Alcoholverslaafde ouder, hoe ga jij hier mee om?

Ik herken het gelukkig niet, maar zouden jullie er niet voor kunnen zorgen dat hij hulp gaat zoeken/krijgt...?

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 19:46 schreef kwiwi het volgende:
Ik herken het gelukkig niet, maar zouden jullie er niet voor kunnen zorgen dat hij hulp gaat zoeken/krijgt...?

Dat lijkt me het enige juiste idd.

Spaar de flessen op die hij per week drinkt. Reken uit hoeveel alcohol erin zit. Vul een emmer/bak met dat aantal liters aan water en confronteer hem ermee. Misschien dat het helpt.

Of ga op de zachte toer en zeg dat je hem niet wilt verliezen aan drank.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 19:54 schreef spijkerbroek het volgende:
Of ga op de zachte toer en zeg dat je hem niet wilt verliezen aan drank.

En klamp je daarbij vast aan z'n been en laat je tranen rijkelijk stromen

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 19:45 schreef TheaTraal het volgende:
Vanavond zouden mijn ouders langskomen, maar omdat mijn pa (weer) teveel had gedronken gaat dit niet door.
Als het aan hem lag, zou hij zo met zijn dronken kop op de motor stappen en moest mijn ma maar mee achterop.
Gelukkig hoorde ik dit op tijd, zodat ik gezegd heb dat ze niet welkom zijn.
Vind het vooral rot voor mijn moeder, die overal de dupe van is.
Zou er niet van staan te kijken als ze op een gegeven moment ook aan de drank gaat.
Hoe kan ik dit voorkomen en wat kan ik doen in dit soort situaties?
Wie herkent dit en hoe ga je hier mee om?

Hmm, waarom gaat je moeder niet bij hem weg? Uiteindelijk zeg je zelf al dat zij hier het meest de dupe van is. Klinkt misschien hard, maar ik weet niet hoe lang dit al aan het gaande is en hoeveel last jullie hiervan ondervinden. Praat je er wel eens met je moeder over? Wat bij mij heel goed heeft geholpen is praten, praten met iedereen, maar dat kwam sowieso omdat iedereen er over ging praten en nog steeds. Ook geeft ze (mijn moeder) het wel toe en zit ze regelmatig in de detox. Als jij hier last van hebt, of je denkt dat je vader een gevaar voor je moeder is (wat ik wel vind als je vader echt dronken zou rijden met je moeder achterop) dan kan je (eventueel samen met je moeder) een rechtelijke machtiging aanvragen, zodat elke keer als je vader een druppel gedronken heeft hij direct door kan naar Parnassia of iets dergelijks.

Punt is, jij kan dit niet voorkomen. Denk hier goed aan. Ik heb mezelf jaren de schuld gegeven dat ik naar school ging op negenjarige leeftijd terwijl mijn 4 jaar jongere broertje alleen bij haar was en dacht dat ze dood was. Niet de schuld aan jezelf geven.

In mijn familie zijn ze voor het blok gezet: drank weg, of ik weg. Mijn opa gaf er gehoor aan, maar mijn vader liet mijn moeder geen andere keus dan opstappen.

Vervelend voor je!
Zouzo hoef je echt niet bang te zijn
dat je moeder mee gaat drinken hoor!
Ik neem aan dat zij er nu ook een hekel aan heeft,
en wel verstandiger is?
Verder zou ik tegen je vader zeggen dat hij hulp moet zoeken, en als hij weigert, zeggen dat jij het dan gaat doen.
Als je dit allemaal niet wilt, moet je je er maar niet teveel
mee bemoeien. Het is immers zijn probleem.
sterkte

quote:

Op zondag 23 mei 2010 00:34 schreef demi-xx het volgende:
Vervelend voor je!
Zouzo hoef je echt niet bang te zijn
dat je moeder mee gaat drinken hoor!
Ik neem aan dat zij er nu ook een hekel aan heeft,
en wel verstandiger is?
Verder zou ik tegen je vader zeggen dat hij hulp moet zoeken, en als hij weigert, zeggen dat jij het dan gaat doen.
Als je dit allemaal niet wilt, moet je je er maar niet teveel
mee bemoeien. Het is immers zijn probleem.
sterkte

