En hier weer verder.....
Sorbootje heeft in het vorige topic verteld hoe het staat met de draagmoederschap.
Maar, goed dat heeft weinig met Sorbootje te maken. Ik herhaal dus gewoon nog even dat ik het ontzettend fijn vond om te lezen hoe het er nu voor staat en dat ik haar reden voor 'pas half 2011' goed kan begrijpen.
quote:Nee natuurlijk vind ik dat niet erg. En fijn dat je het laat weten. Ik ben ook erg benieuwd hoe het jullie zal vergaan! Als je het prettig vindt mag je me altijd een pm sturenOp maandag 9 augustus 2010 20:10 schreef wensmoeder het volgende:
@Sorbootje; ik wilde je even laten weten dat ik meelees. Voor ons is een zwangerschap zelf dragen onmogelijk geworden na het verwijderen van mijn baarmoeder. Hoogstwaarschijnlijk gaan wij een traject van draagmoederschap proberen te starten. We zullen met de psychologische testen etc. bij het VUmc starten half 2011. Ongeveer wanneer jij wellicht net klaar bent en met de IVF procedure start. Ik ben heel benieuwd naar hoe het allemaal gaat en waar je tegen aan zal lopen. Hoop dat je het niet erg vindt dat ik meelees?
Het is voor mij al best heftig, maar het lijkt mij nog veel heftiger om aan de andere kant te staan.
quote:Dank je! Het is heel dubbel om aan deze kant te staan. Wij zijn echt heel blij met het feit dat we een aanbod gekregen hebben van iemand die voor ons een kindje wil dragen, maar eigenlijk is dit nou net iets wat je nooit zou willen uitbesteden. Het is onnatuurlijk, ik ben bang dat de hechting een knauw krijgt en dat elk moment pijn zal doen. Dat ik de gehele zwangerschap herinnert word aan het feit dat ik het zelf niet kan. Zij zal op de wc de test doen, zij zal het eerste schopje voelen, zij zal kotsmisselijk boven een wc hangen, zij zal pijn hebben bij het bevallen etc. En ik kan er alleen maar naast staan en naar kijken. Ik zal de zwangerschap beleven zoals een man dat beleeft. Zo hoort het niet. Maar ja... de wens is groter dan de afkeer tegen dat onnatuurlijke. En ik weet, omdat ik al kinderen heb, dat als ik mijn kindje in mijn armen krijg dat het 't allemaal waard is geweest. Al het verdriet en wie weet dat deze speciale manier van vechten voor ons kindje wel een extra hechting met zich meebrengt?Op maandag 9 augustus 2010 20:26 schreef Sorbootje het volgende:
[..]
Nee natuurlijk vind ik dat niet erg. En fijn dat je het laat weten. Ik ben ook erg benieuwd hoe het jullie zal vergaan! Als je het prettig vindt mag je me altijd een pm sturen
Het is voor mij al best heftig, maar het lijkt mij nog veel heftiger om aan de andere kant te staan.
Hoe gaan jullie het juridisch regelen? Kan haar man al tijdens de zwangerschap erkennen? Wij lopen tegen het feit aan dat wij getrouwd zijn en daardoor mijn man niet tijdens de zwangerschap al kan erkennen. Daardoor zal het kindje eerst een andere achternaam dragen... Dat wil ik eigenlijk voorkomen.
Mijn schoonzus is inmiddels zover dat ze echt uit kan kijken naar 'onze' zwangerschap. Ze heeft er vrede mee dat de dingen zijn zoals ze zijn en kijkt uit naar het bijzondere avontuur dat we samen aangegaan zijn. Wie weet zul jij er ook nog eens zo naar kunnen kijken. Ik hoop het voor je.
Het kind zal inderdaad de eerste twee jaar mijn achternaam dragen, maar mijn achternaam is hetzelfde als haar achternaam, dat maakt het toch weer iets minder moeilijk. Volgens mij is dat niet iets wat je kunt voorkomen overigens. Kijk uit dat je niet te veel focust op de beren op de weg. Natuurlijk moet je realistisch blijven, maar het is zo'n mooie kans!
Hier gaat het niet helemaal lekker. Oogprobleem trekt een zware wissel op mijn hersenen. Ik ben gisteren bij de neuroloog geweest voor advies maar er kan helaas niets aan gedaan worden. Wel wordt er binnenkort een MRI scan gemaakt om enige andere oorzaak uit te sluiten. Veel rusten is het advies. Als ik dat niet doe maak ik soms hele gekke fouten.
hele voorverhaal staat in mijn blog
Ik duim voor je dat er snel duidelijkheid komt en dat je een ritme in rusten kunt vinden zodat je fijner in je vel komt te zitten, doordat je beter functioneert. (ik heb nog een lamp hier staan die ik naar jou wil brengen, had al gepmd) Want daar heb ik nou juist wel wat aan Viev! Het is voor mij wel eens fijn om even niet de redelijke realistische persoon te hoeven zijn die weet dat er niets anders op zit dan doorgaan en daarom wensen, doelen en de manier van leven verstandigerwijze aanpast.
Ik ben trouwens ook erg benieuwd hoe het met Appelsap is
. wat lijkt me dat lastig, dat je er zoveel last van hebt .Vivi, dat zat ik me ook net af te vragen...
Hier wil ik alleen maar even zeggen dat het met mij buitengewoon goed gaat, de mindfullness heeft zijn vrchten afgeworpen, en in september begin ik nog aan een cursus spanning de baas.
Om te leren omgaan met bepaalde spanningen.
Vorige week hebben schoonzus en zwager tweede gesprek bij psycholoog gehad. Was een vrij stroef gesprek, althans het begin. De psycholoog had allerlei cijfers en beweringen die gewoon niet klopten. Vervelend dat zo iemand slecht geinformeerd is. Voor je het weet beland je in een welles-nietes spelletje en dat wil je júist niet.
Om een voorbeeld te noemen, ze zei dat de kans op een zwangerschap bij de ivf procedure maar 25% kans is. Nee, zei mijn schoonzus, 25% per poging. Nee hoor, sowieso 25%, hield ze vol.
Dat slaat natuurlijk nergens op, want iedereen kan verzinnen dat de kans toeneemt naarmate je meer pogingen doet.
Maar goed, uiteindelijk hebben ze het gesprek een positieve wending kunnen geven en het toch goed af kunnen sluiten.
Volgende week mogen wij.
Juist door die kans van 25% snap ik niet dat er niet 4 worden vergoed normaal gesproken.
Hoe het met mij gaat...
Ik ben sinds vrijdag weer thuis, na 5 weken ergens anders 'gewoond' te hebben. Het is heel erg wennen. Al die verplichtingen, voor mezelf en mijn gezin moeten zorgen, allemaal dingen regelen.. Alles is nog steeds heel erg zwart, maar af en toe zie ik een lichtje in de duisternis. Daar probeer ik me nu aan vast te houden.
De afgelopen weken zijn ontzettend zwaar geweest. Ik heb de confrontatie met mezelf moeten aangaan (en eigenlijk nog steeds) en vaak lijkt het zoveel makkelijker om het maar gewoon op te geven.
Ik heb nu nog een aantal weken hulp om mijn leven wat anders in te richten en voor in de toekomst nog een hoop behandelingen en therapieën te gaan.
Ik heb de keuze moeten maken om een tussenjaar te nemen wat studie betreft en stom genoeg steekt dat wel heel erg. En voorlopig ben ik ook nog arbeidsongeschikt verklaard.
Nu moet ik dus aan mezelf denken, wat ik leuk vind om te doen en dus vooral tijd aan mezelf besteden (en aan mijn gezin).. en dat vind ik heel moeilijk. Maargoed, we 'vechten' door.
Die studie kan daarna ook wel weer opgepakt worden, eerst jijzelf
. Sterkte met de weg die voor je ligt! 
Heel veel kracht toegewenst. ik weet natuurlijk van jullie allebei helemaal niet wat er precies aan de hand is, maar in elk geval: heel veel sterkte en 'silver linings' gewenst voor jullie. En een knuffel.
Appelsap, wat fijn dat je weer thuis bent. IK hoop dat je snel je ritme kan vinden.
Luchtbel wat verdrietig en wat moet jij het moeilijk hebben. Heel veel sterkte. En de woorden die je voor mij neergezet hebt gelden ook voor jou.
Ik wil je deze week een PM sturen, als je daar tenminste behoefte aan hebt?
voor jullie. Die strijd die jullie nu van binnen voeren. Wat zal dat moeilijk zijn. Heel heel veel sterkte met het overeind krabbelen.Nu zijn we ineens bezig om zijn crematie te regelen en moet je in het huis van iemand die je niet kent door de kasten graven naar papieren, een rare situatie wat dat betreft. Kleren uit de kast zoeken om hem in op te baren...
Ik merk ook wel dat het bij mijn man wat doet, hij zit nu met vragen als: had ik zelf toch contact moeten zoeken? Er staan nog oude foto's van mijn man en zijn broer, en bijvoorbeeld de geboortekaartjes had hij ook nog in de kast liggen. Dat is toch wel raar.
Het is ruim 2 uur rijden hier vandaan, dat maakt het er ook niet makkelijker op.
en appelsap & luchtbel, ik lees nu ook jullie updates. wat heftig, zo'n opname. ik hoop zo dat het de nodige veranderingen in gang kan zetten (waar je vervolgens ook terug thuis weer genoeg mee kunt). heel veel sterkte allebei.
quote:Voorlopig zullen de vragen blijven, de schuldgevoelens van had ik maar was ik de verstandigste maar geweest. Voor mij werd het een zwart gat waar ik niets mee kon, moest het gewoon anders gaan zien. Hij was de ouder en jij het kind en hij had die beslissing kunnen nemen. Sterkte ermee CaraOp dinsdag 24 augustus 2010 22:43 schreef Ca.ra het volgende:
Ik merk ook wel dat het bij mijn man wat doet, hij zit nu met vragen als: had ik zelf toch contact moeten zoeken? Er staan nog oude foto's van mijn man en zijn broer, en bijvoorbeeld de geboortekaartjes had hij ook nog in de kast liggen. Dat is toch wel raar.
Appelsap en LB meiden toch
LB, wat heftig zeg, weer een opname. Heel veel sterkte
Cara en man, gecondoleerd.
Succes met het regelen van alles!
Och, LBtje... wat rot!
Ca.ra, gecondoleerd en sterkte met het plannen.
quote:Lijkt me inderdaad erg naar om je gelijk te moeten behalen bij iemand die geacht wordt met juiste informatie te komenOp dinsdag 24 augustus 2010 09:07 schreef Sorbootje het volgende:
Fijn om te lezen dat het goe dmet je gaat Bar!
Vorige week hebben schoonzus en zwager tweede gesprek bij psycholoog gehad. Was een vrij stroef gesprek, althans het begin. De psycholoog had allerlei cijfers en beweringen die gewoon niet klopten. Vervelend dat zo iemand slecht geinformeerd is. Voor je het weet beland je in een welles-nietes spelletje en dat wil je júist niet.
Om een voorbeeld te noemen, ze zei dat de kans op een zwangerschap bij de ivf procedure maar 25% kans is. Nee, zei mijn schoonzus, 25% per poging. Nee hoor, sowieso 25%, hield ze vol.
Dat slaat natuurlijk nergens op, want iedereen kan verzinnen dat de kans toeneemt naarmate je meer pogingen doet.
Maar goed, uiteindelijk hebben ze het gesprek een positieve wending kunnen geven en het toch goed af kunnen sluiten.
Volgende week mogen wij.
Ik hoop dat jullie gesprek een stuk beter verloopt en dat jullie er uiteindelijk met een goed gevoel naar terug kunnen kijken.Appelsap en Luchtbel, jullie doen het beiden super, hebben de hulp ingeschakeld die je nodig hebt en natuurlijk is het zwaar maar de 1e stap is gezet "erkenning" jullie kunnen het!
Ca.Ra ook jullie heel veel sterkte in deze surrealistische tijd, laat je man in iedergeval geen schuldgevoel creeeren, de stappen hadden ook van zijn vader kunnen komen en die heeft ook verzuimd neem ik aan
Dikke knuf en
voor alle anderen hier.Luchtbel en Appelsap
sorbo, even heel praktisch, maar zowel die psych als je zus hebben gelijk. het is 25% per kans. dat is niet cumulatief. het is niet dat de eerste keer 25% is, en de tweede keer dus 50%. dan zou iedereen na 4 ivf's zwanger zijn... dus je kan tot in het oneindige ivf's doen, zonder zwanger te worden. iedere keer start je van nul en heb je 25% kans dat het lukt. maar ja. hopelijk gaat jullie gesprek met de psych goed verder. het blijft een mooi kado wat je je zus wil gaan geven. en het is heel bijzonder dat wij zo als buitenstaanders mogen meelezen.
appelsap en LB, heel veel sterkte!
quote:ff bemoeien, beroepsdeformatieOp woensdag 25 augustus 2010 15:58 schreef DaviniaHR het volgende:
macka, kan je eigenlijk uberhaupt wel werken met je oogprobleem? heel naar lijkt me het iig!
sorbo, even heel praktisch, maar zowel die psych als je zus hebben gelijk. het is 25% per kans. dat is niet cumulatief. het is niet dat de eerste keer 25% is, en de tweede keer dus 50%. dan zou iedereen na 4 ivf's zwanger zijn... dus je kan tot in het oneindige ivf's doen, zonder zwanger te worden. iedere keer start je van nul en heb je 25% kans dat het lukt. maar ja. hopelijk gaat jullie gesprek met de psych goed verder. het blijft een mooi kado wat je je zus wil gaan geven. en het is heel bijzonder dat wij zo als buitenstaanders mogen meelezen.
appelsap en LB, heel veel sterkte!
Kans dat het de eerste keer lukt: 25%
Kans dat het de eerste keer niet lukt en de tweede keer wel: 75% * 25% = 0,19%
Kans 3e keer: 75% * 75% * 25% = 14%
Dus kans dat het binnen 3 keer lukt: 58%
Het loopt dus op, maar steeds minder snel.
Kans na 1 keer: 0.25%
Kans na 2 keer: 0.44%
Kans na 3 keer: 0.58%
Kans na 4 keer: 0.68%
Kans na 5 keer: 0.76%
Kans na 6 keer: 0.82%
Kans na 7 keer: 0.87%
Kans na 8 keer: 0.90%
Kans na 9 keer: 0.92%
Kans na 10 keer: 0.94%
Davinia, ik zit in de ziektewet nu en kan en mag geen beeldschermwerk meer doen. Ik was webredacteur en content manager. Gelukkig mag ik wel bezig blijven met draagconsulten en moederen. En er zijn veel zaken die me nu minder makkelijk afgaan dan vroeger. Boodschappen doen bijvoorbeeld. Het op de rit krijgen van weer gewoon meedraaien in het huishouden is al een klus op zich
Ca.Ra, veel sterkte. Rottdog had een wijze opmerking, over dat je schoonvader de volwassene was en hij de beslissing in handen had. Lijkt me wel erg moeilijk voor je man!
In de praktijk loopt die kans nog minder snel op. Het is namelijk zo dat niet iedereen een blanco vooraf kans heeft bij IVF. Je hebt verschillende redenen om IVF te doen.
even grofweg 3 categorieën.
