Geneeskunde #52 - Een snobistisch onderonsje

quote:

Op zondag 7 maart 2010 20:27 schreef iofn het volgende:
Van het weekend weer theorieën gehoord mijn god Je moest je niet aan kanker laten opereren want als er dan zuurstof en daglicht bijkwam dan ging het uitzaaien, want hij kende zeker 3 mensen die na een operatie toch meta's bleken te hebben.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 19:04 schreef June. het volgende:

[..]

Ook niet met een toets / mondeling tentamen oid? Bij ons verschilt dat wel per ziekenhuis, maar meestal word je toch wel getest op je kennis. Ook al in de voorbereidingsblokken.

Nee. En ik heb geen voorbereidingsblokken.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 22:50 schreef Repeat het volgende:

[..]

Nee. En ik heb geen voorbereidingsblokken.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2010 23:55 schreef Asgard het volgende:

[..]

Hoe kom je eigenlijk aan onvoldoende? Het is toch een leerfase, dus dat je dingen bent vergeten uit de eerste paar jaartjes kunnen ze toch niet echt aanrekenen?(Structureel) Niet komen opdagen oid? (Alhoewel ik me niet kan voorstellen dat je na 4 jaar studie je die kennis niet ff in de praktijk wilt brengen)

hmm. Ik had alle theoretische blokken en coschappen zonder problemen gehaald, bij het afsluitend coschap blijkt dat mijn patienten-overzicht te slecht is (zodra het aantal patienten boven de vijf komt ofzo). Kennis en kunde was voldoende, alleen dat niet. Daarom dus een 5. Echter, omdat ik al eerder een afsluitend coschap niet gehaald had (in perifere coschappen zit je weinig zaal, en afsluitend coschap is juist zaalwerk, ik was er totaal niet op voorbereid en had daarbij ook belachelijk weinig begeleiding gekregen), wordt ik nu zeer waarschijnlijk van de opleiding afgebonjourd. Dus ja, niet veel voor nodig, zo'n onvoldoende

Ach ja, gelukkig kwam ik er bij mijn wetenschappelijke stage achter dat wetenschap mij veel meer ligt. Een overstap naar biomedische wetenschappen oid is dus snel gemaakt.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 19:35 schreef ralfie het volgende:

[..]

hmm. Ik had alle theoretische blokken en coschappen zonder problemen gehaald, bij het afsluitend coschap blijkt dat mijn patienten-overzicht te slecht is (zodra het aantal patienten boven de vijf komt ofzo). Kennis en kunde was voldoende, alleen dat niet. Daarom dus een 5. Echter, omdat ik al eerder een afsluitend coschap niet gehaald had (in perifere coschappen zit je weinig zaal, en afsluitend coschap is juist zaalwerk, ik was er totaal niet op voorbereid en had daarbij ook belachelijk weinig begeleiding gekregen), wordt ik nu zeer waarschijnlijk van de opleiding afgebonjourd. Dus ja, niet veel voor nodig, zo'n onvoldoende

Ach ja, gelukkig kwam ik er bij mijn wetenschappelijke stage achter dat wetenschap mij veel meer ligt. Een overstap naar biomedische wetenschappen oid is dus snel gemaakt.

Wtf

je bent dus echt meters van de eindstreep en wordt dan nog weggestuurd?

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 19:35 schreef ralfie het volgende:

[..]

hmm. Ik had alle theoretische blokken en coschappen zonder problemen gehaald, bij het afsluitend coschap blijkt dat mijn patienten-overzicht te slecht is (zodra het aantal patienten boven de vijf komt ofzo). Kennis en kunde was voldoende, alleen dat niet. Daarom dus een 5. Echter, omdat ik al eerder een afsluitend coschap niet gehaald had (in perifere coschappen zit je weinig zaal, en afsluitend coschap is juist zaalwerk, ik was er totaal niet op voorbereid en had daarbij ook belachelijk weinig begeleiding gekregen), wordt ik nu zeer waarschijnlijk van de opleiding afgebonjourd. Dus ja, niet veel voor nodig, zo'n onvoldoende

Ach ja, gelukkig kwam ik er bij mijn wetenschappelijke stage achter dat wetenschap mij veel meer ligt. Een overstap naar biomedische wetenschappen oid is dus snel gemaakt.

