Moeilijke situatie

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 17:57 schreef Xennia het volgende:
Ze onderhandelt gewoon over het tijdstip waarop jij het uit mag maken.

Beetje herkenbaar voor mezelf. Ik heb ook wel meer dan eens gehad dat ik een jongen op afstand probeerde te houden of wilde dumpen, puur om mezelf te beschermen als ik dacht dat hij van plan was om mij te dumpen. Op het moment dat ik hem dan dump, hoef ik ook niet met een afwijzing om te gaan. Dan is het nog in mijn eigen control zegmaar. Maar ik heb dan wel door dat het niet normaal is en waarom ik het doe.

Vriendin van TS klinkt ook een beetje zo, alleen dan een graadje erger. In dit geval wil ze dus de pijn van de afwijzing verzachten door haarzelf het idee te geven dat zij bepaald wanneer hij het uitmaakt. Ook nog eens in combinatie met een hoop manipulatie en chantage. Ik zou haar echt psychische hulp aanraden, het klinkt als iets borderline achtigs. Ik wil niet te snel labeltjes geven, maar ze heeft sowieso hulp nodig lijkt me, dit is geen normale manier van doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door -Strawberry- op 08-07-2010 19:25:48 ]

Ja want iedere vrouw die zich als een kreng gedraagt als ze gedumpt wordt heeft borderline

Nieuwsflits, je kunt ook verdrietig zijn zonder depressie, of geen vrienden hebben zonder autisme, of concentratieproblemen hebben zonder ADHD, of een kutwijf zijn zonder borderline. Niet ieder menselijk falen is een stoornis.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 18:36 schreef Dipkip het volgende:
Ja want iedere vrouw die zich als een kreng gedraagt als ze gedumpt wordt heeft borderline

Nieuwsflits, je kunt ook verdrietig zijn zonder depressie, of geen vrienden hebben zonder autisme, of concentratieproblemen hebben zonder ADHD, of een kutwijf zijn zonder borderline. Niet ieder menselijk falen is een stoornis.

Klopt, maar dit vind ik niet normaal krengetjesgedrag. Zij heeft echt hulp nodig. En op het moment dat iemands dagelijks functioneren zodanig verstoord wordt, kán er best sprake zijn van een stoornis.

Tja het hoeft ook inderdaad niet, het kan inderdaad ook gewoon een heel knap meisje zijn zoals TS zelf aangeeft die door haar mooie uiterlijk nooit met afwijzing te maken heeft gehad, en hier dus totaal niet mee om kan gaan.

En je kan ook verdrietig zijn met depressie, geen vrienden hebben met autisme, concentratieproblemen hebben met ADHD, en een kutwijf zijn met borderline. Want juist dat soort gevallen zullen vaker in R&P voorbij komen natuurlijk. Maar mijn punt is vooral niet om haar te labelen, maar wel dat dit me niet geheel normaal lijkt en dat ze zeker hulp nodig heeft.

[ Bericht 8% gewijzigd door -Strawberry- op 08-07-2010 19:11:08 ]

Ik bedoel:

- Stemmingswisselingen
- Dreigen met zelfmoord
- Boos worden om kleine dingen
- Als ze dan boos is scheldt ze TS voor alles en nogwat uit
- Manipuleren
- Controlfreak

Tis nogal wat.

"Best een erge vorm van borderline" gaat nog wel een heel stuk verder dan dat. En vergeet niet dat je nu alleen de versie van TS hoort. Ik denk inderdaad dat het best zou kunnen helpen als ze eens met iemand gaat praten maar dat wil niet meteen zeggen dat iemand een zware stoornis heeft

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 19:15 schreef Dipkip het volgende:
"Best een erge vorm van borderline" gaat nog wel een heel stuk verder dan dat. En vergeet niet dat je nu alleen de versie van TS hoort. Ik denk inderdaad dat het best zou kunnen helpen als ze eens met iemand gaat praten maar dat wil niet meteen zeggen dat iemand een zware stoornis heeft

Nee sorry, dat was inderdaad te voorbarig Ik had me moeten beperken tot borderline trekjes.
Want iemand die concentratiestoornissen heeft zal ook wel AD(H)D trekjes hebben, maar geen stoornis. Dan moet je aan een shitload van kenmerken voldoen wil het echt een stoornis zijn die daarnaast ook nog eens je normale functioneren in de weg gaat zitten. Maar hierboven genoemde punten zijn er al wel een hoop.

Anyhow, ze kan natuurlijk ook zelf proberen in te zien dat haar gedrag niet gepast/normaal is en haar geluk in de weg staat, om op die manier aan zichzelf te werken. Maar op basis an het verhaal van TS denk ik niet dat ze al zo ver is. En als je niet inziet dat je een 'probleem' hebt, zal je ook niet zo snel hulp zoeken. Dus TS doet er goed aan om afstand van haar te nemen, want ik denk dat hij haar gedrag anders alleen maar versterkt. Als jhij nu bij haar blijft, zal ze denken dat haar manier van handelen heeft gewerkt.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 16:11 schreef mylifeisgrey het volgende:

ik ben veel erger dan haar denk ik.
ik ontmoet nooit iemand, en durf niets

als ze heel erg is, mag ze mij daten.:P:P we hebben in ieder geval gemeen dat we niet zomaar willen opgeven
dus probleem van alleen eindigen zelfs niet met iemand waar het eigenlijk niet lekker mee gaat... heeft ze gewoon niet

Wat jij ziet als opgeven is gewoon angst.

Sorry hoor maar een relatie is een toevoeging aan je eigen leven. Als je niet je eigen leven leid, maar enkel voor een ander is het geen liefdesrelatie, maar een (verlatings)angst/afhankelijks relatie.
Als de relatie jouw leven is, waarom zou jou vriend(in) jouw dan 'respecteren'.
Een liefdesrelatie is iets wat in stand wordt gehoden door.. raad eens? .. juist ja Liefde en geen angst.

Liever alleen vrij zijn.. dan in de kooi van mijn partner leven met de illusie een mooie relatie te hebben

Succes in elk geval. Laat je niet manipuleren.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 22:04 schreef Tanin het volgende:
Leuk, ik stond op het punt om haar nog even duidelijk te maken dat het echt over was, en ik ook in september daar niet op terug ga komen. Krijg ik net nog een mailtje van haar (in het vorige mailtje zei ze dat ze niets van me wilde horen tot september):
[..]

Dus ik wacht nog even lekker, nu antwoorden zou toegeven zijn. Morgen ofzo dan maar.

Dat stuurt ze zonder dat jij tussendoor gereageerd hebt na die email over dat je maar tot september moet wachten?

Ok misschien spoort ze toch echt niet

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 19:25 schreef -Strawberry- het volgende:
Nee sorry, dat was inderdaad te voorbarig Ik had me moeten beperken tot borderline trekjes.
Want iemand die concentratiestoornissen heeft zal ook wel AD(H)D trekjes hebben, maar geen stoornis. Dan moet je aan een shitload van kenmerken voldoen wil het echt een stoornis zijn die daarnaast ook nog eens je normale functioneren in de weg gaat zitten. Maar hierboven genoemde punten zijn er al wel een hoop.

Ja precies, dat bedoel ik. En ja ze heeft er dus wel veel trekjes van, maar je kunt niet echt oordelen over de ernst ervan en of ze in veel situaties zo is en of ze al lang zo is.

Bot gezegd als iemand een paar maanden van het padje af is kan ie zich nog zo misdragen maar dan heb je geen (persoonlijkheids)stoornis. Ik heb ook wel eens me belachelijk gedragen vanuit verlatingsangst / liefdesverdriet. Is absoluut heel fout, maar als je dat 1x doet en verder gedraag je je redelijk normaal en voel je je normaal dan is er geen sprake van een stoornis. Dan heb je gewoon een korte periode wat van die trekken vertoont maar jezelf tot de orde geroepen zeg maar.

Ik keur het gedrag dus verder totaal niet goed maar zie het pas als een stoornis als het een patroon is over een langere tijdsduur, over meerdere relaties (bijv. ook naar ouders, vrienden, etc.), enzovoort. Soms halen bepaalde mensen gewoon het slechtste in elkaar naar boven en om dan meteen haar een borderliner en hem een psychopaat te noemen.... Ieder mens mag zich wel eens gestoord gedragen vind ik, het onderscheid zit hem in 'even'

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 22:50 schreef Dipkip het volgende:

[..]

Ja precies, dat bedoel ik. En ja ze heeft er dus wel veel trekjes van, maar je kunt niet echt oordelen over de ernst ervan en of ze in veel situaties zo is en of ze al lang zo is.

Bot gezegd als iemand een paar maanden van het padje af is kan ie zich nog zo misdragen maar dan heb je geen (persoonlijkheids)stoornis. Ik heb ook wel eens me belachelijk gedragen vanuit verlatingsangst / liefdesverdriet. Is absoluut heel fout, maar als je dat 1x doet en verder gedraag je je redelijk normaal en voel je je normaal dan is er geen sprake van een stoornis. Dan heb je gewoon een korte periode wat van die trekken vertoont maar jezelf tot de orde geroepen zeg maar.

Ik keur het gedrag dus verder totaal niet goed maar zie het pas als een stoornis als het een patroon is over een langere tijdsduur, over meerdere relaties (bijv. ook naar ouders, vrienden, etc.), enzovoort. Soms halen bepaalde mensen gewoon het slechtste in elkaar naar boven en om dan meteen haar een borderliner en hem een psychopaat te noemen.... Ieder mens mag zich wel eens gestoord gedragen vind ik, het onderscheid zit hem in 'even'

Ik denk dat je gelijk hebt.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 22:04 schreef Tanin het volgende:
Leuk, ik stond op het punt om haar nog even duidelijk te maken dat het echt over was, en ik ook in september daar niet op terug ga komen. Krijg ik net nog een mailtje van haar (in het vorige mailtje zei ze dat ze niets van me wilde horen tot september):
[..]

Dus ik wacht nog even lekker, nu antwoorden zou toegeven zijn. Morgen ofzo dan maar.

Leg haar gewoon nogmaals uit waarom je niet verder met haar wilt en dat het ook geen zin heeft om er nog over te praten, en dan de cold turkey way: negeren. Nou ja, dat zou je kunnen doen, anders laat ze je mogelijk niet met rust. Vroeg of laat zal je toch het contact moeten verbreken wil je echt niet verder met haar, want anders zal ze niet leren 'alleen' te zijn en blijft ze nog hoop houden.

Toch wel apart, je zou denken dat een knap meisje zoals zij wel weer een andere leuke jongen kan vinden.

Pas wel op he. Dit is wel een hele wonderbaarlijke genezing ineens. Trap er niet in als ze straks iweer over een nieuwe kans begint omdat ze nu zo verandert is en het volgens haar psycholoog een enorm goed idee is

Ik betwijfel of ze wel echt met een psycholoog heeft gesproken. Het kan net zo goed een truc zijn om het idee te geven dat ze eraan wil werken etc, maar haar eerste leugen is al dat ze zich een stuk beter voelde na een gesprekje met een psycholoog. Tel uit je winst.

+5 voor je samenvatting, zo hoort het

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 04:09 schreef MillePlateaux het volgende:
maar haar eerste leugen is al dat ze zich een stuk beter voelde na een gesprekje met een psycholoog

Goed punt, dat is vrij zeldzaam denk ik. Meestal kom je er in het eerste gesprek achter dat je best wel een probleem hebt en dan voel je je echt niet blij als je weer buiten staat. Als ze nou al maanden op een wachtlijst stond om geholpen te worden met een depressie ok, dan ben je misschien opgelucht dat er eindelijk hulp is maar deze chick vond niet eens dat er een probleem was tot vlak voor dat gesprek...

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 04:33 schreef Dipkip het volgende:

[..]

Goed punt, dat is vrij zeldzaam denk ik. Meestal kom je er in het eerste gesprek achter dat je best wel een probleem hebt en dan voel je je echt niet blij als je weer buiten staat. Als ze nou al maanden op een wachtlijst stond om geholpen te worden met een depressie ok, dan ben je misschien opgelucht dat er eindelijk hulp is maar deze chick vond niet eens dat er een probleem was tot vlak voor dat gesprek...

