PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] part 64: Doneren

quote:

Op zaterdag 31 juli 2010 22:38 schreef Spoortie het volgende:

[..]

Juah, ik weet wel hoe jij je voelt ja. Precies hoe ik me soms voel..
Hoe oud ben je eigenlijk?

twin-tig. Klinkt ook oud

@Cas, doe niet zo flauw

quote:

Op zaterdag 31 juli 2010 21:49 schreef francis998 het volgende:
Over dat versieren, het flirten gaat mij dan bijvoorbeeld weer makkelijk af, maar dat is meer wat lol trappen en niet serieus, en wanneer het wel serieus bedoeld is zie ik het dus gewoon niet .

En zowieso heb ik er ook niet echt ervaring mee, maar een paar keer zaten er een paar kerels achter mee aan, maar ik zie het dan nooit, bij mij moet je het echt wat directer aanpakken, maar het probleem is bij te direct zijn, schrik ik weer af.... handig hé???

En vriendschappen maken is niet zo heel moeilijk, ik leer zat mensen kennen, en maak via zat contact via msn/facebook ofzo, maar IRL loopt het dan ook echt vast. Mede doordat ik bijvoorbeeld niet zo zeer van winkelen met anderen hou, ik voel me dan nogal ongemakkelijk..

Ik vroeg me dus af, aangezien bij mij het sociale heel erg dubbel is hoe dat bij julliie is. Want aan de ene kant ben ik dolgraag met mensen en doe ik dolgraag dingen samen, maar tegelijkertijd voel ik me niet zo snel op gemak...en ga dan nogal snel op de rem trappen..

Heel herkenbaar. Flirten kan ik ook niet en zal het ook niet zien als iemand dat met mij doet. Ik zou ook niet weten hoe ik zou moeten reageren als iemand mij heel direct benaderd. Ik durf trouwens ook niet te flirten daar heb ik niet genoeg lef voor.
Vrienden hebben ik dus nauwelijks. Het contact aangaan lukt meestal wel maar dat contact behouden lukt niet. Waarom dat zo gaat weet ik niet? Het lukt gewoon niet. Terwijl ik dat wel zou willen. De behoefte aan contact wisselt ook sterk. Sommige dagen ben ik liever alleen en sommige dagen wil ik graag contact.

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 00:21 schreef Cassandra87 het volgende:
een gewone computer, of een spelcomputer?
Hoe denkt een computer?

*ziet computer al op de divan liggen

01010001110010100100011100110

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 09:56 schreef Cassandra87 het volgende:
Ik was heul niet de flauwste
Word je nog geen 21 robuust? Aangezien er 89 staat?
Ik was alweer 23 geworden
Maar is ouwer. Die is 33

cassandra, ik had jou dmv jouw posts juist ouder geschat, je komt zo wijs en volwassen over, dat ik jou toch veel ouder schatte

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 11:39 schreef francis998 het volgende:

[..]

cassandra, ik had jou dmv jouw posts juist ouder geschat, je komt zo wijs en volwassen over, dat ik jou toch veel ouder schatte

Komt door haar

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 11:42 schreef Cassandra87 het volgende:
Wat komt door mijn , ik ben gewoon heel volwassen
Nee ik ben vorige week pas 23 geworden. Maar dat wist je toch francis, je hebt me al een keer of 5 ouder geschat, en je bent er even zo veel keer achter gekomen dat ik jonger ben dan jij
Alleen dat krijg je als je vanaf je 15e werkt tussen collega's die oud genoeg zijn om je veeeel oudere moeder te zijn

Dat je ouder overkomt dan je daadwerkelijk bent.

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 11:46 schreef Cassandra87 het volgende:
Dat ligt niet aan mijn hoor, dat was ik al voordat ik hem kende

Waar je mee omgaat wordt je besmet

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 11:36 schreef Cassandra87 het volgende:
tot mijn spijt moet ik overigens zeggen dat ik Nina Brink niet ken maar volgens Detroit was die opmerking geen compliment.
Overigens mag ik bezwaarschriften gaan doen

Het was als grapje bedoeld. Het posticon was immers

Ik ben het niet eens dat het geen compliment zou kunnen zijn. Ze was/is immers een zeer succesvolle zakenvrouw, alleen de manier waarop was inderdaad nogal discutabel (rond de beursgang van WOL in 2000).

Stel je een autist een simpele vraag, doen ze opeens of ze humor begrijpen. Lol.

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 11:41 schreef EchtGaaf het volgende:

Ik ben het niet eens dat het geen compliment zou kunnen zijn. Ze was/is immers een zeer succesvolle zakenvrouw, alleen de manier waarop was inderdaad nogal discutabel (rond de beursgang van WOL in 2000).

