R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Vriendin met DIS / behoorlijk moeizame relatie
Ik weet eigenlijk niet goed waar ik moet beginnen aangezien ik over het onderwerp / situatie wel een heel boek zou kunnen schrijven...
nouja, ik zal hier zo samenvattend mogelijk mijn situatie uitleggen.
Mijn vriendin heeft een dissociatieve identiteitsstoornis (oftewel ook bekend als MPS).
ik heb ik nu meer dan 5 jaar een relatie waarvan we 3 jaar samenwonen.
Het begon al snel nadat we pas samen waren mis te gaan in de gaan. Zelfs al voordat we samen waren eigenlijk... Het viel mij op dat ze soms behoorlijk flipte tegen haar ex vriend op situaties waarvan ikzelf zoiets had van waar komt dit vandaan ? Ze vertelde me dat haar toenmalige vriend dit zelf schuld was en gaf mij redenen op waarom ze zo tegen hem deed. Ik geloofde haar toen der tijd en had zelfs medelijden met haar omdat ze het goed kon laten lijken alsof hij alles schuld was.. Ik en zij wisten nog niks van haar ziekte
Uiteindelijk zijn ik en zij bij elkaar gekomen nadat het uit was met haar ex-vriend.
In het begin leek natuurlijk alles rozengeur en maneschijn, maar na 2 maanden begon het al langzaamaan.
Uit het niets flipte ze voor de meeste kleine dingen, waarna ze achteraf huilend haar spijt betoog waardoor ik natuurlijk begrip had voor haar spijt.
Dit is een tijd lang zo doorgegaan, zo lang dat we nu na 5 jaar nog samen zijn.
Alleen gaat het de laatste tijd van kwaad tot erger en nemen haar DIS verschijnselen toe.
Soms switched ze zo vaak dat ze niet eens meer weet wat ze 5 sec. geleden heeft gezegd / gedaan.
Ze volgt op het moment wel een deel-tijd therapie maar deze is meer gericht op structuur in het dagelijks leven i.p.v. individuele psychotherapie, dus dit helpt ook niet echt en de symptomen lijken alleen maar te zijn toegenomen terwijl ze therapie volgt. Verder geloven ze daar ook niet dat ze DIS heeft omdat ze zich daar anders voor kan doen dan thuis (iets waaraan ze niks kan doen, ze heeft een apart alter voor therapie).
Ik hou echt van haar en daardoor kan ik haar ook niet loslaten (en ik alle begrip voor haar ziekte heb) maar ik merk wel dat ik echt aan mijn grens zit. Het kost mij zoveel energie om hiermee om te gaan dat ik zelf geen energie meer heb om mij uberhaupt gelukkig te voelen / zin in het leven te hebben.
Het hele leven draait in principe om haar ziekte waardoor ik niet meer aan mijn eigen leven toe kom.
En wat krijg ik ervoor terug ? een heleboel stress, blame en onbegrip
.
Ik snap dat er eigenlijk mee zou moeten kappen maar dan denk ik bij mezelf van misschien wordt het ooit wel beter en op de goede momenten passen wij echt goed bij elkaar, alleen haar ziekte staat ertussenin
nouja, ik zal hier zo samenvattend mogelijk mijn situatie uitleggen.
Mijn vriendin heeft een dissociatieve identiteitsstoornis (oftewel ook bekend als MPS).
ik heb ik nu meer dan 5 jaar een relatie waarvan we 3 jaar samenwonen.
Het begon al snel nadat we pas samen waren mis te gaan in de gaan. Zelfs al voordat we samen waren eigenlijk... Het viel mij op dat ze soms behoorlijk flipte tegen haar ex vriend op situaties waarvan ikzelf zoiets had van waar komt dit vandaan ? Ze vertelde me dat haar toenmalige vriend dit zelf schuld was en gaf mij redenen op waarom ze zo tegen hem deed. Ik geloofde haar toen der tijd en had zelfs medelijden met haar omdat ze het goed kon laten lijken alsof hij alles schuld was.. Ik en zij wisten nog niks van haar ziekte
Uiteindelijk zijn ik en zij bij elkaar gekomen nadat het uit was met haar ex-vriend.
In het begin leek natuurlijk alles rozengeur en maneschijn, maar na 2 maanden begon het al langzaamaan.
Uit het niets flipte ze voor de meeste kleine dingen, waarna ze achteraf huilend haar spijt betoog waardoor ik natuurlijk begrip had voor haar spijt.
Dit is een tijd lang zo doorgegaan, zo lang dat we nu na 5 jaar nog samen zijn.