Jij weet niet wat je zegt. Die kans is er altijd, want meestal is het makkelijker om te zien wat er goed gaat dan wat er slecht is. Waardoor sommige mensen wel meedrinken met hun partner. Het is echt beter om hulp te zoeken, nu het nog kan. Want om nou te zeggen dat het probleem alleen bij de vader ligt vind ik hoogst belachelijk zij trekt het zich in zo'n mate aan waaraan blijkt dat zij er een probleem mee heeft.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 19:45 schreef TheaTraal het volgende:
Vanavond zouden mijn ouders langskomen, maar omdat mijn pa (weer) teveel had gedronken gaat dit niet door.
Als het aan hem lag, zou hij zo met zijn dronken kop op de motor stappen en moest mijn ma maar mee achterop.
Gelukkig hoorde ik dit op tijd, zodat ik gezegd heb dat ze niet welkom zijn.

Allereerst, wat ontzettend rot voor jou! Ik denk dat je er heel goed aan doet je grenzen scherp te trekken, maar het blijft natuurlijk ontzettend jammer dat het zo ver gaat dat je ze uit je huis moet weren. Ik begrijp uit je verhaal dat je op jezelf woont, dat betekent 'gelukkig' enige afstand, maar dat geeft vaak ook een gevoel van machteloosheid. Ik denk niet dat dat gevoel weg zal gaan, totdat je accepteert dat het zijn keuze is om te drinken en een manier vindt om daar in je eigen leven mee om te gaan. Ze vertellen dat ze niet welkom zijn is misschien erg hard, maar het lijkt mij het enige juiste, voor zowel jou als hem. Hij kan wel mensen gebruiken die zo met hem omgaan, want zijn gedrag toestaan betekent dat hij het nog veel bonter kan gaan maken. (Afhankelijk van wat voor persoon hij is.)

quote:

Wie herkent dit en hoe ga je hier mee om?

Ik herken het een beetje, bij mijn vader. Ik sta inmiddels ver genoeg van mijn ouders af en heb besloten hun problemen aan henzelf te laten. Let wel: Dat heeft lang geduurd en heel erg veel energie gekost om mezelf telkens te vertellen "Ik kan hen niet veranderen dat moeten ze zelf doen" en "Het is niet mijn taak hun leven te leiden". Wel heb ik mijn moeder er op gewezen dat ik denk dat mijn vaders geheugen achteruit gaat, maar of ze wat met die informatie doet is niet aan mij.

Ik heb het geluk dat mijn vader wel erg begaan is met mijn gevoelens. Een jaar of twee geleden heb ik hem gevraagd of hij geen alcohol wilde bestellen in mijn bijzijn, omdat ik me erg ongemakkelijk voel als hij drinkt. Dat heeft hij zo te merken onthouden, want hij neemt altijd koffie of fris als we samen ergens afspreken. Ik durf dus niet te zeggen dat ik in dezelfde situatie zit, want ik heb geen zicht op wat hij tegenwoordig in zijn vrije tijd doet. Ignorance is bliss, zullen we maar zeggen.

Mijn vader heeft er wel een handje van gehad (toen ik nog thuis woonde dus) om met alcohol op te gaan rijden. Mijn jongste broertje heeft een aantal keer bij hem in de auto gezeten, toen hij werd opgehaald van zijn bijbaantje. Toen heb ik hem verteld "doe dat nog een keer en ik bel de politie". Daar is hij erg van geschrokken. Al gauw daarna had mijn broertje een brommer, dus ik weet niet of hij het nog vaker gedaan zou hebben.

