Israel en Palestina #65 - wachten op nieuws

quote:

Op vrijdag 13 augustus 2010 18:23 schreef Lord_Horatio het volgende:

[..]

Mijn leraren (Nederlands overigens) zeiden vaak brillenjood . Ik weet in wat voor buurt JIJ leeft.

quote:

Op vrijdag 13 augustus 2010 18:37 schreef Lord_Horatio het volgende:

[..]

Nee het is niet anti-semitisch. Brillenjood wordt gewoon vaak gebruikt. Net zoals Jodenstreek. Niet zo janken huilie.

Horatio, we vergissen ons! RTL is er zelfs voor aangeklaagd.

quote:

Op vrijdag 13 augustus 2010 18:49 schreef DeParo het volgende:
Ga eens na waarom het zo wordt genoemd Gulo en gedraag je aub niet zo achterlijk.

quote:

Op vrijdag 13 augustus 2010 18:54 schreef DeParo het volgende:

[..]

Het heeft dezelfde naklank als Jodenfooi en Jodenstreken wat ik je in het begin ook al heb proberen uit te leggen of een paar posts geleden. Het had als functie te beledigen en zo haat aan te wakkeren. Je kan het vergelijken met 'neuzen' of termen die wel eens gebruikt werden met 'bochels' jegens Joodse mensen. Puur om een stereotiep beeld te maken en zo de haat te bevorderen. Lees je eens in mbt de Joodse gs in EU.

quote:

Op vrijdag 13 augustus 2010 19:02 schreef DeParo het volgende:

[..]

Je kent de achtergrond, je kent de bedoelingen, heel misschien wist je het toen niet maar nu weet je het wel neem ik aan. Dus ik zou het zeer respecteren als je weet als het beledigend is dat je ze niet meer gebruikt.

quote:

Op vrijdag 13 augustus 2010 18:49 schreef DeParo het volgende:

[..]

In anti-semitische kringen zal het vast wel vaak worden gebruikt.
Dus als jij het vaak gebruikt dan weten we inderdaad waar jij je thuisvoelt.
[..]

Ga eens na waarom het zo wordt genoemd Gulo en gedraag je aub niet zo achterlijk.
Je weet dat het anti-semitisch is, dat hoef ik je niet uit te leggen, en je vindt het fantastisch om het te zeggen.
Je wil het dolgraag hier schrijven puur om mensen te beledigen. Het zijn geen normale termen, ze hebben een beledigende en haatdragende functie, jij praat dit dus eigenlijk goed.

quote:

Israel/Palestine: Who will speak up for Israeli citizens' right to free speech?
Source: The Guardian

The most widely mentioned text in Israel over the last few weeks has been the famous quotation by Pastor Martin Niemöller from 1946, which begins: "First they came for the Communists". Cited by journalists, politicians and academics, or by commenting readers on websites (known in Hebrew as "the talkbackists"), the quotation serves to communicate one idea: the increasing persecution of Palestinian citizens has led to verbal threats against Jewish radical left activists, and is now directed at proposed laws against Zionist-left activists, university professors, journalists, artists and others. The warning from the quotation is clear: "Then they came for me, and by that time there was no one left to speak up for me."

Naturally, a shrill self-righteous choir castigates those who seem to compare Israel to the Germany of 1933-1945. But actually nobody does. The critics merely imply that the present crisis is showing something disturbingly reminiscent of, say, Germany in 1927. Democratic institutions are still functioning, there is still a chance of salvaging something of value, but bad winds are blowing.

The use of Niemöller's emotive words reflects the increasingly bitter national debate around loyalty and patriotism. The populist language of bigoted media consumers ("how come they let this Commie/Arab/traitor speak on radio/television/university") is now pervading official legislative bills, pending parliamentary approval and with a reasonable chance of turning into law.

The influential foreign minister, Avigdor Lieberman, whose 15 Knesset members cement the coalition government, is in the process of upgrading his successful election slogan, "no citizenship without loyalty". He demands that the Kadima "centre" party acquiesce to his "loyalty bill", as a precondition for its admission into the coalition government. The bill would coerce all citizens to declare allegiance to the state of Israel as a "Jewish and democratic" state.

Many rightwing Israelis see the "patriotism oath" not only as a potential weapon against the Palestinian citizens, but also as an instrument to settle the scores with those pesky lefties. They echo the new-ish and vociferous movement, Im Tirtzu ("if you will it"), which is espousing the persecution of dissenting academics in the universities, where "anti-Zionist tendencies thrive and the Zionists are being silenced".

