Alcoholverslaafde ouder, hoe ga jij hier mee om?

Ik herken het gelukkig niet, maar zouden jullie er niet voor kunnen zorgen dat hij hulp gaat zoeken/krijgt...?

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 19:46 schreef kwiwi het volgende:
Ik herken het gelukkig niet, maar zouden jullie er niet voor kunnen zorgen dat hij hulp gaat zoeken/krijgt...?

Dat lijkt me het enige juiste idd.

Spaar de flessen op die hij per week drinkt. Reken uit hoeveel alcohol erin zit. Vul een emmer/bak met dat aantal liters aan water en confronteer hem ermee. Misschien dat het helpt.

Of ga op de zachte toer en zeg dat je hem niet wilt verliezen aan drank.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 19:54 schreef spijkerbroek het volgende:
Of ga op de zachte toer en zeg dat je hem niet wilt verliezen aan drank.

En klamp je daarbij vast aan z'n been en laat je tranen rijkelijk stromen

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 19:45 schreef TheaTraal het volgende:
Vanavond zouden mijn ouders langskomen, maar omdat mijn pa (weer) teveel had gedronken gaat dit niet door.
Als het aan hem lag, zou hij zo met zijn dronken kop op de motor stappen en moest mijn ma maar mee achterop.
Gelukkig hoorde ik dit op tijd, zodat ik gezegd heb dat ze niet welkom zijn.
Vind het vooral rot voor mijn moeder, die overal de dupe van is.
Zou er niet van staan te kijken als ze op een gegeven moment ook aan de drank gaat.
Hoe kan ik dit voorkomen en wat kan ik doen in dit soort situaties?
Wie herkent dit en hoe ga je hier mee om?

Hmm, waarom gaat je moeder niet bij hem weg? Uiteindelijk zeg je zelf al dat zij hier het meest de dupe van is. Klinkt misschien hard, maar ik weet niet hoe lang dit al aan het gaande is en hoeveel last jullie hiervan ondervinden. Praat je er wel eens met je moeder over? Wat bij mij heel goed heeft geholpen is praten, praten met iedereen, maar dat kwam sowieso omdat iedereen er over ging praten en nog steeds. Ook geeft ze (mijn moeder) het wel toe en zit ze regelmatig in de detox. Als jij hier last van hebt, of je denkt dat je vader een gevaar voor je moeder is (wat ik wel vind als je vader echt dronken zou rijden met je moeder achterop) dan kan je (eventueel samen met je moeder) een rechtelijke machtiging aanvragen, zodat elke keer als je vader een druppel gedronken heeft hij direct door kan naar Parnassia of iets dergelijks.

Punt is, jij kan dit niet voorkomen. Denk hier goed aan. Ik heb mezelf jaren de schuld gegeven dat ik naar school ging op negenjarige leeftijd terwijl mijn 4 jaar jongere broertje alleen bij haar was en dacht dat ze dood was. Niet de schuld aan jezelf geven.

In mijn familie zijn ze voor het blok gezet: drank weg, of ik weg. Mijn opa gaf er gehoor aan, maar mijn vader liet mijn moeder geen andere keus dan opstappen.

Vervelend voor je!
Zouzo hoef je echt niet bang te zijn
dat je moeder mee gaat drinken hoor!
Ik neem aan dat zij er nu ook een hekel aan heeft,
en wel verstandiger is?
Verder zou ik tegen je vader zeggen dat hij hulp moet zoeken, en als hij weigert, zeggen dat jij het dan gaat doen.
Als je dit allemaal niet wilt, moet je je er maar niet teveel
mee bemoeien. Het is immers zijn probleem.
sterkte

quote:

Op zondag 23 mei 2010 00:34 schreef demi-xx het volgende:
Vervelend voor je!
Zouzo hoef je echt niet bang te zijn
dat je moeder mee gaat drinken hoor!
Ik neem aan dat zij er nu ook een hekel aan heeft,
en wel verstandiger is?
Verder zou ik tegen je vader zeggen dat hij hulp moet zoeken, en als hij weigert, zeggen dat jij het dan gaat doen.
Als je dit allemaal niet wilt, moet je je er maar niet teveel
mee bemoeien. Het is immers zijn probleem.
sterkte

Jij weet niet wat je zegt. Die kans is er altijd, want meestal is het makkelijker om te zien wat er goed gaat dan wat er slecht is. Waardoor sommige mensen wel meedrinken met hun partner. Het is echt beter om hulp te zoeken, nu het nog kan. Want om nou te zeggen dat het probleem alleen bij de vader ligt vind ik hoogst belachelijk zij trekt het zich in zo'n mate aan waaraan blijkt dat zij er een probleem mee heeft.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 19:45 schreef TheaTraal het volgende:
Vanavond zouden mijn ouders langskomen, maar omdat mijn pa (weer) teveel had gedronken gaat dit niet door.
Als het aan hem lag, zou hij zo met zijn dronken kop op de motor stappen en moest mijn ma maar mee achterop.
Gelukkig hoorde ik dit op tijd, zodat ik gezegd heb dat ze niet welkom zijn.

