De kunst van het loslaten van je ex - deel #110

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 01:10 schreef MOD het volgende:
Ja nou ja.. Je kan niet beter doen dan je best. Ik kan wel begrijpen hoe je je voelt, als of alles voor niks geweest is. Maar je hebt het wel leuk gehad die vijf jaar, dat is wat telt. Dat ze nu met die ander er vandoor is gegaan lijkt mij een teken van zwakte en getuigt niet van enig respect. Laat het maar bezinken en kom er achter dat andere vrouwen niet zijn zoals je ex.

Je komt vanzelf wel iemand tegen waarbij je je goed voelt. Ik denk dan ook dat de eerste periode moeilijk zal zijn. Maar naar gelang je elkaar beter leert kennen zal je wel meer vertrouwen kweken. Je zal waarschijnlijk overduidelijk terug denken aan de tijd met je ex, maar dit is een nieuwe tijd met nieuwe dingen waarbij je ex compleet buiten schot staat.

Als ik zelf kijk hoe onbeschoft ik ben geweest naar mijn ex maak ik me soms ook zorgen om haar, omdat ze bang zal zijn opnieuw gekwetst te worden. Dat heb ik van haar afgepakt. Het vertrouwen in de mens. Daar voel ik me echt schuldig over, maar ik kan het haar niet terug geven.

Bedankt voor je reactie. Je hebt op veel punten gelijk. Het waren leuke jaren, maar achteraf lijken ze zo zinloos. Het vertrouwen in de liefde zal lang duren om terug te komen. Het is gewoon kut dat iemand wie ik alles gegeven heb en ik veel van hield blijkbaar niet hetzelfde over mij dacht.

Ach, misschien kom ik inderdaad wel een keer iemand tegen die alles doet vergeten. Maar volgens mij kan ik ook wel in m'n eentje gelukkig worden. Ik ben in ieder geval geen type als m'n ex die niet zonder relatie kan.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 14:59 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Bedankt voor je reactie. Je hebt op veel punten gelijk. Het waren leuke jaren, maar achteraf lijken ze zo zinloos. Het vertrouwen in de liefde zal lang duren om terug te komen. Het is gewoon kut dat iemand wie ik alles gegeven heb en ik veel van hield blijkbaar niet hetzelfde over mij dacht.

Ach, misschien kom ik inderdaad wel een keer iemand tegen die alles doet vergeten. Maar volgens mij kan ik ook wel in m'n eentje gelukkig worden. Ik ben in ieder geval geen type als m'n ex die niet zonder relatie kan.

Na vandaag 3 uur lang met twee vriendinnen gezellig gekletst te hebben, merk ik dat die opmerking mij ook echt raakt. Ik vind wel dat ik trots op mezelf kan zijn dat ik lief heb gehad. Ik ga morgen weer eens proberen een college te volgen waar mijn ex in zit. Hopelijk gaat het goed. Ik mis het sociale contact met de klas te erg, hopelijk kan ik morgen weer eens iets goed doen in de klas.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 14:32 schreef Tumtumm het volgende:

[..]

Kijk nou eens wat je zelf zegt.. Ik weet niet wat je precies gedaan hebt, maar het lijkt me slim als je je niet te schuldig gaat voelen tegenover je ex. Daar heb je alleen je zelf mee, en zoals je zelf al zegt in de eerste en tweede alinea, het komt wel goed als het gaat om vertrouwen, ook bij jouw ex.
Ik herken het wel hoor, ik zou namelijk dolgraag willen dat mijn ex zoiets als jij schrijft in de derde alinea tegen mij zou zeggen, maar ik weet eigenlijk ook dat dat echt te dramatisch is. Ik denk dat ik in een nieuwe relatie het ook wel lastig zal vinden, en niet meer zo vol vertrouwen zal zijn als ik in de relatie met mijn ex was. Maar dat zal na een tijdje vast wel goedkomen, zoals je zelf ook al schrijft.
Maak je dus niet te veel zorgen om haar, voel je niet te schuldig en denk aan jezelf!

