Zie dit topic:
FOK! troost- en teleurstellings-WK-actie, win een 42" tv
voor meer informatie.
LET OP: alléén inzendingen in dit topic, gewone reacties mogen in het andere topic.
Succes!
[ Bericht 35% gewijzigd door Greys op 11-07-2010 23:08:02 ]
Perspectieven
Het waren vast spaanse mieren... en anders hadden ze gewoon pech...
[edit]
Volgens mij heeft mijn buurman zojuist zijn afstandsbediening door zijn TV gegooid... En nu is het akelig stil hiernaast...
[/edit]
was me een beetje opgefokte wedstrijd met een opgefokte scheids.
maar ach, nu lekker verder hersendood uitzoeken waar wat staat met deze nieuwe rare lay-out.
[frustiemodus]
Waarom moet je perse teleurgesteld zijn, misschien ben ik wel blij!?!
[/frustiemodus]
Via mijn vriend (die op zijn werk zat) hoorde ik als eerste over de msn dat Nederland verloren had.
Ik heb toen een rotschop tegen de colafles die naast de bank stond gegeven en ben nu aan het wachten tot mijn vriend thuis komt om een slok van de cola te gaan nemen.
Je moet wat he..
. Onbegrip, woede, maar toch trots op ons kikkerlandje dat voor de derde (!) keer toch in de finale komt. Toch is het WEER niet gelukt, drie keer in de finale, drie keer verliezen, on-be-grijpelijk. De stadiontoeter in mijn hand viel gewoon zonder enig benul uit mijn hand bij het schot van Iniesta.Bij mij is het niet zozeer teleurstelling, ons land heeft het geweldig gedaan en maar één wedstrijd verloren, toch was het niet genoeg. Het is meer onbegrip, want het was toch een geweldig WK en ik heb er veel geweldige herinneren aan, die ik zeker zal koesteren, waaronder het feit dat Paul de Octopus toch wéér gelijk heeft gekregen.
Nu hoor ik Shakira zingen terwijl Spanje de beker ophaalt, en realiseer ik: Het blijft toch maar een spelletje, maar wel een spelletje dat heel de wereld in haar greep kan houden.
...... Ik heb zelfs God gevraagd of we zijn hand mochten lenen en beloofd dat ik me dan direkt morgen liet dopen tot NH 
. Omdat ik het dit team zo gegund had met hun prachtige voetbalspel waarmee ze de wereld vermaakt hebben de afgelopen maand. Als er ooit een Oranjeteam is geweest die het had gekund, was het dit team.Maar de pijn verzachtte, toen ik me bedacht dat Spanje alleen kon winnen door tegen 10 man te spelen (net als Italie tegen Frankrijk 4 jaar geleden; ik vond die Italianen maar zwakkelingen). En dat vind ik dus nu weer van de Spanjaarden. Ze konden niet winnen van ons elftal op een "gewone" manier, alleen toen er een speler uit was.
En ik ga me dus niet laten dopen
" gezet in plaats van de lachende. Ik werp en wierp al mijn shit op FOK! en zo heb ik mijn teleurstelling verdrongen. .Howard Webb
Het doelpunt van Spanje merkte ik dus pas op na de teleurgestelde gillen van mijn buren.
Toen het kwartje viel dat Nederland de WK-finale toch echt had verloren, ging mijn bord met frikandellen door de bovenste helft van mijn tv, het scherm is nu uit, het WK sprookje is uit.
Totaal verslagen op de bank. Ik reed naar huis toen ik op Dit stuk een auto zag die hard in het midden van de weg op me af kwam rijden. Ik schrok me dood aangezien ik pas nadat hij tot 50 meter genaderd was zag dat het politie was. Die me kwam melden dat mijn licht stuk was en dat het al "te donker was" om nog te gaan rijden en dus moest gaan lopen. Mijn argument "maar lopend geef ik nog steeds geen licht" werd niet op gereageerd en beloond met een bekeuring
.Aangekomen bij station hoofddorp wilde ik weer op de scooter stappen toen ik iemand "godverdomme"' hoorde roepen en toen wist ik dat het voorbij was.
Al met al, een KUT AVOND.
Raad nu maar eens wat er bovenin de biobak ligt die ik net bij de weg heb gezet...
dus ik ga nooit meer vis eten
Waar was je en hoe liet jij je teleurstelling blijken toen Nederland de finale van dit WK verloor?
Ging naar een vriend toe die heeft een boksbal die helemaal aan gort geslagen.
en nu op FOK!
Smerige K scheids en spanje
En nu weer door bieren.
Update:Net onder het bieren een plan bedacht om octopus/inktvis paul te koken.
De pannen staan al klaar.
[ Bericht 0% gewijzigd door afro op 11-07-2010 23:56:34 ]
Op naar 2014!
Eenmaal aangekomen schrok ik van de grote menigte, mijn vrienden stonden helemaal vooraan op het plein, en ik achter. Na 45 minuten me door zweterige, en met bier bezaaide mensen te hebben geworsteld, kwam ik bij mijn maten aan. We waren in feeststemming, Nederland stond in de finale en dat is mooi. 75 minuten later was het allemaal voorbij. De sfeer, de spanning, de toeschouwers, het gejuich, allemaal weg. Ik zag hoe mijn vrienden er stil van werden, en ik kon ook weinig uitbrengen op dat moment. Na even gestaan te hebben, keken we elkaar aan en we wisten hoe laat het was. Zonder ook maar een woord te zeggen gingen we richting onze fietsen, zeiden elkaar daarna nog gedag en fietsten teleurgesteld naar huis, samen met vele anderen
[ Bericht 0% gewijzigd door Drinky op 12-07-2010 00:02:56 ]
Mijn hart ging te keer toen ze de aanval maakten, maar toen het 0-1 was het helemaal stil, overal in Goes.
Daarna ging ik naar boven en mijn boosheid op fok posten,
Na 32 jaar de illusie van de beste te zijn gaan we het nu waarmaken.
Ik had mij, samen met Bluezz helemaal erop voorbereid.
En zelf voor het geval die outfit niet zou werken hadden we nog een alternatief bedacht:
Had zelfs dankzij NJ een unban gekregen voor de finale en dacht, naar aanleiding van mijn droom vannacht dat het in de 89ste minuut zou gaan gebeuren. Dat ene moment van Van Persie.
We keken de finale dus vol vertrouwen thuis.
Bluezz trok, naarmate de wedstrijd vorderde, haar jurkje steeds verder omhoog over haar benen en ik begon steeds harder te vloeken en te schreeuwen tegen mijn te kleine TV-scherm.
Ik dacht steeds maar:als ik nou zo'n mooi groot 42" scherm zou hebben dan hadden we vast gewonnen.
Helaas. Voor de 3e keer een verloren WK-finale meegemaakt en ik denk niet dat ik nog 32 jaar erop kan wachten. Laten we het dus maar gewoon weer over 4 jaar doen en dan echt winnen.
Toen het doelpunt van Spanje gemaakt werd, was het eigenlijk al beslist natuurlijk. Wij speelden maar met 10 man en dan een gelijkmaker scoren is moeilijk, helemaal tegen Spanje. Sowieso was het belachelijk dat dat doelpunt goedgekeurd werd, maar goed, de grensrechter dacht daar anders over. Die vijf minuten die na de goal volgde was het bij ons muisstil; niet alleen in de huiskamer, maar in de gehele buurt. Ik durf te wedden dat iedereen nog gespannen afwachtte op dat ene wonderlijke schot. Dat deze niet gekomen was, besefte wij ons pas goed toen het eindsignaal werd gegeven. De stilte werd doorbroken door mijn lichtvloekende vader die naar buiten stapte met een peuk in zijn mond. Mijn zusje bleef doorkloten op haar mobiel, mijn moeder stond snel op om haar eigen dingetje te doen, en ik keek naar het team dat inmiddels onder luid gejuich in extase waren geraakt..
Heel verdrietig ben ik er zelf niet om; de eerste 90 minuten wisten de jongens van Oranje zich toch mooi te verdedigen tegen het almachtige Spanje, en daarbij: we zijn al heel ver gekomen. Toch is het wel jammer voor mijn vader, ik had het hem zeker wel gegund als Nederland nu wereldkampioen zou zijn. Ikzelf ben uiteindelijk gewoon rustig naar boven gegaan, om te kijken wat de rest van Nederland (en het buitenland) nou eigenlijk van deze finale vond.
Maar goed, morgen eten we paella en over 4 jaar halen we dan wel de wereldcup binnen. Ik en mijn vader geloven er in ieder geval heilig in!
De hoop bleef lang overeind, en met gegronde redenen. Maar toch was het geweldenaar Andres Iniesta die met een hard schot Stekelenburg toch op de knieën dwong. Ironisch, een speler die bij zijn club Barcelona veel kilometers maakt, enorm belangrijk is voor de Catalanen, maar nooit in de schijnwerpers staat. Tot de WK-finale van vandaag. Zelfs buiten Catalonië zullen de Spanjaarden hem gaan zien als een held, en eerlijk is eerlijk, het is lang een onderschatte voetballer geweest.
Ook na de wedstrijd was er niet veel om te rouwen, een vriend van me was al helemaal de weg kwijt en ging midden op de weg liggen. Ik heb hem met veel moeite van de weg gekregen en hem toch maar naar huis gebracht. Ik denk dat hij morgen weinig meer weet van vandaag, had ik toch ook maar nog een glas bier gepakt dan was het misschien minder hard aangekomen.
Opa, oma, mams en ik: Hup Holland hup
kutscheids 
etc.0-1
Ik: Godverdomme
Mams:
Nou!Ik:
sorry Tot opa zijn mond opentrok.
Opa: *gecensureerd*
² Ik:
En toen ging ik naar huis.
Ik:
Opa, oma en mams:
En we leefden nog lang en gelukkig
slechte wedstrijd trouwens, klote scheids, wss nog partijdig ook, maar ook slechte wissel toen kuijt eruit ging. rode kaart was onterecht. Allemaal foutjes die het verschil HADDEN kunnen maken.
moet er wel bij zeggen dat ik twijfelde aan de winst. Nederland speelde best goed dit keer, anders dan de baklappen van vorige keer. Toen was ik voor Korea
Nooit meer een Engelse scheids
Begin van de wedstrijd zag ik het al eigenlijk helemaal niet meer zitten. Maar toch na het eerste kwartier ging het al de goede kant uit. Zodoende heb ik dus tot op de 93ste minuut echt in spanning gezeten. Constant kreeg Spanje kansen, kregen wij kansen. Maar een doelpunt bleef helaas uit.
