Ik wil niets meer in het leven. Geen zelfontplooiing, geen gedoe, vooral geen gedoe met mannen, ik vind het allemaal veel te ingewikkeld, gewoon helemaal niets. Ik wil alleen maar brood op de plank, een dak boven mijn hoofd, een schoon huisje, en dat is het dan wel. Dat vind ik namelijk al moeilijk genoeg om te bereiken.
Al tien jaar lang ben ik bezig met vooral studieontwijkend gedrag, sinds 6 VWO. Sta nog soort van ingeschreven aan de uni, hopend dat ik ergens nog de komende 1,5 jaar de moed vind om de laatste punten voor mijn bachelor binnen te halen. Niet dat ook maar een werkgever iemand met alleen een Ba wil, maar goed. Goed, nu een callcenterbaan gescoord, opzich vind ik het leuk en ben ik blij dat ik 'onderdak' ben. Maar ja, ondertussen ben ik wel mezelf kwijt.
Want ik was ooit heel anders. Leergierig. Slim. Van alles wat willen weten. Lekker leren, negens en tienen halen. En ja, sociaal dan niet zo vaardig, weinig tot geen vrienden, soit, maar ik had een talent, mijn verstand. En dat gebruikte ik, daar kon ik altijd op terugvallen. De laatste tien jaar wil ik echter gewoon niet meer. Ik heb elke keer wel halfslachtige pogingen gedaan om een vak te halen, hoor, daar niet van. Mijn god, voor sommige vakken sta ik al voor de vijfde keer ingeschreven. Ik ben gewoon zo stom als een rund dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik kan me gewoon er niet toe zetten om ook maar iets nuttigs te doen. O, wat keek ik toch neer, pak en beet vijf jaarterug, op al die mensen die niets willen in het leven. Op dat moment rende ik mezelf telkens finaal voorbij door me een slag in de rondte te vrijwilligen en te doen, maar dat was ik toen blind voor. En nu ben ik zelf zo'n lamzak geworden.
Waar ging al die tijd dan wel aan op? Moeite met tijdsindeling en structuur. Op eigen benen leren staan. Mezelf verliezen in feesten, mannen, loze vrijwillgersfuncties bij verenigingen, winkelen (want ik heb toch
écht dat stoeltje/die cd/dat truitje nodig), en bijbaantjes. Of, 'bij'baantjes, ik leefde van werkweekend naar werkweekend. En nu sta ik dus hier. Niets bereikt. Bijna fokking 30 jaar. Normale mensen hebben een leuke baan, een leuke vriend of vriendin, gaan voor het eerste koophuis of het eerste kind, en hebben ook een sociaal leven; ontwikkelen zich. Hoe doen ze dat toch? Ik snap het niet!
Ik stel iedereen enorm teleur. Mijn ouders maken zich veel zorgen ("hoe moet het nou verder met onze Guin"), mijn vrienden kijken me meewarig aan, ik durf me eigenlijk niet meer te vertonen op de uni omdat ik de priemende blikken voel van de docenten, en ik wil vooral geen leuke man tegenkomen, want leuke mannen zijn geslaagd in het leven, en ik maak er niets van. Sla ik daar even een modderfiguur als ik met een leuk iemand sta te praten. Een goede vriend zei laatst dat hij nog wel wat wist op zijn werk, als ik mijn Ba afrond. Maar ja hoor, daar ga ik weer: "Nee, ik kan toch niks".
Ik zie geen toekomst. Slap. Natuurlijk. Ik schaam me dat ik zo makkelijk vlucht voor het leven. Want dat doe ik. Vluchten. Ik blijf maar excuses voor mezelf zoeken, maar uiteindelijk ben ik gewoon een slappeling. 1 maart naar de psychotherapeut. Want zo kan het natuurlijk ook niet. Alhoewel, in het diepste van mijn ziel vind ik het wel makkelijk zo. Rationeel gezien moet ik me niet aanstellen en gewoon GAAN. Maar ik kan of wil dat niet. En het MOET WEL. Maar ik blijf vluchten.
