Alcoholverslaafde ouder, hoe ga jij hier mee om?

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 20:31 schreef TheaTraal het volgende:

[..]

Dank je voor je advies.
Het is zo dat hij nog wel redelijk functioneert, heeft een fulltime baan en komt veel verplichtingen wel na.
Voor de buitenwereld dus geen probleemdrinker.
Ik heb het wel eens besproken met mijn moeder, maar zoals het er nu naar uit ziet, is ze niet van plan om bij hem weg te gaan.

Ik vind eigenlijk dat hij een x keihard (letterlijk en figuurlijk )op zn bek moet gaan: dat hij een (niet al te zwaar) ongeluk krijgt en dat ze er achter komen dat drank de oorzaak hiervan is.

Jouw verhaal is enorm herkenbaar, klinkt bijna als mijn eigen verhaal! mijn vader is er ook 1, en inmiddels alles geprobeerd, van rustig praten als hij nuchter is tot schreeuwen janken dreigen alles! toppunt voor mij was op het moment dat de pa van mijn beste vriendin overleed (ook aan drankmisbruik) en ik het daar met mijn pa over had, dat het ook MIJN vader had kunnen zijn, maar ook dat had totaal geen nut,
Mijn pa drinkt al zolang als dat ik mij kan herinneren, op iedere foto met mijn pa zie je ook de fles bier! Ik heb er jarenlang tegenaan geschopt en het idee gehad dat ik hem wel even kon veranderen, en na heel veel gesprekken met hulpverlening omdat ik er zelf aan onder door dreigde te gaan, tot inzicht gekomen dat het niet mijn schuld is dat hij drinkt maar ook dat ik hem niet kan veranderen, en zolang hij zelf niet inziet dat hij een probleem heeft gaat er ook niks gebeuren.

Mijn ouders zijn ook nog steeds bij elkaar en ik heb mijn moeder wel eens gevraagd waarom ze nog bij hem is, en dat heeft vooral nog steeds met liefde te maken, als mijn pa nuchter is, is het gewoon de man waar ze mee getrouwd is, en daarbij telt de trouwbelofte zwaar voor mijn moeder. Over het drankmisbruik wordt door haar ook niet gesproken buiten de deur, en zijn maar weinig mensen die het weten.

Mijn pa werkt gewoon 40 uur per week en komt afspraken ook gewoon na, maar zodra hij thuis komt gaan de flessen bier achter elkaar open! om vervolgens een strontchagrijnige en onredelijke vader over te houden,

het is en blijft een lastige situatie en ik wens je dan ook heel veel sterkte!

