Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn

Ga anders eens langs de bibliotheek om wat zelfhulpboeken te halen ofzo, benzin.
Op die manier hoeft niemand in jouw omgeving te weten waar je mee bezig bent. En ofschoon het geen wondermiddel is, staan er af en toe dingen in die bij jou misschien leiden tot een verandering in jouw verkeerde manier van denken:
- Het is niet mogelijk om het iedereen naar de zin te maken: ONMOGELIJK!
- Je leven kan nooit nog complexer worden dan het nu al is;
- De mensen in jouw omgeving zal het over het algemeen worst wezen wat jij doet en laat: de samenleving is jou niet in de gaten aan het houden om je uit te lachen als je iets doet waarvan je zelf denkt dat het slecht is;
- Je bent geen slecht mens. Je hebt wellicht fouten gemaakt, maar het is nog veel slechter deze fouten niet te maken en passief te blijven.

ik had laatst dit gevonden:
http://anonib.com/hikikomori/res/1333.html#3648
en post 3649

zo voelt het voor wereldvreemden om naar buiten te gaan.
en kijk hoeveel moeite hij zit thuis te doen, en alles overdenken enzo.
denk eens aan de indruk die hij achter laat op anderen buiten. met ze 'ik ben een hikki actie op het podium' , en ze bewegingen in het openbaar.

het kost echt heel veel moeite om dit soort ongelukkigheid, gebaseerd op niets, en eenzaamheid op te lossen. ook zelfhulpboeken in de bibliotheek gaan lezen. wat heb je eraan?
veels te veel moeite voor niets.

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 18:40 schreef DeepChord het volgende:
- Je bent geen slecht mens. Je hebt wellicht fouten gemaakt, maar het is nog veel slechter deze fouten niet te maken en passief te blijven.

Hier op inhakend: Dit blijf ik zelf ook tegen benzin zeggen. Het is niet erg dat je fouten hebt gemaakt in het verleden, de manier hoe je ze oplost c.q. aanpakt is hetgeen dat telt.

Gaan zitten dubben en dénken over hoe de reactie van ouders zal zijn, heeft geen nut! Dan kun je zitten kniezen en alles moeilijk blijven vinden, daar los je niets mee op. Overigens, en dat zeg ik als iemand die de relatie met haar ouders aan een flinterdun touwtje heeft hangen: Als ouders je een waardeloos kind vinden ben je beter af zonder ouders, zeker als dat is omdat je zo ontzettend sterk bent door je zwakke punten te erkennen.

En je angsten overwinnen. Als iemand je iets aanreikt, aanpakken, niet laten liggen omdat de angst groter is dan de wil om te veranderen.

En alsjeblieft, iets doen met de tips die worden gegeven. Als ze het ene oor in, andere oor uit gaan, is t ook zinloos.

Benzin, je zult alleen jezelf des te meer teleurstellen met onmogelijke eisen.

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 23:16 schreef benzin het volgende:

[..]

Dat heeft het wel. Ik wil gewoon een goede zoon zijn Ik wil een goed mens zijn. Het lost misschien niets op, maar het kwetst mijn ouders tenminste niet En ik denk niet dat ik zonder ouders beter af zou zijn, ik heb ze ontzettend hard nodig denk ik.
[..]

bs. Zou je je niet fijner voelen als je ouders je accepteren en een helpende hand aanbieden?
Wat voor nut/toevoeging hebben je ouders als ze bijdragen aan het feit dat je je ongelukkig voelt? Het feit dat je tenminste íemand hebt? Het feit dat ze voor je koken, en je onderdak bieden?
Het belangrijkste feit: een veilig en warm thuis, lees ik niet van je.
Ik ben bewust het huis uit gegaan, omdat ik de veiligheid en warmte niet had. En Ik keer ze ook bewust de rug toe op t moment dat de relatie een terugval heeft, want de moeite zal niet (meer) van mij afkomen. Ik heb mijn ouders niet nodig. Ik zou ook niet graag afhankelijk van ze zijn. Al moet het wel weer gezegd worden dat ze voor me klaar staan als ik met pech onderweg sta

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 23:16 schreef benzin het volgende:
.
Een paar mensen hier bieden hulp aan (en daar ben ik echt blij mee, bedankt!) maar de meeste mensen bieden geen hulp aan. De meeste mensen hier zeggen dat ik professionele hulp moet zoeken, dat is iets anders dan hulp aanbieden. Andere hulp dat deze 'hulp' zou ik uiteraard gewoon aannemen.


