Vrucht met down syndroom

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:06 schreef Sjeen het volgende:
Ik denk dat deze strijd geen winnaars gaat opleveren. Je vrouw zal voor het kindje gaan en aan jou de keuze of je haar daarin wilt bijstaan.

Dit denk ik dus ook. En ondanks dat TS het behoorlijk ruk heeft geformuleerd, kan ik me zijn frustratie ook voorstellen. Er waren duidelijke afspraken. Maar doordat zijn vrouw nu -onder invloed van hormonen en onbekende gevoelens- het niet meer wil, is er dus een probleem. Het afdwingen van een abortus is geen optie, omdat de vrouw in kwestie dan psychisch ook de put in gaat. En daarbij moet ook naar de risico's gekeken worden van een abortus.

Tegen een gevoel in kun je niet redeneren. Dat is gewoon onmogelijk. Misschien weet de vrouw in kwestie wel dat ze het zo hebben afgesproken en of dat het rationeel misschien niet de beste optie is, maar emotioneel wil ze gewoon dat kindje in haar buik houden.

Succes met het gesprek.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:28 schreef just me het volgende:

[..]

nee hoor jump

gelukkig maar JM

Overigens steun ik de TS. Jij bent de vader, en jij hebt verdomme net zoveel recht op het maken van deze beslissing als je vrouw. "Baas in eigen buik" is tegenwoordig monopolie in eigen buik, ongeacht het feit dat 50% van het verhaal uit de man is gekomen. De natuur heeft voor ons bepaald dat de vrouw het kind zal baren, daar hebben wij niet voor gekozen, en daar kunnen we ook niet voor kiezen. Dat geeft de vrouw echter geen recht om maar te doen en laten met het kind, wat evenveel jouw kind is als het hare, waar ze zin in heeft.

Als jullie de afspraak hebben gemaakt om te aborteren, dan is het een ontzettend laffe streek van je vrouw om daar nu ineens op terug te komen. Ik weet niet wat de oplossing is, het is een moeilijke situatie, maar je vrouw houdt zich niet aan de afspraak - en dit is een verdomd belangrijke afspraak, ook.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:30 schreef moussy het volgende:

[..]

Dat is met een 'gezond' kind niet anders.

Ow? Ga nou ajb niet beweren dat het allemaal hetzelfde is.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:29 schreef Pizzakoppo het volgende:

[..]

Een kind krijgen maakt levens kapot? Jij zult in een donkere wereld leven.

ja
[edit]
Vooral als je de KEUZE niet hebt.
Niets maar dan ook niets raakt je harder als man als deze keuze VOOR je gemaakt wordt.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:30 schreef moussy het volgende:

[..]

Dat is met een 'gezond' kind niet anders.

Jawel, een gezond kind kun je tussen demiddag alleen laten om thuis of op school boterhammen te eten, een normaal kind kan zelf fietsen en zijn kleren aandoen, etc.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:30 schreef Jumparound het volgende:

[..]

en je punt is?

Je wilde toch antwoord.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:11 schreef ueberduitser het volgende:

[..]



Wij hebben een kindje dat meervoudige syndromale aangeboren afwijkingen heeft en we zullen de rest van ons leven voor haar moeten zorgen, maar ik zou haar voor geen goud in willen ruilen voor een "gezond" kindje!!! Als jij van tevoren al niet wilt accepteren dat je kindje anders is, ben je het ouderschap niet waard!

Het geeft enorm veel stress, financiële problemen, noem maar op, maar zoals gezegd, ik wil niet anders!!

Stel je voor, je pleegt abortus en je vrouw kan daarna niet meer zwanger raken, wat dan???

masochist

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:31 schreef Iphone4-appeltaart het volgende:

[..]