Nou ja ik voel me meer schuldig over hoe alles naar verloop van tijd gelopen is. Ik kan niet alle schuld op me nemen en voel me eigenlijk minder schuldig tegen over haar dan tegen over me zelf omdat ik zie wat ik er aan over heb gehouden. Ze rent van me weg en is me liever kwijt dan rijk terwijl we beide de potentie in zien van een goede hechte vriendschap. Ik kan me ook niet schuldig voelen over haar reactie die ze nu geeft want dat heeft ze aan zich zelf te danken, maar ze lijkt er ook niet echt wakker van te liggen en is blij met dat gene wat ze nu heeft, of te wel ze mist me niet en is beter af zonder mij. En dat doet me pijn en dat vind ik kut, maar dat heb ik zelf wel aangericht.

Zelf ben ik dus door eigen handelen niet alleen mn vriendin kwijt geraakt, maar ook de rest er om heen qua sociale contacten en alle leuke dingen er om heen qua feestjes en dergelijk. Ik mis het en weet dat ik er zelf weer uit moet komen. Maar het is zo damn moeilijk.

Dat je elkaar dan maar bewust uit elkaars leven wist met de wetenschap dat je best een goede vrienschap er aan kan overhouden maar dat de situatie er zo naar gemaakt is dat je beide geen trek meer in elkaar hebt. Dat is gewoon fucked up.

Maar ja.. Verder leven dan maar. Geen keus.

En jah.. Op de een of andere manier ben ik goed in advies geven aan andere, maar het me zelf aanpraten en er wat mee doen is een tweede

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 20:12 schreef MOD het volgende:

[..]

Nou ja ik voel me meer schuldig over hoe alles naar verloop van tijd gelopen is. Ik kan niet alle schuld op me nemen en voel me eigenlijk minder schuldig tegen over haar dan tegen over me zelf omdat ik zie wat ik er aan over heb gehouden. Ze rent van me weg en is me liever kwijt dan rijk terwijl we beide de potentie in zien van een goede hechte vriendschap. Ik kan me ook niet schuldig voelen over haar reactie die ze nu geeft want dat heeft ze aan zich zelf te danken, maar ze lijkt er ook niet echt wakker van te liggen en is blij met dat gene wat ze nu heeft, of te wel ze mist me niet en is beter af zonder mij. En dat doet me pijn en dat vind ik kut, maar dat heb ik zelf wel aangericht.

Zelf ben ik dus door eigen handelen niet alleen mn vriendin kwijt geraakt, maar ook de rest er om heen qua sociale contacten en alle leuke dingen er om heen qua feestjes en dergelijk. Ik mis het en weet dat ik er zelf weer uit moet komen. Maar het is zo damn moeilijk.

Dat je elkaar dan maar bewust uit elkaars leven wist met de wetenschap dat je best een goede vrienschap er aan kan overhouden maar dat de situatie er zo naar gemaakt is dat je beide geen trek meer in elkaar hebt. Dat is gewoon fucked up.

Maar ja.. Verder leven dan maar. Geen keus.

En jah.. Op de een of andere manier ben ik goed in advies geven aan andere, maar het me zelf aanpraten en er wat mee doen is een tweede

Zo herkenbaar. Ik denk dat ik precies hetzelfde heb. Ik kan niemand anders verantwoordelijk houden voor hoe het is gelopen, behalve mijzelf, want ik bepaal mijn gedrag en niemand anders.

Hebben jullie ook van die ups&downs? Ik word er gek van! Dan gaat het goed, en dan voel ik me een week goed ofzo, en dan weer even kut. Heel erg klote, ik wil me gewoon altijd goed voelen!

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 20:23 schreef Faerie het volgende:
Hebben jullie ook van die ups&downs? Ik word er gek van! Dan gaat het goed, en dan voel ik me een week goed ofzo, en dan weer even kut. Heel erg klote, ik wil me gewoon altijd goed voelen!

Ja, heb ik heel erg en ik denk iedereen in dit topic wel.