Ook in de verlenging was het ongelofelijk spannend. Maar het doelpunt van Spanje deed het hem. Het was gedaan, ik was boos aangezien Spanje buitenspel stond en er niet gefloten werd. Maar goed ik had m`n bier opgedronken en was weer verder gegaan met de orde van de dag. Verdrietig dat het voorbij was voor Nederland, maar goed we zijn wel tweede geworden en dat hadden we van tevoren nooit kunnen dromen! Dus met gemengde gevoelens heb ik gereageerd op de uitslag.
Het is maar een spelletje.
Dat dus
[ Bericht 0% gewijzigd door Xessive op 12-07-2010 01:01:39 ]
quote:Ja dat he. Mijn vader was helemaal ziek van het WK van '74. Nu is hij dood en had ik zo graag gewild dat dit team zou winnen.Maar een hele mooie 2e plaats is gehaald (met 10 man tegen 11); ik ben trots op Oranje.Op maandag 12 juli 2010 00:12 schreef TheRabbitEars het volgende:
Ik was thuis samen met het gezin aan het kijken. Hoewel het voetbal mijn moeder en mijn zusje weinig kan schelen (laatstgenoemde zat zelfs alleen maar onder de wedstrijd door met haar mobiel te spelen, de schaamteloze!), zaten mijn vader en ik wel gespannen voor de TV. Juist voor hem hoopte ik eigenlijk dat we zouden winnen, gezien hij ook nog eens '74 en '78 heeft meegemaakt, en omdat hij een ontzettende voetbalfanaat is. Ikzelf ben dat niet heel erg.
Toen het doelpunt van Spanje gemaakt werd, was het eigenlijk al beslist natuurlijk. Wij speelden maar met 10 man en dan een gelijkmaker scoren is moeilijk, helemaal tegen Spanje. Sowieso was het belachelijk dat dat doelpunt goedgekeurd werd, maar goed, de grensrechter dacht daar anders over. Die vijf minuten die na de goal volgde was het bij ons muisstil; niet alleen in de huiskamer, maar in de gehele buurt. Ik durf te wedden dat iedereen nog gespannen afwachtte op dat ene wonderlijke schot. Dat deze niet gekomen was, besefte wij ons pas goed toen het eindsignaal werd gegeven. De stilte werd doorbroken door mijn lichtvloekende vader die naar buiten stapte met een peuk in zijn mond. Mijn zusje bleef doorkloten op haar mobiel, mijn moeder stond snel op om haar eigen dingetje te doen, en ik keek naar het team dat inmiddels onder luid gejuich in extase waren geraakt..
Heel verdrietig ben ik er zelf niet om; de eerste 90 minuten wisten de jongens van Oranje zich toch mooi te verdedigen tegen het almachtige Spanje, en daarbij: we zijn al heel ver gekomen. Toch is het wel jammer voor mijn vader, ik had het hem zeker wel gegund als Nederland nu wereldkampioen zou zijn. Ikzelf ben uiteindelijk gewoon rustig naar boven gegaan, om te kijken wat de rest van Nederland (en het buitenland) nou eigenlijk van deze finale vond.
Maar goed, morgen eten we paella en over 4 jaar halen we dan wel de wereldcup binnen. Ik en mijn vader geloven er in ieder geval heilig in!
Daarna heb ik een biertje geat door een vuvuzela en deze oranje vuvuzela daarna compleet aan gort geslagen
[ Bericht 98% gewijzigd door Greys op 12-07-2010 09:52:51 ]
Na de eerste kans van Robben was het eigenlijk al duidelijk, dit soort kansen krijgen we niet meer.
Toen de vrije trap van Wesley, wat daarna een corner had moeten zijn, ging het gezelligheid naar stilte. De hele buurt was stil, en na de wedstrijd ineens een hoop vuurwerk en toen kwam ik er achter dat dit echt de kans was om wereldkampioen te worden.
Ach de beste wint, en deze keer waren wij het niet
Een van de meisjes werd uitgeroepen tot 'meisje dat geluk zou moeten brengen'. Hierop raakten we wat aan de praat (alles voor de wereldtitel) en bleek ze zowaar nog dommer te zijn dan je zou vermoeden wanneer iemand het jurkje van zo'n smerig biermerk draagt.
Hoogtepunten waren onder meer: 'verlengen is toch tot 23:00', 'hoe lang duren die strafschoppen dan' en nadat ik voor de gein zei dat je bij 5 keer buitenspel geel hoort te krijgen na de zoveelste buitenspelval waar David Villa intrapte 'Ja, waarom doet die scheidsrechter' dat niet.
Na de goal van Iniesta, tevens het bewijs dat ik zojuist de slechtste talisman ooit was tegen gekomen, had ik er uiteraard flink de pest in en op het moment dat het fluitsignaal klonk dacht ik dat het niet erger kon dan zojuist een WK Finale te hebben verloren. Uiteraard liet ze blijken dat haar eerdere opmerkingen niet helemaal op zichzelf stonden. Immers, waar heel het plein uit pure woede z'n laatste bier begon te gooien richting man die al deze ellende over ons heeft afgeroepen (Andres Iniesta), weet zij nog doodleuk te melden 'dat lang haar Torres beter stond'.
Waarop ik besloot dat als Nederland niet zou scoren die avond, ik dat ook niet kon maken tegenover Gio & co en al helemaal niet met het meisje dat van een volle Korenmarkt het minst van voetbal wist.
Gelukkig voor mij en voor mijn beste vriend, want ik was toen van plan het hier in Amersfoort op de Hof te gaan kijken, maar dat massale is niet voor mij weggelegd en hij had daarop de camping geen gelegenheid gehad om het te kijken. Ik kijk liever lekker rustig TV bij goede vrienden thuis.
Verbaasd over het aantal gele kaarten en dat het bier zo hard ging hebben wij tot aan de laatste seconde met hoop en geloof de wedstrijd bekeken, al geef ik toe dat wij na de 1-0 voorsprong van Spanje wij het wel eventjes "spaans benauwd" kregen.
Het humeur hing tussen trots en teleurgesteld in. Trots op het feit dat we zover zijn gekomen, maar teleurgesteld niet het hoogsthaalbare gehaald te hebben. Na een paar biertjes ben ik weer thuis afgezet en ben daar nog even doorgegaan... heb deze post in dit topic geplaatst en ga toch ook gewoon weer verder met het leven.
Hoe dan ook zal ik in het vervolg de persoon die naast me staat te juichen voor Spanje in het vervolg wat harder aanpakken.. Lef had ze wel in ons afgeladen Holland House de Boer!
Oh en Jordan (mijn hondje) sorry voor het geschreeuw toen ik thuiskwam makker! Het was echt de schuld van Webb!
[ Bericht 3% gewijzigd door Rockabella op 12-07-2010 02:30:02 ]
Kut scheids.
Toen maar heel droevig naar huis gefietst en mn oranje spullen in de kast gegooid en mn schmink en haarverf van m'n haar gewassen en nu weer achter de pc met anderen sip zijn [ Bericht 75% gewijzigd door Greys op 12-07-2010 09:52:30 ]
en nu gelijk vroeg op en voel me gebroken, lichamelijk en geestelijk
[ Bericht 21% gewijzigd door Bulletdodger op 12-07-2010 08:35:09 ]
Als ik had geweten dat er een nieuwe TV te winnen was, dan was die fles waarschijnlijk door mijn huidige scherm verdwenen.....
Ik schoot mijn tv neer en ging naar bed.
Na de wedstrijd dropen de mensen naar huis
Toen de 0-1 viel ben ik verdrietig naar de gang gelopen, om in me alleentje uit te huilen. Het enige wat ik hoorde was: waar is miran opeens gebleven???
Na de westrijd ben ik naar buiten gegaan, ik ging liggen in de tuin op de koude tegels, en heb een half uur naar boven gekeken
Hoe kon dit nou gebeuren????
19:00 - Ik had al de nodige pilsjes op.
20:00 - Vol verwachting klopt mijn hart.
20:30 - Ik schreeuw me longen uit me lijf.
22:50 - Ik schreeuw me longen uit me lijf van teleurstelling.
23:00 - Ik bel een maat op en ik zeg dat ik ga vechten.
23:10 - ik ben nu bij die maat rond deze tijd.
23:30 - naar de markt (instelling: vechten)
23:40 - Op de markt. (instelling: vechten)
23:50 - Fill in the blank
8:30 - Wakker worden, en een pak tintel fruit opgedronken, want door al mijn gehuil en door het bier ben ik uitgedroogd.
Ook merkte ik dat me knie pijn deed, toen ik eenmaal ging kijken kreeg ik dit te zien:
Ik weet niet hoe ik er aan ben gekomen, en wat ik heb gedaan.
maarja.. het zal wel.. enige nadeel... WAAROM IN VREDES NAAM MOET IK NOU WEER ZO VROEG WAKKER WORDEN!!
27 minuten later....
Doelpunt voor Spanje. Hoop gevloek op de bank van de mannen. Ik niet. Ik was stil. Zat vol ongeloof te kijken. 'Dit kan niet! dacht ik, dit kan gewoon niet!'. vol ongeloof de laatste paar minuten zitten kijken. Versteend. Starend naar het beeld. Toen werd er afgefloten. En zonder wat te zeggen of te bewegen kwamen de tranen. Die vloeiden over mijn wangen. De mannen keken onthutst naar mij, ook tranen in de ogen. Een vriendin kwam naast mij zitten en sloeg een arm om me heen. Zo hebben wij zwijgend en huilend nog zeker 25 minuten naar het beeld zitten staren.
Toen ben ik opgestaan en aan de langste 15 minuten fietsen naar huis terug begonnen. Overal treurende in oranje uitgedoste fans op straat. Op de fiets had ik moeite mijn tranen binnen te houden. In trance en vol ongeloof naar huis gefietst, om vervolgens de PC aan te zetten om mijn verdriet en teleurstelling te delen met mijn mede FOK!kertjes op het WK forum. Met betraande ogen toen maar de ergste bagger- of scheldtopics gesloten.
Vanmorgen in de auto, de nog overal aanwezige oranjeversiering zien hangen, en ik kreeg weer een brok in de keel. Heb moeten vechten om niet weer te moeten huilen. En nu ben ik heel erg down en sjaggie
Ik voelde me ongeveer zó... Ik stond in Amsterdam met twee goede vrienden en sowieso was iedereen het er mee eens, we waren geflikt, we zijn genaaid, het was oneerlijk
Ik heb geschreeuwd en de weg terug nog maar eens iedereen overtuigd dat Iniesta sowieso rood had moeten krijgen en en en en het was buitenspel en en en het was gewoon niet eerlijk!!
