'rare' relatie

Beste Fok'ers...

Ik denk dat ik een rare relatie heb, en mijn vriend is het daarmee eens.
Maar omdat het zo'n rare relatie is, en mensen in mijn omgeving niet reageren op stille hints die daarop wijzen, reken ik er op dat het gewoon raar is.
Maar misschien ook niet..

Hoezo een rare relatie vraag je jezelf dan misschien af? Ik heb mijn vriend via het Internet leren kennen, en we hebben een zeer diepe relatie. Ik geloofde niet in de term soulmate voordat ik hem leerde kennen. Echter hebben we geen seks. Sterker nog, lichamelijker dan zoenen en knuffelen wordt het niet.
Maar aan de andere kant zorgt het gebrek aan seks juist voor een hele sterke emotionele band. Ondertussen wonen we voor de buitenwacht al bijna een jaar samen, we delen een tweepersoons bed en het lijkt voor iedereen alsof er sprake is van een echte relatie. Tevens vraag ik mij af wat nu de definitie van een 'echte relatie' is.

Natuurlijk voelen ik en mijn vriend het ook als een relatie, maar we blijven onszelf maar vreemd vinden dat we geen seks met elkaar hebben. Vanuit mijn kant is de seksuele aantrekkingskracht zeer zeker aanwezig, maar inmiddels voelt dit gewoon erg raar . Voor hem ligt het echter moeilijker. Hij heeft een verleden met een depressie, wat ? misschien nog niet ? verwerkte trauma's uit zijn jeugd, en gebruikt
vanwege paniekaanvallen in het verleden en sombere buien nog altijd anti-depressiva.

Hierdoor is zijn gevoelsleven redelijk afgevlakt. Ik voel echt wel dat hij heel erg van mij houdt, maar hij heeft gevoelens als verliefdheid en seksualiteit op een of andere manier weggedrukt. Of dit nou door overblijfselen uit zijn jeugd komt, of dat het bijwerkingen zijn van de anti-depressiva, weet hij
niet echt.

Verder is het probleem dat ik gaandeweg een gezinnetje zou willen stichten, met kinderen erbij. Het probleem is dat hij vindt dat hij redelijk instabiel is en dat niet zorgt voor een goede basis om kinderen te verzorgen. Ook is hij bang dat hij zijn sombere aard, zijn angsten en misschien ook depressieve
gevoelens overbrengt op een kind. Hij beseft ook wel dat er over een paar jaar misschien heel wat veranderd is en de problemen die er nu zijn misschien niet meer van toepassing zijn, maar toch.

Maar de laatste tijd voel ik me soms toch wat emotioneel en somber doordat ik denk dat onze relatie op de langere duur niets kan gaan worden door een verschil in mijn en zijn wensen. Maar ik ben zo gigantisch gek op hem dat ik heel erg ver voor hem zou willen gaan (en hij ook op mij trouwens).
Daarbij kan ik met de volle 100% zekerheid zeggen dat ik in mijn vriend mijn soulmate heb gevonden.
Ik heb zelf ook geen schoon verleden en bij hem voel ik mij voor het eerst van mijn leven thuis.
Maar ik wil ook mijn eigen gevoel niet negeren, en af en toe vraag ik mij af waar onze relatie ons heen brengt..
Zijn er hier nog anderen die een afwijkende relatie hebben zoals ik?

[ Bericht 1% gewijzigd door TShadow op 12-07-2010 13:43:20 ]

Stopwatch erbij wanneer de eerste troll-reactie zou komen. Duurde nog lang, iedereen dronken van verlies?

Maar ff ontopic, dergelijke reacties kunnen achterwege blijven. De relatie is niet vrijwillig op deze manier ingericht, en nee, ik ga hem ook aan de kant zetten om deze reden want daar ben ik veel te gek op hem

quote:

Op zondag 11 juli 2010 23:42 schreef _Eevee het volgende:
Ik begrijp uit het bericht niet echt waarom je geen sex hebt..

Even een samenvatting, door óf AD óf zijn verleden óf allebei is zijn gevoel nagenoeg nihil. In praktisch alles.

quote:

Op maandag 12 juli 2010 00:13 schreef RealZeus het volgende:
Tsja, als jullie niet het idee gaan hebben dat het beter wordt wordt het ook lastig natuurlijk.

Jij hebt je behoeftes en hij blijkbaar niet. En dat gaat one way to another toch opspelen. I.m.o. is sex no8u eenmaal onlosmakelijk verbonden met een relatie.

Wat betreft die kinderen is je vriend verstandig. Hij heeft zelfs zoiets dat hij ze (momenteel) geen stabiele basis kan bieden en die wijsheid is niet iedereen gegeven.

Of het beter gaat worden weten we niet. Ik heb stiekem de hoop dat andere AD of geen AD zijn gevoelens terugbrengt.
Mijn behoefte aan hem is groter dan mijn behoefte aan sex. Ik vraag me wel af of ik dit over 5 jaar nog stoer zeg, maar t zelfde geldt voor de kinderen: het is iets wat meespeelt in een eventuele verre! toekomst. Maar de gedachte is aanwezig.

Nouja eigenlijk nooit op die manier aan gedacht
Voor wat kinderen betreft, hij wilt ze wel, we tillen dit bewust over mijn studie heen en dan zijn we ook alweer 5/6 jaar verder. Maar alleen als hij stabiel is en waarschijnlijk niet van zichzelf.
En seks.. Hij sluit t niet uit maar het zit er voorlopig niet in.
Verder vraag ik me af of t niet gigantisch raar wordt naar zo'n lange tijd.

En voor nu zeg ik, ik blijf bij hem, of er nu iets veranderd of niet. Ik heb zelf gezegd dat ik t onwijs moeilijk had met t idee van kinderloos blijven maar híj was degene die zei dat dat niet t geval zou zijn.
Zoals ik er nu over denk heb ik nog nooit zoveel van iemand gehouden en ben ik nog nooit zo verliefd geweest als op hem en is hij belangrijker voor mij dan wat dan ook.
Maar ik besef wel degelijk dat het mij raakt als hij niet opgewonden raakt van mij of iets dergelijks omdat ik zo aan mijzelf kan twijfelen.
Aan de andere kant voelt hij echt praktisch niets meer voor iets of iemand en ben ik de enige die af en toe nog voor t aanwakkeren van die vlam zorgt. Dus dat zegt ook weer iets. Relatief gezien..