Hoe ben ik nu zo geworden? En hoe word ik weer de oude? Wat wil ik nu eigenlijk?
P.S. Voor de volgers van mijn oude topic: ik ben niet meer wanhopig. Nu gewoon uitgedoofd.
Mod, doe es kick.
Ga gewoon doen wat je leuk vind. Al is het werken bij de blokker.
En werken aan je zelfbeeld. Verder R&P of zo. Wil wel de therapeut uithangen maar dat is sub forum niet voorVoorál niet verwachten dat je in één keer je idealen overboord kunt zetten of dat je er in één keer voor kunt gaan. Dat is niet realistisch.
quote:Ik wil niets meer in het leven. Geen zelfontplooiing, geen gedoe, vooral geen gedoe met mannen, ik vind het allemaal veel te ingewikkeld, gewoon helemaal niets. Ik wil alleen maar brood op de plank, een dak boven mijn hoofd, een schoon huisje, en dat is het dan wel. Dat vind ik namelijk al moeilijk genoeg om te bereiken.
quote:Dat zeg je toch eigenlijk zelf al dan?Hoe ben ik nu zo geworden? En hoe word ik weer de oude? Wat wil ik nu eigenlijk?
quote:Lijkt mij inderdaad het beste.Op maandag 8 februari 2010 02:55 schreef Parlay het volgende:
Lijkt me een burnout, hulp inroepen dus. Voor nu: stel je eisen even niet zo hoog. Zoek rust en hulp.
Ik: Volgens mij ben ik gewoon lui.
psychiater: Neeeee, er is wat meer aan de hand.
Ik: Ok.
IK heb 't in het verleden wel geprobeerd hoor, werken enzo, maar het zit er gewoon niet in. Volgens de testjes van de psychiater ben ik flink intelligent, maar wat koop je daar voor? Ja, als je ergens je brood kunt verdienen met het maken van psychologische testjes dan ben ik snel binnen.
Ik heb er gewoon geen zin meer in, ik kan nergens lang werken want ik ga me ergeren aan de bedrijfsvoering of afspraken worden niet nagekomen ofzo en elke keer als je ergens binnen komt dan moet ik mezelf opnieuw bewijzen. Altijd zijn de bedrijven in eerste instantie tevreden met mijn prestaties, ***** doet z'n werk keurig maar na een tijdje beginnen ze te zeiken, Kun je een beetje opschieten? Nee, dat kan ik niet, ik heb maar één versnelling. Wij hebben geen 9-5 mentaliteit. Nou ik wel. Kun je vanavond overwerken? Nee, Star trek is op tv.
Conflicten, ik ben er goed in. En hoe ouder ik wordt, hoe sneller ik in conflict raak met een werkgever. Eigenlijk heb ik dit altijd het enigste leuke aan werk gevonden, die strijd op het einde.
Na een aantal jaren dakloos zit ik nu in de bijstand en eigenlijk bevalt mij dat uitstekend. Af en toe proberen ze me aan 't werk te zetten maar dan zet ik m'n hakken ik het zand en waait het wel weer over.
Mischien een leuk voorbeeld (namen en plaats wegggelaten
:Ik moet m'n eerste maand uitkering nog krijgen (na een 5 jaar zwervend bestaan) maar ik heb gelijk al van de uitkerende instantie een "Min/Max Flexarbeids-overeenkomst voor bepaalde duur" (6 maanden) onder mijn neus geschoven gekregen en of ik die maar ff ondertekend bij het Werkcenter BV te **** wil langsbrengen (het contract heeft open velden voor het invullen van Functie, Salaris en Ingangsdatum).
Vandaag ben ik daar langsgeweest, dit is in het kort het gesprek Met de chef, dhr. ****:
Chef: Ik zie dat u de papieren nog niet ondertekend hebt.
Ik: Dat klopt, ik had nog wat vragen.
Chef: Dat is goed.
Ik: Ik zie dat jullie een premie geven op volledig gewerkte weken (40 uur).
Chef: Dat klopt, je krijgt het sociaal minimum plus 20 % extra van ons, dus je krijgt meer geld.
