Stoomafblaastopic #6

Heb echt een lief kind doorgaans tot gisteren het stoom uit mijn oren kwam en mijn ogen vuur spuwden.

S'morgens sta ik bij madam aan het bed wakker worden je moet naar school. Kind draait zich naar me toe en zegt ik ben ziek(oorpijn, hoofdpijn en buik doet raar), oke ze ziet er ook wat beroerd uit. Blijf maar liggen zal de school wel bellen ziek is tenslotte ziek.

Om 9 uur komt ze beneden en gaat lekker onder de deken op de bank tv kijken. Mam mag ik een broodje maar natuurlijk, denk je dat je buikje dat aan kan? Ja hoor geen probleem, ben toch niet ziek snap niet dat je daar in getrapt bent

Wist ##$^%###$#@ niet wat ik hoorde en gelijk maar duidelijk gemaakt dat ze vanaf nu een serieus probleem heeft mocht ze wel echt ziek worden. Waarop ze mij aankijkt en zegt doe is niet zo brutaal

Daar sta je met je goede gedrag zo perplext als maar kan, laten we het er maar op houden dat madam echt geen leuk dagje thuis heeft gehad.

ik had haar geloof ik alsnog naar school gebracht

quote:

Op dinsdag 14 december 2010 10:54 schreef snoopy het volgende:
ik had haar geloof ik alsnog naar school gebracht

idem
Mijn moeder heeft het bij mijn broer ook wel eens gedaan. Die had de thermometer tegen de lamp gehouden, 39,4. Om een uurtje later vrolijk op zijn bed te springen.
Mijn moeder heeft hem getemperatuurd, uitgehoord en alsnog mét uitleg aan de docent op school gebracht

quote:

Op dinsdag 14 december 2010 10:25 schreef Rottdog het volgende:
Wist ##$^%###$#@ niet wat ik hoorde en gelijk maar duidelijk gemaakt dat ze vanaf nu een serieus probleem heeft mocht ze wel echt ziek worden. Waarop ze mij aankijkt en zegt doe is niet zo brutaal

Ik ben niet echt streng opgevoed ofzo, maar ik heb nooit zo brutaal durven zijn als bovenstaande hoor. Één keer gedaan, en mijn oor roodgloeiend van de draai eromheen, dus 1 keer maar nooit meer

Rottdog dit verhaal doet me denken aan het verhaal van een vriendin. die werd door de peuterspeelzaal gebeld of ze haar zoontje (3 jaar toen) kwam halen omdat ie ziek was, klaagde over buikpijn en niets wilde. om vervolgens met een blij huppelend kind het gebouw te verlaten want die had geen zin meer zei ie tegen zijn moeder...... op de kleuterschool heeft ie toen nog een keer zoiets uigehaald.

quote:

Op dinsdag 14 december 2010 10:25 schreef Rottdog het volgende:
Heb echt een lief kind doorgaans tot gisteren het stoom uit mijn oren kwam en mijn ogen vuur spuwden.

S'morgens sta ik bij madam aan het bed wakker worden je moet naar school. Kind draait zich naar me toe en zegt ik ben ziek(oorpijn, hoofdpijn en buik doet raar), oke ze ziet er ook wat beroerd uit. Blijf maar liggen zal de school wel bellen ziek is tenslotte ziek.

Om 9 uur komt ze beneden en gaat lekker onder de deken op de bank tv kijken. Mam mag ik een broodje maar natuurlijk, denk je dat je buikje dat aan kan? Ja hoor geen probleem, ben toch niet ziek snap niet dat je daar in getrapt bent

Wist ##$^%###$#@ niet wat ik hoorde en gelijk maar duidelijk gemaakt dat ze vanaf nu een serieus probleem heeft mocht ze wel echt ziek worden. Waarop ze mij aankijkt en zegt doe is niet zo brutaal

Daar sta je met je goede gedrag zo perplext als maar kan, laten we het er maar op houden dat madam echt geen leuk dagje thuis heeft gehad.

