De kunst van het loslaten van je ex #115

Nee, ik kan echt niet meer met hem afspreken denk ik . Dat zou beetje raar zijn nu. Ik was toen 15/16 en echt totaal anders. En hij heeft ook alle contact verbroken toendertijd, wat wel goed heeft geholpen met het verwerken. Misschien als hij me daar nog had aangesproken of me had gesmst, maar nee. Dat gaat hem niet worden. Het scheelde ook dat wij elkaar niet zo snel zouden tegenkomen. Moet eigenlijk wel zeggen dat ik eigenlijk deze ex nodig heb gehad om hem compleet te vergeten . Daar ben ik nu ook bang voor, dat (mijn ex nu dus) hij in mijn hoofd blijft tot ik een ander heb. Wat ik me nu totaal niet kan voorstellen. Eigenlijk was die ex echt een lul toen het uitging, maar nu ben ik echt totaal niet meer boos, maar eerder blij verrast dat ik hem zag, en dat hij er goed uitzag enzo .

Ach ja, ik kan het niet helpen om overal een kans in te zien om gewoon te genieten van leuke dingen
Voel mij echt het tegenovergestelde van gister, zo bizar... en nee ik ben geen vrouw
Heb alweer een paar gasten via hyves en msn gecontacteerd om wat biertjes te gaan drinken. Concrete plannen zijn er nog niet maar het gaat zeker wel gebeurden de komende tijd

Edit: zo mijn avondeten: een hamburger en een half zakje geschrapte worteltjes volgens mij ben ik flink aan het afvallen

[ Bericht 14% gewijzigd door Lallend op 13-05-2010 18:02:45 ]

Ik heb een lekker druk weekend. Gisteren bioscoop, vanavond ff rust, en dan morgen bier drinken met vrienden, zaterdag een concert en zondag een verjaardag .

Helaas heb ik daar minder tijd voor, werk nu tenslotte fulltime.
Ook zo leuk: ik vorig jaar moeite met een baan vinden en had een baantje van een paar uurtjes in de week. Ik kon er van rondkomen dat was het probleem niet maar me ex zat er toen zo ontzettend op te hameren dat ik werk moest zoeken. Had ik uiteindelijk een fulltime baan en had ik veel minder tijd en energie en zin om nog leuke dingen te ondernemen en toen had ze het uiteindelijk uitgemaakt omdat het gevoel er niet meer was
Krijgt ze haar zin is het nog niet goed Ik denk maar zo: ik ben beter af.

Maar het steekt wel dat ik NU ineens zo weinig tijd heb om leuke dingen voor mijzelf te doen.
Ach aan de andere kant is het ook wel lekker dat ik mij zo in mijn werk kan storten en zie best wel met plezier uit naar morgen (moet werken). Moet helaas ook zaterdag werken en dan zit ik alleen, dat is dan weer minder.

quote:

Op donderdag 13 mei 2010 01:45 schreef agter het volgende:

[..]

Oh ja, dat hyves en facebook kijken herken ik zo...dat komt echt keihard in je gezicht terug.
Vrienden die casual iets vertellen over haar ook..eerst doet het je niets, maar als je thuis bent herkauw je ieder woord wat gezegd is.
Ik ben triest...wat dat betreft dan..

Tsja, ik denk dat iedereen wel eens last heeft van jaloezie e.d. Maar dan krijg je alleen maar meer de neiging om te gaan praten, wat totaal niet helpt. Als je een minimaal 3 of 4 weken contact vermijd draai je echt de hele situatie om. Dan kun je in ieder geval weer normaal met haar praten zonder dat ze zich raar of heel gespannen gedraagt. En voor hetzelfde geld mist ze je dan heel erg en dan smeekt ze je om weer verder te gaan

quote:

Op donderdag 13 mei 2010 19:20 schreef IceCreamm het volgende:

[..]
En voor hetzelfde geld mist ze je dan heel erg en dan smeekt ze je om weer verder te gaan

Nee dat wil je ..... echt eens de rug toegekeerd is in mijn optiek voor altijd de rug toegekeerd. Je zult altijd tweede keus zijn omdat het gras aan de overkant altijd groener is en het vertrouwen voor altijd verbrijzeld zal zijn...
Dit houd mij op de been dat ik bezig ben met het proces om het contact te verbreken.

Mijn ex wil me terug, en hij is heel serieus nu. Ik weet niet wat ik ermee moet, ondanks al die tijd en ondanks het feit dat het nu goed met me gaat en ik m'n eigen leven leidt, maakt het me week.

quote:

Op donderdag 13 mei 2010 20:38 schreef maartjeh het volgende:
Mijn ex wil me terug, en hij is heel serieus nu. Ik weet niet wat ik ermee moet, ondanks al die tijd en ondanks het feit dat het nu goed met me gaat en ik m'n eigen leven leidt, maakt het me week.

Kan je hem vergeven voor alles wat is gebeurd? Wil jij hem terug? Denk je dat jullie nog een toekomst hebben?

quote:

Op donderdag 13 mei 2010 20:48 schreef Tegan het volgende:

[..]

