Verdrietig terwijl ik an sich een hele leuke avond heb gehad... in het leven is zooo dubbel (het is zo mooi dat het soms zoveel pijn doet, vooral op momenten dat het zo binnenkomt) en waarom heb ik er op momenten zoals deze dat ik eigenlijk kapot ben (hartstikke moe en daarnaast ook wel spanning) zoveel moeite mee... ergens kan ik zelfs nog niet eens helemaal in het gevoel duiken, alhoewel het voelt dat het zooo nodig is en ondanks dat het dan een kutgevoel is ook wel bevrijdend en opgelucht kan werken... Wou dat ik heel hard kon janken nu en iemand die me gewoon vast wilde houden... verbondheid, vertrouwen, waarheid, ik wou dat ik het wist...
[ Bericht 36% gewijzigd door myxomatosekonijn op 19-06-2010 01:30:16 ]
Het leven is een spel, speel het! (moeder Theresa) * Play is the highest form of research. (Albert Einstein) * Alles wat je aandacht schenkt, groeit. * En zo niet? Dan toch!