PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] deel 44

Fipo de pipo

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:08 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Je bent alleen de badguy als jij dat toe staat. Als ik de afgelopen jaren iets heb geleerd, dan is het weldat ik een leven lang mijn invloed op de mensen om mij heen niet heb gezien.
Het is ongelofelijk hoeveel je kunt bereiken met een iets andere aanpak.

Op het moment dat mijn ouders me nu op mijn gevoel praten pak ik ze er meteen op aan. Ik heb tenslotte zelf het recht om te beslissen. En dat zij een mening hebben over mijn beslissing geeft hun nog niet het recht die op mjj te projecteren.

En dat meteen aanspreken doet wondereb voor mij. Ik had nooit verwacht dat zo een beetje feedback zoveel verschil kob maken

Dan ken je mijn ouders nog niet. Helaas zal dat nooit gaan werken. Aangezien ze het gewoon net zo hard omdraaien en mij het gevoel geven dat ik iets wel moet doen terwijl ik dat dus niet wilt. En dan kan ik daar wel wat van zeggen. Maar daar gaat vooral mijn moeder gewoon aan voorbij.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:16 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dan ken je mijn ouders nog niet. Helaas zal dat nooit gaan werken. Aangezien ze het gewoon net zo hard omdraaien en mij het gevoel geven dat ik iets wel moet doen terwijl ik dat dus niet wilt. En dan kan ik daar wel wat van zeggen. Maar daar gaat vooral mijn moeder gewoon aan voorbij.

Jammer om te horen

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:23 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Jammer om te horen

Een van de nadele als je moeder een persoonlijkheids stoornis heeft. En dat vooral alles om haar moet draaien.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:28 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Dat lijkt me vreselijk

Gelukkig is de band met mijn moeder heel sterk, ze schreef laatst nog een prachtige zin in mijn verjaardagskaartje:

Ik heb altijd geprobeerd mijn zoon te behandelen als een dierbare metgezel, met wie ik op reis was door een land waar ik al eerder was geweest maar hij niet.

Ach ik weet niet beter

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:31 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Knap toch dat je daarmee toch goed mee leert omgaan hoe moeilijk het ook moet zijn..

Het is ook moeilijk maar het gaat steeds makkelijker aangezien je steeds beter hoe je er mee moet omgaan.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:25 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Een van de nadele als je moeder een persoonlijkheids stoornis heeft. En dat vooral alles om haar moet draaien.

Ach jah. Een groot probleem in de huidige zorg is dat er te weinig aandacht is voor de naasten van mensen met een ziekte.
Neem nou jou moeder. Op het moment dt zij zorg zou krjjgen wordt er nog niks gedaan aan wat jij hebt meegemaakt.

Of Demise, als er ook voor haar hukp was geweest toen haar moeder ziek was geweest dan was het wellicht nooit zo ver gekomen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:34 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Ach jah. Een groot probleem in de huidige zorg is dat er te weinig aandacht is voor de naasten van mensen met een ziekte.
Neem nou jou moeder. Op het moment dt zij zorg zou krjjgen wordt er nog niks gedaan aan wat jij hebt meegemaakt.

Of Demise, als er ook voor haar hukp was geweest toen haar moeder ziek was geweest dan was het wellicht nooit zo ver gekomen.

Dat klopt ongeveer 20 jaar geleden werd er bijna geen aandacht aan naasten besteed. De partner meestal wel omdat hij/zij er ook bij betrokken is. Maar kinderen werden toe volledig genegeerd. Gelukkig is dat nu wel anders. Er is toendertijd nooit iemand naar mij of mijn broertje en zusjes geweest om te vragen hoe het met ons ging.

Maar de laatste 10 jaar heeft mijn moeder geen noemens waardige problemen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:35 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Hoe is het kontakt met je (biologische) vader eigenlijk? (ik heb deze topicreeks niet heel veel gevolgd dus weet niet of je dit eerder weleens benoemd hebt)

Ongeveer hetzelfde als mijn moeder heel afstandelijke en zaakelijk. Ik zie ze ook niet echt als mijn ouders meer.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:42 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Knap hoe je daar allemaal zo mee om weet te gaan, het kontakt met mijn ouders is namelijk nog steeds heel stabiel, wel is het zo dat ik met mijn moeder meer een mentale band heb en met mijn vader meer zakelijk/functioneel maar wel puur

Ik kan mijn dus niets voorstellen om een mentale en/of emontiele band met je ouders te hebben. Dit geldt overigens sowieso zo'n band met iemand hebben

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:47 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Wat vreselijk dat je daar zo verbitterd over klinkt, maar kan me er ook veel bij voorstellen met de voorbeelden en posts die jij gezet hebt, hopelijk kom je ooit nog iemand tegen waarmee je een hele sterke band kan opbouwen en waar je altijd op kan terugvallen als je het bijv moeilijk hebt

Dat hoop ik ook en ik weet dat ik zo'n band ook kan opbouwen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 13:01 schreef Demise het volgende:
Mijn 'baseline' is niet verschoven. Elke dag weer zit ik op een gigantische top en kan ik daar enorm van genieten. Ik vind het niet vanzelfsprekend dat ik me goed voel, anderen wel.