Eileiderproblemen bij de vrouw
spermaproblemen van de man
onbegrepen (sub/in)fertiliteit
De kans dat een stel met problemen in categorieen 1 of 2 zwanger wordt via IVF is groter dan van paren met onbegrepen subfertiliteit, omdat je dan echt een oplossing bied voor de oorzaak. Hoe meer pogingen hoe meer mensen er uit die laatste categorie overblijven. En hoe lager de kans dat die nog zwanger worden.
Bij veel van die paren zal er namelijk iets aan de hand zijn waardoor het zwanger worden/blijven niet lukt, waarvan we nog niet precies weten wat nou de oorzaak is. En zolang je die oorzaak niet op kunt lossen is via IVF zwanger worden vaak ook lastig. Dat is ook de reden dat er maar een beperkt aantal IVF behandelingen vergoed worden. En ongeperkt doorgaan op eigen kosten ook niet als etisch verantwoord gezien word.
quote:Dat weet ik ook wel, maar wou het niet te gecompliceerd maken.
Statistisch gezien klopt dat PR
In de praktijk loopt die kans nog minder snel op. Het is namelijk zo dat niet iedereen een blanco vooraf kans heeft bij IVF. Je hebt verschillende redenen om IVF te doen.
even grofweg 3 categorieën.
Eileiderproblemen bij de vrouw
spermaproblemen van de man
onbegrepen (sub/in)fertiliteit
De kans dat een stel met problemen in categorieen 1 of 2 zwanger wordt via IVF is groter dan van paren met onbegrepen subfertiliteit, omdat je dan echt een oplossing bied voor de oorzaak. Hoe meer pogingen hoe meer mensen er uit die laatste categorie overblijven. En hoe lager de kans dat die nog zwanger worden.
Bij veel van die paren zal er namelijk iets aan de hand zijn waardoor het zwanger worden/blijven niet lukt, waarvan we nog niet precies weten wat nou de oorzaak is. En zolang je die oorzaak niet op kunt lossen is via IVF zwanger worden vaak ook lastig. Dat is ook de reden dat er maar een beperkt aantal IVF behandelingen vergoed worden. En ongeperkt doorgaan op eigen kosten ook niet als etisch verantwoord gezien word.
(Extra variabele ervoor: kans dat je een probleem hebt dat überhaupt met IVF opgelost kan worden).
Maar goed, ga maar weer on-topic.
Luchtbel, ook voor jou veel sterkte en goede gedachten jouw kant op!
quote:Ik vind het interessant om te lezen allemaal, maar vergeet niet dat er met mij en mijn baarmoeder niets aan de hand is.Op woensdag 25 augustus 2010 16:38 schreef p_iglet het volgende:
Statistisch gezien klopt dat PR
In de praktijk loopt die kans nog minder snel op. Het is namelijk zo dat niet iedereen een blanco vooraf kans heeft bij IVF. Je hebt verschillende redenen om IVF te doen.
even grofweg 3 categorieën.
Eileiderproblemen bij de vrouw
spermaproblemen van de man
onbegrepen (sub/in)fertiliteit
De kans dat een stel met problemen in categorieen 1 of 2 zwanger wordt via IVF is groter dan van paren met onbegrepen subfertiliteit, omdat je dan echt een oplossing bied voor de oorzaak. Hoe meer pogingen hoe meer mensen er uit die laatste categorie overblijven. En hoe lager de kans dat die nog zwanger worden.
Bij veel van die paren zal er namelijk iets aan de hand zijn waardoor het zwanger worden/blijven niet lukt, waarvan we nog niet precies weten wat nou de oorzaak is. En zolang je die oorzaak niet op kunt lossen is via IVF zwanger worden vaak ook lastig. Dat is ook de reden dat er maar een beperkt aantal IVF behandelingen vergoed worden. En ongeperkt doorgaan op eigen kosten ook niet als etisch verantwoord gezien word.
Ik denk dat de statistieken die van toepassing zijn op paren met moeite om zwanger te worden weer heel anders zijn dan die van draagmoeders.Luchtbel
quote:met mijn baarmoeder is ook niets aan de hand, maar toch waren er 7 terugplaatspogingen nodig om zwanger te worden van jen.Op donderdag 26 augustus 2010 09:14 schreef Sorbootje het volgende:
[..]
Ik vind het interessant om te lezen allemaal, maar vergeet niet dat er met mij en mijn baarmoeder niets aan de hand is.
Vrijdag gesprek bij de psychologe gehad. Prima gesprek. Ze wilde vooral heel zeker weten dat ik me niet onder druk gezet voel en dat ik geen eigen kinderwens meer heb.
Volgens mij heb ik wel duidelijk kunnen maken dat ik me écht niet onder druk gezet voel en heb gevoeld. Dat ik me nog steeds vrij voel om af te haken, ook al zou ik dat wel moeilijk vinden.
Verder allerlei scenario's doorgesproken. Wat als het allemaal niet lukt. Realiseer ik me dat ik dan zélf ook erg teleurgesteld kan zijn? Hoe gaat het bij de bevalling. Hoe gaat het na de bevalling? Zijn we op de hoogte van de verhoogde risico's? Etc..
Over het geheel genomen een goed gesprek. We hoeven geen tweede keer met z'n tweeën terug te komen, da's ook een goed teken. Nu op korte termijn een gesprek met z'n vieren bij haar om het contract door te spreken en dan juli volgend jaar nog een afspraak met zijn vieren om te kijken of de neuzen nog allemaal dezelfde kant op staan en dan beginnen met de 'terug'plaatsing.
De psychologe zei aan het eind van het gesprek: "Ik hoop echt dat het allemaal gaat lukken". Nou dat hoop ik ook!
Heb mijn schoonzus en zwager verteld dat ik, in tegenstelling tot wat we eerst bedacht hadden, toch in het ziekenhuis wil bevallen ipv thuis. Dat wordt sowieso aangeraden omdat er een verhoogde kans op grote bloedingen is, maar het lijkt mij toch beter. Thuis is te eigen. Te veel hetzelfde als bij de bevalling van mijn eigen kindje. En dan wordt het kindje weggehaald uit mijn huis. We moeten het ook niet moeilijker maken dan het al is zeg maar...
Nou anyway, da''s de update
quote:Wat ik bedoel is dat de cijfers die bekend zijn over ivf gebaseerd zijn op mensen die niet zonder reden die ivf deden (klinkt vaag). Er is íets aan de hand lichamelijk. Cijfers over ivf bij hoogtechnologisch draagmoederschap zijn er niet of nauwelijks, omdat het te weinig gebeurt. Deze cijfers zullen afwijken, omdat er met de draagmoeders juist lichamelijk helemaal niks aan de hand is. Daar worden ze op geselecteerd. Dat zal de slagingspercentages beïnvloeden. Anderzijds zijn er vast ook weer factoren die de cijfers juist negatief zullen beinvloeden, bijvoorbeeld dat het geen lichaamseigen materiaal is.Op zondag 29 augustus 2010 09:12 schreef Ticootje het volgende:
[..]
met mijn baarmoeder is ook niets aan de hand, maar toch waren er 7 terugplaatspogingen nodig om zwanger te worden van jen.
quote:Beetje dubbel. Ik kijk er naar uit, maar alleen als het lukt. Snap je? Ik kijk uit naar het moment dat ik zwanger ben en het gaat goed. En ik hoop dat het zover komt.Op maandag 6 september 2010 16:49 schreef sproet-je het volgende:
Klinkt goed Sorboo!! Heb je er al een beetje zin aan of kijk je er ook wel een beetje tegenop. (ik moet er nu bijv. nog even niet aan denken om het ivf/icsi traject weer op te starten ivm de hormonen die je moet spuiten). Ach het duurt natuurlijk nog wel een tijd.
op welke manier ga je hulp krijgen?
quote:ik hoop dat je er structureel mee geholpen bentOp maandag 6 september 2010 21:29 schreef Jelief het volgende:
Ik hoop op gespecialeerde gezinszorg, iemand die mij helpt om alles op een rijtje te krijgen. Daarnaast waarschijnlijk ook psychische hulp en dus een 'cursus' ADD.
dat je je maar snel beter voelt! dat lijkt me het allerbelangrijkste
Ik zit hier even in een dalletje. Niks vergeleken met de problemen waar anderen hier mee kampen, maar wel genoeg om me er totaal niet lekker bij te voelen. Het solliciteren schiet niet op al doe ik enorm mijn best (ik ben een hele goede tweede
en wordt steeds afgewezen op dingen waar ik niks aan kan of wil veranderen. "Ja je wil "maar" 32 uur werken, je hebt teveel ervaring etc") Nu zit ik ook weer 2 weken te wachten op de uitslag van 2 gesprekken en de spanning van de hele dag op die telefoontjes wachten, het thuiszitten met de kinderen en gewoon niet mijn draai kunnen vinden zorgen ervoor dat ik vastloop 
Ik voel me de hele dag opgefokt, heb totaal geen geduld met de kinderen en voel de druk om voor 31 december een baan te hebben ivm kinderopvangtoeslag dagelijks toenemen. Wat ik ook doe, ik heb een continue schuldgevoel naar andere zaken (kinderen, werk of huishouden) Zo en nu ga ik lekker sporten en hopen dat ik me iets beter ga voelen al ben ik doodop van deze dag.Mijn ww loopt op 11 november af en ik moet voor die tijd echt een baan hebben!
Ik heb nu al minstens 60 sollicitaties gedaan, van sommigen heb ik gewoon helemaal niks gehoord
Ik raak ook steeds opgefokter, reageer ook niet zo leuk naar de kinderen toe en ben het solliciteren meer dan zat!
het lijkt me echt zwaar kut als er zo'n druk op staat en het zo tegen zit. het is vast geen troost om te weten dat het echt niet aan jullie ligt, maar het is wel echt waar!
) of hij mist net 1 papiertje van de 16 (of zo) en echte flauwekul redenen... hij heeft vandaag zijn ab. voorwaardengesprek bij de pliesie, das dan weer wel fijn!
gefeliciteerdik vind 't ook erg veel energie kosten, dat stomme solliciteren. en dan ben ik nog maar net officieel 'werkzoekend'.
zitten jullie ook bij dat 'netwerkplein' van uwv?
Trui, ik kijk alleen zo af en toe op die baggersite van het CWI/UWV. Netwerkplein zit ik geloof ik niet bij. Ik heb wel een waardeloze jobcoach vind ik..
Gisteren belde mw, ze is hard bezig met thuiszorg regelen, dat duurt nog even maar er wordt iig aan gewerkt.
FIjn dat mw hard bezig is! Ik hoop dat je snel iets hoort!
quote:vergeet mondig/mondeling communicatief nietOp woensdag 8 september 2010 10:39 schreef trui het volgende:
oh maar ik ben écht reuze enthousiast, flexibel, nauwkeurig, creatief, oplossingsgericht, stressbestendig, collegiaal, nooit moe en altijd inzetbaar hoor!
Mijn moeder is na jarenlange trouwe dienst haar baan kwijtgeraakt bij een massaontslag. Ze heeft geen kinderen die haar binden en kan fulltime werken, maar zij is weer te oud en heeft te veel ervaring. Zo lijkt er altijd wat te zijn. Waarom moet je voor 31 december een baan hebben, Stiemie? Hoe zit dat dan met die kinderopvangtoeslag?
quote:Dat dusOp woensdag 8 september 2010 10:54 schreef trui het volgende:
je krijgt in het lopende (kalender)jaar waarin je werkeloos bent geworden nog tegemoetkoming voor de kosten van kinderopvang. daarna niet meer.
En ik krijg al een knoop in mijn maag als ik me bedenk dat de meisjes straks van de opvang afmoeten omdat ik geen werk heb. En wat als ik dan wel werk heb? Waar laat ik ze dan ineens?Pfff
quote:Is daar geen gedoetje in te vinden? Een paar dagen schoonmaken via een uitzendburo of zo, of telt dat dan weer niet voor de belasting?Op woensdag 8 september 2010 12:00 schreef Stiemie het volgende:
[..]
Dat dus
Pfff
Overigens heb ik ook weinig hoop op een makkelijk te scoren schoonmaakbaantje hoor. Ik heb al een paar keer op lagere functies gereageerd en toen kreeg ik als reactie dat ik niet aangenomen werd omdat ik "toch zo weer weg was"
pas je wel op dat je niet in oude valkuilen valt?
(had je mn pm nog gehad? weet nou niet meer wat wel en wat niet aankomt. beetje irritant.)
ik ga me er zo down door voelen en daardoor kan ik niet meer schrijven. Vanmorgen ook weer een afwijzing gekregen...Jelief wat rot, wel fijn dat je hulp kunt krijgen.
Ik keek net op deze website, dat ben ik
eerst een
voor Jelief. Spijtig dat het zo loopt, maar goed dat er aan gewerkt wordt. Hoop voor je dat het met de juiste hulp weer op de goede weg komt... (kromme zin, maar je begrijpt het denk ik wel)En werkzoekende.... voor jullie gewoon een enorme knuffel. Wat moet het k* zijn als je gewoon niet aan de bak komt, terwijl je zo graag wilt. En ook om je opvang veilig te stellen. Ik hoop dat ze bij het UWV jullie op een dusdanige manier kunnen helpen dat je niet in de problemen komt.
rondstrooien hier. En flink wat klavertjes vier voor de werkzoekenden. Het lijkt me zo rot dat je gewoon de adem van een stoppende opvang in nek voelt. Ik hoop voor jullie dat er snel een baas is die in jullie de ideale werknemer vindt!quote:ik vind dat wel een verraderlijk rijtje hoor, daar herkennen wel erg veel mensen zich in denk ik. (ook veel mensen die niet ADD hebben bedoel ik).Op woensdag 8 september 2010 15:34 schreef Twinkly het volgende:
Ik keek net op deze website, dat ben ik
maar twinkly wat rot dat je ook al in deze situatie zit. die stomme afwijzingen ook.
En voor jou een
Jelief.Ik bericht even hoe het hier gaat.
Twee weken geleden ben ik weer opgenomen. Na een week weer laten gaan.
Na een korte opname, ben ik vandaag over geplaatst naar een nieuwe plek. In elk geval voor een maand met als doel tot rust komen, ter observatie bij een specialist op het gebied van mijn problematiek. Hij gaat een nieuwe diagnose en behandelplan opstellen waarmee ik terug in onze plaats weer geholpen kan worden. Ik ben erg verdrietig want ik mis Jolie en mijn omgeving ontzettend veel. En dat het zo vreselijk lang duurt. Allemaal. Dat is zo frustrerend en brengt zo veel wanhoop met zich mee. En mijn lieve meiske moet weer zo veel moeilijke dingen meemaken, dat doet zeer.
Ik wens je tonnen MOED en een megadiepe kuil om de wanhoop in te begraven.Ik vind het zo erg dat het zo lang moet duren allemaal. Ik hoop zo voor je dat dit wel de goede weg is.
