Ik heb hulp nodig..

Hoi allemaal


Op het moment ben ik aan het wachten op een afspraak bevestiging bij een psycholoog.
Ik kan niet stoppen met piekeren omdat ik nu weer dagenlang geconfronteerd word met wat werkelijk gaande is met mij. Ik probeer na te gaan wat ik daar wil gaan vertellen om samen na te gaan wat voor hulp ik kan krijgen op dit moment.

Vóór mijn 18e verjaardag werd de volgende diagnose vastgesteld namelijk;

-Adhd
-Depressieve stoornis, NAO
-Insomnia
-Psychotische stoornis met hallucinaties
-Psychische stoornis door een somatische aandoening
-Posttraumatische stressstoornis
-Persoonlijkheidsstoornis in ontwikkeling

Ik heb allerlei medicatie voorgeschreven gekregen om mijn adhd onder controle te krijgen, voor insomnia, om depressie tegen te gaan, paniekaanvallen te onderdrukken;

-Ritalin
-Dixarit
-Temazepam
-Efexor
-Oxazepam
(dit is een opsomming van de medicatie die ik voor lange tijd gebruikt heb)

Ik heb zoveel geprobeerd om normaal te kunnen functioneren, geprobeerd te accepteren dat het misschien alleen mogelijk is om bepaalde symptomen aan te pakken.. alles.
Het is voor mij onmogelijk om dingen lang vol te kunnen houden, school, werk, relaties, hobby's.
Dit maakt mij neerslachtig en bezorgd me faalangst.

2 jaar geleden heb ik een wajong uitkering aangevraagd op advies van maatschappelijk werk.

Dit is afgewezen door de arts van het UWV omdat hij vond dat het gesprek liet zien dat ik gewoon in staat ben om normaal te functioneren (?!).
We hebben hooguit 20 minuten met elkaar gesproken en ik heb mijn best gedaan alles in kaart te brengen.
Het lijkt mijn valkuil te zijn, dat ik in staat ben me goed te verwoorden na alle jaren psychiatrische hulp.
Mijn vorige huisarts die mij in 3 maanden tijd 5 verschillende soorten medicatie voorschreef voor o.a. depressie en insomnia heeft de arts van het UWV geschreven dat zij niet van mening is dat ik een wajong uitkering nodig heb.
Deze medicatie wordt nog steeds voorgeschreven, de diagnose is nooit veranderd.
Mijn insomnia op het moment breekt me met de dag meer en meer, ik slaap om de 3 a 4 dagen maar nooit langer dan 2 uur. In deze uren heb ik nachtmerries over mijn moeder die vorig jaar overleden is en word huilend en helemaal in het zweet wakker.


Ik ben als de dood dat het nu weer afgewezen zal worden, ik raak in paniek want dat zal betekenen dat ik er weer alleen voor sta en geforceerd zal worden om weer banen aan te nemen waar het helemaal mis gaat. Ik kan mijzelf niet onderhouden, ik kan niet eten, niet naar afspraken reizen en ben officieel 'dakloos'.

Misschien met de tijd en betere hulp ben ik in staat te gaan werken, misschien aangepast werk..
Maar nu is het belangrijk voor mij dat tenminste de zorg om een inkomen weggenomen wordt, ik kan het niet meer aan om zo te leven.

Wat de bedoeling is van mijn bericht weet ik niet goed, maar ik zou graag willen praten die meer weten van psychische klachten + het recht op een uitkering.

Liefs

[ Bericht 1% gewijzigd door squishable op 04-07-2010 14:18:06 ]

Allereerst, bedankt voor je reactie
Op het moment dat ik de wajong uitkering aangevraagd had 2 jaar geleden liep ik niet bij een psycholoog, enkel bij mijn huisarts die niks anders gedaan heeft dan mij allerlei medicatie voorschrijven en wegsturen.

Bij het UWV heb ik 1 gesprek gehad en naar mijn weten is daar geen psycholoog tussen gekomen, wat het voor mij op dit moment onbegrijpelijk maakt dat zij hebben kunnen oordelen over mijn welzijn/gezondheid. De afwijzing kwam dan ook echt als een enorme klap.
Ik zat op dat moment veel bij mijn terminale moeder en had geen fut, geen enkel idee over de toekomst.
En vervolgens na haar overlijden in een diepere depressie.
Dus daar hebben ze geluk aan gehad.

Ik vind weinig informatie over beperkingen/handicap van psychische aard m.b.t een uitkering.
Wel heb ik vaker gezien/gehoord dat mensen hulp kregen + een uitkering omdat ze ooit de diagnose ADHD gekregen hebben. Ze kunnen zich moeilijk concentreren vertellen ze me.
Deze mensen hadden een eigen appartement, regelmaat, rust en vaak begeleiding bij het stukje werken in de toekomst. Zolang mij geen hulp aangeboden wordt (nadat ik mijn situatie uitleg) kan ik gewoon niet vooruit komen. Er is van alles mis met mij, dat maakt me al verdrietig en zorgt dat ik me minderwaardig voel. Ik ben nu zo onzeker of mijn diagnose en situatie genoeg is om hier hulp voor te krijgen.

Medicatie krijg ik altijd met een vriendelijke glimlach mee, maar dat geeft me geen dak boven mijn hoofd of een maaltijd wanneer ik sta te trillen op mijn benen van de honger en stress..

Ik weet gewoon zo weinig over mijn rechten op dit moment of psychische klachten wel genoeg zijn om 'hulp' te krijgen?

