[KLB SC #2780] You were always on my mind!

quote:

Op woensdag 2 juni 2010 16:19 schreef Mozy het volgende:

[..]

Echte mannen kunnen 2 uur in de zon kijken en dan een marathon sprinten..

quote:

Op woensdag 2 juni 2010 16:23 schreef wolvendagen het volgende:

[..]

Ik kreeg hem van mama.

quote:

Op woensdag 2 juni 2010 16:24 schreef WillFerrell het volgende:
We hebben een vakantie geboekt met vrienden, zes man. We zouden mooi naar Lloret gaan met het vliegtuig. Dit hebben we in januari geboekt, iedereen heeft zijn tijd gehad om wensen, data en andere zooi aan te geven. We kwamen dus gezamenlijk op dit uit.

Vorige week gaf er één iemand aan niet meer mee te gaan. Waarom? Hij is sporter en kon één of ander contract tekenen. Hierbij zaten enkele voorwaarden aan verbonden, waaronder een niet nader te noemen verplichting ten tijde dat we in Spanje zouden zitten. Dit was niet te verplaatsen, te annuleren voor hem dus hij moest de vakantie annuleren. Geen probleem, maar hij dacht dat hij klaar was met het betalen van de annuleringskosten en dat zijn aanbetaling weg zou zijn. Niet dus, aangezien ik had aangegeven dat we met zes man voor één appartement hadden betaald en dat dit dus zou veranderen. Daar had hij niet aangedacht of wat dan ook.

Nu kwam de aap uit de mouw. Na lang gesteggel over betaling kwam het er op neer dat hij zich niet aangesproken voelde om ons te vergoeden. Wij moeten per persoon ¤100,- bijleggen. Meneer voelde zich coulant door ¤20,- vroegboekkorting en ¤27,- administratiekosten per persoon te vergoeden. Daar was ik het dus absoluut niet mee eens, niet vanwege de kosten, vanwege het principe. Als iedereen zo makkelijk zou afzeggen zonder een gegronde reden, was het heel makkelijk. Maar de rest van mijn vrienden vonden een bijdrage van ¤55,- geen probleem en zeiden dat ik niet zo moest kankeren. Ik zei dat het gewoon pure oplichting was.

Als laatste troef zou ik vanavond met zijn ouders gaan praten, met zijn vader kon ik altijd wel goed overweg. Vandaag sms'te ik dan ook netjes dat ik vanavond graag zou langskomen voor een normaal gesprek. Dat kon niet, zijn ouders hadden er geen belang bij en ik kon zijn pa wel +/- 3 uur bellen. Zo gezegd zo gedaan. Wat blijkt, hij zei dat hij zich er niet mee wilde bemoeien, want we waren volwassen. Tegelijkertijd stak hij wel een belerend verhaal af over dat we vrienden waren en dat je dan moest geven en nemen. Tot ik zei "ja, tot op een zekere hoogte, maar dit is oplichting". Toen kreeg ik een grote mond dat ik niet moest interrupteren, waarna ik zei dat als hij bij dit standpunt bleef ik niets meer met hem of zijn familie te maken wilde hebben.