De kunst van het loslaten van je ex #120

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 11:12 schreef GeelSuperKuiken het volgende:

[..]

Houden zo!
mijn ex gebruikt me nu alsof ik niets meer ben. Wilt gezellig kletsen maar reageert op niks wat ik tegen hem zeg bel ik gaat hij stom wat roepen en hangt hij op, bel ik terug neemt hij niet op. Dan sms ik dat als ie vrienden wilt blijven het zelf maar moet laten weten. Deed hij niet naja dan niet. Hij heeft nu lang genoeg de kans gegeven. Hij is ook al op zoek naar een ander. Ach boeiend, ik kan ook doen en laten wat ik wil en ik weet gewoon dat het goed zo is. Ik zit zo te verlangen naar een nieuwe kamer. En ook eindelijk een nieuw bed die niet kraakt. hihi.

nee maar soms is het nog beter op een KUT manier uit elkaar te gaan dan verwerk je het sneller want dan weet je gewoon dat het het allemaal niet waard is geweest. Die 2 jaar is gewoon leuk geweest, ik kan het ook niet zo begrijpen maar dan hoor ik weer dingen van hem en dan denk ik "tja"

Hij was zo gul voor me, daarom heb ik zoveel spullen wat allemaal van hem is gekregen en kleding enzo. Gooi het niet weg, herinnert me er gewoon niet meer aan. Doet het het wel, dan krijg ik er geen rot gevoel bij maar gewoon van dat het voor bij is en dit het lot was en je er niets meer aan kan veranderen.

Goed bezig meid, ik zie dat je al weer wat power terug aan het krijgen bent.

Powerliedje voor de dames: en die kerel is gewoon zo gaaf!

Heerlijk om te weten dat het niet aan mij lag.
En dat het niet eens waard is!

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 12:52 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Goed bezig meid, ik zie dat je al weer wat power terug aan het krijgen bent.

haha ja inderdaad en dat wil ik echt zo houden soms heel even een brok in mijn keel.
Maar nu voel ik me echt goed enzo.
Ik heb hem ook gewoon overal gewist ik hoef niets te zien van hem als hij een nieuw girlfriend krijgt.
Maybe dat ik weer met in contact ga als ik een relatie heb maar dat denk ik niet. Heb hem gister de kans gegeven om vrienden te blijven maar hij liet niets horen en was te druk bezig met anderen. Naja best dan hoor, als je alles zo snel weggooit ga ik er ook niet voor vechten. dan is zelf een klein beetje vriendschap het niet waard meer

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 13:32 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Powerliedje voor de dames: en die kerel is gewoon zo gaaf!

All the single ladies

Hem hoef ik in ieder geval niet als vriend

waarom golft het toch zo op en neer bij mij...

Nu, een heerlijk weekend, vrienden zijn aan het werk en ik zit mezelf echt op te vreten thuis. Voor mijn relatie vond ik het heerlijk, een beetje een dagje dingen doen waar ik zelf zin in had, maar sinds haar kan ik mezelf niet meer vermaken lijkt het wel...

Toch een probleem, aangezien ik student ben met weinig contacturen, zal mezelf de komende tijd dus aardig vaak zelf moeten gaan vermaken. Hopelijk gaat dat gevoel snel over!!!

Op dagen als vandaag denk ik nog veel te veel aan haar. Het is 3 maanden uit, na een relatie van 8 maanden. Ik heb gelukkig geen huilbuien meer, maar om nou te zeggen dat het veel beter gaat dan 3 maanden geleden, nee. Maar god zeg, over een klein maandje is het al net zolang uit als dat onze halve relatie heeft geduurd, het mag nu toch onderhand wel eens over zijn of in ieder geval een stuk minder worden!

Wat ik me ook afvraag, is of zij nog veel aan mij denkt. Ze doet veel leuke dingen, net als ik overigens, maar ze doet echt voorkomen alsof er met het verlies van mij echt een last van haar schouders is gevallen. En stiekem weet ik: Dat is ook zo.