Whahaha bekend

Voor het eten:
"Mama ik heb buikpijn, mag ik op de bank liggen?"
Na het eten:
"Mag ik een film kijken? Waar is de chips?"
Na de preek:
"Ik snap niet waarom ze er niet intrapte..."

Oh dat nepzieken doet toch ieder kind wel eens?
Hier ook hoor. Voelt zich niet lekker, uurtje later vragen of vriendje langs mag komen. Nee natuurlijk niet en morgen ga je weer naar school.

quote:

Op dinsdag 14 december 2010 10:02 schreef MalaCocinera het volgende:
Nogmaals SoL mijn welgemeende excuses! En heel veel sterkte toegewenst.

Ik voel me nu best wel ongemakkelijk, ik ga ff snel een OT verhaaltje typen

Voor ik aan mijn verhaaaltje begin wat achtergond info. Ik kom uit een land en een cultuur waar men het erg vies vindt als men honden in huis heeft. Honden horen buiten. Mijn ouders zullen nooit wat eten of drinken bij iemand die een hond in huis heeft. Dit verhaaltje speelt zich in dat land af.

Een van de honden had puppies en mijn vader besloot er mij eentje te geven. Dat was een vergissing Het was namelijk voor kleine Mala en pup liefde op het eerste gezicht. We waren vanf het moment dat we elkaar zagen onafscheidelijk. s'Avonds als ik moest gaan slapen, moest pup buiten blijven. Maar het gejank van pup en ik ging zolang door dat er maar een uitzondering werd gemaakt voor mij, pup mocht op mijn kamer slapen.
Op een avond besloot ik om pup met veel pijn en moeite in de prullenbak te duwen Het was al snel bedtijd voor mij, maar ik wilde niet naar bed want pup moest mee. De hele boerderij is ondersteboven gezet om pup te vinden, seizoenswerkers die mee moesten helpen me zoeken etc etc. En ik maar bleren naast die prullenbak natuurlijk Omdat ik per se niet weg wilde van de prullenbak, besloot iemand om maar eens in die bak te kijken

Dat arme beest....

quote:

Op dinsdag 14 december 2010 10:54 schreef snoopy het volgende:
ik had haar geloof ik alsnog naar school gebracht

Dat zei ik ook meteen.

ben nu pas weer zover gekalmeerd dat er sprake is van stoom... de dagen hiervoor was het gewoon nucleair afval wat uit mijn oren kwam...

We hadden een hele leuke zondag in het vooruitschiet. We hadden een winterevent met het werk waarbij kon worden geschaatst, sleetje rijden (van een helling groot/klein), sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen maken, warme choco met slag en heel de rim-bam... voor groot en klein.

Mooi van te voren aangekondigd (niet te groot ding van gemaakt) en dan is het de bewuste zondagochtend...
we moesten om 9:30u wegrijden. iets wat makkelijk moet lukken als de hele bubs om 07:00u wakker is... om 10:15u zaten we met 2 huilende kinderen en 2 stik chagerijnige ouders in de auto.. ik heb overwogen om gewoon niet te gaan...

Het begint "zo'n" ochtend al als je ze uit bed gaat halen... dan merk je al dat er gezeurt en gehangen en "gezogen" wordt. Aankleden gaat lastig ("nee die trui wil ik niet aan"), Ze wil overal gedragen worden (ze is 2,5). Ontbijten is 1 grote smeer en klieder en zeur boel. En dan de grote apporteose: AANKLEDEN VOOR VERTREK.

