De naderende pensioencrisis

quote:

taliaans overheidstekort bijna verdubbeld tot 5,3%

- Het overheidstekort van Italië is vorig jaar bijna verdubbeld tot 5,3 procent van het bruto binnenlands product (bbp).


Staatsschuld 116% van het bbp
De Italiaanse economie is bovendien vorig jaar met 5% gekrompen. Dat is de sterkste achteruitgang sinds 1971, toen Istat met de metingen begon. De staatsschuld steeg daarbij tot bijna 116% van het bbp. Daarmee is de schuldenlast van de op drie na grootste economie van Europa aanzienlijk hoger dan die van de meeste andere grote economieën.

Nederland staat er minder slecht voor
Volgens de Europese regels moeten landen die de euro als betaalmiddel hanteren het tekort beperken tot maximaal 3% van het bbp. Voor de staatsschuld geldt een plafond van 60% van het bbp. Door de economische crisis gaan de meeste landen momenteel echter ruim over deze grenzen heen. Zo verwacht het Centraal Planbureau (CPB) dat het tekort van Nederland vorig jaar is uitgekomen op 4,5% van het bbp. De Nederlandse overheidsschuld wordt ingeschat op bijna 62% van het bbp.

quote:

Op maandag 1 maart 2010 20:45 schreef Digi2 het volgende:

[..]

Ook in Italie is het pensioenstelsel grotendeels gebaseert op omslag.

quote:

Rentedaling sloopt pensioenbuffers

Nederlandse pensioenfondsen zijn na een goed beursjaar weer bijna terug bij af. Bij vier van de vijf grootste pensioenfondsen is de dekkingsgraad onder de 100% gezakt. Deze fondsen hebben dus te weinig vermogen om aan hun uitkeringsverplichtingen te voldoen. De gemiddelde dekkingsgraad van alle 600 Nederlandse pensioenfondsen ligt op 100%. Eind vorig jaar was dat nog 112%. Grootste boosdoener is de dalende rente. Hierdoor dragen de premies minder bij in het herstel van de fondsen. Er dreigt nu korting op pensioenuitkeringen

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 18:37 schreef Digi2 het volgende:
Dit wijst op het Japan syndroom. De japanners zijn steeds meer gaan sparen en minder gaan consumeren toen de extreem lage rente niveaus lang aanhielden. Het lijkt een paradox maar een langdurig lage rente zorgt er juist voor dat men meer gaat sparen. Simpelweg omdat er een enorme hoofdsom nodig is die niets aan rendament opleverd maar met de jaren opgesnoept wordt. Japanners zijn net begonnen met die ontsparing wat herfinanciering van de japanse staatsschuld kan bemoeilijken.

quote:

De titel van dit blog is ontleend aan een hoofdstuk van het boek van Bert de Vries: 'Overmoed en Onbehagen', (2005)'. Daarin brengt hij de AOW-problematiek terug tot de juiste proporties. Als econoom en voormalig minister van Sociale Zaken (1989-1994), is de Vries ‚‚één van de weinigen die weet waar hij het over heeft. Kort door de bocht samengevat is zijn stelling dat de vergrijzingskosten gemakkelijk kunnen worden betaald door de, sedert een aantal jaren, sterk toegenomen belastingbijdragen van ouderen. Die nog steeds stijgende bijdrage (inkomstenbelasting, vermogensbelasting, sucsessiebelasting, wegvallen van hypotheekaftrek en andere kortingen en/of bij- dan wel toeslagen) levert de overheid voldoende op om de vergrijzingskosten te kunnen betalen. Er is echter ‚‚één 'maar'. Die stijgende inkomsten moeten worden aangewend om de kosten van de vergrijzing op te vangen. Nu worden die extra inkomsten gebruikt voor andere uitgaven. Met enig vilein noem ik hier maar als voorbeeld de kosten van kinderopvang en de kosten van immigratie.

Op nuchtere wijze prikt de Vries de mythe van de 'verwende babyboomgeneratie' effectief door. Hoewel hij niet verwijst naar de socialistische gedachte van 'vrijheid, gelijkheid en broederschap' wijst hij er fijntjes op dat de hypotheekaftrek in de spreiding van welvaart in feite het ernstigste sociale probleem is.

quote:

Op vrijdag 28 mei 2010 17:05 schreef dvr het volgende:
Altijd interessant, een tegengeluid.

