PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #66: Waar de TT crasht

Tja, dat van gevoel en verstand als het gaat om dingen kopen lijkt me normaal hoor, niks autistisch aan. Gezien het aantal mensen dat zichzelf in de schuld steekt voor flauwekul...

quote:

Op zondag 29 augustus 2010 18:27 schreef Satsuma het volgende:
Tja, dat van gevoel en verstand als het gaat om dingen kopen lijkt me normaal hoor, niks autistisch aan. Gezien het aantal mensen dat zichzelf in de schuld steekt voor flauwekul...

precies, bij het aanschaffen van dingen is het wel logisch maar in het algemeen. Bij het omgaan met blijdschap of verdriet ofzo is meer mijn punt.
Want er wordt gezegd(correct me if wrong) dat autisten bijvoorbeeld meer moeite hebben met het verwerken van een verlies(rouwen), maar ik vraag mij dan of het mischien te maken kan hebben met het leggen van een link tussen gedachten en emoties...

Ik kan het nu ook niet echt veel beter uit leggen, en mischien is dit meer iets voor dokters/psychiaters enz. om uit te puzzelen. Maar dat is dus waar ik op doelde.

Hm, ik heb er geen probleem mee. Het enige probleem wat ik heb is dat ik niet geestelijk voel wat ik voel, maar bijv. alleen lichamelijk merk dat ik gestresst ben. Ik voel me emotioneel niet gestresst, terwijl mijn lichaam er symptomen van vertoont. Als ik bijv erg emotioneel ben, ga ik trillen, terwijl ik me niet geemotioneerd voel. Als ik boos ben, ben ik misselijk. Als ik verdrietig ben, heb ik het gevoel dat ik niet kan ademen en slikken. Soms voel ik dat dan alleen lichamelijk.

quote:

Op zondag 29 augustus 2010 19:56 schreef Satsuma het volgende:
Hm, ik heb er geen probleem mee. Het enige probleem wat ik heb is dat ik niet geestelijk voel wat ik voel, maar bijv. alleen lichamelijk merk dat ik gestresst ben. Ik voel me emotioneel niet gestresst, terwijl mijn lichaam er symptomen van vertoont. Als ik bijv erg emotioneel ben, ga ik trillen, terwijl ik me niet geemotioneerd voel. Als ik boos ben, ben ik misselijk. Als ik verdrietig ben, heb ik het gevoel dat ik niet kan ademen en slikken. Soms voel ik dat dan alleen lichamelijk.

dat vind ik wel apart, heb ik niet zo vaak geziwn. Alhoewel ik als ik echt teveel emoties op me af krijg kan ik letterlijk ziek worden ervan.

Schoppie jongens, voor we morgen weer moeten werken

quote:

Op maandag 30 augustus 2010 21:56 schreef schaal_9 het volgende:
Schoppie jongens, voor we morgen weer moeten werken

tja, de meesten moesten vandaag ook al werken

quote:

Op zondag 29 augustus 2010 19:56 schreef Satsuma het volgende:
Hm, ik heb er geen probleem mee. Het enige probleem wat ik heb is dat ik niet geestelijk voel wat ik voel, maar bijv. alleen lichamelijk merk dat ik gestresst ben. Ik voel me emotioneel niet gestresst, terwijl mijn lichaam er symptomen van vertoont. Als ik bijv erg emotioneel ben, ga ik trillen, terwijl ik me niet geemotioneerd voel. Als ik boos ben, ben ik misselijk. Als ik verdrietig ben, heb ik het gevoel dat ik niet kan ademen en slikken. Soms voel ik dat dan alleen lichamelijk.

Dit heb ik ooit een keer gehoord. Lijkt me moeilijk/lastig om dan vervolgens te achterhalen waaróm je boos of gestresst bent (iig niet direct), wat op zijn beurt ook weer ergernis oplevert. Of valt dat wel mee?

Mjah, vaak is het wel vrij duidelijk. Maar soms ook inderdaad niet. Het is gewoon een raar gevoel om te weten dat je blijkbaar niet voelt wat je voelt (en dat is een rare zin).

Ik denk dat het een soort 'beveiliging' is voor als gevoelens te heftig zijn of zo. Iets anders kan ik er ook niet van maken. Of er zit gewoon echt een draadje scheef en het heeft verder geen reden.