Alleen gaat het de laatste tijd van kwaad tot erger en nemen haar DIS verschijnselen toe.
Soms switched ze zo vaak dat ze niet eens meer weet wat ze 5 sec. geleden heeft gezegd / gedaan.
Ze volgt op het moment wel een deel-tijd therapie maar deze is meer gericht op structuur in het dagelijks leven i.p.v. individuele psychotherapie, dus dit helpt ook niet echt en de symptomen lijken alleen maar te zijn toegenomen terwijl ze therapie volgt. Verder geloven ze daar ook niet dat ze DIS heeft omdat ze zich daar anders voor kan doen dan thuis (iets waaraan ze niks kan doen, ze heeft een apart alter voor therapie).
Ik hou echt van haar en daardoor kan ik haar ook niet loslaten (en ik alle begrip voor haar ziekte heb) maar ik merk wel dat ik echt aan mijn grens zit. Het kost mij zoveel energie om hiermee om te gaan dat ik zelf geen energie meer heb om mij uberhaupt gelukkig te voelen / zin in het leven te hebben.
Het hele leven draait in principe om haar ziekte waardoor ik niet meer aan mijn eigen leven toe kom.
En wat krijg ik ervoor terug ? een heleboel stress, blame en onbegrip
.Ik snap dat er eigenlijk mee zou moeten kappen maar dan denk ik bij mezelf van misschien wordt het ooit wel beter en op de goede momenten passen wij echt goed bij elkaar, alleen haar ziekte staat ertussenin
Lees het boek van Daphne Simeon & Jeffrey Abugel - Feeling Unreal eens.
Niet echt een oplossing voor je probleem ofzo, maar 't boek is vrij verhelderend over dissociatie.
Niet echt een oplossing voor je probleem ofzo, maar 't boek is vrij verhelderend over dissociatie.
Ik zou de ziekte niet alleen de oorzaak vinden.
want dat zou wel stom zijn, alle mensen met een ziekte zouden dan geen relatie aan kunnen gaan.
Je zult er samen afspraken over moeten maken en gewoon zorgen dat ze dan wél psychische hulp wilt aannemen , als ze er niet aan wilt werken, dán heb je wel een goede reden vind ik
want dat zou wel stom zijn, alle mensen met een ziekte zouden dan geen relatie aan kunnen gaan.
Je zult er samen afspraken over moeten maken en gewoon zorgen dat ze dan wél psychische hulp wilt aannemen , als ze er niet aan wilt werken, dán heb je wel een goede reden vind ik
-
Klinkt lullig, maar aan zo'n relatie heb je niks en zij dus uiteindelijk ook niet.
En misschien wordt het inderdaad wel een keer beter, ga het dan maar weer eens proberen. Anders heb je een wel heel erg scheve relatie.
Hiernaast is het toch ook wel fijn en dit geldt voor meerdere TS'rs dat je de Nederlandse taal wat meer machtig zou zijn.
Leest ook prettiger namelijk.
En misschien wordt het inderdaad wel een keer beter, ga het dan maar weer eens proberen. Anders heb je een wel heel erg scheve relatie.
Hiernaast is het toch ook wel fijn en dit geldt voor meerdere TS'rs dat je de Nederlandse taal wat meer machtig zou zijn.
Leest ook prettiger namelijk.
mja bepaalde afspraken zijn wel vaker gemaakt maar sommige alters van haar weten dit niet meer of hebben er gewoon schijt aan en zijn juist eropuit om ruzie te makenquote:Op donderdag 22 juli 2010 10:54 schreef Esmerallda17 het volgende:
Ik zou de ziekte niet alleen de oorzaak vinden.
want dat zou wel stom zijn, alle mensen met een ziekte zouden dan geen relatie aan kunnen gaan.
Je zult er samen afspraken over moeten maken en gewoon zorgen dat ze dan wél psychische hulp wilt aannemen , als ze er niet aan wilt werken, dán heb je wel een goede reden vind ik
Als je bij haar wilt blijven ( en dat vind ik een heel nobel streven, mensen laten elkaar te vaak in de steek om ziektes, elkaar steunen is echte liefde).
Zoek dan zelf eens hulp. Die dat jij gek bent ofzo. Maar het is best zwaar voor je zo.
Bij heel veel instellingen hebben ze ook een traject voor partners en familie enzo.
(bestaat ook voor borderline / verslaving etc).
Ik denk dat jij wel wat extra steun kan gebruiken. Je moet er zelf ook niet onder door gaan dat is niet goed.
