Het Grote Dobbelsteenavontuur 2010 # 3: Het complete verslag!

quote:

Op woensdag 28 juli 2010 22:28 schreef k_man het volgende:
Ah. Op het filmpje vind ik de schans toch ook wel mooi hoor.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat ziet er een stuk beter uit. Hadden we toch naar een andere locatie moeten gaan.

quote:

Op woensdag 28 juli 2010 23:03 schreef gothic-blackie het volgende:
het is toch wel grappig dat je door de filmpjes de tekst niet alleen leest maar het in gedachten ook met je stem hoort vertellen (tenminste heb ik, en ik zal vast een steekje los hebben ergens )

Ach, zo vreemd is dat toch niet. Ik denk altijd: 'Wie is toch die idioot die ze mij hebben laten nasynchroniseren? Zo klink ik toch helemaal niet?' En dat ondanks het feit dat ik op meerdere filmpjes nu m'n eigen stem heb gehoord zoals die werkelijk is.

Ik zie nu pas de aangepaste ondertitel en signature van Costadibalkoni. Zit ik weer net als het hele dobbelsteenavontuur met dat nummer in m'n hoofd.

quote:

Op woensdag 28 juli 2010 21:38 schreef costadibalkoni het volgende:

Het filmpje eindigt met de opmerking dat de weblog het volgende filmpje is, maar daar zit de Grossglockner Hochalpenstrasse nog tussen. Toch? Of is dat filmpje niet geslaagd?

quote:

Op vrijdag 30 juli 2010 17:57 schreef costadibalkoni het volgende:
Zeker, Ik ben dan ook druk bezig, helaas moet het filmpje even overnieuw gemaakt worden omdat iMovie niet helemaal meewerkt. Ik ben alleen nog aan het twijfelen of ik 1 filmpje maak met het dobbelen voor de weblogopdracht en het uitvoeren ervan (wel zo makkelijk voor het weblog) of toch twee, waarin in het eerste filmpje ook Grossglöcknerhochaplenstraße zit.

Hou ze maar gescheiden. Dus één voor de weblog en één over de Grossglockner Hochalpenstrasse.

Woensdag 14 juli; Innsbruck – Zell am See #2

Op naar de Grossglockner Hochalpenstrasse! Vanuit Lienz vertrekken we naar het noorden. Bij Heiligenblut begint deze echt. We zetten de auto stil om een foto te nemen van de Pfarrkirche St. Vincent, waarbinnen volgens de overlevering een relikwie met het bloed van Christus wordt bewaard.



Dat is een dobbelsteenworp waard. Of we naar binnen zijn gegaan en de beklimming van de Grossglockner Hochalpenstrasse zie je in het volgende filmpje:

We rijden weg uit Heiligenblut en betalen de tol van ¤ 28,-. Zeker niet de goedkoopste route aller tijden, maar nog altijd goedkoper dan de 10 km snelweg in Zwitserland.



Hier zie je de Grossglockner en een deel van de gletsjer. Tip voor de geïnteresseerden: Mocht je ooit hier naar toe gaan, rij dan de overdekte parkeergarage in en rij deze helemaal naar boven. Op deze hoogte kom je trouwens ook de bergmarmot tegen:



Vanaf de Grossglockner rijden we weer terug naar de Hochalpenstrasse om het hoogste punt van onze reis, de Hochtor-pass op 2504 meter hoogte, te passeren:



Vandaaruit hebben we een mooi uitzicht over de Grossglockner Hochalpenstrasse:



Een mooie route en de ¤ 28,- meer dan waard. Dan zetten we koers naar Zell am See voor het tweede werk van Hundertwasser; een fontein in de tuin van het Grand Hotel aldaar:



UIO_AMS met twee vingers omhoog om aan te geven dat dit werk nr 2 van Hundertwasser is, dat we bewust bezoeken tijdens deze trip.

Wat niet echt opvalt op de foto, is de enorme hoeveelheid moslims die naar Zell am See zijn gekomen. We zagen hier meer hoofddoekjes dan we in de rest van Oostenrijk zijn tegengekomen. Navraag bij een moslimcollega leert me dat bij zijn weten niets bijzonders in Zell am See is dat specifiek moslims zou moeten aantrekken. Maar ook hij vond het opvallend toen ik hem erover vertelde.

