Tot hoe oud kan een man nog thuis wonen?

quote:

Op maandag 12 juli 2010 22:07 schreef Disavowed het volgende:
Nee, die kerel in het eerste voorbeeld is net een jaar klaar met zijn studie, die op loopafstand van zijn ouderlijk huis werd gegeven.

Ja nou? Ik ben ook gewoon op kamers gegaan in dezelfde stad als waar mn ouders woonden hoor.

Ik zeg niet dat er geen gevallen denkbaar zijn waarbij iemand op zn dertigste nog thuis woont met een goede reden, ik zeg alleen dat ik niet met die gevallen naar bed wil. Er zijn slechtere redenen denkbaar, geef nou maar toe. Of ben jij zelf die kerel?

quote:

Op maandag 12 juli 2010 22:14 schreef Dipkip het volgende:

[..]

Ja nou? Ik ben ook gewoon op kamers gegaan in dezelfde stad als waar mn ouders woonden hoor.

Ik zeg niet dat er geen gevallen denkbaar zijn waarbij iemand op zn dertigste nog thuis woont met een goede reden, ik zeg alleen dat ik niet met die gevallen naar bed wil. Er zijn slechtere redenen denkbaar, geef nou maar toe. Of ben jij zelf die kerel?

Helaas wel ja, en ik hoop dat daar dit jaar nog verandering in komt.

[ Bericht 2% gewijzigd door Disavowed op 12-07-2010 22:28:43 (Niet relevant.) ]

quote:

Op maandag 12 juli 2010 22:14 schreef Dipkip het volgende:

[..]

Ja nou? Ik ben ook gewoon op kamers gegaan in dezelfde stad als waar mn ouders woonden hoor.

Ik zeg niet dat er geen gevallen denkbaar zijn waarbij iemand op zn dertigste nog thuis woont met een goede reden, ik zeg alleen dat ik niet met die gevallen naar bed wil. Er zijn slechtere redenen denkbaar, geef nou maar toe. Of ben jij zelf die kerel?

Dus als je de man van je dromen ontmoet, het helemaal klikt, je echt een serieuze toekomst samen ziet...dump je hem omdat hij nog thuis woont?

quote:

Op maandag 12 juli 2010 22:38 schreef ZodiaX het volgende:

[..]

Dus als je de man van je dromen ontmoet, het helemaal klikt, je echt een serieuze toekomst samen ziet...dump je hem omdat hij nog thuis woont?

Mwah dumpen is een beetje kort door de bocht, maar het kan heel wat problemen geven.
(vaak zijn de moeders heel lastig om mee om te gaan, alles opruimen over mee bemoeien enz)
Daarbij heb je gewoon een heel ander leven als je nog thuis woont dan wanneer je een eigen stek hebt.

Na je 25e moet je een erg goede reden hebben en na je 30e is het sowieso kansloos. Hoewel mannen die op zichzelf wonen maar hun mammie nog voor zich laten koken en wassen nog een treetje hoger staan op de kansloosladder.

[ Bericht 0% gewijzigd door MinderMutsig op 12-07-2010 22:59:03 ]

quote:

Op maandag 12 juli 2010 21:14 schreef trovey het volgende:
Zeker niet over de 30 jaar. Zou zo'n max. 25 jaar aanhouden.

wat deze persoon dus zegt...ik vind boven de 25 al echt :" my god" .

Ben zelf pas op mijn 30ste uit huis gegaan en als een vrouw daar moeite mee heeft is dat haar probleem . Al mijn studies waren 15 minuten fietsen van mijn ouderlijk huis, dus ik zag geen reden om op kamer te gaan.

Heb wel gebruik gemaakt van de situatie door flink te sparen, daardoor heb ik nu een leuk huis gekocht, waar ik nu van geniet. Heb ook nog ander half jaar in Engeland gezeten voor mijn werk, anders was ik wel iets eerder uit huis gegaan (2 / 3 jaar).

Doe wat je dus lekker zelf wilt, het is jouw leven. Maar maak het niet te gek door tot je 50ste thuis te wonen Maak van de situatie gebruik door een flinke reserve op te bouwen voor een huis of iets dergelijks.

quote:

Op maandag 12 juli 2010 22:38 schreef ZodiaX het volgende:
Dus als je de man van je dromen ontmoet, het helemaal klikt, je echt een serieuze toekomst samen ziet...dump je hem omdat hij nog thuis woont?