En nu, nu zit ik op Fok!, heb geen stem meer, heb een kater en ik ben ook nog eens jarig..
En heerlijk geslapen, want niet de hele nacht dat getoeter / gegil
Daarna buiten nog biertje gedronken, jointje gerookt en toen moest ik naar huis omdat ik eigenlijk moest werken vandaag. Ik dus om half 1 in bed, 7 uur eruit om te gaan werken. Kom ik daar aan, is er geen werk en ben ik naar huis gestuurd (uitzendkracht).
Momenteel vechten teleurstelling en berusting een strijd uit in mijn hoofd, maar uiteindelijk zal de berusting toch wel gaan overheersen. Het is erg moeilijk te verteren, maar het is helaas niet onterecht. Zonde, over vier jaar weer!Nouja, weinig ritueel, maar verbrand zijn ze
Shit happens, we hadden kunnen winnen maar dat hebben we niet gedaan. Ik wacht met smart op het EK, ik blijf trots op ons Oranje.
.Ik zat trouwens thuis, want ik dacht ik ga thuis lekker voetbal kijken en vervolgens feest vieren in de stad. Niet dus.
Ik wil als ik deze tv win hem graag gebruiken om vooral géén voetbal te kijken.
En zeg nou zelf, zo'n tv zou niet misstaan als vervanging van mijn huidige tv('tje) met het beesie zo eenzaam aan de top.
Kuzooi.
Nu hopen dat we ons geluk over twee/vier jaar wel vast kunnen houden.
(mijn *thuisbasis*) en volgde ik de wedstrijden *samen*.
Was erg verdrietig gisterenavond maar vandaag begint gewoon het gewone leven weer.
Heb van het hele toernooi, vanaf begin tot het eind genoten, alles erom heen, FOK en de NOS met de filmpjes het kommentaar en ben zelf een paar keer overgezwitsch naar ViOranje op aanraden van een paar RLSers.
*onze jongens* hebben hun best gedaan, en er komt wel weer een EK of WK waar we geheid de nummer 1 worden.
Ik weet nog niet wanneer ik mijn Oranje Balkonnetje ga aftuigen, laat het nog maar even hangen want ach, oranje blijft mijn kleur.
p.s. wil alle RLSers en COSers
bedanken voor de fantastische tijd die we samen beleefde in RLS, want al zijn we een klein groepje was super gezellg. 
[ Bericht 12% gewijzigd door Toverheks op 12-07-2010 10:57:54 ]
Doe de http://www.dumpert.nl/mediabase/foto/11bf2a2f_1278875206378.gif
quote:Achter mijn bureau, thuis. Ik maakte gebruik van de stilte om nog te kunnen studeren, laatste tentamens de volgende ochtendWaar was je en hoe liet jij je teleurstelling blijken toen Nederland de finale van dit WK verloor?
Ik was dus eigenlijk wel blij dat ze verloren hadden, anders had ik geen moment rust kunnen hebben, achteraf nog de wedstrijd zelf bekijken nog..
Na de wedstrijd opgezocht of het nou buitenspel was(niet actie waaruit het doelpunt viel, maar de actie daarvoor).
Als ik het zo zie geen buitenspel, dus goede beslissing en dat telde op dat moment toch wel het zwaarste voor me.
Daarna niet teveel nadenken en optijd naar bed, aangezien mijn verstandskiezen er ca 1,5 uur geleden uitgesneden/trokken zijn...
Heb gejuicht toen Steek fantastische reddingen maakte om ons zo in de strijd te houden.
Heb de Spanjaarden gefeliciteerd na het laatste fluitsignaal en geconcludeerd dat ze terecht gewonnen hebben...
En ben zeer trots dat we zo ver zijn gekomen en dat we toch maar mooi Vice Wereldkampioen zijn geworden.
Hoe: Door mijn Vuvuzela door de TV te gooien.
De hond is overigens wel blij dat de Vuvuzela niet meer gebruikt wordt...
http://www.myvideo.be/watch/7639428
Een vuvuzela, geknikt en gedeukt toen Spanje scoorde.
Een gepersonaliseerde pletterpet, de toeter, het binnenwerk en de pet zelf kapotgetrapt na het laatste fluitsignaal.
Een meter of driehonderd aan vlaggetjes, losgehaald toen ik rond een uur of vijf weer naar huis strompelde.
Een Nederlandse vlag, uit mijn raam gevallen toen ik het vanochtend open deed om mijn hoofd wat broodnodige frisse lucht te gunnen.
Ik kan niet omgaan met de enorme deceptie!
. Vanochtend wapperde het vlaggetje aan de antenne van mijn auto nog vrolijk in de wind. Die heb ik er maar gelijk afgeknipt. Het leven gaat door maar kolere, wat was het mooi geweest als we hadden gewonnen. Toch hulde voor oranje met een fantastisch wk! Drukte keihard en kreeg brand aan me billen Toen rende ik naar boven, trok de slingers van 't dakterras, gooide ze naar de buren die er mee gingen rellen en toen ben ik naar binnen gegaan om mijn bed op te zoeken Nooit gedacht dat zo veel mensen zo weinig geluid konden maken! Er zat een meisje ik schat een jaar of achttien in haar eentje met een betreurd gezicht langs de weg dus die heb ik een oranje bloemetje gegeven die over het museum plein uit een helikopter gedropt werd. Daardoor kon ze gelukkig weer een beetje lachen.
Toen heb ik het eens flink op een vreten gezet in de Burgerking langs de a4
Wij houden van oranje
ach ja volgende keer beter.
[ Bericht 9% gewijzigd door -Datdus- op 12-07-2010 13:58:03 ]
Daar stond ik dus zondagavond, buiten bij mn stamkroeg in het dorp, nog een beetje slaapdronken omdat het de nacht daarvoor ook weer een latertje was geworden. Over de vrijdag daarvoor wil ik al helemaal niet spreken, maar al met al was ik het weekend tot dusver goed doorgekomen. Ik moest vrijdagavond nog wel even mn vriendin gedag zeggen die naar het buitenland ging om te werken voor een aantal weken. Daarbovenop moest ik ook nog even slikken dat mijn beste maat het WK bij zijn vriendin ging kijken, en die avond richting Frankrijk zou vertrekken voor een vakantie. Die zag ik vrijdag dus ook voor het laatst. Maar goed, het kon de pret niet drukken: Nederland zou wereldkampioen worden! En we gingen lekker nog een keer dronken worden buiten bij onze stamkroeg met enkele maten. Nou, we werden dus geen kampioen. En toen ging ik maar gelijk naar huis om te slapen
Punt.Nu heb ik geen stem meer.
Blijf positief! Op naar 2014! Misschien staan er de komende paar jaren ineens een paar talenten op!
Zomaar een spelletje
En dat is het ook
Tot men kleur bekent
Oranje, overal alles oranje
Geen Ajax, geen Feijenoord
Geen haat, geen nijd
Met z'n allen juichen, gillen
soms ook schelden en mopperen
Oranje! Oranje!
De ontknoping was een hel
bijna 120 minuten zagen we een andere sport
schoppen, duwen, trekken
was dit nou dat spelletje? dat voetbal?
toch waren het onze jongens
en bleef men hopen
de nagels op, het bier geen troost biedend
118 minuten overleefd, tot het drama zich voltrok
de hoop vloeide weg en de boosheid bleef over
teleurstelling en stilte
Na het beeld van de eerste juichende Spanjaard
vloeide het centrum van Nijmegen leeg
en niet alleen Nijmegen
maar het hele land, en vele vele fans
helemaal leeg
de hoop op het bewijs
van driemaal is scheepsrecht
vervlogen, arriba..
onderweg terug, achterop de fiets
gezwaaid naar mensen
met een glimlach en een vrolijk 'hoi!'
velen konden het met moeite beantwoorden
anderen zeiden niets
Het was maar een spelletje
maar wel een spelletje dat verenigt
samenbrengt en verbroedert
een maand lang waren we samen
samen Oranje
Geen Ajax, geen Feijenoord
Geen haat en geen nijd
Gewoon, gezellig
kijken naar een spelletje
de hoop op voortzetting
van ronde naar ronde
zodat de saamhorigheid nog nèt wat langer kon duren...
[ Bericht 0% gewijzigd door motorbloempje op 12-07-2010 14:26:03 ]
Ik durfde niet aan iemand te vragen wat de tussenstand was om teleurstelling te voorkomen. Ik smste mijn vriend dat ik de wedstrijd in het centrum zal gaan volgen, want het weer is wel prettig en de sfeer was gezellig. Hij meldde dat het nog 0-0 was. Ik was opgelucht en keek vol spanning de wedstrijd.
Helaas had Spanje toch kunnen scoren. Vol hoop bleef ik kijken of Nederland net een doelpunt kon scoren, maar na een aantal gele kaarten en ik zag de gefrustreerde gezichten van de kijkers bij de café's, realiseerde ik dat het voorbij was. Het was afgelopen.
Voordat de wedstrijd echt voorbij was ging ik langzaam naar huis lopen met mijn zware bagage. Ik ben niet 100% fan van NL, maar het voelde best wel pijn dat ze niet gewonnen hebben. Na een traantje weggepinkt hebben, ging ik de oranje vlaggetjes verwijderen voor het huis en met mijn vader praten over de wedstrijd.
Wát een dag.
ondertussen twitterend want ik was bang dat ik anders een bierflesje naar mijn kop geslingerd zou krijgen, als ik m'n mond zou open trekken
. Toen Spanje 1-0 maakte vroeg ik nog vol ongeloof en hoop aan vriendlief of het wel telde en of het dan toch echt afgelopen was , toen bleek dat het idd telde was het muisstil, tv ging uit en trokken veel mensen hun oranje items van zich af. De mijne bleef aan, inclusief de geschminkte vlaggetjes op de wangen want we mogen echt wel trots zijn op onze mannen . Daarna heb ik als een ware emotie-eter me gewaagd aan een bak ijs en heb ik daarmee toe staan kijken terwijl de brandweer al snel ter plekke was omdat de rest van het dorp nogal flipte en het leuk vond om met een vuurwerkbommetje te werk te gaan .Het was best druk, maar niet te druk, gezellig, en er werd luid gezongen door al die enthousiaste mensen.