Nu we toch in het Grand Hotel zijn, besluiten we te dobbelen of we in de hoteltuin zullen dineren en elders in de stad overnachten (even), of te overnachten in het Grand Hotel en elders te dineren (oneven). Ik gooi een twee. Dineren in de hoteltuin en elders overnachten dus. Volgens de Rough Guide hou ik dan nog 6 opties over om te overnachten over. Uiteraard zijn er veel meer mogelijkheden in Zell am See, maar dat is wel een mooi dobbelaantal. Ik gooi een 4: Hotel Lebzelter mag ons ontvangen. Het is nog geen etenstijd, dus we checken eerst in. Wederom hebben we geluk. Ze hebben een kamer met bed en slaapbank voor ons.

[Foto’s kamer? Die zijn er niet. ;(.]

Na het parkeren van onze grote en vooral ook brede auto in een veel te nauwe ruimte, begeven we ons weer richting het Grand Hotel. We hebben geluk: het laatste ongereserveerde tafeltje in de tuin is voor ons. Naast á la carte heeft het restaurant ook 2 menu’s: het klassieke menu (die Costa dobbelt) en het heimische menu (dat ik dobbel). We laten het ons zeer smaken.



Uitzicht over het meer van Zell.



Lamsvlees als onderdeel van het heimische menu.



Forel als onderdeel van het klassieke menu.

Het ideaalbeeld van een mooie ligging en een prima keuken kan echter wreed verstoord worden door het inhuren van Guitar Tony. Helaas is exact dat hetgene dat het Grand Hotel had gedaan. De volledige speellijst van Tony zullen we niet geven, maar als we zeggen dat daar ondermeer van uitmaakten: Volare, Guantanamera en La Cucaracha, zegt dat wel genoeg.

We weten dan ook niet hoe snel we weg moeten wezen na het eten en lopen een stukje langs het water. Daar zien we opeens een enorm opgefokte Ford Mustang staan met kentekenplaten uit Kuwait. En als je dan toch stickers op je auto plakt in een vreemde taal, zorg dan wel dat het correct gespeld is:



De grappigste tekst hebben we helaas niet op de foto staan. Helemaal hilarisch wordt het als je een reis langs allerlei Europese landen maakt en van de omtrek van het land een sticker maakt met daarin de naam van het land en deze op de motorkap plakt:



Hij zal ondertussen wel hier zijn, dus: Welkom in Praguay!

Als we teruglopen naar het centrum van Zell am See valt gelijk iets op: Hoe verder van het meer, hoe minder hoofddoekjes en hoe meer lederhosen en dirndls. Op het terras genieten we nog wat na van de lokale geneugtes:



En dan is het tijd voor bed.

[ Bericht 5% gewijzigd door UIO_AMS op 05-08-2010 22:55:40 (filmpje erbij) ]

quote:

Op vrijdag 30 juli 2010 23:45 schreef costadibalkoni het volgende:
Ah ja...Guitar Tony:'I can say thank you, in 30 languages'. Welk een prachtig repertoire had 'ie he.
Hij paste wel prima bij de vergane glorie van het Grand Hotel vond ik.

Jij hebt vast nog wel een paar andere teksten van die auto voorhanden.

Donderdag 15 juli; Zell am See – Graz #1

Wederom is het ontbijt inbegrepen bij het hotel en heeft de dobbelsteen dus weinig te beslissen. En het ontbijt in Hotel Lebzelter is uitstekend. Deze vierde dag van het grote dobbelsteenavontuur in Oostenrijk kan niet beter beginnen. Vandaag staat op het programma het bezoek aan UNESCO World Heritage site Hallstatt Dachstein / Salzkammergut Cultural Landscape, een gebied van grote schoonheid. Dat belooft wat na de schitterende rit van gisteren. En we moeten ook naar Flachau om de weblogopdracht uit te voeren. In een plastic opblaasbal een heuvel afrollen.

Bij de dames van de hotelreceptie vragen we naar meer informatie over zorbing in Flachau, maar helaas komen alleen meewarige blikken ons toe. Costa probeert het op een andere wijze: 'Het is een soort van extreme sport.' Niet dat de dames daar veel wijzer van worden, maar we hebben ons nu wel gepresenteerd als een stel durfals.

