Het leven saai en uitzichtloos vinden

quote:

Op vrijdag 26 februari 2010 00:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Wat is geluk volgens jou TS?

Belangrijke vraag TS...

Inderdaad, is niet één definitie voor.

Je geeft het antwoord zelf al TS, reizen

Ga een jaartje backpacken in Australië, ga een studie doen in Azië of Amerika, trek de wereld in en ga dingen bekijken. Dan kom je er sneller achter wat je leuk vindt.

Wat een depressief geval ben je, TS.

'Ik wil het graag anders doen maar ik weet niet waar ik moet beginnen dus blijf ik maar depressief doen'.

Kom van je reet en doe er eens wat aan, slapjanus. Je leert alleen maar dingen door ze te doen, dus doe ze dan ook.

quote:

Op vrijdag 26 februari 2010 23:18 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Die had ik al beantwoord:
[..]

Overheen gekeken

ik begrijp je wel.
heb ook wel 's zo'n gevoel, maar probeer er niet te veel bij stil te staan....

maar ik merk dat jij op alles een ja maar hebt.....
als je in dat patroon blijft denken kom je nooit verder. En dat is oke als je daar 'vrede' mee hebt.
maar als je verder wil moet je misschien 's in ja en... gaan denken!

quote:

Op vrijdag 26 februari 2010 00:32 schreef OngeschiktX het volgende:


[..]

Best een lastige vraag nog. Ik ben gelukkig als ik naast de verplichten genoeg tijd en middelen heb om leuke dingen te doen. Dingen de me voor langere tijd een positief gevoel geven.

Je weet alleen nog niet wat die dingen zijn, dus heb je geen doel om die tijd en middelen daarvoor vrij te maken!
Het enige wat er uit komt is reizen. Goed, stel dat dan als doel. Maak je studie af, zodat je niet met een studieschuld zit. Ga dan een jaar of twee heel hard werken en heel veel sparen en dan vertrek je met de noorderzon.
Tussendoor ga je zoveel mogelijk 'nieuwe' dingen doen. Waarom steek je niet wat energie in het afspreken met je 'kennissen', zodat zij uit kunnen groeien tot vrienden?


Meisjes: als jij je op een datingsite aanmeldt en vervolgens niet actief reageert dan gebeurt er ook niets.
Ik weet niet wat de paar berichtjes zijn die je gestuurd hebt, maar als je je daarin ook zo slachtofferig opstelt, dan is het niet vreemd dat er geen vervolg komt.
Het is onzin om het maar op te geven om op zoek te gaan naar een relatie. Je hebt je er nu voor afgesloten en dan gaat er helemaal nooit wat gebeuren.

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 21:56 schreef OngeschiktX het volgende:

Ik zie erg op tegen later. Werken lijkt me niet leuk, heel saai. Uiteindelijk komt het grootste deel van de mensen in een kantoorfunctie terecht, waar ze 5 dagen per week zitten. Na het werk is het boodschappen doen/eten koken/eten/afwassen en daarna voornamelijk op de bank voor de tv hangen, want ja je hebt gewerkt en je bent moe. In het weekend zijn het vaak verplichte familie bezoeken en onderhoud aan het huis die de tijd opvullen en zo verdoe je dan een groot deel van je leven.

Hoezo zou je zo zeker een kantoorbaan oplopen als je later groot bent? Je mag nog altijd zelf kiezen waar je je sollicitatiebrieven heen stuurt hoor. Desnoods neem je een baan -dan wel waarschijnlijk onder je opleidingsniveau is- waar in je veel in beweging/de buitenlucht bent en zorg je er voor dat je je vrije tijd indeelt met zaken die zowel leuk en goed voor je ontwikkeling zijn.

Dat je na het werk geen energie meer over hebt is trouwens ook pure onzin. Na het werk kan ik soms best bek af zijn maar dan ga ik even een uurtje oid lekker onderuit gezakt naar een plaat luisteren en daarna ben ik wel weer fit genoeg om eten te maken (en opeten) en er daarna nog op uit te gaan. Dat je er voor kiest tv te gaan kijken is ook dom. Daar kom je meestal toch niet van tot rust en je blijft toch wel zappen totdat het te laat is om nog iets van je avond te maken. Dat ding moet je gewoon uit laten.

Ik lees in je verhaal trouwens niets over een sexleven oid. Misschien dat daar de schoen wringt?

quote:

Op zaterdag 27 februari 2010 12:15 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Hoezo zou je zo zeker een kantoorbaan oplopen als je later groot bent? Je mag nog altijd zelf kiezen waar je je sollicitatiebrieven heen stuurt hoor. Desnoods neem je een baan -dan wel waarschijnlijk onder je opleidingsniveau is- waar in je veel in beweging/de buitenlucht bent en zorg je er voor dat je je vrije tijd indeelt met zaken die zowel leuk en goed voor je ontwikkeling zijn.

