VVK T T KP T

Wat is een' proximitymeet' en waarin verschilt deze van een normale 'meet'?

_{Trouwens, Brokeback Mountain is op tv. Kijken of ik nu weer een brok in mijn keel krijg.}

[ Bericht 22% gewijzigd door zodiakk op 07-08-2010 23:29:16 ]

Een proximitymeet is wanneer men zich, toevallig, ongepland, in de onmiddellijke nabijheid van elkaar bevindt, zonder elkaar daarwerkelijk te ontmoeten. Zo moet ik een schier eindeloze reeks proximitymeets met Claudia in het Oosterpark achter de rug hebben. En met IR rondom het Weesperplein (waar ook, een detail voor de kenners, Bazyx zich pleegt op te houden).

Sounds gay, Gellius.

Wij hadden vandaag dan ook de gee-pereed, zood. De schoonmoeders hebben genoten.

quote:

Op zaterdag 7 augustus 2010 22:03 schreef Gellius het volgende:
Het was een geslaagde proximitymeet in Braque, mensen. Of eigenlijk niet, natuurlijk. Ik heb de eer gehad Z de hand te drukken. En zelfs mevrouw Z. .

_{De 10- waardering is zwaar overdreven, vond ik overigens. Maar weer wel prima wijn en calvados.}

De eer was geheel wederzijds. Het leek me ook zo'n gek idee om geen hand te schudden. De tweede fokker ooit die ik een hand geschud heb, ik ben denk ik bijna klaar voor een meet.

Ik vond het eten heel erg lekker en als je Braque beschouwt als een eetcafé, wat het naar mijn mening enisszins is, dan is een 10- nog wel wat hoog, maar dan krijgen ze van mij nog een dikke 9. Ik heb maar één (snobberige) opmerking en dat is dat de wtite wijn wat koud was.

Geven jullie wel eens geld aan een jammerende zwerver? Vroeger voelde ik medelijden als er zo eentje op me afkwam. Nu voel ik weerzin, die aan haat grenst. Betekent dat dat ik volwassen word?

[ Bericht 5% gewijzigd door Ringo op 08-08-2010 00:22:32 ]

Veel snobbier dan een opmerking over te koude witte wijn, Z, vind ik de min in de tien-min. Waar haalt zo'n kerel het lef vandaan om dan niet een volle tien uit te schrijven, of gewoon een dikverdiende negen?

Alsof je naar de vrouw kijkt die jou net een godsonmogelijk orgasme heeft bezorgd: "Jij bent de mooiste vrouw die ik ooit heb gezien, maar met te kleine tepels."

Van Dam heeft wel eens een volle 10 gegeven geloof ik, voor La Rive meen ik. En La Rive laat zich lastig vergelijken met Braque. Zoiets licht er wellicht ten grondslag aan.

Ik ken La Rive niet, maar dat is vast geen aggenebbisj eettentje. In elk geval, Braque is hier genoteerd. Maar niet dankzij de tien-min van die bolle smulpaap.

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 00:00 schreef Ringo het volgende:
Geven jullie wel eens geld aan een jammerende zwerver?

Er stond vanavond een soort zwerver achter me bij de Albert Heijn. Hij had twaalf halveliterblikken Euroshopper-bier en een leverworst van 30 centimeter. Terwijl hij dat op de lopende band legde, belde hij zijn vriendin. "Ik kom zo naar jou toe, meisje. Tot zo!" Ik denk dat ze een leuke avond tegemoet gingen.

Zo'n kerel verdient vooral een brede glimlach.

Nou, G., wij hebben de kinderkamer klaar voor de komst van de tweede. Hoe staat het bij jullie?

Ik nog niet. .

't Duurt vast niet lang meer tot de 37 weken. Zou je niet eens voortmaken?

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 00:00 schreef Ringo het volgende:
Geven jullie wel eens geld aan een jammerende zwerver? Vroeger voelde ik medelijden als er zo eentje op me afkwam. Nu voel ik weerzin, die aan haat grenst. Betekent dat dat ik volwassen word?

De afgelopen drie jaar heb ik twee keer iemand wat kleingeld gegeven. De laatste keer was toen een man in een scootmobiel geld vroeg om mee te betalen aan de eigen bijdrage voor zijn medicijnen. Die medicijnen had hij nodig voor de fantoompijn in zijn been. Hij had beide benen nog, maar afgezien daarvan klonk het bijna geloofwaardig. We zien hem nog regelmatig door de stad rijden, en ik zie zijn scootmobiel ook wel eens voor een kroeg in de buurt staan.

Doch de franse runderstoofpot in witte wijn en cognac staat in de oven. .

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 16:05 schreef Claudia_x het volgende:
't Duurt vast niet lang meer tot de 37 weken. Zou je niet eens voortmaken?

Alles is nu gereed voor het schilderen. Daar ga ik morgen mee beginnen.

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 16:11 schreef Gellius het volgende:

[..]

Alles is nu gereed voor het schilderen. Daar ga ik morgen mee beginnen.

Da's verstandig, want dat moet een tijdje luchten.

En we hebben inmiddels een maxicosi, een badje, een ledikantje, een flesjessteriliseerder enne.. dingen.

Commode?

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 16:07 schreef dwerg het volgende:

[..]

De afgelopen drie jaar heb ik twee keer iemand wat kleingeld gegeven. De laatste keer was toen een man in een scootmobiel geld vroeg om mee te betalen aan de eigen bijdrage voor zijn medicijnen. Die medicijnen had hij nodig voor de fantoompijn in zijn been. Hij had beide benen nog, maar afgezien daarvan klonk het bijna geloofwaardig. We zien hem nog regelmatig door de stad rijden, en ik zie zijn scootmobiel ook wel eens voor een kroeg in de buurt staan.

Dat is toch niet die dikke lamme griezel met dat kleine ronde brilletje, die altijd onder de duivenstront zit en de kwalijke reputatie geniet, vrouwen in hun borsten te knijpen? (Ik spreek over hem in de tegenwoordige tijd maar misschien is ie al jaren dood.) Die kwast was vaak op de Grote Markt te vinden, waar ie uitgebreid de vogels voerde. Iemand heeft hem een keer voor de krant geïnterviewd en toen vertelde hij dat ie er een kunst van had gemaakt om voorbijgaande vrouwen aan te spreken. "De meeste vinden me zielig, dat helpt." Wat hij precies tegen die vrouwen zei, deed niet eens terzake; als ie zijn stem maar klein genoeg hield, zodat zij steeds naderbij moesten komen om 'm te kunnen verstaan. Op het moment suprême, als ie bij wijze van spreken hun adem kon ruiken – het moment waar hij met jagersgeduld op had gewacht – dan stak hij bruusk zijn arm uit en voelde hij met zijn stompige vingers in hun weke vlees. Dat leidde vrijwel altijd tot een scène, sommige vrouwen raakten in paniek, maar deze duivenman schaamde zich nergens voor. Op de vraag van de interviewer waarom hij dat toch telkens deed, zei ie: "Je wil ook wel eens wat in zo'n karretje."

[ Bericht 0% gewijzigd door Ringo op 09-08-2010 09:38:43 ]

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 16:41 schreef Claudia_x het volgende:
Commode?

_Ikea.

Diezelfde lelijke die wij hebben, of dat stellageding?

Nog een tip, G.: dekmatrasje!

Ik zit alleen op het terras naast een stelletje. "Hoe oud is je konijn?" vraagt ze. "Drie," zegt hij, "maar ze kunnen twaalf worden."

God schiep de dag, en wij slepen ons er doorheen.

Het leven van mensen die niets bezitten is één lange, koortsige droom van dingen die ze zich eeuwig moeten ontzeggen, want alleen van wat je bezit, van wat je door en door kent, kun je je losmaken. Door al die illusies die ik had gehad en weer had opgegeven, was ik geestelijk volkomen aan flarden, vol barsten en scheuren, en gruwelijk van slag.

Ik zou een kind nemen, en je bekommeren om dekmatrasjes en commodes.

Het spijt me dat ik laatst zo onaardig was Ringo, mijn risperidon werkt slecht met alcohol.

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 16:43 schreef Ringo het volgende:

[..]