Ik: Dat staat niet in het contract, in het contract staat:
"Artikel 6: Het salaris bedraagt het leeftijdsgebonden bruto minimumloon per maand op basis van een 40-urige werkweek."
en
"Artikel 7: De werknemer ontvangt bij een volledig gewerkte werkweek van 40 uur gedurende een volledige maand een premie van maximaal 120% van de van toepassig zijnde bijstandsnorm, geldend voor de werknemer. De premie geldt niet bij minder dan 40 uur werken per week."
Chef: dat staat er niet.
Ik: Dat staat er wel. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat het salaris in een bedrijf (BV) wordt gebaseerd op de bijstandsnorm, hiervoor bestaat het wettelijk minimum loon.
Chef: toch is het zo.
Ik: Dat kan volgens mij nooit.
Chef: toch is het zo, teken het contract nou maar.
Ik: ik dacht het niet, onder welk CAO vallen jullie?
Chef: Onder de kleinmetaal geloof ik.
Ik: Daar krijg je altijd het minimumloon, ook in de zogenoemde opstapsalarisgroep voor arbeidsprojecten, ik zie dat jullie maar 20 vakantiedagen per jaar geven, volgens mij is dat in de metaal zo'n 25.
Chef: Hier krijg je maar 20, ik krijg er ook maar 20.
Ik: Fijn voor je.
Ik: Ik loop bij een psychiater, ik heb een begeleider en moet vrijdag's naar de voedselbank, ik kom nooit aan 160 uur per maand, krijg ik dan ook geen premie.
Chef: eigenlijk niet maar mischien valt er wat te regelen.
Ik: Nou ik weet genoeg, tot ziens.
Chef: teken je het contract niet?
Ik: Nee, natuurlijk niet.
Chef: Je moet binnen 2 weken het contract tekenen anders wordt je uitkering stopgezet.
Ik: Dat zullen we nog wel eens zien.
Ik loop vervolgens weg en spreek met dhr. ****, de directeur.
Ik: Onder welke CAO vallen jullie?
Directeur: We hebben een CAO maar eigenlijk ook weer niet.
Ik:???
Directeur: we hebben geen CAO maar een overeenkomst.
Ik: nou tot ziens dan maar.
Nooit meer iets van gehoord.
Ik ben ook naar een kringloopwinkel gestuurd met een soortgelijk resultaat.
Pas geleden bij een Servicepunt Arbeid geweest, Die man begon een heel verhaal af te steken over een traject en instroming en weet ik veel wat, op een gegeven moment heb ik die man onderbroken en gezegt: Daar heb ik helemaal geen zin in. Ja maar, zei die man, dan kun je gekort worden op je uitkering. Dat interesseert me geen reet, ze doen maar. Nooit meer wat van gehoord.
Ik wil gewoon lekker op een stoel zitten en een beetje om me heen kijken en heel af en toe een beetje moeilijk doen om te zien wat er dan gebeurt.
quote:Op maandag 8 februari 2010 04:35 schreef hongeroedeem het volgende:
Ik wil gewoon lekker op een stoel zitten en een beetje om me heen kijken en heel af en toe een beetje moeilijk doen om te zien wat er dan gebeurt.
".. En mijn werk is ook hartstikke goed voor de sociale contacten".
quote:Oorzaak gevonden. Blijkbaar moet je iets bereikt hebben als je 30 bent, in jouw ogen in ieder geval?Op maandag 8 februari 2010 02:33 schreef minnemin het volgende:
Bijna fokking 30 jaar.
Voor de rest, waarom WGR?
?quote:Vind je het niet wat ver gaan? Haar te adviseren om te participeren in een grootschalige, geestelijke dwaling om wat "zin" aan het leven te geven..Op maandag 8 februari 2010 07:03 schreef Kassaa het volgende:
Niet dat ik zo van de religie ben, maar het lijkt me best verstandig als je Christelijk wordt, dat draait immers alleen maar om zingeving, misschien put je daar dan wat inspiratie uit om verder te gaan met je leven. Nooit gedacht dat ik dit serieus tegen iemand zou zeggen, maar lees een keer de Bijbel!