Wat?

Maar als ik het goed begrijp heb je dus 2 afsluitende coschappen niet gehaald omdat het je ontbrak aan voldoende overzicht? Heb je tussen beide coschappen wat met die feedback gedaan? Aangegeven bij je begeleider bijvoorbeeld?

Ik zou overigens toch, ook als je toch de wetenschap in wilt, toch keihard vechten voor je artsentitel, dat lijkt me erg handig als je mensgebonden onderzoek wilt doen.

zaal = lijstjes, lijstjes, lijstjes, lijstjes. Overigens wordt je geen dokter om te eindigen als zaalarts.

Herkansen die handel. Elk vak mag je herkansen.

BTW: arts-onderzoeker verdient 1000 euro meer dan een BMW-onderzoeker. (startsalaris)

hier zijn de "consultweken" weer begonnen. Wat een enorme uitdaging zeg, ahum. ik moest gister een consult met een simulatiepatiënt doen en haar de pil voorschrijven.

Nu ben ik zelf weer eens patiënt, om de een of andere reden was m'n temp een uur geleden 39.4 zonder verdere verschijnselen afgezien van dat ik het stervenskoud had Gek lichaam

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 20:50 schreef Pluizel het volgende:
hier zijn de "consultweken" weer begonnen. Wat een enorme uitdaging zeg, ahum. ik moest gister een consult met een simulatiepatiënt doen en haar de pil voorschrijven.

Nu ben ik zelf weer eens patiënt, om de een of andere reden was m'n temp een uur geleden 39.4 zonder verdere verschijnselen afgezien van dat ik het stervenskoud had Gek lichaam

Hmm, febris e.c.i.

Hoe veroorzaakt een cortisoldeficiëntie vermoeidheid?

Je moet ook geen zaal willen doen bij interne specialismen, hartstikke veel werk. Bij de heelkunde ben je zo klaar.

Haha precies, verloskunde idem.. Ben elke dag binnen een half uurtje klaar. Verpleegkundige fluistert me voordat ik naar binnen ga nog snel even de naam van de baby in, aangezien ik dat nooit kan onthouden, en de kraamvrouwen zijn weer blij.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 20:50 schreef dotKoen het volgende:

[..]

Hmm, febris e.c.i.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 21:19 schreef Kassaa het volgende:
Hoe veroorzaakt een cortisoldeficiëntie vermoeidheid?

Ga alle functies maar na die cortisol heeft in het lichaam
Dan is het niet zo gek dat bij het ontberen aan cortisol moeheid ontstaat. Tel daarbij, afhankelijk van de oorzaak, nog een mineralocorticoiddeficiëntie bij op en het wordt nog duidelijker.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 21:36 schreef DDM het volgende:

[..]

Iemand die hier toevallig co-schappen loopt in het MMC in veldhoven? Mijn zus begint daar in september als anios op interne

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 19:37 schreef Repeat het volgende:

[..]

Wtf

je bent dus echt meters van de eindstreep en wordt dan nog weggestuurd?

een paar meter ja...

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 19:41 schreef dotKoen het volgende:

[..]

Wat?

Maar als ik het goed begrijp heb je dus 2 afsluitende coschappen niet gehaald omdat het je ontbrak aan voldoende overzicht? Heb je tussen beide coschappen wat met die feedback gedaan? Aangegeven bij je begeleider bijvoorbeeld?

Het eerste afsluitend coschap had ik geen bruikbare feedback gekregen. Heb een officiele klacht ingedient bij de faculteit, wordt uiteraard niks mee gedaan. Dat coschap was in de trand van 'hier is je zaal tot volgende week'. Ik had daarvoor nauwelijks zaalwerk gedaan, uberhaupt gezien, meeste was poli of ok, dus was ff wat anders voor me. Wat te doen met een laag kalium, wanneer welk infuus? Ik had er de ballen verstand van. Vragen van verpleging die ik niet wist en de arts-assistent die me begeleide steevast beantwoorde met 'zoek maar op'... Dagen van half acht to acht uur waren geen uitzondering. Heb gewoon gejankt de laatste twee weken, kon het écht niet meer. Totaal overwerkt, geen puf om uberhaupt bij te studeren. Tussentijds voortgangsgesprek was nog redelijk positief: 'schouders eronder, haal je ut wel.'. Afijn, die laatste twee weken kwam ik ook nog wel doorheen, om uiteindelijk door de beoordelaar uitgemaakt te worden voor iemand die overal doorgeen gerold is ("nog nooit zo'n slechte co gehad!") en geen plaats in een ziekenhuis heeft.

