and no complaints. Even so, it analyzed 500 tablets that were believed to have been available at a tournament where positive or elevated tests had occurred. No contaminants were discovered. Then the ATP submitted the remaining jars in its possession for further analysis. Representative samples from these jars revealed no contamination. In short, there was never any scientific proof that the ATP electrolytes were contaminated and no evidence that the players in question had consumed them.

Yet under the legal principle of equitable estoppel, the ATP couldn’t enforce its anti-doping rules unless it was willing to undertake a ruinously expensive court action. As a consequence, Ulirach was retroactively pardoned, even though he had never previously cited electrolyte replacements as a factor in his positive test. The cases against the other six players were dropped.

By mid-May ‘03, the ATP had stopped distributing electrolyte replacements. News of this was widely disseminated in the press, and notices were posted in player locker rooms. More than two months later, however, Greg Rusedski tested positive. Invoking the same defense as previous players, he claimed that the ATP, not he, was responsible. Though there was still no proof that the electrolytes had been contaminated or that Rusedski had ever taken them, and no explanation of how Rusedski had been tainted by supplements that had already been removed from the locker room, the tribunal decreed that his case too deserved to be dismissed.
Dick Pound, head of the World Anti-Doping Agency, called the decision “preposterous…It defies imagination.”

David Howman, Director General of WADA, pointed out, “It’s unprecedented to have a series of positive results where the individuals have been exonerated and the sport has chosen to fall on its own sword…It undermines the whole principle of the anti-doping program.”

Even the ATP was stunned. David Higdon, then VP of Media Relations, said, “To be honest, we’re surprised…He tested positive and that’s an uncontroverted fact.”

In the first months of ‘04, 16 more players showed elevated test results for nandrolone, with the same analytic fingerprint as the previous positives and elevated negatives. According to the ATP, these players hailed from a dozen different countries, and their test results occurred at tournaments at different times in different parts of the world. Since there was no question now of contaminated ATP supplements, what explained these troubling elevated scores?

No explanation has ever been forthcoming. Except for Ulirach and Rusedski, none of the other players who tested positive for performance enhancers or showed trace amounts in their systems has ever been identified. The ATP has refused to say whether these players were required to have follow-up tests. Tennis fans have no way of knowing whether the six unnamed players won tournaments, perhaps even Grand Slam titles, during the time when they tested positive.

Lest I be accused of sexual discrimination by focusing entirely on men, I should mention that Sesil Karatantcheva tested positive for steroids in ‘06. Showing the same feistiness in court as she does on court, the 15-year-old from Kazakhstan came up with an excuse that more than matched any man’s for pure chutzpah. Where Gasquet demurely fell back on the coke kiss defense, Karatantcheva went all the way and admitted she had been pregnant when she tested positive. Before she could have an abortion, she suffered a miscarriage. This, she contended, must have sparked a riot of hormones that had been mistaken for steroids.
As much as the tribunal may have sympathized with her predicament, it ruled there was no scientific basis to her argument. Now having served a two-year suspension, Karatantcheva is back on the women’s tour, but has shown nowhere near the same level that she displayed before her suspension.

But Gasquet still takes the prize, hands down. Without interviewing Pamela and pinning down the facts of the case — Did she kiss Gasquet? Did she use cocaine? — an independent anti-doping tribunal decided in July ‘09 to reduce Gasquet’s suspension to two-and-a-half months. In effect, the penalty became the time he had already been off the tour.

The ITF has now appealed Gasquet’s successful appeal and asked the Court of Arbitration for Sport to re-impose the original two-year ban. What’s more, Pamela has announced that she intends to file a suit against Gasquet for slandering her reputation, violating her privacy and infuriating her boyfriend with false accusations.

Then just when it seemed that the history of drugs in tennis couldn’t get any weirder, Andre Agassi’s autobiography, Open, appeared, and in addition to revelations about this heavy drinking, it contained an extraordinary confession. Andre admits to using crystal meth, snorting it with a Vegas friend called Slim. What’s more, in ‘97, he tested positive at a tournament and was informed by the ATP that he faced public exposure and suspension. But in a series of flabbergasting moves that seem to foreshadow Gasquet’s case, Andre wrote a letter to the ATP claiming that he had mistakenly drunk one of Slim’s sodas that had been spiked with meth. The ATP accepted Agassi’s bogus plea of innocence, never asking for evidence nor apparently even questioning him or Slim. And of course the public was never told, adding credence to Escude’s accusation that players have tested positive and never been named, much less punished. This admission by Agassi raises a host of questions that his book doesn’t address. But just as clearly it raises serious questions once again about rule enforcement in tennis.

Mewshaw is the author of Short Circuit, as well as Ladies of the Court: Grace and Disgarce on the Women’s Tennis Tour

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:02 schreef wimderon het volgende:
En Dementieva die plots stopt?

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:13 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:

[..]


Mwoah, gewoon aan het eind van het jaar..

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:17 schreef wimderon het volgende:

[..]



Zonder prangende reden.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:22 schreef Ambrosius het volgende:

[..]

Mama worden toch?

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:05 schreef wimderon het volgende:

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:17 schreef wimderon het volgende:

[..]



Zonder prangende reden.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:53 schreef SaintOfKillers het volgende:

[..]



En vooral totaal onaangekondigd zonder gebruikelijke afscheidstournee, beetje klassiek voor de "vage" gevallen.

Maar goed, het is een semi-geil lief meisje en die doen natuurlijk niet aan doping.