Er zijn een stuk gezondere en effectievere manieren!Men zou zich altijd allereerst moeten afvragen waarom hij/zij iets wil. Dat veel mensen bijvoorbeeld op hun 30e samenwonen is geenszins een reden om het dan ook maar te willen.. Als je om je heenkijkt zie je dat het vaak ook genoeg ellende met zich meebrengt.
quote:Het lijkt me een grotere dwaling om als je je zo voelt en zo naar je jezelf kijkt er niet iets aan te doen. Als religie je helpt is het toch niet zo'n probleem? En 'dwaling', tuurlijk zijn er veel dingen niet waar en onzinnig, maar als je er van kan pakken waar je wat aan hebt (een beetje opportunistische kijk maar soit) is er geen probleem.Op maandag 8 februari 2010 07:12 schreef Morgenrood het volgende:
[..]
Vind je het niet wat ver gaan? Haar te adviseren om te participeren in een grootschalige, geestelijke dwaling om wat "zin" aan het leven te geven..
Men zou zich altijd allereerst moeten afvragen waarom hij/zij iets wil. Dat veel mensen bijvoorbeeld op hun 30e samenwonen is geenszins een reden om het dan ook maar te willen.. Als je om je heenkijkt zie je dat het vaak ook genoeg ellende met zich meebrengt.
Begrijp zowel TS als Hongeroedeem niet, maar ben benieuwd naar hun verdere reacties.
TS: psycholoog lijkt me een goed startpunt, misschien dat je iig de motivatie weer kunt vinden om je studie af te maken. Is er niet iets dat je echt graag wilt doen? Ergens werken, of een andere studie ofzo? Iets waar je oprecht in geinteresseerd bent?
quote:Ik vind het persoonlijk een totaal verkeerd uitgangspunt om "religieus" te worden en ik denk dat het ook vrij weinig zou bijdragen aan de situatie, maar ik zal zeker niemand tegenhouden om het te proberen.Op maandag 8 februari 2010 07:18 schreef Kassaa het volgende:
[..]
Het lijkt me een grotere dwaling om als je je zo voelt en zo naar je jezelf kijkt er niet iets aan te doen. Als religie je helpt is het toch niet zo'n probleem? En 'dwaling', tuurlijk zijn er veel dingen niet waar en onzinnig, maar als je er van kan pakken waar je wat aan hebt (een beetje opportunistische kijk maar soit) is er geen probleem.
Je geeft aan dat je altijd op je verstand kon terugvallen en goede cijfers etc. haalde. Op dat punt ging het prima en daardoor was je iemand. Er tevreden mee. Jarenlang deze houding brengt ook met zich mee dat je je sociaal minder ontwikkelt en minder snel zelfstandig wordt. Ik denk dat jij (onbewust) studeren / ergens voor gaan associeert met een bepaalde remming aan de andere kant (sociaal etc.). (Mogelijk dat dit tot verstikking, 'ambitieloosheid' etc. leidt)
Als bovenstaande voor jou klopt, dan is het dus zaak om te leren inzien dat het niet het 1 of het ander is, maar dat ze beide heel goed hand in hand kunnen gaan.
[ Bericht 2% gewijzigd door Morgenrood op 08-02-2010 07:36:09 ]
Schuldgevoel
Schuldgevoel is een van de meest destructieve emoties waaraan we ten prooi kunnen vallen. Als we een ander onrecht hebben aangedaan of tegen onze eigen waarheid in hebben gehandeld, dan voelen we ons natuurlijk rot. Maar als we ons laten overspoelen door schuldgevoelens, bezorgen we onszelf migraine. Op het laatst zijn we omringd door vittende wolken van twijfel aan onszelf en gevoelens van waardeloosheid, zo erg soms dat we de mooie en leuke dingen die het leven ons tracht te bieden niet meer kunnen zien.