Vandaag een jaar geleden vond ze me helemaal geweldig, ik was het helemaal, kon niet stuk bij haar. Was de ideale schoonzoon voor haar ouders, ze vertelde het aan iedereen toen ze met mij ging, zo trots was ze en wat gaf dat me een goed gevoel, en wat ben ik er enorm verkeerd mee omgegaan. Hooghartig en arrogant heb ik haar af en toe behandeld, alsof het vanzelfsprekend was dat ze als een hondje achter me aanliep. Mijn eerste echte relatie was het, maar damn wat een enorme fout heb ik gemaakt, en wat voel ik me nu enorm, enorm schuldig:(

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 21:59 schreef zwartedoos het volgende:

[..]

ben jij n kloon van mij

Vertel

Ik merk dat ik het tegen de avond het zwaarste heb, al ga ik dan juist weg maar net er voor als ik me klaar aan het maken ben ga ik na denken enzo
maar zo even lekker frisse lucht en het weer lekker gezellig hebben

Hij kan oprotten met zijn "ik wil je spreken" maar me dan wel negeren, ja dan niet he
T is graag of niet. Maar het moet niet van 1 kant af komen.

Ik mis haar.
Maar ik neem haar never nooit meer back en hoef haar ook nooit meer te zien!

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 20:23 schreef Bartinhoo het volgende:
waarom golft het toch zo op en neer bij mij...

Nu, een heerlijk weekend, vrienden zijn aan het werk en ik zit mezelf echt op te vreten thuis. Voor mijn relatie vond ik het heerlijk, een beetje een dagje dingen doen waar ik zelf zin in had, maar sinds haar kan ik mezelf niet meer vermaken lijkt het wel...

Toch een probleem, aangezien ik student ben met weinig contacturen, zal mezelf de komende tijd dus aardig vaak zelf moeten gaan vermaken. Hopelijk gaat dat gevoel snel over!!!

Op dagen als vandaag denk ik nog veel te veel aan haar. Het is 3 maanden uit, na een relatie van 8 maanden. Ik heb gelukkig geen huilbuien meer, maar om nou te zeggen dat het veel beter gaat dan 3 maanden geleden, nee. Maar god zeg, over een klein maandje is het al net zolang uit als dat onze halve relatie heeft geduurd, het mag nu toch onderhand wel eens over zijn of in ieder geval een stuk minder worden!

Wat ik me ook afvraag, is of zij nog veel aan mij denkt. Ze doet veel leuke dingen, net als ik overigens, maar ze doet echt voorkomen alsof er met het verlies van mij echt een last van haar schouders is gevallen. En stiekem weet ik: Dat is ook zo.

Vandaag een jaar geleden vond ze me helemaal geweldig, ik was het helemaal, kon niet stuk bij haar. Was de ideale schoonzoon voor haar ouders, ze vertelde het aan iedereen toen ze met mij ging, zo trots was ze en wat gaf dat me een goed gevoel, en wat ben ik er enorm verkeerd mee omgegaan. Hooghartig en arrogant heb ik haar af en toe behandeld, alsof het vanzelfsprekend was dat ze als een hondje achter me aanliep. Mijn eerste echte relatie was het, maar damn wat een enorme fout heb ik gemaakt, en wat voel ik me nu enorm, enorm schuldig:(

Goeie les voor de volgende keer. Maar zwelgen in zelfmedelijden schiet je ook niks mee op.

Tijd om los te laten. Jammer genoeg, want mijn gevoel over haar is nog steeds goed, maar ze wilt geen relatie en het gevoel van haar kant is niet sterk genoeg na bijna 3,5 jaar om de gok te wagen en er tijd in te steken om gevoelens terug proberen te krijgen, zonder veel gevoel in één keer bij iemand wilt ze geen relatie. Dat ze dit gevoel als eens heeft mogen ervaren bij mij deed er blijkbaar niet toe, ze is liever single nu en concentreert zich liever op andere dingen. Ik heb alles gedaan wat in mijn macht ligt om alles duidelijk te maken maar ik heb verloren en een duiveltje met de naam "gevoel" is de winnaar.

Bijkomend probleem is dat ik voor haar al niemand meer had die ik vriend noch kennis die ik thuis over de vloer krijg noem en dus vrijwel volledig op mezelf ben aangewezen, het gaat lastig worden om geen contact op te nemen met haar omdat ze de enige is waar ik er over mee kan (wil) spreken. Dus tjah, familie heb ik wel, maar ik ben gewoon niet iemand die over zijn gevoelens praat bij anderen dan haar.

