Het Grote Dobbelsteenavontuur 2010 # 3: Het complete verslag!

quote:

Op donderdag 5 augustus 2010 22:26 schreef El_Bassie het volgende:
Wat een ontzettend lange rodelbaan. Jullie braken trouwens niet echt snelheidsrecords.

We hadden anderhalf uur in de rij gestaan. Ik wilde er zo lang mogelijk van genieten. Of zo.

Vrijdag 16 juli; Graz – Bad Blumau #1

Na een warme nacht ben ik als eerste wakker. Een snelle douche later loop ik de straat op om een sigaret te roken. In de etalage van een winkeltje zie ik een uitstekend cadeau voor Costa. De winkel is alleen nog gesloten. Dat koop ik wel als Costa de auto haalt. Na het ontbijt, dat wederom is inbegrepen bij het hotel, staan we voor een keuze: bezoeken we Schloß Eggenberg met de Alte Galerie en de State Rooms (even) dat aan de andere kant van de stad ligt, of de Schloßberg en het Kunsthaus die we vanuit het hotel kunnen zien (oneven). De drie is duidelijk.

We wandelen de brug over de Mur over en hebben daarvandaan een mooi zicht op de Murinsel:



De Schloßbergbahn is nog gesloten, omdat we te vroeg zijn, dus we lopen richting de Hauptplatz om ergens een kop koffie te scoren. De koffie in het hotel was weer eens vreselijk. Maar voordat we een café tegenkomen, zie ik links een entree tot de berg. Nadere inspectie leert ons, dat er een lift in de berg zit. Dat is nog eens handig. Jammer genoeg is hij van glas. Hoogtehelden als we zijn, nemen we toch plaats in de lift. Boven stappen we enigszins opgelucht uit en blijken direct naast het posterbeeld van Graz te staan, namelijk de Glockenturm:



Daarvandaan hebben we een goed uitzicht over de stad:



Links het Kunsthaus, rechts de Mariahilf-Kirche met daarvoor de Murinsel. Ons hotel zit tussen het Kunsthaus en de Mariahilf-Kirche. Op de Schloßberg vinden we een bord dat diverse Europese steden aanwijst. De Nederlandse steden worden vertegenwoordigd door Amsterdam en Groningen. Groningen blijkt 20 km dichterbij te liggen. Vorig jaar mocht ik naar Amsterdam wijzen, dit jaar laat ik die eer aan Costa die daar, getuige de foto, ontzettend blij mee is:



Verder vinden we een thermometer. Het is net negen uur en nu al 30 graden:



Het belooft weer een hete dag te worden. De Schloßberg is zeker een bezoek waard als je in Graz bent, maar alle cafés gaan niet open voor 10 uur. Voor cafeïne-verslaafde Costa is dat geen doen. Met de inmiddels werkende Schloßbergbahn gaan we naar beneden:



Erg steil, maar met cafeïne en theïne in het vooruitzicht veranderen zelfs wij in hoogtehelden:



Beneden zijn wederom geen open cafés te vinden, dus dan maar geen dobbelsteenbeslissing. Sommige zaken gaan voor de dobbelsteen. De eerste de beste mogelijkheid die zich voordoet, gaat het worden:



De Murinsel gaat net open en Costa en ik zijn de eerste bezoekers van de dag. Ik neem plaats in een wel heel gemakkelijke bank:



De theïne doet zijn werk en al gauw waag ik een bezoek aan het toilet. En die is een foto waard:



Stipt om 10 uur lopen we het Kunsthaus in. Wat we erover kunnen vertellen is dit: mooi van buiten, niks van binnen. Dat kan ook liggen aan de huidige tentoonstelling. Hier dan maar een foto van ons hotel en de achterkant van het Kunsthaus:



Mijn plan om ongemerkt een cadeau voor Costa te halen valt in duigen als ik hem mijn tas meegeef terwijl hij de auto haalt. Daar zit m'n portemonnee in. Als hij terugkomt met de auto en deze volgeladen is, vraag ik hem even te blijven zitten en niet te kijken. Ik sprint naar de winkel, koop het item en sprint weer terug naar de auto, waar ik het cadeau in de kofferbak leg. Op naar het drielandenpunt van Oostenrijk, Hongarije en Slovenië!