Is er hier verder niemand die het herkent?

Voor mij is het vergelijkbaar met een relatie hebben, maar niet weten of wat je voelt nou 'houden van' is. Je voelt iets, maar toch ook niet, en tegelijkertijd weet je niet wat je voelt en of dat nou is wat je moet voelen. Maar dan dus ook met andere emoties. Tja, rare zooi, die gevoelens.

quote:

Op dinsdag 31 augustus 2010 19:16 schreef Satsuma het volgende:
Mjah, vaak is het wel vrij duidelijk. Maar soms ook inderdaad niet. Het is gewoon een raar gevoel om te weten dat je blijkbaar niet voelt wat je voelt (en dat is een rare zin).

Ik denk dat het een soort 'beveiliging' is voor als gevoelens te heftig zijn of zo. Iets anders kan ik er ook niet van maken. Of er zit gewoon echt een draadje scheef en het heeft verder geen reden.

Is er hier verder niemand die het herkent?

Voor mij is het vergelijkbaar met een relatie hebben, maar niet weten of wat je voelt nou 'houden van' is. Je voelt iets, maar toch ook niet, en tegelijkertijd weet je niet wat je voelt en of dat nou is wat je moet voelen. Maar dan dus ook met andere emoties. Tja, rare zooi, die gevoelens.

Ja herkenbaar Niet kunnen uitleggen wat je voelt en waarom je dat voelt etc.

@ Satsuma
Ik kan mij voorstellen dat het iets is dat je moet ontwikkelen, Misschien is het ook wel autisme gerelateerd. Maar net zoiets als niet over gevoelens kunnen praten of jezelf openstellen. Alleen kun je dat nu met jezelf ook niet. Je moet wel bewust na gaan denken, wat voel ik, waarom voel ik dat, waar reageer ik op. En soms ga je gewoon op de automatische piloot. Heel simpel hebben wij dat allemaal wel: Ik kan heel druk zijn, met werk, hobby etc. en als ik even rustig ga zitten, realiseren dat ik knallende koppijn heb. Terwijl ik doorgaans te druk ben om daarbij stil te staan. Daarom stort ik ook altijd in als ik in mijn werk niet genoeg geprikkeld word.

He tijn wanneer gaan wij nou stappen?

Even kijken wanneer ik tijd heb. De komende weken iig niet. In het weekend van 18 september?

Nee, dat is het bij mij niet. Ik neem er wel de tijd voor, maar ik kan het gewoon niet voelen. Als ik probeer iets te voelen, dan lijkt het gewoon of er niks is. Het is niet dat ik het bewust wegdruk of op de automatische piloot leef. Helemaal niet zelfs.

Volgens mij is dat ook iets wat autisten slecht kunnen, op de automatische piloot leven. Dat uit zich bijv in moeite met rijles, in het moeten blijven nadenken bij dingen die bij anderen vanzelf gaan (schakelen, koppelen ). Maar ik denk dat ik toch altijd wel 'per ongeluk' heel mindful leef. Gelukkig is mindfulness heel erg trendy tegenwoordig. Geluk bij een ongeluk.

Gaat mijn maffe, vreemde, rare, gekke, ongeschoolde broertje vandaag dus gewoon even een "snuffelochtendje" op de ict afdeling van een groot landelijk bedrijf doen: Beetje aftasten en een soort van inleiding in de ict wereld om te zien wat er allemaal mogelijk is en wat het inhoud, kijken of het er in zit en welke richting hij dan in de ict wereld zou moeten kiezen.

In eerste instantie aan de hand van CV al afgewezen, maar Voorzet Nederland bleef voorzetten en zei letterlijk, je moet hem even ontmoeten. Zo gezegd zo gedaan.
Sleept ie zo goed als zeker een stage/werkervaringplek en traineeship binnen
Ik ben zo trots!

Goed bedrijf, staat extreem open voor autisten danwel kansarme hoogbegaafde "jongeren" en het hoofd ict was behoorlijk onder de indruk.
Instap niveau is schaal 6 hij komt, mits de grote baas groen licht geeft, op een project in applicatie ontwikkeling en beheer.