Ik zie geen serieuze toekomst op een eerste of tweede date, oftewel op het moment waarop ik er achter kom dat hij nog thuis woont. In de beginfase check je onder andere hoe hij woont, want dat zegt iets over iemand. Nog bij mama wonen op je 30ste is een afknapper. Misschien in 10% van de gevallen geen terechte afknapper, maar ja mondgeur is vast ook te verhelpen, dat wil niet zeggen dat het geen probleem is tijdens de verkenningsfase hm

Ik vind zelf 21 de max. Maar ik woonde dan ook op mijn 18e op de middelbare school al op kamers, dat is misschien het andere uiterste

Als er echt omstandigheden zijn waardoor je thuis blijft (ken een meisje dat voor haar vader zorgde bijvoorbeeld, of tijdelijk uit nood na een gebroken relatie) dan prima! Maar een mentaliteit zoals hierboven van "lekker makkelijk" "profiteer ervan" "sparen". Nee sorry, dat vind ik een uitvretersmentaliteit. Je spaart dan niet je eigen geld maar dat van je ouders die je kosten uit handen nemen.
Ik val op mannen die op eigen kracht er wat van willen maken en niet met de paplepel van papa en mama.

Ook is het handig in een relatie als je toch een beetje begrijpt waar de ander vandaan komt, dezelfde neiging je los te maken van je ouders, de ervaring van het zelfstandig worden. Dat ontbreekt toch als je zulke verschillende keuzes hebt gemaakt in het leven.

Maar er zijn vast ook zat vrouwen die tot hun 25e thuis hebben gewoond en die dat wel begrijpen. Dus er is niks verloren

Ik vind 23 wel een beetje het maximum. Ik ging met 21 het huis uit en vond dat al laat. Ik woonde in principe vlakbij m'n studie maar het ging me meer om de zelfstandigheid. Ik moet er echt niet aan denken om een vriend te hebben die nog thuis woont eerlijk gezegd

quote:

Op maandag 12 juli 2010 22:51 schreef MinderMutsig het volgende:
Na je 25e moet je een erg goede reden hebben en na je 30e is het sowieso kansloos. Hoewel mannen die op zichzelf wonen maar hun mammie nog voor zich laten koken en wassen nog een treetje hoger staan op de kansloosladder.

Oei, mijn moeder belt regelmatig met de vraag of ik kom eten.

Wat een dilemma: er wordt gekookt en de vaatwasser wast af of zelf koken en afwassen, maar dan kansloos.

Dan maar kansloos: mijn moeder en zeker mijn stiefvader kookt beter dan ik dus ik zeg geen nee.

Tong80 topic

Ik was 19. Maar woon weer even thuis, ben nu 21, omdat ik naar het buitenland verhuisd was en niet 1.2.3 een goeie kamer kon vinden in Nederland

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 00:06 schreef RealZeus het volgende:
Oei, mijn moeder belt regelmatig met de vraag of ik kom eten.

Wat een dilemma: er wordt gekookt en de vaatwasser wast af of zelf koken en afwassen, maar dan kansloos.

Dan maar kansloos: mijn moeder en zeker mijn stiefvader kookt beter dan ik dus ik zeg geen nee.

Bij iemand gaan eten is wat anders dan dat jij op de bank zit te zappen, terwijl je moeder in jouw keuken voor jou een prakje opwarmt en meteen ook even de strijk meeneemt.

Mannen moeten ook aan zoveel dingen voldoen

quote:

Op maandag 12 juli 2010 22:51 schreef MinderMutsig het volgende:
Na je 25e moet je een erg goede reden hebben en na je 30e is het sowieso kansloos. Hoewel mannen die op zichzelf wonen maar hun mammie nog voor zich laten koken en wassen nog een treetje hoger staan op de kansloosladder.

Ik kwam laatst een man tegen van 41, leuke vent, goede baan, woonde op zichzelf... en toen vertelde hij dat mama op vaste dagen 2 keer per week langskomt om te koken en dan zijn was meeneemt en gestreken weer terugbracht bij het volgende bezoek.. Béétje jammer...

Dan ben je als moeder toch ook niet wijs trouwens...

Ik was 19.

"Maarja, ik heb geen lekkere blonde vriendin. 'k Heb alleen m'n moeder, en daar ben ik voor behandeld."

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 00:14 schreef Dipkip het volgende:

[..]

Bij iemand gaan eten is wat anders dan dat jij op de bank zit te zappen, terwijl je moeder in jouw keuken voor jou een prakje opwarmt en meteen ook even de strijk meeneemt.

Nee, dat gebeurt niet. De was en de strijk deed ik zelfs al toen ik nog thuis woonde.