Zoek dan zelf eens hulp. Die dat jij gek bent ofzo. Maar het is best zwaar voor je zo.
Bij heel veel instellingen hebben ze ook een traject voor partners en familie enzo.
(bestaat ook voor borderline / verslaving etc).
Ik denk dat jij wel wat extra steun kan gebruiken. Je moet er zelf ook niet onder door gaan dat is niet goed.
Maar komt ze die niet na of wat ?quote:Op donderdag 22 juli 2010 10:56 schreef scorpio85 het volgende:
[..]
mja bepaalde afspraken zijn wel vaker gemaakt maar sommige alters van haar weten dit niet meer of hebben er gewoon schijt aan en zijn juist eropuit om ruzie te maken
Zij moet wel moeite er voor doen, ziekte of niet.
Een ziekte alleen hoeft een relatie niet in de weg te staan (dan zou niemand een relatie kunnen hebben met een ziekte) maar als jullie er aan willen werken en zij doet er niets voor, verziekt ze het zelf botweg gezegd
Dus ik weet niet hoe dat bij jullie gaat ?
-
Uiteraard heb ik al aan hulp gedacht maar ik zou eigenlijk niet weten hoe ik tijd daarvoor kan maken aangezien ik een nogal druk dagelijks leven leid, daarbij heeft mijn vriendin dus ook nog eens te maken met een wiet verslaving wat mede door haar ziekte ook meer uit de hand loopt, en helaas gaan wiet en DIS ook niet echt goed samen.quote:Op donderdag 22 juli 2010 10:56 schreef Daniel1976 het volgende:
Als je bij haar wilt blijven ( en dat vind ik een heel nobel streven, mensen laten elkaar te vaak in de steek om ziektes, elkaar steunen is echte liefde).
Zoek dan zelf eens hulp. Die dat jij gek bent ofzo. Maar het is best zwaar voor je zo.
Bij heel veel instellingen hebben ze ook een traject voor partners en familie enzo.
(bestaat ook voor borderline / verslaving etc).
Ik denk dat jij wel wat extra steun kan gebruiken. Je moet er zelf ook niet onder door gaan dat is niet goed.
Daarbij weigert ze ook medicatie te nemen omdat wiet haar medicatie is, terwijl ik vanuit mijn perspectief merk dat het juist slechter gaat wanneer ze wiet rookt, en zelf ziet ze dit totaal niet in
Mja het ene moment snapt ze precies waar we het over hebben en bv. de dag erna doet / weet ze niet meer waar we het over hebben gehad, dus waardoor ze zich eigenlijk niet aan de afspraak houd. in ieder geval wordt uiteindelijk door haar alles op de ziekte geschoven en in bepaalde mate heb ik hiervoor zeker begrip, het is alleen klote als je hierdoor zelf het onderspit moet delvenquote:Op donderdag 22 juli 2010 10:58 schreef Esmerallda17 het volgende:
[..]
Maar komt ze die niet na of wat ?
Zij moet wel moeite er voor doen, ziekte of niet.
Een ziekte alleen hoeft een relatie niet in de weg te staan (dan zou niemand een relatie kunnen hebben met een ziekte) maar als jullie er aan willen werken en zij doet er niets voor, verziekt ze het zelf botweg gezegd
Dus ik weet niet hoe dat bij jullie gaat ?
hmm begrijpelijk. En klinkt misschien kinderachtig maar ze heeft structuur nodig en iets waardoor ze herinnert word aan der afspraken.quote:
[..]
Mja het ene moment snapt ze precies waar we het over hebben en bv. de dag erna doet / weet ze niet meer waar we het over hebben gehad, dus waardoor ze zich eigenlijk niet aan de afspraak houd. in ieder geval wordt uiteindelijk door haar alles op de ziekte geschoven en in bepaalde mate heb ik hiervoor zeker begrip, het is alleen klote als je hierdoor zelf het onderspit moet delven
Misschien een kalender waar korte afspraken worden besproken! Wat je dagelijks ziet, en met een lief briefje er bij dat ze beide aan herinnert word en niet dat ze alleen een negatieve blik heeft of iets?
-
opsich wel een goed idee maar jammer genoeg zijn er ook alter's die zich hieraan juist niet willen houden, net zoals de een totaal niet wilt blowen en de ander juist niet genoeg kan krijgen (wat ook weer financiele gevolgen met zich mee brengt, die ik moet zien op te lossen.)quote:Op donderdag 22 juli 2010 11:09 schreef Esmerallda17 het volgende:
[..]
hmm begrijpelijk. En klinkt misschien kinderachtig maar ze heeft structuur nodig en iets waardoor ze herinnert word aan der afspraken.