Een week geleden dacht ik nog dat ik er wel overheen was. Nu en vooral gisteren bleek van niet Doordat er in m'n vriendengroep ook een lange relatie over is gegaan, moest ik weer aan die van mij denken. En zodra ik er eenmaal over ga denken, gaat het fout

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 20:31 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Ja, heb ik heel erg en ik denk iedereen in dit topic wel.

Een week geleden dacht ik nog dat ik er wel overheen was. Nu en vooral gisteren bleek van niet Doordat er in m'n vriendengroep ook een lange relatie over is gegaan, moest ik weer aan die van mij denken. En zodra ik er eenmaal over ga denken, gaat het fout

Ups als ik sociaal bezig ben, downs als ik met haar (leven) geconfronteerd word of zie wat ik had kunnen zijn.

Als ik sociaal bezig ben voel ik me ook wel relaxed en heb ik het gevoel dat het sneller beter met me gaat. Maar ik haal er niet genoeg voldoening uit, waarschijnlijk omdat ik het met het doel doe mijn ex te vergeten.

Ik voel me dan ook niet eerlijk tegen over mijn vrienden als ik met ze afspreek.
Ik heb gewoon enorm veel de behoefte aan aandacht. Ergens naar op zoek dat mijn ex kan vervangen, maar dat gaat niet lukken. Opzoek naar het gevoel dat alles weer goed gaat.

Zij heeft er alles aan gedaan om iets te zoeken dat ver van mij vandaan lag en daar heeft ze haar geluk gevonden en is ze heel blij mee. Daar is ze weg van mij, daar kan ze naar hartenlust een nieuw iets opbouwen zonder mij waar ze gelukkig is.

Juist omdat ik er voor gekozen heb om naar de zelfde plek te gaan is ze enorm kwaad geworden. Dat ik weer iets van haar afpak. Terwijl ik echt het idee heb dat die opleiding echt iets voor mij is. Zonder het doel om dan maar dichter bij haar te zijn. Ik vind dat het niet moet uitmaken, maar ik snap wel degelijk waarom ze boos is. Maar dat geeft misschien ook weer aan hoe vast ze nog aan me zit of hoe zwak ze zich op stelt naar mij..

Zelf heb ik het idee dat ik sterk de neiging heb om er in te blijven hangen. Dat ik er nooit meer overheen kom. Omdat ik constant terug wil grijpen naar het verleden. Omdat het toen goed was en nu niet en geen idee heb hoe ik hier uit ga komen omdat ik gewoon niks in het vooruitzicht heb dat mij hier uit kan helpen.

Ik weet ook niet waar ik mij op richt en of ik mijn doelen totaal verkeerd heb liggen.
Dan vraag ik me zelf af waarom ik me zelf zo aanstel en waarom ik dit uberhaupt aan het tikken ben, want "het komt toch wel goed"

Maar nu voel ik me enorm kut, gekwetst en totaal doelloos.

Als ik bezig ben met andere mensen of mijn hobbies dan heb ik er geen last van, maar zodra dat stilvalt dan komen mijn gedachten vanzelf wel weer bij de breuk.

Waar ik me rot over voel is dat zij totaal niks van zich laat horen. Dat geeft me het gevoel alsof het allemaal niks heeft betekend. Dat zij er alweer klaar mee is en toe aan een volgende uitdaging. Ik zou graag vriendschappelijk met haar verder willen gaan, maar gezien ze de laatste tijd niet reageert... op niks van mijn kant, doet me vermoeden dat ze me liever helemaal nooit meer ziet.

Maar ik mis haar niet eens zozeer, maar meer de aandacht die ik voorheen wel elke dag had. Het is zo kut om opeens alles weer alleen te moeten doen en je leven weer te herstructureren naar het single life.

[ Bericht 8% gewijzigd door Mint_Clansell op 09-03-2010 23:19:59 ]

Helemaal mee eens. Ik bedoel.. Je kan dat ene muziekje of die ene foto wel doorsturen naar een maat van je, maar hee.. je ex reageerde er altijd veel leuker op en het was gewoon gezellig.. Nu kan het niet meer en denk je zo van "Hee vette shit" maar je kan er niet veel mee. En zo is dat met alles dat je mee maakt.