Het lijkt mij ook erg onwaarschijnlijk. Nu het bijna helemaal mis leek te gaan, sprak ze uit het niets ff met een psycholoog en ze voelt zich al een stuk beter, ze beseft ineens wat er speelt en wat ze er aan gaat doen etc.

Wanneer ze zou zeggen dat het confronterend was en lastig, maar dat ze er wel vertrouwen in heeft dat ze er wat verder mee kan komen, dan zou je het nog wat serieuzer kunnen nemen, maar wat zij er nu over vertelt lijkt me vooral onzin te zijn. (Als ze al is geweest).

Ja, precies. Het is niet realistisch.

Was ook mijn eerste gedachte, het zal wel een leugen zijn.

Dus TS laat je niet manipuleren en mocht je eraan denken om haar terug te nemen, doe dat ps als je echt heel zeker weet dat ze aan haar problemen werkt en ook aan de betere hand is. Sowieso een tijdje afstand nemen is goed (en niet enkel een paar dagen), omdat ze te afhankelijk van je is geworden.

Maar de cold turkey methode lijkt te hebben gewerkt.

@ mylifeisgrey

Dude wat ben jij een mafkees! Ik zie jou nu al in 2 verschillende topics janken over jezelf, als je het zo kut hebt, MAAK DAN ZELF EEN TOPIC! En als je op zoek bent naar medelijden dan zul je die hier weinig vinden denk ik...


Gejank de hele tijd

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 04:48 schreef Dipkip het volgende:
Ja, precies. Het is niet realistisch.

Nee, binnen 2 dagen... Dat is erg ongeloofwaardig ja.

Wat ik in die Openingspost lees en in de latere Updates geeft me het idee dat de TS zelf ook dolgraag de 'slachtofferrol' opzoekt....
alle problemen liggen bij zn vriendin (haar karakter, haar diabetes, zij is degene die altijd scheld en ruzie zoekt) en hij 'offert' zich geheel 100% op en doet alles voor haar en 'accepteert' ook alles.
TS is zelfs de pérfecte partner aangezien hij ook nohg àlles in huis doet: (uit OP: "daarnaast doet TS veel dingen als koken, boodschappen en de was, en TS doet dat met plezier") ... Wow, wàt een man!


Ergens vind ik dat maar een heel vreemd verhaal, omdat ik het idee heb dat de TS stiekem gewoon een rothekel aan die vriendin heeft en van wat hij verteld ook volledig terecht, als dat zulk een eenzijdige relatie is waar het enkel aan hém te danken is dat het soms goed gaat en alle 'tijdelijke terugvallen' door haar komen.


imho zijn er twee mogelijkheden:

Mogelijkheid A: alles is die OP klopt precies zo... in dat geval is de relatie gewoon een eenrichtingsvrekeerstraat waarin enkel verkeer is van de TS naar zn partner, hij alles doet en zij niks en hij enkjel positief is en zij negatief ...
eerlijk gezegd is die relatie niet te redden en geen 'gezonde relatie'.

Mogelijkheid B: die hele OP is een eenzijdig beeld... de werkelijkheid is misschien een ietwat genuanceerder en de TS is zeker geen 'perfecte' partner maar heeft ook zo zn makken (misschien juist dat hij te weinig 'communiceert' met zn partner en ook bereid is te 'delegeren'... niet alles zélf te willen doen maar het werk binnen een relatie ook 'delen')...
Ook is zn vriendin niet enkel een 'kenau' die voornamelijk hem uitscheld en negatief is over alles (al dan niet wegens diabetes ) maar heeft ook haar positieve kanten..
in dat geval zou de relatie misschien wel te redden zijn... maar dan moeten beide partners toch er beiden aan gaan werken... wat vooral betekent dat niet de 'één alles moet gaan accepteren' en de ander geen ruzie meer mag maken, maar juist _niet_ jezelf compleet opofferen voor de ander.