quote:Op dinsdag 13 april 2010 12:58 schreef flugeltje het volgende:
Ow trouwens, MissZiggy, heb ik ooit al eens verteld dat ik 5 oudere broers heb? het kan altijd nog
Oh je klinkt wel net zoals mijn man... Die wilde heel graag een jongen... Maar krijgt nu toch echt een 3e meidjequote:Op dinsdag 13 april 2010 09:39 schreef missziggy het volgende:Hallo.
Sorry dat ik nog niet zo actief mee doe, maar dat komt vast nog wel.
Ik heb gisteren een 20 weken echo gehad en alles zag er perfect uit, gelukkig.
Alleen -
waarschuwing, want dit is écht een hele egoístische post van mij, zeker omdat er mensen zijn bij wie zwanger worden moeilijker of helemaal niet gaat, maar ik wil het zo graag even kwijt -
ik heb vier zonen en ik hoop al mijn hele leven op een meisje en elke keer weer, tja, je raadt het misschien al....wil het niet eens neer zetten, zo egoïstisch vind ik het om hier zo verdrietig om te zijn....
Ik hoop niet dat iemand over mijn post valt en anders verwijder ik het wel. Uiteindelijk is en blijft het ook mijn kindje en zal ik weer helemaal verliefde zijn na de geboorte...
Wilde het gewoon graag even kwijt..
quote:Op dinsdag 13 april 2010 18:28 schreef flugeltje het volgende:
.............
En ineens, zonder duidelijke aanleiding is het besef er ineens, je voelt je beeb ineens heel bewust. Daar in jouw buik zit de toekomst. Hij schopt je, voor anderen onmerkbaar, alsof je samen een geheimpje deelt. Alsof ie wil zeggen; "Hoi mam ben jij net zo benieuwd naar mij als ik naar jou?" .............
quote:Op dinsdag 13 april 2010 18:28 schreef flugeltje het volgende:
Hebben jullie dat nou ook wel eens, dan ben je al een tijdje zwanger en eigenlijk ook wel 'gewend' aan het zwanger zijn, je voelt je beeb regelmatig een buiteling maken en bent desondanks erg druk in de weer met van alles en nogwat. Je werk, zaken voor de babykamer, het huishouden, familiebezoek, vriendschappen onderhouden etc etc etc
En ineens, zonder duidelijke aanleiding is het besef er ineens, je voelt je beeb ineens heel bewust. Daar in jouw buik zit de toekomst. Hij schopt je, voor anderen onmerkbaar, alsof je samen een geheimpje deelt. Alsof ie wil zeggen; "Hoi mam ben jij net zo benieuwd naar mij als ik naar jou?" Ineens het besef dat het geen droom meer is van een klein meisje, maar gewoon de werkelijkheid dat er over niet al te lange tijd dan eindelijk dat kindje in je armen zal liggen. Dat ultieme bewijs van jouw bestaan...
En net zo snel als het kwam kan dat gevoel ook weer weg zijn, omdat de hond zeurt om eten of de katten aandacht vragen. De bel gaat of MSN laat weten dat je een berichtje hebt. Maar toch ze zijn er, die hele kleine momenten die een doorkijkje bieden naar de toekomst en je een brok in de keel bezorgen. Ik koester ze, dit komt nooit meer terug....
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |