quote:
Op woensdag 7 juli 2010 11:22 schreef snakelady het volgende:Dan overleg je dat en ga je kijken of het mogelijk is en soms zoek je een tussenweg.
Bij ons zou het niet mogelijk zijn dat ik evenveel geld op de 'leuke dingen rekening' stort als mn vriend, als we het op de manier zouden doen die jij aangeeft. Mn vriend verdient enorm goed, werkt al 10 jaar (is ook een stuk ouder dan ik). Hij kan per maand honderden euro's uitgeven aan 'leuke dingen'.
Ik daarentegen ben student en heb als ik me netjes aan mn budget hou aan het eind van de maand 100 euro over. Daarvan zet ik dan weer de helft op mn spaarrekening zodat als de droger kapot gaat of de auto (waar ik niet in rij overigens, maar wel meerij natuurlijk als we naar een verjaardag gaan ofzo), ik daaraan mee kan betalen. Kijk, als ik alleen woonde had ik niet eens een droger of een auto. Ik leef nu met meer luxe dan toen ik nog op mn studentenkamer woonde.
Maar als we gaan zeggen dat ik overal de helft aan mee moet betalen, dan betekent dat dus dat ik mn vriend luxe moet ontzeggen. Immers ik kan tot ik over een jaar afstudeer mijn inkomen niet vergroten en ook mn collegegeld en dergelijke niet verlagen. Ik heb nou eenmaal niet meer dan die 100 euro over per maand. Dus dan kun je het imho op verschillende manieren doen, maar tenzij we mijn vriend opleggen dat ie dingen niet mag kopen ook al kan hij ze betalen, wordt het toch nooit eerlijk.
Daarom kiezen wij er dus voor dat ik geld opzij zet om waar ik kan eerlijk mee te betalen aan de meer noodzakelijke dingen (zoals de reparatie van de droger). Ten eerste omdat ik die veel meer gebruik maar ten tweede ook omdat niemand het leuk vindt geld uit te geven aan zulke dingen, ook mijn vriend niet. Dus door mijn geld daar ook voor te gebruiken, houdt hij weer meer van zijn geld over voor het kopen van games, dvd's, wat ie maar wil.
En ik betaal ook wel mee aan 'leuke dingen' hoor, zoals die boxen toen hij de versterker kocht. Gewoon omdat ik me geen golddigger ofzo wil voelen. Maar nee, eerlijk is het niet, ik denk ook niet dat het dat wordt als ik straks aan het werk ga, want dan willen we een gezin. Mijn vriend (dan man) en ik zijn tevreden over onze verdeling. Hij wist waar ie aan begon toen ie een studente volblafte, moet je maar denken

in het begin voelde ik me wel rot er over dat het zo oneerlijk verdeeld is, want toen ik andere studenten als vriendje had had je gewoon alletwee niks en ging je op de 23ste een keer uit eten en dat was het dan weer voor die maand. Maar ik heb me er bij neergelegd dat als hij het niet erg vindt, ik me er niet druk over moet maken. Ik kan ook niet ineens een enorm inkomen uit de lucht toveren, en mn vriend is allang blij dat ik bijv. het huishouden doe. Ja het is totaal niet modern, het is ook niet een situatie waar ik van te voren in terecht dacht te komen, toen ik met hem begon te daten dacht ik dat hij de eeuwige student was en weet ik veel een jaar of twee ouder dan ik.
Bleek ineens dat ie er gewoon jong uitziet voor zn leeftijd en keihard werkt voor een goed salaris. Iemand daarop afwijzen vind ik dan weer erg veel gevraagd