We wisten dat het kon, we zijn ongeveer gelijkwaardig aan Spanje, maar helaas
Toen Iniesta scoorde werd het akelig stil op het plein. Na de wedstrijd ging iedereen naar huis of het verdriet verdrinken in een kroeg, overal droevige gezichten.
Wij hebben ook nog een half uurtje in een kroeg gezeten, een biertje gepakt, maar we hadden er niet zoveel zin meer in. We zijn richting huis gereden, en overal liepen verslagen Hollanders. Als je nog niet verdrietig was zou je humeur spontaan omslaan. Ik heb nog even bij een vriend gezeten en toen ben ik verder naar huis gefietst.
Ik heb vandaag nog zeker 10 keer de herhaling van de goal bekeken, en ben tot de conclusie gekomen dat Iniesta op de pass van Torres net niet buitenspel stond, terecht niet gefloten dus.
Achteraf is een 2e plaats natuurlijk mooi, maar we waren zo dicht bij de wereldbeker...
We hebben in ieder geval een mooi toernooi gezien en we mogen trots zijn op de finaleplaats.
Trusten
Een bandje speelde wat muziek, de airco stond aan en de ene na de andere peuk verdween al brandend in de vorm van rook in de gespannen lichamen. Onze UIO's en Costa's 2e grote dobbelsteenavontuur #2 vrienden UIO_AMS en costadibalkoni hadden nog even de tour finale gekeken maar voegde zich tot het groepje. Een kort (
) uitstapje naar de Mac Donald om toch maar een kleine bodem te hebben leidde tot kleine frustraties maar na 3 kwartier hadden we onze fastfood kartonnetjes. De stad was al dronken, de sfeer om te snijden. Terug in de waterhole waren daar ineens Ripley met haar lekkere hunk. Bier en wijn kwam ons toe, af en toe een colaatje. Spanning op de hoofden, knopen in de maag, zenuwtrekjes, nagelbijten, en nog meer. De temperatuur steeg, de airco loeide, het bier had geen kans om lauw te worden de muziek een mengeling van TTD, rock en de profiterende Nederlandse muziekmakers. Het opzweepbandje begon met hun 3 kaskrakers van wangedrochten, de tent uit zijn dak, behalve de nuchtere UIO_AMS, en een veels te gespannen Heatwave.
De wedstrijd, de spanning, de warmte, het geschreeuw, het gedrang naar de WC, de kans, de hoop, het geluk, de beslissing en de complete deceptie binnen een tijdsbestek van ongeveer 140 minuten tussen de uitersten. De stilte, het applaus, het gescheld en gevloek en het bijna sneuvelen van de barkruk.. De buitenlucht, fris en warm, de oranje wereld, dronken stad vermengt met het verloren zweet van de natie. Een laatste drankje in The Cave om de terleurstelling en het laatste bier weg te spoelen, leuk bandje maar hangend aan de bar, turend naar het niets, denkend aan de wedstrijd, de kansen, het geluk, de rode kaart, de compleet incapabele scheidsrechter, de betere Spaanse ploeg, de penalty reeks die we zeker hadden gewonnen.
Dan maar naar huis geen zin meer, een vrolijke Ole, vaste klant in de Cave, blij met haar gewonnen prijs op FOK!, het 10.000ste topic in SHO, maar het boeit weinig, lopend naar huis door een verzopen stad, een oranje stad, een mooie stad, maar niet vanavond. Het murmelend geluid achter ons latend, de begroeting van de poezen, die natuurlijk geheel niets hebben meegemaakt van deze avond, laat staan het hele WK, bed, warm en klam, welterusten lieverd, het was een unieke ervaring over 2 en 4 jaar gaan we er weer voor.
In 1978 zat ik voor de buis helemaal klaar om NU kampioen te worden. We kennen de geschiedenis
Jaren heb ik in mijn dromen HET doelpunt van Rensenbrink gezien, die er in mijn dromen WEL in ging!In 2010, een paar jaar ouder en moeder van 4 kinderen, waarvan de jongste nu ook 21 is, zat ik weer klaar op de bank, want NU ging het gebeuren. De mannen hadden het hele toernooi goed gepresteerd, dus waarom vanavond niet! De DERDE keer moet het gewoon lukken.
Het is mij dus duidelijk niet gegund, ik mag schijnbaar het ultieme geluksgevoel niet beleven, in plaats daarvan heb ik na het laatste fluitsignaal, gewoon een potje zitten janken, in mijn uppie.
Ik hoop echt speciaal voor mijn jongste zoon, dat hij niet net als zijn moeder weer 32 jaar moet wachten op een finale
Helmaal in mn uppie ondertussen met mn vriend smsen die nooit voetbal kijkt maar deze dag stiekem toch wel.
Alle reacties die ik normaal uit schreeuw en toe foeter die heb ik maar gesmst. (stuk of 50)
In je eentje commentaar geven is toch wel raar ik wil feedback!
Na 3 minuten wedstrijd was ik er zeker van dat Spanje zou winnen maar daarna kwam toch de hoop terug,
Echt balen dat we verloren hebben deed ik niet want dat had ik al verwacht (de dagen ervoor enzo) maar ik baalde enorm dat we geen penaltys konden schieten dat had ik gewoon zo graag willen zien
Wat ik nu vooral merk is dat er amper nog oranje op straat is (jammer vond het wel gezellig uitzien) en mensen amper over voetbal praten, hooguit even zeggen dat het jammer was en dan vlug over iets anders praten....
SPOILERAl klaar staan. Toen die goal kwam. Ik was niet echt geschrokken ik dacht het is buitenspel hij telt niet.
En hoe langer de tijd duurde bleef ik maar hij telt niet hij telt niet hij telt niet hij telt niet.
Ik kreeg nog hoop in de laatste 2 minuten , toen maar het vuurwerk afgestoken anders was het zo zonde.
Het vuurwerk verlichte de pijn wel een beetje want het was een soort troost vuuwerk. Nadat ik mijn vuurwerk had afgestoken begonnen de mensen in mijn buurt die normaal altijd vuurwerk afstaken ook vuurwerk af te steken. Het was een mooi gebaar.
Daarna nog een paar uur na zitten schelden op de scheids en grens rechter.
-edit
Ik bedenk me net ook dat ik mijn TNT shirt niet krijg. t' was zo'n mooi shirt!
Die je alleen kreeg als we wonnen...
Naarmate de wedstrijd vorderde werd ik linker, rechter.
Ik kreeg het Spaans benauwd, overal rode vlekken, een woede jegens de Spaanse staat kwam over me heen alsof de kopstukken van de ETA een vergadering in mijn aderen hielden. Ik geef toe, ik heb een fles Cava van mijn balkon gegooid, en misschien, ja misschien is ie niet in mijn eigen tuin beland.. En ja, ik heb een Spaanse vlag verbrand, maar gelukkig was de brandweer snel ter plekke om de zeven kilometer heidebrand te blussen. Ok ok, die dreigmails naar Maarten Spanjer, Henk Spaan en Javier Guzman had ik niet moeten sturen.. Maar.....
van de vermissing van mijn Spaanse overbuurman weet ik echt niets af, edelachtbare.
Trouwens, na de wedstrijd was er nog wel veel muziek en er waren veel mensen aan het dansen bij 't Domplein, op een gegeven moment zag ik een man langslopen met en lach op zijn gezicht, hij had een wit t-shirt aan maar daaronder zag ik een rood t-shirt. Mijn vrienden en ik vroegen hem welk t-shirt hij daaronder aanhad. Terwijl hij zijn witte t-shirt omhoog deed, riep hij 'Viva La Spania' en zagen we dat dat ook op zijn rode t-shirt stond. Hij zei nog wat in het Spaans en gaf ons een hand en liep lachend weg, het was leuk om te zien!
Het was op zich wel een leuke avond en ik kwam thuis met een tevreden gevoel!
[ Bericht 3% gewijzigd door Citizen_Kane op 12-07-2010 18:17:43 ]
Na de 1-0 stond iedereen stomverbaasd voor zich uit te staren.
Na het fluitsignaal droop iedereen naar de stations toe. Velen waren in slippers.. Ik en 2 vrienden van me ook.
Waar ik die dag en avond allemaal in heb gestaan?
Zie hieronder het resultaat.
Bier, modder en pis.
Hoe voelde ik me na de wedstrijd?
In de zeik genomen en smerig! Het was een bedroevende afsluiting..
Edit: Uitleg Foto: iets na 12en genomen in de tram van WTC naar ARENA.. na een half uur gelopen te hebben van Museumplein naar WTC.
[ Bericht 11% gewijzigd door Deceit op 12-07-2010 18:20:56 ]
1. Nederland ging er vol in en ging soms over de schreef
2. Spanje wilde graag gras happen en gingen bij elke zucht wind op de grond liggen
(WAT IRRITANT! )3. De scheids wilde zich zo graag profileren en met kaarten strooien
Toch vond ik Oranje de Spanjaarden goed in bedwang houden. Maar toen de goal van Spanje uit een doeltrap ontstond, wat eigenlijk een corner was !!!
Ik ben er wel trots op dat "we" in de finale stonden, maar het was een bloedstollende aanfluiting
Heb m'n bier leeggedronken en ben naar huis gereden
Had van te voren al verwacht dat Spanje ging winnen.
Maar toch kwam de klap hard aan.
Heb na de wedstrijd een kleine 10 min voor me uit lopen staren.
Heb geapplaudisseerd voor Spanje bij de uitreiking van de beker.
Ben daarna nog een rondje gaan lopen door ons dorp
En heb stiekem toch moeten lachen om de mensen die Howard Webb de schuld gaven/geven.
De wedstrijd was zo ontzettend spannend, voordat ik over de woede van de 1e gele kaart was, was de 2e er al.
Ontzettend veel gele kaarten, maargoed het is alles of niets. Het leek op een gegeven moment wel dat het niet meer ging om de meeset goals te scoren, maar de meeste gele kaarten.
Toen uiteindelijk een rode kaart viel voor NL, en verder speelden vond ik dat het nederlands tiental nog erg sterk in zijn schoenen stonden. In mijn achterhoofd natuurlijk nog de wedstrijd tegen brazilië. Hoe verward en desorganiseerde zij waren na hun rode kaart.
En toch heeft spanje het geflikt, 1 goal. Buitenspel ook nog eens, de indruk die het wekte was dat Spanje wel eens een tactiek had. Zoveel mogelijk buiten spel proberen te gaan, en hopen dat de scheids het een keer niet zou zien.