Hoe lang is het nu voor jou geleden? Want ik had dat in het begin ook een beetje (maar ik had het ook moeilijk door alle 'restproblematiek' zeg maar), maar nu echt niet meer. Ik ben er denk ik ook te veel aan gewend om het nog echt te kunnen waarderen.

quote:

Foute denkpatronen? Ik kan me daar niets bij voorstellen. Hoe is een denkpatroon 'fout'?

Negatieve spiralen, vastzitten in slechte gedachtes, negatief zelfbeeld, jezelf overal de schuld van geven, in het algemeen alles op jezelf betrekken, vertekend zelfbeeld (letterlijk niet kunnen inschatten hoe je er eigenlijk uitziet - de ene dag iets omver lopen omdat je denkt dat je er wel langs past, de andere dag niet naar buiten durven omdat je denkt dat je echt enorm megagigantisch genant dik bent).

quote:

Dat hulp zoeken is een vrij herkenbaar probleem voor een hele hoop mensen, denk ik. Achteraf toch spijt van dat die hulp te laat is gezocht, terwijl het eerst helemaal geen gewenste hulp was. Het lijkt mij ook erg wrang als na zo'n lange tijd blijkt dat medicatie zo goed werkt.

Ja. Zeker. Ik kwam er pas op m'n 13e, 14e achter dat ik depressief was en toen had ik nog niet door hoe ernstig het was. En tegen de tijd dat ik dat wel wist, was ik zo ver heen dat ik geen hoop op verbetering meer had. Maar goed, het komt ook omdat er nooit iemand heeft ingegrepen. Maar inderdaad, als iemand me op m'n 15e had verteld dat medicatie echt zou werken, dat het zo snel zou werken en ik nagenoeg geen bijwerkingen zou hebben, dan had ik er vast anders over gedacht. Dat, en als iemand me ermee geholpen had zou ik me vast ook minder geschaamd hebben, minder moeite gehad hebben met 'toegeven' dat ik 'gek' was (zo voelde het).

quote:

Anti-depressiva en anti-psychoticum hebben bij mij nooit echt iets gedaan, al twijfelde ik daar op het moment zelf over.

Dat lijkt me heel vervelend. Maar goed, ik weet niet precies waar het bij jou allemaal uit voortgekomen is. Wat mij meestal opvalt (en ik zeg dus even niet dat dat bij jou zo is) is dat voornamelijk mensen met heel duidelijke redenen voor hun problemen geen baat hebben bij AD en er veel bijwerkingen van hebben.

quote:

Het uitstelgedrag is ook weer erg herkenbaar. Ik besefte pas dat ik mijn moeder kwijt had kunnen raken toen ze weer beter was, terwijl op dat moment juist iedereen verwachtte dat ik me weer goed zou voelen. Verwarrend, want niemand begrijpt dat ik eerst in overleef-modus spring en dus alles wegdruk, totdat de eerste momenten voorbij zijn, waarna ik instort.

Ik heb er nooit over nagedacht waarom dat bij mij zo werkt. Maar een 'overleefmodus' is een goede optie. Of misschien heb ik de tijd gewoon nodig om de indrukken te verwerken? Met andere dingen heb ik het ook: ik raak nooit in paniek in vervelende situaties, blijf helder nadenken (al sta ik echt te trillen van de adrenaline in m'n lichaam) en daarna schrik ik pas.

quote:

Wat ik wel goed vind is dat je zo'n nare dag bestempelt als 'ertussen', en dat dat dus in ieder geval niet meer de normale gang van zaken is.

Tja, er is niet zo veel 'goed' aan vind ik. Ik had liever dat ik die dagen niet had, want het is best zwaar om ermee om te gaan.

quote:

Ik heb geen respect voor mensen die zelfmoord plegen. Ik begrijp de keuze, maar ik kan het er niet mee eens zijn. Bovendien is het pijnlijkste moment het moment vlak voordat je wegzakt, waarop je toch twijfelt maar net niet bij de telefoon kunt. Ik denk dat iedereen dat heeft, want alle oerinstincten zijn gericht op overleven, al helemaal in stresssituaties.