We willen allemaal graag een beter mens worden - liefdevoller, bewuster, trouwer aan onszelf. Maar als we onszelf voor onze fouten straffen door ons schuldig te voelen, kunnen we vast komen te zitten in een cyclus van wanhoop en hopeloosheid die ons berooft van alle helderheid over onszelf en de situaties waarin we verzeild raken. Je bent volkomen okee zoals je bent, en het is volkomen natuurlijk af en toe de verkeerde weg te kiezen. Leer er gewoon van, ga over tot de orde van de dag en gebruik deze les om dezelfde fout niet opnieuw te maken.
Dit ogenblik!... Het mooie hiernu... vergeet je als je aan dingen gaat denken die je wilt bereiken. Of aan het verleden. Als het prestatiegerichte denken bovenkomt, raak je het contact kwijt met het paradijs waarin je leeft. Er volgt nu een bijzonder bevrijdende aanpak: je wordt er meteen door bevrijd! Zet zonde en heiligheid helemaal uit je hoofd; het zijn stupide begrippen. Ze hebben de mensheid alle vreugde ontnomen.
De zondaar voelt zich schuldig en daarom is hij zijn levensvreugde kwijt. Hoe kun je van het leven genieten als je je voortdurend schuldig voelt? Als je voortdurend naar de kerk gaat om te biechten dat je van alles fout hebt gedaan? En fout op fout op fout... je hele leven lijkt een aaneenschakeling van zonde. Hoe kun je blij leven? Het wordt onmogelijk van het leven te genieten.
Je wordt zwaar, beladen. De schuld drukt als een steen op je borst, je wordt erdoor verpletterd; ze verhindert je te dansen. Hoe kun je dansen? Hoe kan schuldgevoel dansen? Hoe kan schuldgevoel zingen? Hoe kan schuldgevoel liefhebben? Hoe kan schuldgevoel leven en geven? Degene die steeds denkt dat hij iets fout doet is schuldig, beladen, dood voor hij sterft; hij ligt al in zijn graf.
Bron: O-Zen
[ Bericht 0% gewijzigd door Manono op 10-02-2010 08:45:43 ]
[ Bericht 33% gewijzigd door Untitled-1 op 08-02-2010 20:50:23 ]
quote:Jij moet natuurlijk gewoon dakloos worden. Zo snel mogelijk, dan leer je het wel. SukkelOp maandag 8 februari 2010 04:35 schreef hongeroedeem het volgende:
quote:Leer jij eerst maar eens lezen.Op maandag 8 februari 2010 18:21 schreef Flashwin het volgende:
[..]
Jij moet natuurlijk gewoon dakloos worden. Zo snel mogelijk, dan leer je het wel. Sukkel
quote:Denk niet dat ze het prima vind, als ze mijn stoornis mocht hebben, dan krijg je een soort bevestiging op bevestiging, en niemand die je begrijpt + je ziet gewoon geen uitweg voor verandering en het laatste wat je wilt is hulp. Ik heb ook dysthymie (vanaf me 11e/12e), deze combinatie maakt het leven behoorlijk zwaar, dat je bijna tot niks meer in staat bent zeg maar. Geen motivatie, geen zin, zeg maar een grote muur die voor je staat, verder niks. Niet dat ik het leven niet aan kan, dat lukt wel maar je zit wel op het randje.Op maandag 8 februari 2010 18:13 schreef Xennia het volgende:
Als je het allemaal wel prima vindt zo, zul je ook niets veranderen.
Huilen doe ik nooit ofzo (ben eigenlijk vrij emotieloos), of dat ik niet kan slapen.. maar het is net alsof je op de automatische piloot zit.
Je doet je ding maar echt dat je nu dingen gaat ondernemen of plannen maakt voor de toekomst.. nee.
Je ziet zeg maar geen uitweg of wat je kan doen om er verandering in te brengen (+ de pijn die achter je ligt). En je verliest vrienden, zonder dat je dat echt wilt, laat staan het aangaan van een relatie.
Maar inderdaad hoe langer je het alleen probeert hoe dieper je zakt, ik red me verder wel maar leef wel vrij eenzaam. Mijn 2 stoornissen hebben opzich geen grote kans dat ze verholpen worden maar er is wel een kans, en tenminste er is dan een beetje begrip van je omgeving hoe je bent. Zeg niet dat het dan allemaal een goed excuus is wat je jezelf aandoet (en ook je omgeving, terwijl je dat niet wilt), maar misschien met hulp een kans dat het leven toch een stuk leuker wordt.