Misschien een kalender waar korte afspraken worden besproken! Wat je dagelijks ziet, en met een lief briefje er bij dat ze beide aan herinnert word en niet dat ze alleen een negatieve blik heeft of iets?
Dit begrijp ik niet zo goed. Wie heeft eigenlijk de diagnose gesteld dat je vriendin schizofreen is?quote:Op donderdag 22 juli 2010 10:49 schreef scorpio85 het volgende:
Ze volgt op het moment wel een deel-tijd therapie maar deze is meer gericht op structuur in het dagelijks leven i.p.v. individuele psychotherapie, dus dit helpt ook niet echt en de symptomen lijken alleen maar te zijn toegenomen terwijl ze therapie volgt. Verder geloven ze daar ook niet dat ze DIS heeft omdat ze zich daar anders voor kan doen dan thuis (iets waaraan ze niks kan doen, ze heeft een apart alter voor therapie).
Dit inderdaad. Was daar niet een hele specifieke test voor? SCID-D ofzo. Verder dacht ik dat je juist een 1 op 1 therapie kreeg bij DIS?quote:Op donderdag 22 juli 2010 11:17 schreef Stali het volgende:
[..]
Dit begrijp ik niet zo goed. Wie heeft eigenlijk de diagnose gesteld dat je vriendin schizofreen is?
Weet je waar het vandaan komt? Jeugdtrauma's?
Edit: heb je een idee hoeveel alters ze heeft? 20, 50? Dat maakt nogal een verschil voor de leefbaarheid denk ik.
[ Bericht 1% gewijzigd door siface op 22-07-2010 11:26:20 ]
I'm a soprano. I have resonance where my brains ought to be.
64= Monoton + Minimal
64= Monoton + Minimal
Ze hebben haar de diagnose borderline gegeven, maar dit komt omdat ze haar switches volgens haar goed kan verstoppen daar. In ieder geval als haar behandelaars haar in een thuis situatie zouden waarnemen zouden ze zeker weten merken dat er meer aan de hand is dan alleen borderline.
Haar ziekte is voortgekomen uit jeugd trauma
Verder heeft mijn vriendin zelf het een en ander over DIS gelezen en ikzelf ook en het is toch wel heel erg herkenbaar.
Als ikzelf zou moeten kijken naar het aantal alter's zou ik zeggen dat het er tussen de 10 en 20 zijn maar soms lopen deze ook in elkaar over waardoor er geen duidelijk scheiding valt te merken en je er dus ook niet op kan aanpassen.
Haar ziekte is voortgekomen uit jeugd trauma
Verder heeft mijn vriendin zelf het een en ander over DIS gelezen en ikzelf ook en het is toch wel heel erg herkenbaar.
Als ikzelf zou moeten kijken naar het aantal alter's zou ik zeggen dat het er tussen de 10 en 20 zijn maar soms lopen deze ook in elkaar over waardoor er geen duidelijk scheiding valt te merken en je er dus ook niet op kan aanpassen.
Volgens mij is het meer een kwestie van: In bepaalde 'alters' ziet ze niet dat ze hulp nodig heeft, gecombineerd met; in bepaalde alters 'gedraagt' ze zich, waardoor t lijkt alsof ze geen hulp nodig is.. of zit ik er nu naast?quote:Op donderdag 22 juli 2010 11:46 schreef Stali het volgende:
Je vriendin wil dus niet geholpen worden, begrijp ik?
Of vlieg ik nu te kort door de bocht?
It starts with a shiver, an itch, a slow boil
nee je zit er zeker niet naast, je ziet het inderdaad correctquote:Op donderdag 22 juli 2010 11:49 schreef Koepert het volgende:
[..]
Volgens mij is het meer een kwestie van: In bepaalde 'alters' ziet ze niet dat ze hulp nodig heeft, gecombineerd met; in bepaalde alters 'gedraagt' ze zich, waardoor t lijkt alsof ze geen hulp nodig is.. of zit ik er nu naast?
Bij mijn weten wordt deze zienswijze, met alters die geen kennis hebben van wat de andere alter gedaan of gezien heeft, helemaal niet algemeen geaccepteerd door NIP psychologen.
Ik vraag me af of ze jou wel de waarheid vertelt over wat er daar bij de hulpverlening wordt gezegd.
Ik vraag me af of ze jou wel de waarheid vertelt over wat er daar bij de hulpverlening wordt gezegd.
