Help mijn kind is slim ! Hoe ga je om met hoogbegaafdheid ?

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:19 schreef JoPiDo het volgende:

iemand die vervelend is op de basisschool en 7 jaar over de havo doet, mist (wellicht) het talent om zijn inzichten te gebruiken en is daarom niet hoogbegaafd, maar net zo'n stomme fucker als wij allemaal

Miste ie ook.
Heeft het licht gezien en heeft eindelijk door dat hij uit een beste bron kan putten.

De begaafdheid is vastgesteld door een kinderpsychologe, niet door "vervelend en verveeld" te zijn op de basisschool of zeven jaar over de Havo te doen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:19 schreef JoPiDo het volgende:
ik kan het echt niet laten om te reageren in dit topic

hoogbegaafd is niet een hoog IQ, maar veel talenten hebben en óók het talent om daar mee om te gaan

iemand die twee studies doet en prachtig viool speelt, is hoogbegaafd

iemand die mooi kan schilderen en vijf talen spreekt, is hoogbegaafd

iemand die vervelend is op de basisschool en 7 jaar over de havo doet, mist (wellicht) het talent om zijn inzichten te gebruiken en is daarom niet hoogbegaafd, maar net zo'n stomme fucker als wij allemaal

Als je talent hebt voor voetbal hoef je niet per se een goede voetballer te worden.
Hoogbegaafde mensen hebben een grote voorsprong op anderen om zich beter in dingen te ontwikkelen. Of dit daadwerkelijk gebeurt is een tweede. TS wilt graag weten hoe je het beste kan omgaan met kinderen die hoogbegaafd zijn zonder verder buiten de boot te vallen.

Luisteren naar je kind.
De gevoelens proberen te volgen.
De gedachtegangen proberen bloot te leggen.
Zorgen dat thuis wijsneuserij mag, duidelijk maken dat dat buiten de deur niet altijd gewaardeerd wordt. Mijn ervaring is dat vaak volwassenen afgunstig reageren. Alsof je er alleen maar gezegend mee mag en gezegend mee kan zijn. Maak je kind weerbaar tegen dit.
Wel begeleiden, niet stimuleren van bv lezen en schrijven.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:04 schreef Swetsenegger het volgende:
Behalve dan dat het mij in mijn standpunt versterkt dat het op basisschool leeftijd niet verstandig is kinderen naar een 'speciale school' te doen.

Ik begreep je vraag niet, omdat je twee keer op details in mijn bericht reageerde, ik daar antwoord op gaf en we blijkbaar andere ervaringen hebben. Kan gebeuren lijkt mij, dus ik begreep niet wat je nu wilde vragen.

Over aparte scholen: uitgaand van de situatie van nu vind ik het Leonardo-concept zo gek nog niet. Idealiter komt een hoogbegaafd kind misschien het best tot zijn recht op een gewone school, met veel persoonlijke aandacht en goede specifieke begeleiding, maar het gros van de basisscholen kan dat niet bieden. Uitgaand van de realiteit vind ik het daarom goed dat de Leonardo-oprichters in elk geval met een alternatief proberen te komen. Of het een goed alternatief is weet ik niet.

Over begaafdheidsprofielscholen: bij mijn weten zijn er daar in het basisonderwijs nog maar weinig van. In het voortgezet onderwijs heb je er al wat meer.

Ik heb niet het hele topic doorgelezen. Kan wel het verhaal uit eigen ervaring vertellen. Ik ben zelf HB, met een IQ van 145.

Als kind weet je niet van jezelf dat je sneller bent dan anderen. Het is heel normaal dat je geen moeite hoeft te doen om iets te snappen of te leren. De problemen zijn bij mij gekomen omdat ik me begon te vervelen. Bovendien was mijn lichamelijke en sociaal-emotionele ontwikkeling normaal. Ik begreep dingen veel te snel, ik was daar niet aan toe. Ik denk dat zoiets als ouder heel lastig is om mee om te gaan, maar ik raad je aan hier iets mee te doen. Bij mij was een warme en leuke thuisbasis, waar het niet erg was om slimmer te zijn dan de rest heerlijk.

Op school was het lastig. E ris geprobeerd mij te pesten, als gevolg daarvan sloeg ik erop in. Werkte uitstekend en ben reelijk ongeschonden uit die tijd gekomen. De middelbare school, waar ik te maken kreeg met jaloezie van kasgenootjes was weer anders. In mijn jeugdige overmoed riep ik vaak net iets te snel wat ik wist, anderen vonden dat niet leuk en arrogant. Nouja, in ieder geval hebben ze bij mij gedacht dat ik ADHD had, wat dus niet klopte. Ik kreeg de diagnose en pillen. Niet echt een fijne tijd. Mijn ouders hadden iets te veel vertrouwen in al die pillenboeren. Maar toen ik klaagde hebben ze een IQ-test geregeld van Mensa. Daaruit bleek een hoog IQ (99e percentiel, dus bij de 1% slimsten). Na wat mislukte studies (verveling en systemen die gemaakt zijn voor middelmatigheid en luiheid van mijn kant) ben ik uiteindelijk afgestudeerd en heb nu werk waar ik mij in kwijt kan. Momenteel ben ik succesvol, maar dat is wel eens anders geweest. Aan de ene ben je anders, aan de andere kant ben je net zo gewoon als anderen. Blijft lastig.

Eigenlijk vind ik het al heel goed dat je er zo in zit. Dus denk dat zolang je je kind als een persoon behandelt het goedkomt. Als je beide kinderen kunt helpen hun ongelijklopende sociaal0emotionele en cognitieve ontwikkeling op te vangen is dat denk ik erg fijn voor ze.

Veel succes ermee.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:42 schreef -sabine- het volgende:
Luisteren naar je kind.
De gevoelens proberen te volgen.
De gedachtegangen proberen bloot te leggen.
Zorgen dat thuis wijsneuserij mag, duidelijk maken dat dat buiten de deur niet altijd gewaardeerd wordt. Mijn ervaring is dat vaak volwassenen afgunstig reageren. Alsof je er alleen maar gezegend mee mag en gezegend mee kan zijn. Maak je kind weerbaar tegen dit.
Wel begeleiden, niet stimuleren van bv lezen en schrijven.

Daar ben ik het niet mee eens! Stimuleren is áltijd goed, zolang het geen pushen wordt. Het is heel belangrijk dat kinderen thuis gestimuleerd worden in hun ontwikkeling, met name wat betreft lezen. Kinderen die thuis voorgelezen worden en gestimuleerd worden om zelf boeken te lezen, ontwikkelen veel vaker een plezier in lezen en worden betere lezers, wat in vrijwel alle aspecten van het dagelijkse en schoolse leven zeer nuttig is. Er is niets mis met stimuleren van interesses en schoolse activiteiten, zolang het maar geen extreme vormen aanneemt.

ik ga me zeker niet teveel bemoeien met wat hier gezegd wordt, sommige posts (zoals hier direct boven) klinken zeer zinnig.

ik denk wel dat je erg moet oppassen dat je niet teveel doordraaft in het hoogbegaafdheid gedoe. ik ken mensen die weliswaar hoogbegaafd zijn, maar de sociale iq hebben van een doperwt en daarnaast nog niet zelf een kopje koffie in kunnen schenken, laat staan echt zelfstandig kunnen wonen. wat heb je aan hoogbegaafd zijn als je niet voor jezlef kan zorgen. en dan de rest van de wereld tegen je antagoniseert omdat je steeds maar aan het kletsen bent over hoe hoogbegaafd je wel niet bent. er zijn meer dingen belangrijk en die zijn net zo waardevol voor niet hoogbegaade kindjes als de wel hoogbegaafde kindjes. want kindjes zijn ze allemaal

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:04 schreef simmu het volgende:
ik ga me zeker niet teveel bemoeien met wat hier gezegd wordt, sommige posts (zoals hier direct boven) klinken zeer zinnig.

ik denk wel dat je erg moet oppassen dat je niet teveel doordraaft in het hoogbegaafdheid gedoe. ik ken mensen die weliswaar hoogbegaafd zijn, maar de sociale iq hebben van een doperwt en daarnaast nog niet zelf een kopje koffie in kunnen schenken, laat staan echt zelfstandig kunnen wonen. wat heb je aan hoogbegaafd zijn als je niet voor jezlef kan zorgen. en dan de rest van de wereld tegen je antagoniseert omdat je steeds maar aan het kletsen bent over hoe hoogbegaafd je wel niet bent. er zijn meer dingen belangrijk en die zijn net zo waardevol voor niet hoogbegaade kindjes als de wel hoogbegaafde kindjes. want kindjes zijn ze allemaal

Precies, kindjes zijn het. En als het kan ook zo behandelen. Over sociale problemen wil ik wel wat toevoegen. Als je net even anders bent, dan word je al snel anders neergezet. Zeker op basisscholen gaat dit soms keihard. Dit beinvloedt ook jouw zelfvertrouwen en daarmee sociale vaardigheid. Het niet omgaan met HB is juist een veroorzaker van slechte sociale vaardigheden imho. Kinderen weerbaarheid leren is neit eenvoudig, ik ben er voor. Maar kinderen leren zichzelf niet te zijn is weer een ander uiterste.

Muks, heel veel advies als ouderkant zijnde kan ik je niet geven.

Wat bij mij vroegr wel het geval was, dat ik nooit complimentjes kreeg, want ja ik wist het allemaal wel, kon het wel, hoefde geen moeite te doen om goede resultaten te halen etc.
Terwijl mijn zus die meer moeite had met leren etc. al een stapel complimenten kreeg om een 6.
Wat opzich wel logisch is dat ze dat complimenteerde.
Maar ik miste heel erg die coplimenten vroeger.
Een minderwaardigheidsgevoel van ja ik heb een tien, maar mijn tien stelt nooit iets voor.

Een poosje terug werd mij door de CB arts gevraagd om arwen te laten testen, omdat ze geestelijk best voor ligt op leeftijdsgenootjes. Zeker op cijfergebied ze maakt zelf kleine sommen ( onde de 10 welliswaar) en letters lezen gaat al goed, en haar beredenerende kant/oplossende kant is sterk aanwezig. Echter vind ik haar veel te jong, en heb ik school juist verzocht om daar het sociale aspect te stimuleren voorlopig.
En in hoeverre mag/kun je daarin mee gaan?
qua spellletjes speelt ze namelijk hele andere spellen als klasgenootjes of vriendjes van leeftijdsgenootjes.
Ze kan ook beter met haar oudere neefje , dan met haar jongere neefje. Omdat ze daar gwoon meer een geestelijke gelijkheid in heeft.
De uitdaging krijgt ze thuis op eigen verzoek.
Ik vraag me alleen wel af in de zin van wanneer is wel het juiste moment om in te grijpen?
om zeker een geval te voorkomen dat er verveling komt en vervelend gedrag ten gevolge, dat lijkt mij namelijk voor het kind zelf heel vervelend omdat er dan vaak toch iets misgaat op het sociaal-emotionele vlak.

Ik doe even een tvp Lees graag mee omdat ik Muks en haar kinderen ken.

Als kind zijnde liep ik ook altijd voor op mijn leeftijdsgenoten. De school heeft toen ik in de 2e klas zat met mijn ouders de mogelijkheid van klas 3 overslaan besproken. Mijn ouders hebben dit toen niet gedaan omdat ik al een vroege leerling was, ik was 5 toen ik naar de eerste klas (groep3) ging. En zij dachten dat het leeftijdsverschil te groot zou zijn als ik ook nog eens een klas over zo slaan en dan weinig aansluiting zou vinden bij mijn klasgenootjes. Achteraf kan ik niet zeggen of dit goed of fout was, aan beide mogelijkheden zitten voor- en nadelen. Wat later wel vervelend was, was dat ik vaak achterin de klas werd gezet aan een leeg groepje tafels. Dit omdat ik de andere kinderen van hun werk zou houden. Op sociaal gebied niet zo'n slimme zet van de school, denk ik. Ik zat de hele dag een beetje te dagdromen en naar buiten te kijken.

Ondanks dat had ik wel altijd vriendinnetjes en lag ik wel goed in de groep. Maar het heeft wel een bepaalde impact gehad op mijn sociale gedrag en spontaniteit.

Als ouder ben ik wat mijn eigen kinderen wel extra alert hierop. Mijn oudste dochter is 4 1/2 en loopt ook op bepaalde vlakken behoorlijk voor. Pas hier op school ook een gesprek over gehad n.a.v. een test die ze afgenomen hebben. Ze is ook vrij lang en praat heel wijs, hierdoor lijkt ze een van de oudere kleuters. Daar trekt ze ook vooral naartoe op school. Thuis is ze bijvoorbeeld heel erg bezig met schrijven en lezen. Ze wil van alles weten hoe je het schrijft en leert zichzelf lezen door veel woorden letter voor letter uit te spreken. Op school doet ze hier echter weinig mee. Daar speelt ze liever met de andere meisjes in de poppenhoek bijvoorbeeld.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:06 schreef ErikT het volgende:

[..]

Ja. Dat komt ook omdat er ouders zijn die met dat soort dingen te koop lopen. En dat komt uiteindelijk allemaal door de belachelijke status die intelligentie heeft in deze maatschappij.

Mijn ervaring is dat het precies andersom is. Dom zijn heeft status, lage cijfers halen, spijbelen, slecht gedrag. Dan ben je tof. Maar zodra je slim bent en iets kunt hoor je er niet bij. En als je het durft te zeggen ben je helemaal goed de lul. *mompelt iets over maaivelden*

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:57 schreef Satsuma het volgende:

[..]

Mijn ervaring is dat het precies andersom is. Dom zijn heeft status, lage cijfers halen, spijbelen, slecht gedrag. Dan ben je tof. Maar zodra je slim bent en iets kunt hoor je er niet bij. En als je het durft te zeggen ben je helemaal goed de lul. *mompelt iets over maaivelden*

Na je 16e heeft dat geen status meer. Ook op het vmbo zijn er dan genoeg die MBO doen en liever willen dat ze meer kunnen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 23:02 schreef Adames het volgende:

[..]

Na je 16e heeft dat geen status meer. Ook op het vmbo zijn er dan genoeg die MBO doen en liever willen dat ze meer kunnen.

Nee, maar het probleem is dat je tot je zestiende leerplicht hebt en niet vanaf je zestiende. Dus tot die tijd moet je het wel zien te redden in zo'n verstikkend klimaat. _{(En dan nog geldt dat niet voor iedereen boven de zestien...)}

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:29 schreef Ryon het volgende:
Het is geen goed idee om een kind als deze op jonge leeftijd op 'hoogbegaafdheid' meteen op een andere school te doen of naar een speciale klas te sturen met 'soortgenoten' . Dan zet je er een stigma op van hier tot tokio, sluit je het kind sociaal buiten en krijgt hij/zij een hele grote emmer met maatschappelijke stront over zich heen gekieperd.

Ligt ook maar aan het kind. In mijn tijd had je nog geen bijzondere scholen, maar ik heb het uitermate slecht naar mijn zin gehad op school en had sowieso geen aansluiting. Mijn klasgenoten in groep drie vonden het heelal, paddenstoelen, Latijnse namen van dieren etc. nl helemaal niet interessant terwijl ik daar juist enorm door gefascineerd was. Voor mij had het misschien juist wel heel positief geweest.

quote:

Natuurlijk is het wel belangrijk dat het kind een beetje extra uitgedaagd wordt. Verwacht niet dat de school zich hier fulltime mee bezig gaat houden, basis en middelbare scholen hebben wel wat beters te doen dan continue met alle 30 unieke individuen bezig te zijn. Als ouder zelf kan je wel extra stof aanbieden door middel van buitenschoolse activiteiten. Sportclub, muziekgroep en al wat vroeger beginnen met een extra taal (frans of duits) kan een mogelijkheid bieden.

Dat was ook een probleem op mijn school. Je zit daar toch van half negen tot drie en dan moet je wel wat mogen doen. Ik mocht als ik klaar was met het standaardwerk niks extra's doen, ik mocht dan gaan tekenen. Nou, iedere middag alleen maar tekenen word je ook een keer zat. En dan kun je buiten school wel andere dingen doen, maar je zit je toch dagelijks een paar uur verplicht te vervelen. Ik hoop echt dat dat tegenwoordig wat beter geregeld is.

Verder vind ik het jammer dat er nog steeds zo'n taboe op ligt. In mijn tijd was er helemaal geen aandacht voor, dus wat dat betreft is het al een verbetering denk ik. Ik hoop dat er nog een tijd komt dat het wel geaccepteerd wordt en goed de ruimte krijgt in het onderwijs. Mijn ouders hebben me nooit laten testen, hebben me geen tweede keer een klas over laten slaan vanwege mijn sociale ontwikkeling (die toch niet op gang gekomen is) en hoewel het altijd wel duidelijk was dat ik slimmer en sneller was dan anderen, mocht ik dat nooit zeggen, dat is me van peuter af aan op m'n hart gedrukt. En nog, als twaalfjarige werd ik gewoon gepest met het simpele feit dat ik gymnasium deed, want zelfs dat was niet geaccepteerd in mijn buurt (echte arbeidersbuurt, vrijwel iedereen uit mijn klas ging naar vbo/mavo) en mijn ouders werden daar zelfs op aangesproken door ouders van ex-klasgenoten van de basisschool. Ik vind zo'n manier van omgaan met mensen echt bizar.

Hoogbegaafde kinderen zijn ook maar gewoon kinderen. Ook al zijn ze soms misschien een beetje anders of hebben ze rare interesses. Iedereen, met welke mogelijkheden of achtergrond dan ook, moet gewoon goed onderwijs krijgen dat bij hem of haar past.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 19:03 schreef Demise het volgende:
Als ouder kun je ook veel doen om je kind te stimuleren, trouwens. Probeer bij voorkeur iets te vinden wat de interesse van het kind wekt, maar wat het kind niet later op school nog eens krijgt. Dan stel je de verveling namelijk alleen maar uit. Zoek naar wat je kind interessant vindt en probeer het een leerzame hobby te bieden door bijvoorbeeld een tweede taal aan te leren of alvast de natuurkundige wetten in te duiken. Op die manier went het kind alvast aan leren, want dat zal het op school waarschijnlijk niet of nauwelijks hoeven, terwijl het kind later wel baat heeft bij het kunnen leren.

Maar wat moeten ze dan op school doen? Misschien ben ik idealistisch ingesteld, maar ik dacht dat school er was om dingen te leren... (zal wel met de term 'leerplicht' te maken hebben).

quote:

Op zondag 28 maart 2010 23:15 schreef Grijs het volgende:

[..]

Maar wat moeten ze dan op school doen? Misschien ben ik idealistisch ingesteld, maar ik dacht dat school er was om dingen te leren... (zal wel met de term 'leerplicht' te maken hebben).

Ja, Ik dacht ook dat de maatschappij het beste wilde voor mensen.
Voor een groot deel moet je er zelf voor zorgen dat je krijgt wat jij of je kind nodig heeft helaas.
Leerplicht betekent dat je kind leert wat verplicht en nodig is.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 18:32 schreef ShadyLane het volgende:

[..]

Maar dan hebben we het weer over persoonlijke ervaringen. Iedereen is anders. Ik ken veel hoogintelligente mensen die in elk geval tot op heden (ze zijn nu rond de 35) er nog steeds geen problemen van hebben ondervonden.

En wanneer wisten ze dat ze hoogintelligent waren? En is daar wel of niet iets mee gedaan (versnelling/ aangepaste lesstof)?

quote:

Om begeleiding op een kind te zetten zonder dat er problemen zijn, omdat ie anders misschien in de toekomst problemen gaat krijgen, gaat mij persoonlijk veel te ver. Maar dat ben ik, ook daar zal iedereen anders in zijn.

Ik ken een aantal mensen die niet wisten dat ze 'slimmer dan gemiddeld' waren, maar daar achter kwamen omdat ze vastliepen (zo tussen de 25 en 40 jaar). Mijn man was 29 toen hij niet meer kon werken (zwaar overspannen, tegen een burn-out aan). Onze 2e was juist geboren (een maand oud) en hij weet vrijwel niets van haar eerste jaar, alleen 'dat ze veel huilde' (was niet zo, maar hij kon er toen niet tegen).
En als je zoon dan veel op z'n vader lijkt, dan wil je dat soort dingen toch voorkomen. En als dat kan door er op school wat rekening mee te houden door het normale werk compact aan te bieden en de daarbij vrijkomende tijd interessante/uitdagende stof aan te bieden (hoeft voor de leerkracht niet eens veel werk te zijn, zeker niet in de bovenbouw), dan graag! En gelukkig denkt de school van mijn kinderen er net zo over.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:41 schreef She-Wolf het volgende:
Als kind zijnde liep ik ook altijd voor op mijn leeftijdsgenoten. De school heeft toen ik in de 2e klas zat met mijn ouders de mogelijkheid van klas 3 overslaan besproken. Mijn ouders hebben dit toen niet gedaan omdat ik al een vroege leerling was, ik was 5 toen ik naar de eerste klas (groep3) ging. En zij dachten dat het leeftijdsverschil te groot zou zijn als ik ook nog eens een klas over zo slaan en dan weinig aansluiting zou vinden bij mijn klasgenootjes. Achteraf kan ik niet zeggen of dit goed of fout was, aan beide mogelijkheden zitten voor- en nadelen. Wat later wel vervelend was, was dat ik vaak achterin de klas werd gezet aan een leeg groepje tafels. Dit omdat ik de andere kinderen van hun werk zou houden. Op sociaal gebied niet zo'n slimme zet van de school, denk ik. Ik zat de hele dag een beetje te dagdromen en naar buiten te kijken.

Ondanks dat had ik wel altijd vriendinnetjes en lag ik wel goed in de groep. Maar het heeft wel een bepaalde impact gehad op mijn sociale gedrag en spontaniteit.

Als ouder ben ik wat mijn eigen kinderen wel extra alert hierop. Mijn oudste dochter is 4 1/2 en loopt ook op bepaalde vlakken behoorlijk voor. Pas hier op school ook een gesprek over gehad n.a.v. een test die ze afgenomen hebben. Ze is ook vrij lang en praat heel wijs, hierdoor lijkt ze een van de oudere kleuters. Daar trekt ze ook vooral naartoe op school. Thuis is ze bijvoorbeeld heel erg bezig met schrijven en lezen. Ze wil van alles weten hoe je het schrijft en leert zichzelf lezen door veel woorden letter voor letter uit te spreken. Op school doet ze hier echter weinig mee. Daar speelt ze liever met de andere meisjes in de poppenhoek bijvoorbeeld.

Mij hebben ze een klas over laten slaan terwijl ik ook een erg vroege leerling ben (23 sep.) Sta je op de middelbareschool met je 9 jaren (bijna 10 uiteraard) Ik weet alleen nog dat ik liever wilde knikkeren

Het volgende probleem diende zich aan na mijn examens, geen enkele universiteit wilde mij aannemen omdat ik veel te jong was (gymn.) Dus toen moest ik maar een tussenoplossing uitzoeken (kunstac. ) en vervolgens toch naar de universiteit.

[ Bericht 0% gewijzigd door Kleurdoos op 29-03-2010 09:12:00 ]

quote:

Op maandag 29 maart 2010 06:38 schreef Muks het volgende:
Iedereen bedankt voor zijn/haar verhalen. Indrukwekkend om te lezen hoe een ieder dit ervaart.
het maakt voor mij duidelijk dat wij wel op de goede weg zijn, maar er nog lang niet zijn. Gelukkig hebben we een school die mee wil denken, die begrijpt dat het belangrijk is voor een kind om je niet alleen maar cognitief te ontwikkelen maar vooral ook sociaal-emotioneel.
Het tutorverhaal dat bij een aantal niet goed bevallen is , is hier voor de oudste een leuke oplossing waar hij zich prettig bij voelt, maar jongste vind het een ramp. Daar hebben we het dus stopgezet.
Het is nu dus zoeken naar de juiste lesstof.

Ook ben ik blij met de info over het voortgezet onderwijs. Over 1,5 jaar moeten we die keuze maken we zijn dus al oriënterend bezig. Wat biedt welke school ? Hoe is de mogelijkheid voor extra verdieping/verbreding ?

Wat omgaan met klasgenoten betreft heeft jongste zich sociaal beter ontwikkeld dat de oudste. Het pesten in de klas komt vooral van de zwakkeren in de groep die hij dus aan het begeleiden was. Duidelijk geen acceptatie van beide kanten. Zijn vriendjes komen juist voor hem op. Wel fijn.
Oudste trekt duidelijk naar oudere kinderen, bijvoorkeur 2-3 jaar ouder.


Grijs, ik PM je nog even.

Voor het voortgezet onderwijs, misschien is één van deze dingen een mogelijkheid:
- Het Nieuwe Gymnasium
Dit is op mijn oude middelbare school ingevoerd (net een jaar nadat ik er kwam, voor mij iets te laat dus). Leerlingen krijgen dan al vanaf de eerste klas Latijn & Grieks, en bovendien extra verdieping in de vorm van themaweken en klasseuitjes, waarbij bepaalde onderwerpen in de diepte behandeld worden op een voor leerlingen leuke manier. Het is een landelijk project, maar ik weet niet op hoeveel scholen het inmiddels in gebruik genomen is.
- Tweetalig onderwijs
Levert vaak extra uitdaging, puur omdat veel onderwijs in het Engels wordt gegeven. Deze scholen zijn er in vrijwel elke (middel)grote stad.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:43 schreef -sabine- het volgende:
Wij hebben er twee, eentje wat hoger dan de andere.
Ze hebben ook mooie voeten en navels. Lalalala.
Ik wil aangeven dat ik er niet trots op ben, het is aangeboren, hebben ze niets voor hoeven doen.

Daarom mag je er toch wel trots op zijn? Mijn zoon heeft mooie ogen. Daar heeft hij niks voor hoeven doen maar ik ben er ontzettend trots op. Als hij geen mooie ogen had gehad had hij misschien een mooie of karakteristieke neus gehad en was ik daar trots op.

quote:

Kan ie maar alvast wennen aan de keiharde maatschappij, alvast wennen aan dat de wereld buiten onze poort geen rekening met hem houdt, maar hij dat moet doen met de wereld. Hij was gefixeerd op dino's, sterren enz. Ik heb dat moedwillig omgezet in een fascinatie voor sport. Urenlang hebben we naar Eurosport gekeken. Alle spelregels hebben we hem uitgelegd. Immers over dino's kun je met niemand uit de voeten en over sport wil iedereen wel een balletje opgooien.

Ik vind dit wel heel ver gaan. Natuurlijk moet je je kind leren om zijn weg te vinden in de wereld, maar ik vind het het andere uiterste om van je kind te verwachten dat hij zich volledig aanpast aan 'de anderen'. Die monomanie hoort volgens mij heel erg bij de kindertijd; ik zou hem lekker zijn gang laten gaan. Misschien wordt hij later wel een groot sterrenkundige.

Dat je je zoon op een voetbalclub hebt gedaan om te laten zien dat er meer is en om hem te stimuleren zinvolle contacten te onderhouden met kinderen waar hij anders niet mee in aanraking komt vind ik lovenswaardig! Uren voor Eurosport zitten om regeltjes uit te leggen zodat hij mee kan praten met het gepeupel vind ik maf. Daarmee benadruk je volgens mij ook vooral het onderscheid tussen hem en 'de anderen' waarmee hij moet leren 'om te gaan'.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 23:10 schreef Satsuma het volgende:

Hoogbegaafde kinderen zijn ook maar gewoon kinderen. Ook al zijn ze soms misschien een beetje anders of hebben ze rare interesses. Iedereen, met welke mogelijkheden of achtergrond dan ook, moet gewoon goed onderwijs krijgen dat bij hem of haar past.

Dat onderwijs is er niet, want ons systeem is toegesneden op groepen en gemiddeldes en niet op individuen en uitschieters. Volgens mij doe je er goed aan je kind te leren er zelf het beste van te maken.

Ik word altijd een beetje moe van opmerkingen met als strekking 'ik ben een drop-out omdat de wereld niet meer heeft gedaan voor me'. Ik hoor dat ook vaak van vmbo-scholieren die blijven hangen in de laagste regionen van het onderwijsstelsel terwijl ze eigenlijk beter zouden kunnen. Het zijn altijd de leraren die niet goed les geven, de school die niet haar best doet, de mentoren die geen gehoor geven. Intussen laat het kind zijn/haar huiswerk versloffen en geeft de rest van de wereld de schuld van de lage cijfers die behaald worden.

Daar staat tegenover dat ik 2 meiden ken die zélf naar een vmbo-theoretisch zijn gefietst om hun rapport te laten zien en te vragen of ze toegelaten konden worden. Een van die meiden heeft vanuit Marokko gebeld om het opstromen persoonlijk te regelen. Geweldig!

Het grootste probleem is denk ik, dat je als slim kind niet leert leren. Mij kwam alles aanwaaien op de lagere school en van extra werk was in die tijd (jaren '70) al helemaal geen sprake. En omdat ik op een school zat waar je in je eigen tempo kon werken, en ik overal doorheen vloog, had ik aan het eind van de 5e klas (nu groep 7) alle rekenboeken al uit. Oplossing van de school: doe het laatste rekenboek nog maar een keer

Op de middelbare school kreeg ik in de hogere klassen problemen, omdat ik niet goed wist hoe ik moest leren. Uiteindelijk het atheneum wel gewoon afgemaakt. Maar ik had moeite met het maken van werkstukken en dergelijke, stelde alles uit, helpt allemaal niet

Onze zoon doet het ook goed op school, en ik denk dat als wij niet naar DLD waren verhuisd, en hij daardoor automatisch meer uitdaging op school heeft (Duits en Engels leren), hij waarschijnlijk ook behoefte aan extra uitdaging zou hebben. (Hij kan het uitstekend vinden met die twee van Muks ).

Maar hier is een ander schoolsysteem, wat inhoudt dat hij komend schooljaar naar het gymnasium gaat (vanaf groep 7/klas 5 gaan ze hier naar de middelbare school). Daar kunnen ze ook kiezen voor een tweetalige opleiding (Engels/Duits). Hij krijgt daar alleen geen Nederlands meer, daar zoeken we nog een oplossing voor.

In ons geval (ik denk overigens niet dat hij HB is, maar gewoon een goede leerling) heeft de verhuizing dus voor extra uitdaging gezorgd. Is natuurlijk niet voor iedereen een oplossing

quote:

Op maandag 29 maart 2010 09:10 schreef PurePoisonPerfume het volgende:

[..]

Voor het voortgezet onderwijs, misschien is één van deze dingen een mogelijkheid:
- Het Nieuwe Gymnasium
Dit is op mijn oude middelbare school ingevoerd (net een jaar nadat ik er kwam, voor mij iets te laat dus). Leerlingen krijgen dan al vanaf de eerste klas Latijn & Grieks, en bovendien extra verdieping in de vorm van themaweken en klasseuitjes, waarbij bepaalde onderwerpen in de diepte behandeld worden op een voor leerlingen leuke manier. Het is een landelijk project, maar ik weet niet op hoeveel scholen het inmiddels in gebruik genomen is.
- Tweetalig onderwijs
Levert vaak extra uitdaging, puur omdat veel onderwijs in het Engels wordt gegeven. Deze scholen zijn er in vrijwel elke (middel)grote stad.

Tegenwoordig zijn er steeds meer scholen die aandacht voor versnelde leerlingen hebben (worden vaak bijelkaar in de klas geplaatst en kunnen bijv. meer huiswerkbegeleiding krijgen). Maar welke scholen dat zijn en hoe dat opgezet is, weet ik verder (nog) niet.

Tweetalig onderwijs is alleen interessant als dat niet het enige uitdagende is. Want in het begin is het wel een uitdaging natuurlijk, maar niet 6 jaar lang.

Onze oudste zoon heeft ADHD en is ontzettend slim (niet hoogbegaafd). Hij is een autodidact en kon al lezen en schrijven voordat hij naar groep 3 ging.
Hij zit nu in groep 5 en hij zit een stuk boven niveau A in de grafiek, op ieder gebied (niveau's zijn A t/m E).

Hij is sociaal-emotioneel erg zwak waardoor hij vaak buiten de groep ligt en ook wel eens gepest wordt. Dit vindt hij natuurlijk vreselijk en hij wil er heel erg graag bijhoren, dat is het allerbelangrijkste voor hem.

Extra werk vanwege zijn kennisniveau wil hij niet want hij wil "hetzelfde als de anderen". Zodra hij door heeft dat hij ander werk krijgt dan de rest wil hij het niet.

Zijn slimheid komt hem aanwaaien maar zijn sociale onkunde, en zijn ADHD speelt hem parten. Dit zal op een middelbare school alleen maar erger worden, zijn we bang.

Wij zijn dus ook zoekende op dit gebied (samen met zijn leraar).
_{en hebben in ieder geval al een sociale vaardigheidstraining voor hem geregeld}

[ Bericht 0% gewijzigd door lily op 29-03-2010 13:03:30 ]