Ik denk aan je
[ Bericht 100% gewijzigd door Vivi op 09-09-2010 14:33:48 ]
Ik had verleden jaar hetzelfde aan de hand, en ben toen bij de PTT (of hoe heet dat tegenwoordig) gaan werken een week rond de kerst. Puur voor de KOT. Maar een IRO kan dus ook.
quote:Ah kijk bedankt Vivi en Deepfreeze! Ik moet nog de uitslag van 1 sollicitatie afwachten (de andere afwijzing heb ik inmiddels binnenOp donderdag 9 september 2010 14:32 schreef Vivi het volgende:
Reintegratietraject via UWV Stiemie!
Ik had verleden jaar hetzelfde aan de hand, en ben toen bij de PTT (of hoe heet dat tegenwoordig) gaan werken een week rond de kerst. Puur voor de KOT. Maar een IRO kan dus ook.
) en dan kon ik weer contact opnemen met het UWV. Ik ga dan maar eens deze dingen bespreken Moet zeggen dat het me wel een beetje lucht geeft om te horen dat er oplossingen zijn!quote:En nog 98% van de mensheid als ik het zo eens lees..Op woensdag 8 september 2010 15:34 schreef Twinkly het volgende:
Ik keek net op deze website, dat ben ik
sterkte hoor 
Had ik echt nooit verwacht, maar het is nu dus gewoon echt zo na 8 maanden intensief zoeken! Bedankt voor alle lieve en opbeurende woorden quote:Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!Op donderdag 9 september 2010 20:57 schreef Stiemie het volgende:
Mensen ik schaam me enorm over mijn klaagpost van de laatste dagen want ik heb sinds vanmiddag gewoon een baan
Niks schamen voor die post! Ze hebben je gewoon gehoord joh
Wat super!!! Gefeliciteerd
quote:niet doen, gewoon genietenOp donderdag 9 september 2010 20:57 schreef Stiemie het volgende:
Mensen ik schaam me enorm over mijn klaagpost van de laatste dagen want ik heb sinds vanmiddag gewoon een baan
gefeliciteerd!
Kom je nu meeverhuizen? Toe?
Lekker, rust aan de kop wat betreft de meisjes. Hopelijk voel je je straks goed op je plek en komt alles even in een wat rustiger vaarwater voor je.
Wanneer mag je beginnen, weet je dat al?
van je zo rot voelen naar helemaal blij zijn binnen een paar uur! 
quote:Ja ik voel me ook een beetje in een non-stop achtbaanritje vandaagOp donderdag 9 september 2010 21:45 schreef Poppejans het volgende:
Oh Stiemie gefeliciteerd zeg
Vanmorgen echt nog helemaal in de put en nu zoooooo blij. wat een dag . Wanneer mag je beginnen?quote:Whaaaa, wat goed!Op donderdag 9 september 2010 20:57 schreef Stiemie het volgende:
Mensen ik schaam me enorm over mijn klaagpost van de laatste dagen want ik heb sinds vanmiddag gewoon een baan
Gefeliciteerd! 
You go girl!
p.s.
Stiemie, wat een goed nieuws! Super! quote:wat moed, dat moet, Lieve Luchtbel!Op donderdag 9 september 2010 13:58 schreef Luchtbel het volgende:
Ik bericht even hoe het hier gaat.
Twee weken geleden ben ik weer opgenomen. Na een week weer laten gaan.
Round here, we talk just like lions
But we sacrifice like lambs....
(Counting Crows)
O echt ik zou willen dat ik je kon helpen met wat opbeurende woorden.
Maar ik heb ze niet. Alleen,
Hoop.
!), maar wil je ook graag sterkte wensen in deze zware tijd. het zijn inderdaad grote offers om te brengen voor zowel jou als jolie, maar als 't uiteindelijk leidt naar verbetering is het dat allemaal wel waard. zet 'm op! Stiemie
wat helemaal super. Een baan Zet m op. LBtje, dikke
voor jou! Jij bent een dappere!En iedereen bedankt voor de lieve woorden, we gaan weer door.Hoe dan ook. En Jolie, die maakt overal een lolletje van
quote:Klopt maar pas als die eigenschappen samen ervoor zorgen dat je niet zo functioneert als 'normaal' is en wat maakt dat je steeds weer vastloopt is het toch meer ADD dan gewoon wat eigenschappen. Als ik het lijstje achter ADD hoe is dat? lees dan herken ik toch wel 90 %.
[..]
ik vind dat wel een verraderlijk rijtje hoor, daar herkennen wel erg veel mensen zich in denk ik. (ook veel mensen die niet ADD hebben bedoel ik).
Maandag komt de intake van de thuiszorg. Ik zit mij er nu al druk over te maken,of ik mij niet gewoon aanstel want de meeste moeders kunnen het toch gewoon, zelfs met een baan ernaast? Het kan mij ontzettend verdrietig en boos maken dat het mij niet lukt. Dat ik niet gewoon zelf een lijstje kan maken van wat ik doe in huis en mij er dan ook aan kan houden. Maar goed,hulp is onderweg!
LB, kus terug. het komt goed, dat moet want jij bent LB, dappere stoere, lieve LB!
dames, voor wie het nodig heeft of voor wie er gewoon blij van wordt! en LB
vind het heel erg voor je, ik hoop dat het snel beter met je gaat.hier gaat het best goed!
Ik pak het werken weer redelijk op, werk mijn dagen van 8-14.30 uur, en dat gaat goed.
Ja, moe moe moe, maar dat geeft niet.
ik heb alleen een beetje "last" van een collega die constant weg is, om bij te kleppen met andere collega's en mij vervolgens alleen achter laat met veel kinderen. Dat trek ik slecht, en hoort gewoon uberhaupt niet. En aangezien ik haar al een paar keer daarop heb aangesproken en er niks veranderd heb ik net een mail getikt naar het locatiehoofd. Dat vind ik wel knap van mezelf, dat had ik eerder niet gedaan. Maar ik vind dat ik voor mezelf moet opkomen.
Prive gaat het ook goed, Lars doet het goed, Meike is lief en gezellig.
Ik merk het alleen nog met drukte, zoals met onze verjaardag vorige week, toen ben ik nog flauwgevallen.
Maar ik ben blij met hoe het nu is, al zo veel verbeterd met een half jaar geleden toen het er nog zo zwart uitzag allemaal.
Jelief en LB
Ik merk dat ik het niet makkelijk vind om op jullie berichten te reageren. Dat komt ook omdat ik in mijn privé-situatie te maken heb met dit soort problemen met mensen om mij heen. De onmacht die ik daarbij voel, maakt dat ik ook werkelijk niks zinnigs weet te zeggen. Ik lees het wel en ik leef wel met jullie mee en hoop dat het allemaal heel snel beter voelt.
Livelink, ik snap je helemaal. Het 'stomme' is dat ik nu aan de vraagkant van de zorg zit in plaats van aan de zorgkant. Alle aanvragen voor zorg duren nogal lang, pas over 8 weken is er eventueel 1 van aanvragen goedgekeurd. Af entoe vraag ik mij af wat je dan allemaal wel niet moet mankeren of doen voordat je daadwerkelijk hulp krijgt.
Ik laat even hoe het er hier voor staat en zal dadelijk een update doen over mijn mooie dochter. Ik kan niet alles bijlezen, daar heb ik de concetratie en de tijd niet voor. Na mijn opname een paar weken geleden ben ik overgeplaatst naar de paaz-afdeling in het ziekenhuis hier in de buurt. De artsen zijn meer gespecialiseerd dan de artsen in de kliniek waar ik vandaan kom. De bedoeling is wel dat als ze een goed bveeld hebben ze met een goed behandelplan terug sturen. Want al is het maar 20 minuten met de auto. Het is ver van Jolie vandaan. Niet meer even haar naar school bvregen dat kon vanuit de vorige kliniek wel. Ik mis haar erg, zij mij ook. Onze band wordt wel steeds hechter lijkt het. en zij groter en hopelijk een keer beter.
slecht. Wat dagbesteding en wonen betreft zit ik al weken, in wat ze "een impasse" noemen. Een mooi woord voor een situatie waarin ze niet weten wat ze moeten doen.
Ik woon nu deeltijd op de groep en deeltijd bij mijn ouders, op mijn vorige groep was dat de voorbode van verhuizen.
Maar zo ver willen ze het niet laten komen, hier, gelukkig. Ik heb mijn lieve mentor, lieve kaartjesstuurders (LB
, je hebt vast geeeeen ideeeeeee wat je doet ) en mijn psycholoog probeert mij en de leiding er doorheen te sleuren.Maar het komt op het volgende neer: geld.
Een gebrek eraan, bezuinigingen. Waardoor ik me een rond blokje voel dat in een driehoekige vormenstoof geperst moet worden. Waardoor ik mijn zorgvraag aan het aanbod aan moet passen, inplaats van andersom.
Gedragswetenschappers en leiding proberen te kijken wat er nog gedaan kan worden.
Gisteren zag ik mezelf al weer verhuizen naar mijn ouders, maar dat is vluchten. Ik weet het.
Maar de confrontatie met mezelf, mijn zorgvraag en al het nieuws rondom de politiek breekt me op.
post is zeer welkom, trouwens. Het klinkt allemaal erg naar.
En Luchtbel, ook voor jou een.
Hopelijk kun je Jolie snel weer naar school brengen en komt er een goed en gedegen behandelplan uit.. Dat zou toch eigenlijk niet nodig moeten zijn, niet moeten kunnen... Sterkte En dan denk ik, weg met de hulp, ik kan het wel alleen.
Maar als ik dan zoals net ineens mezelf gevlinderd terugvindt (soort houdgreep van de leiding, armen op de rug gedraaid) en de leiding bezorgd is, om mijn gedrag, dan denk ik, oja, dat was het, waarom ik ook zorg nodig heb. Omdat het gewoon niet gáát zonder, in deze wereld.
En dan 15 minuten later zit ik gewoon op fok. En dan lijkt alles weer normaal. Dan zie je een leuk geklede, vlotte meid van 25 jaar, die engelse boeken leest en een ipad bestuurt.
Maar een half uur daarvoor was het crisis en door onduidelijkheden ging ik doordraaien. Het is nooit rustig in mij. En zeker zoals nu ben ik net een bom.
Maar als ze zorg komen indiceren, dan komen ze soms net op een "goed" moment. Als ik niet onder de krabbels, beten en wondjes zit. Als ik niet gevlinderd wordt. Als ik spreek en aanspreekbaar ben.
Het is zo, ik wil me gewoon goed voordoen. Ik wil niet een zorgvrager zijn. Maar puntje bij paaltje ben ik dat wél. En dat is zo pijnlijk.
En wat naar dat dat Rotgeld, zoals Chaca schreef, zo'n impact heeft op jouw leven. Dat zijn dingen die niet eerlijk zijn in onze maatschappij. Sterkte...Ik vind 'gevlinderd' een mooi woord. Voelt het ook prettig?
[ Bericht 100% gewijzigd door Oxymoron op 28-09-2010 19:27:06 (Toch te privé. Dank je Moonah.) ]
Haal het maar weer weg, als je dat beter vindt.
Ik kan me je dilemma zo voorstellen. Ik kan me zo goed voorstellen dat je jezelf ziet of wil zien als iemand die zich zonder zorg kan redden. En eigenlijk zou je ook willen dat zorg ook zo is in deze wereld. Iets vanzelfsprekends wat er is als je het nodig hebt en afwezig als je het even zonder kan. Maar zoals altijd staan praktische bezwaren (zoals wetten en geld) in de weg van idealen.
Ik leer veel van jou, hoewel jij daar nu weinig aan hebt natuurlijk. Ik leer mijn kind beter te begrijpen door jou. En ik hoop zo dat er in onze maatschappij altijd ruimte en mogelijkheden zullen zijn voor iedereen. En dat de zorg die er nodig is om mensen die ruimte ook te geven, er altijd zal zijn. Sterkte
en als jullie mij niet geloven hoef je enkel maar naar jezelf te kijken: kijk nou toch eens hoe sterk jullie zijn! jullie kunnen het leven aan wat anderen niet kunnen tenslotte
kind van
moeder, papa, jezelf
maar ook van rekeningen
stel
je bent een kind
van de rekening
niet dat ze rekening
met je houden
nee
je kost te veel
geld
papierwinkel
van geen waarde
je bijdrage
want kinderen van de rekening
zijn zorgekindjes
altijd duurder
dan een lening
op een leven
krediet op kwaliteit
zorgt ervoor
dat zorg
meer met briefjes van doen heeft
dan met mensen
bijvoorbeeld zo’n dubbeltje als ik
als autist kan ik
heel goed muntjes
laten draaien
maar het zorgt niet
voor rust in mij
die dagelijkse rekening
van mijn grenzen.
(c) Oxy, september 2010
Lieve Luchtbel, wat moet het moeilijk zijn om zo ver van je lieve meisje vandaan te zijn.
Hopelijk komt er snel een goed behandelplan.
Ik hoop dat je band met Jolie vast kan houden en dat die band steeds sterker wordt.
Je klinkt in je post vrij 'optimistisch' over de toekomst. Voel je dat ook zo?
Ooh Oxy, naast alle problemen en zorgen die je hebt moet het heel moeilijk zijn om je ook hier nog eens zorgen over te maken.
Ik vind het heel dapper en helder zoals jij over jezelf schrijft.
En ik ben het met de rest eens, doe jezelf niet te kort, want ook jij bent het waard!
.Appelsap, hoe is het met jou?
Wat rot dat je zo'n terugval hebt.Hele dikke
Ik weet nooit zo goed wat te zeggen in dit soort gevallen...
dat het zo slecht gaat . Hele dikke knuffel ook vanaf hier. en natuurlijk ook voor jou Oxy Wat gebeurt er dan op het moment dat je een terugval hebt?
oxy voor jou ook een knuffel
het is ook niet niks allemaalhier gaat het goed, per morgen ben ik 100% beter gemeld!
Luchtbel
Fijn dat die band met je meisje zo goed is!
Oxy, wat een nadenk-materiaal voor je.. Ik hoop dat je snel weer wat rust kunt vinden.
Karin, wat goed! Gaat het ook helemaal goed, of heb je nog wel af en toe lastige momentjes?
[ Bericht 0% gewijzigd door Deepfreeze op 01-10-2010 09:11:14 ]
Gewoon een hele dikke knuffel voor iedereen waarbij het (op welk vlak dan ook) nu niet zo goed gaat.
quote:Ja hoor het gaat goed.Op vrijdag 1 oktober 2010 08:30 schreef Deepfreeze het volgende:
Karin, wat goed! Gaat het ook helemaal goed, of heb je nog wel af en toe lastige momentjes?
Een dag werken is mega vermoeiend, en dan moet er ook echt niks meer bij komen die dag, maar ik ben blij dat ik dat weer heb bereikt.
fijn Karin!quote:Ik heb eergister gehoord dat ik sowieso nog een maand opgenomen blijf.. Wat er daarna gaat gebeuren weet ik niet. Een maand alleen al voelt als veel te veel, en vooral Jolie en ik zo ver bij mekaar vandaar. De 2 keer 2 uur per week gemiddeld dat we elkaar zien is zo veel te weinig. Echt. Ik probeer me sterk op te stellen voor haar, maar bij het afscheid nemen zijn we altijd alletwee in tranen.Op donderdag 30 september 2010 16:14 schreef appelsap het volgende:
Lieve Luchtbel, wat moet het moeilijk zijn om zo ver van je lieve meisje vandaan te zijn.
