R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ok, nou dat was een leuke discussiequote:
Eigenlijk is het best krom dat je eerst flink door de modder heen moet voordat je eens zelfkennis kan ontwikkelen...
Behoorlijk klote. Ik heb zeker pogingen ondernomen om eruit te komen, maar ik kwam heel snel tot de conclusie dat men mij negatief zag, ongeacht mijn gedrag. Vanaf dat moment ben ik "op zoek gegaan naar mezelf", en ook het gedrag gaan vertonen dat ik zélf wilde, zonder rekening te houden met mijn omgeving.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:08 schreef Dipkip het volgende:
Maar dat zijn voordelen die je nu plukt, nu je uit het isolement bent. Hoe voelde je je destijds?
Mijn slotconclusie was: anderen heb ik niet, maar mezelf zal ik altijd hebben, dus ik kan die persoon maar beter heel goed leren kennen.
We hebben het hier overigens over een periode op de basisschool, en in mindere mate middelbare school.
Het kán wel eerder, maar de meeste mensen voelen daar geen behoefte toe. Dat neem ik hen ook niet kwalijk want: why fix it if it ain't broke?quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:16 schreef Dwab het volgende:
[..]
Ok, nou dat was een leuke discussie
Ik stelde overigens ook niet dat sociale isolatie de enige motivator hiervoor was.
Alsof mooie vrouwen per definitie dom zijn en geen danwel een leeg of lelijk karakter hebben.
Indien u het niet eens bent met een van de door mij gedane uitlatingen bent u te dom om deze te begrijpen. Ik verzoek u dan ook zich verder van commentaar te onthouden.
Dat stel ik niet. Ik praat over waarschijnlijkheid, geen absolute "regels".quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:19 schreef DoctorB het volgende:
Alsof mooie vrouwen per definitie dom zijn en geen danwel een leeg of lelijk karakter hebben.
Ik denk trouwens dat veel mensen - mooi of minder mooi - deze ontdekking doen als ze voor langere tijd alleen op reis gaan. Je bent dan - ondanks dat je onderweg vast wel mensen tegenkomt - ook op jezelf aangewezen. Die mensen zijn namelijk vaak vluchtige contacten waarmee je 3 dagen optrekt ofzo, waarna je beiden weer je eigen weg gaat. Je zou dit kunnen zien als een soort vluchtige afspiegeling van het echte leven, waarin je ook steeds mensen kwijt zult raken, om er steeds meer achter te komen dat je - als het erop aankomt- op jezelf bent aangewezen.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:17 schreef EviL_AleX het volgende:
[..]
Behoorlijk klote. Ik heb zeker pogingen ondernomen om eruit te komen, maar ik kwam heel snel tot de conclusie dat men mij negatief zag, ongeacht mijn gedrag. Vanaf dat moment ben ik "op zoek gegaan naar mezelf", en ook het gedrag gaan vertonen dat ik zélf wilde, zonder rekening te houden met mijn omgeving.
Mijn slotconclusie was: anderen heb ik niet, maar mezelf zal ik altijd hebben, dus ik kan die persoon maar beter heel goed leren kennen.
We hebben het hier overigens over een periode op de basisschool, en in mindere mate middelbare school.
als je over waarschijnlijkheid praat, betekent dat dat er meer mooie vrouwen met en k*t karakter rond lopen dan lelijke.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:20 schreef EviL_AleX het volgende:
[..]
Dat stel ik niet. Ik praat over waarschijnlijkheid, geen absolute "regels".
Je zou ze de kost moeten geven. Lelijke wieven met hun "echte schoonheid zit van binnen" geleuter, terwijl je binnen de minuut al merkt dat die "binnenkant" zo lelijk als de nacht is.
Indien u het niet eens bent met een van de door mij gedane uitlatingen bent u te dom om deze te begrijpen. Ik verzoek u dan ook zich verder van commentaar te onthouden.