Verschilt per persoon/milieu.

Ik was zelf 21 jaar oud (sinds vorig jaar, dus.) en dat vond ik eigenlijk al te laat. Het had bij mij ook helemaal niets te maken met de locatie van het ouderlijk huis, die is immers praktisch naast mijn Universiteit.

Echter naar mijn inziens is het uit huis gaan, en het voor je zelf zorgen, een stap in je leven die je niet al te lang moet uitstellen. De vrijheid, de ervaring an sich in de jongen jaren, waren voor mij reden genoeg om uit huis te gaan. Het is verdomd zonde om zo'n ervaring te verspillen puur omdat de keuze op het eerste inzicht "onpraktisch" t.o.v. je huidige situatie lijkt (lekker van mam en paps teren).

Voorts ben ik van mening dat je uiterst op je 25ste levensjaar het huis uit moet zijn (uitzonderingen daar gelaten). Desondanks is dit natuurlijk de mening van iemand die heel zijn leven in de grote stad heeft geleefd, met eigenlijk geen familieband. Ik kan mij goed voorstellen dat iemandeen contra mening heeft, omdat hij of zij in een compleet andere situatie is opgegroeid.

[ Bericht 0% gewijzigd door feelsgoodman op 13-07-2010 00:49:26 ]

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 00:18 schreef Vandaag... het volgende:

[..]

Ik kwam laatst een man tegen van 41, leuke vent, goede baan, woonde op zichzelf... en toen vertelde hij dat mama op vaste dagen 2 keer per week langskomt om te koken en dan zijn was meeneemt en gestreken weer terugbracht bij het volgende bezoek.. Béétje jammer...

Dan ben je als moeder toch ook niet wijs trouwens...

Mijn man heeft twee van dat soort in zijn vriendengroep. De ene is 36 en woont nog bij zijn ouders, de ander is 34 en woont op zichzelf maar zijn moeder komt inderdaad ook twee keer in de week langs om bakjes eten in de koelkast te zetten, de was te doen, de badkamer te schrobben en het toilet te poetsen, de ramen te lappen etc. Hij voert geen flikker uit in zijn eigen huis.

Die laatste was hier laatst en toen zat hij te vertellen dat op jezelf wonen toch wel heel erg fijn is. Geen verantwoording meer af hoeven leggen, meer zelfstandigheid, dat beviel hem goed. Hij had ook het idee dat de relatie met zijn ouders sindsdien beter geworden was omdat zij nu natuurlijk ook een stukje rust gevonden hadden. Ik heb hem zo hard uitgelachen! Zijn ouders een stukje rust? Zijn vader regelt zijn financiën en zijn moeder heeft nu twee huishoudens waarbij ze voor die ene ook nog twee keer in de week 15 km moet rijden om er te komen! Hij woont niet op zichzelf, hij heeft een kamer bij zijn ouders die alleen iets verder van hun huis is waardoor hij het ze alleen maar lastiger gemaakt heeft.

24

Ik vond en vind mannen die nog thuis wonen onaantrekkelijk, niet speciaal omdat ze thuis wonen, maar op een of andere manier zijn dat altijd mannen die ik verder ook gewoon helemaal niets vind hebben, hun hele levensinstelling niet: ik val op mannen die erg onafhankelijk zijn. Ik ben trouwens ook nog nooit vriendinnen geworden met een meisje dat nog thuis woonde, ook daar geldt voor dat ik op een of andere manier niet op dezelfde lijn zit.
Er zullen uiteraard mannen (en vrouwen) zijn voor wie die niet geldt, maar ik heb ze nog nooit leren kennen.
Verder zou ik ook flink wat praktische bezwaren zien in een relatie met een man die nog thuis woont, aangezien ik de eerste maanden echt nog geen familie hoef te ontmoeten en ik een relatie waarin je altijd maar bij 1 van de 2 afspreekt wat onevenwichtig vindt. Daarnaast zou ik nooit willen samenwonen met iemand die niet eerst een tijdje op zichzelf heeft gewoond.

De eerste pagina is vrijwel volledig offtopic. Het gaat er niet om wanneer je zelf ´uit huis´ gegaan bent, maar wat vrouwen acceptabel vinden. Gelukkig zijn de laatste paar reacties wel ontopic.

Het boeit me niet zoveel om eerlijk te zijn, maar goed, ik word 20 en ik zie het ook totaal nog niet zitten om uit huis te gaan. Mijn vriend is 21 en hoeft voor mij ook nog niet het huis uit als ie dat wil.