Je zou, als je dat echt wilt, kunnen overwegen een anonieme melding naar de politie te doen elke keer als je weet dat hij dronken achter het stuur zit. Maar ik denk dat het heel belangrijk is je te realiseren dat zelfs als hij op de bon geslingerd wordt of zijn rijbewijs verliest, dat misschien helemaal NIETS verandert of het zelfs erger maakt (Geen rijbewijs = Vaak thuiszitten, zelf niet hoeven rijden naar het werk. Hoe meer verantwoordelijkheden hij heeft/houdt waarvoor hij nuchter moet zijn, hoe beter denk ik, maar ik ben geen expert...)

quote:

Vind het vooral rot voor mijn moeder, die overal de dupe van is.

Begrijpelijk gevoel, maar je moeder is verantwoordelijk voor haar eigen leven. Ze heeft de keuze hier uit te stappen of zich anders op te stellen, al zal ze daar zelf misschien anders over denken.

quote:

Hoe kan ik dit voorkomen en wat kan ik doen in dit soort situaties?

Wat je concreet kunt doen... Eum, misschien even je vaders en moeders huisarts bellen om die in te lichten. Ik zou me wel even goed afvragen wat je wilt bereiken en ik denk dat je je goed moet realiseren dat als puntje bij paaltje komt, je helemaal niks te zeggen hebt over wat je vader en moeder doen.

Als je je erin gaat mengen, zal het denk ik erg veel getouwtrek worden. Het kan zijn dat de situatie lijkt te verbeteren en daarna net zo hard weer achteruit gaat. Ik zou je adviseren op een afstand te blijven, je grenzen duidelijk te trekken en vooral heel dicht bij jezelf te blijven.

Misschien dat je je eigen huisarts kan bellen, om vragen te stellen over dit onderwerp.

[ Bericht 1% gewijzigd door NullPointerException op 24-05-2010 08:02:15 ]

Mijn pa komt er bij mij pas weer in als hij volledig van de drank af is

Kan mezelf er wel in vinden. Ik vind zelf dat mijn vader alcoholverslaafd is en mijn vriend ook, die er toch verder vanaf staat. Mijn oom zegt dit ook. Hij heeft het ook al vaak tegen mijn moeder en mijn vader gezegd, maar ze trekken zichzelf er niks van aan. Mijn moeder zegt dat "erin gegoten is met de paplepel", omdat mijn opa vroeger ook iedere dag een flesje bier dronk. Nou, dan was mijn opa ook een alcoholist? Ik erger me er dood aan, vooral vroeger. Ik ben enig kind en als mijn vader gedronken heeft, loopt ie altijd op mij te kankeren en weet ik veel wat. Ik heb er jaren last van gehad, maar probeer mezelf nu afzijdig te houden als ie veel gedronken heeft.

Ik woon dan nog wel thuis, maar ben veel bij mijn vriend en ben eigenlijk alleen 's weekends thuis. Je kan er niks tegen doen, omdat diegene het zelf gewoon niet in zien en ze het ook niet willen geloven als je er iets van zegt; vaak werkt dat alleen averechts. Ook voor je moeder kan je er niks aan doen; het is een volwassen vrouw die zelf haar eigen keuzes kan maken en dus ook zelf moet bepalen of ze bij hem blijft of niet. Ik heb het al vaker tegen mijn moeder gezegd, maar zij lijkt er geen problemen mee te hebben. Ik wel, dus ik ben nog maar weinig thuis. Mijn moeder draagt deze consequentie ook, maar ook dat kan ze zelf veranderen.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 00:34 schreef demi-xx het volgende:
Vervelend voor je!
Zouzo hoef je echt niet bang te zijn
dat je moeder mee gaat drinken hoor!
Ik neem aan dat zij er nu ook een hekel aan heeft,
en wel verstandiger is?
Verder zou ik tegen je vader zeggen dat hij hulp moet zoeken, en als hij weigert, zeggen dat jij het dan gaat doen.
Als je dit allemaal niet wilt, moet je je er maar niet teveel
mee bemoeien. Het is immers zijn probleem.
sterkte

Sorry hoor, offtopic.
Maar ik kende deze nog niet
Zouzo hoef je echt niet bang te zijn
-

Vertel hem niet dat hij moet stoppen, maar leg hem gewoon de keuze voor.
Je drinkt lekker door.
of niet, en je ziet ons vertrekken en niet terug komen.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 20:54 schreef TheaTraal het volgende:

[..]