Dit lijkt mij ook eigenlijk. Want ja, een hoop van die alters zullen zich ook misschien niet beseffen dat ze niet de enige zijn?quote:Op donderdag 22 juli 2010 11:49 schreef Koepert het volgende:
[..]
Volgens mij is het meer een kwestie van: In bepaalde 'alters' ziet ze niet dat ze hulp nodig heeft, gecombineerd met; in bepaalde alters 'gedraagt' ze zich, waardoor t lijkt alsof ze geen hulp nodig is.. of zit ik er nu naast?
Damn, ts ik heb respect voor je. Dat je in feite gewoon met 10-20 verschillende, waarschijnlijk onuitstaanbare, personen samenleeft.
Maar: zou je het geheel niet eens stiekem kunnen filmen ofzo, om te laten zien aan haar behandelaars wat er werkelijk gebeurd? Of draaf ik nu door? Ben je zelf al eens, buiten haar om gaan praten met een expert in dit soort zaken, misschien heeft hij/zij een oplossing?
I'm a soprano. I have resonance where my brains ought to be.
64= Monoton + Minimal
64= Monoton + Minimal
Of dit. Ik zou zonder haar eens met iemand gaan praten, die verstand van zaken heeft...quote:Op donderdag 22 juli 2010 11:56 schreef Dipkip het volgende:
Bij mijn weten wordt deze zienswijze, met alters die geen kennis hebben van wat de andere alter gedaan of gezien heeft, helemaal niet algemeen geaccepteerd door NIP psychologen.
Ik vraag me af of ze jou wel de waarheid vertelt over wat er daar bij de hulpverlening wordt gezegd.
is ze trouwens toevallig paniekerig voor spiegels?
I'm a soprano. I have resonance where my brains ought to be.
64= Monoton + Minimal
64= Monoton + Minimal
Ik ben niet zo'n voorstander van zo'n huistuinenkeukendiagnose.quote:Op donderdag 22 juli 2010 11:49 schreef Koepert het volgende:
[..]
Volgens mij is het meer een kwestie van: In bepaalde 'alters' ziet ze niet dat ze hulp nodig heeft, gecombineerd met; in bepaalde alters 'gedraagt' ze zich, waardoor t lijkt alsof ze geen hulp nodig is.. of zit ik er nu naast?
Het lijkt mij handiger dat wanneer TS en vriendin denken dat deze problemen spelen om hiervoor gerichte hulp te zoeken en betrek haar ouders er ook in. Ik zou het niet accepteren dat iemand als een onwillig persoon een beetje in de bank gaat zitten blowen om de problemen op te lossen.
Dat is nog altijd een eigen keuze hoor.quote:Op donderdag 22 juli 2010 11:58 schreef siface het volgende:
Damn, ts ik heb respect voor je. Dat je in feite gewoon met 10-20 verschillende, waarschijnlijk onuitstaanbare, personen samenleeft.
vaak weten mensen in n alter wel van het feit dat de andere alters bestaan. Het klinkt n beetje als een makkelijk excuus om dingen die niet goed gaan op n andere alter af te schuivenquote:Op donderdag 22 juli 2010 11:56 schreef Dipkip het volgende:
Bij mijn weten wordt deze zienswijze, met alters die geen kennis hebben van wat de andere alter gedaan of gezien heeft, helemaal niet algemeen geaccepteerd door NIP psychologen.
Ik vraag me af of ze jou wel de waarheid vertelt over wat er daar bij de hulpverlening wordt gezegd.
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Mja over het feit wat er bij de hulpverlening gezegd wordt is ze nogal vaag, ze laat er in ieder geval niet veel over los.quote:Op donderdag 22 juli 2010 11:56 schreef Dipkip het volgende:
Bij mijn weten wordt deze zienswijze, met alters die geen kennis hebben van wat de andere alter gedaan of gezien heeft, helemaal niet algemeen geaccepteerd door NIP psychologen.
Ik vraag me af of ze jou wel de waarheid vertelt over wat er daar bij de hulpverlening wordt gezegd.
is het een idee om samen naar een psycholoog te gaan? Omdat je vertelt dat de "persoonlijkheid" die de therapie volgt niet degene is die je thuis meemaakt
niet i.p.v. de persoonlijke therapie die ze krijgt, maar puur pragmatisch op jullie samen gericht.
niet i.p.v. de persoonlijke therapie die ze krijgt, maar puur pragmatisch op jullie samen gericht.