Leuk. Studiebegeleiders heb je ook geen kloot aan, heb ik gemerkt. Ze horen je verhaal aan, 'ja, leuk'. Probeer maar wat argumenten te verzinnen waarom je nog een kans moet krijgen van de examencomissie, want die ga je nodig hebben. Ze probeerden me ook nog gerust te stellen met het feit dat ik altijd nog mn doctoraal diploma had! Wauw, de beroepen daarvoor liggen voor het oprapen. Alsof je afgestudeerd vrachtwagenchauffeur bent zonder groot rijbewijs. Een totaal waardeloos papiertje waar je net 4 jaar studiefinanciering mee kan verrekenen...

Afijn, argumenten, vergadering en gesprekken later maar een seniorcoschap gedaan.
Ging stukken beter. Kennis was flink bijgespijkerd, en aan mn inzet lag het niet. Echter lag mijn max voor patienten op 4-5. Daarboven gingen dingen falikant mis. Moet je denken aan vergeten onderzoeken aan te vragen / achterheen te gaan, op tijd te reageren op problemen, etc. Advies? lijstjes ja, die maakte ik al. Verder? 'Ja, moet je gewoon liggen. Met veel moeite zul je er misschien nog wel komen, maar ik denk niet dat je een gelukkige toekomst tegemoet gaat, als je er nu al zo veel moeite mee hebt. Je hebt de verkeerde studie gekozen'. En daar mag ik het dan mee doen.

Al met al, kan ik in alle eerlijkheid zeggen dat arts zijn me op dit moment totaal niet meer trekt. Ik wordt aan alle kanten tegengewerkt lijkt het wel, en aangezien ik toch altijd al sterke twijfels had tussen geneeskunde en biomedische wetenschappen, en daarnaast echt een geweldige wetenschappelijke stage had gedaan, is de keuze voor mij (emotioneel) al gemaakt. In afwachting van de volgende examencommisievergadering (waarin besloten wordt of ik wel of niet uberhaupt nog een kans ga krijgen) probeer ik voor mijzelf nog wat dingen op een rijtje te zetten.

Iedereen adviseert me alles op alles te zetten om toch dat artsendiploma te halen, en geloof me, er is niets wat ik liever wil, maar mn moed zinkt me al in mn schoenen als ik bedenk dat ik dit alles nog een keer moet doen...Zeker omdat ik nu twee keer gefaald heb, zal er vast wel een kern van waarheid in al die beweringen zitten, denk ik dan. Neem ik het risico om alle energie te steken in een derde herkansing?
Het is de moeilijkste beslissing van mn leven tot nu toe, en ik ben de enige die hem kan maken. Ik neem er dus mn tijd voor...

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 00:32 schreef ralfie het volgende:

[..]

een paar meter ja...
[..]
Iedereen adviseert me alles op alles te zetten om toch dat artsendiploma te halen, en geloof me, er is niets wat ik liever wil, maar mn moed zinkt me al in mn schoenen als ik bedenk dat ik dit alles nog een keer moet doen...Zeker omdat ik nu twee keer gefaald heb, zal er vast wel een kern van waarheid in al die beweringen zitten, denk ik dan. Neem ik het risico om alle energie te steken in een derde herkansing?
Het is de moeilijkste beslissing van mn leven tot nu toe, en ik ben de enige die hem kan maken. Ik neem er dus mn tijd voor...

Niet dat ik daar als eerstejaars veel over kan zeggen, maar je kwam twee keer op een plek terecht waar je dingen moest doen die je gewoon NIET in één keer goed kan doen zonder enige vorm van begeleiding, die je niet kreeg. De coschappen blijven een plek van leren en 'nog niet maar later wel kunnen'. Heb je het idee dat je nu wel overzicht kan houden? In ieder geval lijkt het me wel de moeite waard gewoon achter dingen aan te gaan.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 21:36 schreef DDM het volgende:
Ga alle functies maar na die cortisol heeft in het lichaam
Dan is het niet zo gek dat bij het ontberen aan cortisol moeheid ontstaat. Tel daarbij, afhankelijk van de oorzaak, nog een mineralocorticoiddeficiëntie bij op en het wordt nog duidelijker.

