ADHD & ADD #30

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 13:26 schreef RvLaak het volgende:

[..]

Die houding heb ik eerder gehad. Door veel ondersteuning van mijn vrouw met veel pijn en moeite een diploma gehaald. Daarna een paar jaar gewerkt in de IT. Vanaf zo'n beetje het begin kwam ik er achter dat het niet de sector is waar ik mijn werkzame leven in wil spenderen.

Dan wordt de keuze heel simpel. Je leven lang in de "verkeerde" sector werken, of er iets aan doen. Dat laatste vereist herscholing, dus een opleiding.

Had het ook liever anders gehad

Ben 29 btw

Waar ik momenteel werk heb ik het naar m'n zin dus hopelijk kan ik daar wat opbouwen. Ik merk wel dat ik in m'n eentje ben dus de motivatie puur uit mezelf moet halen, dit is ook een groot probleem, jezelf dwingen om te leren/lezen terwijl dit sowieso al een zeer groot probleem is.

Ik wens je alle succes met je nieuwe studie, post hier regelmatig hoe het je af gaat!

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 08:45 schreef Swiffer het volgende:

[..]

Dit vind ik dus niet waar. Dat je vroeger minder symptomen vertoont wil niet zeggen dat het er niet is.

Ik heb bijvoorbeeld nooit een schoolboek opengeslagen, maar kan me er zeker wel toe zetten om een boek te lezen van +400 blz. Omdat me dat interesseert!!

Ik wilde min of meer hetzelfde gaan zeggen

quote:

ADHD betekent niet dat je je helemaal nergens lang op kunt concentreren, maar dat je sneller afgeleid bent als het ' niet hard genoeg glimt.'

Herkenbaar. Ik heb vaak het idee dat het wel meevalt met (mijn) adhd. Mja, ik vind het heel moeilijk soms om me op dingen te concentreren, maar dat heeft iedereen toch wel eens, vooral als het minder interessant is. En me aanzetten tot opdrachten etc. (zelfs als ik het leuk vind) is moeilijk. Ik snap ook nooit als mensen adviseren om huiswerk in "blokken" op te delen en dan een uur leren en dan een kwartier pauze. Als ik eenmaal bezig ben kan ik het ook beter afmaken.

Ik heb ook een beetje het idee dat jullie (niemand specifiek, amar de algemene indruk die ik in dit topic krijg) allemaal heel veel hinder hebben van adhd en het veel meer als 'handicap' (misschien niet de juiste woordkeuze) ervaren. Terwijl ik het zelf veel meer zie als een aantal karaktereigenschappen die toevallig gelabeld zijn. Ik vind het daarom ook toch wel vaak moeilijk hulp te vragen. Omdat ik het niet iets vind waar anderen echt rekening mee moeten houden (niet meer dan andere karaktereigenschappen, that is).

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 19:13 schreef Hanneke12345 het volgende:

[..]

Ik wilde min of meer hetzelfde gaan zeggen
[..]

Herkenbaar. Ik heb vaak het idee dat het wel meevalt met (mijn) adhd. Mja, ik vind het heel moeilijk soms om me op dingen te concentreren, maar dat heeft iedereen toch wel eens, vooral als het minder interessant is. En me aanzetten tot opdrachten etc. (zelfs als ik het leuk vind) is moeilijk. Ik snap ook nooit als mensen adviseren om huiswerk in "blokken" op te delen en dan een uur leren en dan een kwartier pauze. Als ik eenmaal bezig ben kan ik het ook beter afmaken.

Ik heb ook een beetje het idee dat jullie (niemand specifiek, amar de algemene indruk die ik in dit topic krijg) allemaal heel veel hinder hebben van adhd en het veel meer als 'handicap' (misschien niet de juiste woordkeuze) ervaren. Terwijl ik het zelf veel meer zie als een aantal karaktereigenschappen die toevallig gelabeld zijn. Ik vind het daarom ook toch wel vaak moeilijk hulp te vragen. Omdat ik het niet iets vind waar anderen echt rekening mee moeten houden (niet meer dan andere karaktereigenschappen, that is).