Op dinsdag 1 november 2016 00:05 schreef JanCees het volgende:
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
Heb wel eens inderdaad voorgeslagen / eraan gedacht om haar te filmen, maar ik merk dat ze agressief reageert als ik dit probeer te doen, en dan bedoel ik ook echt agressief in de zwaarste zin van het woord.. dus dan laat ik het liever.quote:Op donderdag 22 juli 2010 11:58 schreef siface het volgende:
[..]
Dit lijkt mij ook eigenlijk. Want ja, een hoop van die alters zullen zich ook misschien niet beseffen dat ze niet de enige zijn?
Damn, ts ik heb respect voor je. Dat je in feite gewoon met 10-20 verschillende, waarschijnlijk onuitstaanbare, personen samenleeft.
Maar: zou je het geheel niet eens stiekem kunnen filmen ofzo, om te laten zien aan haar behandelaars wat er werkelijk gebeurd? Of draaf ik nu door? Ben je zelf al eens, buiten haar om gaan praten met een expert in dit soort zaken, misschien heeft hij/zij een oplossing?
Verder is ze inderdaad geen fan van spiegels nee, ze probeert ze dan ook zoveel mogelijk te vermijden of ze is er juist door geobsedeerd.
Ga eens gezellig een keertje met haar mee?quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:05 schreef scorpio85 het volgende:
[..]
Mja over het feit wat er bij de hulpverlening gezegd wordt is ze nogal vaag, ze laat er in ieder geval niet veel over los.
Eigenlijk doet ze dus maar zo'n beetje wat ze wil. Er is voor jou geen duidelijke informatie, je hebt volgens mij nog nooit een goed gesprek gehad met de behandelaar(s) over haar aandoening, en ze kan geen medicijnen nemen of proberen iets anders constructiefs te doen want er is altijd wel een alter beschikbaar die niet wil. En bij de psych heeft ze daar controle over maar thuis niet.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:05 schreef scorpio85 het volgende:
Mja over het feit wat er bij de hulpverlening gezegd wordt is ze nogal vaag, ze laat er in ieder geval niet veel over los.
Ik geloof er eerlijk gezegd geen barst van, ik denk eerder dat ze borderline heeft en dat dit alterverhaal een manier is om jou te manipuleren om bij haar te blijven, want zo is ze de onschuld zelve die het allemaal maar overkomt.
Mja gelukkig na meer dan 2 jaar wordt ik binnenkort ook eens uitgenodigd voor een gesprek, ik vind dat dit nogal lang op zich heeft laten wachten.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:07 schreef Stali het volgende:
[..]
Ga eens gezellig een keertje met haar mee?
Ik ben het met je eens. Dat is een mijlpaal.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:09 schreef Dipkip het volgende:
[..]
Eigenlijk doet ze dus maar zo'n beetje wat ze wil. Er is voor jou geen duidelijke informatie, je hebt volgens mij nog nooit een goed gesprek gehad met de behandelaar(s) over haar aandoening, en ze kan geen medicijnen nemen of proberen iets anders constructiefs te doen want er is altijd wel een alter beschikbaar die niet wil. En bij de psych heeft ze daar controle over maar thuis niet.
Ik geloof er eerlijk gezegd geen barst van, ik denk eerder dat ze borderline heeft en dat dit alterverhaal een manier is om jou te manipuleren om bij haar te blijven, want zo is ze de onschuld zelve die het allemaal maar overkomt.
.
Mja aan het verhaal borderline zit ik zelf dus ook wel te denken, maar vaak zie je toch hele duidelijke switches van personen, en dan ook kwa lichaamshouding, taal gebruik, etc.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:09 schreef Dipkip het volgende:
[..]
Eigenlijk doet ze dus maar zo'n beetje wat ze wil. Er is voor jou geen duidelijke informatie, je hebt volgens mij nog nooit een goed gesprek gehad met de behandelaar(s) over haar aandoening, en ze kan geen medicijnen nemen of proberen iets anders constructiefs te doen want er is altijd wel een alter beschikbaar die niet wil. En bij de psych heeft ze daar controle over maar thuis niet.
Ik geloof er eerlijk gezegd geen barst van, ik denk eerder dat ze borderline heeft en dat dit alterverhaal een manier is om jou te manipuleren om bij haar te blijven, want zo is ze de onschuld zelve die het allemaal maar overkomt.
B.v. echt het verschil tussen een oude zeur tante en dan opeens een weerloos klein kind
Je moet het natuurlijk allemaal zelf weten maar als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik het niet allemaal op deze manier accepteren en eens flink druk op de ketel gaan zetten.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:10 schreef scorpio85 het volgende:
[..]