Na een lange rit door de landerijen van Steiermark en het zuiden van Burgerland vinden we eindelijk een duidelijk bord:



Maar daar mogen we dus niet in. Net als in Buchboden toen we op zoek waren naar het epicentrum. Hier is echter één duidelijk verschil: geen boete tot ¤ 700. Althans, het staat er niet op. . Ik vraag Costa om Die Antwoord – Enter The Ninja weer eens aan te zetten. Als we dan toch de wet breken vereist dit een ninja-actie. Na een rit dwars door het bos en over zandpaadjes, komen we aan bij het punt, waar ik de dobbelsteen op het drielandenmonument plaats:



Costa schiet verder nog wat obligate foto's van alle zijden van het monument, terwijl ik zijn cadeau uit de achterbak pak. Vol ongeloof kijkt Costa me aan als hij het uitgepakt heeft:



Wie wil nou geen ninja-trainingszwaard?

In het volgende deel: een oude eikel (Europa's oudste om precies te zijn), Hundertwasser #4, zwembroeken aan, een lopend buffet en het saunabezoek met een saunameester. En een band met oude jazzmusici.

Vrijdag 16 juli; Graz – Bad Blumau #2

Het drielandenpunt in een haast achterlatend zetten we koers naar Bad Blumau voor deel 4 van de Hundertwasseropdracht. Het thermeepark van Bad Blumau is geheel door Hundertwasser ontworpen en heeft een groot zwembad. En dat is precies wat we nodig hebben in dit hete weer. Onderweg komen we een bord tegen: langs de weg staat Europa's oudste eik. Dat vraagt om een stop voor een foto van de eik:



Van een afstand zien we hem staan. Het is alleen wel op privégebied, maar als je je kalm houdt, mag je de eik bezoeken:



De eik van dichtbij.



De eik met de dobbelsteen.

Niet veel later komen we aan bij Rogner Bad Blumau:



Alwaar we bij de receptie de obligate foto schieten waarbij ik een aantal vingers omhoog hou:



UIO_AMS bij een model van het thermeepark met 4 vingers omhoog om aan te geven dat dit het vierde werk van Hundertwasser is dat we bewust bezoeken.

Dat we gaan zwemmen, staat wel vast. De hitte is niet leuk meer. Maar wat nog meer? Welnu, in dit thermeepark is veel mogelijk komen we snel achter. De opties voor de dobbelsteen:

1. Zwemmen.
2. Zwemmen en diner.
3. Zwemmen en diner en overnachting.
4. Zwemmen en diner en overnachting en saunakuur.
5. Zwemmen en diner en overnachting en wellnesskuur.
6. Zwemmen en diner en overnachting en saunakuur en wellnesskuur.

Dankzij een 4 heeft m'n portemonnee aardig te lijden, maar het had erger gekund. Al is het bezoek aan een sauna onder leiding van een holistische saunameester als het buiten bijna 40 graden is, niet mijn idee van lol. We boeken de laatste kuur van de dag die om 20.30 uur begint.

De kamer in het hotel is prima, maar de badkamer is briljant:



Ik heb alleen geen idee waarom ik hier als een hiphop idioot op de foto sta. Wel hou ik weer vier vingers omhoog. Per hand. In de kamer doet Costa zijn uiterste best om een impressie te geven van een olijke laborant:



Mijn impressie is wat minder:



In onze badjassen begeven we ons naar het zwembad. Onderweg komen we erachter dat Hundertwasser niet alleen een hekel had aan rechte lijnen, maar ook aan gelijke vloeren:



Het buitenbad ziet er in ieder geval uitnodigend uit:



De rest van de middag verblijven we in het zwembad en de omliggende cafés. Het diner blijkt een lopend buffet met een aantal vastgestelde menu's. Ik dobbel de forel als hoofdgerecht en Costa de eendenborst. In dit hippiedorp is alles natuurlijk biologisch verantwoord en ik met zeggen, het smaakt prima. Het hele thermeepark is prima. Alleen de irritante polsbandjes zijn een minpunt.