Dat is toch niet die dikke lamme griezel met dat kleine ronde brilletje, die altijd onder de duivenstront zit en de kwalijke reputatie geniet, vrouwen in hun borsten te knijpen? (Ik spreek over hem in de tegenwoordige tijd maar misschien is ie al jaren dood.) Die kwast was vaak op de Grote Markt te vinden, waar ie uitgebreid de vogels voerde. Iemand heeft hem een keer voor de krant geïnterviewd en toen vertelde-die dat ie er een kunst van had gemaakt om voorbijgaande vrouwen aan te spreken. "De meeste vinden me zielig, dat helpt." Wat hij precies tegen die vrouwen zei, deed niet eens terzake; als ie zijn stem maar klein genoeg hield, zodat zij steeds naderbij moesten komen om 'm te kunnen verstaan. Op het moment suprême, als ie bij wijze van spreken hun adem kon ruiken – het moment waar hij met jagersgeduld op had gewacht – dan stak hij bruusk zijn arm uit en voelde hij met zijn stompige vingers in hun weke vlees. Dat leidde vrijwel altijd tot een scène, sommige vrouwen raakten in paniek, maar deze duivenman schaamde zich nergens voor. Op de vraag van de interviewer waarom hij dat toch telkens deed, zei ie: "Je wil ook wel eens wat in zo'n karretje."

Ik weet wie je bedoelt, maar die heb ik al jaren niet gezien. Dit was een ander.

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 16:43 schreef Ringo het volgende:

[..]

Dat is toch niet die dikke lamme griezel met dat kleine ronde brilletje, die altijd onder de duivenstront zit en de kwalijke reputatie geniet, vrouwen in hun borsten te knijpen? (Ik spreek over hem in de tegenwoordige tijd maar misschien is ie al jaren dood.) Die kwast was vaak op de Grote Markt te vinden, waar ie uitgebreid de vogels voerde. Iemand heeft hem een keer voor de krant geïnterviewd en toen vertelde-die dat ie er een kunst van had gemaakt om voorbijgaande vrouwen aan te spreken. "De meeste vinden me zielig, dat helpt." Wat hij precies tegen die vrouwen zei, deed niet eens terzake; als ie zijn stem maar klein genoeg hield, zodat zij steeds naderbij moesten komen om 'm te kunnen verstaan. Op het moment suprême, als ie bij wijze van spreken hun adem kon ruiken – het moment waar hij met jagersgeduld op had gewacht – dan stak hij bruusk zijn arm uit en voelde hij met zijn stompige vingers in hun weke vlees. Dat leidde vrijwel altijd tot een scène, sommige vrouwen raakten in paniek, maar deze duivenman schaamde zich nergens voor. Op de vraag van de interviewer waarom hij dat toch telkens deed, zei ie: "Je wil ook wel eens wat in zo'n karretje."

Harry.

Harry heeft mij aangerand, toen ik een jaar of 12 was.

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 21:29 schreef sigme het volgende:

[..]

Harry.

Harry heeft mij aangerand, toen ik een jaar of 12 was.

Wat akelig!

Ik liep altijd met een grote boog om hem heen.

Ja brrr, vieze nare vent. Maar het al wel een kwart eeuw geleden, dus de herinnering is niet echt vers.

Zo iemand heet nou nooit Guy-Christoph. Altijd Harry, of Louie, of Rene.

quote:

Op zondag 8 augustus 2010 22:39 schreef zodiakk het volgende:
Zo iemand heet nou nooit Guy-Christoph. Altijd Harry, of Louie, of Rene.

Dat ga je je toch altijd afvragen, als zijn ouders hem Guy-Christoph genoemd hadden, of hij ook zo geworden was.

Alhoewel ik Guy-Christoph dan weer een naam vind voor iemand die ergens in de Ardennen of de Elzas een kelder met pubermeisjes heeft.

Vieze Harry dus. De smeerpijp.

