De kunst van het loslaten van je ex #117

quote:

Op zaterdag 3 juli 2010 23:26 schreef melanie_x het volgende:
Mijn ex loopt dus bij de psychiater. Ik hoop voor hem dat hij ooit een normale relatie kan aangaan met iemand en dat hij dan trouw blijft. Ik heb in ons gesprek dinsdag duidelijk gemaakt dat ik er klaar mee ben.

Ik wil nu gewoon eindelijk eens verder. Punt erachter, streep eronder. Ik heb al het contact met hem verbroken en voor mij voelt het nu ook definitief. Het kan nu alleen maar beter worden..

Het klinkt alsof je echt de verkeerde uit hebt gekozen.

quote:

Op zaterdag 3 juli 2010 18:28 schreef mstr het volgende:
Nu vooral het hebben van een vriendin en op de lange termijn haar.

Hmm, ik had/heb het anders precies andersom

Ik raak er nu wel goed gestoord van. Vanochtend gebeld, gewoon over leuke dingen gehad en toen zei ze dat ze wel wou afspreken deze week omdat ze mij wel weer wou zien. Nou op een dag die ik in petto had aan het begin van deze week kon ze niet, dus ik belde haar nogmaals om te vragen of vanavond dan al een optie was. Werd ze mij partij chagrijnig dat dat niet kon en ze niet zo snel er al aan toe was. En dan nog zeggen dat ze mij niet aan een lijntje wil houden.

Begrijp mij niet verkeerd, ik laat niet met mij spelen, maar ik weet wel dat ik op dit moment zoiets heb van het kan nog goedkomen, en ik weet en merk aan alles dat zij dat gevoel ook heeft maar ja zolang zij niet mee werkt...

quote:

Op zondag 4 juli 2010 18:09 schreef PipoKloon2 het volgende:
Ik raak er nu wel goed gestoord van. Vanochtend gebeld, gewoon over leuke dingen gehad en toen zei ze dat ze wel wou afspreken deze week omdat ze mij wel weer wou zien. Nou op een dag die ik in petto had aan het begin van deze week kon ze niet, dus ik belde haar nogmaals om te vragen of vanavond dan al een optie was. Werd ze mij partij chagrijnig dat dat niet kon en ze niet zo snel er al aan toe was. En dan nog zeggen dat ze mij niet aan een lijntje wil houden.

Begrijp mij niet verkeerd, ik laat niet met mij spelen, maar ik weet wel dat ik op dit moment zoiets heb van het kan nog goedkomen, en ik weet en merk aan alles dat zij dat gevoel ook heeft maar ja zolang zij niet mee werkt...

Er zitten bij jullie allebei nog frustraties in de weg die eerst weg moeten.

En dat is zo moeilijk. Ik gun haar het allerbeste en alle tijd en rust die ze nodig heeft, maar het moet niet ten koste gaan van mijzelf..

quote:

Op zondag 4 juli 2010 18:31 schreef PipoKloon2 het volgende:
En dat is zo moeilijk. Ik gun haar het allerbeste en alle tijd en rust die ze nodig heeft, maar het moet niet ten koste gaan van mijzelf..

Gewoon nog een flinke tijd volhouden. Beperk het contact zoveel mogelijk, dat maakt het stukken makkelijker.

~3 weken geen contact gehad, totdat ik zostraks besloot om haar een sms te sturen. Wilde gewoon weten hoe het met haar ging, redelijk oppervlakkig. Geen idee of dat slim was of niet.

Ze belde toen even, en één van de eerste vragen is of ik haar nog mis. En erna een heel verhaal over dat ze tijdens het nadenken nu steeds meer en meer het gevoel krijgt dat het beter is dat het uit is (ik heb het uitgemaakt). Dat was weer erg confronterend en weer een klap in m'n gezicht, maar....het werkt weer een beetje ontnuchterend. Op de een of andere manier is het denk ik beter dat zij dat mij maar vaak genoeg zegt, dan dringt het beter tot me door.

Ik heb haar overigens duidelijk gemaakt (nadat ze al begon te morren dat ze het leuker vond via sms dan weer zo'n beladen gesprek) dat ik niet zit te wachten op weer een beladen gesprek, maar puur uit interesse wilde weten hoe het met haar ging. Het gesprek werd daarna vanzelf luchtiger.

Het is nu een kleine 3 weken geleden, en 't gaat in ieder geval beter dan de eerste week. Nog steeds is het lastig, maar ik blijf maar herhalen dat het toch beter is dat het zo is gelopen. Ik werk redelijk wat, probeer zo veel mogelijk leuke dingen te doen met vrienden en ga volgende week op vakantie.