En het gebeurde, met buitenspel ging Spanje er met het enige doelpunt vandoor. Heel Nederland op zn kop, Wat zon mooie wedstrijd was, is nu een fiasco.
Bah, wat een kut Spanjaarden ging er door mijn hoofd. Ik heb uit frustratie de hele buurt bij elkaar geschreeuwd.
En nu zal je mij vragen, was het fijn? Ja Vond je het nodig? Ja Ben je opgelucht? Nee!
En nu heb ik een vreselijke keelpijn
Vantevoren dacht ik dat ik het niet erg zou vinden als Spanje won, aangezien ik fan van ze ben.
Maar hoe verder de finale vorderde ging ik er steeds meer en meer in geloven. Tot Iniesta doorkwam... Een grote leegte maakte zich meester van me, ik sloeg dicht, kreeg geen woord meer uit mijn keel, mijn kin begon te trillen en ik vocht tegen de tranen...
Sprakeloos ben ik toen met mijn meisje naar huis gelopen, verslagenheid was dat wat de klok sloeg...
quote:Op maandag 12 juli 2010 10:16 schreef Onverlaatje het volgende:
Door te roepen dat Nederland altijd de rechtmatige wereldkampioen zal blijven omdat het gezien de punten het beste land van dit toernooi is. Spanje de beker en Nederland de kampioensschaal !
En dat we de volgende keer zeker van Brazilië gaan winnen in de finale.. in Brazilië!
In het centrum was nog een klein feestje waar een optimistische zanger nog we are the champions inzette maar hij was de enige die zong.
Thuis aangekomen zat mijn pa nog na te vloeken op de scheids en heeft er dus een 3e trauma bij. Nu ik ook en hopelijk over 4 jaar niet nog eentje.
Had er zo'n vertrouwen in maar na de 1e helft zag ik het al somber in.
Heb wel de hele verlenging met een fakkel in mijn hand/broekzak klaar gestaan voor als de goal zou vallen.
Maar helaas, de fakkel ligt nu weer in de kast.
Jongetje van zeven
Mijn zoontje is zeven, speelt bij de F-jes, en weet alles:
Met meisjes kun je niet spelen (behalve met de meisjes die eigenlijk een jongen willen zijn), wie het beste kan rekenen op school wordt later het rijkst, en Nederland wint de finale, zolang je thuis samen op de bank kijkt, in oranjeshirt, met de beessies op de tv geplakt. Daarbij verdient Nederland het om te winnen, want ze hadden al twee keer een finale verloren, en in sprookjes gaat het ook altijd pas de derde keer goed.
Het leven is glashelder als je zeven bent.
Ik weet veel minder dan mijn zoontje. Mijn voetbalkundig inzicht beperkt zich uitsluitend tot de F-jes, waarbij het altijd in de eerste minuut zonneklaar is, op welke helft de hele wedstrijd zich gaat afspelen. Daar is geen octopus Paul voor nodig! Ik wandel met de andere ouders naar de desbetreffende helft, gewapend tegen de kou met kartonnen bekers koffie. Wij moedigen vanachter het doel onze kluwen zoontjes aan, en op de andere helft van het veld staat een eenzaam, verkleumd keepertje zich de hele wedstrijd te vervelen.
Spectaculaire uitslagen, zoals bij de F-jes, waar de 14-1 eerder regel dan uitzondering is, zag je niet bij het WK. Maar wèl liep ik nog steeds binnen de eerste minuut van iedere wedstrijd met feilloze F-jesintuïtie in mijn gedachten met een beker koffie naar een bepaalde helft. En dat was deze keer, tot mijn schrik, ineens die van Nederland.
Ik weet niet of ik banger was voor de uitslag van de wedstrijd zelf, of voor de reactie van mijn zoontje, die zo monter naast ons zat te kijken, nog helemaal overtuigd van de goede afloop.
Het duurde trouwens nog best lang, voordat het misging. Maar tijdens het Spaanse doelpunt zag ik hem schrikken alsof iemand hem een harde klap gaf, en toen wist ik dat het was gebeurd. Zijn gezicht stond stomverbaasd, terwijl de tranen in zijn ogen sprongen: na deze goal was het leven in één klap onbegrijpelijk geworden. En voor het eerst van zijn leven liep hij uit zichzelf naar boven om zijn tanden te gaan poetsen.
Het was heel stil op straat, toen ik hem naar bed bracht. Voor het slapengaan lazen we over de planeet Venus, want in hem bed leggen met een sprookje ging niet meer, nu alle sprookjes ineens waardeloos waren gebleken.
Het duizelde me toen ik, bij het dichttrekken van zijn deur, dacht aan alle andere jongetjes van zeven, die deze avond nooit meer zouden vergeten. Niet alleen de duizenden echte jongetjes, die met betraande wangen nu één voor één in slaap vielen, maar ook de jongetjes van zeven, die diep verborgen in iedere puber, man, vader of opa nog aanwezig waren, die vanavond allemaal hoopvol naar buiten waren gekomen, omdat ze heel even zeker wisten dat het verhaal eindelijk goed ging aflopen.
Ik dacht ook aan de jongetjes van zeven, die de spelers in de finale nog niet zo lang geleden zelf waren, de ouders achter het doel staand bij de F-jes, terwijl zij, zoals ieder jongetje, droomden van hun moment in Oranje in de WK-finale, later. Een finale die zíj natuurlijk niet gingen verliezen! En toen kon ik ze deze treurige wedstrijd ineens niet meer kwalijk nemen.
Maar is zeven jaar niet veel te jong, om te moeten leren dat in het echte leven de verhalen meestal niet goed aflopen, dat de draak niet wordt verslagen, maar overwint, dat een geroutineerde heks moeiteloos zowel Hans als Grietje kan verslinden, dat drie kinderen in een tentje waarschijnlijk weinig hadden kunnen beginnen tegen Voldemort, dat Willy het nog geen dag zou overleven in de echte oceaan, en dat Nederland zomaar drie WK-finales kan verliezen?
De halve nacht blijf ik wakker, niet alleen door de drukkende hitte, maar ook door het beeld van mijn zoontje die met tranen in de ogen zijn eerste echte sprookje helemaal verkeerd ziet aflopen. En ik weet niet hoe ik hem morgen moet troosten.
Maar de volgende ochtend blijkt dat ik één eigenschap van jongetjes van zeven schromelijk heb onderschat: een oneindig vertrouwen in de toekomst.
Mijn zoontje komt monter naar beneden, zonder een spoor van tranen, tot mijn verbazing in zijn oranjeshirt.
"Nu gaan we gewoon het EK winnen over twee jaar,"zegt hij stralend. "En het WK over vier jaar. En over twaalf jaar doe ik het zelf. Gaan we nu boodschappen doen?"
Op straat passeren we nog een jongetje, ook in een oranje shirt. Ze knikken elkaar even toe, met een klein glimlachje. Want zij weten, wat alle jongetjes van zeven weten: volgende keer lukt het wèl.
Toen eenmaal het besef kwam dat er een goal gemaakt was liepen de tranen over mn wangen en heb ik verdwaasd om me heen staan kijken.
Ik weet nog steeds niet hoe ik thuis ben gekomen aangezien mn tranen de stad blank hadden gezet...
[ Bericht 99% gewijzigd door Greys op 19-07-2010 13:13:16 ]
). Vond het een spannende wedstrijd, alleen niet erg spectaculair. Toen het moment kwam dat Spanje scoorde, voelde ik me overdonderd, omdat ik had verwacht dat het op penalty's uit zou lopen. Wel jammer dat Spanje heeft gewonnen, maar kan er verder niet om wakker liggen, want de 2de plaats is natuurlijk ook super goed .[ Bericht 99% gewijzigd door Greys op 19-07-2010 13:13:32 ]
Ik dacht eerst nog dat Robben een doelpunt had gemaakt
Toen die dekselse Iniesta de goal maakte brak er iets. Ik kon het niet meer afkijken en ben wenend naar de trein gelopen en heb vervolgens die nacht geen oog dichtgedaan.Ik hoop maar op 2012 dan. Dan hebben we van Bommel tenminste nog.
En ik liet mijn verdriet blijken door niks te doen of te zeggen en heel zielig naar huis te gaan
Webb >
< RijsttafelAls we gingen winnen moesten de bierdrinkers er allemaal 1 opdrinken, ik weigerde meteen al ivm werk de volgende dag.
Tegen het einde van de wedstrijd moest ik de jongen die het bier mee had genomen onder een koude douche zetten ivm zwaar naar de klote zijn.
Ik was zwaar teleurgesteld door het verliers van oranje en ga voorlopig geen voetbal meer kijken.
Nederland wordt kampioen, en dat is wat Nostradamus en de Maya's waarschijnlijk hebben gezien...
Mijn knie doet nog steeds ontzettend pijn, ook doet van alles pijn in mijn lichaam...
Ik ben om 8:30 wakker geworden en ben rond een uur of 10 weer in slaap gevallen
rond 11:30 weer wakker geworden, ben toen weer rond 2 uur in slaap gevallen, en werd pas rond 19:00 wakker... Heb toen Fish n chips op..Snap ik eigenlijk ook niet waarom ons pap dat had gemaakt, aangezien die scheids uit Engeland kwam... Ik zit nu al de hele avond wakker, kan niet meer slapen, FIFA 10 spelen gaat niet omdat ik dan te veel moet denken aan gisteren, heb daarom maar een beetje Metal Gear Online gespeeld, waar ik heel toevallig tegen een Spanjaard moest spelen, die ik even een poepie heb laten ruiken..
Hoop over een tijdje die zelfde Spanjaard af te maken op een nieuwe tv..
We zijn daarna maar richting de auto gegaan met z'n vieren. Ik ben de enige die triest heeft zitten doen over de wedstrijd... aangezien mijn Spaanse vriend en z'n Spaanse broers te druk waren om telefoontjes te beantwoorden.
Ze waren gelukkig tegen Spanje, dat maakte de bedrukte sfeer wat fijner.
.
Uiteraard dit alles aangevuld met behoorlijke hoeveelheden bier.
Reacties mogen in het andere topic.
[ Bericht 94% gewijzigd door Greys op 13-07-2010 08:36:19 ]
Dit filmpje is helaas alleen maar een herinnering geworden aan een hele grote teleurstelling. Na de wedstrijd heb ik de camera in mn tas gestopt en zijn we allemaal meteen naar huis gegaan. Onderweg nog wat gescholden, maar vooral stil naar buiten gekeken, naar alle andere auto's die vol zaten met teleurgestelde, oranje geklede mensen.
