TRU ouwehoer #241, welke ook mee proeft van de lente

Na dat gedoe met Manke van vannacht ben ik me ineens af gaan vragen:

Hoe gaan jullie er eigenlijk mee om als er iemand overlijdt die je alleen maar van FOK kent en dus ook nog nooit irl hebt ontmoet?

Ikzelf zou bij de meeste vaste posters van TRU/BNW toch wel even geschokt zijn. En bij een klein aantal (de mensen die ik ook buiten het forum om regelmatig spreek) zou ik waarschijnlijk zelfs een traantje laten , ook al heb ik ze nog nooit irl ontmoet.

Vinden jullie dat raar? Sommige mensen zeggen namelijk bij alles:

"Het is maar internet."

Tot op zekere hoogte ben ik het met die uitspraak wel eens, maar dus niet wat betreft alles .

En ik heb het dus echt over mensen die je alleen van FOK kent en nog nooit irl hebt ontmoet.


Oh, en ik ben niet jarig vandaag. Dat was een grapje . Tja, 't is maar internet he .

[ Bericht 2% gewijzigd door JoepiePoepie op 06-05-2010 18:49:55 ]

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 18:41 schreef JoepiePoepie het volgende:
Na dat gedoe met Manke van vannacht ben ik me ineens af gaan vragen:

Hoe gaan jullie er eigenlijk mee om als er iemand overlijdt die je alleen maar van FOK kent en dus ook nog nooit irl hebt ontmoet?

Ikzelf zou bij de meeste vaste posters van TRU/BNW toch wel even geschokt zijn. En bij een klein aantal (de mensen die ik ook buiten het forum om regelmatig spreek) zou ik waarschijnlijk zelfs een traantje laten , ook al heb ik ze nog nooit irl ontmoet.

Vinden jullie dat raar? Sommige mensen zeggen namelijk bij alles:

"Het is maar internet."

Tot op zekere hoogte ben ik het met die uitspraak wel eens, maar dus niet wat betreft alles .

Oh, en ik ben niet jarig vandaag. Dat was een grapje . Tja, 't is maar internet he .

Ik denk dat ik er bij een aantal users zelfs wel echt verdriet van zou hebben hoor.
En dat zijn mensen die ik niet in irl heb ontmoet. Waarom zou dat eigenlijk moeten ook om een klik met mensen te hebben.

Bij mensen die blaten of zich een hele man/voelen voelen op internet juist omdat het lekker veilig achter hun pctje is. Die dan ook lekker neerbuigend kunnen doen of andere users affakkelen...dan denk ik wel altijd "Ach het is maar internet".

Ligt eraan hoe intensief ik die persoon ben tegengekomen in discussies. Dat geeft je toch wel een redelijk beeld van iemand. En niks: het is maar internet. Uiteindelijk zit er een persoon achter dat andere schermpje. En al verzint die de hele boel bij elkaar, het blijft een persoon en alles wat eruit voortkomt, komt vanuit die persoon.
Als het iemand is die ik vaker spreek op internet zou ik wel geschokt zijn. Al sik diens levensomstandigheden ken en dus ook nog iets weet over de nabestaanden, dan zou ik me wel geraakt voelen. Is het een minder bekende fokker, dan zou het voor mij hetzelfde zijn als: die mevrouw van 1 hoog op de hoek. Je hebt haar weleens gezien, en wellicht gegroet, maar kennen is een groot woord. Nog steeds vervelend.
Is het een fokker die ik ook irl ken, dan is het hetzelfde als voor alle mensen die ik irl ken.
En ik ben gewoon een huillie. je kunt mij zo inhuren als professioneel huiler. Als ik bedroefde nabestaanden zie kan ik me zo goed voorstellen wat zij voelen dat het zo op mij overspringt. Daarom ga ik bij begrafenissen en crematies ook achterin zitten als het even kan. Dan val ik niet zo op met mijn gejank, want ik schaam me er wel rot voor.

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 18:57 schreef nokwanda het volgende:
Daarom ga ik bij begrafenissen en crematies ook achterin zitten als het even kan. Dan val ik niet zo op met mijn gejank, want ik schaam me er wel rot voor.

Serieus, schaam je je daarvoor Dat vind ik niks voor jou.

Ik schaam me daar absoluut niet voor, maar ik ga dan ook alleen naar uitvaarten van personen die mij echt dierbaar zijn en niet naar die van iemand die ik alleen maar vaag ken.