Hopelijk komt er snel een goed behandelplan.
Ik hoop dat je band met Jolie vast kan houden en dat die band steeds sterker wordt.
Je klinkt in je post vrij 'optimistisch' over de toekomst. Voel je dat ook zo?
Hoe is het nu met joU?
Heb je al zicht op opname?
Ik hoop het wel voor je, als het dan toch moet, dan het liefst snel.
Oxy
Ik vind onze 'briefwisseling" zeer bijzonder. Karin, fijn dat het beter gaat met je. Geniet ervan, en van de kindjes.
sterkte weer! ook voor je dappere kleine dame. appelsap & gezin ook veel sterkte gewenst.
dikke knuffel voor jou en voor je dappere dochter Ik heb de uitslag van MRI scan en bloedonderzoek: niks aan de hand, allebei perfect in orde. Alle klachten zijin terug te voeren op mijn zichtprobleem. Helder verhaal zo, dus nu kan ik beginnen met een programma om te leren hoe mijn beperkte energie het best te verdelen over mijn dagen.
Of zie ik dat nu gewoon veel te simpel? Het is natuurlijk best een ingreep, maar ik ken wel iemand bij wie het gebeurd is en die was redelijk snel gewend aan zijn glazen oog.
Hopelijk gaat dat programma je goed helpen met je energie-verdeling.
Appelspa en Luchtbel, sterkte.
Fijn dat er niets aan de hand is Macka
En nu snel beginnen aan je tijdschrijven quote:Dat is zeker niet iets heel simpels, en wat je zomaar even beslist. Ik heb er zelfs na 35 jaar nu nog steeds problemen mee, zowel geestelijk als lichamelijk...Op maandag 4 oktober 2010 12:55 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Ik denk dat dat geestelijk een hele stap zou zijn livelink. Heftig hoor, je oog laten verwijderen!
Fijn dat er niets aan de hand is Macka
quote:Wat rot bibiOp maandag 4 oktober 2010 13:22 schreef bibi het volgende:
[..]
Dat is zeker niet iets heel simpels, en wat je zomaar even beslist. Ik heb er zelfs na 35 jaar nu nog steeds problemen mee, zowel geestelijk als lichamelijk...
En dankjewel dat je het schrijft.Er is ook al eens een meisje in een café op me af gekomen (ik had een ooglap) om me aan te raden mijn oog niet te laten verwijderen. Zij had het wel gedaan en had er ook zoveel problemen mee, zelfs zo dat ze er fysiek (last van prothese) en qua energie meer op achteruit gegaan was dan op vooruit. Kan ik me veel bij voorstellen.
Om haar verhaal (en nu dus ook dat ene zinnetje van bibi), om mijn overtuiging dat je in gezonde onderdelen niet moet snijden, omdat dat dat zeker geldt voor zenuwen en omdat een slecht reserve-oog mij beter lijkt dan geen reserve-oog laat ik mijn oog niet opzettelijk blind maken of verwijderen.
Ik kies dan liever voor de zekerheid van leven en omgaan met de vermoedheid en om het blindwordings proces langs natuurlijke weg te laten verlopen.
quote:Toen het bij mij weg is gehaald, had ik er zelf geen keuze over. Ik was pas 1 jaar. Ik kan dus ook niet weten hoe het is met twee werkende ogen, maar ik zou er de wereld voor over hebben om hem weer terug te krijgen. Het is ook vooral het fysieke waar ik erg last van heb, het is bijna niet voor te stellen hoe vervelend zoiets kan aanvoelenOp maandag 4 oktober 2010 15:05 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Wat rot bibi
Er is ook al eens een meisje in een café op me af gekomen (ik had een ooglap) om me aan te raden mijn oog niet te laten verwijderen. Zij had het wel gedaan en had er ook zoveel problemen mee, zelfs zo dat ze er fysiek (last van prothese) en qua energie meer op achteruit gegaan was dan op vooruit. Kan ik me veel bij voorstellen.
Om haar verhaal (en nu dus ook dat ene zinnetje van bibi), om mijn overtuiging dat je in gezonde onderdelen niet moet snijden, omdat dat dat zeker geldt voor zenuwen en omdat een slecht reserve-oog mij beter lijkt dan geen reserve-oog laat ik mijn oog niet opzettelijk blind maken of verwijderen.
Ik kies dan liever voor de zekerheid van leven en omgaan met de vermoedheid en om het blindwordings proces langs natuurlijke weg te laten verlopen.
Maar zoals ik je nu lees, ben je iemand die er goed over nadenkt en niet "zomaar" beslissingen neemt. Sterkte met alles Wat enorm heftig. En Macka, ... ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Maar je laatste zin raakt me heel erg...
Sterkte.Ik heb een neef die slechtziend is, die heeft ook een hulphond enzo, maar
wat heb ik een respect voor hem....
Het lijkt me zo zwaar
Sterkte voor jullie allebei
Sterkte dames met het terugvinden van jullie rust.Karin, wat lekker dat je je weer beter in je vel voelt zitten.
macka, wat fijn dat er verder geen onderliggende oorzaken te vinden zijn, maar jeutje wat schrok van je laatste zin. Je hebt het al eens eerder gezegd, maar zo het nog een keer lezen, raak me wel. Ik denk vaak aan je en als ik dit dan lees, blijf ik hopen op een positief verloop, maar wat dat voor jou nu eigenlijk zou moeten zijn, weet ik niet. Genezing is er niet heb ik begrepen, maar zo moe zijn altijd doordat je lichaam probeert te compenseren is ook zwaar. Is het rustiger met een ooglap of is het dan nog steeds niet te hanteren?
Ik hoop dat je er toch een soort weg in kan vinden, je energie verdelen tussen wat je kan en wat je wil
Ik heb een broertje met een visuele handicap en dat gaat steeds meer achteruit. Als ik zie wat een energie dingen hem kosten...
Spuuglokje
quote:Was dat toen waar ik bij was? Ik kan me dat namelijk nog herinneren en moest er ook direct aan denken toen ik je verhaal en de reacties las.Op maandag 4 oktober 2010 15:05 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Wat rot bibi
Er is ook al eens een meisje in een café op me af gekomen (ik had een ooglap) om me aan te raden mijn oog niet te laten verwijderen. Zij had het wel gedaan en had er ook zoveel problemen mee, zelfs zo dat ze er fysiek (last van prothese) en qua energie meer op achteruit gegaan was dan op vooruit. Kan ik me veel bij voorstellen.
Om haar verhaal (en nu dus ook dat ene zinnetje van bibi), om mijn overtuiging dat je in gezonde onderdelen niet moet snijden, omdat dat dat zeker geldt voor zenuwen en omdat een slecht reserve-oog mij beter lijkt dan geen reserve-oog laat ik mijn oog niet opzettelijk blind maken of verwijderen.
Ik kies dan liever voor de zekerheid van leven en omgaan met de vermoedheid en om het blindwordings proces langs natuurlijke weg te laten verlopen.
Het lijkt me een hele moeilijke situatie, maar wel 'fijn' om te weten dat er geen andere ernstige zaken onder liggen. Dat verandert niets aan de situatie zoals deze nu en in de toekomst is of zal zijn natuurlijk. Ik wens je veel kracht en energie toe.
quote:Hoe komt het?
), maar waar ik me wel druk over maak. Stress me een slag in de rondte om niks (9 van de 10 keer) en het lukt me nog niet om het te doorbreken, al weet ik dat al die gedachten voor geen meter kloppen.SPOILERstraks in vraag & aanbod trouwens kinderboekjes, naar verwachting volgt met de kerst een berg duplo. en een huilende schoonmoeder die vraagt waarom ik der toch zo wil kwetsen........
voor wie zich afvraagt wat de connectie tussen die twee dingen is: ik verkoop alles wat ze steeds geven (selene heeft inmiddels een compleet eigen boekenkast en ravi is halverwege! ik geef al 2 jaar minstens eens per maand aan dat we genoeg boekjes hebben). ik ben hier de huishoudster niet en wie niet horen wil moet maar voelen en alles. ben zelfs nog zo taktvol om te mailen met de vraag hoeveel ze gekost hebben ivm mijn vraagprijs.
maar het gaat nog steeds niet goed. Er is zelfs al over een andere woonvoorziening gesproken. Maar zover is het nog niet -dat wil ik niet. En mijn zorgplan bespreking is naar voren, naar begin nov.- gehaald. Mijn stress, heeft zich nu in lichamelijke problemen omgezet. Nu ben ik 3x per week bij de fysiotherapeut om te masseren, en te controleren hoe ik lichamelijk functioneer. Ik moet wellicht weer naar sensorische therapie omdat ik mijn lichaam slecht aanvoel, ongelukjes heb met ontlasting etc.Ik heb geen driftbuien meer, maar wel wat ze "acting out" gedrag noemen in het kapot krabben van mijn huid, huilbuien, hele stijve spieren, heel veel slapen, veel schelden/ grove taal. Ik ben naar binnen geslagen.
Nu is het " de kunst " om te genieten en vast te houden aan de normale en leuke dingen. Dus gewoon normaal eten ipv vreetbuien, gewoon wandelen ipv snel snel, de zintuigen die ik kán belasten koesteren, lekker douchen met lekker douchespul (normaal heb ik speciale vanwege eczeem, maar dat is nu ff niet nodig), een filmpje kijken op de bank ipv snel zappen naar vanalles; alles koesteren dus.
Zij is de trage tijd, die geen wonden heelt.
De eenzaamheid.
De eenzaamheid.
Zij gaat onzichtbaar door de wereld. Zij raakt jou aan.
Van tijd tot tijd.
De eenzaamheid.
De eenzaamheid.
- Stef Bos
Oxy, het blijft een oneerlijke strijd. Je ging zo goed. Ik vind het stom (een ander woord kan ik er niet aan geven) dat iets waar je geen grip op kunt hebben, jou zo uit het veld slaat, terwijl het niet zou hoeven. Sterkte en ik hoop dat jij snel weer alles kunt koesteren.
Oxy, sterkte
quote:Ik ben het volledig met je schoonmoeder eens. Het zijn cadeautjes voor je kinderen van hun oma. Volksstammen zouden zich prijzen met een oma die cadeautjes koopt voor de kleinkinderen. Komt een beetje ondankbaar op mij over.Op dinsdag 12 oktober 2010 13:52 schreef simmu het volgende:
helpt dingen opschrijven misschien nijna? zelfs al schiet je er dan nog steeds niet zoveel mee op, je hebt dan iig overzicht waar je misschien iets mee kanSPOILERstraks in vraag & aanbod trouwens kinderboekjes, naar verwachting volgt met de kerst een berg duplo. en een huilende schoonmoeder die vraagt waarom ik der toch zo wil kwetsen........
voor wie zich afvraagt wat de connectie tussen die twee dingen is: ik verkoop alles wat ze steeds geven (selene heeft inmiddels een compleet eigen boekenkast en ravi is halverwege! ik geef al 2 jaar minstens eens per maand aan dat we genoeg boekjes hebben). ik ben hier de huishoudster niet en wie niet horen wil moet maar voelen en alles. ben zelfs nog zo taktvol om te mailen met de vraag hoeveel ze gekost hebben ivm mijn vraagprijs.
quote:Ja en nee...Op woensdag 13 oktober 2010 11:18 schreef Memmel het volgende:
[..]
Ik ben het volledig met je schoonmoeder eens. Het zijn cadeautjes voor je kinderen van hun oma. Volksstammen zouden zich prijzen met een oma die cadeautjes koopt voor de kleinkinderen. Komt een beetje ondankbaar op mij over.
Mijn moeder neemt ook steeds bergen zooi mee... Dat ik echt op een gegeven moment heb gezegd dat ik het gewoon niet meer meeneem naar huis.
Dat werkte heel even, want toen ging ze het opslaan bij haar thuis en toen heeft mijn vader er iets van gezegd.
Het is heel lief bedoelt, maar ik heb een kelder vol kleding voor de meiden, vol speelgoed dat ze van gekkigheid niet weten waarmee ze moeten spelen.. Ga zo maar door. Genoeg is genoeg.
Simmu, kan je niet een berg speelgoed bij oma laten? Gewoon voor daar. Ook als er daar al heel veel ligt, gewoon zeggen dat jij ook geen ruimte meer hebt. Dan ziet ze misschien zelf hoeveel ze geeft en dat het een beetje zot is.
Het lijkt lullig en ondankbaar, maar als je toch aangeeft dat er toch echt een kadootjesstop moet komen ivm ruimtegebrek, vind ik het ook behoorlijk weinig sociaal om dan toch door te blijven geven. Ik kan me best voorstellen dat het op een bepaald moment klaar is.
quote:tsja. dat mag jij vinden.Op woensdag 13 oktober 2010 11:18 schreef Memmel het volgende:
[..]
Ik ben het volledig met je schoonmoeder eens. Het zijn cadeautjes voor je kinderen van hun oma. Volksstammen zouden zich prijzen met een oma die cadeautjes koopt voor de kleinkinderen. Komt een beetje ondankbaar op mij over.
als zoiets nu 2 x per jaar zou plaatsvinden zou ik het waarschijnlijk zelfs met je eens zijn. maar we hebben het over minstens eens per 2 weken terwijl we al anderhalf jaar aangeven dat we teveel boekjes (en duplo en knuffels) hebben. ik heb doodgewoon de ruimte niet meer en eerlijk gezegd ervaar ik het als buitengewoon bot en lomp dat wij zo genegeerd worden.
hoe had jij het dan opgelost?
quote:Kun je met je schoonouders afspreken wanneer ze cadeautjes kopen? Ik zou het ook niet goed vinden als Eli en Aviva steeds onder cadeautjes bedolven werden. Het moet wel iets speciaals zijn voor bijzondere gelegenheden.
selene heeft al een berg speelgoed bij oma. en als oma hier komt neemt ze dat speelgoed ook weer mee. (notabene vaak dezelfde spulletjes als die we al hebben hoor!)
quote:speelgoed verkoop je prima, kleding verkopen is een stuk lastiger.Op woensdag 13 oktober 2010 11:28 schreef Ticootje het volgende:
Oh en blijf van mn lijf huizen.. ziekenhuizen.. Die zijn vaak wel blij met zooi. Speelgoed verkopen vind ik zo'n moeite en het levert toch niets op.
mijn ouders kochten ook steeds heel grote dingen en we hebben een jaar geleden gevraagd of ze kleinere cadeautjes mee willen nemen als ze komen en dat gaat goed. Dus een kleine lego auto en niet een hele grote enzo.
ik heb er niet zo'n probleem mee, we hebben een erg groot huis, maar mijn vrouw is bang dat de kinderen teveel verwend worden, er staat wel voor duizenden euro's speelgoed. Met het geven van wat kleiner spul is het wel prima opgelost.
volgens mij kwam dit verhaal een jaar of twee jaar geleden hier ook al ter sprake?