The movement directs most of its venom at university lecturers who support the academic, or economic, boycott of Israeli academic institutes or of Israeli products in general. They propose a new bill that would enable the prosecution of anyone who advocates the boycott, and allow those who feel aggravated by his/her behaviour to sue for up to 30,000 ILS ( £5,000).

This neo-McCarthyism extends itself to artists. A group of mayors last year vowed to stop singers and musicians who dodged military service on medical or other grounds from performing in their cities. Different celebrity figures, mainly models and athletes, are being named and shamed on similar counts. In a discussion in the Knesset's economy committee on Monday, MKs from the right called for a ban on government funding of non-patriotic cinema products. MK Carmel Shama (Likud) referred to successful director Scandar Copti – who co-directed the internationally acclaimed and Academy award nominated film, Ajami – as a terrorist. "I want any director who wants to make a film in Israel to sign a statement stating he is not against Israel," Shama said.

Several racist bills are awaiting a vote – among them a law to "change all signposts of villages and towns into Hebrew names" (hence denying their Arab names), and another specifying a year in prison for anybody who voices objection to Israel's nature as a Jewish or democratic state.

This spirit of xenophobia, and the hunt for traitors and backstabbers, naturally increases the already alarming levels of racism in Israel. The demand for proof of loyalty is no longer confined to the Palestinian citizens, but directed at the Jewish ones, too. This new racism is widening its scope. Palestinians, as well as anything Arab or Muslim, are still targets, but the shockwaves have now spread towards Sudanese refugees, who crossed the border from Egypt and are portrayed by much of the media as "criminal elements".

Other non-Jews, such as working immigrants suffer too. Liberal Israelis often enjoy the idea that the existence of working immigrants in Israel epitomises the country's "multicultural" nature without the price tag of sharing the land with the Palestinians. The working immigrants from Africa, China, the Balkans and South America were allowed in during the early 1990s to relieve Israel of its dependence on Palestinian labour. This, in turn, enables policies of permanent curfews and closures over the West Bank and Gaza. However, the current atmosphere marks anybody who is not Jewish as a prospective enemy.

This xenophobia is closely related to Israel's sense of siege. The international outrage invoked by the multiple attacks on Lebanon and later on Gaza, and the global shock over the flotilla fiasco, left Israelis feeling more isolated and misunderstood than ever. The various boycott movements are beginning to sting.

The reaction in Israel is painfully predictable: Europe is full of Nazis, antisemites, and antisemitic Arabs; the Turks are radical Shia, partners of Iran and friends of all things evil; Barak Obama is a dangerous communist and a black Arab, and so on.

British prime minister David Cameron has volunteered himself unwittingly for the role of the latest baddy in Israel. Surely only a lack of experience could have led him to the conclusion that a place like Gaza – which is surrounded by a wall with watchtowers in it, encircled by tanks, and out of which no one is allowed to exit and very few are allowed to enter – could be described as a prison camp. Ambassador Ron "pressure" Prosor was sent to tell him off.

This picture of panic and racism should not obfuscate another voice now emerging within Israeli discourse as a growing undercurrent; one that is not longer confined to Palestinians and "radical leftie" circles, and is gradually penetrating the hearts and minds of average left-leaning Jewish-Israelis. It is the voice of middle-class Israeli liberals, mostly Zionists, who feel that the hour is very dark indeed.

The smear campaign against the radical left and Palestinian citizens has created huge waves, threatening to wash away the honourable professors of the Hebrew university, and the level-headed law-abiding senior citizens of the New Israel Fund and similar mainstream liberal organisations. In the process, quite a few of them are now suggesting that maybe a boycott, which they originally tended to object to, is the only way to make Israel change direction.

This gradual transformation has failed to embrace centrist liberals and other members of the Zionist centre-left, the lackeys of the rightwing witchhunters. Mati David, a Labour Party activist, published in the liberal Haa'retz newspaper an article risibly entitled "I Accuse!" (after Emile Zola's famous "J'accuse!"). David attacked the Israeli universities for nurturing anti-Zionist activities and tolerating "incitement against Israel and the Israeli Defence Army" in defiance of "obligatory normative patriotism", and called to stop public funding of those who "champion the so-called rights of our enemies".

Popular professor of political science Shlomo Aveneri argued in Haaretz that there is nothing wrong with demanding such loyalty, and that other states in the world, the UK among them, compel new citizens to swear allegiance to the country and its "constitutional principles". However, he suggested a milder wording which includes acceptance of the "legitimacy of the state of Israel", a wording which in fact implies the state's nature as "a Jewish state" without making it explicit.