Allereerst, wat ontzettend rot voor jou! Ik denk dat je er heel goed aan doet je grenzen scherp te trekken, maar het blijft natuurlijk ontzettend jammer dat het zo ver gaat dat je ze uit je huis moet weren. Ik begrijp uit je verhaal dat je op jezelf woont, dat betekent 'gelukkig' enige afstand, maar dat geeft vaak ook een gevoel van machteloosheid. Ik denk niet dat dat gevoel weg zal gaan, totdat je accepteert dat het zijn keuze is om te drinken en een manier vindt om daar in je eigen leven mee om te gaan. Ze vertellen dat ze niet welkom zijn is misschien erg hard, maar het lijkt mij het enige juiste, voor zowel jou als hem. Hij kan wel mensen gebruiken die zo met hem omgaan, want zijn gedrag toestaan betekent dat hij het nog veel bonter kan gaan maken. (Afhankelijk van wat voor persoon hij is.)

quote:

Wie herkent dit en hoe ga je hier mee om?

Ik herken het een beetje, bij mijn vader. Ik sta inmiddels ver genoeg van mijn ouders af en heb besloten hun problemen aan henzelf te laten. Let wel: Dat heeft lang geduurd en heel erg veel energie gekost om mezelf telkens te vertellen "Ik kan hen niet veranderen dat moeten ze zelf doen" en "Het is niet mijn taak hun leven te leiden". Wel heb ik mijn moeder er op gewezen dat ik denk dat mijn vaders geheugen achteruit gaat, maar of ze wat met die informatie doet is niet aan mij.

Ik heb het geluk dat mijn vader wel erg begaan is met mijn gevoelens. Een jaar of twee geleden heb ik hem gevraagd of hij geen alcohol wilde bestellen in mijn bijzijn, omdat ik me erg ongemakkelijk voel als hij drinkt. Dat heeft hij zo te merken onthouden, want hij neemt altijd koffie of fris als we samen ergens afspreken. Ik durf dus niet te zeggen dat ik in dezelfde situatie zit, want ik heb geen zicht op wat hij tegenwoordig in zijn vrije tijd doet. Ignorance is bliss, zullen we maar zeggen.

Mijn vader heeft er wel een handje van gehad (toen ik nog thuis woonde dus) om met alcohol op te gaan rijden. Mijn jongste broertje heeft een aantal keer bij hem in de auto gezeten, toen hij werd opgehaald van zijn bijbaantje. Toen heb ik hem verteld "doe dat nog een keer en ik bel de politie". Daar is hij erg van geschrokken. Al gauw daarna had mijn broertje een brommer, dus ik weet niet of hij het nog vaker gedaan zou hebben.

Je zou, als je dat echt wilt, kunnen overwegen een anonieme melding naar de politie te doen elke keer als je weet dat hij dronken achter het stuur zit. Maar ik denk dat het heel belangrijk is je te realiseren dat zelfs als hij op de bon geslingerd wordt of zijn rijbewijs verliest, dat misschien helemaal NIETS verandert of het zelfs erger maakt (Geen rijbewijs = Vaak thuiszitten, zelf niet hoeven rijden naar het werk. Hoe meer verantwoordelijkheden hij heeft/houdt waarvoor hij nuchter moet zijn, hoe beter denk ik, maar ik ben geen expert...)

quote:

Vind het vooral rot voor mijn moeder, die overal de dupe van is.

Begrijpelijk gevoel, maar je moeder is verantwoordelijk voor haar eigen leven. Ze heeft de keuze hier uit te stappen of zich anders op te stellen, al zal ze daar zelf misschien anders over denken.

quote:

Hoe kan ik dit voorkomen en wat kan ik doen in dit soort situaties?

Wat je concreet kunt doen... Eum, misschien even je vaders en moeders huisarts bellen om die in te lichten. Ik zou me wel even goed afvragen wat je wilt bereiken en ik denk dat je je goed moet realiseren dat als puntje bij paaltje komt, je helemaal niks te zeggen hebt over wat je vader en moeder doen.

