Robin: ik heb ook een tijdlang deze vragen gehad. Echt regelmatig kregen ze me aan het huilen, ook in het openbaar.
Af en toe had ik er schijt aan dat ik dan midden in een restaurant zat te janken

.
Bij mij was de situatie wel anders: ik wilde graag kinderen, mijn vriend zei toen nog: wie weet ooit, maar misschien ook nooit. Best pijnlijk dan als er steeds naar gevraagd wordt.
Op een gegeven moment heb ik aan mijn moeder gevraagd dit niet meer te doen en dat het waarschijnlijk ooit wel goed komt, maar dat dit te pijnlijk is. Mijn vriend heeft zijn moeder toen even op d'r plek gezet door subtiel (not!) te vragen er over op te houden!
Sindsdien ze ook niet meer gehoord, heel lief van ze.
Soms is het voor familie/vrienden ook niet duidelijk hoe pijn het doet als ze vragen stellen of opmerkingen maken. Zelfs niet als je ervan moet huilen (dat blijkt dus). Rechtdoor zee vragen er over op houden kan dan echt helpen.
En nu houden we het lekker geheim hihi

. Des te groter de verrassing straks!