Als ik genoeg weet over de situatie wajong + psychische klachten dan kan ik er werk van maken mochten ze me weer afwijzen.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 13:56 schreef Vionne het volgende:
Als ik zo hoor welke diagnoses je allemaal hebt, zou ik je ook laten verwijzen naar een psychiater, dit lijkt me niet iets wat een huisarts alleen af kan. Een psychiater kan je goed instellen op de juiste middelen, en niet steeds weer een zgn benzodiazepine voorschrijven, wat hoogstens kort helpt. En misschien kan deze dan ook een brief met aanbeveling geven?
Sterkte ermee!

Ik ben aangemeld bij een instantie waar psychiaters en psychologen werkzaam zijn.
Er is een wachtlijst van 7 weken, ik krijg een intake gesprek binnenkort en dan zullen ze me verwijzen naar een psycholoog of psychiater. Bedankt voor je reactie!

quote:

Op zondag 4 juli 2010 14:08 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
waarom krijg je geen bijstand dan?
Als je geprobeerd hebt een wajong uitkering aan te vragen, heb je een adres ook.

Dat weet ik dus niet, het gaat er nu om wat mijn rechten eigenlijk zijn in deze situatie.
Ik heb een postadres

quote:

Op zondag 4 juli 2010 17:18 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Maar dan natuurlijk wel aangeven dat je intensief behandeld wilt worden. Dus geen 1 uur per week.

Ja dat zal ik aangeven, ik vind het onbegrijpelijk dat er nooit op aangedrongen is door mensen waar ik vertrouwen in had.
Heb een formulier van de 1e hulp dat gaat over een poging tot zelfmoord met weigeren van infuus/norit/spoeling. Ik was 15 jaar en heb blijvende hersenschade opgelopen door dit incident.
Er staat letterlijk dat ik nog geen 24 uur later aangegeven heb dat het een 'foutje' was en dat ik ontslagen ben uit het ziekenhuis, geen verdere behandeling nodig volgens de artsen.
Nu 10 jaar later is het aan mijzelf om aan te geven dat ik intensieve hulp nodig heb, ik kan niet verder zoals het nu gaat.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 17:22 schreef kadeautje het volgende:
Kan er maar weinig over zeggen.. succes ermee meis

Dankjewel!

quote:

Op woensdag 7 juli 2010 16:57 schreef rubje het volgende:

[..]

een postadres??? omdat?

Om post te ontvangen.

quote:

Op woensdag 7 juli 2010 14:57 schreef Lotjuh het volgende:
Hoi hoi!!

Je hebt zeker wel recht op een Wahjong-uitkering als je "psychiatrisch" patient bent!
Ik heb al jaren een Wahjong-uitkering door psychische klachten die ertoe leiden dat ik niet of niet fulltime kan werken. (paniekstoornis e.d)

Je moet wel onder behandeling zijn bij een psychiater en niet zonder medicijnen kunnen.

Neem eventueel contact op met de sociale raadslieden in jouw buurt of zoiets.

Zorg dat je vol in een zorgtraject komt (niet alleen voor de UWV maar ook voor jezelf ) en neem een andere huisarts als je huidige arts geen intresse heeft en alleen maar medicijnen uitschrijft.
Er zijn zoveel ingangen in de psychiatrie (ook hulp bij uitkeringen etc) je moet ze alleen weten te vinden en meestal doe je dat in samenspraak met je huisarts.

Veel succes!!

Vandaag een gesprek met mijn huisarts gehad, slapeloze nachten omdat ik continue duidelijk wilde hebben wat ik daar zou vertellen. Kon het gewoon niet loslaten.
Complete chaos in mijn hoofd omdat ik het kort wilde houden i.v.m. de tijd.
Eenmaal in het gesprek vroeg ze wat ze voor me kon doen.
Ik heb meteen aangegeven dat ik toch nog een verwijsbrief wil naar een lokale zorginstelling hier in de buurt. (psychiaters etc). Omdat het gewoon met een rotvaart bergafwaarts gaat.
Ze begon meteen te typen aan de verwijsbrief.
Heb me de hele middag rot gevoeld omdat ze op een moment vroeg of ik dan ook 'somber' ben..
Ik krijg nog efexor (225 mg) en heb als ik al slaap vat, nachtmerries die me lang van streek maken omdat het alles omhoog haalt wat ik overdag weg probeer te drukken om normaal te kunnen functioneren.
(versterkt door de efexor).
Ben meerdere keren daar geweest omdat ik het echt niet meer zag zitten.
Paniekaanvallen, depressief en vooral erg verdrietig/down.
Door zo'n vraag kan ik al snel van streek raken omdat het me het gevoel geeft niet serieus genomen te worden. Mijn gevoel gaat wel iets dieper dan gewoon somber zijn.
Ze schrijven me een anti depressie medicatie voor, en dan zo'n vraag .
Er is een wachtlijst van 3 tot 6 maanden, maar ze heeft een spoed aanvraag gedaan waardoor het maximaal 6 weken kan duren voordat ze me uitnodigen voor een intake gesprek.

Ook heb ik vandaag een nieuwe (wajong) aanvraag op de post gedaan met daarin dossiers met diagnoses die gesteld zijn in 2001 tot en met 2005 door psychiaters en psychologen. (zie diagnose in mijn eerste bericht) Ik weet niet waar ze nu informatie zullen opvragen nu ik nog niet in behandeling ben bij een psychiater/psycholoog. Heb wel vermeld dat ik doorverwezen ben met spoed..