De avond ervoor al de hele auto volgeladen met alle spullen/slee, buggy enzo.. dus alleen de kinderen schoenen aan, warme jas aan, sjaal, muts en wanten en of we go...

niet dus.
Dan begint het met het niet stil willen zitten voor de schoenen... we zijn al wat milder geweest in het voortraject (slechts 2 x straf gehad terwijl eigenlijk 10 x reeel zou zijn) maar nu is het toch echt tijd om te gaan en de lontjes zijn korter

Maar wat je ook probeert er wordt niet stil gezeten voor de schoenen, vermanend toespreken? dat stadium zijn we al gepasseerd dus gaat ze voor de 3de keer in 2,5 uur in de hoek... het huilen begint en haar 16 maanden oude zusje begint nu ook iets van die "lekkere" vibe op te pikken (die was eigenljk tot deze tijd nog wel redelijk handelbaar). Na de 3 minuut straf wordt uitgelegd waarom ze straf heeft (allemaal volgens het boekje) en "proberen"we nog een keer de schoenen. Met hangen en wurgen lukt het om ze aan te krijgen... dan loopt madame vrolijk naar de voordeur om te gaan zegt ze.. jas, enzo is niet nodig... we proberen de luchtige tacktiek maar weer eens:"gekkie zo kun je toch niet naar buiten... er ligt 30 cm sneeuw, etc etc" Maar bij het luchtig aanbieden van de mouw van de jas, duwt mevrouw hem weg en zet het op een lopen.
Daar gaat 'ie weer, 1 x waarschuwen, nog een keer waarschuwen met straf gevolg erbij en huppakee... bij de derde keer niet luisteren vliegt ze voor de 4de keer in 2,5 uur tijde hoek in.

Mijn vrouw (20 wkn zwanger) heeft inmiddels de moed opgegeven... ik nog niet... terwijl muppet 1 in de hoek haar 4de straf uit zit stort ik me vol overgave op muppet 2... Die wil haar warme jas en schoenen wel aan maar stribbelt met de muts... na wat huiltjes en gefriemel zittie en zet ik haar op de grond... ze begint dan als een dolle te huilen, gooit zich achterover (doet ze als ze kwaad is) en boinkt met haar hoofd op de vloer... zo hard dat het zeer doet.. dus die begint nog harder te krijsen (ondertussen proberend de muts van haar hoofd te krijgen).

Muppet 1 is klaar met haar staf dus ik laat muppet 2 maar even los razen. Ik probeer tussen al het gehuil uit te leggen dat de maat nu vol is dat we onze kleren aan trekken en NU ECHT GAAN. Maar ik zie in de ogen van dit al dat dat niet gaat gebeuren.

Op dat moment gaat er een mechanisme in mij werken... wil ik ECHT gaan? Of zal ik het gewoon laten schieten? Ja ik wil ECHT gaan (en als ik besluit niet te gaan zit ik thuis met deze 2 monsters, ook geen leuk vooruitzicht) ... dus no more mister nice guy..
Mama ligt te huilen boven in bed, en ik zit met 2 huilende monsters. Ik grijp muppet 1 bij haar arm en sleur haar naar een stoel natuurlijk gaat dit niet geheel zonder protest. Zo beheerst mogelijk maar toch dwingend probeer ik haar jas aan te doen... (het is maar een jas for crying out loud). Bij de sjaal wordt wederom een shakespeariaans drama ingezet en moet ik me inhouden haar niet een tik te verkopen (van mijn ouders had ik er al lang een gehad denk ik).

Ik grbbel beide kinderen op mijn armen en "smijt" ze in de auto. Ik vloek buiten de auto een paar keer goed... de buurman (zelf 2 kindren van inmiddles 30+, glimlacht vanachter zijn keukenraam) Dan ga ik mama halen.

ps
de rest van de dag was mwoh mwoh er waren momenten dat je denkt:"oh nee daar gaan we weer" maar er waren momenten dat het ook leuk, lol lachen gieren brullen was...
tot dat het 16:00u was en we weer thuis waren... toen ontvouwde zich een een nieuw drama in dit feuilleton maar dat verdient een 2de post in dit topic

hahaha hoe herkenbaar!!

quote:

Op dinsdag 21 december 2010 08:21 schreef Lenaatje het volgende:
hahaha hoe herkenbaar!!