Ben het wel langsgegaan, maar is het door het effect op het centraal zenuwstelsel (en het circadiane ritme) dat je je moe voelt? Of is het echt een gevolg van een verlaagd metabolisme?

[ Bericht 2% gewijzigd door Kassaa op 10-03-2010 14:43:48 ]

Wat een verhaal Ralfie. Mooi klote, kan me heel goed voorstellen dat je het wel een beetje hebt gehad met de hele geneeskunde nu..

Las net hier op het forum ook iets interessants.
Plotselinge achteruitgang qua geheugen & spraak...

Ralfie, wat een kloteverhaal. Veel succes en sterke in ieder geval!

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 11:13 schreef Knuffleheinz het volgende:
Las net hier op het forum ook iets interessants.
Plotselinge achteruitgang qua geheugen & spraak...

Die wilde ik ook al posten. Weet nog steeds niet of dat een hoax is of niet

Hmm, na even doorzoeken: neurocysticercose komt eigenlijk best vaak voor. 50 miljoen mensen zijn besmet met die dingen. Chirurgie wordt volgens mij vrijwel alleen gedaan als de cyste een hydrocephalus veroorzaakt. In de casus lijkt daar geen sprake van. Verder: een OK de volgende dag? Is dat niet wat snel voor iemand die al weken klachten heeft?

[ Bericht 12% gewijzigd door dotKoen op 10-03-2010 11:41:30 ]

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 11:28 schreef dotKoen het volgende:
Ralfie, wat een kloteverhaal. Veel succes en sterke in ieder geval!
[..]

Die wilde ik ook al posten. Weet nog steeds niet of dat een hoax is of niet

Hmm, na even doorzoeken: neurocysticercose komt eigenlijk best vaak voor. 50 miljoen mensen zijn besmet met die dingen. Chirurgie wordt volgens mij vrijwel alleen gedaan als de cyste een hydrocephalus veroorzaakt. In de casus lijkt daar geen sprake van. Verder: een OK de volgende dag? Is dat niet wat snel voor iemand die al weken klachten heeft?

ik zeg ook hoax. no way dat ze hem zo snel al in een MRI hebben gelegd als hij op een vrijdag bij de huisarts is geweest.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 00:32 schreef ralfie het volgende:

[..]

een paar meter ja...
[..]

Het eerste afsluitend coschap had ik geen bruikbare feedback gekregen. Heb een officiele klacht ingedient bij de faculteit, wordt uiteraard niks mee gedaan. Dat coschap was in de trand van 'hier is je zaal tot volgende week'. Ik had daarvoor nauwelijks zaalwerk gedaan, uberhaupt gezien, meeste was poli of ok, dus was ff wat anders voor me. Wat te doen met een laag kalium, wanneer welk infuus? Ik had er de ballen verstand van. Vragen van verpleging die ik niet wist en de arts-assistent die me begeleide steevast beantwoorde met 'zoek maar op'... Dagen van half acht to acht uur waren geen uitzondering. Heb gewoon gejankt de laatste twee weken, kon het écht niet meer. Totaal overwerkt, geen puf om uberhaupt bij te studeren. Tussentijds voortgangsgesprek was nog redelijk positief: 'schouders eronder, haal je ut wel.'. Afijn, die laatste twee weken kwam ik ook nog wel doorheen, om uiteindelijk door de beoordelaar uitgemaakt te worden voor iemand die overal doorgeen gerold is ("nog nooit zo'n slechte co gehad!") en geen plaats in een ziekenhuis heeft.

Leuk. Studiebegeleiders heb je ook geen kloot aan, heb ik gemerkt. Ze horen je verhaal aan, 'ja, leuk'. Probeer maar wat argumenten te verzinnen waarom je nog een kans moet krijgen van de examencomissie, want die ga je nodig hebben. Ze probeerden me ook nog gerust te stellen met het feit dat ik altijd nog mn doctoraal diploma had! Wauw, de beroepen daarvoor liggen voor het oprapen. Alsof je afgestudeerd vrachtwagenchauffeur bent zonder groot rijbewijs. Een totaal waardeloos papiertje waar je net 4 jaar studiefinanciering mee kan verrekenen...

