Vanochtend (14 augustus) stond er in de
Telegraaf één grote pagina vol (pagina TA1) over de toenemende "oorlog op 't fietspad". Racefietsers/Hardrijders zouden de recreatieve fietsers (mensen die rustig een tochtje maken, vaak ouderen) angst aanjagen. De wielrenner en de tourfietser vormen zgn. een gevaar op de weg.
Vorig jaar is er door
EenVandaag ook een reportage over "Oorlog op het fietspad" geweest. Klik
hier om het filmpje te bekijken (moeite waard!).
Daarom wordt er steeds meer gepleit om de fietsregels aan te gaan passen. Mogelijke oplossingen:
1. De racefietser verplicht naar de gewone weg (waar de auto's rijden) laten uitwijken.
2. Fietspaden verbreden en/of speciale fietspaden voor racefietsers aanleggen (zogenaamde fietssnelwegen).
Graag zou ik willen vragen hoe jullie tegen bovengenoemde tweestrijd aankijken. Is de wielrenner nou echt zo asociaal? Zelf een actief racefietser zijnde, moet ik zeggen dat ik me vaak erger aan de "trage tweewieler". Ze fietsen vaak met tweeën naast elkaar, kunnen doorgaans erg lastig rechts houden, en wijken vaak naar links uit. Laatst kwam ik twee van deze breed naast elkaar fietsende recreanten tegemoet. De meneer maakte gebruik van mijn helft van het fietspad. Meneer was echter te druk in gesprek met mevrouw waardoor hij mij pas op het laatste moment zag (terwijl ik juist van voren aankwam!). Toch maar op tijd geroepen, en meneer schrikt. "Wat een K*Twielrenner" zal hij wel gedacht hebben. En dat terwijl ik me netjes aan de regels houd en niets fout doet. Mijns inziens is het niet altijd de wielrenner die iets fout doet, de trage tweewieler is net zo vaak fout bezig doordat ze niet goed opletten of weten waar ze mee bezig zijn. Aanpassen van de fietsregels is dus nergens voor nodig, en het laten uitwijken van wielrenners naar de grote weg brengt nog veel meer gevaren met zich mee.
Dat is mijn mening, en nu wil ik graag weten hoe jullie hier tegenover staan.