Het ergste van dit alles is dat ik er GEEN controle op heb. Weinig controle over hoe je je voelt, waarom je er aan denkt, je kunt het niet "lijmen"....alles ligt uit mijn handen. En ik ben enigszins een controlefreak: ik moet weten hoe iets gaat lopen, waarom 't gaat lopen, hoe lang 't zo gaat lopen, waar 't naartoe gaat. De machteloosheid ("tijd heelt de meeste wonden") vind ik één van de meest waardeloze aspecten van dit alles. En uiteraard het gemis aan intimiteit, de knuffels enzo.

_{Overigens bekruipt mij wel eens het gevoel dat ik nooit weer zo'n meisje ga vinden, of dat ik uberhaupt nooit weer een meisje ga vinden. Meer mensen daar last van?}

quote:

Op zondag 4 juli 2010 19:57 schreef Maharbal het volgende:
En ik ben enigszins een controlefreak: ik moet weten hoe iets gaat lopen, waarom 't gaat lopen, hoe lang 't zo gaat lopen, waar 't naartoe gaat. De machteloosheid ("tijd heelt de meeste wonden") vind ik één van de meest waardeloze aspecten van dit alles.

Dat heb ik dus ook. Ik wil weten of ze de volgende dag wat wilt doen, zij is diegene die zegt dat ze dat de volgende dag wel ziet. En dat botst in een relatie ook nog wel eens.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 20:05 schreef mstr het volgende:

[..]

Dat heb ik dus ook. Ik wil weten of ze de volgende dag wat wilt doen, zij is diegene die zegt dat ze dat de volgende dag wel ziet. En dat botst in een relatie ook nog wel eens.

Ja verdomme. Ik heb het uitgemaakt, maar ik het het gevoel dat ik elk moment happig ja zou kunnen zeggen als zij besluit dat ze er weer zin in heeft. Dan word ik serieus pissed op mezelf als ik zo denk.

IK wil weer de controle over mijn denken en in mindere mate doen (dat heb je meestal wel namelijk).

Mja, op dit moment heb ik iemand nodig die mij er denk ik de hele tijd mee confronteert. Misschien heb ik haar daarom wel (onbewust) gesmst. Misschien moet ik van haar horen: "het is definitief".

Zonet werd ik overigens zo intens verdrietig, dat 't bijna omsloeg in woede. Dat was wel even iets nieuws.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 20:10 schreef Maharbal het volgende:

[..]

Ja verdomme. Ik heb het uitgemaakt, maar ik het het gevoel dat ik elk moment happig ja zou kunnen zeggen als zij besluit dat ze er weer zin in heeft. Dan word ik serieus pissed op mezelf als ik zo denk.

IK wil weer de controle over mijn denken en in mindere mate doen (dat heb je meestal wel namelijk).

Mja, op dit moment heb ik iemand nodig die mij er denk ik de hele tijd mee confronteert. Misschien heb ik haar daarom wel (onbewust) gesmst. Misschien moet ik van haar horen: "het is definitief".

Zonet werd ik overigens zo intens verdrietig, dat 't bijna omsloeg in woede. Dat was wel even iets nieuws.

Ik heb soms ook iemand nodig die me met dingen confronteert en even duidelijk zegt dat je niet altijd alles van tevoren moet weten. Die me gewoon weer even op 2 benen zet.

En ik heb wel vaker last met het op orde houden van m'n gevoelens en gedachten. Er zitten soms dagen tussen dat ze van A naar G naar Z naar B schieten.

En die woede, tsja... Die ken ik:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Do I need to say more?

quote:

Op zondag 4 juli 2010 20:33 schreef mstr het volgende:

[..]

Ik heb soms ook iemand nodig die me met dingen confronteert en even duidelijk zegt dat je niet altijd alles van tevoren moet weten. Die me gewoon weer even op 2 benen zet.

En ik heb wel vaker last met het op orde houden van m'n gevoelens en gedachten. Er zitten soms dagen tussen dat ze van A naar G naar Z naar B schieten.

En die woede, tsja... Die ken ik:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Do I need to say more?

Dat van A naar G naar Z naar B is inderdaad herkenbaar.

Nja, en die woede...ik werd onder de douche gewoon zo intens verdrietig dat 't dus gewoon een beetje omsloeg in woede, maar dan in de zin van woede om de onmacht. Woede omdat ik mezelf niet onder controle kon houden.

De laatste tijd ga ik dus wel gewoon met vrienden op stap, maar het valt me op dat ik sneller reageer op provocerende mensen en dus zelf ook aardig provocerend te werk ga. Vroeger was ik de rust zelve en probeerde ik alles te sussen, maar het ziet er naar uit dat het provoceren en af en toe bijna moedwillig ruzie opzoeken met mensen die al aan het provoceren zijn mijn uitlaatklep is. Ik weet niet hoe blij ik daar mee moet zijn, maar ik moet er wel meer om denken. Kreeg gister al van een vriend te horen dat ik de laatste tijd langere teentjes heb.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 20:37 schreef Maharbal het volgende:

[..]