[ Bericht 4% gewijzigd door kahlanamnell op 13-10-2010 11:56:50 ]
quote:dat is dus het probleem. we geven al een hele tijd aan dat we van sommige dingen meer dan genoeg hebben. dat wordt dan gewoon genegeerd. dan houdt het gewoon op. sorrie, maar ik ben gewoon absoluut niet akkoord met het idee dat de kinders elke 2 weken 2 kadootjes krijgen per opa of oma (want zodra 'de anderen' lucht krijgen ervan beginnen die ook vanwege die eeuwige concurrentiestrijd hierOp woensdag 13 oktober 2010 11:47 schreef PhysicsRules het volgende:
[..]
Kun je met je schoonouders afspreken wanneer ze cadeautjes kopen? Ik zou het ook niet goed vinden als Eli en Aviva steeds onder cadeautjes bedolven werden. Het moet wel iets speciaals zijn voor bijzondere gelegenheden.
). en dan ook nog eens dingen die ze al hebben. Tja, de andere opa en oma doen dat (gelukkig) niet. Alsof je leuker bent als je alsmaar cadeautjes geeft... En dan zijn het vaak ook nog van die dingen die na een paar keer spelen kapot zijn... dan denk ik doe dan wat minder vaak, maar dan iets wat wat steviger is...
Maar ja, blijkbaar is de hoeveelheid belangrijker
.Moeten ze zelf weten, maar ik vind het niet altijd een even groot succes...
quote:Nou, dat je het zo oplost, moet jij weten. Ik weet niet wat je met het gebeurde geld doet, maar dat zou ik dan in ieder geval wegzetten voor de kinderen, zodat de opbrengst van het oorspronkelijk voor hen bedoelde cadeautje ook aan hen ten deel valt.
[..]
tsja. dat mag jij vinden.
als zoiets nu 2 x per jaar zou plaatsvinden zou ik het waarschijnlijk zelfs met je eens zijn. maar we hebben het over minstens eens per 2 weken terwijl we al anderhalf jaar aangeven dat we teveel boekjes (en duplo en knuffels) hebben. ik heb doodgewoon de ruimte niet meer en eerlijk gezegd ervaar ik het als buitengewoon bot en lomp dat wij zo genegeerd worden.
hoe had jij het dan opgelost?
Het speelt bij mij niet, maar mocht dat wel zo zijn, dan zou ik idd een deel van de cadeaus bij opa en oma laten, of weggeven.
Het gaat mij meer om de bijna vergulde manier waarop je hier verkondigd dat dit jouw manier is om je schoonmoeder terug te pakken. Dat stuit me misschien nog wel meer tegen de borst, dan het feit dat je het doet.
quote:nja, na bijna anderhalf jaar hetzelfde issue ben ik het gewoon goed zat, dus het zal best dat ik naar overkom. en er is *altijd* wel iets om het goed te praten als ik er wat van zeg. bv een opmerking van be in de sc:Op woensdag 13 oktober 2010 13:04 schreef Memmel het volgende:
[..]
Nou, dat je het zo oplost, moet jij weten. Ik weet niet wat je met het gebeurde geld doet, maar dat zou ik dan in ieder geval wegzetten voor de kinderen, zodat de opbrengst van het oorspronkelijk voor hen bedoelde cadeautje ook aan hen ten deel valt.
Het speelt bij mij niet, maar mocht dat wel zo zijn, dan zou ik idd een deel van de cadeaus bij opa en oma laten, of weggeven.
Het gaat mij meer om de bijna vergulde manier waarop je hier verkondigd dat dit jouw manier is om je schoonmoeder terug te pakken. Dat stuit me misschien nog wel meer tegen de borst, dan het feit dat je het doet.
quote:tsja. in augustus was het eerst haar verjaardag, toen op bezoek geweest (duplocircusje), gevolgd door in september tweemaal per post boekjes vanwege (hun) vakantie, tussendoor hebben we nog onze aller verjaardag echt gevierd (nog meer boekjes) en nu dus kinderboekenweek. nou, sinterklaas en de kerst komen eraan he, maak je borst maar nat!Ja, maar dat is niet zo gezellig zeg maar, qua boekenweek-traditie.
als ik dingen weet te verkopen, koop ik daar gewoon dingen voor die wel 'akkoord' zijn, bv een kleurboek oid. of sparen voor iets. tis nou niet zo dat ik het in eigen zak steek hoor. wat trouwens ook wel meespeelt is het idee dat ik (en sangdrax!) gewoon niet wil hebben dat de kinderen zo verwend worden. ik heb dat gezien met broertje: die werd ook altijd bedolven onder spullen en ik vind dat gewoon echt niet ok. als ik dat dan aangeef en mensen hebben daar schijt aan is dat linksom of rechtsom gewoon lomp.
quote:Die concurrentiestrijd speelde hier ook een tijdje. Bij mijn schoonmoeder, zelfs over de hoeveelheid luiers verschonen. Ik heb duidelijk aangegeven dat het geen wedstrijd is. En ik ben een keer heel boos geworden omdat ze mijn 'nee' negeerde en hem toch een koekje gaf. Sindsdien doet ze het niet meer. Wel iedere keer als hij iets nieuws heeft vragen: dat heeft hij zeker van jouw ouders. Om simpel van te worden.Op woensdag 13 oktober 2010 12:43 schreef Nijna het volgende:
Hier van 1 kant maar "concurentiestrijd" (het is volgens mij meer onzekerheid). Elke keer als we ze zien moet er een cadeautje gegeven worden ofzo...
Tja, de andere opa en oma doen dat (gelukkig) niet. Alsof je leuker bent als je alsmaar cadeautjes geeft... En dan zijn het vaak ook nog van die dingen die na een paar keer spelen kapot zijn... dan denk ik doe dan wat minder vaak, maar dan iets wat wat steviger is...
Maar ja, blijkbaar is de hoeveelheid belangrijker
Moeten ze zelf weten, maar ik vind het niet altijd een even groot succes...
Maar ik krijg in het geval van Simmu een beetje het gevoel dat de schoonouders expres tegen de wil van de ouders ingaan. Maar geloof niet dat het zo een oplossing is.
Zou ook opletten met dit soort dingen voor je het weet zitten de kinderen er precies tussenin. Want het zijn toch je ouders en wel je opa en oma....
edit: dat je van het geld dingen gaat kopen die wel akkoord zijn gaat voor mijn gevoel dwars in tegen je argument dat ze op deze manier de kinderen teveel verwennen.
1) mijn mond houden, netjes dankjewel zeggen en maken dat ik wegkom.
2) dingen weggeven/verkopen en daar helder over zijn.
want op een normale manier uitleggen dat we al genoeg van de spulletjes in kwestie hebben werkt niet.
heb al eerder gezegd dat een enkel keertje een boekje niet het probleem is. een kleurboek omdat de oude vol is vind ik geen overdreven verwennerrij.quote:Dat dus.Op woensdag 13 oktober 2010 13:18 schreef Estrys het volgende:
[..]
....
edit: dat je van het geld dingen gaat kopen die wel akkoord zijn gaat voor mijn gevoel dwars in tegen je argument dat ze op deze manier de kinderen teveel verwennen.
quote:
quote:en dat dus.ik heb bezwaar tegen 6 boekjes en een set duplo per maand. niet tegen 1 kleurboek voor de leuk
niks mis mee dat opa of oma eens wat leuks kopen. dat is dan ook het probleem hier niet.
Dat wil niet zeggen dat ik geen concurrentiestrijd ken tussen opa's en oma's. Jeumig... soms om gek van te worden. De ene opa en oma laten het ons echt zelf doen, komen niet tussen ons en de jongens in. Heel fijn. De andere opa en oma staan
En dan: nee is nee, als papa en mama dat zeggen, ook dat vinden ze erg moeilijk soms.... dan gaaaaaaaaaaan ze maar door 'ach hij mag best een stuk taart' 'nee, we hebben net gegeten, hij kan een stukje van mij krijgen en verder niet', 'ach, rozijntjes dan? ' 'nee' 'stukje koek? ' 'NEEEEEEEEEEEEEEE' en dan stoppen ze er wel mee
quote:Het probleem is de relatie met de (schoon)ouders zo te lezenOp woensdag 13 oktober 2010 13:25 schreef simmu het volgende:
[..]
[..]
en dat dus.
niks mis mee dat opa of oma eens wat leuks kopen. dat is dan ook het probleem hier niet.
Hoe ga je dat doen als ze zich straks echt gaan realiseren dat die cadeautjes binnenkomen? Afpakken en zeggen dat je niet wil dat opa en oma dat doen? En het vervolgens op mp zetten? Om er dan toch weer een cadeautje voor terug te kopen?
Ik snap het gewoon niet. Nouja, ik denk wel te begrijpen wat er achter zit. Maar de uitvoering verdient geen krans.
quote:nogal ja. hoor eens, ik realiseer me heus wel dat ik wellicht fel reageer op iets kleins. maar bedenk ook ff dat ik het laatste jaar ontzettend veel kloterigheid heb moeten pikken van die mensen en ze blijven er maar mee doorgaan. weten jullie nog over die krantenadvertentie van kiro? is het nou echt nodig om als ik aangegevn heb dat echt niet te waarderen, om dan die advertentie uit te knippen in het door jou aangelegde plakboek (waarna ik overigens het projectje "maak plakboek voor familie" ook geschrapt heb, stik dan toch stelletje krengen) om dat dan trost aan mij te laten zien? dan heb je toch een muur voor je kop van 5 meter breed en 3 meter hoog. tijd dat ze leren luisteren.Op woensdag 13 oktober 2010 13:28 schreef Estrys het volgende:
[..]
Het probleem is de relatie met de (schoon)ouders.
quote:dat zal allemaal best. geef dan een alternatief (een werkbaar alternatief, want rustig praten werkt niet). ik sta heus wel open voor mogelijkheden. ik zie ze zelf alleen totaal niet, behalve: "kop houden en je voegen"Op woensdag 13 oktober 2010 13:31 schreef Memmel het volgende:
Ik denk eigenlijk, teruglezend, dat je het gevoel genegeerd te worden door je schoonouders veel erger vindt dan het feit dat de kinderen cadeautjes krijgen. Doe daar dan wat mee en maak die cadeauthjes geen inzet van een strijd die veel dieper gaat.
Hoe ga je dat doen als ze zich straks echt gaan realiseren dat die cadeautjes binnenkomen? Afpakken en zeggen dat je niet wil dat opa en oma dat doen? En het vervolgens op mp zetten? Om er dan toch weer een cadeautje voor terug te kopen?
Ik snap het gewoon niet. Nouja, ik denk wel te begrijpen wat er achter zit. Maar de uitvoering verdient geen krans.
quote:doen ze bij jou dan ook "aggos, wat zielig voor jou dat dat van mama niet mag! als je groter bent kom je lekker bij ons logeren"?Op woensdag 13 oktober 2010 13:27 schreef mikoxx het volgende:
Ik vind altijd dat je moeilijk kan 'oordelen' over een ander, als je de situatie niet mee hebt gemaakt... daarom geen oordeel van mijn kant....
Dat wil niet zeggen dat ik geen concurrentiestrijd ken tussen opa's en oma's. Jeumig... soms om gek van te worden. De ene opa en oma laten het ons echt zelf doen, komen niet tussen ons en de jongens in. Heel fijn. De andere opa en oma staanzo ongeveeriedere dag op de stoep, werkelijk ie-de-re dag. En daar heb ik dus wel iets van gezegd gister. Ik word daar een beetje niet goed van. Het viel niet heel erg goed geloof ik, heb wel uitgelegd dat ik het fijn vind dat ze er voor ons zijn, maar dat ze echt niet iedere dag hoeven komen 'checken', want zo voelt het wel.....
En dan: nee is nee, als papa en mama dat zeggen, ook dat vinden ze erg moeilijk soms.... dan gaaaaaaaaaaan ze maar door 'ach hij mag best een stuk taart' 'nee, we hebben net gegeten, hij kan een stukje van mij krijgen en verder niet', 'ach, rozijntjes dan? ' 'nee' 'stukje koek? ' 'NEEEEEEEEEEEEEEE' en dan stoppen ze er wel mee
Misschien kun je ze voorstellen om het geld over te maken op een spaarrekening van selene en ravi? En desnoods dat ze dan 1 keer per jaar met de kinderen een groter kado mogen gaan uitzoeken? Van het gespaarde geld, of het geld zelf behouden en dan 1 keer gaan shoppen met ze?
quote:heb ik ook al eens voorgesteldOp woensdag 13 oktober 2010 13:39 schreef miss_sly het volgende:
simmu, ik snap dat het zo neit gaat. Ik vind ook de uitvoering die je hebt bedacht, minder elegant.
Misschien kun je ze voorstellen om het geld over te maken op een spaarrekening van selene en ravi? En desnoods dat ze dan 1 keer per jaar met de kinderen een groter kado mogen gaan uitzoeken? Van het gespaarde geld, of het geld zelf behouden en dan 1 keer gaan shoppen met ze?
toen werd gezegd: "leuk idee, gaan we doen, en je raadt het al. twee weken later.....
sorrie, ik snap dat ik drakerig overkom. en ik ben er ook best wel heel boos over. ik wordt in een positie gepropt die ik helemaal niet wil. wat iemand ook al zei: hoe ga je dat doen als de kinders oud genoeg zijn om het door te krijgen. ik weet het gewoon niet.
quote:Het klinkt mij ook als een strijd om erkenning. Je schoonouders willen er graag zijn voor jouw kinderen en dat is alleen maar prijzenswaardig. Het lijkt er nu op dat je daar helemaal geen oog meer voor hebt en je vooral ergert aan wat ze verkeerd doen.
[..]
heb ik ook al eens voorgesteld
toen werd gezegd: "leuk idee, gaan we doen, en je raadt het al. twee weken later.....
sorrie, ik snap dat ik drakerig overkom. en ik ben er ook best wel heel boos over. ik wordt in een positie gepropt die ik helemaal niet wil. wat iemand ook al zei: hoe ga je dat doen als de kinders oud genoeg zijn om het door te krijgen. ik weet het gewoon niet.
Heb je wel eens geprobeerd je klachten als een compliment te verpakken? Je kan bijvoorbeeld benadrukken dat je het zo fijn vind dat ze zoveel voor je kinderen over hebben. Door ze erkenning en dankbaarheid te tonen kun je makkelijker tot ze doordringen. Het wordt nu een karakterstrijd. Moeder vs. schoonmoeder. En dat kan alleen maar verliezers hebben.
[ Bericht 0% gewijzigd door PhysicsRules op 13-10-2010 14:13:17 ]
quote:Hier sluit ik me helemaal bij aan.Op woensdag 13 oktober 2010 13:51 schreef PhysicsRules het volgende:
[..]
Het klinkt mij ook als een strijd om erkenning. Je schoonouders willen er graag zijn voor jouw kinderen en dat is alleen maar prijzenswaardig. Het lijkt er nu op dat je daar helemaal geen oog meer voor hebt en je vooral ergert aan wat ze verkeert doen.
Heb je wel eens geprobeerd je klachten als een compliment te verpakken? Je kan bijvoorbeeld benadrukken dat je het zo fijn vind dat ze zoveel voor je kinderen over hebben. Door ze erkenning en dankbaarheid te tonen kun je makkelijker tot ze doordringen. Het wordt nu een karakterstrijd. Moeder vs. schoonmoeder. En dat kan alleen maar verliezers hebben.
