ONZ Onzin voor je leven!
Vrolijkheid troef in dit lieve forum vol humor.
Het is dinsdagochtend en ik heb jeuk aan mijn pik. Even krabben hoor, momentje. Zo, das beter. Enniewee, ik zit me dus thuis een potje stierlijk te vervelen. Ik kijk naar buiten maar er is weinig te beleven. Een klein kaal ventje probeert een geit in de achterbak van zijn auto te laden. Een oude vrouw struikelt over een stoeprand en valt met haar bakkes op de tegels. Tanden her en der, dat zal je altijd zien. Een merel vliegt langs en landt op een tak. Het is een saaie dag.
Gister was een stuk beter, althans de ochtenduren. De middag verliep wat minder soepel en ik zal je uitleggen hoe dat komt. Ik had dus deze vrouwelijke collega, echt zo'n dom roodharig snolletje dat volgens mij nog nooit haar oksels heeft gewassen, laat staan geschoren. Maar ja, ik zou mijn pik nog in de achterklep van een Fiat Punto steken als ik de kans kreeg, dus ik probeerde haar te versieren. Ik begon rustigaan met gewoon een praatje over vanalles en nogwat. "Lekker weertje he?" en dat soort infantiele opmerkingen, want je moet natuurlijk wel op hun niveau blijven. Ook de "Wil je nog een koffie?" ging erin als zoete koek. Mag ik verdomme ook nog voor je naar de koffieautomaat lopen, asociale trekzeug. Als hier geen sex van komt zal ik je eens even flink in de maag stompen, mij een beetje koffie voor je laten halen. Een warme zweem verliet geruisloos mijn kakgat. Zou ze het gemerkt hebben? Welnee, de geur van haar ongewassen tepels trok een sluier van dampen voor haar gezicht langs waar de Berlijnse muur nog een puntje aan kon zuigen. De Berlijnse muur tussen 1961 en 1989 dan natuurlijk he, daarvoor en daarna stelde deze weinig voor. Kortom, mijn collega (laten we haar voor het gemak maar domme kut noemen) had niks door. Ik keuvelde ondertussen rustig verder.
Enkele uren later was het pauze geweest en zaten we weer terug aan het oeverloos gezwam. Ik had een keutel in mijn darm die er niet om loog, en zei "Excuseer me". Dat was toch wel voldoende? Of had ik erbij moeten zeggen wat ik ging doen. Nee, zoiets hoef je niet te zeggen. "Zo terug, even schijten". "Even een bruine trui breien". "Even Kluivert uit de selectie zetten". Geen van allen erotiseert of geeft op enig andere wijze aanzien, beter achterwege laten dus. Waar bemoeit de snol zich eigenlijk mee? Alsof ik niet gewoon even een potje mag gaan schijten of een peukje roken of voor mijn part een blokje omlopen om een paar schapen in de wei met een kolenschop tegen hun knieën te slaan zonder me daarvoor bij haar te moeten verantwoorden? Mensen kunnen soms erg bemoeizuchtig zijn, breek me daar de bek niet over open. Je hoeft maar tegen een gevel van een huis te pissen of je kan er de klok op gelijk zetten dat er iemand zijn kop uit raam of deur steekt om te vragen wat je in godsnaam denkt aan het doen te zijn? Je hoeft maar naar een hoer te gaan en haar enkele van je zuurverdiende centen te geven en ze wil opeens weten wat je lekker vindt! Kortom, de wereld is bemoeiziek en ik heb verdomme weer jeuk aan mijn pik.
Ik dwaal af. Ohja, de keutel. Zonder er verder woorden aan vuil te maken liep ik naar het kleinste kamertje (wat een infantiele term is dat toch, noem het dan gewoon schijthok of beerput of whatever) en besteeg het porseleinen gemak. Verdere details zal ik jullie besparen, doch laat me er aan toevoegen dat ik een uur later nog een warme gloed in mijn kringspier voelde. Onderweg terug besloot ik dat het tijd voor actie was, wilde ik het nog zover schoppen om diezelfde dag nog mijn kloppende pik in die zwetende kaasput die ze een flamoes noemde te steken. Zo gezegd zogedaan, en bij binnenkomst terug in ons gedeelde kantoor vond de volgende dialoog plaats:
"Lekkere tieten heb je"
- "Hihi, eh wat?" (het infantiele wicht durfde het gewoon uit haar smerige strot te krijgen om de woorden "hihi" te zéggen. ik zou haar hoe dan ook een stomp moeten verkopen, seks of niet)
"Ik zei dat je prammen er weer lekker bijhangen vandaag. Laat ze eens zien?"
- "Maar Pijt, (dat is mijn naam, en wie het daar niet mee eens is kan een venijnige schop in zijn kloten verwachten) we zijn op het werk! Wat als iemand het ziet?"
Daar had ze een punt. Ik deed de deur en de luxaflex dicht. Ik liep op haar af, rukte haar truitje van haar lijf en snokte haar BH ver genoeg naar beneden om haar watermeloenen te kunnen bekijken. Wat een inmens gore stank kwam er van dat lijf af, je zou er in een geitenstal niet mee uit de maat vallen. Haar tepels die als spiegeleieren over haar tieten als leeggelopen voetballen waren gedrapeerd hadden zelfs een paar korstjes aan de randen, en vloog daar nou een fruitvliegje vanuit haar oksel? Ik had de neiging te braken, maar hield me in. Ik schraapte eens flink mij keel en rochelde de domme kut in het gezicht. Dat had ik blijkbaar niet moeten doen. Ze stond op en schreeuwde naar me. Ze pakte een golfclub vanonder haar bureau (waarom ze die nu weer op kantoor heeft is me een volstrekt raadsel) en haalde naar me uit. Ik kon tenauwernood ontsnappen aan haar swing, pakte een telefoontoestel van het bureau en smeet het vol tegen haar kin. Bloed spoot in het rond terwijl ik als Tarzan naar de lamp sprong, eraan slingerde en haar een volle schop in het strottehoofd gaf. Ze wilde het uitgillen maar haar stem weigerde momenteel dienst. Vermoedelijk had dit te maken met de net genoemde schop die ik haar gaf. Wild spartelend klapte ze tegen de muur en zeeg neer in een hoek. In een vloeiende beweging liet ik de lamp los, liep naar de deur, stapte naar buiten en stak een sigaretje op. Even mijn kleren afschudden, en klaar om eens lekker naar cafe te gaan.
Weer geen sex, en die baan zal ik ook wel kwijt zijn.
Gister was een stuk beter, althans de ochtenduren. De middag verliep wat minder soepel en ik zal je uitleggen hoe dat komt. Ik had dus deze vrouwelijke collega, echt zo'n dom roodharig snolletje dat volgens mij nog nooit haar oksels heeft gewassen, laat staan geschoren. Maar ja, ik zou mijn pik nog in de achterklep van een Fiat Punto steken als ik de kans kreeg, dus ik probeerde haar te versieren. Ik begon rustigaan met gewoon een praatje over vanalles en nogwat. "Lekker weertje he?" en dat soort infantiele opmerkingen, want je moet natuurlijk wel op hun niveau blijven. Ook de "Wil je nog een koffie?" ging erin als zoete koek. Mag ik verdomme ook nog voor je naar de koffieautomaat lopen, asociale trekzeug. Als hier geen sex van komt zal ik je eens even flink in de maag stompen, mij een beetje koffie voor je laten halen. Een warme zweem verliet geruisloos mijn kakgat. Zou ze het gemerkt hebben? Welnee, de geur van haar ongewassen tepels trok een sluier van dampen voor haar gezicht langs waar de Berlijnse muur nog een puntje aan kon zuigen. De Berlijnse muur tussen 1961 en 1989 dan natuurlijk he, daarvoor en daarna stelde deze weinig voor. Kortom, mijn collega (laten we haar voor het gemak maar domme kut noemen) had niks door. Ik keuvelde ondertussen rustig verder.
Enkele uren later was het pauze geweest en zaten we weer terug aan het oeverloos gezwam. Ik had een keutel in mijn darm die er niet om loog, en zei "Excuseer me". Dat was toch wel voldoende? Of had ik erbij moeten zeggen wat ik ging doen. Nee, zoiets hoef je niet te zeggen. "Zo terug, even schijten". "Even een bruine trui breien". "Even Kluivert uit de selectie zetten". Geen van allen erotiseert of geeft op enig andere wijze aanzien, beter achterwege laten dus. Waar bemoeit de snol zich eigenlijk mee? Alsof ik niet gewoon even een potje mag gaan schijten of een peukje roken of voor mijn part een blokje omlopen om een paar schapen in de wei met een kolenschop tegen hun knieën te slaan zonder me daarvoor bij haar te moeten verantwoorden? Mensen kunnen soms erg bemoeizuchtig zijn, breek me daar de bek niet over open. Je hoeft maar tegen een gevel van een huis te pissen of je kan er de klok op gelijk zetten dat er iemand zijn kop uit raam of deur steekt om te vragen wat je in godsnaam denkt aan het doen te zijn? Je hoeft maar naar een hoer te gaan en haar enkele van je zuurverdiende centen te geven en ze wil opeens weten wat je lekker vindt! Kortom, de wereld is bemoeiziek en ik heb verdomme weer jeuk aan mijn pik.
Ik dwaal af. Ohja, de keutel. Zonder er verder woorden aan vuil te maken liep ik naar het kleinste kamertje (wat een infantiele term is dat toch, noem het dan gewoon schijthok of beerput of whatever) en besteeg het porseleinen gemak. Verdere details zal ik jullie besparen, doch laat me er aan toevoegen dat ik een uur later nog een warme gloed in mijn kringspier voelde. Onderweg terug besloot ik dat het tijd voor actie was, wilde ik het nog zover schoppen om diezelfde dag nog mijn kloppende pik in die zwetende kaasput die ze een flamoes noemde te steken. Zo gezegd zogedaan, en bij binnenkomst terug in ons gedeelde kantoor vond de volgende dialoog plaats:
"Lekkere tieten heb je"
- "Hihi, eh wat?" (het infantiele wicht durfde het gewoon uit haar smerige strot te krijgen om de woorden "hihi" te zéggen. ik zou haar hoe dan ook een stomp moeten verkopen, seks of niet)
"Ik zei dat je prammen er weer lekker bijhangen vandaag. Laat ze eens zien?"
- "Maar Pijt, (dat is mijn naam, en wie het daar niet mee eens is kan een venijnige schop in zijn kloten verwachten) we zijn op het werk! Wat als iemand het ziet?"