Op goed geluk gaan we dan maar naar Flachau. Twee routes leiden daarheen: oneven is de langere toeristische route, even is de snelweg route. Met een 3 pakken we de langere route. Onderweg hebben we mooie uitzichten:



Uiteindelijk bereiken we Flachau en hebben we kans om het filmpje voor de weblog te schieten:

Enigszins terneergeslagen nemen we weer plaats in de auto. Wat nu? Laten we eerst maar eens naar Hallstatt gaan en daar verder bedenken wat we gaan doen. We rijden de snelweg op en al gauw komen we bij de afslag naar Hallstatt. Volgens de kaart tenminste. In werkelijkheid blijkt de weg naar Hallstatt ver onder ons door te gaan zonder afslag van de snelweg. In plaats van oostwaarts rijden we nu westwaarts. Oeps.

Om de stemming in de auto wat te verbeteren, doen we The Best of Tom Jones in de cd-speler. Dit werkt. Het feit dat ik een andere afslag naar Hallstatt vind op de kaart, werkt ook mee. Een stukje om, maar wat geeft dat? De volgende afslag volgens de kaart bestaat in werkelijkheid gelukkig wel en we bevinden ons op de weg naar Hallstatt. Halverwege rijden we door Abtenau, een mooi plaatsje in het dal, als ik plotseling een bord zie staan: Sommerrodelbahn Abtenau! Met 1980 meter de langste van Europa! Dit vraagt om een beslissing van de dobbelsteen. Immers, zomerrodelen stond ook tussen de weblogopties en is, net als zorbing, ook een manier om van een berg af te gaan:

Opdracht voltooid, als je het mij vraagt. Al durf ik het geen soort van extreme sport te noemen. Een plaatje van boven:



De hele exercitie heeft behoorlijk lang geduurd, in ieder geval veel langer dan verwacht, en dus rijden we door naar Hallstatt:



Daar dobbelen we gelijk voor de lunch:



Het eerste restaurant dus. Daar aangekomen vragen we de serveerster naar 3 aanraders van het menu. Het blijkt dat de kleine kaart ook maar 3 gerechten kent. Dat maakt het ook voor de serveerster eenvoudiger. Costa dobbelt voor ons beiden een worstsalade:



Verrassend lekker! Na het eten lopen we nog een rondje door Hallstatt en schieten wat plaatjes van de omgeving:





Het is er mooi, maar niet uitzonderlijk mooi voor een UNESCO-site. En het is weer erg warm. Sinds we Nederland verlaten hebben, is het elke dag wel boven de 35 graden geweest. Gelukkig heeft de auto een airco en die zetten we ook gelijk aan als we plaatsnemen in de auto. Maar waar heen? We kunnen de toeristische route door het hart van Oostenrijk nemen in de richting van Graz en dan onderweg ergens overnachten (oneven), of de snelwegroute naar Graz (even). In de auto gooi ik een 6. De snelweg dus.

Onderweg moeten we door de Gleinalmtunnel van 8,3 km lengte. De langste tunnel tijdens onze trip. Denken we. Maar dan rijden we bij Graz een tunnel in van 10,3 km lengte. Het is laat in de middag, maar we hebben nog tijd om even buiten Graz in het plaatsje Bärnbach de St. Barbara kerk te bezoeken. Deze is ook door Hundertwasser onder handen genomen:





UIO_AMS houdt 3 vingers omhoog om aan te duiden dat dit het derde werk van Hundertwasser is dat we bewust opzoeken. Nog 2 te gaan en deze opdracht is volbracht. Wat helaas op de foto te zien is, zijn de 6 poorten buiten de kerk die aan weerszijden symbolen hebben van 11 verschillende religies en 1 zonder symbool voor de atheïstische medemens.

Via een landelijke route rijden we naar Graz. Onderweg komen we dan langs het geboortehuis van Der Governator in het dorpje Thal. Aanwijzingen van zijn afkomst zijn niet moeilijk te vinden:



Zomaar één van de vele borden over de beroemdste zoon van Thal in het dorp.



Het bezoekerscentrum dat net gesloten was.



Costa voor de school van Arnold, met inspirerende teksten van de man zelf.



Het geboortehuis. Saillant detail: op de deurknoppen staan de initialen A S. Dus dat is duidelijk.

In het volgende deel: Het hotel in Graz, hoe een Russische haar diepste angsten kenbaar maakte, de zoektocht naar een restaurant, een tent voor potten, donder en regen, een grijze DJ onder een lekkende overkapping en ijs. Veel ijs. En een reddende engel met een bankpas.

[ Bericht 1% gewijzigd door UIO_AMS op 05-08-2010 22:59:36 (Filmpjes erbij) ]

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 23:17 schreef Fogel het volgende:
Flinke scheur daar nabij het epicentrum

We vonden ook dat de bewoners behoorlijk kalm waren gebleven in dit onlangs getroffen gebied.