Ik ben zo trots, ik dacht ik laat het even weten hier omdat sommige mensen het ook wel fijn nieuws zullen vinden.

quote:

Op dinsdag 31 augustus 2010 20:23 schreef Major-Balls het volgende:
Gaat mijn maffe, vreemde, rare, gekke, ongeschoolde broertje vandaag dus gewoon even een "snuffelochtendje" op de ict afdeling van een groot landelijk bedrijf doen: Beetje aftasten en een soort van inleiding in de ict wereld om te zien wat er allemaal mogelijk is en wat het inhoud, kijken of het er in zit en welke richting hij dan in de ict wereld zou moeten kiezen.

In eerste instantie aan de hand van CV al afgewezen, maar Voorzet Nederland bleef voorzetten en zei letterlijk, je moet hem even ontmoeten. Zo gezegd zo gedaan.
Sleept ie zo goed als zeker een stage/werkervaringplek en traineeship binnen
Ik ben zo trots!

Goed bedrijf, staat extreem open voor autisten danwel kansarme hoogbegaafde "jongeren" en het hoofd ict was behoorlijk onder de indruk.
Instap niveau is schaal 6 hij komt, mits de grote baas groen licht geeft, op een project in applicatie ontwikkeling en beheer.

Ik ben zo trots, ik dacht ik laat het even weten hier omdat sommige mensen het ook wel fijn nieuws zullen vinden.

dat is geweldig

quote:

Op dinsdag 31 augustus 2010 20:23 schreef Major-Balls het volgende:
Gaat mijn maffe, vreemde, rare, gekke, ongeschoolde broertje vandaag dus gewoon even een "snuffelochtendje" op de ict afdeling van een groot landelijk bedrijf doen: Beetje aftasten en een soort van inleiding in de ict wereld om te zien wat er allemaal mogelijk is en wat het inhoud, kijken of het er in zit en welke richting hij dan in de ict wereld zou moeten kiezen.

In eerste instantie aan de hand van CV al afgewezen, maar Voorzet Nederland bleef voorzetten en zei letterlijk, je moet hem even ontmoeten. Zo gezegd zo gedaan.
Sleept ie zo goed als zeker een stage/werkervaringplek en traineeship binnen
Ik ben zo trots!

Goed bedrijf, staat extreem open voor autisten danwel kansarme hoogbegaafde "jongeren" en het hoofd ict was behoorlijk onder de indruk.
Instap niveau is schaal 6 hij komt, mits de grote baas groen licht geeft, op een project in applicatie ontwikkeling en beheer.

Ik ben zo trots, ik dacht ik laat het even weten hier omdat sommige mensen het ook wel fijn nieuws zullen vinden.

Wat goed zeg!
Blij dat zijn doorzettingsvermogen toch loont!

quote:

Op dinsdag 31 augustus 2010 19:57 schreef tijnbrein het volgende:
Even kijken wanneer ik tijd heb. De komende weken iig niet. In het weekend van 18 september?

Ik geloof dat ik dan nog niets had staan

quote:

Op dinsdag 31 augustus 2010 21:39 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Ik geloof dat ik dan nog niets had staan

Date it is then

quote:

Op dinsdag 31 augustus 2010 21:26 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Wat goed zeg!
Blij dat zijn doorzettingsvermogen toch loont!

Ik kaap de computer even Hier is auti, ik vind het geweldig en ik snap er niets van...
Ik ging gewoon praten, en die man was heel vriendelijk en we begonnen met een gesprek over een beetje prive leven en toevallig had hij in Velsen Noord gewoond precies in een gespiegelde straat als waar ik gedumpt zou worden. En nog wat connecties. Het was een heel vriendelijke man. Ik was ook stervens nerveus in het begin maar ik ging ook alles over mij heen laten komen. Kan ook niet anders.
En in het begin was het best zwaar want hij had nog geen uur na het begin een bezoeker voor een gesprek en dat ging hij gewoon in "onze" kamer doen waar ik bij zat. En in die tussentijd moest ik dus een functioneel ontwerp van 2 specifieke applicaties binnen hun intranet/database doorlezen en proberen te begrijpen, want de vraag was of ik hem daar mee zou kunnen helpen.