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 18:41 schreef JoepiePoepie het volgende:
Na dat gedoe met Manke van vannacht ben ik me ineens af gaan vragen:

Hoe gaan jullie er eigenlijk mee om als er iemand overlijdt die je alleen maar van FOK kent en dus ook nog nooit irl hebt ontmoet?

Ikzelf zou bij de meeste vaste posters van TRU/BNW toch wel even geschokt zijn. En bij een klein aantal (de mensen die ik ook buiten het forum om regelmatig spreek) zou ik waarschijnlijk zelfs een traantje laten , ook al heb ik ze nog nooit irl ontmoet.

Vinden jullie dat raar? Sommige mensen zeggen namelijk bij alles:

"Het is maar internet."

Tot op zekere hoogte ben ik het met die uitspraak wel eens, maar dus niet wat betreft alles .

En ik heb het dus echt over mensen die je alleen van FOK kent en nog nooit irl hebt ontmoet.


Oh, en ik ben niet jarig vandaag. Dat was een grapje . Tja, 't is maar internet he .

Ligt er aan wie het is, er zijn zat users inmiddels overleden die ik kende van alleen FOK!. Meestal is van "Goh.. zonde.. te jong.. "

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 19:03 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Serieus, schaam je je daarvoor Dat vind ik niks voor jou.

Ik schaam me daar absoluut niet voor, maar ik ga dan ook alleen naar uitvaarten van personen die mij echt dierbaar zijn en niet naar die van iemand die ik alleen maar vaag ken.

Soms ga ik wel als een van de nabestaanden er steun aan heeft en het fijn vindt.
En ik vind mezelf overemotioneel. Dat vind ik lastig want ik zou dat liever voor mezelf houden en dat gaat dan niet.

Oh, over schamen om te huilen bij een begrafenis gesproken !

Ik schaam me als ik moet lachen tijdens een begrafenis . De laatste keer kreeg ik de slappe lach tijdens de toespraak (ik zat gelukkig wel achterin). Een maand voordat die man die begraven werd overleed, had ik namelijk nog voor de fun anoniem een gedicht in zijn brievenbus gedaan. Ik heb dat toen zelfs nog op het forum gepost .

En in de toespraak werden een aantal regels uit dat gedicht gebruikt. Ik zo van:

*proest* en vervolgens stiekem zo:

De man die voor mij zat had het door dat ik stiekem zat te lachen en die keek boos naar achteren. Ik begrijp wel dat het totaal niet gepast is om te gaan lachen, maar ik kon het niet inhouden en ook wist alleen ik wat er zo grappig was . En door de zenuwen en de ongemakkelijkheid was het voor mij nog moeilijker om meteen te stoppen met lachen .

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 20:58 schreef JoepiePoepie het volgende:
Oh, over schamen om te huilen bij een begrafenis gesproken !

Ik schaam me als ik moet lachen tijdens een begrafenis . De laatste keer kreeg ik de slappe lach tijdens de toespraak (ik zat gelukkig wel achterin). Een maand voordat die man die begraven werd overleed, had ik namelijk nog voor de fun anoniem een gedicht in zijn brievenbus gedaan. Ik heb dat toen zelfs nog op het forum gepost .

En in de toespraak werden een aantal regels uit dat gedicht gebruikt. Ik zo van:

*proest* en vervolgens stiekem zo: [ afbeelding ]

De man die voor mij zat had het door dat ik stiekem zat te lachen en die keek boos naar achteren. Ik begrijp wel dat het totaal niet gepast is om te gaan lachen, maar ik kon het niet inhouden en ook wist alleen ik wat er zo grappig was . En door de zenuwen en de ongemakkelijkheid was het voor mij nog moeilijker om meteen te stoppen met lachen .

Dat zal best lullig voelen
Ik ben eigenlijk best wel sleeeecht
Mijn gedachten zijn doorgaans cynisch en wat sarcastisch en ik hou echt van wat duistere humor. En waar vind je betere redenen dan bij een dood?
Dus meestal houd ik mijn scherpe tong in de hand. Maar wanneer ik ga mogen alle mensen de grofste grappen maken. Het zal niet afdoen aan respect voor de dode.

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 21:45 schreef nokwanda het volgende:
Maar wanneer ik ga mogen alle mensen de grofste grappen maken. Het zal niet afdoen aan respect voor de dode.