Mja gelukkig na meer dan 2 jaar wordt ik binnenkort ook eens uitgenodigd voor een gesprek, ik vind dat dit nogal lang op zich heeft laten wachten.
Zoals jij het schrijft, dat hou je toch niet vol?
Stali 
Dat kun je prima acteren hoor. Geen probleem.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:12 schreef scorpio85 het volgende:
Mja aan het verhaal borderline zit ik zelf dus ook wel te denken, maar vaak zie je toch hele duidelijke switches van personen, en dan ook kwa lichaamshouding, taal gebruik, etc.
B.v. echt het verschil tussen een oude zeur tante en dan opeens een weerloos klein kind
Het is inderdaad niet vol te houden, maar aan de andere kant voel je je ook schuldig om iemand in de steek te laten vanwege een ziekte.. ergens hoop je toch dat het ooit goed gaat komen, maar ik besef zelf ook wel dat als ik langer zo door moet gaan dat ik zelf geen leven mee overhoud.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:13 schreef Stali het volgende:
[..]
Je moet het natuurlijk allemaal zelf weten maar als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik het niet allemaal op deze manier accepteren en eens flink druk op de ketel gaan zetten.
Zoals jij het schrijft, dat hou je toch niet vol?
Artsen hebben gezegd dat ze borderliner is. TS en vriendin stellen zelf de diagnose DIS. Niemand stelt hier op het forum een diagnose he?quote:
nee maar ik heb al een paar ziektes langs zien komen, vandaarquote:Op donderdag 22 juli 2010 12:17 schreef Stali het volgende:
[..]
Artsen hebben gezegd dat ze borderliner is. TS en vriendin stellen zelf de diagnose DIS. Niemand stelt hier op het forum een diagnose he?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Het gaat niet vanzelf goed komen, zoveel is zeker. Zou toch echt samen hulp gaan zoeken hoor.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:16 schreef scorpio85 het volgende:
[..]
Het is inderdaad niet vol te houden, maar aan de andere kant voel je je ook schuldig om iemand in de steek te laten vanwege een ziekte.. ergens hoop je toch dat het ooit goed gaat komen, maar ik besef zelf ook wel dat als ik langer zo door moet gaan dat ik zelf geen leven mee overhoud.
We diagnosticeren haar niet, hij heeft het zelf over borderline in de OP en wat is er precies mis met twijfelen aan een ongeloofwaardig verhaal?quote:
Ja zou dit zelf ook graag willen maar ik weet zeker dat als ik bij een behandelaar spreek over haar kenmerken dat ze dan alles gaat ontkennen en agressief wordt.. (dit gebeurd soms al als ik haar alleen aanspreek op haar gedrag.)quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:19 schreef Stali het volgende:
[..]
Het gaat niet vanzelf goed komen, zoveel is zeker. Zou toch echt samen hulp gaan zoeken hoor.
Je weet dat je in R&P zitquote:Op donderdag 22 juli 2010 12:18 schreef Re het volgende:
nee maar ik heb al een paar ziektes langs zien komen, vandaar
Uitmaken/pauze inlassen en voor jezelf kiezen, vooral nu de behandeling een averechts effect lijkt te hebben en ze haar ziekte lijkt te ontkennen. Misschien een harde maatregel, maar je staat je eigen geluk in de weg en dat kan nooit de bedoeling zijn van een relatie.quote:Op donderdag 22 juli 2010 10:49 schreef scorpio85 het volgende:
Ik weet eigenlijk niet goed waar ik moet beginnen aangezien ik over het onderwerp / situatie wel een heel boek zou kunnen schrijven...
nouja, ik zal hier zo samenvattend mogelijk mijn situatie uitleggen.
Mijn vriendin heeft een dissociatieve identiteitsstoornis (oftewel ook bekend als MPS).
ik heb ik nu meer dan 5 jaar een relatie waarvan we 3 jaar samenwonen.
Het begon al snel nadat we pas samen waren mis te gaan in de gaan. Zelfs al voordat we samen waren eigenlijk... Het viel mij op dat ze soms behoorlijk flipte tegen haar ex vriend op situaties waarvan ikzelf zoiets had van waar komt dit vandaan ? Ze vertelde me dat haar toenmalige vriend dit zelf schuld was en gaf mij redenen op waarom ze zo tegen hem deed. Ik geloofde haar toen der tijd en had zelfs medelijden met haar omdat ze het goed kon laten lijken alsof hij alles schuld was.. Ik en zij wisten nog niks van haar ziekte
Uiteindelijk zijn ik en zij bij elkaar gekomen nadat het uit was met haar ex-vriend.