Totdat het uit ging wist ik niet dat ik zoveel van iemand kon houden, en nu moet ik daar vanaf zien te komen. Hopelijk gaat het snel en kunnen we naderhand verder en gewoon dingen doen met elkaar of meer. Of zoals iemand in een ander topic zei, "mensen hebben behoeftes", hopelijk ziet ze mij staan wanneer ze de behoefte weer heeft aan een relatie want ondanks dit weet ik dat er meer uit te halen valt.

Ach je, bijna 22, dus nog jong he?! Ik had alleen gehoopt dat ik dit nooit mee had hoeven maken. Voornamelijk omdat het voelt als falen en ik geloof dat je met vrijwel iedereen gelukkig kan worden, sommige mensen passen beter bij elkaar dan anderen, maar als de wil er is, kan je in mijn ogen met iedereen gelukkig worden. Alle dromen die er waren, alle dromen die ze had, alle dromen die ik had, over onze toekomst samen, allemaal weg in een korte periode na alle jaren dat we elkaar kennen. Liefde.. Ik denk dat wanneer ik over haar heen ben ik nog liever voor eeuwig alleen blijf dan dat ik mezelf open stel waarmee ik de kans heb dat ik dit nogmaals door moet maken.

Ik hoop alleen dat ik er positiever uit kom en niet negatiever met een nog minder interessant leven, wat dat betreft had ik heel lang geleden al alle kansen met haar aan moeten pakken om socialer etc te worden, nu is het te laat en nu heb ik spijt. Had ik maar met haar gepraat een maand geleden toen ze zei dat het gevoel minder was, misschien had ik haar dan nu nog wel gehad, al die "maar" die maken een persoon gek, maar even dingen zoeken om druk mee te zijn dat ik vroeg slaap en wanneer ik wakker ben ik weer aan de gang kan, bezig zijn is wel het beste natuurlijk.

Ik ga haar aanwezigheid missen, haar liefde, haar alles, en ik zal voor eeuwig van haar houden en ze zal altijd welkom zijn zoals het er nu naar uit ziet, hopelijk opnieuw ooit als mijn vriendin, en anders maar als een vriendin, nu sluit ik het verhaaltje maar af, ik ben druk, ik moet gaan verwerken

Ik mis hem niet.
dat heb ik maar geaccepteerd dat het niets is geworden en dat de vriendschap weg is.
Ik spreek hem niet meer, maar daar heeft hij voor gekozen. Hij laat niets meer weten. Naja dan hoor je ook gewoon nooit meer iets van mij.

Tis alleen zo moeilijk de groep bij wie we altijd rondhingen is gewoon gezellig ofzo. Niemand van die groep mag mijn ex. Alleen 2 ervan heb ik "ruzie" mee, naja was mijn beste vriendin maar dat is erg veranderd sinds haar vriend. Ik zit er dus lekker fijn tussen in en voel me er niet thuis horen om de een of andere manier. Terwijl ik met 2 ervan gewoon goed kan opschieten..

Dit was toch even erg zwaar voor me en ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken.

Ik heb m gisteravond weer gezien en gesproken in een vriendengroep. De hele avond heb ik eigenlijk maar heel weinig met hem te maken gehad, maar toen hij vertrok kreeg ik het toch even te kwaad. Vroeger gingen we altijd samen naar huis en kletsten we lang na over hoe het geweest was.
Lastig was ook dat veel mensen blijkbaar niet wisten dat het uit is tussen ons, de roddels gaan blijkbaar niet zo snel. Gelukkig was er een vriend met wie ik er een tijdje over kon praten en die troostte me en dat was heel erg fijn. Pf, ik mis hem.

quote:

Op zondag 5 september 2010 00:15 schreef Catkiller het volgende:
Tijd om los te laten. Jammer genoeg, want mijn gevoel over haar is nog steeds goed, maar ze wilt geen relatie en het gevoel van haar kant is niet sterk genoeg na bijna 3,5 jaar om de gok te wagen en er tijd in te steken om gevoelens terug proberen te krijgen, zonder veel gevoel in één keer bij iemand wilt ze geen relatie. Dat ze dit gevoel als eens heeft mogen ervaren bij mij deed er blijkbaar niet toe, ze is liever single nu en concentreert zich liever op andere dingen. Ik heb alles gedaan wat in mijn macht ligt om alles duidelijk te maken maar ik heb verloren en een duiveltje met de naam "gevoel" is de winnaar.