Het probleem is al zo oud als er alcohol wordt gedronkenen en er alcoholverslaafden zijn. Dus kun je aannemen dat (ervarings)deskundigen oplossingen hebben bedacht. Zo heeft de AA (Anonieme Alcoholisten) speciale praatgroepen voor partners van alcoholisten (Al-Anon) en kinderen van alcoholisten (Al-Ateen). Kijk eens op internet bij AA of de eerste vermelding in het telefoonboek van je woonplaats of daar AA-groepen zijn.
Bij die praatgroepen leer je hoe je met een alcoholist moet omgaan. Om er zelf niet onderdoor te gaan en om misschien (een bijkomend gevolg) de betrokken alcoholist van de drank af te helpen.
Het klinkt vreemd, maar de omgeving van alcoholisten houdt vaak het alcohlisme in stand, overigens met de beste bedoelingen. Alcoholisten zijn pas bereid iets aan hun verslaving te doen als ze op het diepste punt van de put van verderf zijn beland. Als ze beseffen dat ze voor de keus staan: stoppen met drinken of doodgaan. Partners, kinderen, vrienden, collega's van alcoholisten helpen er - vaak onbewust - aan mee dat ze dat dieptepunt nooit bereiken. Doktoren, piloten, politieagenten en noem maar op nemen hun werk over om brokken te voorkomen; echtgenoten kalefateren hun man op om te voorkomen dat hij zijn baan en het gezinsinkomen verliest en kinderen blijven pa (of ma trouwens) steunen om zijn liefde (of geldelijke steun) niet verliezen. Kijk eens bij alle bovenstaande voorbeelden wie hier steeds als 'winnaar' uit een dilemma komt: de alcoholist. Het staat vreselijk flink: je komt er niet meer in, je gaat niet op de motor, et cetera. Maar een alcoholist wil niet op visite, niet op de motor met zijn vrouw achterop. Hij wil zuipen, en geen gezeur aan zijn kop van visite of over wel of niet motorrijden. Dus het probleem is voor hem opgelost. Maar niet voor zijn omgeving. Die schrijven erover op een forum.
Word wakker en kijk eens in de spiegel. Een alcoholist is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag en niet zijn omgeving. Neem nooit de gevolgen van zijn drinken voor je rekening, geen meelij met de dronkenlap. Hoe meer hij geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn kwaal, hoe groter de kans dat hij stopt met drinken. En anders? Het staat vast dat een alcoholist vervroegd dood gaat. Onverklaarbare (auto)ongelukken, zelfmoorden en lichamelijk disfunctioneren vormen de top-drie. Dood door een overdosis drugs is een krantenbericht waard, maar de naar schatting 4 tot 6 alcoholdoden per dag is geen nieuws. Er wordt beweerd dat er zo veel alcoholongelukken in ons land zijn dat er een groot ziekenhuis op kan draaien. Het is betreurenswaardig dat alcohol zo veel slachtoffers eist, maar nog erger is dat niet drinkende, goedwillende echtgenoten en kinderen eerder het loodje leggen. Zorg ervoor dat jij niet tot de slachtoffers behoort.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 21:04 schreef AdriaanP het volgende:
Het probleem is al zo oud als er alcohol wordt gedronkenen en er alcoholverslaafden zijn. Dus kun je aannemen dat (ervarings)deskundigen oplossingen hebben bedacht. Zo heeft de AA (Anonieme Alcoholisten) speciale praatgroepen voor partners van alcoholisten (Al-Anon) en kinderen van alcoholisten (Al-Ateen). Kijk eens op internet bij AA of de eerste vermelding in het telefoonboek van je woonplaats of daar AA-groepen zijn.
Bij die praatgroepen leer je hoe je met een alcoholist moet omgaan. Om er zelf niet onderdoor te gaan en om misschien (een bijkomend gevolg) de betrokken alcoholist van de drank af te helpen.
Het klinkt vreemd, maar de omgeving van alcoholisten houdt vaak het alcohlisme in stand, overigens met de beste bedoelingen. Alcoholisten zijn pas bereid iets aan hun verslaving te doen als ze op het diepste punt van de put van verderf zijn beland. Als ze beseffen dat ze voor de keus staan: stoppen met drinken of doodgaan. Partners, kinderen, vrienden, collega's van alcoholisten helpen er - vaak onbewust - aan mee dat ze dat dieptepunt nooit bereiken. Doktoren, piloten, politieagenten en noem maar op nemen hun werk over om brokken te voorkomen; echtgenoten kalefateren hun man op om te voorkomen dat hij zijn baan en het gezinsinkomen verliest en kinderen blijven pa (of ma trouwens) steunen om zijn liefde (of geldelijke steun) niet verliezen. Kijk eens bij alle bovenstaande voorbeelden wie hier steeds als 'winnaar' uit een dilemma komt: de alcoholist. Het staat vreselijk flink: je komt er niet meer in, je gaat niet op de motor, et cetera. Maar een alcoholist wil niet op visite, niet op de motor met zijn vrouw achterop. Hij wil zuipen, en geen gezeur aan zijn kop van visite of over wel of niet motorrijden. Dus het probleem is voor hem opgelost. Maar niet voor zijn omgeving. Die schrijven erover op een forum.
Word wakker en kijk eens in de spiegel. Een alcoholist is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag en niet zijn omgeving. Neem nooit de gevolgen van zijn drinken voor je rekening, geen meelij met de dronkenlap. Hoe meer hij geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn kwaal, hoe groter de kans dat hij stopt met drinken. En anders? Het staat vast dat een alcoholist vervroegd dood gaat. Onverklaarbare (auto)ongelukken, zelfmoorden en lichamelijk disfunctioneren vormen de top-drie. Dood door een overdosis drugs is een krantenbericht waard, maar de naar schatting 4 tot 6 alcoholdoden per dag is geen nieuws. Er wordt beweerd dat er zo veel alcoholongelukken in ons land zijn dat er een groot ziekenhuis op kan draaien. Het is betreurenswaardig dat alcohol zo veel slachtoffers eist, maar nog erger is dat niet drinkende, goedwillende echtgenoten en kinderen eerder het loodje leggen. Zorg ervoor dat jij niet tot de slachtoffers behoort.

Dit klinkt makkelijk als je het zo leest maar zo werkt het helaas in de praktijk niet, Ondanks dat je er enorm de balen van hebt dat je pa of ma teveel drinkt blijft het wel je vader of je moeder, en die laat je niet dronken de weg op gaan, omdat ze of zichzelf of een ander daarmee veel schade berokkenen! Dus nee zo makkelijk is het niet, Je leert ermee omgaan omdat je wel moet, en kleine dingen daarvan denk je inderdaad, je zoekt het maar uit, maar zodra er anderen mensen in het spel komen, denk je toch nog 4-5-6 keer na voordat je hem lazerus in zn auto laat stappen en rijd je zelf maar weer! en zo gaat het met heel veel dingen!