Ja tuurlijk heb je iets van geleerd en goed dat je nu gelukkig bent. Maar in die tijd was je waarschijnlijk niet gelukkig, of niet? Nu heb je toch ook vrienden en sociale contacten, of niet? Mensen die je kan vertrouwen en die om je geven?quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:04 schreef EviL_AleX het volgende:
Door de edit zal ik het even herhalen:
Voor mij heeft sociale isolatie ervoor gezorgd dat ik veel eerder ben gaan zoeken naar wie ik nu intrensiek ben, en de waarde van de kennis die me dat opgeleverd heeft kan NIET onderschat worden ten opzichte van mijn langdurig geluk.
Ik ben van mening dat deze isolatie mij iets heeft opgeleverd dat waardevoller is dan eventuele vriendschappen in die tijd.
Iemand is eigenlijk nooit 100% gelukkig, maar even los daarvan durf ik wel te stellen dat mijn geluk in sterk verminderde mate afhankelijk is van sociaal contact OP ZICHZELF. Sociaal contact met diepgang ervaar ik als waardevol, maar gewoon praten over het weer om het praten, nee. Dat doet het niet voor mij.
Want ik weet nog in de periode dat ik veel gepest werd en dat het voelde alsof ik geen goede vrienden had, was ik diep ongelukkig.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Daar hebben we het helemaal niet over ...quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:25 schreef DoctorB het volgende:
[..]
als je over waarschijnlijkheid praat, betekent dat dat er meer mooie vrouwen met en k*t karakter rond lopen dan lelijke.
Je zou ze de kost moeten geven. Lelijke wieven met hun "echte schoonheid zit van binnen" geleuter, terwijl je binnen de minuut al merkt dat die "binnenkant" zo lelijk als de nacht is.
Ja ik snap het. Je werd teruggeworpen op jezelf en dan kun je of heel bitter worden over de mensheid (de optie Schenkstroop) of je kunt jezelf ontdekken en op die manier het geluk wat je mist uit de interactie met anderen uit jezelf proberen te halen (wat jij dus volgens mij gedaan hebt). En als je dat dus doet, heb je dat altijd om op terug te vallen, terwijl iemand die altijd heeft kunnen steunen op de sociale omgeving in een diep(er) gat valt als dat wegvalt.quote:[b]Op woensdag 12 mei 2010 15:17
Mijn slotconclusie was: anderen heb ik niet, maar mezelf zal ik altijd hebben, dus ik kan die persoon maar beter heel goed leren kennen.
En volgens jou heb je dus meer kans in zo'n situatie terecht te komen (op jezelf teruggeworpen worden) als je fysiek onaantrekkelijk bent? Ik moet ineens denken aan het verhaal van een vroegere schoolvriendin van me die model is geworden. Belde ze huilend op, doodongelukkig in dr eentje in Milaan. Iedereen gaf alleen om het uiterlijk en onder de modellen was het haat en nijd. Maar ja, dat is natuurlijk een uitzonderlijke situatie.
Dat eerste: Ja, dat stel ik (en dat dit ook onder invloed is van leeftijd, innerlijke druk, etc. in het veroorzaken daarvan)quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:25 schreef DoctorB het volgende:
[..]
als je over waarschijnlijkheid praat, betekent dat dat er meer mooie vrouwen met en k*t karakter rond lopen dan lelijke.
Je zou ze de kost moeten geven. Lelijke wieven met hun "echte schoonheid zit van binnen" geleuter, terwijl je binnen de minuut al merkt dat die "binnenkant" zo lelijk als de nacht is.
Dat tweede: Ik ben te dom om dat te begrijpen, dus ik zal me onthouden van verder commentaar hierin, conform uw sig.
Ja, en je ontkracht je voorbeeld al door te zeggen dat het een uitzonderlijke situatie is. Ik denk zeker dat fysieke onaantrekkelijkheid eerder (ervaren) sociale isolatie met zich meebrengt, maar dus niet noodzakelijkerwijs.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:27 schreef Dipkip het volgende:
[..]