Kan je hem vergeven voor alles wat is gebeurd? Wil jij hem terug? Denk je dat jullie nog een toekomst hebben?

Of ik hem terug wil weet ik niet. Ik kan hem wel vergeven en een toekomst heb ik altijd wel voor ogen gehad met hem. Enige wat ons in de weg staat is mijn moeder,

Wat is er met je moeder dan?

Die zit ons al jaren dwars, en écht op hele manipulatieve manieren ('als je met hem doorgaat word het tijd dat je op jezelf gaat' > terwijl ze weet dat dit nu gewoon echt geen optie is voor mij + lullige opmerkingen maken constant ook waar fam. bij is + lullig tegen hem doen op het werk etc.)

Dat deed ze ookal toen het aan was? Gewoon je eigen ding doen, je bent toch volwassen . Toen was het ook geen punt toch?

quote:

Op donderdag 13 mei 2010 21:04 schreef Tegan het volgende:
Dat deed ze ookal toen het aan was? Gewoon je eigen ding doen, je bent toch volwassen . Toen was het ook geen punt toch?

Ja & jawel. Het eerste jaar moest alles stiekem. We hebben nóóit hier thuis kunnen zijn als mijn moeder thuis was. Hij mocht en mag niet binnen, zo ging het ook met de vriend van m'n zusje. (Die zijn nu 2 jaar samen en nu het tussen mijn ex en mij weer speelt mag de vriend van m'n zusje ineens hier thuis komen, hier blijven slapen, én mee op vakantie. Je snapt wel dat IK niet mee ga met 3 stelletjes.)

Ik doe mijn eigen ding ook zéker wel, alleen m'n moeder is écht in staat mij buiten te flikkeren als het haar écht niet aan gaat staan. En ze is tegen hem ook bot en dat wringt soms gewoon.

Mja, erg jammer dat ze zo dwars zit, maar je moet je eigen geluk/leven niet laten bepalen door je moeder. Lastig wel .

Na een relatie van 4 jaar (2 jaar samenwonen) besloten m'n vriendin en ik 3 weken terug ivm vele irritaties een rustpauze in te lassen. De eerste paar dagen was ze heel emotioneel en zei dat ze ongelukkig zou zijn zonder mij en binnen een week gaf ze aan dat het nooit meer iets zou worden.
Ik snap er geen zak van en wil het ook niet maar dit wetende geef ik haar steeds aan dat ze haar spullen moet komen halen en dan krabbelt ze steeds terug. Ze zegt dan dat dat wel erg snel is en dat ze er over een maand misschien wel anders over denkt en dat soort flauwekul.

Ben godverdomme niet een broek die je een maand in de kast laat liggen en dan maar weer eens aantrekt..

2 maanden geleden toen het net uit was, hier een paar keer gepost en meegelezen en toen mezelf eruit proberen te trekken. Het is redeljiik goed gegaan, lekker gaan stappen, avondjes uit plannen, enzovoorts, maar toch elke paar dagen overvalt me weer het gevoel, en niet alleen van mijn ex en wat er gebeurt is (vreemdgegaan na 3 jaar), maar ook dat ik niet alleen wil zijn. Ik mis ik heel erg de lichamelijke en emotionele intimiteit en iemand hebben om alles mee te delen. Ik probeer nu dat met mijn beste vriendin te doen (het gedeelte van dingen delen en bij iemand je verhaal kwijt kunnen, niet het lichamelijke ) en die kent mij ook door en door, maar ik mis dat op een liefdesrelatie niveau. En ik wil lekker over iemand kunnen dromen, aan iemand denken, iets liefs ervoor doen, enzovoorts..
Zelfs toen ik nog geen vriend had, wilde ik onbewust liever samen zijn dan alleen en heb daar altijd naar verlangd, maar zorg er nu wel voor nu het uit is dat ik leer dat iemand je leven kan verreiken, maar alleen is het niet de bedoeling dat ik diegene nodig heb om gelukkig te kunnen zijn of compleet te zijn. Iemand moet een aanvulling zijn...

Ik kan alleen niet met dit gevoel omgaan ik zoek anderen op, doe veel leuke dingen en voel me dan ook echt wel goed, maar kom dan toch weer terug op bovenstaande..

quote:

Op donderdag 13 mei 2010 22:00 schreef Lady_1989 het volgende:
2 maanden geleden toen het net uit was, hier een paar keer gepost en meegelezen en toen mezelf eruit proberen te trekken. Het is redeljiik goed gegaan, lekker gaan stappen, avondjes uit plannen, enzovoorts, maar toch elke paar dagen overvalt me weer het gevoel, en niet alleen van mijn ex en wat er gebeurt is (vreemdgegaan na 3 jaar), maar ook dat ik niet alleen wil zijn. Ik mis ik heel erg de lichamelijke en emotionele intimiteit en iemand hebben om alles mee te delen. Ik probeer nu dat met mijn beste vriendin te doen (het gedeelte van dingen delen en bij iemand je verhaal kwijt kunnen, niet het lichamelijke ) en die kent mij ook door en door, maar ik mis dat op een liefdesrelatie niveau. En ik wil lekker over iemand kunnen dromen, aan iemand denken, iets liefs ervoor doen, enzovoorts..
Zelfs toen ik nog geen vriend had, wilde ik onbewust liever samen zijn dan alleen en heb daar altijd naar verlangd, maar zorg er nu wel voor nu het uit is dat ik leer dat iemand je leven kan verreiken, maar alleen is het niet de bedoeling dat ik diegene nodig heb om gelukkig te kunnen zijn of compleet te zijn. Iemand moet een aanvulling zijn...