Jawel, een gezond kind kun je tussen demiddag alleen laten om thuis of op school boterhammen te eten, een normaal kind kan zelf fietsen en zijn kleren aandoen, etc.

wat een kul beredenering

Ik ben ook erg benieuwd waarom de vlokkentest zo vroeg gedaan is bij jullie? Hadden jullie niet eerst een nekplooimeting?
Maar ik snap goed dat je dit kindje niet wil hebben, zoveel mensen maken deze keuze,daar is niks mis mee.
Je reactie is alleen veel te hard naar je vrouw toe, op deze manier maak je er een strijd van terwijl jullie allebei juist elkaar nodig hebben om te praten en te steunen en te troosten.
Als je zo snel je huis uitvlucht om bij je broer te gaan wonen is dit ws. geen relatie om al aan een kindje te beginnen.
Ik wil je ook even op het verschil tussen mannen en vrouwen wijzen. Jij denkt heel praktisch, je had de beslissing van te voren al genomen en vind dat dus de juiste beslissing.
Jouw vrouw is zwanger, dan komen er hormonen los in je waardoor je vanaf dag 1 al van het kindje houd en je lichaam verandert ook al meteen, al zijn het van die hele kleine dingen, dit had ze vantevoren ws. niet verwacht.
Maar goed, ze is dus zwanger en het onmogelijke is gebeurd, jullie kindje heeft het Down-syndroom. Geef haar de tijd om dit te verwerken, ze zal ws. vast van alles op gaan zoeken op internet en ervaringen delen met andere vrouwen die dit hebben meegemaakt en ze zal met de tijd een beslissing maken.
Dat jij kwaad word en wegloopt zal haar alleen maar verdrietig maken en juist dit kindje graag willen omdat ze aan jou geen moer heeft nu.

Als je om haar geeft, steun haar dan, zoek informatie op over Down en lees ervaringen van andere stellen die hier ook mee te maken gehad hebben, of ze het kindje nou hebben laten komen of niet.
Je kan een kindje nou eenmaal niet in 1 dag weg laten halen, dit is een zware beslissing die je je hele leven meeneemt en jouw reacties zullen altijd mee gaan spelen in jullie relatie.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:27 schreef Jumparound het volgende:

[..]

Tering, denken vrouwen dat mannen debiel zijn ofzo?

Nou in dit geval....

Als ts schrijft dat ie geen zin heeft om altijd klaar te moeten staan voor zijn kind met down, wie zegt dan dat dat voor een 'normaal' kind niet hoeft? Via de vlokkentest komt er niks uit, maar dan kan het nog een kind met bv geestelijke beperking zijn, een doof kind, een blind kind etc.

Een gezond kind geeft nog geen kans op na 18 jaar rust. Wat als hij/zij een verkeerde keuze maakt? Een verkeerde partner kiest? Ervoor kiest om iets te doen waar jij totaal niet mee kan leven?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:32 schreef just me het volgende:

[..]

wat een kul beredenering

Mwoa... dat ligt dichter bij de waarheid dan 'da's met een 'gezond' kind niet anders', natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:32 schreef just me het volgende:

[..]

wat een kul beredenering

Het is de waarheid ga je nog inhoudelijk reageren of moet je je eerst even inlezen?

Alhoewel TS zijn mening heel vreselijk verwoordt, begrijp ik wel een beetje wat hij bedoelt, maar........ zo makkelijk ligt het natuurlijk allemaal niet. Nu weet je dat jullie een kind krijgen met Down, maar over het niveau is nog helemaal niets te zeggen. Het kan dus allemaal meevallen, of niet.

En zo geldt het voor heel veel andere dingen, het leven geeft geen zekerheden; het kan zomaar zo zijn dat jullie een kind krijgen waar uit de testen blijkt dat er niets aan mankeert, maar die later autisme, AHDH of weet ik veel wat allemaal heeft.
Als je geen enkel risico wilt lopen, moet je helemaal geen kinderen krijgen.

Ik snap niet waarom je als vrouw, als je de keus HEBT, toch willens en wetens een gehandicapt kind op de wereld zet. Het argument "dat kan altijd gebeuren" is geen argument. Dat weten we allemaal namelijk als we aan kinderen beginnen, en er zijn dus enkele mooie tests om van tevoren bepaalde dingen uit te sluiten (of juist niet).

Vrouw van TS is niet tegen abortus, dus de verstandige keus zou zijn om te aborteren. Dat was ook de afspraak tussen TS en zijn vrouw, dus in mijn ogen is het zijn goed recht om 'weg te lopen'. Zij verbreekt een belofte, hij dan ook.

Overigens zou ik geen flauw idee hebben hoe ik zelf gereageerd zou hebben als ik die uitslag gekregen zou hebben...