Jou punt klopt niet.
Hij schaadt vooral zijn gezin, iedereen in het gezin heeft er last van.
Maar denk wel dat ik het hard moet gaan spelen en hem niet meer wil zien als hij gedronken heeft.

''Ik heb geen probleem met mijn alcohol-gebruik. Jullie hebben een probleem met mijn alcohol-gebruik''.

Een alcoholverslaving wakkert egoisme en egocentrisme aan.

Het enige wat je kunt doen is af en toe een balletje opgooien en vooral je eigen grenzen bewaken.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 21:53 schreef EviL_AleX het volgende:
In mijn familie zijn ze voor het blok gezet: drank weg, of ik weg. Mijn opa gaf er gehoor aan, maar mijn vader liet mijn moeder geen andere keus dan opstappen.

Hier hetzelfde

Dit nummer op zetten

Zeg tegen je vader wat JIJ vindt van zijn gedrag en wat het met JOU doet. Meer dan dat is niet jouw zaak. Klinkt lullig, maar je kan niet voor je moeder bepalen wat zij wel of niet moet accepteren. Je kan wel zeggen dat het jou pijn doet om te zien dat je moeder er de dupe van is, maar uiteindelijk is het haar leven en moet zij de grens trekken (of niet).

Mijn moeder drinkt, maar niet op een manier dat anderen er last van hebben. Ik kan er derhalve ook niet mee zitten. Als ze laveloos van haar stoel wil vallen, moet ze dat vooral doen. Ik begrijp haar redenen, ik heb geen last van haar gedrag en het is haar leven/lever.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 20:31 schreef TheaTraal het volgende:

[..]

Dank je voor je advies.
Het is zo dat hij nog wel redelijk functioneert, heeft een fulltime baan en komt veel verplichtingen wel na.
Voor de buitenwereld dus geen probleemdrinker.
Ik heb het wel eens besproken met mijn moeder, maar zoals het er nu naar uit ziet, is ze niet van plan om bij hem weg te gaan.

Ik vind eigenlijk dat hij een x keihard (letterlijk en figuurlijk )op zn bek moet gaan: dat hij een (niet al te zwaar) ongeluk krijgt en dat ze er achter komen dat drank de oorzaak hiervan is.

Jouw verhaal is enorm herkenbaar, klinkt bijna als mijn eigen verhaal! mijn vader is er ook 1, en inmiddels alles geprobeerd, van rustig praten als hij nuchter is tot schreeuwen janken dreigen alles! toppunt voor mij was op het moment dat de pa van mijn beste vriendin overleed (ook aan drankmisbruik) en ik het daar met mijn pa over had, dat het ook MIJN vader had kunnen zijn, maar ook dat had totaal geen nut,
Mijn pa drinkt al zolang als dat ik mij kan herinneren, op iedere foto met mijn pa zie je ook de fles bier! Ik heb er jarenlang tegenaan geschopt en het idee gehad dat ik hem wel even kon veranderen, en na heel veel gesprekken met hulpverlening omdat ik er zelf aan onder door dreigde te gaan, tot inzicht gekomen dat het niet mijn schuld is dat hij drinkt maar ook dat ik hem niet kan veranderen, en zolang hij zelf niet inziet dat hij een probleem heeft gaat er ook niks gebeuren.

Mijn ouders zijn ook nog steeds bij elkaar en ik heb mijn moeder wel eens gevraagd waarom ze nog bij hem is, en dat heeft vooral nog steeds met liefde te maken, als mijn pa nuchter is, is het gewoon de man waar ze mee getrouwd is, en daarbij telt de trouwbelofte zwaar voor mijn moeder. Over het drankmisbruik wordt door haar ook niet gesproken buiten de deur, en zijn maar weinig mensen die het weten.

Mijn pa werkt gewoon 40 uur per week en komt afspraken ook gewoon na, maar zodra hij thuis komt gaan de flessen bier achter elkaar open! om vervolgens een strontchagrijnige en onredelijke vader over te houden,

het is en blijft een lastige situatie en ik wens je dan ook heel veel sterkte!