Dat van A naar G naar Z naar B is inderdaad herkenbaar.

Nja, en die woede...ik werd onder de douche gewoon zo intens verdrietig dat 't dus gewoon een beetje omsloeg in woede, maar dan in de zin van woede om de onmacht. Woede omdat ik mezelf niet onder controle kon houden.

De laatste tijd ga ik dus wel gewoon met vrienden op stap, maar het valt me op dat ik sneller reageer op provocerende mensen en dus zelf ook aardig provocerend te werk ga. Vroeger was ik de rust zelve en probeerde ik alles te sussen, maar het ziet er naar uit dat het provoceren en af en toe bijna moedwillig ruzie opzoeken met mensen die al aan het provoceren zijn mijn uitlaatklep is. Ik weet niet hoe blij ik daar mee moet zijn, maar ik moet er wel meer om denken. Kreeg gister al van een vriend te horen dat ik de laatste tijd langere teentjes heb.

Heel vervelend die drukte in je kop, terwijl je vaak niet eens weet waar je aan denkt of waar het precies vandaan komt.

En ik ben zelf ook de rust zelve, maar laatst sprong ik ook tussen 2 vechtende mensen middenin een volle kroeg tijdens Koninginnenacht omdat er 2 jongens begonnen te vechten recht voor de neus van mn vriendin en haar zusje. Dus ik geef hun een gooi en duw die 2 uit elkaar. Ik heb daarna nog 10 minuten lang vol adrenaline en in oorlogshouding rondgelopen. En ik ben nu ook veel eerder geneigd om ruzie te gaan maken als iemand anders het opzoekt, gewoon omdat ik niet over me heen wil laten lopen en dan liever zelf de eerste klap uitdeel of er voorbereid op ben om de eerste te krijgen.

Maar bij mij gaat het op het moment weer goed. Nu 4 weken fulltime aan de slag, geld verdienen. De laatste 2 weken daarvan is mijn 'vriendin' op vakantie met haar ouders. En dan ben ik 2 weken vrij. In die 2e vrije week wil ik een midweekje Centerparcs pakken met mijn 'vriendin'.
^{'vriendin' omdat het een hebben-we-nou-wel-of-niet-iets-situatie is}

Net al iets in dit topic gepost maar mijn verhaal mag helaas ook hier...

Mijn vriend heeft afgelopen vrijdag na 2 jaar de relatie verbroken, kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel...
Gelukkig is het niet met de botte bijl gegaan, we hebben heel veel gepraat en hij is vrijdag pas weg gegaan. De reden die ik heb gekregen is dat er heel veel dingen waren. Hij wilde zijn werk niet meer (had blijkbaar ook al ontslag genomen), last van heimwee (is een half jaar geleden hier komen wonen terwijl zijn hele leven 80 km verderop was), ligt met zichzelf overhoop (waarschijnlijk depressief) en hij weet niet of hij het leven wil hebben wat wij samen hadden. Ik ben 5 jaar ouder dan hij en toe aan huisje boompje beestje terwijl hij ook nog wil stappen en feesten. Tuurlijk hadden we ook wel eens ruzies of onenigheid, ook dat speelt mee.
Hij is hier gebleven om te praten, wil alles netjes regelen mbt spullen en financiën, heeft ook de helft van de tijd zitten huilen... Ik weet gewoon dat ie nog enorm veel van me houdt. Hij heeft niet tegen mij maar voor zichzelf gekozen.

We hebben nu afgesproken 1,5 week geen contact te hebben. Al zijn spullen (op wat kleren en toiletspullen na) staan nog hier en ik ben alleen achtergebleven. Het is mijn appartement dus tuurlijk blijf ik, maar wat is het moeilijk hier alleen te zitten
Afgelopen dagen gelukkig goed opgevangen door vrienden en ik zit nu alleen thuis. Omdat ik zoveel gehuild en gepraat heb, heb ik nu een soort rust over me. Maar dat kan ook zo weer omslaan natuurlijk.

Mijn grootste angst is dat het echt definitief is, maar de deur staat een heel klein beetje open. Als het echt is dat het grootste deel van het probleem bij hem zit (heimwee, depressie, werk) blijft er een kans... Ik weet dat ik het niet moet denken maar je blijft hopen. Nu gaat het redelijk maar ik ben zo bang voor de komende tijd.

[ Bericht 100% gewijzigd door Vengeance1 op 06-07-2010 12:33:57 ]

Vengeance1, ze maakt het inderdaad wel makkelijker voor je, wat een gedoe! Ik kan je niet helpen of tips geven omdat ik zelf overhoop lig (zie mijn verhaal voor het jouwe) maar ik wens je sterkte!