Dat heeft het wel. Ik wil gewoon een goede zoon zijn Ik wil een goed mens zijn. Het lost misschien niets op, maar het kwetst mijn ouders tenminste niet En ik denk niet dat ik zonder ouders beter af zou zijn, ik heb ze ontzettend hard nodig denk ik.

Nogmaals waarom geen professionele hulp?? Het is geen moeilijke vraag hoor van mijn kant. Als ik weet waarom je dat niet wilt, weten ook heel veel mensen iets meer over het hoe en waarom ...

Dat jij graag op dit forum zogenaamd 'zielig "doet is prima maakt wat mensen hier op het forum best wel pissed en dan niet omdat je zielig loopt te doen maar omdat bijna alle mensen weten op dit forum dat je hier uit kunt komen! dat is de reden!

Daarnaast is dat verhaal over je ouders ontzettend fout geredeneerd. Je ouders zullen zich namelijk een stuk beter voelen als jij dat ook doet en niet andersom! dat is krom denken en zeker geen realiteit!!!!

Als er iets of iemand anders is die je stabiliteit kan geven, zou je dan wel aan jezelf kunnen en willen werken?
En die vrienden heb je wel, je moet er alleen voor durven open staan

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 10:40 schreef benzin het volgende:

[..]

Ja, onder meer die drie dingen. Een plek om te wonen, voedsel zonder voedselvergiftiging en ik heb ten minste twee mensen Daarnaast is het zo dat het voor mij belangrijk is omdat het me gaande houdt. Omdat ik net wil doen of alles goed gaat blijf ik dingen doen. Als ik op mezelf zou zitten dan is de kans groot dat ik de hele dag op bed zou gaan liggen en niets meer zou doen omdat er dan geen reden meer voor is.

Op zich bieden ze me niet het warme thuis wat ik voor ogen heb en het zijn niet echt goede ouders. Maar het belangrijkste is dat ze op hun eigen vreemde manier wel om me geven. ZIj zijn op dit moment de enige stabiliteit die ik heb in mijn anders vrij lege leventje.

Uit ervaring weet ik dat mijn ouders niet open staan voor elk woord wat met psych begint. Het laatste wat ik wil is het enige dat ik heb onder druk zetten. Als er iets gebeurt waardoor ik niet meer bij ze terecht kan dan heb ik niemand meer om op terug te vallen als dat nodig is, want ik heb geen vrienden

herkenbaar. niet type ouders, maar dat ik dus op mezelf woon. en daar bijna helemaal niets heb uitgevreten de laatste 4 jaar.
en tegen me ouders doe alsof alles goed gaat, en als ik bij me ouders ben, ga ik wel soms ergens heen en erop uit, maar zogauw ik alleen in me eigen appartement was. lag ik hele dag op bed, keek ik tv, durfde ik niet naar buiten etc.
ik zal een grote teleurstelling zijn, ookal weten ze hoe slecht het daadwerkelijk is gegaan.
verleden tijd, want volgend schooljaar alles goed gaan doen natuurlijk:)
ik ben te lui

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 13:28 schreef mylifeisgrey het volgende:

[..]

herkenbaar. niet type ouders, maar dat ik dus op mezelf woon. en daar bijna helemaal niets heb uitgevreten de laatste 4 jaar.
en tegen me ouders doe alsof alles goed gaat, en als ik bij me ouders ben, ga ik wel soms ergens heen en erop uit, maar zogauw ik alleen in me eigen appartement was. lag ik hele dag op bed, keek ik tv, durfde ik niet naar buiten etc.
ik zal een grote teleurstelling zijn, ookal weten ze hoe slecht het daadwerkelijk is gegaan.
verleden tijd, want volgend schooljaar alles goed gaan doen natuurlijk:)
ik ben te lui

Wat er gebeurt is dat de angst voor de reactie van je ouders je apathie alleen maar meer voedt, en doordat je er zo mee bezig bent vergroot je het uit tot onredelijke proporties. Er zijn ook ouders die moeten omgaan met een kind dat in de goot ligt vanwege drugs, of een moord begaan heeft, of zelf omgekomen is door eigen schuld. Daarbij vergeleken stellen jouw problemen natuurlijk weinig voor. Uiteraard heb jij zelf wel het idee dat het allemaal heel verschrikkelijk is. Hoogstwaarschijnlijk ben je niet lui maar heb je last van depressieve gevoelens die je alle energie, hoop en moed ontnemen. Dat is een ziekte (althans, zo kun je het zien) en daar moet je wat aan gaan doen. Gewoon een afspraak maken bij een psycholoog. .

Ik heb het idee dat je bang bent voor de reactie van je ouders als je met iets komt als psycholoog.

Oplossing, je vertelt het gewoon niet
1) Ze komen het niet te weten, want je dokter en de psycholoog hebben geheimhoudingsplicht
2) Je gaat er langs, het zal langzamerhand beter gaan met je, je leven gaat weer bloeien, je zult je ouders weer gelukkig maken

Dit uiteraard even heel abstract en kort door de bocht, maar dat is even in grote lijnen waar het op neerkomt.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 15:22 schreef benzin het volgende:

[..]

Dan zou het in ieder geval een bespreekbare optie worden die echt mogelijk is

Die stabiliteit kan die in iedergeval niet bij zijn ouders krijgen.... raar verhaal kan me niet indenken dat ouders niet het beste met hun kind voorhebben. Mocht mijn ouders ooit moeilijk gaan doen dan loos ik ze direct en dat is hard zeggen maar wat heb je nu aan ouders die het niet ondersteunen dat hun kinderen graag het beste er van willen maken....

Ik hou er over op want je hebt blijkbaar alleen oog voor bepaalde mensen en mensen die je wel helpen willen niet....... en dan kun je wel komen met dat we alleen professionele hulp aanbieden maargoed heb ook al eens aangeboden om via pm verder te gaan maargoed maakt mij niks uit!

wat ik gewoon jammer vind is dat je weinig moeite neemt om van je nare situatie af te komen. Klagen los je helemaal niks mee op . en toch weet ik zeker dat je hier uit kunt komen. ik denk dat ik wel weet wat het probleem is..... je wilt nog niet graag genoeg beter worden anders zou je veel meer dingen aangrijpen dan alleen een beetje zielig doen op fok.....

Dat zielig doen sterkt jouw in je gedrag . Het is voor jouw een manier van dingen beredeneren oftewel excuses zoeken en dan kun je wel zeggen dat je dat doet om je beter van te voelen . Iets beter voelen is ook wat jij wil maar je komt alleen maar verder van je doelen af op deze manier.

Hou nu echt op .

succes verder!

Dat is precies wat ik bedoel Bussy, als je ouders niet voor de belangrijkste stabiliteit kunnen zorgen, heb je er mijn inziens niets aan.

Benzin, ik doe je een keer een aanbod, mocht je écht aan jezelf willen werken en er alles aan doen om uit dat dal te komen, dan heb ik straks nog een extra kamer over. Stabiliteit én elke avond gezond eten
als je écht aan jezelf wilt werken. Dat is eng, dat is vreselijk, maar het is een kans.

Bussy je slaat de spijker op zn kop.
Alles is al gezegd. Meerdere malen.
Ik ga verder ook niet meer reageren in dit topic.

Wel jammer dat er nu gelijk helemaal niet meer wordt gereageerd

quote:

Op donderdag 29 juli 2010 13:14 schreef benzin het volgende:

[..]

Dankje Ik heb zelf niet echt het gevoel dat ik een goed mens ben.

Gevoelens kunnen misleidend zijn.

quote:

Is het fout om graag te willen dat andere mensen je aardig vinden? Is het fout om graag te willen dat het leven even meezit?

Probeer je me nu woorden in de mond te leggen die ik nooit gezegd heb?
Dat is een flauwe "ik ben het slachtoffer" truc.

quote:

Mijn geluk hangt heel erg van anderen en mijn omstandigheden af dan van mezelf. Ik weet ook niet goed wat ik in/aan mezelf kan veranderen om echt gelukkig te worden en ik zoek altijd naar dingen van buiten die me gelukkig kunnen maken. Nieuwe spullen, vrienden, een vriendinnetje. En zelfs als het me uiteindelijk lukt maakt het me niet echt blij/gelukkig

Zoals ik al eerder gezegd heb, dat is niet zo. Je geluk hangt af van wat je zelf tegen jezelf zegt.
Dingen van buiten of andere mensen kunnen jou niet gelukkig maken.
Zie ook Mind gym: tijd maken, Hoofdstuk Geluk in beeld.

quote:

Ik heb geprobeerd om een lijstje te maken met de dingen waar ik dankbaar voor ben, maar terwijl ik dat doe denk ik vooral aan alles waar ik niet blij mee ben. Dat is ook een beetje de reden dat ik ben gestopt met het maken van todo-lijstjes, ze werden steeds langer en ik kreeg het gevoel dat ik helemaal niets bereikte.

Tuurlijk is niet alles rot, en het had allemaal nog veel erger kunnen zijn, maar het is voor mij al erger dan ik kan hebben.

Alle begin is moeilijk, het leren maken van dankbaarheidslijstjes kost nu eenmaal actie. Je kunt het alleen leren door het te doen. En vol te houden. Dus niet twee of drie dagen proberen en dan het potlood erbij neergooien.
Overigens goede actie wat betreft die to do lijstjes. Ik kan even niet op de bron komen maar ik heb ergens geleerd dat die lijstjes inderdaad vaak tegen je kunnen gaan werken.

quote:

Ik heb een doelloos leven en ik voel me rot. Voor iemand die niet gelooft in iets na de dood betekent dat dat ik mijn tijd verspil. Het gaat al 5 jaar zo. Harder mijn best doen leidt tot tijdelijke overwinningen en daarna zak ik weer weg. Het ergste is dat hoe groter de overwinning was hoe harder ik weer terugzak.

Daarom denk ik, en een aantal anderen hier met mij, dat het verstandig is om professionele hulp te zoeken.

quote:

Ik ben gewoon heel erg moe. Ik wil gewoon een beetje gelukkig zijn en de kracht hebben om elke dag gewoon aan te kunnen zelfs als niet alles meezit. Alleen ik weet echt niet hoe ik dat moet bereiken. Is dat nou echt teveel gevraagd??

Die laatste vraag is weer zo'n typische slachtoffervraag.
Ik weet hoe waardeloos het is om geen zin of puf of energie te hebben. Het lijkt wel of je vastzit in drijfzand en hoewel je niet echt dieper wegzakt, kom je ook geen stap vooruit. Je zegt dat je niet weet hoe je die betere situatie kunt bereiken. Oftewel, je weet zelf ook wel dat je hulp nodig hebt.

Misschien kun je eens met iemand van maatschappelijk werk gaan praten? Hier in mijn gemeente is het iemand die vrij beschikbaar is voor alle inwoners en volledig betaald wordt door de gemeente. In andere woorden, helemaal gratis.
Zo'n MW-er heeft natuurlijk niet de capaciteiten om je met dit probleem te helpen, het is geen therapeut. Maar ze weten vaak wel precies welke mogelijkheden er zijn, en ook hoe het zit met zwijgplicht van behandelaars.
Je hoeft nog niet te besluiten om iets te gaan doen maar het lijkt me nuttig om eens te informeren naar de mogelijkheden. Misschien kan er wel een hoop meer dan je denkt en zonder dat je ouders er bij betrokken moeten worden.

PM dit topic eens door naar Schenkstroop.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 19:02 schreef Cassandra87 het volgende:
Wel jammer dat er nu gelijk helemaal niet meer wordt gereageerd

Dat is wel jammer ja maargoed ik denk dat ik net zoals meerdere mensen hem heel graag willen helpen maargoed we hebben geen zin om constant hetzelfde te moeten zeggen terwijl de beste alleen maar verder gaat met zielig zijn en niks van ons aanneemt.

Dit is misschien hard zeggen tegen benzin maar misschien wel iets wat hem wakker schud al heb ik het idee dat dat niet gaat gebeuren omdat er al meerdere voor mij hetzelfde hebben gedaan. Toch weet ik dat benzin hier uit gaat komen is het niet nu dan later !