Dat was wel even pittig, maar ik had het wel een beetje door en hij kwam ook nog met goede begeleiding, het waren volgens mij allemaal tijdens het hele gesprek een soort van testjes om te kijken of ik goed genoeg zou zijn, ik heb het nu achteraf al 5 keer herhaald in mijn hoofd en er vallen veel stukjes samen. We hebben super veel gepraat, en ik heb super veel gezegd en daarmee was ook wel duidelijk dat ik wel wist waar ik mee bezig was en ook de leergierigheid en de blokkades waarom ik niet op normale wijze in het wereldje weet in te stromen. En het mooie is dus dat hij het begreep maar ook zag en tevens bevestigde dat er wel degelijk heel wat meer in zit dan wat er op het indrukwekkende, maar tokkie, CV staat.

Eindeloos gepraat, constante herkenningen en bevestigingen, tot op het punt dat hij zelfs MIJ om hulp ging vragen mbt een probleempje met zijn eigen prive pc thuis GEK!!
Und so weiter.. keiharde positieve kernexplosie. Het leek wel een feestje. Mijn begeleidster van Voorzet kwam mij "ophalen" kijken hoe het was gegaan enzo en hoe verder, en die wist ook niet wat ze meemaakte.. we gingen daar weg en toen we dus alleen waren zei ze; wat heb jij nou gedaan man? je haalt gewoon bijna een stageplek binnen! En op dat moment had ik het zelf eigenlijk nog niet zo goed door, ik moet zulke ervaringen (veel input) altijd even evalueren.

Maar nu heb ik het wel door, ik heb het al 5 keer herbeleefd en het is zalig!
Nu moet alleen de grote baas toestemming geven, en je kan nooit ergens zeker van zijn maar ik heb er wel vertrouwen in. En mocht het niet zo zijn, dan heb ik iig wel die veer in mijn reet zitten

Autodidact... it owns.. en uiteindelijk betaald het zich uit, in voldoening, geld, status, the whole shebang.

quote:

Op dinsdag 31 augustus 2010 21:49 schreef Major-Balls het volgende:

[..]

Ik kaap de computer even Hier is auti, ik vind het geweldig en ik snap er niets van...
Ik ging gewoon praten, en die man was heel vriendelijk en we begonnen met een gesprek over een beetje prive leven en toevallig had hij in Velsen Noord gewoond precies in een gespiegelde straat als waar ik gedumpt zou worden. En nog wat connecties. Het was een heel vriendelijke man. Ik was ook stervens nerveus in het begin maar ik ging ook alles over mij heen laten komen. Kan ook niet anders.
En in het begin was het best zwaar want hij had nog geen uur na het begin een bezoeker voor een gesprek en dat ging hij gewoon in "onze" kamer doen waar ik bij zat. En in die tussentijd moest ik dus een functioneel ontwerp van 2 specifieke applicaties binnen hun intranet/database doorlezen en proberen te begrijpen, want de vraag was of ik hem daar mee zou kunnen helpen.

Dat was wel even pittig, maar ik had het wel een beetje door en hij kwam ook nog met goede begeleiding, het waren volgens mij allemaal tijdens het hele gesprek een soort van testjes om te kijken of ik goed genoeg zou zijn, ik heb het nu achteraf al 5 keer herhaald in mijn hoofd en er vallen veel stukjes samen. We hebben super veel gepraat, en ik heb super veel gezegd en daarmee was ook wel duidelijk dat ik wel wist waar ik mee bezig was en ook de leergierigheid en de blokkades waarom ik niet op normale wijze in het wereldje weet in te stromen. En het mooie is dus dat hij het begreep maar ook zag en tevens bevestigde dat er wel degelijk heel wat meer in zit dan wat er op het indrukwekkende, maar tokkie, CV staat.

Eindeloos gepraat, constante herkenningen en bevestigingen, tot op het punt dat hij zelfs MIJ om hulp ging vragen mbt een probleempje met zijn eigen prive pc thuis GEK!!
Und so weiter.. keiharde positieve kernexplosie. Het leek wel een feestje. Mijn begeleidster van Voorzet kwam mij "ophalen" kijken hoe het was gegaan enzo en hoe verder, en die wist ook niet wat ze meemaakte.. we gingen daar weg en toen we dus alleen waren zei ze; wat heb jij nou gedaan man? je haalt gewoon bijna een stageplek binnen! En op dat moment had ik het zelf eigenlijk nog niet zo goed door, ik moet zulke ervaringen (veel input) altijd even evalueren.