[ Bericht 100% gewijzigd door Vengeance1 op 06-07-2010 12:34:32 ]

Hoe je in 2 weken 1,5 jaar kan verwerken ja Niet echt realistisch. Hoe zuur ook, waarschijnlijk was ze er dan al langer klaar mee of het is een rebound om haar eigen pijn niet te voelen.
Wordt ze makkelijk verliefd, is ze misschien te bang alleen te zijn, geniet ze gewoon van zijn aandacht. Ik weet niet hoe haar karakter is en hoe vatbaar ze daar nu voor is.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 21:39 schreef Vengeance1 het volgende:
Tja, en altijd maar beweren dat ze voor altijd bij me wilde zijn en pats boem.. in 1 x met een ander. Nu smst ze me dat ze in die tijd niet met een ander bezig was en zeker afgelopen zaterdag in 1 x verliefd werd op hem.

Hoe diep kun je je vergissen in mensen. Zo voelt het echt alsof de 1,5 jaar niets voor haar waard waren.

Rebound

Vanavond bij mijn ex geweest omdat ik duidelijkheid wilde. Het is definitief over en uit nu, prima zo.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 22:02 schreef mstr het volgende:

[..]

Rebound

wat hij zegt

Pff, eerste 'werkdag' dat hij weg is. Geen brood voor hem smeren, niet de hele dag toeleven naar half 6.
Hij komt gewoon niet meer thuis...

Ik wil zo graag sterk zijn, mijn huis op gaan ruimen / poetsen, doorgaan, mezelf goed vertroetelen maar het gaat gewoon niet

quote:

Op maandag 5 juli 2010 10:02 schreef Lips het volgende:
Pff, eerste 'werkdag' dat hij weg is. Geen brood voor hem smeren, niet de hele dag toeleven naar half 6.
Hij komt gewoon niet meer thuis...

Ik wil zo graag sterk zijn, mijn huis op gaan ruimen / poetsen, doorgaan, mezelf goed vertroetelen maar het gaat gewoon niet

Jeetje Lips... het enige dat ik kan zeggen is probeer wat afleiding te vinden, probeer wat vrienden/vriendinnen te charteren om iets te gaan doen en probeer bij een goede vriend/vriendin je verhaal te doen zodat je de gevoelens niet weg stopt (hier kan ook natuurlijk, het is maar net wat je prettig vind)

Huil wat uit en stop vooral niet je emoties weg. Hoe eerder je eerlijk tegenover jezelf bent hoe eerder je inziet dat het beter met je zal gaan. Maar wat je ook doet: houd geen hoop! Dit kan je gemoedsrust nog veel meer pijn doen namelijk.

Ik heb gelukkig voor vanmiddag plannen met vrienden gemaakt en kan met hen er goed over praten. Afgelopen dagen ook veel gepraat.
Het is nu 4 dagen uit. We hebben afgesproken dat hij mij volgende week maandag belt en dat we elkaar tot die tijd met rust laten.
Ik heb met mezelf afgesproken dat ik, wanneer hij volgende week belt, oprecht kan zeggen dat het beter met me gaat. Dat ik het er nog moeilijk mee heb en veel aan 'm denk maar dat ik m'n afleiding heb, m'n dingen doe en niet bang ben om alleen thuis te zijn. Ik heb hier nog een week voor en het moet toch haalbaar zijn als ik nu alle emoties gewoon toelaat en veel met vrienden praat.
Maarja, wat ga je verder zeggen in zo'n gesprek... Je hebt elkaar 2 jaar lang iedere dag gesproken en het afgelopen half jaar samengewoond. En dan zo'n geforceerd 'hoe is het met jou' gesprek... ik kijk er nu al tegenop omdat ik niet zo goed weet hoe het moet.

En dan die ellendige hoop!!! Wat nou als ik hem volgende week spreek en het gaat met hem ook goed? Of erger, beter dan met mij Ik probeer sterk te zijn eigenlijk om hem terug te krijgen (en natuurlijk om het voor mij ook makkelijker te maken).

Oh wat een ellende, ik kan toch al zo slecht omgaan met onzekerheid en veranderende omstandigheden waar ik niet voor heb gekozen!!

Maar heb ook echt goede momenten hoor! Afgelopen dagen veel gepraat, veel gehuild maar gelukkig ook veel gelachen En ook om kleine dingen gelachen (beeld je in; een zwarte kat die een oranje beesie het hele huis door jaagt). Maar dan toch tegelijk het besef dat je met hem wilt lachen

Ik weet dat ik er doorheen moet en dat het beter wordt, maar mag ik uit deze achtbaan.

_{sorry voor ongestructureerd emotioneel gezever maar het is fijn van me af te schrijven}

Even een jeuj voor mij: net Essent gebeld om voorschot naar beneden te laten zetten.