Je geeft het zelf al aan. Je vind het soms moeilijk om op dingen te concentreren. Ik heb er altijd evenveel moeite mee. Ik zie het inderdaad als een handicap, het zorgt ervoor dat ik mijn studies niet kon afmaken en in het dagelijkse leven stoort het mij ook. De positieve kant is wel dat ik heel energierijk ben, ben totaal niet snel moe en heb altijd zin om dingen te ondernemen.

Over het leren, ik was al blij als ik 30minuten had geleerd op een dag. De constante gedachten aan andere dingen tijdens het lezen maakt het zeer vervelend om dit lang vol te houden, al snel ben je het spuug en spuugzat en ga je andere dingen doen.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 19:28 schreef McGilles het volgende:

[..]

Je geeft het zelf al aan. Je vind het soms moeilijk om op dingen te concentreren. Ik heb er altijd evenveel moeite mee. Ik zie het inderdaad als een handicap, het zorgt ervoor dat ik mijn studies niet kon afmaken en in het dagelijkse leven stoort het mij ook. De positieve kant is wel dat ik heel energierijk ben, ben totaal niet snel moe en heb altijd zin om dingen te ondernemen.

Over het leren, ik was al blij als ik 30minuten had geleerd op een dag. De constante gedachten aan andere dingen tijdens het lezen maakt het zeer vervelend om dit lang vol te houden, al snel ben je het spuug en spuugzat en ga je andere dingen doen.

Stel je voor dat je er midden tussen in zit.. De adhd is wel zo erg dat je je niet kan focussen, dat het je in wel in de weg zit en het je wel belemmert, maar dat je niet zoveel energie hebt om dingen te ondernemen en altijd energie hebt... well, that's me and i hate it!

Ik heb hulp nodig..

Adhd en wajong uitkering? Ik ben op zoek naar lotgenoten

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 13:26 schreef RvLaak het volgende:

[..]

Die houding heb ik eerder gehad. Door veel ondersteuning van mijn vrouw met veel pijn en moeite een diploma gehaald. Daarna een paar jaar gewerkt in de IT. Vanaf zo'n beetje het begin kwam ik er achter dat het niet de sector is waar ik mijn werkzame leven in wil spenderen.

Dan wordt de keuze heel simpel. Je leven lang in de "verkeerde" sector werken, of er iets aan doen. Dat laatste vereist herscholing, dus een opleiding.

Had het ook liever anders gehad

Ben 29 btw

Ik ga mij ook omscholen, ik blijf wel werken en ga de opleiding in de avond doen.

Weet pas iets meer dan een maand dat ik ADHD heb, en sinds een maand ben ik aan de Ritalin.
Het is wel heel erg wennen zeg.
Eerst deed ik gewoon maar wat, ging allemaal wel goed, beetje teruggetrokken bestaan, en ik probeerde situaties waarin ik teveel impulsen kreeg te vermijden.
Naja, de Ritalin werkt prima, voel me een stuk rustiger in mijn hoofd, en dat is HEEL erg fijn om te merken.
Plannen kan ik nog steeds niet, maar mn therapeute heeft me aangeraden een agenda te kopen. Schrijf er wel netjes in, (maar uiteraard ben ik m nu even kwijt).
Mn huis word waarschijnlijk een groot post-it paradijs straks, maar ik krijg iig dingen gedaan, en dat geeft wel een goed gevoel.
Op sociaal vlak gaat het ook steeds beter.