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:33 schreef doeka het volgende:

Als je geen enkel risico wilt lopen, moet je helemaal geen kinderen krijgen.

Da's absoluut waar

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:24 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]



Zo...jij snijdt even een stukje af. Alsof TS de mogelijkheid heeft om 'z'n zin door te drijven'. Als we dan toch raar aan het reageren zijn: zijn vrouw is de enige die de mogelijkheid heeft om d'r 'zin door te drijven'.

nee ik bedoelde meer als hij zijn vrouw zou kunne overtuigen om het toch te doen
Daar kun je dan bijna vergif op innemen dat ze er spijt van krijgt later.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:34 schreef DeZoektocht het volgende:

[..]

nee ik bedoelde meer als hij zijn vrouw zou kunne overtuigen om het toch te doen
Daar kun je dan bijna vergif op innemen dat ze er spijt van krijgt later.

Dat kan

Maar als dát überhaupt een overweging is, dan zul je eigenlijk elke beslissing moeten laten.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:33 schreef doeka het volgende:
Als je geen enkel risico wilt lopen, moet je helemaal geen kinderen krijgen.

Nou ja dat is meer waar ik op doel inderdaad. Als TS hieruit is gekomen met zijn vrouw, is het misschien evrstandig om nog eens over het krijgen van kinderen na te denken

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:00 schreef mijnnaamishans het volgende:

wanneer we nu abortus plegen dan is er niks aan de hand

Ik val eigenlijk vooral over dit stukje. Dus los van het hele Down-verhaal, waar ik niks over te zeggen heb, omdat ik nooit in die situatie heb gezeten.

Maar natuurlijk is er na een abortus nog steeds iets aan de hand. Al was het maar dat jullie toch fundamenteel over een paar dingen van mening blijken te verschillen. Al was het maar dat het voor je vrouw geen appeltje-eitje zal zijn om een abortus te laten plegen en dat ze daar nog jaren last van kan blijven houden. Jij denkt: "hoeps pats weg met die 'vrucht'", voor haar zal dat niet zo makkelijk liggen. Ben jij in staat haar dan ook emotioneel bij te staan na de abortus?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:23 schreef DeZoektocht het volgende:
OK laten we even stellen dat je je vrouw zou kunnen over halen om abortus te plegen.
Weet je hoeveel vrouwen daar later psychisch last van krijgen? zij zal dat zeker krijgen aangezien ze niet achter de beslissing staat.
Je maakt dus 2 levens kapot als je je zin doordrijft, maar gezien je OP kan jou dat niet zoveel schelen.

Hoe is het anders dan wanneer hij er psychisch last van krijgt als zijn vrouw het wel wil houden?

Ongeacht hoe je erin staat..
Als je vantevoren "afspreekt" wat te doen in deze situatie...
En mevrouw wijkt hier nu ineens, zonder overleg, vanaf...
Ja dan voel je je genaaid...
Zij heeft immers de touwtjes in handen en maakt hier misbruik van.

Persoonlijk zou ik er ook voor kiezen, om over te gaan tot abortus.
Ik vindt een vrucht nog geen kind.
Een kind met een dusdanig syndroom zal de kwaliteit van leven voor zichzelf, de ouders en anderen, volledig veranderen..
Tuurlijk kun je leuke momenten hebben...
En ieder kind heeft voor- en nadelen.. Maar deze nadelen zijn vele malen groter.

Nu is een abortus niet niks.. Dat begrijp ik ook...
Maar dat is een tijdelijk obstakel, wat je wellicht een plaats kunt geven..
Een kind op de wereld zetten met het down-syndroom, is een probleem waar je je hele leven mee geconfronteerd wordt..

Ik wil alleen maar even zeggen.
Het verschillende in mijn omgeving om me heen met het Down Syndroom. En ik zou ze voor geen goud willen missen. De ouders al helemaal niet! En het zijn ongelovelijk gelukkige mensen!

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:39 schreef ymme het volgende:
Ik wil alleen maar even zeggen.
Het verschillende in mijn omgeving om me heen met het Down Syndroom. En ik zou ze voor geen goud willen missen. De ouders al helemaal niet! En het zijn ongelovelijk gelukkige mensen!

Dus als je had kunnen kiezen had je liever een kindje met down gehad dan een gezond kindje?