Afijn, argumenten, vergadering en gesprekken later maar een seniorcoschap gedaan.
Ging stukken beter. Kennis was flink bijgespijkerd, en aan mn inzet lag het niet. Echter lag mijn max voor patienten op 4-5. Daarboven gingen dingen falikant mis. Moet je denken aan vergeten onderzoeken aan te vragen / achterheen te gaan, op tijd te reageren op problemen, etc. Advies? lijstjes ja, die maakte ik al. Verder? 'Ja, moet je gewoon liggen. Met veel moeite zul je er misschien nog wel komen, maar ik denk niet dat je een gelukkige toekomst tegemoet gaat, als je er nu al zo veel moeite mee hebt. Je hebt de verkeerde studie gekozen'. En daar mag ik het dan mee doen.

Al met al, kan ik in alle eerlijkheid zeggen dat arts zijn me op dit moment totaal niet meer trekt. Ik wordt aan alle kanten tegengewerkt lijkt het wel, en aangezien ik toch altijd al sterke twijfels had tussen geneeskunde en biomedische wetenschappen, en daarnaast echt een geweldige wetenschappelijke stage had gedaan, is de keuze voor mij (emotioneel) al gemaakt. In afwachting van de volgende examencommisievergadering (waarin besloten wordt of ik wel of niet uberhaupt nog een kans ga krijgen) probeer ik voor mijzelf nog wat dingen op een rijtje te zetten.

Iedereen adviseert me alles op alles te zetten om toch dat artsendiploma te halen, en geloof me, er is niets wat ik liever wil, maar mn moed zinkt me al in mn schoenen als ik bedenk dat ik dit alles nog een keer moet doen...Zeker omdat ik nu twee keer gefaald heb, zal er vast wel een kern van waarheid in al die beweringen zitten, denk ik dan. Neem ik het risico om alle energie te steken in een derde herkansing?
Het is de moeilijkste beslissing van mn leven tot nu toe, en ik ben de enige die hem kan maken. Ik neem er dus mn tijd voor...

Kun je niet nog een co-schap doen waarin je wat meer op die begeleiding gaat hameren? Dus echt elke week bespreken hoe het gaat, misschien direct al nadat je een middag poli hebt gedaan feedback vragen etc. zodat je er direct bij bent als het weer mis dreigt te gaan.
Maar aan de andere kant, die plekken waar je co-schappen hebt gelopen die onvoldoende waren, was jij daar de eerste en enige co? Dat lijkt me toch ook niet helemaal het geval?

Je hebt heel vaak artsen die totaal niets laten blijken en dan bij een beoordeling ineens los gaan met commentaar, ik vraag dan liever na een poli ofzo even of de arts nog op- of aanmerkingen had, zodat ik iig een beetje weet waar ik sta.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 07:29 schreef Kassaa het volgende:

Ben het wel langsgegaan, maar is het door het effect op het centraal zenuwstelsel (en het circadiane ritme) dat je je moe voelt? Of is het echt een gevolg van een verlaagd metabolisme?

Het komt voornamelijk door de metabole effecten. Tel daarbij nog een eventuele totale bijnierschorsinsufficiëntie bij op en je hebt ook nog te maken met een ondervulling van het vaatstelsel.

Daarnaast moet je niet vergeten dat hormonen niets anders zijn dan uitlopers van het zenuwstelsel. Derhalve koppelen ze met respons terug. Hormonen bepalen het gedrag, emoties en dus ook het humeur. Veranderingen in deze entiteiten kunnen dus ook voor moeheid zorgen.

Klote man ralfie, hopelijk kan je alsnog een herkansing regelen met wel de juiste begeleiding waardoor je het toch nog haalt. Succes man!

hm, voor een onderwijsbureau dat beweert dat ze zo moeilijk doen over afwezigheid gaat dit toch wel verdomd makkelijk. het zal vast geholpen hebben dat ik de e-mail niet begonnen met ben "hoi" maar met "geachte heer/mevrouw".