Juist. Je bent zo gewend om alles met elkaar te delen. En nu moet je jezelf weer zien te vermaken. Dat is het vervelendst. Dingen die je hebt meegemaakt die dag hou je nu voor jezelf terwijl je ze eerst altijd met elkaar deelde. Ik zou zo graag willen weten hoe het met haar gaat, of zij ook zulke periodes heeft... maar misschien is het wel beter zo. Alleen dat wachten... vreselijk. En de gedachte of je elkaar ooit nog wel zal spreken...

Reken er maar op dat ze de zelfde gedachtes heeft of had. Tenzij ze per direct vervangend materiaal had. Het namelijk wel zo dat je op een gegeven moment je toch wel iemand tegen komt waarmee het net zo gezellig is.. Of je went er aan en komt er achter dat je haar niet echt meer nodig heb. Je blijft sowieso in elkaars hoofd, de vraag is alleen of je ooit nog de behoefte heb om met elkaar te spreken zodra alle furie en ellende een plaatsje heeft gevonden. Maar tegen die tijd boeit het je zelf ook niet echt meer denk ik.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 20:12 schreef MOD het volgende:

[..]

Nou ja ik voel me meer schuldig over hoe alles naar verloop van tijd gelopen is. Ik kan niet alle schuld op me nemen en voel me eigenlijk minder schuldig tegen over haar dan tegen over me zelf omdat ik zie wat ik er aan over heb gehouden. Ze rent van me weg en is me liever kwijt dan rijk terwijl we beide de potentie in zien van een goede hechte vriendschap. Ik kan me ook niet schuldig voelen over haar reactie die ze nu geeft want dat heeft ze aan zich zelf te danken, maar ze lijkt er ook niet echt wakker van te liggen en is blij met dat gene wat ze nu heeft, of te wel ze mist me niet en is beter af zonder mij. En dat doet me pijn en dat vind ik kut, maar dat heb ik zelf wel aangericht.

Zelf ben ik dus door eigen handelen niet alleen mn vriendin kwijt geraakt, maar ook de rest er om heen qua sociale contacten en alle leuke dingen er om heen qua feestjes en dergelijk. Ik mis het en weet dat ik er zelf weer uit moet komen. Maar het is zo damn moeilijk.

Dat je elkaar dan maar bewust uit elkaars leven wist met de wetenschap dat je best een goede vrienschap er aan kan overhouden maar dat de situatie er zo naar gemaakt is dat je beide geen trek meer in elkaar hebt. Dat is gewoon fucked up.

Maar ja.. Verder leven dan maar. Geen keus.

En jah.. Op de een of andere manier ben ik goed in advies geven aan andere, maar het me zelf aanpraten en er wat mee doen is een tweede

Door deze uitleg komt het al anders op mij over, Je zegt dat je ook je sociale contacten bent kwijtgeraakt,
heb je nog wel wat mensen "over" van wie je steun kan krijgen? Of afleiding?

Ik denk dat veel mensen dat hebben, goed zijn in advies geven aan anderen, maar het jezelf niet kunnen aanpraten. Maar daar is een forum dan weer goed voor!

Oeh, heerljk feestje had ik gisteravond . Heb de afgelopen vrijdag de kroeg ontlopen omdat ik dan gewoon mijn ex mis op die avonden. Maar dit feestje was van het werk, en het was hardstikke leuk. Leuk bijgekletst met oud-collega's enzo. Ik ben echt blij dat ik me zo vermaakt heb, had het ff nodig na alle slechte weken. Kwam vrij laat thuis, en toen kwam ik online, en echt een seconde na mij kwam mijn ex 'toevallig' online. Tja. Hebben elkaar niet gesproken dus van mij doet hij maar lekker aandacht proberen te trekken. Ik heb voor mezelf zoiets van, laat me ajb met rust totdat je klaar bent om alle klotedingen goed te maken, maar hij zal nooit toegeven dat hij me echt dingen heeft aangedaan. Maar goed. Ik vond het wel grappig dat het op deze manier loopt, en zo weinig met me doet. Wat heerlijk rustig in mijn hoofd.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 11:27 schreef Tumtumm het volgende:

[..]