Ik kan alleen niet met dit gevoel omgaan ik zoek anderen op, doe veel leuke dingen en voel me dan ook echt wel goed, maar kom dan toch weer terug op bovenstaande..

Ik leef 100% met je mee. Het enige verschil in jou en mijn verhaal is de tijd (1 maand geleden) en ons geslacht.

Ik zou zo graag een klein beetje willen weten hoe zij zich onder dit alles voelt. Wat er in haar hoofd omgaat. Eenzaam wakker worden

Ik was gisteren even naar mijn ex. Hij vroeg of ik langs wilde komen. En toen ergens in het gesprek hadden we het over de toekomst enzo. Hij zei dat hij hoopte dat ik over een jaar heel gelukkig ben met iemand die niet hij is. En dat hij dat ook wilde voor hem zelf. Dat deed wel pijn om te horen . Maar hij zei ook dat zijn buurman naar mij vroeg als in 'dat ontzettend lekkere meisje', egoboost . Hij is pas net verhuist, dus zijn buurman weet verder het verhaal niet, behalve dat we hem een keer in de gang tegenkwamen . Maar even serieus, ik voel me wel kut dat hij dat zei .

quote:

Op vrijdag 14 mei 2010 09:22 schreef Tegan het volgende:
Ik was gisteren even naar mijn ex. Hij vroeg of ik langs wilde komen. En toen ergens in het gesprek hadden we het over de toekomst enzo. Hij zei dat hij hoopte dat ik over een jaar heel gelukkig ben met iemand die niet hij is. En dat hij dat ook wilde voor hem zelf. Dat deed wel pijn om te horen . Maar hij zei ook dat zijn buurman naar mij vroeg als in 'dat ontzettend lekkere meisje', egoboost . Hij is pas net verhuist, dus zijn buurman weet verder het verhaal niet, behalve dat we hem een keer in de gang tegenkwamen . Maar even serieus, ik voel me wel kut dat hij dat zei .

Dat soort dingen komen inderdaad hard aan, weet precies wat je bedoelt. Wel tof die opmerking van z'n buurman, weet zeker dat dat echt wel wat met jouw ex deed hoor.

quote:

Op vrijdag 14 mei 2010 09:32 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Ze kan waarschijnlijk even niet tegen het idee om je te zien, en ze heeft er nog niet echt een punt achter kunnen zetten. Gebeurt zoveel mensen in dit topic. Een paar weekjes is ook niet al te lang op 4 jaar relatie.

Denk het niet, ze heeft al een paar keer uitgesproken dat het niets gaat worden en dat ze het geen nieuwe kans wil geven. Zelfs helemaal opnieuw beginnen (verliefd worden, daten enzo) ziet ze niet meer zitten.
Praten doet ze de laatste weken alleen nog maar via sms dus dan kan ze antwoord geven wanneer haar het uitkomt, normaal is dat meteen maar als ik iets belangrijks vraag krijg ik vaak géén reactie. Heb haar gisterenavond 2x en vanmorgen een sms gestuurd dat ze haar spullen moet komen halen en sleutels in moet leveren maar nog geen reactie ontvangen.

Ben nu zelf maar haar spullen in gaan pakken en als ze vandaag niets komt halen dump ik het morgen voor haar deur.

quote:

Op vrijdag 14 mei 2010 10:02 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dat soort dingen komen inderdaad hard aan, weet precies wat je bedoelt. Wel tof die opmerking van z'n buurman, weet zeker dat dat echt wel wat met jouw ex deed hoor.

Mja, dat denk ik ook . Hij wilde er verder ook niet in meer op ingaan. Ik vroeg wat hij dan precies zei, gewoon uit interesse, maar hij wilde het er toen niet meer over hebben. Denk wel zeker dat hij bang is dat ik iemand anders vind, terwijl hij tegelijk dus ook zegt dat hij hoopt dat ik een ander vind. Ik ga morgen naar een concert met een vriendin en een oudcollega die hij niet kent. Hij vroeg me gisteren vrij direct of ik een ander had, en toen ik nee zei vroeg hij meteen, en die <oudcollega's naam> dan? Dat vind ik toch echt het moeilijkste, dat hij niet verder met me wil kan ik nog wel aan, dat hij dan zegt dat hij hoopt dat ik een ander vindt, maar als hij dan denkt dat ik een ander heb dan flipt hij wel even helemaal. Dan vind ik het heel moeilijk om te geloven dat hij niet meer verder met hij wil. Aaah. We moeten beide gewoon niet meer dubbele gevoelens hebben .