Nina Brink? . Volgens mij is het ook wel eens in het nieuws gekomen dat ze aan de SM deed en menig darkroom bezocht. .

Plus staat er nogal wat vuigs over haar in een boek van Eric Smit onder de naam "Nina. De onweerstaanbare opkomst van een power lady.". Daarnaast is haar man, Pieter Storms (die gast van het programma Breekijzer vroeger), op een ietwat autoritaire manier bezig om niet welgevallige meningen de kop in te drukken.

Ik zou toch niet graag met haar vergeleken worden. . _{ook al is het een grapje}

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 11:39 schreef francis998 het volgende:

[..]

cassandra, ik had jou dmv jouw posts juist ouder geschat, je komt zo wijs en volwassen over, dat ik jou toch veel ouder schatte

Ik vind Cassandra ook heel volwassen overkomen. En als ik eerlijk ben jou iets minder. Maar misschien verwar ik volwassenheid en daadkracht met elkaar.

Hoe is het verder? Al wat meer duidelijkheid van je psych? En weet je al of je weer gaat studeren?

quote:

Op zaterdag 31 juli 2010 16:53 schreef robuust89 het volgende:

[..]

yoy! Je bent niet de enige, op sommige punten. Ik zie bijvoorbeeld andere mensen dingen doen, en dan denk ik: wat hun kunnen, kan ik ook!

Blijkt toch wat lastiger te zijn

Wat me tegenwoordig bezighoud, is de kunst der versieren (ja, ik weet het zeg maar "HO!" als ik me er teveel mee bezig houd )
Ik noem maar wat, ik zie 16 jarige grietjes moeiteloos gesprekstechnieken doorhebben waar ze waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebben, waar ik moeite mee heb.
Een simpel voorbeeld (tijdens het stappen): "wat zie je er leuk uit! hoe laat was je hier?" Je geeft een compliment, en stelt direct daarna een vraag, om te voorkomen dat de ander je compliment kan "weigeren" (bv: mwaa, die heb ik gewoon uit de hema hoor blabla )

en zodra iemand ets zegt zo van: "hey, das een leuk grietje, ga ermee praten!" dan krijg ik trillende beentjes en klap ik dicht _!
En nee, ze bijten niet. yeah right

ben te gevoelig voor die shit, me dunkt

Dank voor je reactie. M.b.t. het vetgedrukte: ik ben bijna 40, getrouwd en heb een gezin dus eeh: ik ben al een tijdje niet meer zo geïnteresseerd in 16 jarige meisjes. Voor de rest: ik ben dus al tijden niet meer op de versiertoer geweest; ik denk dat ik ook niet meer weet hoe dat zou moeten. Daar heb ik nu ook geen behoefte aan. Ik constateer alleen dat ergens op de weg naar volwassenheid dit niet helemaal goed gegaan is bij mij. En zeker op het gebied van sexualiteit is er nogal wat ruimte voor verbetering.

Wel heb ik het bijvoorbeeld volstrekt niet door als ik versierd word (dat komt op de een of andere manier nog wel eens voor).

En wat jou betreft: het is wellicht makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik zou het gewoon doen en er niet teveel over nadenken.

[ Bericht 4% gewijzigd door Ferrobarr op 02-08-2010 15:56:34 ]

sorry voor deze post maar ik moet ff dit kwijt en kan niks anders/niemand anders bedenken om dit ff kwijt te kunnen.
Maar gisteren had ik weer een licht depri dag, en moest wel met mijn moeder praten over van alles, om te voorkomen dat het echt mis zou gaan.
Maar goed, ik had er dus over dat ik vindt dat ik soms te betutteld word, waar ik mee bedoelde dat ze mijn leventje te makkelijk probeert te houden en dingen voor me te regelen enz. Dat ze te vaak zich met de dingen bemoeid., en dat ze veel te bezorgd is in de positieve zin en negatieve.
En dat ik wat meer een "eigen leven" wil, en dat ik soms uit huis zou willen en opmezelf, maar dat niet doe, omdat het financieel niet haalbaar is, en ik mij niet op kamer zie wonen. En deels omdat ik er toch lichte angst voor heb(omdat mijn moeder het enige is) voor de verandering in de relatie. En omdat ik weet dat eenmaal uit huis met mijn spulletjes ik ook niet meer zoveel behoefte heb om bijv. de weekenden thuis te zijn.
Ik heb niet exact dit alles verteld, maar mijn moeder gaf me haar visie dat zij het er niet mee eens is, en dat ik niet uit huis kan, omdat de meeste personen die uit huis, daarnaast nog wat hebben, zoals hechte vrienden/familie. En dat dit altijd geleidelijk gaat...met eerst weekenden bi vrienden of vriend/in doorbrengen, maar in ons geval is dit niet mogelijk geweest.
Ook weet ik dat ik me door het thuiswonen heel erg laat remmen, ik zou bijvoorbeeld mensen niet snel thuis uitnodigen, uitgaan ofzo ook veel minder.
Maar nu durf ik dat laatste vooral niet te zeggen, omdat alles als kritiek opgevat wordt...enzo. En dat ze vindt dat ik bitter ben enzo, maar dat valt wel mee, maar zij is ook giga serieus waardoor ik me bij haar in de buurt op die manier gedraag. En ik ben niet zo'n super losse persoon..

Maar goed..wat blijkt vandaag, dat ik haar gekwetst heb...terwijl ik niet snap hoe...en zij neemt alles zo gigantisch persoonlijk op, bijna als aanval naar haar..en alles vat ze op als kritiek en hierdoor durf/wil ik niet snel over de dingen praten, maar dat moet dus wel..maar ik voel er niet prettig bij.
En ik merk dat ik haar onbewust meer begin af te stoten omdat dit gewoon echt nergens heen ga...telkens als we over iets serieus praten wat haar niet aanstaat of waar ze het niet mee eens krijgen we discussies/ruzies etc.

En ik heb zoiets van ik heb en leef met mijn mening en zij met die van haar..en dat zou toch gene probleem moeten zijn. Maar zij vindt dat dat niet kan in een samenleving..dat je moet geven en nemen..en daar ben ik het mee eens.
Ik voel me zo vaak echt onder druk gezet om haar visie over te nemen.
We zijn gewoon zo verschillend dat dat een probleem is.

net zoals als het voor haar een probleem is dat ik heel erg weinig interesse in haar toon, zoals vragen van hoi..mama..hoe is het ed. Maar dat doe ik niet, waarom weet ik ook niet..maar het gebeurd gewoon niet, en om de zoveel tijd..is het weer hetzelfde.

En vooral dat laatste is dan zeg maar een autistisch trekje (niet dat ik autist ben ofzo) waarin ik me dan weer herken, het is niet zo dat ik geen interesse heb, maar zo komt het wel over..en dat is bij zoveel dingen zo.

En ik snap er momenteel echt niks meer van, want vanuit de psycholoog/psychiater duurt het nou zo lang, dat ik toch zit met het feit komt het nou wel of niet door ASS. En het kan best, want ik heb een tante waar ik deels wel op lijk.
Maar ik merk gewoon dat mijn moeder mij niet begrijpt en heel veel moeite heeft met hoe ik ben.

En soms vraag ik me echt af, of ik met mijn manier van zijn het probleem ben, of dat zij mischien degene is met problemen.
Want zij neemt alles zo persoonlijk op...pfff

Sorry voor deze lap, maar moest het ff kwijt

quote:

Op zaterdag 31 juli 2010 16:53 schreef robuust89 het volgende

yoy! Je bent niet de enige, op sommige punten. Ik zie bijvoorbeeld andere mensen dingen doen, en dan denk ik: wat hun kunnen, kan ik ook!

Blijkt toch wat lastiger te zijn

Wat me tegenwoordig bezighoud, is de kunst der versieren (ja, ik weet het zeg maar "HO!" als ik me er teveel mee bezig houd )
Ik noem maar wat, ik zie 16 jarige grietjes moeiteloos gesprekstechnieken doorhebben waar ze waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebben, waar ik moeite mee heb.
Een simpel voorbeeld (tijdens het stappen): "wat zie je er leuk uit! hoe laat was je hier?" Je geeft een compliment, en stelt direct daarna een vraag, om te voorkomen dat de ander je compliment kan "weigeren" (bv: mwaa, die heb ik gewoon uit de hema hoor blabla )

en zodra iemand ets zegt zo van: "hey, das een leuk grietje, ga ermee praten!" dan krijg ik trillende beentjes en klap ik dicht _!
En nee, ze bijten niet. yeah right

ben te gevoelig voor die shit, me dunkt

Vooral dat laatste van het dichtklappen herken ik wel, als bijvoorbeeld bij het uitgaan een of andere jongen me afspreekt, klap ik nogal dicht, en krijg ik niet veel meer over mijn lippen, als Ja/Nee/Valt wel mee. Maar gesprekken gaat dan echt niet. En zo stap ik zelf ook bijna niet op iemand af, omdat ik dan echt niet weet wat te doen..en het is netalof mijn tong eraf gesneden is...terwijl ik dan achteraf altijd weet hoe ik had moeten reageren of wat te zeggen, doen etc. Maar de volgende keer is het weer het zelfde.

En soms vraag ik me af, of dat mischien komt uit angst voor afwijzing ofzo..want dat kan natuurlijk ook goed

[ Bericht 9% gewijzigd door francis998 op 02-08-2010 15:51:17 ]

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 15:41 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Ik vermoed dat dit daadkracht én schrijfwijze is.
Bedankt voor je compliment overigens.

Graag gedaan. Nog even wat betreft die opleiding: als jij toch al 8 jaar daar werkt: kan je werkgever die dan niet vergoeden of voorschieten? Wat ik wel eens zie in mijn omgeving is dat de werkgever de opleiding betaald, maar dat je als je vrij snel na je opleiding je werk opzegd, je het terug moet betalen. Is zo'n constructie niet mogelijk?

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 15:45 schreef francis998 het volgende:
sorry voor deze post maar ik moet ff dit kwijt en kan niks anders/niemand anders bedenken om dit ff kwijt te kunnen.
Maar gisteren had ik weer een licht depri dag, en moest wel met mijn moeder praten over van alles, om te voorkomen dat het echt mis zou gaan.
Maar goed, ik had er dus over dat ik vindt dat ik soms te betutteld word, waar ik mee bedoelde dat ze mijn leventje te makkelijk probeert te houden en dingen voor me te regelen enz. Dat ze te vaak zich met de dingen bemoeid., en dat ze veel te bezorgd is in de positieve zin en negatieve.

Mijn indruk: je probeert steeds zelfstandiger te worden, je moeder is bang je te "verliezen" (dat je uit huis gaat) en probeert zich daarom steviger aan je vast te klampen.

quote:

En dat ik wat meer een "eigen leven" wil, en dat ik soms uit huis zou willen en opmezelf,

Hetgeen een gezonde ontwikkeling is voor iemand van jouw leeftijd.

quote:

maar dat niet doe, omdat het financieel niet haalbaar is

Wat kun je doen om het wel financieel haalbaar te maken?

quote:

, en ik mij niet op kamer zie wonen. En deels omdat ik er toch lichte angst voor heb(omdat mijn moeder het enige is) voor de verandering in de relatie. En omdat ik weet dat eenmaal uit huis met mijn spulletjes ik ook niet meer zoveel behoefte heb om bijv. de weekenden thuis te zijn.

Even lomp gezegd: so what? Dat is ook onderdeel van het zelfstandig worden...

quote:

Ik heb niet exact dit alles verteld, maar mijn moeder gaf me haar visie dat zij het er niet mee eens is, en dat ik niet uit huis kan

Je bent zelf de enige die bepaald of je wel of niet het huis uit kan.

quote:

, omdat de meeste personen die uit huis, daarnaast nog wat hebben, zoals hechte vrienden/familie. En dat dit altijd geleidelijk gaat...met eerst weekenden bi vrienden of vriend/in doorbrengen

Bladibla. Je moeder heeft gewoon moeite met je los te laten.

quote:

, maar in ons geval is dit niet mogelijk geweest.

Ik kan me wel voorstellen dat het huis uit gaan in jouw geval emotioneel moeilijker is dan in het geval er meer familie is.

quote:

Ook weet ik dat ik me door het thuiswonen heel erg laat remmen, ik zou bijvoorbeeld mensen niet snel thuis uitnodigen, uitgaan ofzo ook veel minder.

Dit lijkt mij niet goed...

quote:

Maar nu durf ik dat laatste vooral niet te zeggen, omdat alles als kritiek opgevat wordt...enzo. En dat ze vindt dat ik bitter ben enzo, maar dat valt wel mee, maar zij is ook giga serieus waardoor ik me bij haar in de buurt op die manier gedraag. En ik ben niet zo'n super losse persoon..

Maar goed..wat blijkt vandaag, dat ik haar gekwetst heb...terwijl ik niet snap hoe...en zij neemt alles zo gigantisch persoonlijk op, bijna als aanval naar haar..en alles vat ze op als kritiek en hierdoor durf/wil ik niet snel over de dingen praten, maar dat moet dus wel..maar ik voel er niet prettig bij.
En ik merk dat ik haar onbewust meer begin af te stoten omdat dit gewoon echt nergens heen ga...telkens als we over iets serieus praten wat haar niet aanstaat of waar ze het niet mee eens krijgen we discussies/ruzies etc.

En ik heb zoiets van ik heb en leef met mijn mening en zij met die van haar..en dat zou toch gene probleem moeten zijn. Maar zij vindt dat dat niet kan in een samenleving..dat je moet geven en nemen..en daar ben ik het mee eens.
Ik voel me zo vaak echt onder druk gezet om haar visie over te nemen.