's Nachts droomde ik dat de verlenging eigenlijk een uur duurde en dat we nog alle kans hadden. Toen ik wakker werd, moest ik helaas weer beseffen dat we toch echt verloren hadden...
Toen Iniesta, geholpen door de arbitrage, diep in de verlenging de winnende goal scoorde hebben we nog verdwaasd gehoopt op een treffer voor Oranje maar het mocht niet zo zijn. Na het laatste fluitsignaal hebben we elkaar aangekeken en meteen de laatste dingen opgeruimd en ben ik de kinderen in bed gaan leggen. Met licht vochtige ogen heb ik ze gezegd dat ik echt dacht dat we dit keer wel kampioen zouden worden maar dat het niet zo mocht zijn. Volgende keer misschien. Wellicht dat ze het dan zelf ook beter begrijpen en dat de beleving er daardoor mooier op wordt. Er blijft altijd hoop op de toekomst, er blijft altijd hoop op een wereldkampioenschap van Oranje.
Ik dacht écht dat ze de penalty’s zouden halen, dus de goal van Spanje kwam zeker als een klap. Eerst stond ik voor me uit te staren, ik kon het niet geloven dat dit het einde zou zijn. Toen de wedstrijd afgelopen was liep ik een beetje te vloeken en verbaasde me erover dat iedereen al wegliep. M’n vuvuzela heb ik kapot getrapt en de oranje lichtgevende zonnebril die ik ophad eindigde op een dak. M’n oranje nagels heb ik half afgebeten. Daarna ben ik naar de bar gelopen en heb een voorraadje wijn gehaald, ben op de grond in een hoekje gaan zitten en heb het op een zuipen gezet.
Volgende dag werd ik wakker en was de teleurstelling al bijna vergeten, totdat ik het noodweer buiten zag, toen werd ik er weer aan herrinnerd. Wat een kutdag zeg. Maar goed, het leven gaat gewoon door.
quote:In de tuin zitten kijken. Ben bietje gaan drinken daarna in locale cafe maar niet teleurgesteld want ze hebben het goed gedaan dit wk en ben trots op ons teamWaar was je en hoe liet jij je teleurstelling blijken toen Nederland de finale van dit WK verloor?
Het was er erg gezellig tot het moment van spanje.
Toen werd de sfeer steeds grimmiger.
Toen het laatste fluitsignaal klonk liepen er bij mij en een maat van me een
aantal dikke tranen over me wangen...
Hierna zijn we dan ook gelijk naar huis gegaan.
Het is over met de pret, over een tijdje zijn er weer nieuwe kansen.
Met goede hoop en erg veel zenuwen de wedstrijd bekeken, maar na de eerste kans levensgrote kans van Robben had ik de hoop ogegeven. Als je met zulke kansen het doel niet kan vinden weet je dat het een lastige, bijna onmogelijke missie word om de wedstrijd tot een goed einde te brengen.
Ik zag het verlies dus al aankomen maar toch enorme verslagenheid bij het laatste de tegengoal en het fluitsignaal. Ik kon het niet opbrengen om naar het scherm te kijken waar de juichende Spanjaarden te zien waren. Ik heb nog 1 minuut met m'n gezicht in m'n handen aan de bar gezeten maar toen de plaatselijke DJ het een goed idee vond om keihard "Viva Espana" van Imca Marina door het café heen te laten knallen ben ik naar huis gelopen.
Lopend naar huis kon ik met moeite m'n ogen droog houden en gingen mijn gedachte terug naar 05-05-05, de dag dat mijn club AZ in de allerlaatste seconde in de verlenging de beslissende tegengoal kreeg in de halve finale van de Uefa Cup. Naast 05-05-05 word voor mij 11-07-10 een datum om nooit meer te vergeten.
Vandaag bekijk ik op tv de huldiging in Amsterdam, en na de enorme kater van gister overtreft vandaag vooral het gevoel van trots. 2e van de wereld. Of liever gezegd die vice Weltmeister, de Vice Wereldkampioen. Op naar 2014, waar Brazilië oranje gaat kleuren.
SPOILERWat een triest verhaal eigenlijk, als ik het zo terug lees.
[ Bericht 7% gewijzigd door loeders op 13-07-2010 14:18:10 ]
[ Bericht 33% gewijzigd door Socios op 13-07-2010 16:18:52 (Betere formulering) ]
maar met een 42 inch feest ik het hele jaar door in mi cassa..
Maar wat er toen gebeurde houd je niet voor mogelijk. Nederland scoorde maar niet. De sfeer werd grimmiger en grimmiger. Dit kwam doordat de chips en cola op was. Ook kwam het door het Spaanse doelpunt in de 117e minuut.
Vervolgens hebben wij de onvreugde proberen te vergeten door te gaan pokeren. Nadat ik 2.500 virtuele euro's had verloren, hield ik het voor gezien, en om drie uur was iedereen naar huis gegaan.
De dag erna werd ik wakker. Wat een vervelend gevoel in mijn maag. Ik ging maar starten met opruimen. De tuin was een slagveld. In elk bloemperk en tussen alle planten lagen stukjes chips(zakken), kroonkurken en halfvolle bierflesjes. Zelfs in de waterton vond ik een stukje kroket, en er lag bij wijzen van spreken meer frituurvet naast de frituur dan erin. Dit kostte mij in totaal een dikke vijf uur werk om op te ruimen. Allemaal om Nederland te zien verliezen. De onderbuikgevoelens ...
Wat een gemiste kans.
[ Bericht 1% gewijzigd door fonsoy op 13-07-2010 23:12:10 ]
Als ik het zo eens bekijk had ik beter moeten weten, teleurstelling op teleurstelling. Maar goed naïef als je op zo'n moment bent toch nog vertrouwen hebben in een goede afloop, zelfs nadat Robben structureel weigerde te scoren en 72 gele kaarten verder nog steeds goede hoop.... In de verlenging: BUITEN SPEL!!!!! SCHEIDS!!!! GRENS!!!! Er volgde een heel gevarieerd arsenaal aan scheldwoorden, maar wel ook gelijk het besef dat dit het einde was.
Vervolgens maar snel met de rug naar het scherm gaan staan, feestende spanjaarden zijn nu ff niet aan mij besteed. Vervolgens eerst 10 minuten in het luchtledige gestaard, fascinerend eigenlijk hoe blind je dan voor je omgeving bent. Weer terug op aarde maar besloten om de laatste muntjes aan een gezonde dosis bier (nou ja bier... heineken) te besteden om vervolgens toch nog het gevoel te hebben je avond niet verpest te hebben.
Al met al kan geconcludeerd worden dat de avond op een teleurstelling zou uitlopen, maar helaas realiteitszin is vaak ver te zoeken bij een voetbalsupporter
Word je 27 , Geef je een feestje voor het eerst in aantal jaar om het te vieren , omdat je gewoon langdurig ziek ben geweest. Je nodigt 20 mensen uit om het een beetje rustig te houden. 's avonds 6 uur bellen opeens 13 mensen af op het laatste moment :|. Je krijgt ruzie met je vriendin , zo erg dat je maar gewoon besluit te kappen met de relatie. Er komen gelukkig nog wel je beste vrienden . De wedstrijd begint , Je schreeuwt je je longen uit je lijf. Je hartslag staat gemiddeld de hele wedstrijd op 140 in rust... Je slaat je hand beurs op de tafel na de gemiste kansen van robben.
Je bijt bijna je Oranje vlag doormidden door de prachtige redding van Stekelenburg. Je scheld keihard tegen de tv op Webb! Dan valt midden in de verlenging de UPC mediabox uit waardoor je een stukje mist. Je zet de tv weer opnieuw aan . En je mist de goal van spanje .... Kijkt naar de score en dan breekt je hart. NEEEEEEEEEEEEEEEEEE het was toch een corner voor Nederland ? ....... NEEEEEEEE
en daar zit je dan met al je ingeslagen voedsel en drank voor je verjaardag , je vrienden vertrekken snel bedroefd naar huis na het aflopen van de wedstrijd. Een teringzooi in je huis , een verbroken relatie , genoeg eten in huis waar je een weeshuis een jaar op kan laten draaien en een upc media box die er gewoon voor zorgt dat je het allerbelangrijkste op heel die avond MIST!!! .....
Fok.... maak het goed aub....
[ Bericht 94% gewijzigd door Greys op 13-07-2010 15:58:42 ]
[ Bericht 95% gewijzigd door Greys op 13-07-2010 15:59:01 ]
De hele straat versierd met vlaggen ballonnen en slingers
Zie hier onze flat :
Mams en ik zouden eerst bij vrienden gaan kijken maar dat ging achteraf niet door
dus gingen we thuis de wedstrijd kijken
Om half 9 was het helemaal stil op straat en er was niemand meer te bekennen
Toen begon de wedstrijd. Mijn moeder liep te hele tijd te schreeuwen want ze vond het zo spannend
Uiteraard ik ook maar ik schreeuw niet zo
Met alle goede hoop natuurlijk bleven we maar wachten en wachten op het uiteindelijke doelpunt
Maar die kwam maar niet van beiden kanten niet
Ondertussen ons helemaal vol zitten snaaien met al het lekkers wat op tafel stond
En toen begon de verlenging
Zouden we het nog halen
? Misschien wel in de laatste minuut Toen scoorde spanje
Mama moest bijna huilen en ik was verdrietig
De avond die begon met vlaggetjes en toeterende vuvuzuela's eindigde in een verschikkelijke stilte
Overal was het stil behalve het gevloek hier en daar in de buurt
Toen ben ik maar naar bed gegaan en stilletjes onder mijn dekens weggekropen
[ Bericht 0% gewijzigd door Pixie. op 13-07-2010 19:55:46 ]
Ikzelf raakte behoorlijk gefrustreerd en had een onweerstaanbare zin om ergens tegenaan te trappen (ik had wat gedronken
). Omdat ik van nature geen vandaal ben wilde ik voorkomen andermans eigendommen te slopen, dus besloot ik mijn woede maar af te reageren op mijn eigen fiets Resultaat:
Pas na een paar seconden besefte ik wat ik had gedaan, verdomme het achterwiel van mijn mooie nieuwe fiets kromgetrapt
Vanaf dat moment had ik eigenlijk ook geen zin meer om nog de stad in te gaan, dus heb ik maar een taxi gebeld en ben mijn bed in gekropen..En jongens en meisjes: de kater komt later! Want naast de onvermijdelijke alcohol kater mocht ik de volgende morgen fijntjes mijn fiets ophalen met het kut OV, en deze in de bloedhitte met een geblokkeerd achterwiel naar de fietsenmaker sjouwen. Bij diezelfde fietsenmaker mocht ik vanmiddag doodleuk ¤58,50 aftikken voor een nieuw achterwiel:
Kortom: ik liet mijn teleurstelling op een ietwat onhandige manier blijken
[ Bericht 0% gewijzigd door Hagelkaas op 13-07-2010 19:52:21 ]
[ Bericht 98% gewijzigd door Greys op 13-07-2010 19:08:42 ]
ging al expres eerder weg, want stel je voor dat ned een doelpunt maakt, dan zie je al die feestgangers op de weg. Alles was afgesloten, toen ik weg wilde gaan...moet door 3 dorpen, wil ik mn werk bereiken.