Misschien drukte ik me verkeerd uit. Ik bedoel niet dat ik het een geweldige beslissing vind of iets dergelijks. Maar ik begrijp het. En met respect voor die mensen bedoel ik ook dat het vaak mensen zijn die veel meegemaakt hebben en jarenlang heel hard gevochten hebben om uit het dal te komen. Ik vind het tragisch dat ze het uiteindelijk niet meer kunnen, maar omdat ik weet wat ze voelen zal ik het nooit kunnen veroordelen. Ik kende iemand die zelfmoord gepleegd heeft en dat was ook niet zomaar. Als mensen dan zeggen dat zo iemand laf is geweest, dan steekt me dat, want ik weet hoe hard ze ervoor gevochten heeft.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:55 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Mss wel met de aanstaande master FOK! meet, ik kom iig dan wel (ook vanwege het opbouwen voor sociale kontakten en dat verder uitbouwen)

Dat zou zomaar kunnen

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat is altijd goed

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:59 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat bedoel ik

quote:

Op zondag 28 maart 2010 13:55 schreef Demise het volgende:
Ik hoef ook niet elke dag een gorilla om m'n nek te hebben hangen, hoor. Al dat geknuffel hoeft van mij ook niet zo. Zoenen ís ook vies. Ik bedoel, je steekt je tong in de mond van iemand anders om vervolgens zijn tong af te lebberen. Doe mij maar gewoon een kusje. Ik blijf erbij dat er vast iemand is die bij je past, maar dat jij die nog niet hebt opgemerkt/ontmoet of dat je zo zeker bent van je zaak (geen relatie) dat dat anderen afschrikt.

Bij m'n ex was ik dus een enorm knuffelbeest. Ik zat echt altijd op schoot, op de bank tegen 'm aan, zelfs als we ergens op visite waren. En in bed vond ik het juist heerlijk om tegen 'm aan te liggen, als hij me dan vasthield. Met slapen zelf niet overigens, dan moest ik wel de ruimte hebben.

Zoenen is idd raar. Maar dan moet je zeker niet gaan nadenken over orale seks. Dat vind ik dus écht niks.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 13:55 schreef Demise het volgende:
Ik heb dat altijd met kledingwinkels! Daar zet je één voet over de drempel, situatie: druk, chaotisch, heel veel kleding, daarvan moet je één ding kiezen. Alleen al de stress van dat moment zorgt ervoor dat ik geen enkel kledingstuk meer leuk vind, terwijl ik er in een andere situatie misschien anders over had gedacht.

Ik heb dat in de supermarkt als ik niet kan kiezen wat ik moet kopen. Uiteindelijk leg ik dan na een half uur ronddolen en heen en weer lopen tussen de schappen gewoon alles weer terug omdat ik niet kan kiezen.

Verder ga ik op drukke momenten (kerst...) gewoon niet naar de stad en het liefst bestel ik dingen gewoon via <3 internet <3.

quote:

Het klinkt hard, maar het komt nog een keer. Dat is gewoon zo. Als je een reep chocolade eet, is die ook op, op een gegeven moment. Dat weet je als je eraan begint (een hechte relatie). Maar al die mooie momenten die je deelt blijven wel gewoon bestaan. Dat verdwijnt niet zomaar, dat zijn de herinneringen die er toe doen.

Ik had wat dat betreft ook af en toe vluchtgedrag. Omdat ik alleen met mijn ex zo'n sterke band had (heb ik nog nooit met iemand gehad), speelde heel vaak door m'n hoofd om het uit te maken en hem nooit meer te zien, gewoon omdat ik zo bang was dat er wat zou gebeuren.
Ik ben nooit bezorgd geweest om personen of om m'n eigen veiligheid of gezondheid - maar over hem had ik echt nachtmerries dat 'm wat was overkomen, of ik moest 'm 's avonds gewoon even bellen om zeker te weten dat 'm onderweg niks was overkomen, en slapen voor ie uit z'n werk was deed ik ook niet.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 15:24 schreef Demise het volgende:
Maar ook al is de reep op, dan nog heb je wel de mooie herinnering aan die lekkere chocolade.

Dat heb ik dus niet. Dan heb ik alleen de pest in dat ie op is en wil ik meer.

quote:

Want die mooie momenten met iemand maken uiteindelijk de pijn van het verlies een kleine prijs om te betalen.

Ik weet het niet. Ik denk soms dat de pijn van alleen blijven het uiteindelijk waard is om aan het Grote Lijden te ontkomen.