Stipt om 20.30 uur staan we in de sauna. (Geen foto's, dat lijkt me duidelijk.) De holistische saunameester blijkt een man met een stok. Enige vorm van angst maakt zich van mij meester. Wat is hij van plan met die stok? De overige leden van de saunakuurgroep lijken zich minder zorgen te maken en volgen hem de saunaruimte in. Nooit geweten dat er zoveel verschillende soorten sauna's bestaan.

We beginnen met een aromatische sauna van ongeveer 40 graden en onze saunameester geeft uitleg over waar het allemaal goed voor is. Mijn Duits is sinds de wijn van het diner behoorlijk achteruit gegaan, dus ik kan er geen herhaling van geven. Wellicht weet Costa nog iets. De volgende sauna is ook een aromatische van 40 tot 45 graden, maar dan met andere kruiden. Ik luister al helemaal niet meer, maar droom weg. Na deze twee opwarmertjes beginnen we aan een kolen-gestookte sauna van 55 tot 60 graden die gevolgd wordt door een hout-gestookte sauna die net zo warm is. Het ruikt er alleen lekkerder en het voelt iets fijner aan. Maar dat was mijn perceptie. De man met de stok blijft enthousiast doorlullen over de verschillende kwaliteiten, maar met de stok doet hij gelukkig niets.

We begeven ons naar buiten, waar de laatste twee sauna's staan. Met 90 tot 95 graden zijn we eindelijk bij het echte werk gekomen. Terwijl hij water over de kolen gooit, praat de beste man over de verschillen tussen de Finse en Zweedse sauna. Mijn hersenen hebben bijna hun kookpunt bereikt dus ik kan het al helemaal niet meer navertellen wat die verschillen dan wel niet zouden zijn. Alles in me staat in de hens. Maar dan pakt onze saunameester zijn stok. Ik sta gelijk op scherp, maar met een paar handbewegingen heeft de saunameester zijn handdoek om de stok gewikkeld en begint als een volleerde vlaggenzwaaier in het rond te zwaaien. De snelle circulatie van de lucht heeft zijn effect: ik ben gaar tot op het bot en kan nauwelijks nog ademen. Ook Costa heeft het moeilijk. En als een oud inwoner van Finland het moeilijk heeft in de sauna, vind ik dat ik in m'n recht sta om de deur te openen en mezelf te verdrinken in het ijskoude dompelbad. De schok van het ijskoude water doet mijn lichaam goed. De scherpte is terug, mijn Duits is weer vloeiend: Ich gehe ins Bar. .

Na een verfrissende douche lopen Costa en ik naar de bar, waar een groepje jazzmusici staan te spelen. Wij nemen plaats op het buitenterras aan het zwembad. Naast ons zitten twee jonge vrouwen en achter ons zit een groep bestaande uit mannen en vrouwen van uiteenlopende leeftijden. Vast een uitje van het werk. Voor ons staan twee jochies bij een vuurkorf. Vader doet voor hoe je diverse zaken in de fik kan steken en al gauw volgen ze zijn voorbeeld. Moeder kan trots zijn!

Een paar uur later vallen we in slaap.

In het volgende deel: dobbelen voor een souvenir, de rodewijnstraat met opvallend veel kilometers zonder wijn, Hundertwasser #5 in een wegrestaurant, meer hitte en een bedenkelijke club in Wenen.

Misschien kan Samuiorai je geheugen opfrissen:

Ja ja ja, ik ben niet snel in een karretje op een lange stalen buis. Nu weet ik het wel.

quote:

Op maandag 9 augustus 2010 21:35 schreef Cat22 het volgende:
Dit blijft hij nog jaren horen he?

Welnee. Costa weet wel dat zaken als snelheid en gadgets mij geen bal interesseren. Wij vormen gewoon een goed team wat dat betreft. Hij rijdt graag, ik kan mij vermaken met kaartlezen en informatie over bestemmingen inwinnen, hij filmt en fotografeert graag en ik vind het erg leuk om het verslag te schrijven en niet zo erg om voor de camera's te staan. Al moet ik wel zeggen dat Costa een stuk fotogenieker is dan ik.

En een ander pluspunt is, dat we een verschillende smaak in vrouwen hebben. Als we een leuk duo tegenkwamen, was het vrij snel duidelijk dat hij voor de één en ik voor de ander ging.