]

Dit is wel erg herkenbaar inderdaad
De 'hoek'delen uitgezonderd had de rest zo van mij kunnen komen Inclusief jongste die zich ter aarde stort door muts

O, waarom ik dit opende was het volgende

*gilGILGILGILGIL* (oudste)
Neeeee, Fjoja! Niet aankomen MIJ *insert willekeurig speelgoed*
Jongste gilt terug, omdat het kan. Leuk geluid wel!
Oudste pakt zijn speelgoedterug en gaat vóór de neus van jongste verder spelen

x465

quote:

Op dinsdag 21 december 2010 07:33 schreef tinny het volgende:*knip*

Wat een gestrijd om een jas..

Mijn vader startte de auto gewoon alvast en wij zaten altijd zonder jas in de auto

och tinny toch
herkenbaar hoor! ook dat papa perse door wil gaan: "EN WE GAAN PLEZIER MAKEN!!!! al vallen we erbij neer ".

Ben ik nou de enige die het niet de moeite waard vind om ruzie te gaan maken over simpele dingen als mutsen of sjaals, of eigenlijk kleding in het algemeen? Krijg ik die jas NU niet aan, dan probeer ik het 5 minuten later weer, en dan leid ik haar ondertussen af met iets (kan van alles zijn). Meestal lukt het met poging twee zonder problemen.

Het enige dat klachten opleverde waren de wantjes, omdat ze zich daardoor beperkt voelt in haar bewegingen. Maar als ze 10 minuutjes op de fiets zit met deze koude, dan bedenkt ze zich vlug, en is het geen probleem meer. Tegenwoordig laat ze die dingen zonder morren aandoen.
Ow en de muts, maar dezelfde tactiek werkte toen ook heel goed. ('oor auw ' Tja, nu weet je waarom die muts zo handig is, liefje )

Nee hoor GWS, ik was die strijd niet eens aangegaan, sjaals, wanten, mutsen en zo waren bij mij in een tas gegaan en daar wel op of aan gegaan.

quote:

Op dinsdag 21 december 2010 12:52 schreef moussy het volgende:
Nee hoor GWS, ik was die strijd niet eens aangegaan, sjaals, wanten, mutsen en zo waren bij mij in een tas gegaan en daar wel op of aan gegaan.

Dat dus.. ik krijg echt kromme tenen bij het lezen van de post van Tinny.. mijn god.. het zijn kinderen van 2.5 en van 16 maanden.. een kind van 2.5 nog berispen kan ik inkomen, maar een kind van 16 maanden..

Welnee GWS de twee posts boven je zijn ook duidelijk toch?

Ik was de strijd ook niet aangegaan, en al helemaal niet tot het niveau dat er nucleair afval uit mn oren komt wat laat je je opnaaien zeg tinny, haal eens diep adem in zulke gevallen en vraag jezelf af of het echt zo boeiend is dat het kind van 16 maanden de muts op doet in de auto, bijvoorbeeld. Zelfde verhaal voor de jas.

Als ik de moeder in het verhaal was dan had ik ook huilend op bed gelegen, maar niet omdat mijn peuter de leuke dag verpest

Hier hetzelfde hoor GWS, met zo'n strijd is het voor niemand meer leuk. En door het zelf te ervaren leer je sneller en blijft het beter hangen.
Ik zet Niels' muts altijd buiten op, dan houdt hij hem wel op door alle afleiding om hem heen

quote:

Op dinsdag 21 december 2010 13:05 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]
, maar een kind van 16 maanden..

waar lees je dat? Tuurlijk gaan we die van 16 maanden nog niet berispen...

Oftewel, vastsjorren in de autostoelen en op plaats van bestemming mummifiseren.

misschien een heel andere discussie maar sommige dingen "moeten" nou eenmaal.
(en dat zijn echt niet zo heel veel dingen hoor)
Ze zitten allebei aan de anti biotica (oorontsteking de ene en de andere keelonsteking) ze hebben allebei een paar dagen daarvoor nog koortst gehad.
Tja... dan "moet" dat gewoon even....
is dat nou echt zo raar?