Heeft iemand nog tips om een beetje structuur te houden, want, uit mezelf wil dat niet echt :p.
Ik heb net sinds 3 weken weer digitale TV en weer internet, en de rest blijft een beetje liggen

Een whiteboard is ook erg handig. Kun je ook heel goed taken en boodschappenlijstjes op zetten.

quote:

Op vrijdag 9 juli 2010 22:18 schreef Pandora73 het volgende:
Een whiteboard is ook erg handig. Kun je ook heel goed taken en boodschappenlijstjes op zetten.

jaaaaah lang leve mn whiteboard!

messias: stukje bij beetje oppakken. je hebt nu dus al een aantal dingen geregeld. Nu kan je gaan denken wat je nu wilt regelen. heb je bijv nog rekeningen liggen die betaald moeten worden: doe die eerst.
als je bijv nog geen internetbankieren hebt: dat is ook handig om te nemen. dat kan je daarna dan doen.
zo gewoon stukje bij beetje.
of probeer iemand te zoeken om samen een paar keer een avondje mee aan de slag te gaan voor zulke dingen. ook bijv voor opruimen en schoonmaken. totdat je bij bent met de belangrijkste dingen

en eis niet teveel van jezelf. je hoeft het niet allemaal net zo perfect te doen als die super-gestructureerde mensen die je wel eens tegenkomt

een gewone kamerdeur voldoet ook heel goed als whiteboard! hier 2 kamerdeuren die helemaal volgeschreven staan met whiteboardmarker, wat er met een doekje met evt verdunde bluewonder uitstekend af te krijgen is.

Ik heb thuis een witte deur, en daar heb ik in het midden krijtbord-verf op! Dat is echt geniaal! het is nu gewoon een bord, kan erop krijten en het ook weer uitvegen.. leuke tekeningetjes maken

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 08:29 schreef RvLaak het volgende:
Wow... 2 dagen geen posts hier... Zijn wel allemaal genezen?

Hahaha was het maar zo'n feest ik denk dat wij de enigen zijn die dit topic nog een beetje volgen

ik volg ook, er valt alleen niks te lezen....

*nog een volger meldt!

Toen ik bij PsyQ was raadden ze mij een boekje aan: Aandacht, een kopzorg?
Iemand dat boek gelezen, zo ja, was het nuttig? Ik zit erover te denken om het aan te schaffen

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 09:54 schreef Carmw het volgende:
*nog een volger meldt!

Toen ik bij PsyQ was raadden ze mij een boekje aan: Aandacht, een kopzorg?
Iemand dat boek gelezen, zo ja, was het nuttig? Ik zit erover te denken om het aan te schaffen

Ach, je moet er niet teveel over lezen/nadenken (hoewel dat nadenken moeilijk is om niet te doen). Ik heb gemerkt dat toen ik er veel mee bezig was, dat het ook veel erger leek te worden.. Je gaat jezelf dingen aanpraten enzo, that ain't right

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 10:23 schreef RvLaak het volgende:

[..]

Zeker een heel dik boek?

Ongeveer 200 bladzijden, niet echt dik, maar ook niet heel dun

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 10:40 schreef Carmw het volgende:

[..]

Ongeveer 200 bladzijden, niet echt dik, maar ook niet heel dun

Dat zijn er 200 teveel

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 08:29 schreef RvLaak het volgende:
Wow... 2 dagen geen posts hier... Zijn wel allemaal genezen?

Ik ben genezen

Laat ik het zo zeggen: ik ben van mijn geloof gevallen. ADD en aanverwante stoornissen, en dan met name de medicatie, hebben voor ernstige twijfels gezorgd. Dat komt zo: mijn zoon (die onlangs de diagnose ADD kreeg) lag laatst een week in het ziekenhuis na een uit de hand gelopen bindedarmontsteking en -operatie. Hij lag daar op een kinderzaal met 4 leeftijdsgenootjes (tussen de 12 en de 14), die ook geopereerd waren aan het één of ander. Ik bracht lange dagen door aan zijn ziekenhuisbed, en op de gang sprak ik natuurlijk wel eens met de moeders. De eerste moeder vertrouwde me toe: "X heeft het niet gemakkelijk, hij heeft namelijk ADHD. Het valt me nog mee dat hij, nu hij zijn medicatie niet mag slikken, in bed blijft liggen."

Dat was één.

De tweede moeder nam me ook in vertrouwen: "Y wil dat ik 's nachts blijf slapen, ze heeft namelijk een autisme-achtige stoornis die PDD-NOS heet, ken je dat? En dat is nu, zonder medicijnen, natuurlijk extra heftig."

Dat was twee.

En mijn zoon was dus drie!