Bijkomend probleem is dat ik voor haar al niemand meer had die ik vriend noch kennis die ik thuis over de vloer krijg noem en dus vrijwel volledig op mezelf ben aangewezen, het gaat lastig worden om geen contact op te nemen met haar omdat ze de enige is waar ik er over mee kan (wil) spreken. Dus tjah, familie heb ik wel, maar ik ben gewoon niet iemand die over zijn gevoelens praat bij anderen dan haar.

Totdat het uit ging wist ik niet dat ik zoveel van iemand kon houden, en nu moet ik daar vanaf zien te komen. Hopelijk gaat het snel en kunnen we naderhand verder en gewoon dingen doen met elkaar of meer. Of zoals iemand in een ander topic zei, "mensen hebben behoeftes", hopelijk ziet ze mij staan wanneer ze de behoefte weer heeft aan een relatie want ondanks dit weet ik dat er meer uit te halen valt.

Ach je, bijna 22, dus nog jong he?! Ik had alleen gehoopt dat ik dit nooit mee had hoeven maken. Voornamelijk omdat het voelt als falen en ik geloof dat je met vrijwel iedereen gelukkig kan worden, sommige mensen passen beter bij elkaar dan anderen, maar als de wil er is, kan je in mijn ogen met iedereen gelukkig worden. Alle dromen die er waren, alle dromen die ze had, alle dromen die ik had, over onze toekomst samen, allemaal weg in een korte periode na alle jaren dat we elkaar kennen. Liefde.. Ik denk dat wanneer ik over haar heen ben ik nog liever voor eeuwig alleen blijf dan dat ik mezelf open stel waarmee ik de kans heb dat ik dit nogmaals door moet maken.

Ik hoop alleen dat ik er positiever uit kom en niet negatiever met een nog minder interessant leven, wat dat betreft had ik heel lang geleden al alle kansen met haar aan moeten pakken om socialer etc te worden, nu is het te laat en nu heb ik spijt. Had ik maar met haar gepraat een maand geleden toen ze zei dat het gevoel minder was, misschien had ik haar dan nu nog wel gehad, al die "maar" die maken een persoon gek, maar even dingen zoeken om druk mee te zijn dat ik vroeg slaap en wanneer ik wakker ben ik weer aan de gang kan, bezig zijn is wel het beste natuurlijk.

Ik ga haar aanwezigheid missen, haar liefde, haar alles, en ik zal voor eeuwig van haar houden en ze zal altijd welkom zijn zoals het er nu naar uit ziet, hopelijk opnieuw ooit als mijn vriendin, en anders maar als een vriendin, nu sluit ik het verhaaltje maar af, ik ben druk, ik moet gaan verwerken

Klinkt eerder alsof je 'iemand' mist waar je je gevoelens op kan projecteren dan alleen haar. Die kansen om uit je schulp te komen en wat sociale contacten op te doen heb je nu ook. En dat gelul over 'liever eeuwig alleen blijven, voor eeuwig van haar houden etc'... Tja, we zullen het er maar op houden dat dat er allemaal bij hoort.

quote:

Op zondag 5 september 2010 11:48 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb m gisteravond weer gezien en gesproken in een vriendengroep. De hele avond heb ik eigenlijk maar heel weinig met hem te maken gehad, maar toen hij vertrok kreeg ik het toch even te kwaad. Vroeger gingen we altijd samen naar huis en kletsten we lang na over hoe het geweest was.
Lastig was ook dat veel mensen blijkbaar niet wisten dat het uit is tussen ons, de roddels gaan blijkbaar niet zo snel. Gelukkig was er een vriend met wie ik er een tijdje over kon praten en die troostte me en dat was heel erg fijn. Pf, ik mis hem.

Toch niet zo'n goed idee dus om al te proberen vriendschappelijk met elkaar om te gaan. Maar ja, lastig als je dezelfde vriendengroep hebt.

quote:

Op zondag 5 september 2010 13:12 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Klinkt eerder alsof je 'iemand' mist waar je je gevoelens op kan projecteren dan alleen haar. Die kansen om uit je schulp te komen en wat sociale contacten op te doen heb je nu ook. En dat gelul over 'liever eeuwig alleen blijven, voor eeuwig van haar houden etc'... Tja, we zullen het er maar op houden dat dat er allemaal bij hoort.

