Die houdgreep van Bink

.
Leuk als ze zo fijn kunnen spelen.
Oma is echt haar vriendinnetje.
Ik zie nu trouwens pas op die laatste foto hoe'n reuma ze in haar duim heeft... oma dan he.Lara is nog niet echt aan de beterende hand. Het gaat op en af eigenlijk. In d'r doen en laten is er niets aan de hand, maar qua poepies is het wisselend. Soms alleen maar dunne smurrie, meestal eerst wat vast poepies, om dan toch dun te eindigen. Wat dat betreft lijken Lara en ik ook wel op elkaar, ik kan ook niet tegen die warmte en dat slaat dan ook op mijn maag-darmkanaal.
Vandaag heeft Lara het kanaal bedwongen. We waren op tijd bij het jachtveld, zodat Lara eerst nog even kon zwemmen en haar energie kwijt kon en dat vond ze geweldig. Omdat het zo ontzettend heet was [en wij natuurlijk van half 1 tot 3 trainen, op het heetst van de dag], mocht ze na de les ook nog even zwemmen.
Ze kreeg gezelschap van Sjuul, een Heidewachtelteef van 3 en dat was precies Lara. Haar kop was helemaal bruin en als ze samen aan de waterkant stonden, was het net een tweeling. Sjuul was natuurlijk kleiner en had witte vlekken, maar qua uiterlijk als gedrag leken ze sprekend op elkaar. En ze konden het goed vinden samen, zeker omdat Lara gelijk duidelijk maakte dat zij de baas zou zijn, en Sjuul vond dat wel prima.
De training ging so-so... dus we houden het er maar op dat we volgende week gewoon een heeeeeeeele laaaaaaaaaange trainingsdag hebben, in plaats van een diplomadag. Lara was in ieder geval niet de enige die last had van weet-ik-veel-wat, want de rest [drie Labradors] had ook banaan in de oren en een te grote eigen wil/eigen inzicht af en toe.
Weltrusten... Tot morgen zonder zorgen.
Oudste,
Jongste en
LaraMijn
mietjesschema in de strijd naar een betere conditie.