Daar had ze een punt. Ik deed de deur en de luxaflex dicht. Ik liep op haar af, rukte haar truitje van haar lijf en snokte haar BH ver genoeg naar beneden om haar watermeloenen te kunnen bekijken. Wat een inmens gore stank kwam er van dat lijf af, je zou er in een geitenstal niet mee uit de maat vallen. Haar tepels die als spiegeleieren over haar tieten als leeggelopen voetballen waren gedrapeerd hadden zelfs een paar korstjes aan de randen, en vloog daar nou een fruitvliegje vanuit haar oksel? Ik had de neiging te braken, maar hield me in. Ik schraapte eens flink mij keel en rochelde de domme kut in het gezicht. Dat had ik blijkbaar niet moeten doen. Ze stond op en schreeuwde naar me. Ze pakte een golfclub vanonder haar bureau (waarom ze die nu weer op kantoor heeft is me een volstrekt raadsel) en haalde naar me uit. Ik kon tenauwernood ontsnappen aan haar swing, pakte een telefoontoestel van het bureau en smeet het vol tegen haar kin. Bloed spoot in het rond terwijl ik als Tarzan naar de lamp sprong, eraan slingerde en haar een volle schop in het strottehoofd gaf. Ze wilde het uitgillen maar haar stem weigerde momenteel dienst. Vermoedelijk had dit te maken met de net genoemde schop die ik haar gaf. Wild spartelend klapte ze tegen de muur en zeeg neer in een hoek. In een vloeiende beweging liet ik de lamp los, liep naar de deur, stapte naar buiten en stak een sigaretje op. Even mijn kleren afschudden, en klaar om eens lekker naar cafe te gaan.
Weer geen sex, en die baan zal ik ook wel kwijt zijn.
Wat een bagger zeg... 
OxygeneFRL-vrijdag 8 mei 2020 @ 08:52:59: Ik had een pleuris hekel aan je maar nu ik weet dat je tegen een vuurwerkverbod ben, hou ik van je.
TS heeft een of andere stinkhoer (collega) niet geneukt en is nu waarschijnlijk zijn baan kwijt omdat hij haar in elkaar getrapt heeft (volkomen terecht). Gelukkig kan hij snel naar de cafe nuquote:Op dinsdag 30 maart 2010 11:21 schreef Mopst3r het volgende:
Oja, samenvatting?
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
WTF is dit voor vehaal.. Sorry maar ik ben halverwege gestopt met lezen. 
[IMG]http://i.imgur.com/MP0P6.gif[/IMG]
TS heet Pijt 
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Ik heb het gelezen En ik moest lachen.
En ik moest lachen.
Zeik niet. Als ik op FOK! zit ben ik tenminste van de straat.
Topquote:Op dinsdag 30 maart 2010 11:30 schreef picodealion het volgende:
[..]
Ik zal mn volgende aan jou opdragen.
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Het was die dag dinsdag ten overvloede. Soms heb je van die dagen, dan is er genoeg dinsdag voor iedereen. Andere dagen zit je wat krapper in de dinsdag, dan heerst er een zogenaamde schaarste. Neen, deze dag was dat wel even anders. Een vette dinsdag zou ik het niet noemen, want carnaval, daar heb ik een broertje én een zusje dood aan, maar schaarste aan dinsdag heerste er geenszins.
Zodoende was het dat ik rond een uur of negen al mijn bed uitstapte. Je moet weten dat ik typisch een avondmens ben. Lag het aan mij (en laat me je vertellen, ik zou toch best eens willen dat het wat vaker aan mij lag) dan stond ik rustig rond een uur of twee in de middag op. Kopje koffie, sigaretje, wachten tot mijn ochtenderectie voorbij is, poepen en dan ontbijten of in de andere volgorde afhankelijk van hoeveel honger ik had, en dan eens rustig wakker worden. Tegen de tijd dat normale mensen hun avondeten staan te bereiden sjok ik eens naar de supermarkt. Ik heb een gruwelijke hekel aan boodschappen, maar dat terzijde. Tegen een uur of tien in de avond eet ik een warme maaltijd, waarna ik het broodnodige werk verricht tot het voor de meesten alweer vroeg in de ochtend is. Maar neen, deze dinsdag zoals gezegd dus niets van dat alles. Om negen uur stapte ik uit bed, en op dat moment zat ik al zo vol dinsdag dat ik mij afvroeg hoe ik de rest van de dag vol zou houden.
Het eerste wat ik deed was een glas cognac inschenken. Ook dit doe ik gewoonlijk nooit, maar als je dan toch vroeg op bent moet je daar de vruchten van plukken. Glaasje cognac dus, en meteen nog maar een erachteraan. Als je dronken wil worden, doe het dan goed. Ik stommelde naar het raam en riep iets onverstaanbaars naar de gemeentewerker die voor mijn deur de heg stond te schilderen. Mijzelf kennende was het iets onvriendelijks, mogelijk zelfs de toewensing van een gezwel, een zere enkel, een vreemde kleur op een vreemd lichaamsdeel of drie dagen onophoudelijk diarree. Zulke dingen wens ik gemeentewerkers graag toe, vooral die van Turkse komaf. Edoch, zoals ik al aangaf riep ik het deze keer op onverstaanbare wijze (ik geef de cognac de schuld) en de gemeentewerker, die toevalligerwijs niet van Turkse komaf was, nam hiervan dus ook geen notie.
De telefoon ging. Ik nam op met "Ik bel je zo terug" en hing op. Zo houd je de mensen scherp. Als ze je echt willen spreken bellen ze een half uur of misschien wel een halve dag later vast nog wel een keer terug. Onmiddelijk ging de telefoon weer. "Zo gemakkelijk kom je niet van me af Arend!" riep mijn zus door het plastic toestel. Godverdomme, altijd dat wicht weer. Ze kent al mijn trucjes, maar mijn naam onthouden ho maar. "Berend", ging ze verder, nog steeds in het ongewisse betreffende mijn daadwerkelijke naam, "ik heb je hulp nodig. Er staat hier een roedel zwarten voor mijn deur dat je er ziek van wordt, Ronald. Ik heb al een handvol kleingeld door de brievenbus naar buiten geschoven maar ze gaan maar niet weg". Godnondeju met een kersje erop, alsof dit mijn probleem is? Met een ferme ruk trok ik de stekker uit het apparaat. Dat zo'n mens zich met zulke onverlaten inlaat moet ze zelf maar weten, maar daar hoeft ze mij toch niet mee lastig te vallen? En daarmee bedoel ik niet direct de zwarten hoor, er zijn prima mensen die toch een donkere kleur op het gelaat hebben, maar zwarten die zich een beetje voor een andervrouw's deur gaan staan vervelen, val mij daar niet over lastig.
Nog een cognacje dan. Toch maar een sigaretje erbij. Er werd aangebeld. Hopende dat het niet de gemeentewerker was stiefelde ik naar de deur, snel mijn broek sluitend teneinde mijn ochtenderectie te verbergen. Ja zeg, ik ben toch ook maar een mens hoor, maar personen die aan mijn voordeur bellen hebben niks met mijn geslachtsdeel van doen. Het bleek een jehova's getuige, gadverredamme. Ze had het pamflet nog niet in mijn hand gedrukt of ik gaf haar al een linkse directe tegen het gebit. Enkele tanden rinkelden door het portiek, en het wicht kermde van de pijn. "Waar is God nu dan he?" schreeuwde ik in haar oor. Ik gaf haar een knietje. Opeens bedacht ik het me: kwam die ochtenderectie me toch nog van pas.
Voordat het arme grietje meer dan een meter richting de stoep kon kruipen greep ik haar bij het in een lelijke knot samengebonden lange haar. Een ferme ruk en ze kermde het weer uit. "Schei toch uit mens" siste ik haar toe, en trok mijn gulp open. Klaar om achttien centimeter pure woede bij haar naar binnen te stoten gaf ik haar nog een laatste schop in de maag. Maar je ziet het alweer van verre aankomen, nog voordat ik een keus tussen verscheidene van angst samengeknepen openingen kon maken, komt er weer zo'n snotneus van verderop aangehold. Waarom ga ik toch áltijd in een wijk met van die gruwelijke bemoeiallen wonen? Kan een mens gewoon eens op de stoep doen waar hij zin in heeft om half tien in de ochtend met drie cognac op?
De jongen holde aan op een sukkeldrafje, in zijn handen een skateboard. Zijn plan voorzag ik al van verre, namelijk dat om mij een ferme tik op de smoel uit te delen met zijn rijtuig. Hier niet van gediend nam ik een gevechtshouding aan, klaar om zijn charge te poneren en hem eens te leren hoe een echte vent dat doet. Een echte vent vecht als een tijger. Met speed op. Een tijger met speed op. Of eigenlijk als een gestreepte cheetah dus. Pardon? Ik geloof dat we afdwalen van het onderwerp. Waar waren we ook alweer?
Ohja, dit stuk onbenul komt dus op mij afgestormd, plank met wielen in de aanslag, en ik rits mijn gulp dicht en bind nog even gauw mijn haar in een staart zodat het niet in mijn ogen wappert zodra ik hem eens mores leer. Maar voordat het zover komt gebeurt er iets onverwachts: het jonge jehova-grietje, dat er zoals het naar uitziet (en geheel ondanks mijn bedoelingen) over enkele tientallen jaren alsnog ongeopend retour gaat, dwz. geen maagdenvliescorrectie behoeft teneinde nog enig respect van haar medegelovigen te ontvangen, raakt enigszins bij zinnen. Nu ze was natuurlijk niet bewusteloos, maar ze was wel danig verward, en uit die staat begon ze weer ietwat te ontwaken. In een reflex om het kwaad, ik, die intussen enige meters van haar verwijderd was, van zich af te weren, schopt zij enkele malen als een dolle om zich heen. De woeste onverlaat die zich meende met mijn privézaken te bemoeien rende net op dat moment langs haar, en werd vol in de kloten geraakt. Kermend stortte hij ter aarde en stootte zijn gezicht aan een paar grindtegels. Nu was het zijn beurt om het uit te schreeuwen.
Zo rondom datzelfde tijdstip, het kan enkele seconden eerder of later zijn geweest maar laten we niet al te pietluttig zijn, stormde er een politie-auto de hoek om. Wie had die nu weer gebeld? Het zal een van de andere buren zijn geweest, waarschijnlijk die nicht op nummer drie, die meende zich net als de intussen stevig bloedende jongeman te moeten bemoeien met wat er in zijn straat afspeelde. Ik dacht enkele momenten na over hoe te handelen, maar niet geheel in tegenstelling tot bijvoorbeeld een cheetah (wat zijn het toch majestueuze dieren) had ik al snel een reflex klaar om mijn hachje te redden.
Zwaaiend en roepen kwam ik de agenten tegemoet. "Help! Help!" riep ik hen toe. "Die jongen daar probeert een onschuldige dame te verkrachten! Ik moet helaas zelf naar mijn werk maar ik heb alles gezien, en als ik u was zou ik niet lief zijn tegen een onverlaat van dat kaliber. Aan zijn gezicht ziend zal hij straks ook wel liegen dat hij barst en zeggen dat ik de boosdoener was, maar zeg nou zelf, u ziet toch vanaf hier al dat het een perverseling is? Hoe dan ook, pak hem maar op en geef hem er flink van langs op het bureau!". De agenten bedankten me vriendelijk, en boden aan me op mijn werk af te zetten, maar ik verkondigde toch liever te lopen "Het is ons om het even" zei de agent, de ene van de twee, die zonder snor. Ik zette de pas erin om te laten lijken dat ik inderdaad onderweg was naar mijn fictieve baan, keek nog net even achterom om te zien hoe de nu niet alleen kermende en bloedende maar ook nog eens in zijn broek schijtende jongeman er flink van langs kreeg door twee platte petten.
Ik moet echt eens op zoek naar een betere buurt om in te wonen.
Zodoende was het dat ik rond een uur of negen al mijn bed uitstapte. Je moet weten dat ik typisch een avondmens ben. Lag het aan mij (en laat me je vertellen, ik zou toch best eens willen dat het wat vaker aan mij lag) dan stond ik rustig rond een uur of twee in de middag op. Kopje koffie, sigaretje, wachten tot mijn ochtenderectie voorbij is, poepen en dan ontbijten of in de andere volgorde afhankelijk van hoeveel honger ik had, en dan eens rustig wakker worden. Tegen de tijd dat normale mensen hun avondeten staan te bereiden sjok ik eens naar de supermarkt. Ik heb een gruwelijke hekel aan boodschappen, maar dat terzijde. Tegen een uur of tien in de avond eet ik een warme maaltijd, waarna ik het broodnodige werk verricht tot het voor de meesten alweer vroeg in de ochtend is. Maar neen, deze dinsdag zoals gezegd dus niets van dat alles. Om negen uur stapte ik uit bed, en op dat moment zat ik al zo vol dinsdag dat ik mij afvroeg hoe ik de rest van de dag vol zou houden.
Het eerste wat ik deed was een glas cognac inschenken. Ook dit doe ik gewoonlijk nooit, maar als je dan toch vroeg op bent moet je daar de vruchten van plukken. Glaasje cognac dus, en meteen nog maar een erachteraan. Als je dronken wil worden, doe het dan goed. Ik stommelde naar het raam en riep iets onverstaanbaars naar de gemeentewerker die voor mijn deur de heg stond te schilderen. Mijzelf kennende was het iets onvriendelijks, mogelijk zelfs de toewensing van een gezwel, een zere enkel, een vreemde kleur op een vreemd lichaamsdeel of drie dagen onophoudelijk diarree. Zulke dingen wens ik gemeentewerkers graag toe, vooral die van Turkse komaf. Edoch, zoals ik al aangaf riep ik het deze keer op onverstaanbare wijze (ik geef de cognac de schuld) en de gemeentewerker, die toevalligerwijs niet van Turkse komaf was, nam hiervan dus ook geen notie.
De telefoon ging. Ik nam op met "Ik bel je zo terug" en hing op. Zo houd je de mensen scherp. Als ze je echt willen spreken bellen ze een half uur of misschien wel een halve dag later vast nog wel een keer terug. Onmiddelijk ging de telefoon weer. "Zo gemakkelijk kom je niet van me af Arend!" riep mijn zus door het plastic toestel. Godverdomme, altijd dat wicht weer. Ze kent al mijn trucjes, maar mijn naam onthouden ho maar. "Berend", ging ze verder, nog steeds in het ongewisse betreffende mijn daadwerkelijke naam, "ik heb je hulp nodig. Er staat hier een roedel zwarten voor mijn deur dat je er ziek van wordt, Ronald. Ik heb al een handvol kleingeld door de brievenbus naar buiten geschoven maar ze gaan maar niet weg". Godnondeju met een kersje erop, alsof dit mijn probleem is? Met een ferme ruk trok ik de stekker uit het apparaat. Dat zo'n mens zich met zulke onverlaten inlaat moet ze zelf maar weten, maar daar hoeft ze mij toch niet mee lastig te vallen? En daarmee bedoel ik niet direct de zwarten hoor, er zijn prima mensen die toch een donkere kleur op het gelaat hebben, maar zwarten die zich een beetje voor een andervrouw's deur gaan staan vervelen, val mij daar niet over lastig.
Nog een cognacje dan. Toch maar een sigaretje erbij. Er werd aangebeld. Hopende dat het niet de gemeentewerker was stiefelde ik naar de deur, snel mijn broek sluitend teneinde mijn ochtenderectie te verbergen. Ja zeg, ik ben toch ook maar een mens hoor, maar personen die aan mijn voordeur bellen hebben niks met mijn geslachtsdeel van doen. Het bleek een jehova's getuige, gadverredamme. Ze had het pamflet nog niet in mijn hand gedrukt of ik gaf haar al een linkse directe tegen het gebit. Enkele tanden rinkelden door het portiek, en het wicht kermde van de pijn. "Waar is God nu dan he?" schreeuwde ik in haar oor. Ik gaf haar een knietje. Opeens bedacht ik het me: kwam die ochtenderectie me toch nog van pas.
Voordat het arme grietje meer dan een meter richting de stoep kon kruipen greep ik haar bij het in een lelijke knot samengebonden lange haar. Een ferme ruk en ze kermde het weer uit. "Schei toch uit mens" siste ik haar toe, en trok mijn gulp open. Klaar om achttien centimeter pure woede bij haar naar binnen te stoten gaf ik haar nog een laatste schop in de maag. Maar je ziet het alweer van verre aankomen, nog voordat ik een keus tussen verscheidene van angst samengeknepen openingen kon maken, komt er weer zo'n snotneus van verderop aangehold. Waarom ga ik toch áltijd in een wijk met van die gruwelijke bemoeiallen wonen? Kan een mens gewoon eens op de stoep doen waar hij zin in heeft om half tien in de ochtend met drie cognac op?
De jongen holde aan op een sukkeldrafje, in zijn handen een skateboard. Zijn plan voorzag ik al van verre, namelijk dat om mij een ferme tik op de smoel uit te delen met zijn rijtuig. Hier niet van gediend nam ik een gevechtshouding aan, klaar om zijn charge te poneren en hem eens te leren hoe een echte vent dat doet. Een echte vent vecht als een tijger. Met speed op. Een tijger met speed op. Of eigenlijk als een gestreepte cheetah dus. Pardon? Ik geloof dat we afdwalen van het onderwerp. Waar waren we ook alweer?
Ohja, dit stuk onbenul komt dus op mij afgestormd, plank met wielen in de aanslag, en ik rits mijn gulp dicht en bind nog even gauw mijn haar in een staart zodat het niet in mijn ogen wappert zodra ik hem eens mores leer. Maar voordat het zover komt gebeurt er iets onverwachts: het jonge jehova-grietje, dat er zoals het naar uitziet (en geheel ondanks mijn bedoelingen) over enkele tientallen jaren alsnog ongeopend retour gaat, dwz. geen maagdenvliescorrectie behoeft teneinde nog enig respect van haar medegelovigen te ontvangen, raakt enigszins bij zinnen. Nu ze was natuurlijk niet bewusteloos, maar ze was wel danig verward, en uit die staat begon ze weer ietwat te ontwaken. In een reflex om het kwaad, ik, die intussen enige meters van haar verwijderd was, van zich af te weren, schopt zij enkele malen als een dolle om zich heen. De woeste onverlaat die zich meende met mijn privézaken te bemoeien rende net op dat moment langs haar, en werd vol in de kloten geraakt. Kermend stortte hij ter aarde en stootte zijn gezicht aan een paar grindtegels. Nu was het zijn beurt om het uit te schreeuwen.
Zo rondom datzelfde tijdstip, het kan enkele seconden eerder of later zijn geweest maar laten we niet al te pietluttig zijn, stormde er een politie-auto de hoek om. Wie had die nu weer gebeld? Het zal een van de andere buren zijn geweest, waarschijnlijk die nicht op nummer drie, die meende zich net als de intussen stevig bloedende jongeman te moeten bemoeien met wat er in zijn straat afspeelde. Ik dacht enkele momenten na over hoe te handelen, maar niet geheel in tegenstelling tot bijvoorbeeld een cheetah (wat zijn het toch majestueuze dieren) had ik al snel een reflex klaar om mijn hachje te redden.
Zwaaiend en roepen kwam ik de agenten tegemoet. "Help! Help!" riep ik hen toe. "Die jongen daar probeert een onschuldige dame te verkrachten! Ik moet helaas zelf naar mijn werk maar ik heb alles gezien, en als ik u was zou ik niet lief zijn tegen een onverlaat van dat kaliber. Aan zijn gezicht ziend zal hij straks ook wel liegen dat hij barst en zeggen dat ik de boosdoener was, maar zeg nou zelf, u ziet toch vanaf hier al dat het een perverseling is? Hoe dan ook, pak hem maar op en geef hem er flink van langs op het bureau!". De agenten bedankten me vriendelijk, en boden aan me op mijn werk af te zetten, maar ik verkondigde toch liever te lopen "Het is ons om het even" zei de agent, de ene van de twee, die zonder snor. Ik zette de pas erin om te laten lijken dat ik inderdaad onderweg was naar mijn fictieve baan, keek nog net even achterom om te zien hoe de nu niet alleen kermende en bloedende maar ook nog eens in zijn broek schijtende jongeman er flink van langs kreeg door twee platte petten.
Ik moet echt eens op zoek naar een betere buurt om in te wonen.
TS = Tong80
Supersoep over tong:
]Op zaterdag 7 augustus 2010 20:17 schreef Supersoep het volgende:
47 jaar en daar zit je dan. Dag in dag uit van die kutgrapjes verzinnen op een forum.
]Op zaterdag 7 augustus 2010 20:17 schreef Supersoep het volgende:
47 jaar en daar zit je dan. Dag in dag uit van die kutgrapjes verzinnen op een forum.
Ik ook, obviously.quote:Op dinsdag 30 maart 2010 11:54 schreef Furdinand het volgende:
[..]
meer van dit soort verhalen bitte, ik verveel mij op mij stage
Heb je Tong ooit een OP van meer dan 3 regels zien posten?quote:
ik ook een beetjequote:Op dinsdag 30 maart 2010 11:54 schreef Furdinand het volgende:
[..]
meer van dit soort verhalen bitte, ik verveel mij op mij stage
Holy fuckamoly, fuck mijn leven als het niet waar is. Jan Wolkers is gereincarneerd! Dit beat de roti-rol die ik juist naar binnen schoof, en die was echt heel goed. Props!
Thanksquote:Op dinsdag 30 maart 2010 12:02 schreef Watman het volgende:
Holy fuckamoly, fuck mijn leven als het niet waar is. Jan Wolkers is gereincarneerd! Dit beat de roti-rol die ik juist naar binnen schoof, en die was echt heel goed. Props!
Nooit een boek van Wolkers gelezen overigens
Dat had ik willen zien.quote:Op dinsdag 30 maart 2010 11:41 schreef picodealion het volgende:
de gemeentewerker die voor mijn deur de heg stond te schilderen.
Ik las whitesoa ipv whitesosa
Samenvatting:
TS schrijft verhaal
Helft van de users vindt het te lang om te lezen
Andere helft lijkt het prima te kunnen waarderen
Kortom, lezen of opzouten
TS schrijft verhaal
Helft van de users vindt het te lang om te lezen
Andere helft lijkt het prima te kunnen waarderen
Kortom, lezen of opzouten
jan wolkers schrijft over poep uit een anus likken.quote:Op dinsdag 30 maart 2010 12:02 schreef picodealion het volgende:
[..]
Thanks
Nooit een boek van Wolkers gelezen overigens
wat een baas
"Pijt"
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Ik niet hoor.. ik heet immers niet: "Pijt"quote:Op dinsdag 30 maart 2010 12:10 schreef picodealion het volgende:
[..]
Heb je er zoveel moeite mee schatje?
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Maar het is nu al de derde post waarin je er moeilijk over doet. Kleine piemel?quote:
[..]
Ik niet hoor.. ik heet immers niet: "Pijt"
Nouja, je kan wel vallen over die naam, maar de naam in combinatie met het prachtige verhaal spreekt natuurlijk wel meer tot de verbeelding dan wanneer hij Kees of Jan had gehetenquote:Op dinsdag 30 maart 2010 12:11 schreef jpg97 het volgende:
[..]
Ik niet hoor.. ik heet immers niet: "Pijt"
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Ik had eigenlijk gehoopt dat dit uit zou komenquote:Op dinsdag 30 maart 2010 12:13 schreef picodealion het volgende:
[..]
Maar het is nu al de derde post waarin je er moeilijk over doet. Kleine piemel?
quote:- "Maar Pijt, (dat is mijn naam, en wie het daar niet mee eens is kan een venijnige schop in zijn kloten verwachten) we zijn op het werk! Wat als iemand het ziet?"
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Of Mark Vleugelquote:Op dinsdag 30 maart 2010 12:14 schreef vosss het volgende:
[..]
Nouja, je kan wel vallen over die naam, maar de naam in combinatie met het prachtige verhaal spreekt natuurlijk wel meer tot de verbeelding dan wanneer hij Kees of Jan had geheten
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
De nieuwe Herman Brusselmans is geboren!
Op maandag 9 november 2009 12:25 schreef Whiskey_Tango het volgende:
Dat interesseert GroenLinks voor geen meter, ze zien je als een wandelende zak euro's waar ze handig een tap in kunnen drukken voor hun socialistische hobbies.
Dat interesseert GroenLinks voor geen meter, ze zien je als een wandelende zak euro's waar ze handig een tap in kunnen drukken voor hun socialistische hobbies.
Mijn grote inspiratiebron inderdaadquote:
De nieuwe Herman Brusselmans is geboren!
Besef me ook wel dat ik daar niet zomaar aan kan tippen maar wel leuk dat het erin herkend wordt
quote:
Die heb ik nog steeds niet gevonden. Dat je dat nog weet
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Ik ga het toch maar eens lezen dan. Want...
Want...quote:Op dinsdag 30 maart 2010 12:05 schreef picodealion het volgende:
[..]
Jij bent nog te dom om de samenvatting te snappen, dus laat maar zitten.
Giftig, Fel
Agressief en
Razendsnel
Agressief en
Razendsnel
quote:ik zou mijn pik nog in de achterklep van een Fiat Punto steken als ik de kans kreeg
quote:Een warme zweem verliet geruisloos mijn kakgat
mooi stukje prozaquote:een blokje omlopen om een paar schapen in de wei met een kolenschop tegen hun knieën te slaan
Zang: Heftig, melodieus "tsitsitsitsitsitsitsi-tjoe-ie-ò"
Lokroep: Een herhaald en helder "pink", ook "wiet" en "tsjwit". In vlucht en tijdens de trek een zacht "tjuub-tjuub"
Lokroep: Een herhaald en helder "pink", ook "wiet" en "tsjwit". In vlucht en tijdens de trek een zacht "tjuub-tjuub"
Komt omdat ik bij die gast in de klas heb gezeten.quote:Op dinsdag 30 maart 2010 12:20 schreef vosss het volgende:
[..]
Die heb ik nog steeds niet gevonden. Dat je dat nog weet
Ik weet waar hij uithangt
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Ben je al bijna halverwege?quote:
Ik ga het toch maar eens lezen dan.
[..]
quote:
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Goed topic
Op maandag 1 oktober 2012 18:45 schreef Chocolatebear het volgende:
Zei de man, terwijl hij een shaggie opstak en het gas open trok van zijn Tomos.
Zei de man, terwijl hij een shaggie opstak en het gas open trok van zijn Tomos.
De nieuwe Herman Brusselmans
Leuk geschreven
Leuk geschreven
A liar is a person who uses the valid designations, the words, in order to make something which is unreal appear to be real. - Nietzche
Eigenlijk moet je wel een erg bedorven geest hebben om dit te kunnen verzinnen. Net als dat topic over gefaalde networksites
FH 420 eev Globetrotter XL
*checkquote:
Eigenlijk moet je wel een erg bedorven geest hebben om dit te kunnen verzinnen. Net als dat topic over gefaalde networksites
Ik weet niet of ik er vandaag nog een ga halen, maar ik beloof meer verhalen in de nabije toekomstquote:
Sorry.quote:
Dank.quote:
Ik heb zelfs serieus mezelf zitten afvragen uit welk brusselmans boek je dit had. het is op sommige momenten wel echt 1 op 1 geplagieerd. Desondanks vermakelijkquote:Op dinsdag 30 maart 2010 12:17 schreef picodealion het volgende:
[..]
Mijn grote inspiratiebron inderdaad
Besef me ook wel dat ik daar niet zomaar aan kan tippen maar wel leuk dat het erin herkend wordt
Mijn foto's op Flickr!
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
Hehe, ach. Het is een leerproces he, eerst leren imiteren, dan je eigen stijl ontwikkelenquote:
[..]
Ik heb zelfs serieus mezelf zitten afvragen uit welk brusselmans boek je dit had. het is op sommige momenten wel echt 1 op 1 geplagieerd. Desondanks vermakelijk
Meest recente inspiratie zijn Mank, Mijn Haar Is Lang en Nog Drie Keer Slapen En Ik Word Wakker ( 
). Maar nee, ik probeer wel te vermijden zinnen of zinsneden direct te kopiëren.
Ik wacht met smart op je volgende verhaal. UBER. Bis bis bis bis.
In theory there is no difference between theory and practice. In practice there is.
ik heb m gelezen! en ik moest lachen... kan het wel waardeeren dit soort humor is best ok op zn tijd 
Op dinsdag 26 juni 2007 22:26 schreef Deoxyribonucleic het volgende:
dutchmage, ouwe kaenker taalpurist! O+
-webicon verwijderd, veel te groot, niet terugplaatsen-
dutchmage, ouwe kaenker taalpurist! O+
-webicon verwijderd, veel te groot, niet terugplaatsen-
Verhaal 2 vind ik vermakelijker dan verhaal 1. In 1 zitten nogal wat clichematige metaforen, bijvoorbeeld over het poepen. Leuker om daar zelf nieuwe metaforen voor te bedenken, want 'Kluivert uit de selectie zetten' is niet meer echt up-to-date. Verder gebruik je erg vaak 'maar' in de innerlijke dialoog van de hoofdpersoon. Dat gaat storen. Maar al met al zeker niet slecht hoor, ik moest glimlachen.
Oh, ik heb juist het idee dat ik heel veel 'en' gebruik waar ik beter zinnen kan splitsen. Ik zal erop lettenquote:
Verhaal 2 vind ik vermakelijker dan verhaal 1. In 1 zitten nogal wat clichematige metaforen, bijvoorbeeld over het poepen. Leuker om daar zelf nieuwe metaforen voor te bedenken, want 'Kluivert uit de selectie zetten' is niet meer echt up-to-date. Verder gebruik je erg vaak 'maar' in de innerlijke dialoog van de hoofdpersoon. Dat gaat storen. Maar al met al zeker niet slecht hoor, ik moest glimlachen.
thx
Herman Brusselmans kloon
edit: het tweede verhaal is iets beter. Het leest leuk weg
[ Bericht 42% gewijzigd door GSP op 30-03-2010 15:45:27 ]
edit: het tweede verhaal is iets beter. Het leest leuk weg
[ Bericht 42% gewijzigd door GSP op 30-03-2010 15:45:27 ]
I am not impressed by your performance
Grappig, die is al een paar maanden oud. Eens kijken of ik dat nog een keer kan dan.quote:
Herman Brusselmans kloon
edit: het tweede verhaal is iets beter. Het leest leuk weg
Translatio, imitatio, aemulatio.quote:Op dinsdag 30 maart 2010 14:34 schreef picodealion het volgende:
[..]
Hehe, ach. Het is een leerproces he, eerst leren imiteren, dan je eigen stijl ontwikkelen
A liar is a person who uses the valid designations, the words, in order to make something which is unreal appear to be real. - Nietzche
quote:
[..]
En automutilatio.
[ afbeelding ]
Alssie zich daar goed bij voelt, jupsquote:
[..]
En automutilatio.
[ afbeelding ]
A liar is a person who uses the valid designations, the words, in order to make something which is unreal appear to be real. - Nietzche
Ik heb me wezeloos gelachen..meer?
Op woensdag 22 december 2010 01:17 schreef MYV het volgende:
TS, mag ik jou moffenhoertje zijn?
TS, mag ik jou moffenhoertje zijn?
Neh, leuke stukjes dit, maar iets te platvloers voor C. denk ik.quote:
Bijen zoemen
De hei is paars
Er zijn dus bloemen
En touringcars
De hei is paars
Er zijn dus bloemen
En touringcars
Denk het ook. C. is subtieler (en grappiger, vind ik).quote:Op dinsdag 30 maart 2010 22:54 schreef PP. het volgende:
[..]
Neh, leuke stukjes dit, maar iets te platvloers voor C. denk ik.
Dicht, dan maar gewoon hier.
Wat een domme hoer. Godverdomme. Ik heb echt een schijthekel aan boodschappen doen, laat ik dat vooropstellen. Een vaag idee van wat er later die dag in de koelkast moet komen te liggen en een zeurend gevoel in je maag dat er nu toch echt weer eens een keer in moet, en dan door zo'n drukke, slecht belichte hal tussen de schappen lopen. Dom volk loopt je voor de voeten, staat op de plek waar je net moet zijn of als het even meezit staan ze zelfs in een groepje met karren en al het gangpad te blokkeren. Ik krijg er de neiging van ze een voor een met een stevige loden pijp tegen het gelaat te meppen. En de mensen voor en na je in de rij die lopen te treuzelen, duwen, trekken en tergend traag hun godvergeten bonuskaart en kleingeld tevoorschijn proberen te toveren. Ja, als ik af en toe een paar stevige kloppen op hun lodderige ogen kon uitdelen zou je me een gelukkig man kunnen maken. Doch om te voorkomen dat het hongerige gevoel nog enkele uren aanhoudt terwijl je door een bekrompen pisvlek met snor wordt ondervraagd in een klein kamertje zonder mogelijkheid een sigaretje te roken of gewoon rustig een pilsje te drinken kan je zulk gedrag maar beter achterwege laten in dit stinkende stuk vleeswording van het kapitalisme dat zich supermarkt noemt. Achterlijke debielen en kwijlend voetvolk wat de klok slaat. Boodschappen doen, de hel op aarde.