Moest bij alle 3 dorpen omrijden, kwam te laat op mijn werk, om de verlenging te bekijken.
Ik treed binnen op mijn werk, en op dat moment, valt de doelpunt van Spanje..ik hoor alleen van :"NEEEE!!!".
Ik dacht nog, verlenging, of we hebben verloren..toen zag ik dat we nog 4 a 5 minuten moesten.
Maar iedereen had het al wel door, net als ik. Ik stond genageld op de grond...was zo teleurgesteld,
had zo gehoopt dat ze zouden winnen...mijn collega is anti voeltbal fan, dus dat was minder leuk.
Ze gaf duidelijk aan, erg blij te zijn dat spanje door was, en dit heb ik fijntjes de hele nacht moeten aanhoren.
Volgende ochtend rond half 8 kon ik naar huis, om eindelijk te kunnen slapen na de teleurstelling..
Bij vrienden thuis en met vrienden hebben we op zijn nieuwe philips tv (over 2 jaar met het EK mijn philips tv van FOK!?) gekeken omdat hij een fantastische grote flatscreen had staan. Omdat het nog zo'n fantastisch warm weer was, hebben we na de wedstrijd de inktvis van die desbetreffende vriend op de BBQ gelegd en lekker ritueel opgegeten.
Om het iets meer "flair" te geven hebben we de inktvis naar de beroemde octopus Paul vernoemd. Ondanks dat de tentakels taai waren, en de inktvisringen mislukt, hebben we hierdoor het verdriet toch snel weten te vergeten.
Paul! Oprecht wil ik jou bedanken voor de onvergetelijke avond die je ons hebt bezorgd!
Ik heb de wedstrijd thuis gekeken, ik was van te voren wel dermate rationeel dat ik rekening had gehouden met het feit dat we net zo makkelijk kondern verliezen als winnen. Gedurende de voorbeschouwingen en de wedstrijd zelf groeide toch het vertrouwen dat het wel eens onze kant op kon kantelen, toen echter, zo diep in de verlenging de goal van Spanje viel wist ik dat het over was. Nog wat gedronken, handje pinda's gegeten en aan het werk gegaan zo gauw als het laatste fluitje geklonken had.
Gedurende de rest van de avond en de nacht heb ik veel met mensen in de auto erover gepraat en tegen een uur of vier had ik een groepje die ondanks alles gewoon de hele avond doorgezongen en gefeest hadden en nog veel plezier erin hadden, dat heeft me doen inzien 'dat het maar een spelletje is' en nu ga ik er prima mee om.
Ondanks dat ben ik vandaag, tegen de plannen in, toch niet naar Amsterdam gegaan en heb ook niet op TV gekeken. Toch nog iets te vers.
En ja een kater
Na naar buiten te zijn en terug gekomen nog 2 biertjes gepakt: 1tje op de 2e plaats en 1tje omdat wij toch boven Duitsland eindigden
Na lang napraten 'ja Spanje was beter, maar wat waren wij er dichtbij etc." en nog een hoop verwijten richting de scheids toch maar op huis aan. De rood-wit-blauwe smink van mijn gezicht wassen en mijn gedachten proberen te verzetten.Hele wedstrijd gezien, tussen de 2e helft en de rust vond ik het tijd voor bier dus ben dat gaan halen. Liep ik heel handig met 12 bier daar, hoorde ik gejuig van het plein komen.. Dus ik als een gek gerend, laat in de haast de helft van het bier vallen
En er was niks aan de hand..Op de terugweg alle beesies die ik bij me had aan de spaken van mijn fiets gebonden. Opdat ze flink pijn mochten leiden
Ik schuif de schuld namelijk op die beesies. Ik vertrouw ze niet, het elftal heeft geweldig gespeeld het hele WK 
Naderhand nog met een kratje bier en 5 vrienden ergens in een of ander park (nee, geen geluidsoverlast en geen asociaal dronken gedoe) gaan zitten. Echter werd hier door de politie snel een einde aan gemaakt, die wilden geen alcohol op straat na de nederlaag. Ergens te begrijpen dus hebben we ingepakt en zijn we er zonder gezeik vanaf gekomen. Toen ben ik naar huis gefietst en ben ik in bed gaan liggen huilen
Ik vond het zo erg dat we hebben verloren. Gewoon een mega teleurstelling.
Heb liggen huilen op bed en dacht misschien lag het aan ons oude tv'tje waar we buiten naar hebben gekeken.
Waarom mochten we niet winnen????? snif snif
Ik ben zo snel mogelijk naar bed gegaan om verder te dromen!
SPOILERIk geef weinig om voetbal en nog minder om oranje. Toen ik een jaar of 16 was, besloot ik dat Engeland mijn favoriet was. Dat heb ik geweten, thuis. Ik heb een wedstrijd van Engeland op een tv in een winkelcentrum gezien, omdat ik hem thuis niet mocht kijken van mijn vader.Vooruit dan maar, na lang nadenken besluit ik hem toch te posten
Maar nu, anno 2010, is er het een en ander veranderd. Er zit een Engeland sticker op mijn auto, en ik houd nog altijd van het Engels elftal. Nee, wat er veranderd is is dat ik inmiddels 2 kinderen heb. Twaalf en negen jaar jong. Zij geven ook weinig om voetbal en oranje. Maar ze zijn toch enthousiast en dat werkt aanstekelijk.
Mijn zoon van 9 is standvastig in zijn mening, altijd al geweest. Al op zijn 5e wilde hij een Italië shirt, dat kreeg hij. Mijn oudste wilde een Nederland shirt. Vooruit dan maar, voor het eerst kwam er een oranje shirt in mijn huis.
Mijn Franse vriend besloot dat zijn ziekte hem teveel in de weg stond en was bang in Nederland te zijn. Bang voor wat er zou gebeuren wanneer hij niet naar huis zou gaan. Hij had zijn cardioloog heel hard nodig, ik liet hem gaan.
Op zijn laatste werkdag kreeg hij een oranje shirt van zijn collega's. Hij droeg het grijzend toen hij thuis kwam, het stond hem goed. 'Rude fan Nisthelwroy' stond er op de rug, zo zei hij. Het shirt ging mee terug naar Frankrijk.
2010. Mijn 9-jarige zoon heeft een Engeland shirt, en wederom een Italië shirt. Geen oranje, dat hoeft van hem niet. Maar Engeland verdween vrij snel van het w.k., en Italië ook. Beteuterd draagt hij zijn Italië shirt nog altijd met liefde.
Maar dan, Nederland-Brazilië. Vriendlief was een Braz fan. Wat Engeland voor mij is, was Brazilië voor hem. En mijn jongste zegt zachtjes tegen me, in het zwembad waar ze liever heen wilden dan de wedstrijd te kijken, 'ik hoop dat Nederland wint, maar misschien gaat Jim Braz wel een handje helpen'. Ik glimlach, en bedenk me dat Jim in deze inderdaad voor Braz zou zijn.
Het is 30 graden maar het zwembad nagenoeg uitgestorven. Geen zuchtje wind, geen geluid. Ik wil toch weten wat het staat, en ga zoeken op internet. Vele sites zijn down en dus kijk ik op fok!. Nederland staat 1-0 achter. 'Zie je nou wel!', zegt mijn zoon. 'Dat doet Jim!'. Ik vraag hem na afloop van de wedstrijd maar niet wie er dan voor gezorgd heeft dat Nederland alsnog won.
In de rust tegen Uruguay zijn de heren wat verdrietig, want het is gelijkspel. Ik garandeer ze dat het 3-1 gaat worden, ik weet het zeker. Ondanks mijn antipathie jegens Oranje wil ik dat ze winnen. Geen idee waarom, maar opeens schreeuw ik tegen de tv. 'Ga dan naar voren!'. 'Schieten!'. 'Naar links! Naar links!!!'. Nederland wint, zoals ik beloofd had al had ik de score niet juist, met 3-2.
Nederland staat in de finale van de wereldbeker. Die mooie beker, want dat is het. Ik besef dat dit historisch en groots is, maar ik besef ook dat ik er geen feest van ga maken. Ik ben het voetbal beu, ik wil gewoon dat er een einde aan komt. En omdat er geen groot scherm in ons dorp neer wordt gezet en ik de volgende dag een drukke werkdag heb, kan het me verder weinig schelen wie er wint.
Dus bel ik mijn ex-man op, of de kinderen bij hem kunnen kijken die ene zondag. Dat zal een stuk gezelliger zijn voor ze. Twee dagen voor de wedstrijd wil de jongste toch een oranje shirt. Ik vraag hem of hij het zeker weet, immers bracht het Engeland shirt ongeluk en het Italië shirt ook. Hij weet het zeker en vol trots draagt hij het.
Dan: 'mama? Wil jij Jim zijn oranje shirt dragen?'. Ik heb het shirt nooit aangehad, zelfs niet eens meer vastgehouden sinds die koude nieuwjaarsdag. Het is weer terug in Nederland en zit in een doos op zolder. Ik houd niet van de kleur en het staat me voor geen meter. Maar toch, voor de jongens zou het leuk zijn wanneer oranje wint en dit was Jims shirt. Ik pak de doos van zolder, met zijn drieën kijken we er naar. Mijn oudste zoon doet de deksel weer op de doos zonder het shirt aangeraakt te hebben.
Ik haal het pas uit de doos wanneer ze dat weekend bij hun vader zijn. Ik leg het op de tafel, opgevouwen. Ik spreid het uit, raak de opgedrukte letters even aan, en ik vouw het weer op.