Hmm, dan kom ik graag op jouw begrafenis, wanneer is het?

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 22:11 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Hmm, dan kom ik graag op jouw begrafenis, wanneer is het?

Duurt nog even. Ik word in augustus 39 en ik weet heel zeker dat ik minstens 56 zal worden. Hoelang ik daarna heb weet ik niet.

Ik heb trouwens wel ontiegelijke pien in den bek. Heb het idee dat het wel langer duurt dan de bedoeling is. Doet nu ook meer pijn dan de eerste twee dagen. Alsof er toch nog een ontsteking zit te drukken
Als het morgen nog zo is bel ik wel even, denk ik.

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 22:21 schreef nokwanda het volgende:
Duurt nog even. Ik word in augustus 39 en ik weet heel zeker dat ik minstens 56 zal worden. Hoelang ik daarna heb weet ik niet.

Hoe weet je zo zeker dat je minimaal 56 wordt? _{Of kom ik nu aan je believersgedeelte ?}

quote:

Ik heb trouwens wel ontiegelijke pien in den bek. Heb het idee dat het wel langer duurt dan de bedoeling is. Doet nu ook meer pijn dan de eerste twee dagen. Alsof er toch nog een ontsteking zit te drukken
Als het morgen nog zo is bel ik wel even, denk ik.

Sterkte ermee!

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 22:30 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Hoe weet je zo zeker dat je minimaal 56 wordt? _{Of kom ik nu aan je believersgedeelte ?}
[..]

Sterkte ermee!

Dat is inderdaad mijn believersdeel. Dat kan ik wel proberen uit te leggen, maar de kans is groot dat dat dan nog steeds als onzinnig gebrabbel zal lijken voor jou.

En dank je.

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 23:09 schreef nokwanda het volgende:
Dat is inderdaad mijn believersdeel. Dat kan ik wel proberen uit te leggen, maar de kans is groot dat dat dan nog steeds als onzinnig gebrabbel zal lijken voor jou.

Hmm...

* JoepiePoepie onzinnig gebrabbel

Onzinnig gebrabbel is nuttig. Zonder onzinnig gebrabbel was er ook geen zinnig gebrabbel.

Toch?

Okay dan. Dan doe ik een poging.
Twee dingen:
1) toen ik een klein ding was had ik soms een idee van hoe groot zijn dan was. En dan was ik altijd 28. Het beeld was niet helemaal helder en ook niet helemaal kloppend (ik dacht dat ik 8 kinderen zou hebben. Een achtling, maar ik kwam er maar niet uit hoe dat dan zou moeten met zo'n brede kinderwagen )
Toen ik ouder werd bleef die 28 staan en werd het beeld duidelijker en realistischer. Toen werd ik 28 en mijn leven kwam duidelijk echt in een nieuwe fase. Een paar jaar helemaal geen nieuw beeld gehad van hoe het zou zijn als ik ouder werd. Maar, toen ik eenmaal een jaar of 35/36 werd kwam er weer een duidelijk beeld naar voren dat hoorde bij 56. En dat is niet meer weggegaan.

2) Ik heb geleerd om te vertrouwen op mijn intuitie. Alle keren dat ik mezelf mentaal onder mijn kont schopte omdat een gevoel wel erg ver gezocht en niet realistisch leek, bleek het TOCH te kloppen. Hoe absurd het ook leek. En de laatste paar jaar is dat alleen maar sterker geworden. Er zijn ingevingen en ingevingen. De soort ingevingen waar die ik ook uitspreek en waar ik belang aan hecht hebben een andere intensiteit. Voorbeelden daarvan: mijn beste vriendin probeerde jaren zwanger te raken. Het lukte niet. Zij werd wanhopig. Op een dag stapte ik in de trein en terwijl ik dat deed werd ik helemaal blij, verliefd blij, en kreeg ik de ingeving dat zij een kind zou krijgen in augustus. Dus ik belde haar op en vertelde haar dat ze eind november, begin december zwanger zou zijn. Dat leek even niet zo te zijn, maar op 20 augustus is haar zoon geboren
De dochter van mijn man was zwanger. Ik had haar en haar man net leren kennen. Tijdens de tweede ontmoeting gingen we uit eten. Ik zat zo in mijn biefstukje te prikken en te luisteren naar de conversatie. Die ging over namen die nichten hadden gegeven aan hun kinderen en zo. We wisten al dat dochter en haar man de naam geheim zouden houden. Dat het een meisje was wisten we wel. En terwijl ik zo in mijn biefstukje prik zie ik de naam Mouna voor me. Heel erg duidelijk. Dus ik zeg plots hardop (en voor ik er erg in had) Mouna is ook een mooie naam. En ik kijk op. Tegenover me zaten twee mensen elkaar met open mond aan te staren. Dus ik zeg tegen mijn toen aanstaande later in de auto: dat zal het zijn.
Toen had ik ook al de naam Sophia in mijn hoofd. Dus ik dacht: misschien krijgt ze een tweede naam. Dat was niet het geval. (dat heb ik toen niet gedeeld) Het werd inderdaad Mouna. En dat wisten ze al voor ze zwanger was, maar dat hadden ze met niemand gedeeld: als het een meid wordt dan krijgt ze die naam.