These are mere examples, but level-headed Israelis can no longer pretend to be studying the horizon when Palestinian citizens and their parliamentary representatives are being smeared and bullied by the state and its agents, or when members of the non-Zionist fringes of the Israeli left are attacked by police in Bil'in, demonstrating alongside Palestinians. The very right to have an opinion and a voice is now under grave threat.

Daphna Baram

guardian.co.uk, Tuesday 3 August 2010

quote:

Op donderdag 12 augustus 2010 17:43 schreef Sachertorte het volgende:

[..]

Discussie met moussie is volkomen zinloos. Je kunt haar posts op voorhand al invullen. Alle (in de ogen van de linksen) zieligerds zijn slachtoffer, van de witman en de Jood natuurlijk, daar komt het gek genoeg altijd op neer, maar dan met heel veel woorden en uitwijdingen omkleed. Het zal de nuance wel zijn.

quote:

Op donderdag 12 augustus 2010 17:46 schreef moussie het volgende:

[..]

ja lol .. in 1844 waren het in Jeruzalem 7.120 joden, 5.760 moslims en 3.390 christenen. Andere Joodse gemeenschappen leven onder meer in Hebron en Safed; in heel Palestina wonen zo'n 17.000 joden. Jeruzalem en Safed tellen in 1880 een Joodse meerderheid. Ongeveer een half miljoen Arabieren wonen tegen die tijd in Palestina. Hele 3,5 % van de bevolking was dus Joods

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 19:03 schreef moussie het volgende:
Noord Korea anders iets voor jou? Het ziet er prachtig uit op de foto's ..

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 19:33 schreef mm1985 het volgende:

[..]

Jammer dat jij je ogen niet wilt opendoen. Zelfs rode kruis medewerkers die in Gaza werken hebben me verteld dat het niet zo arm is als in de westerse media beweerd wordt.

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 19:37 schreef Gulo het volgende:

[..]

Je moet het ook niet te zwart/wit zien he. Niet alles is in geld uit te drukken. Als jij als suikerpatiënt modaal verdient in Nederland ben je bepaald niet arm. Als er door een blokkade echter geen medicijnen aangevoerd kunnen worden heb jij vrij weinig aan je knaken, en heb je toch een behoorlijk probleem.
Feit is dat er in Gaza een groot gebrek is aan tal van voorzieningen en goederen.

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 19:45 schreef mm1985 het volgende:

[..]

volgens die hulpverleners viel dat wel mee, enige probleem was dat gazanen niet uit gaza konden komen. Daarnaast suggereer ik nerges dat het Paradijs op aarde is maar vind wel dat er wat aan die eenzijdige beeld mag worden gedaan die je vaak op de nos ziet. Als ik daar dus plaatjes van vind post ik ze , puur uit informatie-winning.

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 20:50 schreef moussie het volgende:

[..]

Ja natuurlijk, je leert ermee leven dat de elektriciteit vaak niet werkt, dat er geen water uit de kraan komt, en dat je je eerste levensbehoefte afgemeten van de UN krijgt .. dus dat valt wel mee, de mens went aan aardig wat (aan alles behalve een vent volgens sommigen). En tja, je voelt je opgesloten, da's nooit prettig. Maar het grootste probleem lijkt mij toch wel dat er geen toekomst is, geen economie .. de haven en vliegveld zijn buiten spel gezet, en tja, dit jaar mochten er nog een paar rozen uit voor ze verrot waren, joepie. Er is geen toekomstperspectief voor de jeugd, voor dik de helft van de bevolking .. dat is het probleem

Dus verkijk je niet op overvolle winkels, je moet ook nog publiek hebben dat genoeg verdient om die goederen te kopen, en daaraan ontbreekt het blijkbaar nogal, zoals je ook kan zien op de meeste plaatjes. Ja, op die plaatjes aan het strand is het druk, maar dat kost niets, en met een strook van 6 kilometer breed voor velen op een makkelijk te belopen afstand .. maar ze mogen niet aan het strand om de hoek gaan zitten begrijp ik. want dat is luxe?

Geen zin om nu de precieze cijfers te zoeken, zo uit me geheugen, pin me er niet op vast, heeft iets van 60% van de zwangeren en zeker 30% van de kinderen last van bloedarmoede .. en dat in een geheel afgesloten gebied waarin het gros van wat erin en eruit gaat gecontroleerd wordt door Israël .. het zou je op z'n minst aan het denken moeten zetten. Er kwam laatst nog een plaatje langs van een kalf dat door een tunnel gesmokkeld werd .. toch een paar kinderen een tijd lang iets minder anemisch