Zwangerschap en geboorte 667

Dat had ik gisteravond ook tico. Het is wel spannend zo zeg... Is er niemand die haar persoonlijk kent?

Het duurt iid allemaal een beetje lang, dat was met Djenneke ook maar daarvan wisten we dat ze in het ziekenhuis was voor een KS, maar toch.....

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 05:12 schreef Claudia_x het volgende:

[..]
ik wil me niet slecht voelen over mezelf in een periode waarin ik eigenlijk volop van mijn baby'tje zou moeten genieten.

Dat is inderdaad ook wel een beetje waar ik mee zit voor straks, dat mijn angsten een periode waarin je zou moeten genieten overschaduwen. Is het jou gelukt na Ivan om hier een beetje afstand van te nemen?

@tico, heb ik ook een poos gehad ja. Dat ik het idee had dat ik ieder uur voorbij zou komen, maar 's ochtends toch uitgeslapen was. Blijkbaar zijn het hele goeie hazeslaapjes dan...

@pessie, het kan na het verlies van de slijmprop ook nog makkelijk weken duren voor er iets gebeurd en nu nog effe vies verhaal dus spoiler

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Enne, mooie mijlpaal

@Leandra, ik heb inderdaad ook het idee dat de maatvoering 'vroeger' anders lag. Zowel m'n schoonzusjes als m'n moeder hebben al aangegeven dat een 8-ponder vrijwel meteen in maat 62 zou passen terwijl ik dat verder toch nergens terug heb gezien...

@tico, vraag ik mezelf ook af inderdaad. Maar er is natuurlijk ook nog een kans dat ze haar kindje al lang in armen heeft en ze niet de mogelijkheid heeft om online te komen. Ik leef bijna mobiel en op internet, maar niet iedereen staat er zo bij stil... Ik hoop in elk geval dat het goed met d'r gaat en ze ons gewoon even vergeten is omdat er iets anders moois is om op te focussen...

Graeme was ook zo goed als 8 pond en 52cm, maar hij pastte gewoon in maat 50/56 hoor Is ook wel logisch, want het is tenslotte het aantal cm's, die maat. Zou niet logisch zijn om met 52cm in een maat die voor 10cm groter is te passen toch?

Dan moeten de maten veranderd zijn.... vroeger had je zeker een maat groter nodig dan de lengte, en mijn zoon was al heel snel voorbij die 56 cm.

Daarbij ligt het denk ik ook een beetje aan de bouw van het kind, lang bovenlijf, lange benen, enz.

Ja maar dat geldt voor de volwassen maten van Mexx en bijv. Bien Bleu ook.... die vallen gewoon kleiner.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 10:55 schreef Ticootje het volgende:

[..]

En ligt ook aan waar je de kleertjes koopt hoor... Prenatal vind ik groot vallen, Hema normaal en petit bateau klein en smal. Mexx is ook smal.

Dat ook ja, toen ik hier aan het wassen en strijken was viel me ook al op dat ik een paar keer een maatje 50 in handen had dat groter was dan sommige maatjes 56...

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 09:58 schreef pessie het volgende:
Fluugs slijmprop aan het verliezen?! Spannend! Ikzelf dacht zaterdag dat ik em aan het kwijtraken was, maar verder dan een beetje slijm met 1 drupje bloed kwam er niets, dus vals alarm neem ik aan.
Jij mag wel 14, dan ga ik 15 . 15 juli lijkt me zo handig, manlief is 15 februari jarig, ikzelf 15 juni, dan zou 15 juli wel een goede datum zijn voor ons kind . Maar goed, hij heeft het nog veel te leuk bij zn mama, dus blijft nog wel even hangen.

Ik vind het ongelooflijk dat jij nu al dat gevoel hebt dat het elk moment kan gebeuren! Ik dacht vanaf 37 weken wel dat het officieel mocht en dat ik het heel spannend zou vinden, maar ik heb er tot mijn uitgekerende datum geen rekening mee durven houden. Gelukkig maar!

Maar goed, ik was tegelijkertijd uitgerekend met troel en Twinkly en die bevielen allebei ruimschoots voor de uitgerekende datum. Zo kan het natuurlijk ook gaan. Ik kan me er alleen helemaal niets bij voorstellen. En laten we wel wezen: zo gaat het meestal niet, vooral niet bij een eerste.

Ik heb trouwens wel eens begrepen dat je de slijmprop al heel vroeg kunt verliezen en dat er zelfs een nieuwe aangemaakt kan worden (!).

quote:

Ikzelf heb absoluut geen last van het negatieve gevoel van mn lichaam kwijtraken, wel mn hoofd trouwens.

En dat laatste heb ik weer helemaal niet. Ik voel me tijdens de zwangerschap precies zoals wanneer ik niet zwanger ben. Mentaal heb ik me ook altijd prima bezig kunnen houden met mijn werk.

Je bent terecht blij met je lijf! Het is natuurlijk ontzettend bijzonder, zwanger zijn. Ik ga er deze keer ook echt meer van genieten.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 10:58 schreef flugeltje het volgende:
[..]
Dat ook ja, toen ik hier aan het wassen en strijken was viel me ook al op dat ik een paar keer een maatje 50 in handen had dat groter was dan sommige maatjes 56...

Ik heb een paar noppies rompertjes maat 62, en dat zijn de kleinsten die ik heb
En de "rest" is allemaal maat 50/56 of 56.

Ik zal eens op zolder (laten) kijken wat daar nog ligt, want volgens mij heb ik een of twee outfits bewaard, en dan eens kijken of het idd anders valt qua maat.

Ik heb een noppies romper maat 62, die lijkt even groot als mn maat 50/56 rompers...

Pessie ik heb ook een paar noppies rompers in maar 62/68 en die zijn even groot/misschien zelfs iets kleiner dan de hema rompers van maar 50/56. Best vaag eigenlijk. Als je ze gewoon bij de maatjes 62/68 zou bewaren zijn ze gewoon gelijk te klein.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 10:17 schreef flugeltje het volgende:

Dat is inderdaad ook wel een beetje waar ik mee zit voor straks, dat mijn angsten een periode waarin je zou moeten genieten overschaduwen. Is het jou gelukt na Ivan om hier een beetje afstand van te nemen?

Ja en nee. De emoties bij en na Ivans geboorte waren zo overweldigend dat ik me de gelukkiste persoon op aarde voelde. Mijn lichaam kon me niet zoveel schelen (ik was zelfs wel trots op mijn lichaam, dat het zoveel geweld had doorstaan). In de kraamweek zag mijn buik er niet uit, maar ik plooide vrij redelijk terug. Toen Ivan iets ouder was (4-6 weken) nam de onvrede met mijn lichaam wel toe en begon ik weer te sporten. Achteraf is dat te vroeg geweest. Ivan sliep niet door en telkens als ik een slechte nacht had gehad voelde ik me te beroerd om te sporten (en daar voelde ik me weer schuldig over). Na 3 maanden begon ik weer met werken en toen had ik al helemaal geen zin en tijd meer om te sporten. Ook stopte ik toen met de borstvoeding en viel ik ineens niet meer af.

Als ik jou was zou ik me niets anders voornemen dan na de bevalling, als je eraan toe bent, flink te wandelen met de baby. Je hebt het seizoen mee en wandelen is in zoveel opzichten goed: het is goed voor de baby en het is fysiek en mentaal goed voor jou. En het is ook heel lekker om bijvoorbeeld met een vriendin af te spreken en samen te gaan lunchen (ook als je eraan toe bent, natuurlijk). Door dat soort dingen voelde ik me weer wat normaler, ookal had ik mijn lijf (nog) niet terug.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 11:00 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik vind het ongelooflijk dat jij nu al dat gevoel hebt dat het elk moment kan gebeuren! Ik dacht vanaf 37 weken wel dat het officieel mocht en dat ik het heel spannend zou vinden, maar ik heb er tot mijn uitgekerende datum geen rekening mee durven houden. Gelukkig maar!

Maar goed, ik was tegelijkertijd uitgerekend met troel en Twinkly en die bevielen allebei ruimschoots voor de uitgerekende datum. Zo kan het natuurlijk ook gaan. Ik kan me er alleen helemaal niets bij voorstellen. En laten we wel wezen: zo gaat het meestal niet, vooral niet bij een eerste.

Ik heb trouwens wel eens begrepen dat je de slijmprop al heel vroeg kunt verliezen en dat er zelfs een nieuwe aangemaakt kan worden (!).
[..]

En dat laatste heb ik weer helemaal niet. Ik voel me tijdens de zwangerschap precies zoals wanneer ik niet zwanger ben. Mentaal heb ik me ook altijd prima bezig kunnen houden met mijn werk.

Je bent terecht blij met je lijf! Het is natuurlijk ontzettend bijzonder, zwanger zijn. Ik ga er deze keer ook echt meer van genieten.

Het kindje kan net zo goed nog 4 weken blijven zitten, maar na vorige week heb ik echt zoiets: laat maar komen voordat de bloeddruk weer stijgt. En de verloskundige houdt niet echt rekening met over de datum gaan, ook vanwege het vruchtwater e.d. vermoed ik.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 10:34 schreef tessie het volgende:
Graeme was ook zo goed als 8 pond en 52cm, maar hij pastte gewoon in maat 50/56 hoor Is ook wel logisch, want het is tenslotte het aantal cm's, die maat. Zou niet logisch zijn om met 52cm in een maat die voor 10cm groter is te passen toch?