Dat je na het werk geen energie meer over hebt is trouwens ook pure onzin. Na het werk kan ik soms best bek af zijn maar dan ga ik even een uurtje oid lekker onderuit gezakt naar een plaat luisteren en daarna ben ik wel weer fit genoeg om eten te maken (en opeten) en er daarna nog op uit te gaan. Dat je er voor kiest tv te gaan kijken is ook dom. Daar kom je meestal toch niet van tot rust en je blijft toch wel zappen totdat het te laat is om nog iets van je avond te maken. Dat ding moet je gewoon uit laten.

Ik lees in je verhaal trouwens niets over een sexleven oid. Misschien dat daar de schoen wringt?

Dat laatste stuk kan ik wel voor je beantwoorden, bekijk even het enige andere topic dat TS hier in R&P heeft aangemaakt.

Ik ben sowieso niet van plan het standaard riedeltje te doorlopen met het standaarbaantje bij het standaardbedrijfje, maar je weet nooit hoe het loopt.

Probleem is dat je door de maatschappij vrij hard die richting ingeduwd wordt en er eigenlijk maar heel weinig ruchtbaarheid wordt gegeven aan het leven buiten het kneuterige Nederlandse wereldje waar (tot mijn ontzetting) een groot deel van de Nederlanders nog steeds in leeft.

Word verliefd!
Ik voelde me ook ooit zo ongelukkig en misschien nog wel ongelukkiger. Maar uiteindelijk is alles goed gekomen en sinds ruim 2 jaar ben ik übergelukkig. Liefhebben en 'liefgehebt' worden is de hemel op aarde. Er is dus echt wel hoop.

en waarom is reizen eigenlijk een tijdelijke oplossing?
je kan het doen tot je er bij neervalt....

Het leven is niet saai. Je kunt het zo saai maken als je wilt, als je zo van reizen houdt: ga dan voor 'n habbekrats door Thailand trekken en doe dat een aantal jaar. "Leef van de wind", zogezegd. Men schijnt dat te overleven. Je kunt overigens dat ook op veilige eigen grond doen hoor, iedere dag is een nieuwe, doe eens wat impulsiefs.

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 21:56 schreef OngeschiktX het volgende:

M'n dagelijks leven vind ik behoorlijk saai en deprimerend. Ik ben veel tijd kwijt met studie en daarnaast werk ik zo'n 12 - 15 uur per week. Ik sport zo'n drie keer per week. Sinds dit jaar alleen nog fitness, vroeger ook nog een teamsport. Verder heb ik niet echt hobbies eigenlijk. Als ik niet met een van deze dingen of het huishouden bezig ben, heb ik niet veel te doen. Het komt er dan op neer dat ik een beetje achter internet loop te hangen. Over het algemeen verdoe ik niet eens extreem veel tijd hieraan, omdat studie al veel tijd in beslag neemt. Ook weekenden bestaan uit studie, huishouden en af en toe een weekend naar m'n ouders.

Studie vind ik al heel lang niet leuk meer, maar stoppen is er nooit van gekomen, omdat ik ook niets anders heb dat ik echt leuk vind. Heb dan wel weer een redelijk brede interesses, maar nooit iets wat ik écht zou willen doen. Bovendien zijn m'n cijfers goed, dus dat leverde ook nooit een drive op om te stoppen. Ik modder daarom al lange tijd aan. Het onderwerp interesseert me wel, maar de uiteindelijke opdrachten zijn niet leuk. Ik haal hoge cijfers, maar het kost ook enorm veel moeite en dat frustreert enorm.

Ik zie erg op tegen later. Werken lijkt me niet leuk, heel saai. Uiteindelijk komt het grootste deel van de mensen in een kantoorfunctie terecht, waar ze 5 dagen per week zitten. Na het werk is het boodschappen doen/eten koken/eten/afwassen en daarna voornamelijk op de bank voor de tv hangen, want ja je hebt gewerkt en je bent moe. In het weekend zijn het vaak verplichte familie bezoeken en onderhoud aan het huis die de tijd opvullen en zo verdoe je dan een groot deel van je leven.

Niets positiefs? Op zich wel. Ik heb een tijdje stage gelopen in het buitenland met een flinke stagevergoeding. Daar kon ik veel dingen doen, bijna elk weekend reizen e.d. De stage zelf vond ik niet leuk, maar het reizen wel. De reden dat ik het die periode naar m'n zin heb gehad was voornamelijk omdat ik altijd wel iets had op korte termijn om naar uit te kijken. En dat is wat helemaal ontbreekt in m'n normale leven. Ik heb nu helemaal niets om naar uit te kijken en dat deprimeerd me enorm.