Nu proberen ze te gaan voor een tweede. Dus dochter zegt: als het weer een meisje wordt dan hebben we al wel een waarschijnlijke naam. Toen draaide ze naar mij en zei: nou, zeg het maar hoor. Dus ik zeg: Sophia.
Dat hadden ze die week besproken en besloten dat dat het waarschijnlijk zou gaan worden

Het zou mij trouwens erg verbazen als die een jongen zouden krijgen. Mijn gevoel zegt me dat er daar 3 meiden komen.

Dat zijn dan wat voorbeeldjes van de laatste tijd, maar dit heb ik altijd al gehad. En ik heb mezelf ook vaak mentaal zitten straffen omdat ik die gedachten niet altijd leuk vind. Soms zijn ze niet positief over mensen en dat is vervelend als je graag in het goede wilt geloven. Zo was er iemand die beweerde kanker te hebben en niet lang meer te leven te hebben. Ik kreeg daar steeds een raar gevoel bij. In mijn achterhoofd was iets dat zei: dat klopt niet. Hij is ziek, maar niet dat. Een keer heb ik er voorzichtig naar gevraagd en ik heb zo goed mogelijk geprobeerd om te kijken wat ik over hem aan info kon vinden. Of hij wel was wie hij beweerde te zijn. Ik werkte dagelijks met die man samen.
Uiteindelijk deed ie een halfslachtige zelfmoordpoging omdat hij het lot een handje wilde hebben vanwege die zgn terminale kanker. Ik en een andere vriend vonden hem samen. Toen bleek dat hij geen kanker had, maar wel onder behandeling was bij een psychiater en daar wekelijks naar toe te moeten. Dat was dus niet voor een chemo, maar voor zijn andere aandoening. Hij had diverse mensen die niets met elkaar te maken hadden een heel ander leven op de mouw gespeld en lichtte mensen ook echt op door zielig te doen.
Mijn gevoel bleek dus juist, maar ik vond dat zo'n rotgedachte dat ik die wegstopte. Dat is een van die gelegenheden geweest waarvan ik heb geleerd om te luisteren naar mijn intuitie. Ik ben ook daar kritisch tegen, maar ik schrijf het op of deel het met iemand die ik vertrouw zodat het niet meer alleen bij mij ligt en ik het kan controleren.

Bijna weekend

Nokwanda, lang verhaal, ik lees 'm later helemaal .

Alvast een eerste reactie: Ik denk dat jij met de leeftijd van 28 jaar in je hoofd zat, omdat je dat in het jaar 2000 zou zijn. En 2000 was natuurlijk 'de toekomst' .


Amos_, bijna weekend, nou en?

* JoepiePoepie werkt vaak in het weekend, maar doordeweeks ook weer heel vaak niet eigenlijk .

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 11:27 schreef JoepiePoepie het volgende:
Nokwanda, lang verhaal, ik lees 'm later helemaal .

Alvast een eerste reactie: Ik denk dat jij met de leeftijd van 28 jaar in je hoofd zat, omdat je dat in het jaar 2000 zou zijn. En 2000 was natuurlijk 'de toekomst' .


Amos_, bijna weekend, nou en?

* JoepiePoepie werkt vaak in het weekend, maar doordeweeks ook weer heel vaak niet eigenlijk .