Maar deze teef sloeg dus echt alles, in de rij voor kassa zes van laten we het maar even de Albert Heijn noemen, al had het elk willekeurig kippenhok kunnen zijn. Moddervette poten, schaapachtige blik, tribal-tatoeage als een verongelukte zebra boven die zwammige spleet die aan de achterkant net te ver boven haar broek uitkwam, je kent het type. En stinken dat ze deed, als een haring die per abuis in een varkensslachterij is gelopen en daar nog even heeft rondgewroet in de resten van vorige maand. Met een mobieltje aan het ene oor en een oordopje van haar iPod of Zune of wat het dan ook mag wezen in het andere en zich totaal niet bewust van haar directe omgeving staat ze daar te zwetsen en te kirren, dat ik haar in mijn gedachten toewens dat ze toevallig even uitgleed over haar eigen kwijl dat in kleine plasjes op de grond begon te vormen en met haar lelijke rotsmoel tegen het rek met marsen en snickers zou kletteren. Een ongeluk zit in een klein hoekje, en een seconde overwoog ik een handje te helpen, maar dan zal je net zien dat een van de andere vleesbulten in de rij haar tehulp schiet en met angst in de ogen roept "HIJ! Hij was het die haar een zet gaf waardoor ze zeven tanden en een kwart liter bloed op de vloer bij kassa zes achterliet! De onverlaat, pak hem! Sluit hem op en steek zeven doornstuiken in zijn darmopening dat hij zal leren onschuldige meisjes te laten struikelen!". Want voor je het weet heb je weer bonje of mot of heibel of synoniem en zit je alsnog met je hongerige buikje in een klein kamertje met een besnorde pisvlek van een ambtenaar etcetera etcetera.
"Wacht even Kel, even wachten ik praat zo verder" hoor ik haar zeggen en ze draait zich om, het overtollige bilvlees met een halve seconde vertraging achter zich aan zwaaiend en ze staat recht tegenover me en kijkt me aan. Nu zal je het hebben. Ik knijp mijn vuisten vast samen, klaar om als een mokerslag haar wanstaltige zeugenkop van plamuurwerk tot Picasso om te vormen. Adem in, wacht, wacht, blijf kalm, maar blijf vooral alert. "Ja?" vraag ik vriendelijk, en forceer een glimlach.
"Oh sorry meneer, mag ik er nog even langs? Ik ben wat vergeten", zegt ze terwijl ze godbetert op een stuk kauwgom staat te kauwen als een lama in de laatste paar seconden voor hij een fluim van recordomvang in de richting van een nietsvermoedende dierentuinbezoeker of verzorger of berber zal gaan spugen. Lama's, dat zijn me een venijnige rotbeesten. Zo loop je je nietsvermoedend af te vragen of er nog dieren in de zoo zijn die wél de moeite waard zijn te bekijken, zo heb je een klodder slijm in je gezicht hangen waar een verkouden narwal nog jaloers op zou zijn. Mental note en niet vergeten straks op te schrijven: plaatjes van lama's op internet zoeken en op mijn dartbord hangen om mijn woede te botvieren.
Maar ik dwaal weer een beetje af. Excuses daarvoor, als ik eenmaal in een gedachtenstroom zit ben ik daar moeilijk vanaf te brengen. Dat denken, dat gaat de hele dag door en in de avond en de nacht tot ik te moe ben de ene denkbeeldige voet voor de ander te zetten en ik als een zombie dromenland in strompel om aldaar voor een paar uur tegen de vlakte te gaan. En je zal zien dat vanaf de seconde dat ik wakker ben het denken gewoon weer begint hoor. Dat is het leven, zeggen ze dan. Lang leve het bewustzijn. Driewerf hoera.
OK, we zijn weer terug in de supermarkt. De dikke snol heeft zich met haar lodderige lijf langs mij en mijn karretje gewurmd en is nu ergens naarstig aan het zoeken naar het product dat zij van plan was te kopen maar tenauwernood zou zijn vergeten. Ik vraag me af of Kel nog aan de lijn hangt (zou het een afkorting van Kelly zijn? Of misschien wel Raquel, lekker exotisch? Zou ze lekkere tieten hebben? Zou ik me eens over haar ongetwijfeld met dikke laag plamuur besmeurde snoetje mogen aftrekken terwijl ik met een vrije hand een snoek probeer te fileren? Pas op voor de tandjes. Ja jij Kel, maar ik ook voor die van de snoek). Waarschijnlijk is Kel nog aan de lijn en kleppen de twee bakvissen rustig door, al lang vergeten dat er een rij mensen op het snolletje staat te wachten. Overigens, en dat even geheel terzijde van het verhaal, wat is beurtbalkje toch een debiel woord. Ik denk er nu toevallig aan omdat er een of twee op de band liggen. De boodschappen van jou en een ander uit elkaar houden, prima. Dat doen met een balkje, prima. Zelfs reclame of een wat de bedenker voor een geestige slogan aanzag erop drukken, soit. Maar om het dan de naam beurtbalkje te geven? Zoiemand moet toch wel echt zo schokkend achterlijk zijn dat hij nog geen pis uit een laars kon gieten als de instructies op de zool stonden. Gedachten, gedachten.
Het meisje komt terug. Wurmt zich weer langs de rij en kwakt een fles shampoo op de kassaband. Zou ze dan toch enige zelfkennis hebben? Dat valt me reuze van haar mee. Ze kijkt nog eens om en glimlacht naar me. "Sorry voor het wachten hoor!" en ik stamel dat het niet geeft. Ik twijfel nog een seconde, en vraag dan "Wil je misschien een keer wat met me drinken?". Ze kijkt wat verbaasd naar mijn gezicht, mijn haar, mijn kleren en weer mijn gezicht en ik zie dat ze een proest moet onderdrukken. Tegen Kel in het draagbare toestel zegt ze "Ja sorry hoor, er staat een of andere maffe junk hier in het gangpad die me er niet langs wilde laten. Wát een freak!". Ik doe alsof ik het niet gehoord heb en kijk naar de vloer. Ik kijk niet meer op totdat ik thuis ben en mijn sleutel in het slot steek. En de gedachten blijven maar komen.
Wat een domme hoer. Godverdomme. Ik heb echt een schijthekel aan boodschappen doen, laat ik dat vooropstellen. Een vaag idee van wat er later die dag in de koelkast moet komen te liggen en een zeurend gevoel in je maag dat er nu toch echt weer eens een keer in moet, en dan door zo'n drukke, slecht belichte hal tussen de schappen lopen. Dom volk loopt je voor de voeten, staat op de plek waar je net moet zijn of als het even meezit staan ze zelfs in een groepje met karren en al het gangpad te blokkeren. Ik krijg er de neiging van ze een voor een met een stevige loden pijp tegen het gelaat te meppen. En de mensen voor en na je in de rij die lopen te treuzelen, duwen, trekken en tergend traag hun godvergeten bonuskaart en kleingeld tevoorschijn proberen te toveren. Ja, als ik af en toe een paar stevige kloppen op hun lodderige ogen kon uitdelen zou je me een gelukkig man kunnen maken. Doch om te voorkomen dat het hongerige gevoel nog enkele uren aanhoudt terwijl je door een bekrompen pisvlek met snor wordt ondervraagd in een klein kamertje zonder mogelijkheid een sigaretje te roken of gewoon rustig een pilsje te drinken kan je zulk gedrag maar beter achterwege laten in dit stinkende stuk vleeswording van het kapitalisme dat zich supermarkt noemt. Achterlijke debielen en kwijlend voetvolk wat de klok slaat. Boodschappen doen, de hel op aarde.
Maar deze teef sloeg dus echt alles, in de rij voor kassa zes van laten we het maar even de Albert Heijn noemen, al had het elk willekeurig kippenhok kunnen zijn. Moddervette poten, schaapachtige blik, tribal-tatoeage als een verongelukte zebra boven die zwammige spleet die aan de achterkant net te ver boven haar broek uitkwam, je kent het type. En stinken dat ze deed, als een haring die per abuis in een varkensslachterij is gelopen en daar nog even heeft rondgewroet in de resten van vorige maand. Met een mobieltje aan het ene oor en een oordopje van haar iPod of Zune of wat het dan ook mag wezen in het andere en zich totaal niet bewust van haar directe omgeving staat ze daar te zwetsen en te kirren, dat ik haar in mijn gedachten toewens dat ze toevallig even uitgleed over haar eigen kwijl dat in kleine plasjes op de grond begon te vormen en met haar lelijke rotsmoel tegen het rek met marsen en snickers zou kletteren. Een ongeluk zit in een klein hoekje, en een seconde overwoog ik een handje te helpen, maar dan zal je net zien dat een van de andere vleesbulten in de rij haar tehulp schiet en met angst in de ogen roept "HIJ! Hij was het die haar een zet gaf waardoor ze zeven tanden en een kwart liter bloed op de vloer bij kassa zes achterliet! De onverlaat, pak hem! Sluit hem op en steek zeven doornstuiken in zijn darmopening dat hij zal leren onschuldige meisjes te laten struikelen!". Want voor je het weet heb je weer bonje of mot of heibel of synoniem en zit je alsnog met je hongerige buikje in een klein kamertje met een besnorde pisvlek van een ambtenaar etcetera etcetera.
"Wacht even Kel, even wachten ik praat zo verder" hoor ik haar zeggen en ze draait zich om, het overtollige bilvlees met een halve seconde vertraging achter zich aan zwaaiend en ze staat recht tegenover me en kijkt me aan. Nu zal je het hebben. Ik knijp mijn vuisten vast samen, klaar om als een mokerslag haar wanstaltige zeugenkop van plamuurwerk tot Picasso om te vormen. Adem in, wacht, wacht, blijf kalm, maar blijf vooral alert. "Ja?" vraag ik vriendelijk, en forceer een glimlach.
"Oh sorry meneer, mag ik er nog even langs? Ik ben wat vergeten", zegt ze terwijl ze godbetert op een stuk kauwgom staat te kauwen als een lama in de laatste paar seconden voor hij een fluim van recordomvang in de richting van een nietsvermoedende dierentuinbezoeker of verzorger of berber zal gaan spugen. Lama's, dat zijn me een venijnige rotbeesten. Zo loop je je nietsvermoedend af te vragen of er nog dieren in de zoo zijn die wél de moeite waard zijn te bekijken, zo heb je een klodder slijm in je gezicht hangen waar een verkouden narwal nog jaloers op zou zijn. Mental note en niet vergeten straks op te schrijven: plaatjes van lama's op internet zoeken en op mijn dartbord hangen om mijn woede te botvieren.