Meer is er helaas niet in dit leven, je kunt dan wel 3 jaar gaan zwerven door Thailand en andere exoctische bestemmingen zoals anderen hier aangeven, maar er moet toch brood op de plank komen.
En dan moet je helaas (ik weet wat je voelt) meedraaien in de 9 tot 5 maatschappij. Deprimerend absoluut, maar probeer je staande te houden door uit te kijken naar de leuke dingen die je hopelijk nog wel hebt. Door naar die momenten toe te leven.

En dat vind ik dus de grootste flater die je als advies kunt geven: ''er moet brood op de plank komen''. Dat kan namelijk overal ter wereld. Buiten het feit dat als je drie jaar naar eenzelfde land gaat, je waarschijnlijk weer in een bepaalde sleur terechtkomt. Probeer gewoon een paar maanden te werken en vervolgens een paar maanden te genieten in het buitenland. Werk daar bijvoorbeeld drie dagen per week en geniet verder. Veel in het leven is niet eens zo duur. Een euro in Nederland is in veel landen vaak 2 tot pakweg 20 euro waard. Tel uit je winst...

Je kunt hier gerust alles achterlaten en verkoop gewoon wat je echt niet meer nodig hebt (detail: mijn huis lag vol met spullen waarvan ik het bestaan niet eens wist, nooit gebruikte of spaarde terwijl ik er nooit meer iets mee zal doen: hop weg ermee, geen gemis, verlicht tevens een hoop zorgen). Tijdens het reizen kun je zo af en toe ook gewoon werken waar je wil en wanneer je zin hebt. Mensen vinden het maar wat leuk als een buitenlander zich aanmeldt.

Mijn afkeer is overigens van negen tot vijf moeten werken. Als ik het een maand volhoud is het lang. Ik raakte in eenzelfde sleur als TS. Alles om me heen is al een tijd geen meerwaarde meer; ook veel mensen niet. Ach, zeiken mogen ze wel als ik weer eens terugkom en ik alles heb verloren (twee armen en een been, omdat ik op een bom liep, anders heeft niemand er enige reden toe. Echte vrienden steunen je namelijk altijd).

Ga vooral niet doen wat anderen doen als je het niet leuk vindt. Al ga je in een restaurantje werken in Bangkok, Barcelona, Tapei of Sidney als dat je gelukkiger maakt, wie houdt je tegen? De Nederlandse cultuur waarin presteren en met name geld een centrale rol speelt, heeft mij blind gemaakt voor wie ik ben en wat ik wil. Ik heb letterlijk een jaar lopen kloten en af en toe de handen in mijn haren. En als ik dan weer om me heen kijk en zie hoe belabberd mensen leven. Zo gemaakt, zo treurig, niks voor mij. Ondanks dat ik veel vrienden heb, geen onoverzienbare zorgen (ben naar mijn weten namelijk kern gezond), mijn ding verder doe, is dit gewoon niet wat ik wil.

Ga er een paar dagen tussenuit, beetje uitwaaien in de natuur, geen telefoon mee, maar gewoon genieten van alles wat je tegenkomt. Dat is leven...

Werken om te werken verziekt veel. Maar veel mensen accepteren het, omdat ze in een klimaat leven waar de beloning vrij hoog is. Kunnen ze het gemis compenseren met een trui van 200 euro en een dikke auto onder hun reet. Een keuze die je maakt. Niks mis mee, met de jouwe ook niet. Welke je ook gaat maken.

Buiten het feit dat als je gaat reizen en je gewoon je verstand blijft gebruiken meer dan eens mensen tegenkomt die je verder kunnen en willen helpen in het leven. Als je in Nederland in je vaste omgeving blijft leven, verklein je dit enorm of je moet vrijwillig met veel mensen gaan netwerken, of je het leuk vindt of niet. Zelf vind ik het pas leuk als iemand oprecht is en dat is helaas zelden in tegenstelling tot het buitenland.

[ Bericht 8% gewijzigd door Aandemur op 28-02-2010 02:00:23 ]

quote:

Op zondag 28 februari 2010 01:30 schreef boekenplank het volgende:

[..]

Meer is er helaas niet in dit leven, je kunt dan wel 3 jaar gaan zwerven door Thailand en andere exoctische bestemmingen zoals anderen hier aangeven, maar er moet toch brood op de plank komen.
En dan moet je helaas (ik weet wat je voelt) meedraaien in de 9 tot 5 maatschappij. Deprimerend absoluut, maar probeer je staande te houden door uit te kijken naar de leuke dingen die je hopelijk nog wel hebt. Door naar die momenten toe te leven.