Groningen had wel meer van zulke boosaardige zonderlingen. Zo was er de man met het reusachtige, bultige hoofd, die af en aan door de stad liep in een stroeve, manke tred, en elke voorbijganger routineus (maar met het kwijl aan zijn lippen) vroeg om een piekie of een tientje. Ook hij deed geregeld oneerbare voorstellen aan vreemde vrouwen, liefst studentenmeisjes. Nummertje maken? gromde hij dan, zonder het antwoord af te wachten.
Dan had je Edsel, de koning der fietsendieven, de neger met het angstaanjagende oogwit. Edsel stonk als een dier in het wild en kon heel agressief worden, vanuit het niets. Het gerucht ging dat hij duizenden guldens per maand bij elkaar wist te bedelen. Onder studenten genoot hij dan ook een zeker aanzien.
De Vismarkt was het domein van de man in jurk en kaplaarzen. Die had rode zonnetjes op zijn wang getekend en stiftte zijn lippen. Met hem viel geen enkel contact te maken, ik geloof zelfs dat ie alleen Frans sprak. Hij kon geweldig ruziën met de marktkooplui, die vonden dat ie hun klanten lastigviel. Zo'n ruzie eindigde wel eens in een ordinaire schoppartij, waarna hij huilend als een straathond de benen nam.
En natuurlijk Ferdinand. Ferdinand leek uit een film van Monty Python weggeplukt. Naar verluidt woonde hij in een huisje in de buurt van de Kromme Elleboog maar hij was altijd buiten te vinden. Ferdinand zou vroeger professor zijn geweest maar niemand wist precies waarin. Broodmager, in zijn blote bast (als het weer het toeliet) of in een ouwe vale jas, met lange grijze haren en een pluizige baard, schonk Ferdinand er een duivels genoegen in om onnozele studentenmeisjes op het Harmonieplein ongenadig aan het schrikken te maken door plotseling, vlak voor hun neus, heel hard te schreeuwen. Iedereen kende onderhand zijn kuren. Hij was ontegenzeggelijk een factor van plezier en veel mensen hadden hem lief zoals ze misschien de kraaien op het plein liefhadden, een vertedering die verder weinig om het lijf had – hoewel ik er ook ken die doodsbenauwd van hem waren en steevast een blokje om gingen zodra ze hem zagen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ringo op 09-08-2010 01:36:55 ]

De eerste ken ik niet, de tweede alleen van gerucht - die hield huis aan de andere kant van Stad.
DuveltjesDirk is die met de zonnetjes, die leeft nog. Hij speelde soms op een draagbaar synthesizertje. Hij is aanspreekbaarder.
Ferdinand is dood, vast nog geen tien jaar. Ik zie dat hij in het kader van de damschreeuwer nog gememoreerd werd.

Je verdicht weinig.

[ Bericht 10% gewijzigd door sigme op 09-08-2010 07:03:40 ]

Ik herken ze allemaal, hoewel ik de namen niet kende, of vergeten was en ik geloof dat ik mij in mijn studententijd ook wel verlustigde in die zwerversromantiek, maar eigenlijk is het gewoon doodzonde van die levens. Het lijkt me al niet makkelijk om zwerver te zijn en dan ook nog eens een beetje aandoenlijk gevonden te worden omdat 'een stad toch van die types nodig heeft'.

Beetje een zielige stad als je een zwerver nodig hebt...

We hebben hier in Oss wel een zonderling figuur die op een scootmobiel vol knuffels door de stad rijd.

Hmmm. Leiden heeft beduidend minder armen dan in de tijd van Klikspaan, en helemaal geen kleurrijke zwervers.
Al heb ik wel eens een Boeddhistisch stencil gekocht waarop stond: ''Als u last hebt van onze verkopers, belt u dan dit nummer''. Maar wie zulke dingen verkoopt, is natuurlijk geen echte zwerver.

Haarlem lijkt op Groningen, ook daar een man in jurk en kaplaarzen en zwervers die respect afdwongen, bijvoorbeeld Eef (de tank), een onverwoestbare junk.

In Amsterdam geef ik iig nooit wat aan junks. er is één heel hard werkende en vriendelijk 'zwerver' die ik wel eens wat geef, volgens mij bedelt hij maandelijks een riant bedrag bij elkaar. En ik kwam 's ochtends vaak een totaal verwarde zwerver tegen die ik sponsorde met sigaretten en af en toe wat geld, hij ging er altijd meteen eten van kopen. Altijd als ik hem een sigaret gaf vroeg hij of ik er niks te blowen bij had. Nieuw in Amsterdam zijn bedelende oostblokkers die zijn de accordeonspelers gevolgd.

Geen procrasinatie bij Gellius vandaag. De klok tikt.

Ik haat rollers. Ik ga verder met de blokwitter.

Ik las bloktwitter.

@Gellius: Hou die #woede vast.

De blokwitter gaat ook kut.

Heb je soms kutverf?

Of verf je over zes lagen oud behang?

@Gellius: wel kranig van je #bloktwitter #bevallingsstress #nudietrapleuningnog

twee linkse verven?

_Grmbl.