Simmu, je kan het hier ook als een vraag neerleggen ipv een spoiler met een verhaal erin van 'kijk mij me nou eens lekker afzetten'. Dan is iedereen volgens mij bereid om mee te denken.
En natuurlijk vergeet niemand de ellende die jullie hebben moeten doormaken. Jullie, want ook voor een opa en oma komt dat natuurlijk keihard binnen.
Je zei net: kom dan eens met een werkbaar alternatief. Ja, ik ken jouw schoonouders niet; misschien zijn ze niet voor reden vatbaar. Maar ik ben daar redelijk nuchter in. Of je accepteert dat de situatie niet te veranderen is, of je stopt er gewoon mee. Dan ben je van het gedoe af en hoef je ook niet steeds de confrontatie aan. Als iets niet op te lossen is, dan is dat zo. Maar wees dan bereid je conclusies te trekken en de gevolgen daarvan ook te accepteren.
quote:Mja, maar die eventuele gevolgens "stop er dan mee" lan ze natuurlijk neit alleen trekken. Dan is er ook nog een partner die daar een stem in heeft.
[..]
Hier sluit ik me helemaal bij aan.
Simmu, je kan het hier ook als een vraag neerleggen ipv een spoiler met een verhaal erin van 'kijk mij me nou eens lekker afzetten'. Dan is iedereen volgens mij bereid om mee te denken.
En natuurlijk vergeet niemand de ellende die jullie hebben moeten doormaken. Jullie, want ook voor een opa en oma komt dat natuurlijk keihard binnen.
Je zei net: kom dan eens met een werkbaar alternatief. Ja, ik ken jouw schoonouders niet; misschien zijn ze niet voor reden vatbaar. Maar ik ben daar redelijk nuchter in. Of je accepteert dat de situatie niet te veranderen is, of je stopt er gewoon mee. Dan ben je van het gedoe af en hoef je ook niet steeds de confrontatie aan. Als iets niet op te lossen is, dan is dat zo. Maar wees dan bereid je conclusies te trekken en de gevolgen daarvan ook te accepteren.
quote:Maar als je je schoonouders niet meer wilt zien en de kinderen ze wel blijven zien blijven deze problemen bestaan lijkt me. Of dat de kinderen ze dan ook niet meer zien? Want dat vind ik nogal wat.Op woensdag 13 oktober 2010 14:07 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mja, maar die eventuele gevolgens "stop er dan mee" lan ze natuurlijk neit alleen trekken. Dan is er ook nog een partner die daar een stem in heeft.
quote:Nee dat nog niet, niet waar wij bij zijn iig...;).Op woensdag 13 oktober 2010 13:37 schreef simmu het volgende:
[..]
doen ze bij jou dan ook "aggos, wat zielig voor jou dat dat van mama niet mag! als je groter bent kom je lekker bij ons logeren"?
Ik begrijp je eigenlijk heel erg goed, ik snap ook dat je schoonmoeder in dit geval 'te dichtbij' komt, het lijkt alsof ze jouw 'nee' niet kan of wil accepteren en daar dwars overheen walst als het ware. Ik vind de uitwerking van je idee minder charmant, maar ik snap het wel. En het is ontzettend moeilijk om je punt op een 'normale' manier helder te krijgen begrijp ik. Lastig hoor. Pas je op dat je het niet jouw probleem gaat maken? Je hebt je punt duidelijk gemaakt en je schoonmoeder heeft zich daar naar te voegen. Ik zou er wel open in zijn idd, wat je ook doet, maar op mp zetten gaat voor mij ook een beetje ver. Daar lost niemand iets mee op, op de langere termijn. Een alternatief bieden (sparen, oid) lijkt mij voor beide partijen een bevredigende oplossing, of is dat voor jou no go?
quote:Nee, ben ik met je eens. Maar wordt het besluit om cadeaus voor de kinderen op mp te verkopen dan wel alleen genomen?Op woensdag 13 oktober 2010 14:07 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mja, maar die eventuele gevolgens "stop er dan mee" lan ze natuurlijk neit alleen trekken. Dan is er ook nog een partner die daar een stem in heeft.
En ja, bepaalde besluiten hebben bepaalde gevolgen. Maar in cirkeltjes blijven ronddraaien lost uiteindelijk ook niets op, toch? Ik geloof niet dat de familie nu vrolijker wordt van de situatie zoals die nu is.
En misschien, maar da's helemaal de knuppel in het hoenderhok pleuren, lijken schoonmoeder en schoondochter meer op elkaar dan ze beiden willen toegeven.
quote:Vaak botsen inderdaad mensen die teveel op elkaar lijken. Daarom werken huwelijken met partners als tegenpolen vaak beter.Op woensdag 13 oktober 2010 14:16 schreef Memmel het volgende:
[..]
Nee, ben ik met je eens. Maar wordt het besluit om cadeaus voor de kinderen op mp te verkopen dan wel alleen genomen?
En ja, bepaalde besluiten hebben bepaalde gevolgen. Maar in cirkeltjes blijven ronddraaien lost uiteindelijk ook niets op, toch? Ik geloof niet dat de familie nu vrolijker wordt van de situatie zoals die nu is.
En misschien, maar da's helemaal de knuppel in het hoenderhok pleuren, lijken schoonmoeder en schoondochter meer op elkaar dan ze beiden willen toegeven.
quote:Ik denk dat je zomaar heel veel gelijk hebt met je post, hoor. Ook met je laatste zin, wellicht.
[..]
Nee, ben ik met je eens. Maar wordt het besluit om cadeaus voor de kinderen op mp te verkopen dan wel alleen genomen?
En ja, bepaalde besluiten hebben bepaalde gevolgen. Maar in cirkeltjes blijven ronddraaien lost uiteindelijk ook niets op, toch? Ik geloof niet dat de familie nu vrolijker wordt van de situatie zoals die nu is.
En misschien, maar da's helemaal de knuppel in het hoenderhok pleuren, lijken schoonmoeder en schoondochter meer op elkaar dan ze beiden willen toegeven.
En tja, ik ben zelf wel van de harde maatregelen als niets helpt, maar ik weet dat mijn vriend daar moeite mee zou hebben. Kan me dus voorstellen dat zo'n beslissing niet zo simpel te nemen is.
Voor elk kadootje dat ze krijgen, geef je (een ander) stuk speelgoed weg. Zelf laten uitzoeken met hulp van oma/opa. Kunnen ze het kadootje gewoon accepteren, maar leren ze tegelijk ook om te geven. En komen jullie niet om in de rommel.
het besluit om spullen te verkopen/weg te doen hadden sangdrax en ik samen genomen hoor. en ook aangekondigd. tis niet zo dat dit zomaar uit de lucht komt vallen. en ik had het onder een spoiler gezet omdat ik liever eerst op iemand anders wilde reageren en het er in een opwelling bijzette. ik hoopte dat het duidelijk was dat heus niet perse gereageert hoeft te worden op de zoveelste schoonfamiliepost.
wat betreft op elkaar lijken: nah. dan zou ik namelijk gewoon alles accepteren, lief lachen en dan stiekem weggeven. uiteraard na uitgebreid wel mijn dankbaarheid betuigt te hebben en hoe leuk het wel niet is. dat bedoel ik niet denigrerend hoor, maar dat is gewoon hoe dingen in die familie gebeuren.
als het aan mij gelegen had, dan had ik idd iig voor een tijdje geen kontakt gehad nee. ik vind het echt niet tof om elke keer die strijd aan te gaan en dat moet helaas steeds wel (om de meest idiote dingen). laatste keer dat we gelogeerd hebben was ze boos omdat ze van mij de posters moest weghalen die ze binnen selene's bereik opgehangen had. leuk idee hoor, maar niet met kopspelden graag. en uiteraard had ik het weer gedaan
en dat sparen is me best hoor. net als nu en dan iets meenemen. maar elke 2 weken is teveel. grijs' idee is leuk maar gaat niet werken, want het word per post opgestuurd.
quote:Je kunt ook je dochter leren er niet aan te komen, sorry hoor maar ik vind het niet meer als logisch dat ze boos wordt omdat jij haar ff vertelt hoe en wat zij in haar huis mag/moet hangen/zettenOp woensdag 13 oktober 2010 15:52 schreef simmu het volgende:
was ff drukdrukdruk dames
het besluit om spullen te verkopen/weg te doen hadden sangdrax en ik samen genomen hoor. en ook aangekondigd. tis niet zo dat dit zomaar uit de lucht komt vallen. en ik had het onder een spoiler gezet omdat ik liever eerst op iemand anders wilde reageren en het er in een opwelling bijzette. ik hoopte dat het duidelijk was dat heus niet perse gereageert hoeft te worden op de zoveelste schoonfamiliepost.
wat betreft op elkaar lijken: nah. dan zou ik namelijk gewoon alles accepteren, lief lachen en dan stiekem weggeven. uiteraard na uitgebreid wel mijn dankbaarheid betuigt te hebben en hoe leuk het wel niet is. dat bedoel ik niet denigrerend hoor, maar dat is gewoon hoe dingen in die familie gebeuren.
als het aan mij gelegen had, dan had ik idd iig voor een tijdje geen kontakt gehad nee. ik vind het echt niet tof om elke keer die strijd aan te gaan en dat moet helaas steeds wel (om de meest idiote dingen). laatste keer dat we gelogeerd hebben was ze boos omdat ze van mij de posters moest weghalen die ze binnen selene's bereik opgehangen had. leuk idee hoor, maar niet met kopspelden graag. en uiteraard had ik het weer gedaan
en dat sparen is me best hoor. net als nu en dan iets meenemen. maar elke 2 weken is teveel. grijs' idee is leuk maar gaat niet werken, want het word per post opgestuurd.
Maar goed, ik heb ook niet de indruk dat dit probleem zich snel laat oplossen. En dat is vervelend genoeg.
quote:Nog nooit van passieve veiligheid gehoord? Ik vind het niet meer dan normaal dat je als ouder checkt of plek waar je kind slaapt wel veilig is. Dat oma daar even niet aan heeft gedacht is nog tot daar aan toe, maar dat ze boos wordt is natuurlijk vreemd, maar dat zal ws. meer te maken hebben met de al verziekte sfeer.
[..]
Je kunt ook je dochter leren er niet aan te komen, sorry hoor maar ik vind het niet meer als logisch dat ze boos wordt omdat jij haar ff vertelt hoe en wat zij in haar huis mag/moet hangen/zetten
quote:Het is allemaal goedbedoelde ongevraagd advies
was ff drukdrukdruk dames
het besluit om spullen te verkopen/weg te doen hadden sangdrax en ik samen genomen hoor. en ook aangekondigd. tis niet zo dat dit zomaar uit de lucht komt vallen. en ik had het onder een spoiler gezet omdat ik liever eerst op iemand anders wilde reageren en het er in een opwelling bijzette. ik hoopte dat het duidelijk was dat heus niet perse gereageert hoeft te worden op de zoveelste schoonfamiliepost.
quote:Dit is wat te simpel, natuurlijk. Ja, je moet je kind bepaalde dingen leren, maar zo lang je nog niet zeker weet dat je kind oud en wijs genoeg is om te realiseren waarom bepaalde dingen gevaarlijk zijn en dus niet mogen, zorg jij als ouder toch dat ze niet per ongeluk de fout in kan gaan? Met sommige dingen neem je die risico's niet, natuurlijk!
[..]
Je kunt ook je dochter leren er niet aan te komen, sorry hoor maar ik vind het niet meer als logisch dat ze boos wordt omdat jij haar ff vertelt hoe en wat zij in haar huis mag/moet hangen/zetten
Mijn schoonmoeder heeft in de caravan de schoonmaakmiddelen op de grond in de badkamer staan, open en bloot. Ik heb gezegd dat zolang dat zo staat, Senna absoluut niet bij hun komt logeren in de caravan. Te gevaarlijk en te groot risico.
quote:uhm, selene is 2. no offence, maar die ga ik niet pal naast een setje kopspelden zetten de hele nacht. alleen. ik ben het helemaal met je eens dat ze dingen moet leren, maar dat gaat me wat ver. en normaal hangen er op dat kamertje heul geen posters.Op woensdag 13 oktober 2010 16:02 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Je kunt ook je dochter leren er niet aan te komen, sorry hoor maar ik vind het niet meer als logisch dat ze boos wordt omdat jij haar ff vertelt hoe en wat zij in haar huis mag/moet hangen/zetten
quote:tis allemaal welkom hoorOp woensdag 13 oktober 2010 16:08 schreef PhysicsRules het volgende:
[..]
Het is allemaal goedbedoelde ongevraagd advies
ik vind deze situatie afschuwelijk.quote:Krijg alleen niet de indruk dat je het echt probeert op te lossen mede door spullen te verkopen wegens ruimtegebruk en dan nieuwe spulletjes te kopen die wel verantwoord zijn. Waar is dan het plaatje ruimtegebrek??Op woensdag 13 oktober 2010 16:23 schreef simmu het volgende:
[..]
tis allemaal welkom hoor
En over een poster met spelden terwijl je aan het logeren bent: dan had je eventueel het campingbedje (aangenomen dat Selene daar nog in slaapt) even een stukje aan de kant geschoven of een andere oplossing had geweest dat je die kopspelden er zelf uitgehaald had, poster weggelegd had (wel hoog want anders kan ze het misschien scheuren, (doen die van mij graag nl.)) en dan hem 's morgens weer op had gehangen en als dat niet kon wegens de hoogte dan had Selene er ook niet bij gekund dus was er eigenlijk geen probleem.
Ja ik snap jullie problemen heus wel maar jouw manier snap ik echt niet en ik snap ook niet dat Sangdrax het toe laat dat jij zo met zijn ouders omgaat. Ik bedoel het zijn wel de ouders van je partner en nu heb ik gelukkig geen problemen met mijn schoonfam. maar toch kan je het ook positief benaderen ipv altijd maar dwarsliggen want zo komt het over op mij.
Voor de rest sluit ik me aan bij wat de dames hierboven zeggen.
en wat je stelt over die posters dan weghalen. dat is exact wat we deden. toen werd er dus boos gereageert. en ze slaapt niet meer in een campingbedje want daar klimt ze uit. 's morgens weer terughangen hoefde niet. ze had het speciaal voor selene gedaan tenslotte
het enige 'goede' wat ik had kunnen doen in haar ogen is gewoon braaf zeggen "wat leuk dat je dat gedaan hebt". nu met die boekjes ook. ik geef al meer dan een jaar aan dat we het niet prettig vinden. ik denk dan: "goh, die mensen geven dat toch aan, wellicht als ik volgende keer iets leuks zie koop ik het en dan overleg ik even of wacht ik tot een echte speciale gelegenheid".
quote:nu niet meerOp woensdag 13 oktober 2010 16:11 schreef Incantrix het volgende:
Ja! Evenstar, je inbox is (denk ik) vol!