Ontzettend herkenbaar . Ik heb mijn ouders sinds begin november niet meer gezien en ook vrijwel niet meer gesproken _{(naast het alcoholprobleem van mijn vader zijn er nog wat dingen die het contact niet makkelijk maken.)}
Mijn vader werkt, maar zodra hij thuiskomt komt de el cheapo rode wijn op tafel, soms afgewisseld met andere alcoholische dranken. Zodra hij ook maar enigszins dronken is, is hij een ontzettend negatief overheersend persoon dat zijn mening als enige juiste ziet en niet openstaat voor discussie. Ook vind hij het heerlijk om mensen die dichtbij staan (familie, voornamelijk mijn moeder, broertje&ik) te vernederen/belachelijk te maken en zichzelf "op te heerlijken". Niks is goed genoeg en de schuld ligt altijd continu bij anderen, een alcoholprobleem heeft hij naar eigen zeggen totaal niet. Totdat je eens gaat testen hoe erg het probleem is door te gaan manipuleren. Gooi maar eens bewust een glas met alcoholhoudende drank door de gootsteen waar hij bij staat. Zijn reactie daarop was meer dan duidelijk. Veel mensen in de directe omgeving van mijn ouders zijn inmiddels ook afgehaakt met ze uit te nodigen op feestjes, bijeenkomsten en meer van dat soort dagen omdat ze weten dat mijn vader altijd op dat soort momenten vervelend dronken is wat de sfeer niet ten goede komt.
Omgaan met een alcoholverslaafde ouder is ontzettend lastig, als kind van heb je ontzettend behoefte aan aandacht, erkenning en acceptatie. Probleem is alleen dat een alcoholist hier totaal niet mee bezig is...
Ik ben door alle problemen 3 jaar geleden het huis uit gegaan, 100 km verderop met een schone lei begonnen en ruim een half jaar nog hulp gehad van een psycholoog om even wat dingen voor mijzelf duidelijk te krijgen waar ik stond en hoe ik hiermee verder zou gaan. Ik weet nu ook dat ik mijn vader niet teveel mogelijkheden meer geef om mij op welke manier ook te kwetsen door hem volledig te negeren als hij een dergelijke bui heeft en contact zo minimaal mogelijk te houden. Jammer, maar het is niet anders. Ik heb geen zin om nog langer slachtoffer te moeten zijn van zijn probleem.

Toen ik het enorm zwaar had met de verslaving van mijn vader heb ik een forum gevonden voor kinderen van alcoholisten, daar kon ik mijn verhaal altijd kwijt en heb ik ook heel veel steun en vooral erkenning gevonden, he gevoel dat jeniet alleen bent zeg maar!

dat was http://www.drankjewel.nl

Allereerst herken ik je heel erg in het probleem.

Worstel zelf al bijna 30 jaar met een verslaafde vader. Daarnaast heb ik altijd en nog een geweldige moeder gehad. Ben nu zelf 35 jaar en weinig dus mee gekregen van mijn vader als alleen maar het alcohol probleem van hem. Maar wat zijn deze mensen toch slim he, wat je self ook al aangeeft overdageen leuke baan maar o wee als hij thuis komt. Jammer hoor dit soort. Ik snap ook dat je "hoop" dat er een keertje iets gebeurt met hem en dat je dan kan zeggen tja de drank is hier de oorzaak van. Ik heb dat ook meerder keren gedacht. Helaas zijn er ook dingen gebeurt in het verleden. Auto totalloss gereden door de alcohol. Dus wij hoopte dat het over zou zijn die verslaving maar nee hoor, meneer gaat gewoon weer door. Opname in een kliniek gaf ons als gezin iets rust en we hebben er dan ook alles aangedaan om aan zijn herstel mee te werken. Dit heeft een maand zijn vruchten af geworpen. Mijn moeder heeft hem na die maand voor de keus gesteld of alleen met het alcohol probleem verder of samen en er verder aan werken. Helaas koos hij voor zichzelf. ( Overigens ieder zijn recht om voor zichzelf te kiezen). Helaas neemt dit de nodige problemen met zich mee. Wij zijn door hem al meerder keren in aanraking gekomen met meneer agent. Maar ik blijf zijn dochter dus hups en maar weer hem en hem ophalen en thuis brengen.

Zo ook vandaag weer. Meneer agent belde dat hij de bus uitgezet was ben hem gaan halen maar wel met die verstandhouding dat dit toch echt de laatste keer was en ik meen het ook. Het geeft me te veel belasting om steeds weer op te komen draven en hoop nu dat er echt een einde aan deze situatie komt want het langer volhouden wordt er niet beter op voor mij zelf. Morgen zal hij weer bellen met een of andere lulsmoes helaas heb hem ook medegedeeld dat ik zo niet meer zijn dochter wil zijn. Of dit doorgedrongen is weet ik niet. Maar ben nu echt van plan om te breken met mijn vader op deze manier heb ik liever geen vader meer. Klinkt hard maar dan kan er iets afgesloten worden en er rust gecreerd worden in mijn leven. Iets wat ik toch wel erg graag wil.