Toen kon ik heus nog niet rekenen

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 11:32 schreef nokwanda het volgende:
Toen kon ik heus nog niet rekenen

Ik weet niet over welke leeftijd je het hebt, maar ik kon voordat ik naar de kleuterschool ging al een klein beetje lezen en rekenen (serieus ). Niet gedwongen of gepusht door mijn ouders trouwens, wel gemotiveerd. Ik wilde dat zelf, ik vond dat leuk, vooral rekenen zag ik als spelletjes. Nu nog steeds eigenlijk wel .

O enne, dat je nu met 56 in je hoofd zit, komt dat omdat dat 2*28 is? _{Goed rekenen kan ik he .}

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 12:08 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Ik weet niet over welke leeftijd je het hebt, maar ik kon voordat ik naar de kleuterschool ging al een klein beetje lezen en rekenen (serieus ). Niet gedwongen of gepusht door mijn ouders trouwens, wel gemotiveerd. Ik wilde dat zelf, ik vond dat leuk, vooral rekenen zag ik als spelletjes. Nu nog steeds eigenlijk wel .

O enne, dat je nu met 56 in je hoofd zit, komt dat omdat dat 2*28 is? _{Goed rekenen kan ik he .}

Lezen wel een beetje, maar rekenen... niet veel meer dan het normale tellen en optellen. Geen benul van het jaar waarin we leefden toen ik een jaar of 4 was hoor. Dus al helemaaaaal geen benul van het jaar 2000. Dat benul kwam echt heel erg veel later. Ik ben zelfs zo slecht met rekenen en getallen dat ik nog nooit gedacht heb aan 2x 28. Pas nu jij het zegt

O.k., ik heb je verhaal helemaal gelezen, wel interessant, maar ja, je weet hoe ik erover denk he .

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 10:57 schreef nokwanda het volgende:
Zo was er iemand die beweerde kanker te hebben en niet lang meer te leven te hebben. Ik kreeg daar steeds een raar gevoel bij. In mijn achterhoofd was iets dat zei: dat klopt niet. Hij is ziek, maar niet dat. Een keer heb ik er voorzichtig naar gevraagd en ik heb zo goed mogelijk geprobeerd om te kijken wat ik over hem aan info kon vinden. Of hij wel was wie hij beweerde te zijn. Ik werkte dagelijks met die man samen.
Uiteindelijk deed ie een halfslachtige zelfmoordpoging omdat hij het lot een handje wilde hebben vanwege die zgn terminale kanker. Ik en een andere vriend vonden hem samen. Toen bleek dat hij geen kanker had, maar wel onder behandeling was bij een psychiater en daar wekelijks naar toe te moeten. Dat was dus niet voor een chemo, maar voor zijn andere aandoening. Hij had diverse mensen die niets met elkaar te maken hadden een heel ander leven op de mouw gespeld en lichtte mensen ook echt op door zielig te doen.
Mijn gevoel bleek dus juist, maar ik vond dat zo'n rotgedachte dat ik die wegstopte. Dat is een van die gelegenheden geweest waarvan ik heb geleerd om te luisteren naar mijn intuitie. Ik ben ook daar kritisch tegen, maar ik schrijf het op of deel het met iemand die ik vertrouw zodat het niet meer alleen bij mij ligt en ik het kan controleren.

Hmm, Munchhausen by proxy?

ik werd vandaag wakker en ik dacht...

damn , heb ik me toch een lichaam met fantastische mogelijkheden..

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 12:45 schreef JoepiePoepie het volgende:
O.k., ik heb je verhaal helemaal gelezen, wel interessant, maar ja, je weet hoe ik erover denk he .
[..]

Hmm, Munchhausen by proxy?

Neen, gewone Munchausen. Bij via Proxy gebruik je een proxy voor de aandacht (bijvoorbeeld je kind )

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 12:45 schreef Michielos het volgende:
ik werd vandaag wakker en ik dacht...

damn , heb ik me toch een lichaam met fantastische mogelijkheden..

Kom je daar nu pas achter? Dat heb ik je tijden geleden al verteld !

Trouwens, iedereen heeft toch een lichaam met fantastische mogelijkheden !

Maar wat ga je trouwens vandaag allemaal met dat lichaam met fantastische mogelijkheden doen, Michielos? Je moet al die mogelijkheden namelijk wel flink uitbuiten en misbruiken, anders heb je er nog niks aan .

[ Bericht 6% gewijzigd door JoepiePoepie op 07-05-2010 13:02:23 ]

ik ben bezig met wat sleight of hand technieken te masteren. !