En ja hopelijk accepteert ze hulp.
quote:Wat is het probleem?Ik heb een probleem
Je zegt zelf dat je geen ingewikkelde toestanden wilt. Prima toch? Niet iedereen wordt een academicus of hooggeleerde. Je hebt werk en een dak boven je hoofd toch? Alleen heb je geen doelen bereikt die je misschien zelf niet wilde bereiken, maar anderen in je omgeving die wilde dat jij dat bereikte.
quote:Een hoofdkenmerk van die ontwijkende persoonlijkheidsstoornis is sociale geremdheid en dat lees ik niet nadrukkelijk terug bij TS. Bovendien vind ik dat je op een forum voorzichtig moet zijn met suggesties in de richting van een diagnose.Op maandag 8 februari 2010 18:34 schreef Untitled-1 het volgende:
[..]
Denk niet dat ze het prima vind, als ze mijn stoornis mocht hebben, dan krijg je een soort bevestiging op bevestiging, en niemand die je begrijpt + je ziet gewoon geen uitweg voor verandering en het laatste wat je wilt is hulp. Ik heb ook dysthymie (vanaf me 11e/12e), deze combinatie maakt het leven behoorlijk zwaar, dat je bijna tot niks meer in staat bent zeg maar. Geen motivatie, geen zin, zeg maar een grote muur die voor je staat, verder niks. Niet dat ik het leven niet aan kan, dat lukt wel maar je zit wel op het randje.
Huilen doe ik nooit ofzo (ben eigenlijk vrij emotieloos), of dat ik niet kan slapen.. maar het is net alsof je op de automatische piloot zit.
Je doet je ding maar echt dat je nu dingen gaat ondernemen of plannen maakt voor de toekomst.. nee.
Je ziet zeg maar geen uitweg of wat je kan doen om er verandering in te brengen (+ de pijn die achter je ligt). En je verliest vrienden, zonder dat je dat echt wilt, laat staan het aangaan van een relatie.
Maar inderdaad hoe langer je het alleen probeert hoe dieper je zakt, ik red me verder wel maar leef wel vrij eenzaam. Mijn 2 stoornissen hebben opzich geen grote kans dat ze verholpen worden maar er is wel een kans, en tenminste er is dan een beetje begrip van je omgeving hoe je bent. Zeg niet dat het dan allemaal een goed excuus is wat je jezelf aandoet (en ook je omgeving, terwijl je dat niet wilt), maar misschien met hulp een kans dat het leven toch een stuk leuker wordt.
En ja hopelijk accepteert ze hulp.
Het is vooral dat TS zichzelf geen doelen stelt, of niet de ambitie voelt om iets te bereiken. Daarmee heb je nog geen persoonlijkheidsstoornis.
quote:Ok ik zeg niet dat ze hetzelfde heeft (maar het lijkt er wel veel op) en toch zie ik wel degelijk sociale geremdheid in haar verhaal terug.Op maandag 8 februari 2010 18:48 schreef Xennia het volgende:
[..]
Een hoofdkenmerk van die ontwijkende persoonlijkheidsstoornis is sociale geremdheid en dat lees ik niet nadrukkelijk terug bij TS. Bovendien vind ik dat je op een forum voorzichtig moet zijn met suggesties in de richting van een diagnose.
Het is vooral dat TS zichzelf geen doelen stelt, of niet de ambitie voelt om iets te bereiken. Daarmee heb je nog geen persoonlijkheidsstoornis.