Ja ik snap het. Je werd teruggeworpen op jezelf en dan kun je of heel bitter worden over de mensheid (de optie Schenkstroop) of je kunt jezelf ontdekken en op die manier het geluk wat je mist uit de interactie met anderen uit jezelf proberen te halen (wat jij dus volgens mij gedaan hebt). En als je dat dus doet, heb je dat altijd om op terug te vallen, terwijl iemand die altijd heeft kunnen steunen op de sociale omgeving in een diep(er) gat valt als dat wegvalt.
En volgens jou heb je dus meer kans in zo'n situatie terecht te komen (op jezelf teruggeworpen worden) als je fysiek onaantrekkelijk bent? Ik moet ineens denken aan het verhaal van een vroegere schoolvriendin van me die model is geworden. Belde ze huilend op, doodongelukkig in dr eentje in Milaan. Iedereen gaf alleen om het uiterlijk en onder de modellen was het haat en nijd. Maar ja, dat is natuurlijk een uitzonderlijke situatie.
Het is ook complexer dan dat, natuurlijk. Daarom stel ik dat fysieke aantrekkelijkheid ervaren externe druk op innerlijke ontwikkeling verlaagt. Maar nu zijn we een dieper pad ingeslagen over de inverse daarvan.
Keep_Walking:
Er schijnt ook een genetische factor te zijn die voor 30% verklaart of je sowieso goed alleen kan zijn. Gezien mijn verleden en ervaring denk ik dit gen te hebben, maar ik weet net natuurlijk niet zeker. Ik kan me niet herinneren zo ongelukkig te zijn geweest als anderen stellen dat ik geweest zou moeten zijn.
Ik kom weer op een ander idee door jou verhaal ... Stel nou dat je geen enkele notie uit je omgeving kan opmaken of je iets goed of fouts doet, omdat iedereen je helemaal geweldig vindt, en geen kritiek geeft, omdat je er zo mooi uitziet. Dan moet je dat onderscheid toch uit jezelf zien te halen. Misschien leren (sommige) mooie mensen zichzelf daardoor júist heel goed kennen.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:27 schreef Dipkip het volgende:
[..]
Ja ik snap het. Je werd teruggeworpen op jezelf en dan kun je of heel bitter worden over de mensheid (de optie Schenkstroop) of je kunt jezelf ontdekken en op die manier het geluk wat je mist uit de interactie met anderen uit jezelf proberen te halen (wat jij dus volgens mij gedaan hebt). En als je dat dus doet, heb je dat altijd om op terug te vallen, terwijl iemand die altijd heeft kunnen steunen op de sociale omgeving in een diep(er) gat valt als dat wegvalt.
En volgens jou heb je dus meer kans in zo'n situatie terecht te komen (op jezelf teruggeworpen worden) als je fysiek onaantrekkelijk bent? Ik moet ineens denken aan het verhaal van een vroegere schoolvriendin van me die model is geworden. Belde ze huilend op, doodongelukkig in dr eentje in Milaan. Iedereen gaf alleen om het uiterlijk en onder de modellen was het haat en nijd. Maar ja, dat is natuurlijk een uitzonderlijke situatie.
En ook de mensenkennis van mooie mensen zou juist heel goed ontwikkeld moeten zijn. Als iedereen lief en aardig is, omdat je mooi bent, dan moet je toch op andere manier uit zien te vinden wat voor jou de beste mensen zijn om mee om te gaan... en wie jou écht ziet zitten als mens, en wie je alleen als een soort accessoire ziet om beter mee voor de dag te komen.
Blijkbaar zijn er wel genoeg mannen die ze de kost geven. Misschien omdat ze denken een lelijk kutwijf is beter dan helemaal geen kutquote:Op woensdag 12 mei 2010 15:25 schreef DoctorB het volgende:
Je zou ze de kost moeten geven. Lelijke wieven met hun "echte schoonheid zit van binnen" geleuter, terwijl je binnen de minuut al merkt dat die "binnenkant" zo lelijk als de nacht is.
Of misschien omdat die mannen zelf ook geen leuk karakter hebben. Dat zie je toch wel eens, zij een manipulatief kreng en hij een slappe zak. Misschien wil die slappe zak wel zo'n kreng, zodat ie zelf niet hoeft te beslissen.