Wij hebben een hele grote familie en de dames krijgen ook heel veel en heel veel gaat regelrecht naar zolder en 1 keer in de drie maanden rouleren wij het speelgoed en de leesboekjes en verhuisdozen kun je stapelen. En nu werd E onlangs twee en we hebben aan iedereen LittlePeople gevraagd en dan ook de grote dingen die een paar ooms en tantes samen hadden gedaan en iedereen tevreden en ja wij hebben hier ook een boekenkast van Hensvik vol met leesboekjes staan op K haar kamer maar goed ze zijn hier allebei boekjesgek dus dat scheelt. De gulle gevers weten die ook maar zoveel jonge ooms en tantes die alles leuk vinden ontkomen wij er ook niet aan en de meiden vinden het wisselen alleen maar spannend en waar ze uitgegroeid zijn dat gaat door naar een vriendin met twee kleintjes jonger als die van ons en als die er weer uit zijn gaat het naar een derde mits nog draagbaar en speelbaar. Dit weten de gevers ook en vinden het alleen maar leuk dat het zoveel verder gaat.
Maar goed dat is mijn mening en ik snap prima als anderen die niet delen
maar sommige dingen gaan me wat ver. speelgoed wisselen doen we al. en wb die posters: evenstar: dat deed ik allemaal. "goh, wat een leuk idee die posters". en books. jij hebt het gevoel dat ze het niet goed kunnen doen en ik heb het gevoel dat ze echt nooit naar ons luisteren en gewoon hun gang gaan met ons.
Ze weet wat ik er van vind en blijft het toch doen. Hetzelfde geldt voor boterhammen smeren als hij geen avondeten wilt. Toch doet ze het. En ik bedenk me dat ik vroegah van m'n oma ook dingen mocht waar m'n ouders het niet mee eens waren. Als de veiligheid van je kind in gevaar komt is het een ander verhaal, maar misschien moet je je wat minder druk maken. Ik vind het irritant dat ze het doet, maar om er een hoop heisa van te gaan maken heeft ook geen zin. En heeft Julian ook niks aan.
Simmu en waarom luisteren ze niet omdat zij denken dat ze het toch ook nooit goed kunnen doen in jouw/jullie ogen waarschijnlijk al vraag ik me af of er in deze conflicten wel een jullie is. Wat zegt Sangdrax er eigenlijk van want hij zit er toch maar middenin en kijk dat gedoe met de toilet schoonmaken omdat er een chemo gaande is en het bezoek dat dat vervelend is oke maar je hoort jou echt alleen maar nare dingen vertellen. Kunnen je schoonouders uberhaupt iets betekenen in de goede zin van het woord?
Amber krijgt bij mijn schoonmoeder een heel klein btje koffie, ben ik het niet mee eens en dat weet ze.
Tegenwoordig krijgen we geld om kleren te kopen. Ze heeft een hele andere smaak dan ik. Ik vind het heel lief als ze kleding geeft maar vind het zonde van het geld als ik het niet aantrek bij de kids.
Ten eerste vind ik dat als de grootouders een echte regelmatige oppasfunctie vervullen, zoals bij ons de grootouders doen, verwacht ik dat ze zich dan ook aan onze regels houden. Zij nemen op dat moment de opvoeding over, en dat hoort dan ook onze opvoeding te zijn. Als ze gewoon op bezoek is bij opa en oma, mag een klein beetje verwennerij natuurlijk best. Hoort er idd een beetje bij.
Echter als hun verwenacties onze opvoeding echt ondermijnen en op het gebied van eten/drinken vind ik dat ze zich naar ons dienen te voegen. En ik blijf me maar afvragen waarom verwennerij altijd schijnt te moeten in de vorm van eten//drinken/kadootjes
Even de aandacht alleen voor jou, mogen kiezen naar welk speeltuintej je gaat, vertellen of je wil fietsen of wandelen, zelfs het uitkiezen van het eten zijn toch ook allemaal leuke manieren om je in de aandacht van je grootouders te wentelen?de rest reageer ik strakkies op
etenstijd!Hier is het een heel feest als ze lopend met oma mee naar de winkel mogen en zelf een broodje uit mogen zoeken daar genieten ze allebei van dus niet in de vorm van cadeau's en mijn mams is heel erg knutselig en ik dus helemaal niet dus ik krijg ze nog terug met allerlei werkjes ook dus helemaal leuk bij oma natuurlijk.
En qua eten, mijn (schoon)ouders zijn gelukkig helemaal niet van de snoeperij. Mijn schoonmoeder haalt aardbeien, frambozen, tomaatjes enzo als Amber komt. Chips hebben (schoon)ouders nooit in huis. Wel soepstengels, rozijntjes, kaakjes enzo.
sangdrax vind het vervelend dat we steeds maar die spullen ongevraagd of zelfs ongewenst krijgen. hij is het ook met me eens dat het lomp is om daar gewoon mee door te gaan als wij helder aangeven met onderbouwing waarom dat we het niet willen. we missen beiden een fundamenteel respect van de familie, het vermogen om te accepteren dat we ze heus niet buiten willen sluiten maar wel graag onze kinderen willen opvoeden zoals wij dat graag willen.
onze aanpak is wel anders. hij zou eerder stug volhouden met die lijstjes en "nee dank je" blijven zeggen, zo min mogelijk er komen en de spullen die we toch krijgen weggeven op andermans verjaardag. zoals hijzelf zegt: "maar die houding komt uit ervaring voort dat dat nu eenmaal de makkelijkste manier is"
en ik kan meestal heus wel leuke dingen noemen van mijn schoonmoeder hoor, maar de laatste tijd voel ik me idd wel erg afgekraakt. zelfs de manier waarop ik ravi te eten geef is niet goed. overigens is er nog wel een oplossing hoor, maar die's vals. dat is een kwestie van vermelden waarom we dan opeens geen ruimte meer hebben op zolder
SPOILERzekers weten dat schoonmoeders niet meeleest: we zijn alle kinderspulletjes op aan het slaan voor sangdrax zijn zus. die heeft daar om gevraagd.
Mijn moeder klaagt altijd dat ik de meiden zo verwen, maar als ik kijk naar het speelgoed dat hier allemaal ligt, is misschien 1/3 deel maar van ons gekregen en de rest.... jawel van de opa's en oma's gekregen
. Soms schuif ik wat door naar anderen of naar de opvang als ze er na een tijdje echt niks meer mee doen.quote:Ik merk dat je in een verdedigingsmodus zit en niet probeert om dit soort goedbedoelde inzichten op je in te laten werken. Ik krijg namelijk precies hetzelfde gevoel als Books: jij geeft mij het gevoel dat je schoonfamilie het nooit goed kan doen, dus hoe moeten ze zich zelf wel niet voelen?Op woensdag 13 oktober 2010 17:23 schreef simmu het volgende:
en books. jij hebt het gevoel dat ze het niet goed kunnen doen en ik heb het gevoel dat ze echt nooit naar ons luisteren en gewoon hun gang gaan met ons.
Ik wil het niet over issues hebben, want dit gaat helemaal niet over boekjes of over posters. Er is een strijd gaande waar niemand zich lekker bij voelt, je schoonfamilie ook niet, en je man bevindt zich waarschijnlijk ertussenin. Het zou mij erg kwetsen als mijn vriend aangaf liever niks met mijn familie te maken te hebben. Het is wel mijn familie waar ik mee ben opgegroeid. Tegelijkertijd zou ik me ook erg verantwoordelijk voelen voor een goede omgang met mijn familie.
Hoe dan ook: ik denk niet dat rancune een oplossing is. Het helpt je misschien om van de boekjes af te komen, maar jij zult het gevoel blijven houden dat er niet naar je geluisterd wordt en je schoonfamilie zal het gevoel blijven houden vanalles fout te doen en niet gewaardeerd te worden. Het lijkt mij dat het hoog tijd is voor een drastisch andere aanpak. Ik weet niet hoe en wanneer en met wie, want daar ken ik de situatie niet goed genoeg voor. Dat is iets waar jij met sangdrax uit zal moeten proberen te komen (eventueel in overleg met een therapeut of iemand anders die zich buiten de situatie bevindt).
Ik wens je er in ieder geval veel sterkte mee, want ik merk dat het aan je vreet en dat is voor niemand fijn, niet voor jou maar ook niet voor je man en kinderen.
Is het geen optie dat je haar voorlopig gewoon even niet ziet?
ze heeft zelf gevraagd of we dan de boeken dan maar terugsturen, dan geeft ze ze wel aan de kleinkinderen van haar vriend, die zijn er wel blij mee (commentaar van sangdrax: "ah, die doen wel alsof ze het leuk vinden om ze daarna weg te geven")
kijk, jullie kunnen mij wel moeilijk en defensief vinden doen, feit is wel dat ik met die mensen steeds ook de verdediging in moet, want ze luisteren nooit naar wat we zeggen. ik heb er nog eens over nagedacht, maar echt. dat met die boeken is zo vaak ter sprake gekomen op een aardige manier (goh, we vinden het heel leuk dat je kadootjes koopt, maar het is wel heel veel. zo is het toch niet bijzonder meer) en op een niet aardige manier (mail voor de verjaardag met daarin duidelijk aangegeven wat wel en wat vooral niet gewenst is) en het haalt allemaal niks uit. en zo gaat het elke keer. het is voor ons de keuze tussen ofwel maar accepteren ofwel met hardere maatregelen komen.
zien jullie het probleem? wij geven iets aan. daar wordt niet naar geluisterd en dan is het nu opeens ons probleem want we accepteren niet dat mensen niet naar ons luisteren. dan denk ik ook bij mezelf "ja doei. had dan om te beginnen geluisterd! wees blij dat ik mijn punt hier mee maak en niet met iets wat way gevoeliger ligt". wij krijgen ook maar de keus tussen slikken of stikken opgedrongen. dan moet je niet vreemd opkijken als de keuze dan stikken is.
Misschien moet je wel maar accepteren dat niet iedereen naar je luistert. Het zijn je schoonouders, niet je kinderen. Je hoeft ze niet op te voeden, je hoeft niet te verwachten dat ze doen wat jij wilt.
Je kunt het aangeven, je kunt het er over hebben, maar het gaat nu te ver door. Muggen worden op deze manier olifanten.
Ik merk trouwens zelf dat als ik niet lekker in m'n vel zit m'n schoonmoeder snel lijdend voorwerp is. Dan kan ik ook tot in den treure klagen over alles wat ik mis aan haar vind. Veilig tegen m'n vriend. Ik ben niet altijd redelijk.
al is het mss wel een idee om met haar te bespreken dat jullie met zn tweetjes afstand van elkaar willen houden en dat het contact primair via sangdrax loopt, en dat zij uiteraard haar kleinkinderen mag zien, maar dat jij haar ff niet hoeft te spreken. tenminste, als je er zodanig klaar mee bent, dat je de relatie niet meer WIL redden. anders zouden jullie samen hulp moeten/kunnen zoeken.
dus, wat er zoal door mijn hoofd spookte:
ik vind het idee van PR wel slim. (uiteraard
) is er een mogelijkheid om hun vrijgevigheid te kanaliseren? dus zeggen "ik vind het heel fijn dat selene en ravi zo'n gulle grootouders hebben. punt is alleen, we hebben niet zoveel ruimte, enz. (wat je al had aangegeven). wat we wel merken aan selene i dat ze een erg creatief type is, dus ik denk dat je HAAR een groter plezier doet met een kleurdoos / tekenblad / klei / stickervel / potloden / viltstiften / stoepkrijt enz."dat neemt niet veel ruimte in, gaat op bij gebruik, en klinkt positiever.
immers, je kan ze niet tegenhouden om te kopen voor je kinders, maar mss kan je wel invloed hebben op WAT ze kopen?
of anders kleertjes laten kopen?
of aanbieden dat ze een keer een opa/omadag met de kinderen kunnen hebben, met zn viertjes, zonder jou en sangdrax? het kan ook zijn dat ze aandacht willen van de kinderen en die op deze manier opeisen?
hoe dan ook, het is een nare situatie. voor jullie allemaal.
books, waarvoor word je opgenomen?
quote:dat hebben we dus allemaal al geprobeerd/voorgesteld. been there, done that. dan is de reactie "oh, ja. dat is idd een leuk idee" waarna men gewoon doorgaat. hoor eens, deze harde maatregel komt niet uit de lucht vallen. sterker nog: we hadden gezegd dat we boekjes voorlopig niet meer accepteren. het is ofwel accepteren (en dan kan je er op rekenen dat er volgende week weer iets is) ofwel ingrijpen met een impopulaire maatregel.ik vind het idee van PR wel slim. (uiteraard
dat neemt niet veel ruimte in, gaat op bij gebruik, en klinkt positiever.
immers, je kan ze niet tegenhouden om te kopen voor je kinders, maar mss kan je wel invloed hebben op WAT ze kopen?
of anders kleertjes laten kopen?
of aanbieden dat ze een keer een opa/omadag met de kinderen kunnen hebben, met zn viertjes, zonder jou en sangdrax? het kan ook zijn dat ze aandacht willen van de kinderen en die op deze manier opeisen?
dat ze het leuk vinden, is logisch. maar verder?
het is mss geen slecht idee om ze gewoon eens te 'horen'. zonder verder iets. gewoon aanhoren wat ze willen zeggen, achter al die kado's.
maar wellicht moet sangdrax dat gesprek aangaan.
quote:Waarom vind je dat dan eigenlijk geen goed idee?Op donderdag 14 oktober 2010 09:22 schreef simmu het volgende:
ze heeft zelf gevraagd of we dan de boeken dan maar terugsturen, dan geeft ze ze wel aan de kleinkinderen van haar vriend, die zijn er wel blij mee
quote:Er zijn ook mensen die dol zijn op boeken, het zou bij mij bijvoorbeeld absoluut niet in mijn hoofd opkomen om ooit een boek weg te doen (we hebben met z'n tweetjes al zeven boekenkasten vol(commentaar van sangdrax: "ah, die doen wel alsof ze het leuk vinden om ze daarna weg te geven")
).quote:oh, ze terugsturen vind ik ook een prima idee! voor de duidelijkheid: dat is mij prima hoor.Op donderdag 14 oktober 2010 10:55 schreef Kolonia het volgende:
[..]
Waarom vind je dat dan eigenlijk geen goed idee?
[..]
Er zijn ook mensen die dol zijn op boeken, het zou bij mij bijvoorbeeld absoluut niet in mijn hoofd opkomen om ooit een boek weg te doen (we hebben met z'n tweetjes al zeven boekenkasten vol
quote:Ah, gewoon een doosje in de handen duwen en zeggen: "hartstikke bedankt, ze hebben ervan genoten maar de kasten worden te vol. Geef ze maar aan de kleinkids van dinges, die zijn er vast net zo blij mee."Op donderdag 14 oktober 2010 11:01 schreef simmu het volgende:
[..]
oh, ze terugsturen vind ik ook een prima idee! voor de duidelijkheid: dat is mij prima hoor.
Als je er dan als dank een taartje bijbakt maak je vast helemaal een goede beurt.
Ik snap wel dat je vindt dat zij zich aan jou moeten aanpassen, maar misschien wordt de situatie wel een heel stuk relaxter als je DOET ALSOF je je aan hen aanpast.
Ik denk dat het minder stress geeft en je meer resulaat boekt. Moet je alleen wel even je trots inslikken natuurlijk, maar dat is dan voor het goede doel.
Nou ja, zo zou ik het doen.