Maar ik dwaal weer een beetje af. Excuses daarvoor, als ik eenmaal in een gedachtenstroom zit ben ik daar moeilijk vanaf te brengen. Dat denken, dat gaat de hele dag door en in de avond en de nacht tot ik te moe ben de ene denkbeeldige voet voor de ander te zetten en ik als een zombie dromenland in strompel om aldaar voor een paar uur tegen de vlakte te gaan. En je zal zien dat vanaf de seconde dat ik wakker ben het denken gewoon weer begint hoor. Dat is het leven, zeggen ze dan. Lang leve het bewustzijn. Driewerf hoera.
OK, we zijn weer terug in de supermarkt. De dikke snol heeft zich met haar lodderige lijf langs mij en mijn karretje gewurmd en is nu ergens naarstig aan het zoeken naar het product dat zij van plan was te kopen maar tenauwernood zou zijn vergeten. Ik vraag me af of Kel nog aan de lijn hangt (zou het een afkorting van Kelly zijn? Of misschien wel Raquel, lekker exotisch? Zou ze lekkere tieten hebben? Zou ik me eens over haar ongetwijfeld met dikke laag plamuur besmeurde snoetje mogen aftrekken terwijl ik met een vrije hand een snoek probeer te fileren? Pas op voor de tandjes. Ja jij Kel, maar ik ook voor die van de snoek). Waarschijnlijk is Kel nog aan de lijn en kleppen de twee bakvissen rustig door, al lang vergeten dat er een rij mensen op het snolletje staat te wachten. Overigens, en dat even geheel terzijde van het verhaal, wat is beurtbalkje toch een debiel woord. Ik denk er nu toevallig aan omdat er een of twee op de band liggen. De boodschappen van jou en een ander uit elkaar houden, prima. Dat doen met een balkje, prima. Zelfs reclame of een wat de bedenker voor een geestige slogan aanzag erop drukken, soit. Maar om het dan de naam beurtbalkje te geven? Zoiemand moet toch wel echt zo schokkend achterlijk zijn dat hij nog geen pis uit een laars kon gieten als de instructies op de zool stonden. Gedachten, gedachten.
Het meisje komt terug. Wurmt zich weer langs de rij en kwakt een fles shampoo op de kassaband. Zou ze dan toch enige zelfkennis hebben? Dat valt me reuze van haar mee. Ze kijkt nog eens om en glimlacht naar me. "Sorry voor het wachten hoor!" en ik stamel dat het niet geeft. Ik twijfel nog een seconde, en vraag dan "Wil je misschien een keer wat met me drinken?". Ze kijkt wat verbaasd naar mijn gezicht, mijn haar, mijn kleren en weer mijn gezicht en ik zie dat ze een proest moet onderdrukken. Tegen Kel in het draagbare toestel zegt ze "Ja sorry hoor, er staat een of andere maffe junk hier in het gangpad die me er niet langs wilde laten. Wát een freak!". Ik doe alsof ik het niet gehoord heb en kijk naar de vloer. Ik kijk niet meer op totdat ik thuis ben en mijn sleutel in het slot steek. En de gedachten blijven maar komen.
NICEquote:Op woensdag 31 maart 2010 09:57 schreef picodealion het volgende:
Dicht, dan maar gewoon hier.
Wat een domme hoer. Godverdomme. Ik heb echt een schijthekel aan boodschappen doen, laat ik dat vooropstellen. Een vaag idee van wat er later die dag in de koelkast moet komen te liggen en een zeurend gevoel in je maag dat er nu toch echt weer eens een keer in moet, en dan door zo'n drukke, slecht belichte hal tussen de schappen lopen. Dom volk loopt je voor de voeten, staat op de plek waar je net moet zijn of als het even meezit staan ze zelfs in een groepje met karren en al het gangpad te blokkeren. Ik krijg er de neiging van ze een voor een met een stevige loden pijp tegen het gelaat te meppen. En de mensen voor en na je in de rij die lopen te treuzelen, duwen, trekken en tergend traag hun godvergeten bonuskaart en kleingeld tevoorschijn proberen te toveren. Ja, als ik af en toe een paar stevige kloppen op hun lodderige ogen kon uitdelen zou je me een gelukkig man kunnen maken. Doch om te voorkomen dat het hongerige gevoel nog enkele uren aanhoudt terwijl je door een bekrompen pisvlek met snor wordt ondervraagd in een klein kamertje zonder mogelijkheid een sigaretje te roken of gewoon rustig een pilsje te drinken kan je zulk gedrag maar beter achterwege laten in dit stinkende stuk vleeswording van het kapitalisme dat zich supermarkt noemt. Achterlijke debielen en kwijlend voetvolk wat de klok slaat. Boodschappen doen, de hel op aarde.
Maar deze teef sloeg dus echt alles, in de rij voor kassa zes van laten we het maar even de Albert Heijn noemen, al had het elk willekeurig kippenhok kunnen zijn. Moddervette poten, schaapachtige blik, tribal-tatoeage als een verongelukte zebra boven die zwammige spleet die aan de achterkant net te ver boven haar broek uitkwam, je kent het type. En stinken dat ze deed, als een haring die per abuis in een varkensslachterij is gelopen en daar nog even heeft rondgewroet in de resten van vorige maand. Met een mobieltje aan het ene oor en een oordopje van haar iPod of Zune of wat het dan ook mag wezen in het andere en zich totaal niet bewust van haar directe omgeving staat ze daar te zwetsen en te kirren, dat ik haar in mijn gedachten toewens dat ze toevallig even uitgleed over haar eigen kwijl dat in kleine plasjes op de grond begon te vormen en met haar lelijke rotsmoel tegen het rek met marsen en snickers zou kletteren. Een ongeluk zit in een klein hoekje, en een seconde overwoog ik een handje te helpen, maar dan zal je net zien dat een van de andere vleesbulten in de rij haar tehulp schiet en met angst in de ogen roept "HIJ! Hij was het die haar een zet gaf waardoor ze zeven tanden en een kwart liter bloed op de vloer bij kassa zes achterliet! De onverlaat, pak hem! Sluit hem op en steek zeven doornstuiken in zijn darmopening dat hij zal leren onschuldige meisjes te laten struikelen!". Want voor je het weet heb je weer bonje of mot of heibel of synoniem en zit je alsnog met je hongerige buikje in een klein kamertje met een besnorde pisvlek van een ambtenaar etcetera etcetera.
"Wacht even Kel, even wachten ik praat zo verder" hoor ik haar zeggen en ze draait zich om, het overtollige bilvlees met een halve seconde vertraging achter zich aan zwaaiend en ze staat recht tegenover me en kijkt me aan. Nu zal je het hebben. Ik knijp mijn vuisten vast samen, klaar om als een mokerslag haar wanstaltige zeugenkop van plamuurwerk tot Picasso om te vormen. Adem in, wacht, wacht, blijf kalm, maar blijf vooral alert. "Ja?" vraag ik vriendelijk, en forceer een glimlach.
"Oh sorry meneer, mag ik er nog even langs? Ik ben wat vergeten", zegt ze terwijl ze godbetert op een stuk kauwgom staat te kauwen als een lama in de laatste paar seconden voor hij een fluim van recordomvang in de richting van een nietsvermoedende dierentuinbezoeker of verzorger of berber zal gaan spugen. Lama's, dat zijn me een venijnige rotbeesten. Zo loop je je nietsvermoedend af te vragen of er nog dieren in de zoo zijn die wél de moeite waard zijn te bekijken, zo heb je een klodder slijm in je gezicht hangen waar een verkouden narwal nog jaloers op zou zijn. Mental note en niet vergeten straks op te schrijven: plaatjes van lama's op internet zoeken en op mijn dartbord hangen om mijn woede te botvieren.
Maar ik dwaal weer een beetje af. Excuses daarvoor, als ik eenmaal in een gedachtenstroom zit ben ik daar moeilijk vanaf te brengen. Dat denken, dat gaat de hele dag door en in de avond en de nacht tot ik te moe ben de ene denkbeeldige voet voor de ander te zetten en ik als een zombie dromenland in strompel om aldaar voor een paar uur tegen de vlakte te gaan. En je zal zien dat vanaf de seconde dat ik wakker ben het denken gewoon weer begint hoor. Dat is het leven, zeggen ze dan. Lang leve het bewustzijn. Driewerf hoera.
OK, we zijn weer terug in de supermarkt. De dikke snol heeft zich met haar lodderige lijf langs mij en mijn karretje gewurmd en is nu ergens naarstig aan het zoeken naar het product dat zij van plan was te kopen maar tenauwernood zou zijn vergeten. Ik vraag me af of Kel nog aan de lijn hangt (zou het een afkorting van Kelly zijn? Of misschien wel Raquel, lekker exotisch? Zou ze lekkere tieten hebben? Zou ik me eens over haar ongetwijfeld met dikke laag plamuur besmeurde snoetje mogen aftrekken terwijl ik met een vrije hand een snoek probeer te fileren? Pas op voor de tandjes. Ja jij Kel, maar ik ook voor die van de snoek). Waarschijnlijk is Kel nog aan de lijn en kleppen de twee bakvissen rustig door, al lang vergeten dat er een rij mensen op het snolletje staat te wachten. Overigens, en dat even geheel terzijde van het verhaal, wat is beurtbalkje toch een debiel woord. Ik denk er nu toevallig aan omdat er een of twee op de band liggen. De boodschappen van jou en een ander uit elkaar houden, prima. Dat doen met een balkje, prima. Zelfs reclame of een wat de bedenker voor een geestige slogan aanzag erop drukken, soit. Maar om het dan de naam beurtbalkje te geven? Zoiemand moet toch wel echt zo schokkend achterlijk zijn dat hij nog geen pis uit een laars kon gieten als de instructies op de zool stonden. Gedachten, gedachten.
Het meisje komt terug. Wurmt zich weer langs de rij en kwakt een fles shampoo op de kassaband. Zou ze dan toch enige zelfkennis hebben? Dat valt me reuze van haar mee. Ze kijkt nog eens om en glimlacht naar me. "Sorry voor het wachten hoor!" en ik stamel dat het niet geeft. Ik twijfel nog een seconde, en vraag dan "Wil je misschien een keer wat met me drinken?". Ze kijkt wat verbaasd naar mijn gezicht, mijn haar, mijn kleren en weer mijn gezicht en ik zie dat ze een proest moet onderdrukken. Tegen Kel in het draagbare toestel zegt ze "Ja sorry hoor, er staat een of andere maffe junk hier in het gangpad die me er niet langs wilde laten. Wát een freak!". Ik doe alsof ik het niet gehoord heb en kijk naar de vloer. Ik kijk niet meer op totdat ik thuis ben en mijn sleutel in het slot steek. En de gedachten blijven maar komen.
Ik ben fan
I am not impressed by your performance
Ik ook !!quote:
Einde van het laatste verhaal was alleen wat minder sterk.
Sometimes you see knopjes
Eindes vind ik moeilijk. Ik begin dan het gevoel te krijgen dat ik ergens heen moet en dan schrijf ik niet meer recht vooruit maar ga ik naar een doel toewerken. Tips?quote:
[..]