Ik snap alleen niet waarom het de hele tijd over sociale isolatie gaat...Er zijn duizenden situaties te bedenken waarom mensen op zichzelf teruggeworpen worden... Ik heb bijvoorbeeld ook een tijd gekend in mijn leven dat ik barstte van de oppervlakkige contacten, maar van binnen kapot ging van de pijn. Juist vluchtige oppervlakkige mensen houden je dan af van die pijn, want met hen kan je gewoon lekker gaan zuipen, en dan hoef je niet meer na te denken over alle sh*t waar je individueel doorheen gaat... Die sociale contacten zeggen dan niks over je werkelijke situatie en verlichten deze ook niet. Het is misschien minder zichtbaar voor de buitenwereld, maar juist dit geeft extra eenzaamheid van binnen. Niemand immers die je écht ziet... Ik denk dat deze vorm weer meer voorkomt bij knappe mensen...
Of niet - ik vraag me af of de mens wel uit zichzelf de behoefte heeft kritiek op het zelf op te zoeken als dat niks oplevert. Als iedereen jou behandelt alsof je geweldig bent, wat is je motivatie dan om uit te zoeken wat er niet goed is aan jezelf? Misschien zullen sommigen zich leeg voelen, maar ik denk dat er ook genoeg zijn die zich er prima bij voelen.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:34 schreef Dwab het volgende:
Ik kom weer op een ander idee door jou verhaal ... Stel nou dat je geen enkele notie uit je omgeving kan opmaken of je iets goed of fouts doet, omdat iedereen je helemaal geweldig vindt, en geen kritiek geeft, omdat je er zo mooi uitziet. Dan moet je dat onderscheid toch uit jezelf zien te halen. Misschien leren (sommige) mooie mensen zichzelf daardoor júist heel goed kennen.
Of je bent zelf ook erg oppervlakkig en kiest die mensen uit op grond van status, geld, wie de leukste accessoire is bij jouw eigen entourage. Nu denk ik even heel Super Sweet Sixteen hoor, maar zulke mensen bestaan ongetwijfeld ook na de stemgerechtigde leeftijd.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:34 schreef Dwab het volgende:
En ook de mensenkennis van mooie mensen zou juist heel goed ontwikkeld moeten zijn. Als iedereen lief en aardig is, omdat je mooi bent, dan moet je toch op andere manier uit zien te vinden wat voor jou de beste mensen zijn om mee om te gaan... en wie jou écht ziet zitten als mens, en wie je alleen als een soort accessoire ziet om beter mee voor de dag te komen.
In jouw voorbeeld zie ik de factor tijd. Want hier gaat het er namelijk om hoeveel hinder iemand ervan ondervindt om altijd maar geweldig gevonden te worden. Ineens zoek je juist de kritiek omdat je erachter bent gekomen dat je mogelijk helemaal niet zo geweldig bent, eventueel door een bepaalde gebeurtenis.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:34 schreef Dwab het volgende:
[..]
Ik kom weer op een ander idee door jou verhaal ... Stel nou dat je geen enkele notie uit je omgeving kan opmaken of je iets goed of fouts doet, omdat iedereen je helemaal geweldig vindt, en geen kritiek geeft, omdat je er zo mooi uitziet. Dan moet je dat onderscheid toch uit jezelf zien te halen. Misschien leren (sommige) mooie mensen zichzelf daardoor júist heel goed kennen.
En ook de mensenkennis van mooie mensen zou juist heel goed ontwikkeld moeten zijn. Als iedereen lief en aardig is, omdat je mooi bent, dan moet je toch op andere manier uit zien te vinden wat voor jou de beste mensen zijn om mee om te gaan... en wie jou écht ziet zitten als mens, en wie je alleen als een soort accessoire ziet om beter mee voor de dag te komen.
Dat denk ik ook. Een soort verborgen armoede maar dan op het sociale vlak.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:40 schreef Dwab het volgende:
Niemand immers die je écht ziet... Ik denk dat deze vorm weer meer voorkomt bij knappe mensen...