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 23:15 schreef costadibalkoni het volgende:
Tja, ik kan mij vaag nog iets herinneren met:

'I am fun, I am joy, if you want funjoy follow me'

Maar dat is het dan ook wel.

O ja, de funjoy sticker.

quote:

De ruzie met iMovie is inmiddels beslecht. Helaas zijn op het slagveld wel twee filmpjes gesneuveld. Ik moet ik de filmpjes van de Grossglöknerhochalpstraße en de weblog opdracht opnieuw maken. Dat gaat nog wel even duren helaas....

Dat is spijtig om te horen.

Concentreer je anders maar op de filmpjes voor de weblog. Dus één over zorbing en één over zomerrodelen. Volgens mij is het filmpje over de Grossglockner niet de meest interessante.

Zijn jullie ook zo benieuwd naar het volgende deel van het verslag?

Ik ben nu aan het typen over het avondprogramma in Graz. Geef me nog een uurtje, want ik moet ook nog de foto's verkleinen en uploaden en zo.

Donderdag 15 juli; Zell am See – Graz #2

Vanuit Thal is het slechts een paar kilometer naar het centrum van Graz. In de auto dobbelen we dan ook voor het hotel.



De Rough Guide biedt uitkomst voor de verdeling: 6 hotels in het centrum. De verdeling is:

1. Erzherzog Johann
2. Grand Hotel Wiesler
3. Grazerhof
4. Mariahilf
5. Schlossberg
6. Weitzer



Mariahilf dus. Het navigatiesysteem kent het hotel en binnen een mum van tijd sta ik binnen met de vraag of ze een kamer hebben met twee bedden. Dat hebben ze en ik geef het goede nieuws door aan Costa die in de auto is blijven zitten. We zetten de spullen bij de receptie neer en Costa gaat op zoek naar de parkeergarage, mij achterlatend bij de mooie receptioniste.

Er zit niets anders op dan een praatje met haar aan te knopen:

'Hello, where are you from?'
'From Russia.'
'Ah, so what brought you to Graz?'
'My parents.'

Juist. Deze conversatie verloopt vlekkeloos.

'Have you been living here for a long time?'
'We came here when I was ten years old. That's ten years ago.'

Twintig dus. Net te jong.

'And do you like it here?'
'It's okay. Where are you from?'
'I'm from Amsterdam.'
'Ah.'

Hmm, dit is een wel erg neutrale 'Ah.'. Dit vraagt om meer.

'It's a nice place. You should visit is sometime.'
'Yes, well, maybe. I don't know.'

Iets zit haar dwars. Ik besluit door te vragen.

'You're not sure. Why not?'

En dan twijfelt ze een moment. Klaarblijkelijk probeert ze in te schatten hoe ik op haar reactie zal reageren. Kennelijk redelijk, want ze neemt me in vertrouwen:

'Are there a lot of black people in Amsterdam?'

Enigszins geschrokken van de bedoeling van deze vraag, deins ik achteruit. Kennelijk vindt ze dat ze mij in vertrouwen kan nemen om zo'n vraag te stellen. Wat impliceert dat? Heb ik het uiterlijk van een man die mensen met een xenofobische inslag in vertrouwen durven te nemen? Maar nog belangrijker: Waarom is dat van doorslaggevend belang voor een eventueel bezoek aan Amsterdam?

'Quite a few. Why is that important?'
'Because I'm afraid of black people.'

Ow, het is gewoon angst. En wellicht angst voor het onbekende. Dit is maar op één manier op te lossen:

'Twenty-five years ago, we were afraid of the Russians. And now look at us! Talking like nothing ever happened.'
'Really? Afraid of the Russians?'

Ok, ze is pas 20, maar enig historisch besef over je afkomst mag je toch wel hebben.

'Yes, and we didn't like you, because we couldn't eat spinach.'

Ik heb ook geen idee wat me bezielde om dit te zeggen.
Volledig uit het veld geslagen, kijkt de mooie Russische me aan.

'You couldn't eat spinach because of the Russians?'
'Well, because of Tsjernobil.'
'Ah.'

Dat kent ze gelukkig wel. Op dat moment komt Costa binnen wandelen. Nu het toch over eten gaat, vraag ik haar naar een goed restaurant. Veel meer dan de pizzeria om de hoek weet ze niet te noemen. We leggen de spullen op de bijzonder basic kamer en gaan op pad. In het centrum dobbelen we voor een restaurant. Zo gezegd, zo gedaan. Hier staan we op de Hauptplatz voor het Rathaus en ik dobbel voor het zoveelste restaurant dat we zullen binnengaan:



Zonder waarschuwing gefotografeerd worden is ook niets.



