Afgelopen donderdag geweest. Wat. Een. Show.
Het plezier straalt er van af op het podium, en de XXL-band maakt dat de nummers nog rijker klinken dan ze voorheen al deden. JB Meijers ging er ook weer lekker op qua rock

Dat Van Dik Hout het podium opkwamen om de hits van De Poema's te brengen was een no-brainer, evenals de komst van Maan en Typhoon voor Als Ik Je Weer Zie. Des te vreemder vond ik de komst van Guus Meeuwis om twee nummers mee te zingen, al was het maar omdat het exact de twee nummers waren waarbij oud-bandleden Kasper van Kooten en Diederik van Vleuten nog eens meespeelden waardoor hun moment to shine een beetje werd overschaduwd.
De setlijst was heerlijk, fijn om liedjes als De Kapitein, Dag Esmee ("Nee dochterlief, het gaat niet over je moeder"

) en Bij Haar Zijn nog eens live te horen. Het viel me wel op dat ze (buiten de laatste singles) enkel liedjes van de eerste vier albums speelden; alles na 2002 werd niet gespeeld terwijl daar ook mooie nummers zijn gemaakt. Maar dat mag de pret niet drukken: twee van mijn all time favorieten werden gespeeld (Verkeerd Verbonden en Het Woord is Aan) en ook Henk kon natuurlijk niet ontbreken

Het nieuwe album echter vind ik een lichte domper op de feestvreugde. De twee singles (Morgen wordt Fantastisch en Tussendoor) zijn lekkere no-nonsense liedjes, perfect voor de radio en duidelijk daarvoor geproduceerd. De rest is alleen flink hit or miss wat mij betreft. Stoel in de Hemel bijvoorbeeld is té strak geproduceerd waardoor het erg Suzan & Freek klinkt qua sound. En da's prima voor Suzan & Freek, maar niet voor Acda en de Munnik. Niet Gehaast is een schaamteloze rip-off van Door de Haast, een nummer uit Thomas' soloprogramma Motel (hij geeft het zelfs toe in het boek). Het Verhaal van Zij Met de Ogen klinkt als een 2.0-versie van Ik Wou Dat Je Een Vreemde Was, op de instrumentatie van Bern, een nummer van Paul's tweede soloplaat. De vertaling van Leaving on a Jetplane komt rechtstreeks uit de try-outs van Motel - en ja, het is een mooie vertaling, maar dan hadden ze evengoed Misschien Nog Wel Het Meest eens een studioversie kunnen geven. En ik hoor wat ze proberen met Hey, maar het slaat niet aan; het is Acda en de Munnik die Acda en de Munnik imiteren. Des te meer een pluim voor O, O, De Mensheid, een heerlijk beschouwend nummer in typische Acda en de Munnik-stijl over een gestolen pen met een lekkere JB Meijers-productie.
Maar goed, de reden voor de (in mijn ogen) mindere plaat wordt ook aangegeven in het boek:
quote:
Met het plan voor een reünie kwam ook de gedachte dat er dan misschien wel nieuwe liedjes zouden moeten komen. Thomas en ik waren daar niet meteen enthousiast over. (...) Maar Machiel Hofman, een van de grootste drijvende krachten achter dit avontuur, wist ons er toch van te overtuigen het op zijn minst te proberen. (...) Nu hadden we ineens geplande schrijfdagen omdat er in het schema richting oktober 2023 weinig ruimte bleek om eens rustig een stapel liedjes te laten groeien.
Waarmee het album voor mij een matige voldoende is. Mag een eventuele volgende plaat alsjeblieft weer een écht Acda en de Munnik-album zijn?
Op woensdag 13 november 2013 20:32 schreef luftersel het volgende:Kelder! Wat doe jij nou hier? :D