Maar nu heb ik het wel door, ik heb het al 5 keer herbeleefd en het is zalig!
Nu moet alleen de grote baas toestemming geven, en je kan nooit ergens zeker van zijn maar ik heb er wel vertrouwen in. En mocht het niet zo zijn, dan heb ik iig wel die veer in mijn reet zitten

Autodidact... it owns.. en uiteindelijk betaald het zich uit, in voldoening, geld, status, the whole shebang.

2 woorden hiervoor:

Baas.
Respect.

Hoi

quote:

Op dinsdag 31 augustus 2010 21:49 schreef Major-Balls het volgende:

[..]

Ik kaap de computer even Hier is auti, ik vind het geweldig en ik snap er niets van...
Ik ging gewoon praten, en die man was heel vriendelijk en we begonnen met een gesprek over een beetje prive leven en toevallig had hij in Velsen Noord gewoond precies in een gespiegelde straat als waar ik gedumpt zou worden. En nog wat connecties. Het was een heel vriendelijke man. Ik was ook stervens nerveus in het begin maar ik ging ook alles over mij heen laten komen. Kan ook niet anders.
En in het begin was het best zwaar want hij had nog geen uur na het begin een bezoeker voor een gesprek en dat ging hij gewoon in "onze" kamer doen waar ik bij zat. En in die tussentijd moest ik dus een functioneel ontwerp van 2 specifieke applicaties binnen hun intranet/database doorlezen en proberen te begrijpen, want de vraag was of ik hem daar mee zou kunnen helpen.

Dat was wel even pittig, maar ik had het wel een beetje door en hij kwam ook nog met goede begeleiding, het waren volgens mij allemaal tijdens het hele gesprek een soort van testjes om te kijken of ik goed genoeg zou zijn, ik heb het nu achteraf al 5 keer herhaald in mijn hoofd en er vallen veel stukjes samen. We hebben super veel gepraat, en ik heb super veel gezegd en daarmee was ook wel duidelijk dat ik wel wist waar ik mee bezig was en ook de leergierigheid en de blokkades waarom ik niet op normale wijze in het wereldje weet in te stromen. En het mooie is dus dat hij het begreep maar ook zag en tevens bevestigde dat er wel degelijk heel wat meer in zit dan wat er op het indrukwekkende, maar tokkie, CV staat.

Eindeloos gepraat, constante herkenningen en bevestigingen, tot op het punt dat hij zelfs MIJ om hulp ging vragen mbt een probleempje met zijn eigen prive pc thuis GEK!!
Und so weiter.. keiharde positieve kernexplosie. Het leek wel een feestje. Mijn begeleidster van Voorzet kwam mij "ophalen" kijken hoe het was gegaan enzo en hoe verder, en die wist ook niet wat ze meemaakte.. we gingen daar weg en toen we dus alleen waren zei ze; wat heb jij nou gedaan man? je haalt gewoon bijna een stageplek binnen! En op dat moment had ik het zelf eigenlijk nog niet zo goed door, ik moet zulke ervaringen (veel input) altijd even evalueren.

Maar nu heb ik het wel door, ik heb het al 5 keer herbeleefd en het is zalig!
Nu moet alleen de grote baas toestemming geven, en je kan nooit ergens zeker van zijn maar ik heb er wel vertrouwen in. En mocht het niet zo zijn, dan heb ik iig wel die veer in mijn reet zitten

Autodidact... it owns.. en uiteindelijk betaald het zich uit, in voldoening, geld, status, the whole shebang.

Respect auti! Ik ben trots op je! Echt heel fijn, en helemaal zelf bereikt! Maar kom je zelf niet meer posten? Onder je eigen user?

quote:

Op dinsdag 31 augustus 2010 23:41 schreef Graseter het volgende:
Hoi

He, ons gupke! Verdwaald?

Auti, gefeliciteerd!

Graseter, hoi terug

Auti, wat goed zeg. Nu ga met minder zorgen de dingen kunnen doen die je wilt, met wat minder zorgen.