quote:
Op woensdag 10 maart 2010 11:00 schreef Onnoman het volgende:Kan iemand mij uitleggen waarom homoseksualiteit geen geestesziekte is, maar pedoseksualiteit wel?
Er zijn weinig onderwerpen meer emotioneel beladen dan dit. In het normale leven durft vrijwel niemand zich nog te wagen aan een discussie over dit onderwerp, maar om hier toch enig cultureel en historisch besef over te dragen zal ik een poging wagen, onder dit strikte voorbehoud:
In het onderstaande geef ik slechts enkele relevante feiten, artikelen en onderzoeken. Dat heeft dus uitdrukkelijk niets te maken met mijn mening, noch met enige vorm van goedkeuring. Neem de feiten, lees de artikelen en de onderzoeken, en vorm je eigen oordeel.
De ophef over pedofilie is een eigenschap van de moderne westerse christelijke cultuur. Zie bijvoorbeeld
dit redelijk genuanceerde artikel uit een christelijke krant. Andere culturen hebben er geen moeite mee, en in andere tijden was het ook geen probleem, zie
dit artikel. In
deze reportage blijkt dat veel musea een deel van hun collectie momenteel achter slot en grendel bewaren omdat deze kunst op het moment illegaal is.
Japan is een duidelijk voorbeeld. Het christendom heeft daar nooit een voet aan de grond gekregen, naaktheid en seksualiteit zijn daar zo vanzelfsprekend als eten en drinken.
Lolicon (google images, nsfw) en
seksuele TV-shows (google video, nsfw) zullen wel bekend zijn. Schoolmeisjes verkopen graag hun gebruikte ondergoed, een tijd lang kon je die zelfs
uit automaten trekken. In
dit onderzoek van de Humboldt Universiteit wordt duidelijk waarom Japan geen schaamte kent op het gebied van naaktheid en seksualiteit. Dit onderzoek beschrijft onder andere kinderen die naakt bij ouders in bed slapen, ouders die seks hebben met de kinderen erbij, kinderen die even gemasturbeerd worden voor het slapengaan met dezelfde vanzelfspekendheid waarmee we hier een verhaaltje voorlezen. Kinderen worden publiekelijk even seksueel bevredigd om ze rustig te krijgen. Jongetjes leren masturbatie van hun moeder, even vanzelfsprekend als zindelijkheidstraining. Masturberen en "doktertje spelen" is een vanzelfsprekend onderdeel van de seksuele opvoeding.
Buiten de moderne christelijk-westerse cultuur is naaktheid en seksualiteit ook voor kinderen heel gewoon, en omdat het niet als iets bijzonders wordt gezien trekt het ook geen "speciale liefhebbers" aan, hoeft "pedofilie" niet speciaal benoemd te worden en was er ook nauwelijks sprake van kinderprostitutie. Dat is pas ontstaan rond Amerikaanse bases in het buitenland. Enigszins logisch: een grote groep mannen met een sterke seksuele behoefte, zonder vrouwen, in een ver land, en de verboden vruchten smaken immers het best. Daar is de term LBFM ontstaan (google die zelf maar) en daar is de kinderprostitutie groot geworden, zoals
dit artikel beschrijft. Onder druk van de christelijk westerse cultuur wordt kinderprostitutie nu vrijwel wereldwijd bestreden, althans formeel, want in de praktijk zien veel landen het probleem niet zo, en spreken de inkomsten een duidelijker taal. De japanse interpretatie van gecensureerde afbeeldingen is een duidelijk voorbeeld van deze mentaliteit. Ironisch genoeg is zowel het ontstaan als de bestrijding van kinderprostitutie te danken aan de christelijk westerse cultuur van met name de Amerikanen.
Ook in Nederland is de moraal in de afgelopen halve eeuw sterk veranderd. In de jaren '60 begon het tijdperk van de vrije liefde, de pil was net uitgevonden, aids bestond nog niet, en iedereen mocht zich naar hartelust vermaken met alles en iedereen, "alles moet kunnen" was het credo van die tijd, en ook de kinderen mochten meegenieten van die vrijheid. De PVDA sprak zich in de jaren '70 uit voor het schrappen van de zedelijkheidswetgeving, en de PSP (het huidige GroenLinks) pleitte voor de afschaffing van de strafbaarstelling van pedofilie. Er verschenen overheidsrapporten waarin werd uitgelegd dat niet pedofilie het probleem was, maar de heersende seksuele vooroordelen. Lees op
dit blog wat iemand die het zelf allemaal heeft meegemaakt schrijft over de seksuele revolutie.