Uit een post 'De betaalbaarheid van de AOW. Het best bewaarde geheim van Den Haag' dat vorig jaar op het Volkskrantblog werd geplaatst.
[..]

quote:

Op vrijdag 28 mei 2010 23:01 schreef iamcj het volgende:

[..]

Wat een onzinverhaal... We gaan de belastinginkomsten van de babyboomers gebruiken om hun AOW te betalen. Dan kunnen ze net zo goed geen belasting betalen..

Het is heel simpel: er komen steeds meer onproductieve mensen bij die wel gebruik maken van sociale voorzieningen en de zorg. Per saldo heb je dus gewoon een probleem.

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 19:00 schreef piepeloi55 het volgende:

[..]

Dan heb je toch echt andere gegevens dan ik. Japanners zijn net minder gaan sparen naarmate de rentestanden afname in combinatie met de overheidmaatrgelen om consumptie en inflatie aan te jagen. Omdat er continu sprake was van dreigende deflatie (ondanks het gepimp) en veranderende (risico)perceptie is men daarnaast ook schulden gaan aflossen. De overheid heeft deze deleveriging van de private sector tot nog toe deels kunnen opvangen. De consumptie is ongeveer op peil gebleven als percentage van het BBP.

plaatjes zijn wel enkele jaren verouderd.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 13:06 schreef Digi2 het volgende:
Japanese savings.
(Dylan Grice, Societe Generale)
[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

quote:

Op zondag 30 mei 2010 14:01 schreef piepeloi55 het volgende:

[..]

Dat zijn plaatjes over het (inflatiegecorrigeerd) bezit van Japanse huishoudens. Dat is wel iets totaal anders dan savings. Bezit neemt namelijk toe na mate je meer eigen vermogen bezit ten opzichte van de schulden, dat is wat anders dan sparen. Die toename van het bezit komt grotendeels door schuldaflossing en het overheidsbeleid. Precies hetzelfde als je verderop in je verhaal aangeeft, alleen haal je bezit en sparen door elkaar. En ja een deel van de (bejaarde) bevolking zal zijn vermogen moeten opeten in de toekomst, maar het is nog de vraag of dat opweegt tegen het netto vermogen dat gaat worden opgebouwd. Gezien de economische problemen die we zeer waarschijnlijk tegemoet gaan komen en de daarbijkomende deleveriging en/of toenemende savings.

Met betrekking de vergrijzing en het kapitaal dat het volk bezit in verhouding tot de staatschuld en financiering van de toekomstige begroting heeft Selang trouwens al een toekomstig inkomstenbron gesuggereerd, de moeder der death taxes.

quote:

The savings rate has crashed from 15pc in 1990 to near 2pc today, half America's rate. Japan's $1.5 trillion state pension fund (the world's biggest) has become a net seller of government bonds this year, as it must to meet pay-out obligations. The demographic crunch has hit. The workforce been contracting since 2005.

Japan Post Bank is balking at further additions to its $1.7 trillion holdings of state debt. The pillars of the government debt market are crumbling.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 15:05 schreef Digi2 het volgende:
Vanuit dit grafiekje lijkt in historisch perspectief de delevering af te vlakken in Japan.
[ afbeelding ]

Uit overige grafiekjes blijkt dat het gemiddelde huishoudvermogen afneemt. Wat te verklaren valt door bejaarden die hun vermogen beginnen opsoeperen en de verhouding van de bevolkings pyramide wijzigt. Meer ouderen die ontsparen tov minder jongeren die sparen.

quote:

De japanse overheid kan ook minder makkelijk(lees goedkoop) geld lenen wat valt op te maken uit de hoger CDS spreads.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 15:38 schreef piepeloi55 het volgende:

Ik vind dat weliswaar een matige afvlakking maar geen trendwijziging, immers bij een kleinere leverige is het ook steeds moeilijker om te deleveragen. Je moet ook wat dieper in de cijfers gaan, zo zal een economische dip een daling van de huizenprijzen veroorzaken/minder inkomen genereren e.d. die vele malen sneller het gemiddelde vermogen uitholt dan een paar bejaarde die wat van dat vermogen snoepen. Het is dan ook niet opvallend dat ook tijdens de dot.com crash en de jaren erop het vermogen min of meer gelijkbleef. Ik vind dat je dus niet simpelweg kunt stellen dat dat 'plotseling' komt door de vergrijzing en ik denk zelfs dat die facor zwaar overdreven word. Misschien is het zelfs zo dat door de vergrijzing mensen meer sparen/schuld afbouwen voor de oude dag en op die manier het vermogen toeneemt, ik heb nog geen cijfers gezien die dat ontkrachten.