Dat is 75%

(En de moeder van kind vier heb ik niet eens gesproken - dat durfde ik niet meer aan na deze schokkende ontdekking )

Nou geloof ik best dat er onevenredig veel gevallen van AD(H)D, PDD NOS etc. worden gediagnosticeerd omdat deze stoornissen nog niet zo 'bekend' zijn, maar dit loopt serieus de spuigaten uit. Dit valt gewoon niet te verklaren. Het is uitgesloten dat op een willekeurige ziekenzaal 75% van de jonge patiënten deze niet onschuldige medicijnen slikt. Ze worden kennelijk uitgedeeld als snoepjes.

Zouden die medicijnen niet gewoon moderne kalmeringspillen zijn? Vroeger slikten vermoeide huisvrouwen zich suf aan de kalmeringstabletten, daar kraaide toen ook geen haan naar, en tegenwoordig zijn het de pubers en de jongeren die kennelijk 'moeilijk' zijn, en die daarom massaal aan de AD(H)D-medicatie zitten.

Interessant en opmerkelijk gegeven: Ik slik die pilletjes tegenwoordig ook vaak, en hoewel ik me niet heb laten diagnosticeren, werkt het... perfect De rust in mijn hoofd is geweldig. Ik ben veel energieker, opgewekter en daadkrachtiger.

Voordat iedereen moord en brand begint te schreeuwen over mijn 'onverantwoorde' medicijngebruik: mijn huisarts informeerde laatst uit zichzelf (toen ik bij haar was voor iets anders) of ik de Ritalin van mijn zoon al had uitgeprobeerd. Ik schrok een beetje en zei: "Eh... ja."
Zij begon te lachen: "Dat dacht ik al, hoor. Dat gebeurt bijna altijd. En werkt het?"
Ik zei weer: "Ja. Het werkt uitstekend."
Toen heeft ze me doorverwezen naar een psychiater voor een diagnose, maar daar moet ik nog heel lang op wachten - tot oktober - en ik weet niet of ik er überhaupt nog aan wil beginnen.

Maar die pilletjes zijn fantastisch

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 11:04 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ik ben genezen

Laat ik het zo zeggen: ik ben van mijn geloof gevallen. ADD en aanverwante stoornissen, en dan met name de medicatie, hebben voor ernstige twijfels gezorgd. Dat komt zo: mijn zoon (die onlangs de diagnose ADD kreeg) lag laatst een week in het ziekenhuis na een uit de hand gelopen bindedarmontsteking en -operatie. Hij lag daar op een kinderzaal met 4 leeftijdsgenootjes (tussen de 12 en de 14), die ook geopereerd waren aan het één of ander. Ik bracht lange dagen door aan zijn ziekenhuisbed, en op de gang sprak ik natuurlijk wel eens met de moeders. De eerste moeder vertrouwde me toe: "X heeft het niet gemakkelijk, hij heeft namelijk ADHD. Het valt me nog mee dat hij, nu hij zijn medicatie niet mag slikken, in bed blijft liggen."

Dat was één.

De tweede moeder nam me ook in vertrouwen: "Y wil dat ik 's nachts blijf slapen, ze heeft namelijk een autisme-achtige stoornis die PDD-NOS heet, ken je dat? En dat is nu, zonder medicijnen, natuurlijk extra heftig."

Dat was twee.

En mijn zoon was dus drie!

Dat is 75%

(En de moeder van kind vier heb ik niet eens gesproken - dat durfde ik niet meer aan na deze schokkende ontdekking )

Nou geloof ik best dat er onevenredig veel gevallen van AD(H)D, PDD NOS etc. worden gediagnosticeerd omdat deze stoornissen nog niet zo 'bekend' zijn, maar dit loopt serieus de spuigaten uit. Dit valt gewoon niet te verklaren. Het is uitgesloten dat op een willekeurige ziekenzaal 75% van de jonge patiënten deze niet onschuldige medicijnen slikt. Ze worden kennelijk uitgedeeld als snoepjes.