Ja nee, daar moet je zijn met je vastleggingen.



Het 5e restaurant dus. Dat moet lukken.

Een half uur later vinden we eindelijk het 5e restaurant. Ik begrijp ook gelijk de moeite van de Russische om een restaurant in het centrum te noemen. Dat valt niet mee in Graz.



De oven van restaurant Santa Ana. Bij Santa Ana dobbel ik eendenborstfilet met polenta en Costa iets pikants, maar geen idee meer wat. En echt pikant was het ook niet volgens hem. Maar wel erg lekker.

Maar dan valt ons iets op: Alleen vrouwen in de bediening. En aan de tafeltjes zitten ook niet veel mannen. En de vrouwen hebben ook een bepaald uiterlijk dat je normaliter koppelt aan vrouwen met een bepaalde seksuele voorkeur. Niet dat dat iets uitmaakt natuurlijk.

Na het eten gaan we op zoek naar een ijscoman. Daar vinden we er vele van. Net als in heel Oostenrijk trouwens. Costa dobbelt voor het aantal Kügeln: 1-3 = 1 bol, 4-6 = 2 bollen. Een 6 levert ons 2 bollen op. Na vele worpen levert mij dat banaan en hazelnoot op. Niet de beste combinatie.

We lopen al ijsje etend terug naar de Hauptplatz als we vanuit een steegje muziek horen. We besluiten er te gaan kijken. De hele steeg blijkt overkapt te zijn met twee grote canvas doeken, er staat een ouwe grijze DJ aan een draaitafel (Die Antwoord – Enter The Ninja zal hij wel niet kennen) en mensen staan te dansen. We nemen plaats op het terras en bestellen wat te drinken.

Plots horen we het donderen en de regen begint, maar we zitten droog onder de overkapping. De constructie kent echter een zwak punt: daar waar de twee doeken ontmoeten. Eerst vallen er wat druppels, maar al snel is het een mooie waterval. Een man met rode broek loopt langs ons. Nietsvermoedend sms-end nadert hij de waterval. Het tafereel speelt als in slowmotion voor ons af. Zelden iemand zo beteuterd zien kijken.

Zodra het wat droger is, lopen we de steeg aan de andere kant uit. Gelijk staan we te midden van een aantal restaurants. Daar hadden we dus moeten zijn. Het blijft miezeren en ik besluit een paraplu te kopen als de kans daartoe zich voordoet. M'n hoogste prioriteit nu is echter sigaretten. Die zijn al een uurtje op, maar aan mijn nicotineverslaving moet voldaan worden. Gelukkig staan in de grotere steden overal sigarettenautomaten op straat. Ik besluit mijn geluk te beproeven. Automaat 1 is niet veel soeps, maar automaat 2 heeft mijn merk. Ik werp wat geld in, maar niets gebeurt. Nadere inspectie leert mij dat je een bankpas moet hebben die een leeftijdskoppeling heeft. Dat heb ik niet. Gelukkig verschijnt dan net een reddende engel met een bankpas.

Voldaan keren we terug naar het hotel. Beiden neuriën het refrein van Die Antwoord – Enter The Ninja. Een aanstekelijk en ook irritant deuntje:

Ayie ayie aay
I am your butterfly
I need my protection
need my samurai

Op tafel in de lobby van het hotel ligt een krant en ik zie nog net een glimp van de kop: Niemals war es so heiss. Nog steeds tikt het kwik dagelijks een temperatuur boven de 35 graden aan. Het is echt heet hier. Morgen maar wat verkoeling opzoeken als het weer zo heet is.

In het volgende deel: Enter The Ninja #1, het kunstzinnige Graz, ontoegankelijke wegen naar het drielandenpunt, Hundertwasser #4, een laborant in witte jas, de mooiste badkamer van de reis, zwemmen in vulkanisch water en een idioot met een stok en handdoek in een sauna.

Misschien dat Costa nog ergens een verborgen foto van haar heeft, maar ik heb geen beeldmateriaal van de Russische. Helaas.

Ik heb nog nooit een post verwijderd vanwege de muziek, Costa. Dus dat zit wel goed.

Ow, je bedoelt natuurlijk door youtube.