Uit die tijd stammen ook tijdschriften met titels als Lolita, met afbeeldingen van naakte en seksueel actieve kinderen. Het begrip "kinderporno" bestond nog niet, omdat dergelijke tijdschriften niet als probleem werden gezien. Onder christelijk bewind werd dat verboden, en dus ontstonden titels als Naturisme, met naakte kinderen, maar zonder seksuele activiteit. Ook dat werd verboden, dus nu is het web vergeven van de
nonnude child models (google images, nsfw), voornamelijk van Amerikaanse bodem, evenals het
child pageant fenomeen. Oorspronkelijk was de bescherming van kinderen het argument, maar doordat inmiddels ook tekeningen en andere kunstvormen in enkele christelijk-westerse landen verboden zijn, wordt duidelijk dat het vooral de vermeende lustbeleving is die verboden wordt, geheel conform de puriteins christelijke traditie.
De
wettelijke leeftijdsgrens voor seksuele activiteit verschilt per land. Volgens
dit artikel over de geschiedenis daarvan, stelt Engeland in 1576 voor het eerst een grens bij 10 jaar, en ligt de grens in de huidige tijd afhankelijk van het land tussen de 13 en 18 jaar. De lichamelijke rijpheid voor het moederschap blijkt uit
dit lijstje: afgezien van twee gevallen in Peru van 5 en 8 jaar, begint het lijstje vanaf 9 jaar op te lopen. Het bereiken van de lichamelijke rijpheid betekent een hormonale verandering waarmee het seksueel experimenteren begint, terwijl daarvoor hoofdzakelijk nieuwsgierigheid een rol speelt. Voor het verschil tussen wettelijke grens en lichamelijke rijpheid geldt als argument een veronderstelde geestelijke rijpheid. Dat is een religieuze term die op uiteenlopende manieren gedefinieerd wordt, maar dan gerelateerd aan wijsheid, niet aan een bepaalde leeftijd.
De veranderende moraal is ook af te lezen aan de geschiedenis van de seksuologie. In
dit artikel uit 2006 neemt hoogleraar seksuologie Jos Frenken afscheid, één van de zeven hoogleraren seksuologie in Nederland, die allemaal bijna tegelijk met emeritaat gaan. Ze worden geen van allen opgevolgd. Bekende seksuologen als
Sanderijn van der Doef en
Channah Zwiep die zich bezighouden met kinderseksualitet en adviseren op
Ouders Online, zijn door de jaren heen steeds voorzichtiger geworden in hun advies, en noemen zich tegenwoordig liever psycholoog dan seksuoloog, om over de titel kinderseksuoloog nog maar te zwijgen. Die titel is zelfs op Google bijna verdwenen.
Het is typerend voor de wetten op seksuele moraal dat daarop de zwaarste straffen gesteld zijn, vaak zelfs de doodstraf.
Homoseksualiteit wordt in een groot deel van de wereld zwaar bestraft, terwijl in andere landen juist de discriminatie van homofielen verboden is. Tot 1974 was homofilie een geestesziekte, zoals pedofilie dat nog steeds is. In die jaren was er ook politieke steun vanuit PvdA en PSP (nu GroenLinks) om de zedelijkheidswetgeving af te schaffen en pedofilie te legaliseren. Met die achtergrond wordt ook duidelijk waarom organisaties als
Martijn en de
PNVD de hoop koesteren dat legalisatie van pedofilie alsnog bereikt kan worden, zoals dit ook voor homofilie bereikt is. Een citaat uit
dit artikel: "Zo besliste de American Psychiatric Association in 1974 dat homoseksualiteit niet langer als mental disorder geclassificeerd diende te worden, een besluit dat wel is omschreven als 'de grootste en snelste massagenezing in de medische geschiedenis'. In Nederland konden ook pedofielen op toenemend begrip rekenen. 'Veel mensen vonden dat seks met kinderen moest kunnen, als een man echte liefde voor het kind koesterde, als de ouders ermee instemden en als het in een veilige sfeer gebeurde', zegt Koos Slob, emeritus hoogleraar seksuologie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam."
Wat zal de toekomst brengen? De tendens in deze tijd is om allerlei vrijheden steeds verder te beperken en te criminaliseren, en dat geldt ook voor de seksuele vrijheid. In de westerse christelijke cultuur van dit moment is legalisatie van pedofilie niet waarschijnlijk. Een hernieuwd verbod op homoseksualiteit is eerder te verwachten, omdat ook in landen waar discriminatie verboden is, toch een groot aantal mensen homofilie walgelijk en verwerpelijk vindt; net als pedofilie.
Tot slot nogmaals:
In het bovenstaande geef ik slechts relevante feiten, artikelen en onderzoeken. Dat heeft dus uitdrukkelijk niets te maken met mijn mening, noch met enige vorm van goedkeuring.