Ik besluit vroeg naar bed te gaan, dat klotevoetbal ook. Aangezien het erg warm is, kan ik de slaap niet vatten. Ik denk aan de miljoenen mensen om mij heen die willen dat oranje wint. Ik denk aan mijn kinderen die willen dat oranje wint. En ik denk aan het shirt van Jim dat nog altijd op de tafel ligt.
Gekleed in slechts een slipje loop ik naar beneden, ik zet de tv aan. Verlenging, ik ga er toch maar even voor zitten. Ik pak het shirt en ik ruik er aan. Ik ruik geen Jim meer. Hoe kan het ook, na 2,5 jaar. Dan trek ik het aan. 'Laat ze dan ook maar winnen ook', denk ik nog.
Spanje scoort en ik hap naar adem. Tranen springen in mijn ogen, mijn hart klopt als een bezetene. Ik kijk naar buiten waar een buurman zo driftig de vlaggetjes van zijn auto rukt dat er krassen op komen. Een vrije trap voor Nederland. Ik sta op, en loop naar de keuken. Dit durf ik even niet aan te zien. Geen getoeter buiten, geen gejuich, niets. Het blijft helemaal stil om me heen.
Langzaam loop ik weer terug, en zie hoe Spanje dichter bij die mooie beker komt. Koud heb ik het. Dan is het voorbij. Met grote ogen kijk ik naar de tv en denk, 'hoe kan dat nou?'.
Ik ruk even aan het shirt, en slik de brok in m'n keel weg. Ik zie hoe spelers huilend op het gras zitten. Ik dep mijn half-droge ogen met het shirt. Het shirt van Jim, vandaag 2 jaar, 6 maanden en 11 dagen dood. Het gaat goed met me, ik kom er langzaam maar zeker overheen. En wanneer je over de grootste klap die je ooit gekregen hebt en die je compleet knock-out sloeg gaat komen, is een voetbalwedstrijd, zelfs wanneer het om die mooie beker gaat, peanuts. Ik druk de tv uit en loop in het donker, nog altijd omringd door stilte, weer naar boven.
Ik ga naar bed, en val in slaap met het shirt aan. Het is voorbij, het is nu echt voorbij.
ter illustratie een illustratie, dat zegt meer dan woorden. ik voelde me namelijk werkelijk als een zinkend voc schip met het goud al aan boord.
.. het scheepsrecht pfff, what a joke!....
Gelukkig trad zeer snel mijn relativeringsvermogen in werking en heb ik het op de welbekende manier een plekje kunnen geven.
Zie hieronder mijn reactie op het vernemen van het verlies van Nederland en hoe ik mijn teleurstelling heb kunnen verwerken...
Het waren eenzame wedstrijden: ik juichend op de bank met een zwijgend Albert Heijn-Beesie. Voor de finale besloot ik dat het anders moest: ik ging kijken bij mijn schoonouders. Al sinds ik mijn man ken, hoor ik tijdens iedere verjaardag dat schoonpa in '78 een gat in de deur schopte nadat Rensenbrink verzuimde om te scoren, dus ik was benieuwd naar wat ie die avond zou doen. Daar stond ik zondag, samen met mijn Beesie, klaar om af te reizen naar mijn schoonouders. 'Jullie lijken wel onafscheidelijk, wat heeft Beesie wat ik niet heb?' vroeg mijn man. 'Haar, lieverd. En hij geeft geluk, want alle wedstrijden waar ie naar heeft zitten kijken hebben we gewonnen.'
De grootste teleurstelling van die avond was niet alleen dat we verloren, maar meer dat mijn man zijn vader zo gek had gekregen om niet naar de wedstrijd te kijken, maar om lekker in de tuin te gaan zitten. Dus tot mijn grote schrik zat ik samen met mijn schoonmoeder naar het voetbal te kijken, en iedere keer op het moment dat het spannend werd, begon ze te kwebbelen over de tomaten in de tuin, over aanbiedingen bij de plaatselijke supermarkt, whatever. Buiten hadden mijn man en zijn vader de grootste lol ('Wat quotes van ze: Analoge tv zendt uit met minder vertraging, de buren riepen al heel hard "NEEEEEEEEEEEEEEEEEE"'; 'De hond van de buren is naar de kelder verbannen toen ie blafte op het moment dat Robben miste'.).
Uiteindelijk heb ik Beesie tegen de muur gegooid. De avond eindigde zo:
Dat was wel weer voldoende voetbal voor de komende 32 jaar.
quote:Op zaterdag 17 juli 2010 21:08 schreef Lookbehind het volgende:
11 juli, een dag die helaas altijd in mijn geheugen gegrift zal staan. De twee uur durende spanning. Verkrampte handen. Eén versleten toets. En dan eindelijk: het verlossende en ook direct onthutsende bericht...
Gelukkig trad zeer snel mijn relativeringsvermogen in werking en heb ik het op de welbekende manier een plekje kunnen geven.
Zie hieronder mijn reactie op het vernemen van het verlies van Nederland en hoe ik mijn teleurstelling heb kunnen verwerken...
quote:
11 juli, een dag die helaas altijd in mijn geheugen gegrift zal staan. De twee uur durende spanning. Verkrampte handen. Eén versleten toets. En dan eindelijk: het verlossende en ook direct onthutsende bericht...
Gelukkig trad zeer snel mijn relativeringsvermogen in werking en heb ik het op de welbekende manier een plekje kunnen geven.
Zie hieronder mijn reactie op het vernemen van het verlies van Nederland en hoe ik mijn teleurstelling heb kunnen verwerken...
Alleen het WK, op de een of andere manier is de sfeer die er hangt als iedereen in het oranje is anders. Iedereen zegt hoi, mensen die je nooit hebt gezien roepen dat het zo spannend gaat worden, je wordt helemaal opgeladen en het kan niet anders of je leeft mee.
Ik weet niet veel van voetbal, ik weet dat er spelers zijn die ik niet sympathiek vind, ik weet wat buitenspel is en ik weet dat heel veel mensen gek worden als Nederland wint. Aan de ene kant denk ik dan: doe normaal (zoals tegen Brazilië, al dat getoeter en vuurwerk!) aan de andere kant ontroert het me. Zoveel mensen samen die zo vrolijk zijn, zoveel saamhorigheid, zoveel vreugde.
Dat doet me iets, alleen al om dat gevoel nog iets langer vast te kunnen houden, moest Nederland winnen.
En het kon! Nederland had het in zich, echt!
We waren bij vrienden, een hele groep. De schuur was leeg en er was een beamer opgesteld. Het leek wel een bioscoop. De hele wedstrijd Oehs en Aahs en terecht, het was ontzettend spannend.
Een kennis is buiten gaan zitten van ellende omdat hij gek werd van de spanning, een ander liep te ijsberen. Ik werd bijna kwaad op mijn vriend toen hij na de rode kaart zei dat het nu afgelopen was…
Toen de goal van Spanje. Ik geloof dat de halve groep keihard: “NEE!!!” riep. Een paar mensen stonden op en liepen naar buiten. De rest bleef zitten. Na het fluitsignaal verdween iedereen de tuin in. Behalve ik. Ik kon niet begrijpen dat het echt afgelopen was. Ik heb nog wel tien minuten zitten kijken, maar dat veranderde niets. Het was echt over.
Toen ik opstond, trilde ik helemaal, ik had zo gespannen zitten kijken dat ik bijna niet meer op mijn benen kon staan. Dat had ik totaal niet in de gaten gehad.
Naar huis rijdend heb ik gemopperd op de scheidsrechter en een dronken automobilist die we tegenkwamen. Daarna gauw naar bed. Dat leek wel slim.
FOK PRIJSVRAAG from Madse Krivokutya on Vimeo.
Hopelijk voelen jullie het ook!
[ Bericht 6% gewijzigd door Greys op 18-07-2010 22:13:49 ]
quote:html werkt niet, je zal een link naar het filimpje neer moeten zetten.Op zondag 18 juli 2010 21:34 schreef Pfirsich-Banane het volgende:
Nijmegen, rond middernacht, 1 minuut na de finale was het "gevoel" vrijwel meteen duidelijk, een grote depressie. Ben er met een vriend doorheen gaan lopen en heb de camera aangezet. Dit om het perfecte gevoel van die avond, en de teleurstelling weer te geven!
<object width="400" height="300"><param name="allowfullscreen" value="true" /><param name="allowscriptaccess" value="always" /><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=13312083&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" /><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=13312083&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" width="400" height="300"></embed></object><p><a href="http://vimeo.com/13312083">FOK PRIJSVRAAG</a> from <a href="http://vimeo.com/user3118633">Madse Krivokutya</a> on <a href="http://vimeo.com">Vimeo</a>.</p>
Hopelijk voelen jullie het ook!
Goede link kan mijn tekst niet aanpassen op de een of andere manier.
Heb het voor je aangepast.
quote:Tof thanks! Was ff zo snel vergeten dat jullie van PR dat kunnenOp zondag 18 juli 2010 22:14 schreef Greys het volgende:
Nu werkt je filmpje wel in je eerste post.
Heb het voor je aangepast.
Hoe teleurgesteld is Stefan Tetelepta? from LostFormat on Vimeo.
[ Bericht 47% gewijzigd door Greys op 18-07-2010 22:40:31 ]
Wel kwam Objetivo voor Spanje opdagen. En ik werd onzekerder en onzekerder. Nu, nu moet het! Doe wat, maakt niet uit hoe maar ga ervoor!
Toen de scheids het eindsignaal floot, besefte ik dat ik de schuld was waarom Nederland geen Wereldkampioen was geworden. Omdat ik het liet afweten, 16 miljoen Nederlanders in de kou liet staan. Het spijt me dat ik er niet was toen jullie mij nodig hadden...
FOK! troost- en teleurstellings-WK-actie, win een 42" tv
Grapje... Ik was in Duitsland en heb van de hele ophef over de finale maar weinig meegekregen, moest wel mijn vriend trosten, want die neemt voetbal wel serieus...en stiekem was ik blij dat het niet Nederland - Duitsland was...
Nu ja, ben ik teleurgesteld...nee, niet echt, maar waarschijnlijk ontbreekt bij mij het historisch besef.
.
.
.
.
.
.
Maar het mocht helaas niet zo zijn.....Met het even flink door elkaar husselen van dat ding raak je lekker wat negatieve energie kwijt...
[ Bericht 1% gewijzigd door Ori op 18-07-2010 23:59:18 ]
De winnaar zal één dezer dagen bekend worden gemaakt