Dat komt gewoon omdat hij het topic eigenlijk nog te vroeg heeft geopend. Hij zit nog niet in de acceptatiefase en denkt nog steeds dat het niet mogelijk is om iets aan zichzelf te veranderen waardoor hij het geluk kan vinden, op dit moment hangt alles voor hem nog af van externe factoren.

Wanneer hij langzamerhand dieper in de put raakt en geen uitweg meer ziet, komt die acceptatiefase vanzelf wel en zal hij onder ogen zien dat hij echt zelf hulp moet gaan zoeken. Dan heeft hij hier een mooi topic aan om op terug te kijken, waar hij misschien nog nuttige dingen uit kan oppikken

Al hoop ik dat hij er voor die tijd al uit is met zichzelf en dat het niet zo ver hoeft te komen.

quote:

Op donderdag 5 augustus 2010 17:01 schreef chiren het volgende:
Dat komt gewoon omdat hij het topic eigenlijk nog te vroeg heeft geopend. Hij zit nog niet in de acceptatiefase en denkt nog steeds dat het niet mogelijk is om iets aan zichzelf te veranderen waardoor hij het geluk kan vinden, op dit moment hangt alles voor hem nog af van externe factoren.

Wanneer hij langzamerhand dieper in de put raakt en geen uitweg meer ziet, komt die acceptatiefase vanzelf wel en zal hij onder ogen zien dat hij echt zelf hulp moet gaan zoeken. Dan heeft hij hier een mooi topic aan om op terug te kijken, waar hij misschien nog nuttige dingen uit kan oppikken

Al hoop ik dat hij er voor die tijd al uit is met zichzelf en dat het niet zo ver hoeft te komen.

Inderdaad , ik herken dat volkomen vandaar ook dat ik zei dat ie nog niet graag genoeg geholpen wil worden. Op het moment dat je niet 100% achter je herstel staat gaat het niet lukken. Ik heb ook eerst 1,5 jaar rond gelopen met een gevoel sterker nog geen gevoel. Niks kon mij eigenlijk nog echt blij maken'.

Ik durfde eerst ook niet naar mijn ouders en heb dat ook niet gedaan uiteindelijk. Ik heb op een gegeven moment mijn opa alles verteld en die is er mee na mijn ouders gegaan. Hopelijk vind benzin iemand waar die wel zijn verhaal kwijt kan. Hij denkt nu dat die persoon er niet is maar weet zeker dat die er wel is alleen hij moet het ook zien.

Ik heb mezelf op laten nemen en ik zeg het natuurlijk niet graag hard op maar dat was voormij het beste wat ik doen kon. Heel veel mensen hebben gelijk zoiets van wat moet je daar maar als je echt geholpen wilt worden dan lukt dat. Maar inderdaad voordat je zoiets doet moet je echt zelf beter willen worden.

In de kliniek hebben ze mij niet alleen weer "beter"gemaakt maar me ook geholpen met dingen die ik eerder anders had moeten doen. Ik heb het gevoel dat benzin in hetzelfde schuitje zit als ik zeg dat benzin meer voor zichzelf opkomen moet en niet alleen moet denken van ja wat zouden die er van vinden. Ik heb direct gewerkt aan mijn assertiviteit en moet zeggen dat het me geen wind eieren heeft gelegd. Ze hebben zo als hun dat mooi zeggen de handvaten gegeven zodat ik verder kan . en dat niet alleen ze hebben er voor gezorgd dat ik een stuk meer voor mezelf opkom.

Ik zou benzin best wel wat meer willen vertellen over hoe ik dat ervaren heb en hoe dat een beetje gaat maar jullie snappen dat ik dat niet via dit forum ga doen.

Er moet gewoon heel drastisch iets veranderen. Vandaar mijn aanbod, al is dat wel heel erg eng. Maar zolang hij te bang blijft alleen te staan zal er niet veel wijzigen

Kom op benzin je bent al 3 jaar aan het janken op Fok. Verander nou es wat aan je leven, in plaats van alle suggesties van mensen steeds naast je neer te leggen.

Je denkt niet gelukkig te zijn omdat je nog thuis woont, maar het idee 'op jezelf wonen' wil je niet eens aan denken. Tsja, dan houdt het snel op.