Zouden die medicijnen niet gewoon moderne kalmeringspillen zijn? Vroeger slikten vermoeide huisvrouwen zich suf aan de kalmeringstabletten, daar kraaide toen ook geen haan naar, en tegenwoordig zijn het de pubers en de jongeren die kennelijk 'moeilijk' zijn, en die daarom massaal aan de AD(H)D-medicatie zitten.

Interessant en opmerkelijk gegeven: Ik slik die pilletjes tegenwoordig ook vaak, en hoewel ik me niet heb laten diagnosticeren, werkt het... perfect De rust in mijn hoofd is geweldig. Ik ben veel energieker, opgewekter en daadkrachtiger.

Voordat iedereen moord en brand begint te schreeuwen over mijn 'onverantwoorde' medicijngebruik: mijn huisarts informeerde laatst uit zichzelf (toen ik bij haar was voor iets anders) of ik de Ritalin van mijn zoon al had uitgeprobeerd. Ik schrok een beetje en zei: "Eh... ja."
Zij begon te lachen: "Dat dacht ik al, hoor. Dat gebeurt bijna altijd. En werkt het?"
Ik zei weer: "Ja. Het werkt uitstekend."
Toen heeft ze me doorverwezen naar een psychiater voor een diagnose, maar daar moet ik nog heel lang op wachten - tot oktober - en ik weet niet of ik er überhaupt nog aan wil beginnen.

Maar die pilletjes zijn fantastisch

Hoi lang verhaal!

anyway, je beseft je wel dat je nu gewoon bijna hetzelfde als speed aan het slikken bent? Logisch dat je opgewekt en energiek bent, ik ben benieuwd naar de diagnose!
Voor jou is het leuk als de pilletjes beginnen te werken, voor mij is het leuk als de pilletjes uit beginnen te werken

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 11:14 schreef Michhas het volgende:
Voor jou is het leuk als de pilletjes beginnen te werken, voor mij is het leuk als de pilletjes uit beginnen te werken

Dat snap ik niet?

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 11:28 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Dat snap ik niet?

Nou, stel nou dat je niet gediagnostiseerd wordt met ADHD/ADD, dan werkt de ritalin voor jou vergelijkbaar als speed je wordt dan energiek en vrolijk en vol goede moed, terwijl dat bij mij juist omgekeerd is.
Als de pillen bij mij zijn uitgewerkt, wordt ik hyper en lacherig en vrolijk, euforisch enz enz.

Snappie?

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 11:31 schreef Michhas het volgende:

[..]

Nou, stel nou dat je niet gediagnostiseerd wordt met ADHD/ADD, dan werkt de ritalin voor jou vergelijkbaar als speed je wordt dan energiek en vrolijk en vol goede moed, terwijl dat bij mij juist omgekeerd is.
Als de pillen bij mij zijn uitgewerkt, wordt ik hyper en lacherig en vrolijk, euforisch enz enz.

Snappie?

Mijn theorie is juist dat ik energiek en opgewekt wordt omdat ik zoveel rustiger ben. De onrust zorgt voor prikkelbaarheid; het is een doorlopende reeks schrikreacties die ik normaalgesproken ervaar: als de telefoon gaat krijg ik bijna een hartaanval, als iemand tegen me praat moet ik van héél ver komen om überhaupt te verstaan wat er tegen me gezegd wordt. Dat is doodvermoeiend, ik word er pissig van, opgejaagd. Nu, met de pilletjes, is er gewoon rust.
Ik voel me vooral erg volwassen, voor het eerst En ja, daar word ik opgewekt van, want dat is een geweldige gewaarwording, na al die jaren

Het gevoel: het lukt me! Ik kan dingen combineren! Ik raak niet in de stress als ik op een dag twee of drie dingen moet doen, in plaats van de gebruikelijke één. Mensen kunnen nu een beroep op mij doen zonder dat ik meteen zeg: 'Nee, nee, nee, dat kan niet!' Vroeger kon NIKS bij mij, nu denk ik er niet eens over na: prima, doe maar, het is goed.

Dus dat is geen speedy effect, eerder een rustgevend en overzichtelijk effect.