quote:

De CDS spreads zeggen alleen iets over de kans op terugbetaling die de markt inschat en niet over de (directe) financiering. Die is meer af te lezen aan de rentestanden van de obligaties zelf en die zijn op dit moment vrij laag. En ja dat komt en zal in de toekomst (misschien) deels komen door QE, maar zolang dat geen prijsinflatie veroorzaakt is dat geen probleem en tot nog toe is die prijsinflatie altijd achterwege gebleven ondanks het pimpen.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 21:39 schreef Digi2 het volgende:
Je ziet wel degelijk een flink dalende savings rate de afgelopen jaren in Japan terwijl de deleveraging een bodem lijkt te vormen. Dat is in tegenspraak met de bewering dat door de vergrijzing mensen meer sparen/schuld afbouwen voor de oude dag en op die manier het vermogen toeneemt. Deze periode lijkt voorbij en ontsparen/vermogen opsoeperen lijken het nu te winnen.

quote:

Bovendien is het erg onwaarschijnlijk dat de vermogensaanwas erg toeneemt door stijging van assetprijzen als er door bejaarden/pensioenfondsen steeds meer in de verkoop wordt gegooid. Dat drukt eerder de prijzen.

quote:

Uiteindelijk zal men die ...

quote:

Nederlanders sparen weer
Uitgegeven: 2 juni 2010 08:48

DEN HAAG - De spaardrift van Nederlandse huishoudens is, na een hapering eind 2009, teruggekeerd. Dat heeft het economische bureau van ING woensdag bekendgemaakt.
© Chris Heijmans

Het spaartegoed groeide in het eerste kwartaal met gemiddeld 800 miljoen euro per maand. In april werd het spaartempo stevig opgevoerd. De inleg werd toen opgevoerd met 1,1 miljard euro tot een totaal van 291,3 miljard euro.

In 2009 voegden de spaarders 12,1 miljard euro toe aan hun tegoeden. ''Zoveel hebben ze sinds 2001 niet opzij gezet'', stelt ING.


Onzekerheid

De nieuwe spaardrift komt volgens de bank door een afgenomen consumentenvertrouwen en onzekerheid over de eigen financiële situatie.

ING ziet voorlopig geen herhaling van de ''verrassend sterke'' consumptiegroei van het eerste kwartaal van 1,1 procent op kwartaalbasis.

''Pas in het vierde kwartaal van 2010, als stabilisatie op de arbeidsmarkt in zicht is en het koopklimaat verbetert, zien we een overtuigend herstel van de bestedingen'', aldus ING.

quote:

Op woensdag 2 juni 2010 09:24 schreef todaviamoonbathing het volgende:
Nu moet het wel goed gaan met de nederlandsche economie!

quote:

The Next Crisis: Public Pension Funds
Dougie Wallace/Gallery Stock
By ROGER LOWENSTEIN
Published: June 21, 2010

Ever since theWall Street crash, there has been a bull market in Google hits for “public pensions” and “crisis.” Horror stories abound, like the one in Yonkers, where policemen in their 40s are retiring on $100,000 pensions (more than their top salaries), or in California, where payments to Calpers, the biggest state pension fund, have soared while financing for higher education has been cut. Then there is New York City, where annual pension contributions (up sixfold in a decade) would be enough to finance entire new police and fire departments.
Source: Public Policy Institute of California, January 2010.

Human Empire

Chicken Little pension stories have always been a staple of the political right, but in California, David Crane, the special adviser to Gov. Arnold Schwarzenegger, says it is time for liberals to rally to the cause.

“I have a special word for my fellow Democrats,” Crane told a public hearing. “One cannot both be a progressive and be opposed to pension reform.” The budgetary math is irrefutable: generous pensions end up draining money from schools, social services and other programs that progressives naturally applaud.

In California, which is in a $19 billion budget hole, Calpers is forcing hard-pressed localities to cough up an extra $700 million in contributions. New York State, more creatively, has suggested that municipalities simply borrow from the state pension fund the money they owe to that very fund.

Such transparent maneuvers will not conceal the obvious: for years, localities and states have been skimping on what they owe. Public pension funds are now massively short of the money to pay future claims — depending on how their liabilities are valued, the deficit ranges from $1 trillion to $3 trillion.

Pension funds subsist on three revenue streams: contributions from employees; contributions from the employer; and investment earnings. But public employers have often contributed less than the actuarially determined share, in effect borrowing against retirement plans to avoid having to cut budgets or raise taxes.