Het probleem is al zo oud als er alcohol wordt gedronkenen en er alcoholverslaafden zijn. Dus kun je aannemen dat (ervarings)deskundigen oplossingen hebben bedacht. Zo heeft de AA (Anonieme Alcoholisten) speciale praatgroepen voor partners van alcoholisten (Al-Anon) en kinderen van alcoholisten (Al-Ateen). Kijk eens op internet bij AA of de eerste vermelding in het telefoonboek van je woonplaats of daar AA-groepen zijn.
Bij die praatgroepen leer je hoe je met een alcoholist moet omgaan. Om er zelf niet onderdoor te gaan en om misschien (een bijkomend gevolg) de betrokken alcoholist van de drank af te helpen.
Het klinkt vreemd, maar de omgeving van alcoholisten houdt vaak het alcohlisme in stand, overigens met de beste bedoelingen. Alcoholisten zijn pas bereid iets aan hun verslaving te doen als ze op het diepste punt van de put van verderf zijn beland. Als ze beseffen dat ze voor de keus staan: stoppen met drinken of doodgaan. Partners, kinderen, vrienden, collega's van alcoholisten helpen er - vaak onbewust - aan mee dat ze dat dieptepunt nooit bereiken. Doktoren, piloten, politieagenten en noem maar op nemen hun werk over om brokken te voorkomen; echtgenoten kalefateren hun man op om te voorkomen dat hij zijn baan en het gezinsinkomen verliest en kinderen blijven pa (of ma trouwens) steunen om zijn liefde (of geldelijke steun) niet verliezen. Kijk eens bij alle bovenstaande voorbeelden wie hier steeds als 'winnaar' uit een dilemma komt: de alcoholist. Het staat vreselijk flink: je komt er niet meer in, je gaat niet op de motor, et cetera. Maar een alcoholist wil niet op visite, niet op de motor met zijn vrouw achterop. Hij wil zuipen, en geen gezeur aan zijn kop van visite of over wel of niet motorrijden. Dus het probleem is voor hem opgelost. Maar niet voor zijn omgeving. Die schrijven erover op een forum.
Word wakker en kijk eens in de spiegel. Een alcoholist is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag en niet zijn omgeving. Neem nooit de gevolgen van zijn drinken voor je rekening, geen meelij met de dronkenlap. Hoe meer hij geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn kwaal, hoe groter de kans dat hij stopt met drinken. En anders? Het staat vast dat een alcoholist vervroegd dood gaat. Onverklaarbare (auto)ongelukken, zelfmoorden en lichamelijk disfunctioneren vormen de top-drie. Dood door een overdosis drugs is een krantenbericht waard, maar de naar schatting 4 tot 6 alcoholdoden per dag is geen nieuws. Er wordt beweerd dat er zo veel alcoholongelukken in ons land zijn dat er een groot ziekenhuis op kan draaien. Het is betreurenswaardig dat alcohol zo veel slachtoffers eist, maar nog erger is dat niet drinkende, goedwillende echtgenoten en kinderen eerder het loodje leggen. Zorg ervoor dat jij niet tot de slachtoffers behoort.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 21:04 schreef AdriaanP het volgende:
Het probleem is al zo oud als er alcohol wordt gedronkenen en er alcoholverslaafden zijn. Dus kun je aannemen dat (ervarings)deskundigen oplossingen hebben bedacht. Zo heeft de AA (Anonieme Alcoholisten) speciale praatgroepen voor partners van alcoholisten (Al-Anon) en kinderen van alcoholisten (Al-Ateen). Kijk eens op internet bij AA of de eerste vermelding in het telefoonboek van je woonplaats of daar AA-groepen zijn.
Bij die praatgroepen leer je hoe je met een alcoholist moet omgaan. Om er zelf niet onderdoor te gaan en om misschien (een bijkomend gevolg) de betrokken alcoholist van de drank af te helpen.
Het klinkt vreemd, maar de omgeving van alcoholisten houdt vaak het alcohlisme in stand, overigens met de beste bedoelingen. Alcoholisten zijn pas bereid iets aan hun verslaving te doen als ze op het diepste punt van de put van verderf zijn beland. Als ze beseffen dat ze voor de keus staan: stoppen met drinken of doodgaan. Partners, kinderen, vrienden, collega's van alcoholisten helpen er - vaak onbewust - aan mee dat ze dat dieptepunt nooit bereiken. Doktoren, piloten, politieagenten en noem maar op nemen hun werk over om brokken te voorkomen; echtgenoten kalefateren hun man op om te voorkomen dat hij zijn baan en het gezinsinkomen verliest en kinderen blijven pa (of ma trouwens) steunen om zijn liefde (of geldelijke steun) niet verliezen. Kijk eens bij alle bovenstaande voorbeelden wie hier steeds als 'winnaar' uit een dilemma komt: de alcoholist. Het staat vreselijk flink: je komt er niet meer in, je gaat niet op de motor, et cetera. Maar een alcoholist wil niet op visite, niet op de motor met zijn vrouw achterop. Hij wil zuipen, en geen gezeur aan zijn kop van visite of over wel of niet motorrijden. Dus het probleem is voor hem opgelost. Maar niet voor zijn omgeving. Die schrijven erover op een forum.
Word wakker en kijk eens in de spiegel. Een alcoholist is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag en niet zijn omgeving. Neem nooit de gevolgen van zijn drinken voor je rekening, geen meelij met de dronkenlap. Hoe meer hij geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn kwaal, hoe groter de kans dat hij stopt met drinken. En anders? Het staat vast dat een alcoholist vervroegd dood gaat. Onverklaarbare (auto)ongelukken, zelfmoorden en lichamelijk disfunctioneren vormen de top-drie. Dood door een overdosis drugs is een krantenbericht waard, maar de naar schatting 4 tot 6 alcoholdoden per dag is geen nieuws. Er wordt beweerd dat er zo veel alcoholongelukken in ons land zijn dat er een groot ziekenhuis op kan draaien. Het is betreurenswaardig dat alcohol zo veel slachtoffers eist, maar nog erger is dat niet drinkende, goedwillende echtgenoten en kinderen eerder het loodje leggen. Zorg ervoor dat jij niet tot de slachtoffers behoort.

Dit klinkt makkelijk als je het zo leest maar zo werkt het helaas in de praktijk niet, Ondanks dat je er enorm de balen van hebt dat je pa of ma teveel drinkt blijft het wel je vader of je moeder, en die laat je niet dronken de weg op gaan, omdat ze of zichzelf of een ander daarmee veel schade berokkenen! Dus nee zo makkelijk is het niet, Je leert ermee omgaan omdat je wel moet, en kleine dingen daarvan denk je inderdaad, je zoekt het maar uit, maar zodra er anderen mensen in het spel komen, denk je toch nog 4-5-6 keer na voordat je hem lazerus in zn auto laat stappen en rijd je zelf maar weer! en zo gaat het met heel veel dingen!

Ontzettend herkenbaar . Ik heb mijn ouders sinds begin november niet meer gezien en ook vrijwel niet meer gesproken _{(naast het alcoholprobleem van mijn vader zijn er nog wat dingen die het contact niet makkelijk maken.)}
Mijn vader werkt, maar zodra hij thuiskomt komt de el cheapo rode wijn op tafel, soms afgewisseld met andere alcoholische dranken. Zodra hij ook maar enigszins dronken is, is hij een ontzettend negatief overheersend persoon dat zijn mening als enige juiste ziet en niet openstaat voor discussie. Ook vind hij het heerlijk om mensen die dichtbij staan (familie, voornamelijk mijn moeder, broertje&ik) te vernederen/belachelijk te maken en zichzelf "op te heerlijken". Niks is goed genoeg en de schuld ligt altijd continu bij anderen, een alcoholprobleem heeft hij naar eigen zeggen totaal niet. Totdat je eens gaat testen hoe erg het probleem is door te gaan manipuleren. Gooi maar eens bewust een glas met alcoholhoudende drank door de gootsteen waar hij bij staat. Zijn reactie daarop was meer dan duidelijk. Veel mensen in de directe omgeving van mijn ouders zijn inmiddels ook afgehaakt met ze uit te nodigen op feestjes, bijeenkomsten en meer van dat soort dagen omdat ze weten dat mijn vader altijd op dat soort momenten vervelend dronken is wat de sfeer niet ten goede komt.
Omgaan met een alcoholverslaafde ouder is ontzettend lastig, als kind van heb je ontzettend behoefte aan aandacht, erkenning en acceptatie. Probleem is alleen dat een alcoholist hier totaal niet mee bezig is...
Ik ben door alle problemen 3 jaar geleden het huis uit gegaan, 100 km verderop met een schone lei begonnen en ruim een half jaar nog hulp gehad van een psycholoog om even wat dingen voor mijzelf duidelijk te krijgen waar ik stond en hoe ik hiermee verder zou gaan. Ik weet nu ook dat ik mijn vader niet teveel mogelijkheden meer geef om mij op welke manier ook te kwetsen door hem volledig te negeren als hij een dergelijke bui heeft en contact zo minimaal mogelijk te houden. Jammer, maar het is niet anders. Ik heb geen zin om nog langer slachtoffer te moeten zijn van zijn probleem.

Toen ik het enorm zwaar had met de verslaving van mijn vader heb ik een forum gevonden voor kinderen van alcoholisten, daar kon ik mijn verhaal altijd kwijt en heb ik ook heel veel steun en vooral erkenning gevonden, he gevoel dat jeniet alleen bent zeg maar!

dat was http://www.drankjewel.nl

Allereerst herken ik je heel erg in het probleem.

Worstel zelf al bijna 30 jaar met een verslaafde vader. Daarnaast heb ik altijd en nog een geweldige moeder gehad. Ben nu zelf 35 jaar en weinig dus mee gekregen van mijn vader als alleen maar het alcohol probleem van hem. Maar wat zijn deze mensen toch slim he, wat je self ook al aangeeft overdageen leuke baan maar o wee als hij thuis komt. Jammer hoor dit soort. Ik snap ook dat je "hoop" dat er een keertje iets gebeurt met hem en dat je dan kan zeggen tja de drank is hier de oorzaak van. Ik heb dat ook meerder keren gedacht. Helaas zijn er ook dingen gebeurt in het verleden. Auto totalloss gereden door de alcohol. Dus wij hoopte dat het over zou zijn die verslaving maar nee hoor, meneer gaat gewoon weer door. Opname in een kliniek gaf ons als gezin iets rust en we hebben er dan ook alles aangedaan om aan zijn herstel mee te werken. Dit heeft een maand zijn vruchten af geworpen. Mijn moeder heeft hem na die maand voor de keus gesteld of alleen met het alcohol probleem verder of samen en er verder aan werken. Helaas koos hij voor zichzelf. ( Overigens ieder zijn recht om voor zichzelf te kiezen). Helaas neemt dit de nodige problemen met zich mee. Wij zijn door hem al meerder keren in aanraking gekomen met meneer agent. Maar ik blijf zijn dochter dus hups en maar weer hem en hem ophalen en thuis brengen.

Zo ook vandaag weer. Meneer agent belde dat hij de bus uitgezet was ben hem gaan halen maar wel met die verstandhouding dat dit toch echt de laatste keer was en ik meen het ook. Het geeft me te veel belasting om steeds weer op te komen draven en hoop nu dat er echt een einde aan deze situatie komt want het langer volhouden wordt er niet beter op voor mij zelf. Morgen zal hij weer bellen met een of andere lulsmoes helaas heb hem ook medegedeeld dat ik zo niet meer zijn dochter wil zijn. Of dit doorgedrongen is weet ik niet. Maar ben nu echt van plan om te breken met mijn vader op deze manier heb ik liever geen vader meer. Klinkt hard maar dan kan er iets afgesloten worden en er rust gecreerd worden in mijn leven. Iets wat ik toch wel erg graag wil.