quote:
Op zondag 28 februari 2010 02:55 schreef boekenplank het volgende:[..]
Ik begrijp waar je heen weer met je verhaal. Televisie heb je ook al niet en kijk je niet.
Idealisme is leuk en te waarderen, maar jij lijkt me zo'n bomenknuffelaar.
Vraagje? Hoe denkt Aandemur te overleven?
Bomenknuffelaar? Internet.
Ik kijk geen televisie, omdat 99% van de programma's mij frustreert. Het is gewoon een zeer eenvoudige keuze die ik heb gemaakt na een tijd bij te hebben gehouden welke 80% irritaties voortvloeien uit 20% van de dingen die ik doe. En daar is televisie een onderdeel van. De enige twee tot vier programma's (afhankelijk van de seizoenen) die ik wil zien kijk ik via uitzendinggemist.
Overleven is vrij eenvoudig, omdat je niet weet wat er gaat gebeuren en dat zijn momenten dat je scherp, creatief en actief bent. Ik heb ooit eens op papier gezet wat de beste momenten in mijn leven waren en waar die uit voortvloeiden. Een daarvan is een voetbaltopper die stijf was uitverkocht, zwaar beveiligd en kansloos was om binnen te komen. Op zulke momenten ga je gebruik maken van je verstand en misbruik van het onvermogen van andere mensen. Kortom, binnengekomen. Dan kijk je achteraf terug en zie je dat het leven gewoon eenvoudig is. Onze tactiek was om de grootste debiel, met de grootste stressfactor in combinatie met een rij vrij nette mensen uit te kiezen. Enerzijds ga je af op het misbruik maken van zijn onkunde en de betrouwbaarheid van de mensen om je heen. Dit leidt altijd! tot mensen die hoger staan en wel keuzes mogen maken. Bij elke hoofdingang staan deze mensen, welk event dan ook.
Kortom, en maar blijven aandringen, totdat er mensen komen die zeggen dat je moet opzouten. Dat zijn de mensen die je verder gaan helpen. Zij hebben mogelijkheden en het verstand om iets op te lossen. Mooi slap verhaal en plots sta je binnen (but keep your mouth shut, is het enige dat ze nog roepen).
Ander voorbeeld is dat ik een seizoenskaart heb van een eredivisieclub in Nederland. Heeft me niks gekost. Ik heb 1 dag gewerkt voor een cateraar en ken alle ins en outs van de club. Observeren en onthouden is eenvoudig.
Wat heb ik vervolgens gedaan. In plaats van mijn kleding weer netjes in te leveren, heb ik het mee naar huis genomen en gevraagd welke mensen er altijd werken en wie er altijd bij de ingang staan om te controleren. De ene groep mijd je en de mensen van de ingang zoek je op voor een praatje. Zij moeten jouw voortaan kennen. Volgende keer, toch enige opwinding (dat is waar ik persoonlijk naar op zoek ben in het leven), de gok gewaagd. Nog geen vijf minuten later stond ik op de hoofdtribune.
Dit zijn twee eenvoudige voorbeelden die overigens niet geheel volgens de regels zijn. Waar ik op deze manier wel achter ben gekomen is dat alles wat je doet gevolgen kan! hebben, maar het ergste dan kan! gebeuren is dat je wordt afgewezen. Je leeft nog, je hebt evenveel als toen je niks deed etc. Je kunt alleen maar winst boeken en dat moet je in het achterhoofd houden.
Nou moet je het bovenstaande niet letterlijk lezen, maar zien als leven naar de mogelijkheden. Toen ik in Dublin was stond ik in crowne plaza een bruiloft te vieren met leuke dames, in Barcelona stond ik ineens op een privé feest waar voor mij bekende dj's draaiden (zoals Hernan Cattaneo), in Berlijn stond ik op kosten van militairen drie te feesten etc. Alles omdat je relax bent, iets toevoegt aan het geheel, je gewoon je zelf bent.
Ik val weer terug op de woorden dat als je alleen ergens bent, je actief, creatief en scherp wordt. Mensen beoordelen je onder vier ogen op je eerlijkheid, levendigheid en/ of toegevoegde waarde aan het geheel. Dat straal je uit of niet. Leren kun je het alleen maar door te doen en je zelf te blijven. Zelf maak je de keuze of je vervolgens eenmalig met iemand omgaat of toch wat vaker wil blijven zien.
Soms zijn er dagen dat het even niet van een leien dakje gaat. Niks mis mee toch? Loop je door de stad, natuur, over het strand of ga je gewoon luieren op een grasveld. Al ga je naar het station en ga je mensen kijken. Voldoende leuke vrouwen die wel iets 'vreemds' doen waardoor je een gesprek aan kunt gaan. Je kunt je ook gewoon bezighouden met het schrijven van je experiences op het internet of opzoek gaan naar iets dat weinig waarde heeft, maar waar mensen in Nederland wel voor zouden betalen (stuur het op en laat een bekende het verkopen: werkt het en je kunt weer even creatief voor uit).
Als je weggaat zorg dat je een buffer hebt. Reken op een maand zonder enige vorm van inkomsten en vervolgens zijn er voldoende mogelijkheden om te leven. Mensen ervaren nieuwe mensen als toegevoegde waarde en zeker als ze uit het buitenland komen en er niet uitzien als een debiel, schooier of rasta dirty hair die zeehondjes wil gaan redden...
Verder leef je naar wat je zelf wil. Wil je elke dag in bad liggen, een ontbijtbuffet en in een Michelin ster restaurant eten, dan houdt het snel op of je moet je inkomsten hebben geautomatiseerd, maar dat is lastig op korte termijn.
Het aanschuiven bij anderen aan tafel, mensen ontmoeten etc. is mijn doel en je geeft alleen al door je aanwezigheid veel terug aan mensen.
Nog 1 ding. Mijn oude buurman wilde graag naar Hongarije. Zijn vrouw zei: niks er van, we gaan niet en we gaan er geen geld aan uitgeven ook. Hij heeft ons netjes laten weten dat hij ''morgen'' weg zou gaan en de volgende dag, inderdaad, zijn vrouw aan de deur, of we weten waar hij is. Dan begeef je jezelf wel in een grijs gebied. (kunt niet zomaar info achterhouden bij vermissing, maar goed, zijn vrouw wist wel beter en wachtte af...).
Zonder geld vertrokken en zes weken later kwam hij zielsgelukkig weer terug. Via Noord Europa! is hij (70+) uiteindelijk in Hongarije terecht gekomen en heeft daar de tijd van zijn leven gehad. Toen hij terugkwam had hij de enige gedachte ''ik wil iets, iemand anders ziet het niet zitten, nu kan het nog, ik ga gewoon en zie wel waar het schip strand''. Als iemand nu vredig kan sterven, dat benadrukt hij ook, is hij het wel.
Dat is het leven voor mij. Genieten van de meest basale dingen die de wereld biedt en af en toe opwinding opzoeken om te zien dat ik echt kan leven.
Tijd is rijkdom. Werken levert geld op waarmee je dingen koopt naar vermogen. Hier onderscheid je jezelf mee, maar levert het verder iets op? Voor veel mensen wel en die mensen moeten dat vooral blijven doen. Voor mij niet, dat maakt mij geen idealist, maar iemand met een andere levenswijze. Een levenswijze meet je jezelf aan, zonder te kijken naar wat anderen willen dat jij doet.
Veel gelul, zie ik. Er zit vast iets zinnigs tussen en de rest vergeet je maar weer.