They also assumed, conveniently enough, that they could count on high annual returns, typically 8 percent, on their investments. In the past, many funds did earn that much, but not lately. Thanks to high assumed returns, governments projected that they could afford to both ratchet up benefits and minimize contributions. What a lovely political algorithm: payoffs to powerful, unionized constituents at minimal cost.

Except, of course, returns were not guaranteed. Optimistic benchmarks actually heightened the risk, because they forced fund managers to overreach. At the Massachusetts pension board, the target was 8.25 percent. “That was the starting point for all of our investment decisions,” Michael Travaglini, until recently its executive director, says. “There is no way a conservative strategy is going to meet that.”

Travaglini put a third of the state’s money into hedge funds, private equity, real estate and timber. In 2008, assets fell 29 percent. New York State’s fund, which is run by the comptroller, Thomas DiNapoli, a former state assemblyman with no previous investment experience, lost $40 billion in 2008. Most funds rebounded when the market turned, but they remain deep in the hole. The Teachers’ Retirement System of Illinois lost 22 percent inthe 2009 fiscal year. Alexandra Harris, a graduate journalism student at Northwestern University who investigated the pension fund, reported that it invested in credit-default swaps on A.I.G., the State of California, Germany, Brazil and “a ton” of subprime-mortgage securities.

The financial crash provoked a few states to lower their assumed returns. This will better reflect reality, but it will not repair the present crisis. Before the crash, retirement systems were underfinanced (they did not have sufficient funds to pay promised benefits), but the day of reckoning was distant. Moreover, the pain was indirect. Taxpayers were not aware that pension debts caused teachers to be laid off — only that schools had fewer teachers.

Postcrash, the horizon has condensed. According to Joshua Rauh of the Kellogg School of Management at Northwestern, assuming states make contributions at recent rates and assuming they do earn 8 percent, 20 state funds will run out of cash by 2025; Illinois, the first, will run dry in 2018.

What might budgets look like then? Pension obligations are a form of off-balance-sheet debt. As funds approach exhaustion, states will be forced to borrow to replenish them. Some have already done so. Thus, pension obligations will be converted into explicit liabilities (think of a family’s obligation to pay for grandma’s retirement being added to its mortgage). According to Rauh, if the unfinanced portion of all public pension obligations were converted to debt, total state indebtedness would soar from $1 trillion to $4.3 trillion.

Such an explosion of debt would threaten desperate governments with bankruptcy. Alternately, states could try to defray pension costs from their operating budgets. Illinois, once its funds were depleted, would be forced to devote a third of its budget to retirees; Ohio, fully half. This would impoverish every social (and other) program; it would invert the basic mission of government, which is, after all, to serve constituents’ needs.

States really have no choice but to further cut spending and raise taxes. They also need to cut pension benefits. About half have made modest trims, but only for future workers. Reforming pensions is painfully slow, because pensions of existing workers are legally protected. There is, of course, no argument for canceling a pension already earned. But public employees benefit from a unique notion that, once they have worked a single day, their pension arrangement going forward can never be altered. No other Americans enjoy such protections. Private companies often negotiate (or force upon their workers) pension adjustments. But in the world of public employment, even discussion of cuts is taboo.

Recently, states have begun to test the legal boundary. Minnesota and Colorado cut cost-of-living adjustments for existing workers’ pensions; each faces a lawsuit. But legislatures need to push the boundaries of reform. That will mean challenging the unions and their political might.

The market forced private employers like General Motors to restructure retirement plans or suffer bankruptcy. Government’s greater ability to borrow enables it to defer hard choices but, as Greece discovered, not even governments can borrow forever. The days when state officials may shield their workers while subjecting all other constituents to hardship are fast at an end.

Roger Lowenstein, an outside director of the Sequoia Fund, is a contributing writer and author of “While America Aged,” among other books.

quote:

Op woensdag 2 juni 2010 09:08 schreef Digi2 het volgende:

[..]

Nu

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 19:31 schreef Bankfurt het volgende:
Is er al iemand bekend met het feit dat veel Nederlandse pensioenen bij Nederlandse pensioenfondsen feitelijk worden beheerd of gecoordineerd door Goldman Sachs ?

Dat belooft wat !

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 19:31 schreef Bankfurt het volgende:
Is er al iemand bekend met het feit dat veel Nederlandse pensioenen bij Nederlandse pensioenfondsen feitelijk worden beheerd of gecoordineerd door Goldman Sachs ?

Dat belooft wat !