Trek je eigen plan. Suggestie: ga gewoon die studie volgen, doe mee aan de introductie (leer je meteen nieuwe mensen kennen) etc.

quote:

We zijn gewoon zo verschillend dat dat een probleem is.

net zoals als het voor haar een probleem is dat ik heel erg weinig interesse in haar toon, zoals vragen van hoi..mama..hoe is het ed. Maar dat doe ik niet, waarom weet ik ook niet..maar het gebeurd gewoon niet, en om de zoveel tijd..is het weer hetzelfde.

En vooral dat laatste is dan zeg maar een autistisch trekje (niet dat ik autist ben ofzo) waarin ik me dan weer herken, het is niet zo dat ik geen interesse heb, maar zo komt het wel over..en dat is bij zoveel dingen zo.

En ik snap er momenteel echt niks meer van, want vanuit de psycholoog/psychiater duurt het nou zo lang,

Ik vind dat je zolangzamerhand ook wel eens direct aan de psycholoog kunt vragen wat zijn/haar mening is, of hij/zij het verstandig vind om een studie te gaan doen, of naar het buitenland te gaan en hoe hij/zij denkt over het huis uit gaan en in hoeverre je moeder zich aan je vastklampt.

quote:

dat ik toch zit met het feit komt het nou wel of niet door ASS. En het kan best, want ik heb een tante waar ik deels wel op lijk.
Maar ik merk gewoon dat mijn moeder mij niet begrijpt en heel veel moeite heeft met hoe ik ben.

En soms vraag ik me echt af, of ik met mijn manier van zijn het probleem ben, of dat zij mischien degene is met problemen.
Want zij neemt alles zo persoonlijk op...pfff

In ieder geval een deel van het probleem ligt bij je moeder: ze heeft gewoon duidelijk moeite je lost te laten.

quote:

Sorry voor deze lap, maar moest het ff kwijt
[..]

Vooral dat laatste van het dichtklappen herken ik wel, als bijvoorbeeld bij het uitgaan een of andere jongen me afspreekt, klap ik nogal dicht, en krijg ik niet veel meer over mijn lippen, als Ja/Nee/Valt wel mee. Maar gesprekken gaat dan echt niet. En zo stap ik zelf ook bijna niet op iemand af, omdat ik dan echt niet weet wat te doen..en het is netalof mijn tong eraf gesneden is...terwijl ik dan achteraf altijd weet hoe ik had moeten reageren of wat te zeggen, doen etc. Maar de volgende keer is het weer het zelfde.

En soms vraag ik me af, of dat mischien komt uit angst voor afwijzing ofzo..want dat kan natuurlijk ook goed

Sterkte; je hebt het nu niet makkelijk. Besef wel dat je (voor een groot deel) zelf bepaalt wat je gaat doen en welke keuzes je maakt.

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 15:54 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Klopt ook
Maar ik zit op een nieuw bedachte afdeling en een nieuw bedachte functie. Ik heb alle werkzaamheden heel snel opgepikt maar een groot deel van de collega's nog niet. Vandaar dat ze opleidingen die inhoudelijk nu van toepassing zijn voorrang geven. Eerlijk is eerlijk, met deze opleiding ben ik snel weg en dat weten ze ook En het is mij gegund, maar heeft -helaas- geen prioriteit.
Mar kosten via mijn werkgever is geen struikelblok, ik ga hoe dan ook die opleiding doen, desnoods uit eigen zak.

Dus als ik het goed begrijp mag jij geen opleiding doen omdat je slimmer bent dan je collega's?
Ik begrijp dat die medewerkers eventueel bijgeschoold moeten worden, maar ik zie niet in waarom dat ten koste moet gaan van het opleidingsbudget van de beste medewerker van de afdeling.

En als je werkgever bang is dat je weggaat na die opleiding, dan is zo'n opleidingscontract geen slecht plan. Mocht je inderdaad snel weg gaan, dan betaal je het zelf (maar dat zou je anders wellicht ook doen) (soms neemt een nieuwe werkgever die kosten dan over) en anders blijf je waardoor die opleiding je niets kost.

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 16:19 schreef Ferrobarr het volgende:

[..]

Mijn indruk: je probeert steeds zelfstandiger te worden, je moeder is bang je te "verliezen" (dat je uit huis gaat) en probeert zich daarom steviger aan je vast te klampen.
[..]

Hetgeen een gezonde ontwikkeling is voor iemand van jouw leeftijd.
[..]

Hoe oud is francis998,
Francis998, hoe oud ben je ?