Ik ook !!
Einde van het laatste verhaal was alleen wat minder sterk.
Een open einde? Brusselmans kapt ook niet zo resoluut af.quote:Op woensdag 31 maart 2010 10:23 schreef picodealion het volgende:
[..]
Eindes vind ik moeilijk. Ik begin dan het gevoel te krijgen dat ik ergens heen moet en dan schrijf ik niet meer recht vooruit maar ga ik naar een doel toewerken. Tips?
I am not impressed by your performance
True, die bouwt langzaam af maar die heeft ook wat meer ruimte (in zijn boeken dan). Ik zou eens wat van z'n columns moeten lezen. Iemand een idee waar? Of andere goede columns, bijv. Martin Bril oid?quote:
[..]
Een open einde? Brusselmans kapt ook niet zo resoluut af.
http://www.hermanbrusselmans.com/columns/quote:Op woensdag 31 maart 2010 10:26 schreef picodealion het volgende:
[..]
True, die bouwt langzaam af maar die heeft ook wat meer ruimte (in zijn boeken dan). Ik zou eens wat van z'n columns moeten lezen. Iemand een idee waar? Of andere goede columns, bijv. Martin Bril oid?
I am not impressed by your performance
Het einde van je eerste twee verhalen waren heel sterk.quote:Op woensdag 31 maart 2010 10:23 schreef picodealion het volgende:
[..]
Eindes vind ik moeilijk. Ik begin dan het gevoel te krijgen dat ik ergens heen moet en dan schrijf ik niet meer recht vooruit maar ga ik naar een doel toewerken. Tips?
Wat een arrogant kutwijf dacht ik bij mezelf en ik keerde weer huiswaards terwijl ik in gedachte dat wijf alle hoeken van mijn kelder liet zien.quote:Het meisje komt terug. Wurmt zich weer langs de rij en kwakt een fles shampoo op de kassaband. Zou ze dan toch enige zelfkennis hebben? Dat valt me reuze van haar mee. Ze kijkt nog eens om en glimlacht naar me. "Sorry voor het wachten hoor!" en ik stamel dat het niet geeft. Ik twijfel nog een seconde, en vraag dan "Wil je misschien een keer wat met me drinken?". Ze kijkt wat verbaasd naar mijn gezicht, mijn haar, mijn kleren en weer mijn gezicht en ik zie dat ze een proest moet onderdrukken. Tegen Kel in het draagbare toestel zegt ze "Ja sorry hoor, er staat een of andere maffe junk hier in het gangpad die me er niet langs wilde laten. Wát een freak!".
zoiets?? Ik ben er ook niet zo goed in.
Sometimes you see knopjes
Ik probeerde juist te laten zien dat de stoere held eigenlijk een zielige pussy was, maar dat had inderdaad ook op een andere manier gekundquote:
[..]
Het einde van je eerste twee verhalen waren heel sterk.
[..]
Wat een arrogant kutwijf dacht ik bij mezelf en ik keerde weer huiswaards terwijl ik in gedachte dat wijf alle hoeken van mijn kelder liet zien.
zoiets?? Ik ben er ook niet zo goed in.
Volgende verhaal beter
quote:Op woensdag 31 maart 2010 10:59 schreef drunk_on_shadows het volgende:
Wat een walgelijk persoon ben jij
quote:Op donderdag 4 maart 2010 14:14 schreef drunk_on_shadows het volgende:
Verliefd.... gewoon zeggen? #2
Dit topic is ter vermaak van mensen die wachten tot TS weer terugkeert in het bovengenoemde topic.
Mijn casus:
ik (dame van 23) is verliefd geworden op een jongen die ze pas 3 keer gezien heeft. Kent hem van concerten, en is zaterdag na concert met hem mee uit gegaan. Niks gebeurd. (toen waren er ook nog geeen gevoelend voor hem) Maar de volgende dag ineens BOEM verliefd.
Na ff denken hoe ik dit ga organiseren, (want ik wordt normaal altijd versierd...dit is echt nieuw voor mij)
Heb ik hem gister mee uit gevraagd. Met gevolg:
-geen reactie-
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Ik ga nooit naar concerten. Wil wel eens met jou naar een concert. Afterwards neuken?quote:Op woensdag 31 maart 2010 11:26 schreef drunk_on_shadows het volgende:
wat heeft dat er nouw weer mee te maken?
Smeuïg tot op de bodem.
Op vrijdag 18 juni 2010 12:16 schreef Ayca het volgende:
Broodje Pindakaas is pas lekker :9~
Op vrijdag 18 juni 2010 12:16 schreef Ayca het volgende:
Broodje Pindakaas is pas lekker :9~
Whaha, geniaal zeg, en nog erg goed geschreven. Dit lees je toch in 1 x uit? Maak n blog!
met panceta!
Vandaag ga ik een avontuur beleven. Dit idee kwam enkele dagen geleden in me op, en na een korte periode waarin deze gedachtestroom nog wat kon cultiveren was het nu dan toch echt tijd om er werk van te maken. Vandaag zou de ideale dag zijn, zo had ik mezelf verzekerd, en tegen mezelf liegen doe ik niet vaak. Nouja, soms dan. Soms lieg ik tegen mezelf dat ik morgen stop met roken of dat ik een andere baan ga zoeken of dat ik het met mijn goede gedrag van de afgelopen tijd wel verdiend heb dit meisje knock-out te slaan en misbruik van haar liefdesgereedschap te maken terwijl ze op mijn vloer ligt te kwijlen. Maar deze keer loog ik niet tegen mezelf. Vandaag ga ik een avontuur beleven.
Ik stap naar buiten, versgedraaid sjekkie achter mijn oor en een veel te dure zonnebril rustend op de elementen van mijn gezicht die het zijn o zo herkenbare contouren geven, te zeggen mijn neus en oren. Buurman staat zijn auto te wassen. Gore burgerlul met zijn Volvo stationwagen, ik zal nog eens je motorkap onderschijten dan heb je pas echt wat te wassen. Buurman gaat geen onderdeel zijn van mijn avontuur, zo besluit ik ter plaatse en zonder al teveel afwegingen van de eventuele voor- en nadelen van het beleven van een avontuur met daarin een burgerlul die elke zondagmiddag zijn auto wast. Neen, nog liever een avontuur met een homofiele Vietnamees met twee tanden en een adem waar je een buffel mee kan vellen dan eentje waar Buurman Burgerlul in meespeelt.
Zonder hem een blik waardig te gunnen sla ik linksaf en loop naar het einde van mijn straat. Een kruising. Welke kant zou het avontuur liggen? Ik vraag het aan een blinde die met zijn hond voor het stoplicht staat te wachten. "Is dat nou een grapje?" vraagt de klootzak. Alsof ik een blinde in de zeik zou nemen! Een welgemeende vraag in welke richting het avontuur ligt en de gehandicapte pikkentrekker voelt zich onmiddelijk beledigd! Dan toch lekker niet man, ik zoek het zelf wel weer uit. Ik geef zijn hond een rotschop tegen de kaak en maak me snel uit de voeten, voordat het beest zijn training en plichtsgevoel vergeet en besluit mij als een bezetene door straten en tuinen achterna te zitten, bloedende bek en al. Welke kant ben ik nou opgevlucht? Ik heb het in alle haast niet helemaal meegekregen, maar ik gok dat het rechtsaf richting het park was. Ja, het park, dat lijkt me een goed idee. Vast meer avonturen te beleven dan in de andere richtingen, waar respectievelijk een overdekt winkelcentrum (links), een Islamitisch crematorium, bejaardentehuis en sportclub voor homofielen (rechtdoor) en mijn huis (terug) liggen. Hoewel bij nader inzien een bejaardentehuis vast ook een goede plek kan zijn om een avontuur te beleven, maar dat gaat dan weer zo langzaam en met zo weinig tanden dat ik me dood zou vervelen, en je doodvervelen tijdens een avontuur is niet echt een geschikte combinatie.
Onderweg naar het park word ik aangesproken door een zwerver van Arabische afkomst. Of ik misschien een aalmoes voor hem heb. Het ontroert me dat een domme, stinkende, tandeloze buitenlander die ook nog eens geen geld heeft wel het woord 'aalmoes' kent. Een seconde sta ik roerloos en kijk hem in de ogen. Ik slik de ontroering weg, buig lichtjes naar hem toe en fluister de volgende woorden in zijn oor: "Maak dat je wegkomt vieze zandneger. Scheer je weg of bij Allah en zijn proleet ruk ik je de baard van de kop. Ik steek nog liever zevenenzeventig maagden een dolk in het hart dan jou mijn zuurverdiende geld te schenken. Geen cent krijg je van me en niet meer of minder." Ik voeg er een vuile grijns aan toe. Geschrokken van dit plotse vertoon van verbaal geweld kijkt de Mohammedaan op en rent weg (in de richting van het overdekte winkelcentrum). Was dit al een avontuur? Neen, daar moest ik nog wel wat meer mijn best voor doen. Vastberaden stapte ik door. Als ik maar lang genoeg vastberaden doorstap verzeil ik vast in het een of andere avontuur.
Enkele minuten later, ik was inmiddels driemaal naar links en tweemaal naar rechts afgeslagen, had vijf straten overgestoken en minimaal twee kapperszaken gepasseerd (doch het spreekt voor zich dat dit niet alles in deze volgorde geschiedde) was het zover. Hier was het avontuur. Het had zich vermomd in de vorm van een overval, en niet een misse ook. De situatie zag er als volgt uit: een juwelierszaak, drie politieauto's voor de deur met daarachter agenten met pistolen, een handjevol bange schijterds in de juwelierszaak waaronder de juwelier (die in zijn broek had gekakt) en tot slot de overvaller, gemaskerd en ook met een pistool. Het zag eruit of de agenten ieder moment binnen konden vallen maar nog te bang waren dat een van de onschuldige omstanders gewond of dood of nog erger zou geraken.
Onbevreesd liep ik op de deur van de juwelierszaak af, gooide mijn haar los en hing de zonnebril met een pootje aan de voorkant in mijn kraag. Als je een avontuur beleeft, doe het dan cool en zonder angst. Een van de agenten keek mij vragend aan maar nog voor hij mij halt toe kon roepen opende ik de deur. "Zo zo, hier is dus een overval aan de hand?" vraag ik aan niemand in het bijzonder. Tering, wat een schijtlucht hangt hier eigenlijk. Wat voor juwelier ben je als je niet eens je kringspier in bedwang kan houden, zelfs in een periode van middelmatige angst? Een vrouw in de hoek begint te huilen. "Hou je bek trut!" snauwt de overvaller haar toe. "Ja, hier is een overval gaande" voegt hij daaraan toe, deze keer aan mij gericht. De vrouw begint nog harder te huilen. Ik geef haar een stomp in haar maag en als ze vooroverbuigt nog eentje in haar nek. Ze zijgt neer in een hoek. "Als nog iemand het in zijn kop haalt te huilen weet hij wat hem te wachten staat!" zeg ik tegen het overgebleven publiek. De juwelier laat nu ook zijn urine zijn broek in lopen maar houdt wijselijk zijn mond.