Als je je erin gaat mengen, zal het denk ik erg veel getouwtrek worden. Het kan zijn dat de situatie lijkt te verbeteren en daarna net zo hard weer achteruit gaat. Ik zou je adviseren op een afstand te blijven, je grenzen duidelijk te trekken en vooral heel dicht bij jezelf te blijven.

Misschien dat je je eigen huisarts kan bellen, om vragen te stellen over dit onderwerp.

[ Bericht 1% gewijzigd door NullPointerException op 24-05-2010 08:02:15 ]

Mijn pa komt er bij mij pas weer in als hij volledig van de drank af is

Kan mezelf er wel in vinden. Ik vind zelf dat mijn vader alcoholverslaafd is en mijn vriend ook, die er toch verder vanaf staat. Mijn oom zegt dit ook. Hij heeft het ook al vaak tegen mijn moeder en mijn vader gezegd, maar ze trekken zichzelf er niks van aan. Mijn moeder zegt dat "erin gegoten is met de paplepel", omdat mijn opa vroeger ook iedere dag een flesje bier dronk. Nou, dan was mijn opa ook een alcoholist? Ik erger me er dood aan, vooral vroeger. Ik ben enig kind en als mijn vader gedronken heeft, loopt ie altijd op mij te kankeren en weet ik veel wat. Ik heb er jaren last van gehad, maar probeer mezelf nu afzijdig te houden als ie veel gedronken heeft.

Ik woon dan nog wel thuis, maar ben veel bij mijn vriend en ben eigenlijk alleen 's weekends thuis. Je kan er niks tegen doen, omdat diegene het zelf gewoon niet in zien en ze het ook niet willen geloven als je er iets van zegt; vaak werkt dat alleen averechts. Ook voor je moeder kan je er niks aan doen; het is een volwassen vrouw die zelf haar eigen keuzes kan maken en dus ook zelf moet bepalen of ze bij hem blijft of niet. Ik heb het al vaker tegen mijn moeder gezegd, maar zij lijkt er geen problemen mee te hebben. Ik wel, dus ik ben nog maar weinig thuis. Mijn moeder draagt deze consequentie ook, maar ook dat kan ze zelf veranderen.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 00:34 schreef demi-xx het volgende:
Vervelend voor je!
Zouzo hoef je echt niet bang te zijn
dat je moeder mee gaat drinken hoor!
Ik neem aan dat zij er nu ook een hekel aan heeft,
en wel verstandiger is?
Verder zou ik tegen je vader zeggen dat hij hulp moet zoeken, en als hij weigert, zeggen dat jij het dan gaat doen.
Als je dit allemaal niet wilt, moet je je er maar niet teveel
mee bemoeien. Het is immers zijn probleem.
sterkte

Sorry hoor, offtopic.
Maar ik kende deze nog niet
Zouzo hoef je echt niet bang te zijn
-

Vertel hem niet dat hij moet stoppen, maar leg hem gewoon de keuze voor.
Je drinkt lekker door.
of niet, en je ziet ons vertrekken en niet terug komen.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 20:54 schreef TheaTraal het volgende:

[..]

Jou punt klopt niet.
Hij schaadt vooral zijn gezin, iedereen in het gezin heeft er last van.
Maar denk wel dat ik het hard moet gaan spelen en hem niet meer wil zien als hij gedronken heeft.

''Ik heb geen probleem met mijn alcohol-gebruik. Jullie hebben een probleem met mijn alcohol-gebruik''.

Een alcoholverslaving wakkert egoisme en egocentrisme aan.

Het enige wat je kunt doen is af en toe een balletje opgooien en vooral je eigen grenzen bewaken.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 21:53 schreef EviL_AleX het volgende:
In mijn familie zijn ze voor het blok gezet: drank weg, of ik weg. Mijn opa gaf er gehoor aan, maar mijn vader liet mijn moeder geen andere keus dan opstappen.

Hier hetzelfde

Dit nummer op zetten

Zeg tegen je vader wat JIJ vindt van zijn gedrag en wat het met JOU doet. Meer dan dat is niet jouw zaak. Klinkt lullig, maar je kan niet voor je moeder bepalen wat zij wel of niet moet accepteren. Je kan wel zeggen dat het jou pijn doet om te zien dat je moeder er de dupe van is, maar uiteindelijk is het haar leven en moet zij de grens trekken (of niet).

Mijn moeder drinkt, maar niet op een manier dat anderen er last van hebben. Ik kan er derhalve ook niet mee zitten. Als ze laveloos van haar stoel wil vallen, moet ze dat vooral doen. Ik begrijp haar redenen, ik heb geen last van haar gedrag en het is haar leven/lever.