Door deze uitleg komt het al anders op mij over, Je zegt dat je ook je sociale contacten bent kwijtgeraakt,
heb je nog wel wat mensen "over" van wie je steun kan krijgen? Of afleiding?

Ik hoef zelf niets meer op te schrijven, kan de posts van MOD net zo goed overnemen.... Herkenbaarheid ten top.

Ik voel me vandaag met vlagen echt niet goed (en het is pas ochtend ).
Er spoken allemaal vragen door m'n hoofd, zoals ging hij vreemd? Waarom kan het niet gewoon aan zijn als hij zegt dat hij nog van mij houd? Waarom kwam het uitmaken zo onverwachts? Pikte ik signalen niet goed op of gaf hij geen signalen? Heb ik zelf iets fout gedaan?

En ik bedacht me gisteren ineens dat ik soms zou willen dat het zo blijft zoals het nu is. Ik heb het druk, ik voel me soms kut, soms ben ik ineens gelukkig, ik voel me soms eenzaam, soms helemaal niet. Eigenlijk is het een rotperiode maar ik ben zo bang voor "de toekomst" (over een paar maanden) dat ik dus soms liever heb dat de tijd even niet verdergaat. Ik zie het totaal niet voor me, als de drukte van school voorbij is een zomervakantie zonder hem, een lente met mooi weer zonder hem, en wat nou als hij een nieuwe vriendin krijgt? Met wie hij alle leuke dingen gaat doen die ik met hem wou doen? En wat als ik over een paar maanden nog steeds wat voor hem voel? Of dat hij mij ineens terugwil? Wat dan?

Ik blijf het trouwens bizar vinden hoeveel dingen ik herken die jullie zeggen. Ik reageer er niet telkens op, want dan kan ik blijven doorgaan met "herkenbaar" "ja, inderdaad!" etc. Dus bij deze...bedankt voor de herkenning!

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 11:38 schreef Xanthas het volgende:

[..]

Ik hoef zelf niets meer op te schrijven, kan de posts van MOD net zo goed overnemen.... Herkenbaarheid ten top.

Dat was mij ook al opgevallen ja! Misschien een gedeeld account nemen? Scheelt typen!
Hoe gaat het, Xanthas?

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 11:44 schreef Tumtumm het volgende:

[..]

Dat was mij ook al opgevallen ja! Misschien een gedeeld account nemen? Scheelt typen!
Hoe gaat het, Xanthas?

Heel kort: niet goed.

Betrapte me er gister op dat ik vol trots kon vertellen over de herinneringen van mijn ex en ik. Gister voelde dat wel goed, maar ik heb het gevoel dat dat gesprek bij mij weer te veel emoties heeft losgemaakt. En net nu ik straks naar een college wil waar mijn ex ook zit. Ben dus een beetje bang. Ik heb deze week een beetje een down-periode. Te veel herinneringen hier op de universiteit, maar ik mag niet meer thuis blijven van mijzelf.

_{Heb wel met mijzelf afgesproken om te proberen om weer wat van mijn wereld terug te pakken van mijn ex}

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 11:48 schreef Xanthas het volgende:

[..]

Heel kort: niet goed.

Betrapte me er gister op dat ik vol trots kon vertellen over de herinneringen van mijn ex en ik. Gister voelde dat wel goed, maar ik heb het gevoel dat dat gesprek bij mij weer te veel emoties heeft losgemaakt. En net nu ik straks naar een college wil waar mijn ex ook zit. Ben dus een beetje bang. Ik heb deze week een beetje een down-periode. Te veel herinneringen hier op de universiteit, maar ik mag niet meer thuis blijven van mijzelf.