"Bedankt maat" zegt de overvaller. "Je weet niet half hoe lastig het nog is, zo'n overval plegen. Dat huilt maar en schijt maar in hun broek, maar het geld en/of de juwelen even voor me in dit tasje doen is dan weer teveel gevraagd."
- "Ik ben je maat niet, flikker", zeg ik tegen de hufter. Zo te zien is hij Pools.
"Hoe noem je mij?"
- "Ik noem je een flikker, flikker"
"Dit pik ik niet! Hier binnenlopen midden tijdens een overval is tot daar aan toe, maar me vervolgens flikker noemen in het bijzijn van een horde bange juweliersklanten is een stap tever. Had je niet zojuist dat oervervelende mens die hengst tegen haar smoel gegeven had ik je hier ter plaatse neergeschoten".
Ik geef geen antwoord, maar wel zet ik mijn zonnebril op. Dit is een teken voor de homoseksuele overvaller dat ik niet onder de indruk ben van zijn relaas. Hier kan de hufter natuurlijk helemaal niet tegen en hij bereidt zich voor om me te laten zien wie hier de baas is. Dit doet hij door zijn mouwen op te stropen, een oerdomme zet voor een man met een pistool in zijn hand. Hij schiet zichzelf door de voet. "Godverdomme! Kijk nou wat je hebt veroorzaakt" schreeuwt hij me toe. Ik zwijg nog steeds. Ondanks de pijn gaat de lul rechtopstaan en richt de loop van zijn Walther P22 op mijn voorhoofd. "Je gaat eraan, hoor je dat? Eraan, dat ga je!" spuugt hij meer dan dat hij het spreekt. Ik zwijg nog steeds en kijk hem strak in de ogen, maar door mijn bril ziet hij de mijne niet en dat maakt hem onzeker. Zijn ogen raken vervuld met twijfel. Zijn hand begint te trillen. Hij laat zijn arm weer zakken. "Verdomme, waar ben ik eigenlijk mee bezig" mompelt hij en hij strompelt richting de deur. Met armen in de lucht laat hij zich door de politie ontvangen. Ik negeer het geschreeuw van buiten en de kakgeur hierbinnen. Dit is toch niet te geloven? Ben ik eindelijk een avontuur aan het beleven, is het er een met een homofiele Pool in de hoofdrol die nog te bang is zijn daden door te zetten. Ik draai een sjekkie, geef de vrouw op de grond nog een laatste schop en loop door de achterdeur naar buiten. Wat een kloteavontuur. Ik ga maar weer naar huis.
[ Bericht 0% gewijzigd door picodealion op 02-04-2010 21:43:42 ]
Ik stap naar buiten, versgedraaid sjekkie achter mijn oor en een veel te dure zonnebril rustend op de elementen van mijn gezicht die het zijn o zo herkenbare contouren geven, te zeggen mijn neus en oren. Buurman staat zijn auto te wassen. Gore burgerlul met zijn Volvo stationwagen, ik zal nog eens je motorkap onderschijten dan heb je pas echt wat te wassen. Buurman gaat geen onderdeel zijn van mijn avontuur, zo besluit ik ter plaatse en zonder al teveel afwegingen van de eventuele voor- en nadelen van het beleven van een avontuur met daarin een burgerlul die elke zondagmiddag zijn auto wast. Neen, nog liever een avontuur met een homofiele Vietnamees met twee tanden en een adem waar je een buffel mee kan vellen dan eentje waar Buurman Burgerlul in meespeelt.
Zonder hem een blik waardig te gunnen sla ik linksaf en loop naar het einde van mijn straat. Een kruising. Welke kant zou het avontuur liggen? Ik vraag het aan een blinde die met zijn hond voor het stoplicht staat te wachten. "Is dat nou een grapje?" vraagt de klootzak. Alsof ik een blinde in de zeik zou nemen! Een welgemeende vraag in welke richting het avontuur ligt en de gehandicapte pikkentrekker voelt zich onmiddelijk beledigd! Dan toch lekker niet man, ik zoek het zelf wel weer uit. Ik geef zijn hond een rotschop tegen de kaak en maak me snel uit de voeten, voordat het beest zijn training en plichtsgevoel vergeet en besluit mij als een bezetene door straten en tuinen achterna te zitten, bloedende bek en al. Welke kant ben ik nou opgevlucht? Ik heb het in alle haast niet helemaal meegekregen, maar ik gok dat het rechtsaf richting het park was. Ja, het park, dat lijkt me een goed idee. Vast meer avonturen te beleven dan in de andere richtingen, waar respectievelijk een overdekt winkelcentrum (links), een Islamitisch crematorium, bejaardentehuis en sportclub voor homofielen (rechtdoor) en mijn huis (terug) liggen. Hoewel bij nader inzien een bejaardentehuis vast ook een goede plek kan zijn om een avontuur te beleven, maar dat gaat dan weer zo langzaam en met zo weinig tanden dat ik me dood zou vervelen, en je doodvervelen tijdens een avontuur is niet echt een geschikte combinatie.
Onderweg naar het park word ik aangesproken door een zwerver van Arabische afkomst. Of ik misschien een aalmoes voor hem heb. Het ontroert me dat een domme, stinkende, tandeloze buitenlander die ook nog eens geen geld heeft wel het woord 'aalmoes' kent. Een seconde sta ik roerloos en kijk hem in de ogen. Ik slik de ontroering weg, buig lichtjes naar hem toe en fluister de volgende woorden in zijn oor: "Maak dat je wegkomt vieze zandneger. Scheer je weg of bij Allah en zijn proleet ruk ik je de baard van de kop. Ik steek nog liever zevenenzeventig maagden een dolk in het hart dan jou mijn zuurverdiende geld te schenken. Geen cent krijg je van me en niet meer of minder." Ik voeg er een vuile grijns aan toe. Geschrokken van dit plotse vertoon van verbaal geweld kijkt de Mohammedaan op en rent weg (in de richting van het overdekte winkelcentrum). Was dit al een avontuur? Neen, daar moest ik nog wel wat meer mijn best voor doen. Vastberaden stapte ik door. Als ik maar lang genoeg vastberaden doorstap verzeil ik vast in het een of andere avontuur.
Enkele minuten later, ik was inmiddels driemaal naar links en tweemaal naar rechts afgeslagen, had vijf straten overgestoken en minimaal twee kapperszaken gepasseerd (doch het spreekt voor zich dat dit niet alles in deze volgorde geschiedde) was het zover. Hier was het avontuur. Het had zich vermomd in de vorm van een overval, en niet een misse ook. De situatie zag er als volgt uit: een juwelierszaak, drie politieauto's voor de deur met daarachter agenten met pistolen, een handjevol bange schijterds in de juwelierszaak waaronder de juwelier (die in zijn broek had gekakt) en tot slot de overvaller, gemaskerd en ook met een pistool. Het zag eruit of de agenten ieder moment binnen konden vallen maar nog te bang waren dat een van de onschuldige omstanders gewond of dood of nog erger zou geraken.
Onbevreesd liep ik op de deur van de juwelierszaak af, gooide mijn haar los en hing de zonnebril met een pootje aan de voorkant in mijn kraag. Als je een avontuur beleeft, doe het dan cool en zonder angst. Een van de agenten keek mij vragend aan maar nog voor hij mij halt toe kon roepen opende ik de deur. "Zo zo, hier is dus een overval aan de hand?" vraag ik aan niemand in het bijzonder. Tering, wat een schijtlucht hangt hier eigenlijk. Wat voor juwelier ben je als je niet eens je kringspier in bedwang kan houden, zelfs in een periode van middelmatige angst? Een vrouw in de hoek begint te huilen. "Hou je bek trut!" snauwt de overvaller haar toe. "Ja, hier is een overval gaande" voegt hij daaraan toe, deze keer aan mij gericht. De vrouw begint nog harder te huilen. Ik geef haar een stomp in haar maag en als ze vooroverbuigt nog eentje in haar nek. Ze zijgt neer in een hoek. "Als nog iemand het in zijn kop haalt te huilen weet hij wat hem te wachten staat!" zeg ik tegen het overgebleven publiek. De juwelier laat nu ook zijn urine zijn broek in lopen maar houdt wijselijk zijn mond.
"Bedankt maat" zegt de overvaller. "Je weet niet half hoe lastig het nog is, zo'n overval plegen. Dat huilt maar en schijt maar in hun broek, maar het geld en/of de juwelen even voor me in dit tasje doen is dan weer teveel gevraagd."
- "Ik ben je maat niet, flikker", zeg ik tegen de hufter. Zo te zien is hij Pools.
"Hoe noem je mij?"
- "Ik noem je een flikker, flikker"
"Dit pik ik niet! Hier binnenlopen midden tijdens een overval is tot daar aan toe, maar me vervolgens flikker noemen in het bijzijn van een horde bange juweliersklanten is een stap tever. Had je niet zojuist dat oervervelende mens die hengst tegen haar smoel gegeven had ik je hier ter plaatse neergeschoten".
Ik geef geen antwoord, maar wel zet ik mijn zonnebril op. Dit is een teken voor de homoseksuele overvaller dat ik niet onder de indruk ben van zijn relaas. Hier kan de hufter natuurlijk helemaal niet tegen en hij bereidt zich voor om me te laten zien wie hier de baas is. Dit doet hij door zijn mouwen op te stropen, een oerdomme zet voor een man met een pistool in zijn hand. Hij schiet zichzelf door de voet. "Godverdomme! Kijk nou wat je hebt veroorzaakt" schreeuwt hij me toe. Ik zwijg nog steeds. Ondanks de pijn gaat de lul rechtopstaan en richt de loop van zijn Walther P22 op mijn voorhoofd. "Je gaat eraan, hoor je dat? Eraan, dat ga je!" spuugt hij meer dan dat hij het spreekt. Ik zwijg nog steeds en kijk hem strak in de ogen, maar door mijn bril ziet hij de mijne niet en dat maakt hem onzeker. Zijn ogen raken vervuld met twijfel. Zijn hand begint te trillen. Hij laat zijn arm weer zakken. "Verdomme, waar ben ik eigenlijk mee bezig" mompelt hij en hij strompelt richting de deur. Met armen in de lucht laat hij zich door de politie ontvangen. Ik negeer het geschreeuw van buiten en de kakgeur hierbinnen. Dit is toch niet te geloven? Ben ik eindelijk een avontuur aan het beleven, is het er een met een homofiele Pool in de hoofdrol die nog te bang is zijn daden door te zetten. Ik draai een sjekkie, geef de vrouw op de grond nog een laatste schop en loop door de achterdeur naar buiten. Wat een kloteavontuur. Ik ga maar weer naar huis.
[ Bericht 0% gewijzigd door picodealion op 02-04-2010 21:43:42 ]
|
|