De lelijke mensen worden al minder GEZIEN op zich, dus dit probleem speelt daar ook. Maar wat je zegt komt zeker voor, ik ken een aantal vrouwen met dat probleem. Die vinden het juist erg prettig om dan van mij te horen dat ze zeker mooi zijn maar dat ze daarom niet per sé leuk zijn.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:40 schreef Dwab het volgende:
Ik snap alleen niet waarom het de hele tijd over sociale isolatie gaat...Er zijn duizenden situaties te bedenken waarom mensen op zichzelf teruggeworpen worden... Ik heb bijvoorbeeld ook een tijd gekend in mijn leven dat ik barstte van de oppervlakkige contacten, maar van binnen kapot ging van de pijn. Juist vluchtige oppervlakkige mensen houden je dan af van die pijn, want met hen kan je gewoon lekker gaan zuipen, en dan hoef je niet meer na te denken over alle sh*t waar je individueel doorheen gaat... Die sociale contacten zeggen dan niks over je werkelijke situatie en verlichten deze ook niet. Het is misschien minder zichtbaar voor de buitenwereld, maar juist dit geeft extra eenzaamheid van binnen. Niemand immers die je écht ziet... Ik denk dat deze vorm weer meer voorkomt bij knappe mensen...
Ik denk wel dat het een ander probleem is, of iig anders voelt.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:44 schreef EviL_AleX het volgende:
De lelijke mensen worden al minder GEZIEN op zich, dus dit probleem speelt daar ook.
Of je iets helemaal niet hebt of dat je iets lijkt te hebben maar het eigenlijk niet hebt. Tegen die lelijke persoon zal niemand zeggen 'ach maar jij bent zo populair' als die uitspreekt eenzaam te zijn.
Een beetje zoals erg slanke vrouwen vaak het gevoel hebben niet te mogen klagen, terwijl dikke vrouwen dat wel mogen. Minder begrip van de massa.
Het is een andere vorm van eenzaamheid, dat is zeker waar, maar daardoor niet een mindere trigger voor zelfontplooiing.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:44 schreef EviL_AleX het volgende:
[..]
De lelijke mensen worden al minder GEZIEN op zich, dus dit probleem speelt daar ook. Maar wat je zegt komt zeker voor, ik ken een aantal vrouwen met dat probleem. Die vinden het juist erg prettig om dan van mij te horen dat ze zeker mooi zijn maar dat ze daarom niet per sé leuk zijn.
Naar die lelijke persoon zullen om te beginnen veel minder mensen luisteren.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:49 schreef Dipkip het volgende:
Of je iets helemaal niet hebt of dat je iets lijkt te hebben maar het eigenlijk niet hebt. Tegen die lelijke persoon zal niemand zeggen 'ach maar jij bent zo populair' als die uitspreekt eenzaam te zijn.
Ja, ik generaliseer.
Ik ben het op zich ook wel eens met het punt, maar ik wil voorkomen dat er gedacht wordt dat lelijke mensen automatisch minder maar betere vrienden hebben. Ze hebben er minder, of in ieder geval minder kans ze te maken.quote:Op woensdag 12 mei 2010 15:49 schreef Dipkip het volgende:
[..]
Ik denk wel dat het een ander probleem is, of iig anders voelt.
Of je iets helemaal niet hebt of dat je iets lijkt te hebben maar het eigenlijk niet hebt. Tegen die lelijke persoon zal niemand zeggen 'ach maar jij bent zo populair' als die uitspreekt eenzaam te zijn.
Een beetje zoals erg slanke vrouwen vaak het gevoel hebben niet te mogen klagen, terwijl dikke vrouwen dat wel mogen. Minder begrip van de massa.
Waar je ongelukkig over bent is aan jezelf, niet aan de mening van de massa. Die is mijn inziens redelijk oppervlakkig, en dat verlaagt dus ook de waarde van hun meningen. Het is zeker waar dat de massa je eerder zal toestaan te klagen over problemen die zichtbaar zijn voor hen.