Maar ik ben dan ook enorm conflictvermijdend.
quote:girlfight!Op donderdag 14 oktober 2010 12:25 schreef rubje het volgende:
(conflictmeidend)
Zal eens kijken of ik een stukje hier in kan kopieren:
Dit was toen ik net thuis was uit het ziekenhuis dus nog een beetje warrig:
En zo loop je op zaterdag in Duinrell en zo lig je op zondag in het ziekenhuis met ernstige bloedingen en een HB van 5,7. Resultaat is dat ik de keuze kreeg of een novasure(navosure) tegelijk met een uitstrijkje en die verpieppppte vleesboom te verwijderen die ineens voor megabloedingen of een baarmoederverwijdering. We hebben vanmorgen aangegeven om dan nog maar leeftijdstechnisch maar te kiezen voor novasure en dan kijken wat dit gaat brengen. Ben nu thuis met stollingstabletten en het lijkt nu wat af te zakken. Zit nu nog te wachten op een telefoontje over hoe en wat en wanneer. Want het moet onder algehele narcose (ruggenprik kan niet meer bij mij) en ik kan niet zonder een heup uit de kom te draaien in de beugels en mijn eigen gyn wil het doen dus erg prettig want die heeft onze jongste ook gehaald.
Mijn spieren zijn nu is dusdanige staat dat de bloedingen alleen maar erger zouden worden ipv afnemen dus vandaar deze keuze.
Pffff wat een weekend zeg en nu maar biefstuk met spinazie en sinaasappels eten om het hb weer op te krikken.
edit: ik lees het even terug net en het staat er een beetje warrig maar jullie snappen hem wel...
@Simmu ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen met deze situatie.
[ Bericht 11% gewijzigd door Books op 14-10-2010 17:46:40 ]
Heel heftig.Veel sterkte en een goed herstel gewenst. En hopelijk mis je de kinderen niet al te erg...
Ik ben benieuwd wat jullie besluit nu is over de schoolkeuze van K. Ik kick je topic zo even.
Edit: ik had je update in het topic gemist. Goed dat jullie dit besluit hebben genomen!
Simmu, wat een narigheid weer.
Ik ben het met Claudia eens, en ik heb het al eens eerder gezegd, waarom zoek je geen professionele hulp? Liefst samen met de familie, maar als dat niet haalbaar is, ga dan alleen. Zodat je een volwassen en constructieve manier vindt om hiermee om te gaan. Nu houden jullie vanuit beide partijen deze kinderachtige situatie in stand. Succes en sterkte iig. het idee is dat als ze het niet horen op de aardige manier het dan maar op de onaardige manier moet/mag. eigenlijk advseert ze een familiestop, maar daar wil sangdrax niet aan. ons punt is wel doorgekomen (heb gisteravond met schoonmama gebeld) en dat was het doel.
books, ik hoop echt dat de hersteloperatie lukt! sterkte
@Simmu, fijn dat de boodschap nu is overgekomen. Succes met het verdere verloop van de gesprekken. Ik hoop voor jullie dat het in elk geval geen (of minder) energie gaat kosten om elkaar te zien dan nu het geval is.
Het werd even uitgesteld naar vrijdagmiddag later wegens een spoedsectio maar goed ik ging uiteindelijk om kwart voor twee onder narcose en de eerste keer was ik om half vier even wakker en de tweede keer om zeven uur en toen ben ik wakker geweest tot een uur of negen en toen was ik weer onder zeil.
Ik had een narcose en na de narcose kreeg ik tegen het trillen nog eens pethidine en dat samen maakte dat ik nog een poos geslapen heb. Mochten de bloedingen nu nog terug komen kunnen ze eventueel de novasure nog een keertje doen binnen nu en zes maanden maar dat is gewoon kwestie van afwachten en mocht dat niet afdoende zijn dan moet hij er toch uit, maar ik ging met twee kraamverbanden richting operatie kamer en ik kwam eruit met een inlegkruisje en inmiddels is er helemaal niets meer na twee maanden met vlagen heel extreem vloeien dus ik heb zelf wel goede hoop. Heb alleen nog wat lichte krampen (lijkt op beginnende weeen) in de verte als ik echt rechtop zit of te lang sta maar verder ben ik eigenlijk al weer op de been tegen iedere verwachting in. Heup en kaak zijn ook blijven zitten waar ze hoorden dus dat was ook wel een positief iets.
Kan niet anders zeggen dan dat ik een goed gevoel heb bij deze hersteloperatie en hoop ook van harte dat hij afdoende is geweest...
Weet iemand hoe het met Appelsap is?
sterkte!Nee, LB heb niets mee van haar vernomen na de laatste terugval.
LB ik heb hier niets gelezen van appelsap, maar hoe gaat het nu met jouzelf??
Kim snapt het ietsjes beter. Maar blijft moeilijk. Hoe kun je ook uitleggen aan haar waarom Tyler niet thuis mag zijn?!
We hebben nu ipg (een soort supernanny) die komt 2x per week thuis.
Ik vind het wel fijn, maar ook raar iemand die over je schouder mee kijkt. Maar denk dat dit de beste hulp is nu.
Zatedag was hij hier een paar uur en Kim bij mijn ouders. Ging heel goed, was fijn!
En in de herfstvakantie gaan we opbouwen. Dan komt hij vaker thuis, maar moet de ipg-er of iemand anders erbij zijn.
Dan is Djeez ook vrij. Wat ook voor Kim en Tyler fijn is. Hij heeft sinds kort extra medicatie en dat helpt heel goed.
Ik moet 8 nov (pas) naar de psychiater om te kijken of ik depressief ben. Ik ben wel snel en vaak moe en soms iets somber. Maar dat lijkt me gezien de situatie niet vreemd.
En enorm veel buikpijn laatste tijd. Huisarts denkt aan prikkelbare darm en stress/zorgen.
Ook gecheckt of spiraal nog op zn plek zit en uitstrijkje gemaakt om weetikveelwat uit te sluiten.
Ingrid, ik vind het dapper hoor, iemand zo mee laten kijken. Sterkte met alles.
Saffier, lief dat je het vraagt. Het gaat niet goed met mij. Ik ben sinds donderdag weg uit de opname, wel onder dagbehandeling. Omdat de opnamen niet het gewenste resultaat had. Vandaag weer gesprekken gehad, overwogen wordt een klinische opname van 9 tot 12 maanden. Maar eerlijk gezegd weet ik niet eens of ik dat nog wel aan kan na de afgelopen periode. Moeilijk dus allemaal. Ik kan er niks beters van maken helaas.
. Het komt zo over alsof je het verschrikkelijk moelijk hebt .Ingrid, succes met het gesprek. Ik hoop voor je dat het meevalt.
Luchtbel, moeilijke situatie en helaas herkenbaar.. Ik heb ook het idee dat er niets veranderd is bij mij.
Zo'n klinische opname klinkt erg zwaar. Zolang weg van je lieve meisje. Het moet moeilijk zijn om die keuze te maken.
Denk goed na over wat je wil bereiken en wat goed voor je is. (al denk ik dat je dat al doet.)
Heel veel sterkte.
Ik ben de dag na mijn vorige bericht weer opgenomen. Inmiddels al weer 2,5 week dus.
Met mij gaat het ook erg slecht. Ik wil eigenlijk alleen maar thuis zijn, maar dat gaat gewoon niet goed nu. Verder gebeurt er weinig, terwijl ik nu of echt wil opgeven of nu concreet met iets beginnen. Ik heb een uitgebreid psychologisch onderzoek gehad en
er wordt nu bekeken of ik in aanmerking kom voor een langdurig dagbehandeling (2 jaar lang 2 dagen per week). Maar eigenlijk moet ik daar stabiel voor zijn dus voor ik daar aan kan beginnen zijn we waarschijnlijk ook weer een tijd verder en in die tussentijd (afgelopen maanden en komende maanden) gebeurt er niets, dus ik word er moedeloos van. Mijn kracht raakt op.
wat een lastige situaties voor jullie. Ik heb geen tips of trucs, maar ik wens jullie heel veel sterkte en kracht! SPOILERdat moedeloze gevoel is herkenbaar... jammergenoeg
wat rot ook weer. Moeilijk he die opnames die er alleen maar zijn voor veiligheid en stabiliseren. Ik heb dat ook als nutteloos ervaren. Terwijl de begeleiding zegt: elke dag weer overleeft is een dag winst. Kom op he Ik denk aan je en als ik er voor je kan zijn, je kunt altijd contact zoeken Nijna
ik hoop zo dat de zon ook maar gauw weer een beetje mag schijnen in jullie levens.
Dikke knuffel!
Nijna
heb je hulp? Je zet het onder een spoiler, maar meisje, zorg goed voor jezelf! LB en appelsap, OMG wat verscheurend moeten deze keuzes zijn.
maar het moet toch echt eerst goed met jezelf gaan voor je er echt voor je kind kunt zijn. ik vind 't ontzettend dapper wat jullie allemaal proberen om dat punt weer te bereiken. En al lijkt het soms zo vreselijk uitzichtloos, ik wens jullie veel beterschap en alle benodigde kracht om de dalen die zich op jullie pad bevinden door te komen. Nijna, het gaat al zo lang niet goed met je. Waar krijg je nu hulp? Krijg je hulp? Als je je zo voelt, is dat niet iets dat je alleen op kunt lossen.
Luchtbel, hier alleen een
je weet wat ik vind en denk. voor jullie allebei.Wat allemachtig zwaar sowieso al en dan helemaal als je het gevoel heb dat je er niks mee op schiet...
Nijna zorg goed voor jezelf!
Nijna, wat de rest al zegt, probeer het niet alleen op te lossen. Er is hulp.
Veel sterkte voor beide
Nijna
Als je een luisterend oor wilt of even afleiding o.i.d. moet je maar roepen hoor!
Nog
Steeds
Helpt
De dag
Je niet
Kon ik maar
Teugen gieten
Van alles wat je nodig heb
Kon ik maar
Geven
Ik weet
Mijzelf alleen
Is niet genoeg
Bij lange na niet
Je wilt jezelf
Hebben - zijn
Nu
Vast
Gevroren
Weer
En ik kom bikken
Het gaat alleen zo langzaam
Met een kaart of een gedicht
Elke keer
Dat ik een stukje wegheb
Vriest het weer
En elke avond kijk ik naar het
Weerbericht
Zon voor morgen
Zon
Een hittegolf
Ik trek de woorden uit de mond
Van de bedremmelde weerman
Hij heeft geen schuld
Het is het weer.
(c) Oxy, voor Luchtbel, vandaag.
En Nijna natuurlijk net zo. Hopelijk vind je dat waarnaar je op zoek bent.
meiden, toch. Ik zit hier met de tranen op mijn gezicht te lezen hoeveel strijd jullie leveren om de 'verdrietjes in jullie buik' (om met Fleur d'r woorden te spreken) om te draaien in een blij gevoel van fladerende vlinders.Wat een keuzes en wat een gevolgen. Maar het blijft gezegd, werk aan jezelf zodat je straks 100% van je leven met je kind kunt genieten. Maar, god wat is dat moeilijk om nu vooruit te schuiven. Om nu te moeten zeggen: nee, nu even niet. Straks, straks dan kan het weer. Omdat je weet wat je gaat missen, omdat je straks ziet wat je gemist hebt. Dat gevoel, dat gevoel wat je niet wilt missen, dat moet je nu missen om het straks te kunnen hebben.
Nijna, lieve nijna. Blijf zoeken.... ook jij gaat de juiste handvaten vinden om weer van alles te kunnen doen en te kunnen genieten.
En je weet me te vinden, ook voor een dagje uitwaaien op het strand ben je van harte welkom.Ingrid, ergens heb ik iets gemist, maar wat wordt er bij jullie ook hard gestreden voor de juiste oplossing. Heel veel sterkte
Nijna
Luchtbel
Appelsap
Veel sterkte met alles!
Oxy, wat een mooi gedicht weer.
Helpen de gedichten je ook nog om je gedachtes/gevoelens beter op een rijtje te zetten?
Lieve Luchtbel, ik hou zoveel van je! Ik weet, je weet. En ook wat ik voel, vind, begrijp. Wat dan ook, hoe dan ook. Maar nog een keer zeggen moest even.
Appelsap, wat een ontzettend moeilijke strijd ben jij ook aan het leveren...! Ik vind het zo frustrerend te lezen dat zowel voor jou als voor Luchtbel de hulp zo moeizaam gaat. Zo weinig oplevert. Ik zou zo graag alles in een snelkookpan stoppen en de tijd vooruit zetten voor jullie.
Heel heel heel veel sterkte.
Oxy, ook veel liefs en sterkte voor jou!
Nijna, succes met het zoeken naar hulp die wel werkt. Ik ken het heel erg, dat zoeken en willen en proberen. Hoop dat er snel iets voor je is dat het zwarte weer weghaalt.
quote:nou ja... Het is wat anders. In mijzelf weet ik wat ik voel, denk. Alleen dat "weten" gaat op een zo-anders-dan-gewoon manier, dat ik gedichten gebruik om het zo normaal mogelijk te communiceren.[b]Op dinsdag 19 oktober 2010 13:49 schreef Deepfreeze het volgende:
Oxy, wat een mooi gedicht weer.
Helpen de gedichten je ook nog om je gedachtes/gevoelens beter op een rijtje te zetten?
Het is dus iets wat ik vooral voor anderen doe. Als communicatie. Om de kloof te overbruggen. De kloof die autisme heet. En die mij anders non-verbaal maakt, stom.
Ik zie het dichten en het goede praten ook niet als een "ondanks mezelf" iets, maar iets dat echt door míj komt. Soms lukt het gewoon zo goed om de goede woorden achter elkaar te plakken, dat mensen het snappen.
Net als Rainman goed kan pokeren, kan ik dit goed. Mensen menen dat ik mezelf daarmee tekort doe, door zo te praten. Maar ik zie het juist niet zo. Maar dat is wat moeilijker te bedichten
.quote:Djeez? Tegen wat ook weer?Op maandag 18 oktober 2010 11:44 schreef _Ingrid_ het volgende:
Dan is Djeez ook vrij. Wat ook voor Kim en Tyler fijn is. Hij heeft sinds kort extra medicatie en dat helpt heel goed.
quote:ingrid, ik denk da je dat wel onderschrijft, gezien jouw verleden is het toch ook niet zo vreemd dat 'ze' daar zekerheid over willen hebben? het is erg pittig bij jullie, en dan kan een depressie zo maar op de loer liggen.Ik moet 8 nov (pas) naar de psychiater om te kijken of ik depressief ben. Ik ben wel snel en vaak moe en soms iets somber. Maar dat lijkt me gezien de situatie niet vreemd.
quote:Sterkte met je buikpijn. En met de hele situatie. Fijn dat er zo veel hulp beschikbaar is. Ik hoop van harte dat jullie er allemaal beter van worden!En enorm veel buikpijn laatste tijd. Huisarts denkt aan prikkelbare darm en stress/zorgen.
Ook gecheckt of spiraal nog op zn plek zit en uitstrijkje gemaakt om weetikveelwat uit te sluiten.
Luchtbelleke en Appelsapje, het wordt weer tijd voor een kaartje...
Lieve dames toch. Veel sterkte met het vinden van de juiste wegen (omhoog).Books, een voorspoedig herstel gewenst!