Nouja, met zo'n mentaliteit zou ik ook depri worden Jij doet alsof je niet onder dat deprimerende toekomstbeeld uitkomt, terwijl dat best kan hoor. Als je maar durft. Als je er eerlijk voor uitkomt dat je geen zin hebt om van 9 tot 5 veertig uur per week op te geven aan iets wat je geen hol interesseert vind ik dat alleen maar bewonderingswaardig. Dan geef je toch die auto van de zaak en een duur appartement op? Of een vaste woonplek, zelfs? Genoeg mensen die onopgeleid ergens iets leuks zijn gaan beginnen. Het is pas dom als je dat wel had gewild en er op je veertigste achter komt dat je nooit hebt gedaan wat je wilde.

quote:

Op zondag 28 februari 2010 01:30 schreef boekenplank het volgende:

[..]

Meer is er helaas niet in dit leven, je kunt dan wel 3 jaar gaan zwerven door Thailand en andere exoctische bestemmingen zoals anderen hier aangeven, maar er moet toch brood op de plank komen.
En dan moet je helaas (ik weet wat je voelt) meedraaien in de 9 tot 5 maatschappij. Deprimerend absoluut, maar probeer je staande te houden door uit te kijken naar de leuke dingen die je hopelijk nog wel hebt. Door naar die momenten toe te leven.

Het is natuurlijk niet zo dat dit per definitie noodzakelijk is. Als het je echt zo enorm tegenstaat, dan is vaak nog wel het 1 en ander mogelijk. Mensen met bepaalde eigen bedrijven, kunstenaars, freelance-journalisten etc. Ok, niet iedereen heeft dat vermogen, maar om nou net te doen alsof je altijd bent veroordeeld tot een leven lang saai werk op kuttijden met af en toe een lichtpuntje.. Erg deprimerend idd.

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 21:59 schreef Apuleius het volgende:
Mja, het leven is natuurlijk ook totaal zinloos, omdat je ooit dood gaat. Daarom zou je er het beste van moeten zien te maken.

ja dat gevoel...jezus je gaat doodddddddddddddd

dus daar moet je iets leuks van gaan maken dus voor die tijd..enzo
kwenie?

quote:

Op zondag 28 februari 2010 01:54 schreef Aandemur het volgende:
En dat vind ik dus de grootste flater die je als advies kunt geven: ''er moet brood op de plank komen''.

En hoe lang wil de idealist Aandemur dan rondzwerven? Een paar weken daar rondzwerven en werken in een restaurantje in Bangkok? En slapen in die krottenwijken daar? Vanavond tv gekeken Aandemur? Dus daar vinden we je terug als je 65 bent? Flikker toch op.

quote:

Op zondag 28 februari 2010 02:00 schreef Theoria_Colorum het volgende:

[..]

Het is natuurlijk niet zo dat dit per definitie noodzakelijk is. Als het je echt zo enorm tegenstaat, dan is vaak nog wel het 1 en ander mogelijk. Mensen met bepaalde eigen bedrijven, kunstenaars, freelance-journalisten etc. Ok, niet iedereen heeft dat vermogen, maar om nou net te doen alsof je altijd bent veroordeeld tot een leven lang saai werk op kuttijden met af en toe een lichtpuntje.. Erg deprimerend idd.

Ik ben dat niet meer, maar het kost een beetje en dat had ik het er voor over. Vrij zijn, geen verplichtingen meer, niemand zegt me wat ik moet doen of laten heerlijk. Maandag lekker uitslapen tot 11 uur.

Ook niet goed natuurlijk volgens de die hard fokkers.

quote:

Op zondag 28 februari 2010 02:22 schreef boekenplank het volgende:

[..]

En hoe lang wil de idealist Aandemur dan rondzwerven? Een paar weken daar rondzwerven en werken in een restaurantje in Bangkok? En slapen in die krottenwijken daar? Vanavond tv gekeken Aandemur? Dus daar vinden we je terug als je 65 bent? Flikker toch op.

Televisie kijk ik niet, heb ik ook niet meer.

Verder begrijp je, zoals je post, weinig van mijn verhaal. Lees het morgen nog eens en probeer het dan wel te begrijpen...

quote:

Op zondag 28 februari 2010 02:40 schreef Aandemur het volgende:

[..]

Televisie kijk ik niet, heb ik ook niet meer.

Verder begrijp je, zoals je post, weinig van mijn verhaal. Lees het morgen nog eens en probeer het dan wel te begrijpen...

Ik begrijp waar je heen weer met je verhaal. Televisie heb je ook al niet en kijk je niet.
Idealisme is leuk en te waarderen, maar jij lijkt me zo'n bomenknuffelaar.
Vraagje? Hoe denkt Aandemur te overleven?

wordt pickup artist en heb seks met de mooiste dames

not kidding you. het maakt je leven echt gelukkiger als je wat van sociale dynamiek af weet

quote:

Op zondag 28 februari 2010 03:00 schreef Synthesist het volgende:
wordt pickup artist en heb seks met de mooiste dames

not kidding you. het maakt je leven echt gelukkiger als je wat van sociale dynamiek af weet

Trip lekker verder mafkees.