Ivan was bij gehoorte 10 pond zwaar en 54 cm lang (volgens de officiële meting, wij dachten eerder aan 55-56 cm) en hij heeft ook nog kleertjes 50-56 aangehad. Sommige kleertjes vielen bovendien zo groot dat hij ze nog aan had terwijl hij al in 62-68 zat (met name wat broekjes van de Prénatal).

Hier even gauw wat foto's van Floris. Zijn met mijn telefoon in t ziekenhuis gemaakt, dus let even niet op de kwaliteit. Moet de rest nog even uitzoeken.



Bevallingsverhaal komt nog wel. Ga Floris zo badderen
Ben nog wel heel moe. Maar goed heb ook amper geslapen de afgelopen dagen. Net als mijn zoon. Hij heeft nog last van zn hoofd van de vaccuümpomp... Maar dat gaat gelukkig beter. Hij slaapt nu nog lekker in zn wiegje

Wat een prachtig ventje Son
Doe lekker rustig aan verder en geniet van je zoon!

Achossie Son. Ik vind die handjes zo leuk, helemaal verkreukeld enzo.
Hopelijk gaat het snel beter met je mannetje en ook met jou natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 11:09 schreef pessie het volgende:

[..]

Het kindje kan net zo goed nog 4 weken blijven zitten, maar na vorige week heb ik echt zoiets: laat maar komen voordat de bloeddruk weer stijgt. En de verloskundige houdt niet echt rekening met over de datum gaan, ook vanwege het vruchtwater e.d. vermoed ik.

Ik begrijp wel dat je het wilt, maar dat betekent natuurlijk niet dat het daadwerkelijk gebeurt. Maar ik zou in jouw geval ook sterk rekening houden met het niet halen van de uitgerekende datum, vooral i.v.m. mogelijk ingeleid worden.

Son wat een schatje!

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 11:14 schreef Sonnetje85 het volgende:
Hier even gauw wat foto's van Floris. Zijn met mijn telefoon in t ziekenhuis gemaakt, dus let even niet op de kwaliteit. Moet de rest nog even uitzoeken.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Bevallingsverhaal komt nog wel. Ga Floris zo badderen
Ben nog wel heel moe. Maar goed heb ook amper geslapen de afgelopen dagen. Net als mijn zoon. Hij heeft nog last van zn hoofd van de vaccuümpomp... Maar dat gaat gelukkig beter. Hij slaapt nu nog lekker in zn wiegje

Ik heb helemaal gemist dat je bent bevallen! Van harte gefeliciteerd! Floris is een prachtig jongetje en ik vind zijn naam heel leuk. Geniet lekker van de kraamperiode!

Ik vind die onderste foto zo mooi.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 11:08 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ja en nee. De emoties bij en na Ivans geboorte waren zo overweldigend dat ik me de gelukkiste persoon op aarde voelde. Mijn lichaam kon me niet zoveel schelen (ik was zelfs wel trots op mijn lichaam, dat het zoveel geweld had doorstaan). In de kraamweek zag mijn buik er niet uit, maar ik plooide vrij redelijk terug. Toen Ivan iets ouder was (4-6 weken) nam de onvrede met mijn lichaam wel toe en begon ik weer te sporten. Achteraf is dat te vroeg geweest. Ivan sliep niet door en telkens als ik een slechte nacht had gehad voelde ik me te beroerd om te sporten (en daar voelde ik me weer schuldig over). Na 3 maanden begon ik weer met werken en toen had ik al helemaal geen zin en tijd meer om te sporten. Ook stopte ik toen met de borstvoeding en viel ik ineens niet meer af.

Als ik jou was zou ik me niets anders voornemen dan na de bevalling, als je eraan toe bent, flink te wandelen met de baby. Je hebt het seizoen mee en wandelen is in zoveel opzichten goed: het is goed voor de baby en het is fysiek en mentaal goed voor jou. En het is ook heel lekker om bijvoorbeeld met een vriendin af te spreken en samen te gaan lunchen (ook als je eraan toe bent, natuurlijk). Door dat soort dingen voelde ik me weer wat normaler, ookal had ik mijn lijf (nog) niet terug.

Wandelen stond inderdaad op de planning hier, mijn startgewicht was al een probleem dus ik heb buiten de zwangerschapskilo's nog veel meer te gaan... Aangezien ik niet ga lijnen zolang ik borstvoeding geef had ik zelf ook al op flink wandelen ingezet. Zitten een aantal mooie parken hier in de buurt en kan ook altijd nog naar de bossen/duinen... Ik ben denk ik wel blij als ik m'n lichaam terugheb in de zin dat het weer doet wat ik wil en ik op z'n minst m'n eigen tenen weer kan lakken

Sonnetje wat een plaatje heb je daar...

Wat een mooi ventje son