In het begin leek natuurlijk alles rozengeur en maneschijn, maar na 2 maanden begon het al langzaamaan.
Uit het niets flipte ze voor de meeste kleine dingen, waarna ze achteraf huilend haar spijt betoog waardoor ik natuurlijk begrip had voor haar spijt.
Dit is een tijd lang zo doorgegaan, zo lang dat we nu na 5 jaar nog samen zijn.
Alleen gaat het de laatste tijd van kwaad tot erger en nemen haar DIS verschijnselen toe.
Soms switched ze zo vaak dat ze niet eens meer weet wat ze 5 sec. geleden heeft gezegd / gedaan.
Ze volgt op het moment wel een deel-tijd therapie maar deze is meer gericht op structuur in het dagelijks leven i.p.v. individuele psychotherapie, dus dit helpt ook niet echt en de symptomen lijken alleen maar te zijn toegenomen terwijl ze therapie volgt. Verder geloven ze daar ook niet dat ze DIS heeft omdat ze zich daar anders voor kan doen dan thuis (iets waaraan ze niks kan doen, ze heeft een apart alter voor therapie).
Ik hou echt van haar en daardoor kan ik haar ook niet loslaten (en ik alle begrip voor haar ziekte heb) maar ik merk wel dat ik echt aan mijn grens zit. Het kost mij zoveel energie om hiermee om te gaan dat ik zelf geen energie meer heb om mij uberhaupt gelukkig te voelen / zin in het leven te hebben.
Het hele leven draait in principe om haar ziekte waardoor ik niet meer aan mijn eigen leven toe kom.
En wat krijg ik ervoor terug ? een heleboel stress, blame en onbegrip
Ik snap dat er eigenlijk mee zou moeten kappen maar dan denk ik bij mezelf van misschien wordt het ooit wel beter en op de goede momenten passen wij echt goed bij elkaar, alleen haar ziekte staat ertussenin
Ik heb ook voor mezelf gekozen. Ze komt er wel weer overheen. Meestal hebben mensen die lijden aan BPS of MPS, hoe lullig ook voor jou, snel een ander 'slachtoffer' waar ze hun zieleleed op kunnen projecteren.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Dat moet je dan maar ondergaan. Het is of dit of het houdt een keer op.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:21 schreef scorpio85 het volgende:
[..]
Ja zou dit zelf ook graag willen maar ik weet zeker dat als ik bij een behandelaar spreek over haar kenmerken dat ze dan alles gaat ontkennen en agressief wordt..
Maar dan heb jij er in ieder geval alles aan gedaan en hoef je niet uit schuldgevoel bij haar te blijven. Dat laatste is trouwens sowieso onzin maar ik kan me voorstellen dat je wel zoveel om haar geeft om het niet zomaar op te geven.
Heb je wel iemand met wie je erover kunt praten? Je ouders bijv? Of haar ouders?
Ik denk eerlijk gezegd dat ze die vervelende 'alters' in therapie niet laat zien en niet wil dat jij erover vertelt omdat ze denkt dat de hulpverlening dit niet gaat geloven. Maar als het echt zo is, is het natuurlijk wel beter voor haar als je inderdaad die confrontatie aangaat en haar dan maar boos laat worden... Hoe kunnen ze haar immers behandelen voor iets waar ze niets van af weten?
De confrontatie aangaan met iemand die lijdt aan BPS/MPS? Succes. 
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
In zowat ieder topic in R&P wordt er over borderline etc. gepraat en nooit is het een probleem. Er wordt aan deskundig gestelde diagnoses van autisme getwijfeld want autisme bestaat niet blabla ijskastmoeder. En nu komt er iemand met een verhaal wat rammelt aan alle kanten en nu gaat het ineens te ver om de vriendin van TS niet op dr woord te gelovenquote:
Ik begrijp werkelijk niet wat je punt is, ik vind het een heel normaal en respectvol topic.
Dan wordt er in ieder geval wel meteen duidelijk dat er iets aan scheelt.quote:Op donderdag 22 juli 2010 12:28 schreef goofy_goober het volgende:
De confrontatie aangaan met iemand die lijdt aan BPS/MPS? Succes.
Alsof dat, adh van het verhaal van de ts, nog niet duidelijk genoeg was.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
|
|
Vriendin met DIS / behoorlijk moeizame relatie