Volgens mij als je gewoon "iemand" mist dan hoeft het niet zo moeilijk te zijn. Ik heb ook geen behoefte aan "iemand", alleen maar aan haar en het zal dan wel verkeerd over komen. Ik heb wel is gedacht is dit het nu en hou ik wel echt van haar maar nu weet ik wel zeker dat ik dat doe

Tuurlijk heb ik die kansen nu ook, maar iemand hebben om er mee op uit te gaan is een stap makkelijker natuurlijk, dat was het punt. En zo voelt het op het moment nu eenmaal ja, want dan hoef ik dit in ieder geval nooit meer te beleven

Ach ja, zal er vast wel op terug komen en weer positiever worden he.

Vanacht 1x wakker geworden met de gedachten wil haar terug even later dacht ik nee ik wil haar helemaal niet terug. Vaag

quote:

Op zondag 5 september 2010 13:32 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Toch niet zo'n goed idee dus om al te proberen vriendschappelijk met elkaar om te gaan. Maar ja, lastig als je dezelfde vriendengroep hebt.

Het zal denk ik niet anders kunnen dat we elkaar tegen blijven komen. Weet je, gisteren speelde hij een rol en zag eruit als een soort anarchistische punker en ik voelde me gewoon weer helemaal verliefd worden. Daarom had ik het er zo moeilijk mee.

Ik heb na het gesprek eerder op de dag ook wat dingen over mezelf ingezien. Dingen die grote invloed hadden op onze relatie en waarmee ik best wat dingen goed verkloot heb. En het spijt me zo enorm dat ik dat niet eerder heb ingezien.

pff slechte dag voor mij vandaag Heb m gister even gezien, waarom hou ik nog steeds van hem, snap er geen flikker van want niemand heeft me ooit meer pijn gedaan als die jongen

@Mevrouw_voor_jou

Waar er twee vechten hebben er twee schuld.

quote:

Op zondag 5 september 2010 14:25 schreef goofy_goober het volgende:
@Mevrouw_voor_jou

Waar er twee vechten hebben er twee schuld.

Dat klopt helemaal. En ik wist ook gedurende de relatie wel dat ik ook dingen fout deed, ik voelde me soms in een rol geduwd waar ik helemaal niet in wilde maar ook niet uit kon komen. Ik denk dat dat misschien kwam omdat ik er middenin zat. Het is hard dat er een relatie aan kapot moest gaan voor ik dit inzicht kreeg. Maar ik denk wel dat ik hierdoor bij een volgende relatie dit anders aan kan pakken.

Net heb ik hem een mail gestuurd. Ik heb geschreven dat ik heb ingezien dat ik een aantal dingen helemaal verkeerd heb aangepakt, en dat ik nu pas besef hoe moeilijk dat voor hem is geweest. Ik heb mijn excuses aangeboden en gezegd dat ik hoop dat hij voor zichzelf nu in elk geval de bevestiging heeft dat het niet allemaal aan hem lag.

@zwartedoos,

erg vervelend is dat inderdaad! Ik weet zelf ook niet echt hoe ik daarmee om moet gaan.

quote:

Op zondag 5 september 2010 15:23 schreef melanie_x het volgende:
@zwartedoos,

erg vervelend is dat inderdaad! Ik weet zelf ook niet echt hoe ik daarmee om moet gaan.

lig al de hele dag in bed hij waarschijnlijk ook maar dan met zn nieuwe vriendin Ik heb t ook geprobeerd met iemand anders maar ben daar echt nog niet klaar voor. Heb daar vandaag dan ook een punt achter gezet

Hup, je nest uit en wat actiefs gaan doen. Blijven liggen met een hoop verdriet om gedane zaken en zelfmedelijden schiet ook niet op.

quote:

Op zondag 5 september 2010 17:55 schreef goofy_goober het volgende:
Hup, je nest uit en wat actiefs gaan doen. Blijven liggen met een hoop verdriet om gedane zaken en zelfmedelijden schiet ook niet op.

weet ik ging ook best wel weer redelijk maar nu effe dipje omdat ik m gezien heb. En lag er ook pas om 6u vanmorgen in dus haha