_{Heb wel met mijzelf afgesproken om te proberen om weer wat van mijn wereld terug te pakken van mijn ex}

Vervelend voor je dat je even een mindere week hebt.. Maar, volgens mij is het een goed teken dat je kon vertellen over die herinneringen! Het is niet gek dat dat weer emoties heeft losgemaakt, maar ik zie dat (bij mezelf) wel weer als een stapje verder. Waar je je eerst gelijk rot voelde als je het over je ex had, begin je er nu dus onbewust over te praten en besef je je dat pas later.

Succes straks bij college, lijkt me een goede afspraak die je hebt gemaakt met jezelf! Gewoon gaan dus, en dan merk je dan/na afloop wel weer hoe het voelt. Klinkt kort door de bocht, maar ik heb zelf nu dat ik zo onvoorspelbaar kan reageren op moeilijke situaties dat ik probeer me er vantevoren niet druk om te maken.

Bizar hoor. Hoe alles gaat. Iedereen herkent het. Wat dat betreft had ik beter het advies van andere kunnen overnemen omdat zij er ook in gezeten hebben. Terwijl ik gewoon mijn hart volgde.

Ik hoop dat die colleges goed gaan X.. Ik kan zelf wel snappen hoe dat soort situaties verlopen. Zelf kwam ik laatst ook in confrontatie met haar maar ik hield me enorm sterk door juist op me zelf in te praten dat er helemaal niks aan de hand was en dat werkte goed.

En jah.. Ik was ook bang voor de toekomst, dat het nooit goed zou komen. Dat alle leuke dingen die wij deden, nu apart gedaan worden. Maar dat is nu eenmaal zo en je kan niet echt iets anders. Daarom zijn die sociale contacten zo belangrijk, dat je het ook fijn en leuk kan hebben met andere. Het is alleen de tijd die je moet geven dat je gevoelens tegen over hem laat afvlakken. Als je hem daarna ooit weer spreekt kan het best leuk en gezellig zijn, zonder kansloze wanhoop die telkens naar boven komt.

Ik heb vanacht gedroomd over haar. Heel bizar, maar ik kwam redelijk nuchter uit bed vandaag...

Wat een enorme egoist. Geen eens een groet. Het zit me dwars. Waarom ben ik ooit op haar verliefd geworden? Ik voel me na 25 minuten college al weer kut, en alleen door haar. Verdomme Thom, laat je niet zo breken door haar. Ik verdien gewoon beter!

Hier was ik bang voor. Gister een leuke dag gehad, vandaag alweer zo depri. Het zien van mijn ex maakt mij depri. Als ik denk aan wie ze was en hoe gelukkig ik toen was. Nu is ze anders, maar toch raakt het mij. Het lijkt haar gewoon niets meer te doen. Alles voor niets.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 14:26 schreef Xanthas het volgende:
Wat een enorme egoist. Geen eens een groet. Het zit me dwars. Waarom ben ik ooit op haar verliefd geworden? Ik voel me na 25 minuten college al weer kut, en alleen door haar. Verdomme Thom, laat je niet zo breken door haar. Ik verdien gewoon beter!

Dit is toch waar je doorheen moet.
Meestal is het zo dat hoe vaker je het meemaakt hoe "makkelijker" het wordt, maargoed het is altijd makkelijker praten.

Gelukkig is het mooi weer buiten. Ga lekker shoppen met een vriendin of gewoon even een frisse neus halen.

Mijn ex heeft iets op haar hyves gezet waar ik toch wel even over moest denken. Ik zou haar teveel hebben gepushed om te veranderen... En dat terwijl ik altijd tegen haar heb gezegd dat ze gewoon lekker zichzelf moest blijven, omdat ik daarom verliefd op haar ben geworden, maar dat ze soms wel iets meer rekening kon houden met mijn gevoelens. Want dat doe je toch in een relatie? Ik hield rekening met haar; dan verwacht ik hetzelfde van haar. Maar kennelijk is dit voor een makkelijke uitweg. Muurtjes blijven bouwen voor zichzelf.