Haar woorden: ''En ja, sociaal dan niet zo vaardig, weinig tot geen vrienden''
[ Bericht 5% gewijzigd door Untitled-1 op 08-02-2010 20:51:09 ]
(vanaf 0:30)
[ Bericht 16% gewijzigd door Untitled-1 op 08-02-2010 20:51:25 ]
quote:
quote:Dat stukje is wel goed, maar die kerel schijnt wel een beetje sekteleiderachtig te worden.Op maandag 8 februari 2010 17:59 schreef fnurp het volgende:
Je verhaal komt passief-agressief op mij over. Ik raad je aan om onderstaande video eens rustig te bekijken, hopelijk maakt het dingen in jouw leven en het algemeen wat meer transparent voor je :
quote:Het is de topictitel van degene die dit topic is gestart!Op maandag 8 februari 2010 19:30 schreef Untitled-1 het volgende:
Vluchten, ik weet niet of het het juiste woord is.
quote:ok sorry sprak even voor mezelf.Op maandag 8 februari 2010 20:45 schreef Xennia het volgende:
[..]
Het is de topictitel van degene die dit topic is gestart!
quote:Hier zit wel iets in, hoewel het leven (studeren, werken, relaties, etc.) enigszins kunnen relativeren al genoeg zou zijn.Op maandag 8 februari 2010 07:03 schreef Kassaa het volgende:
Niet dat ik zo van de religie ben, maar het lijkt me best verstandig als je Christelijk wordt, dat draait immers alleen maar om zingeving, misschien put je daar dan wat inspiratie uit om verder te gaan met je leven. Nooit gedacht dat ik dit serieus tegen iemand zou zeggen, maar lees een keer de Bijbel!
Het kan natuurlijk ook zo kunnen zijn dat de universiteit niet een goede plaats is voor sociaal incapabelen. Ten minste zo heb ik het zelf ervaren.
Gewoon gaan voor die studie lijkt me toch het beste nu je al zo ver bent. Je bent over de helft, dus ik zou gewoon gaan voor die banaan hoe moeilijk het misschien lijkt.
quote:Ik heb die kerel vroeger gevolgd, volgens mij spoort hij niet maar ik vond het toch wel boeiend.Op maandag 8 februari 2010 17:59 schreef fnurp het volgende:
Je verhaal komt passief-agressief op mij over. Ik raad je aan om onderstaande video eens rustig te bekijken, hopelijk maakt het dingen in jouw leven en het algemeen wat meer transparent voor je :
quote:Waarom? ik heb anders wel begrip voor hem en ook voor de TS.Op maandag 8 februari 2010 21:21 schreef Skv het volgende:
Die Hongeroedeem mogen ze van mij afschieten overigens.
quote:en zolang een heleboel mensen meer geld overhouden aan de hypotheekrenteaftrek dan een gemid. bijstandsuitkering is vind ik het helemaal best. Beide hoeven er niets voor te doen.Op maandag 8 februari 2010 21:21 schreef Skv het volgende:
Die Hongeroedeem mogen ze van mij afschieten overigens.
quote:Behalve dat de mensen die hypotheekrenteaftrek genieten dit zelf voor elkaar hebben gekregen en vaak hebben gewerkt om dat voor elkaar te krijgen. Mensen met een instelling als die gast vind ik verwerpelijk.Op maandag 8 februari 2010 21:35 schreef SonicB het volgende:
[..]
en zolang een heleboel mensen meer geld overhouden aan de hypotheekrenteaftrek dan een gemid. bijstandsuitkering is vind ik het helemaal best. Beide hoeven er niets voor te doen.
Je werkt maar, zolang je dat vertikt zonder geldige reden hoef je wat mij betreft geen cent te krijgen.
quote:Vond hem niet zo. Veel te lang en hij zegt uiteindelijk toch weinig waar je wat aan hebt. Uiteindelijk komt het er op neer dat je jezelf niet moet laten beïnvloeden wat andere willen en gewoon moet doen wat je zelf wilt.Op maandag 8 februari 2010 17:59 schreef fnurp het volgende:
Je verhaal komt passief-agressief op mij over. Ik raad je aan om onderstaande video eens rustig te bekijken, hopelijk maakt het dingen in jouw leven en het algemeen wat meer transparent voor je :
quote:Nou ja ... het besef dat je "eigenlijk helemaal niks moet" kan wel helend werken wanneer je veel uitstelt, vind ikOp maandag 8 februari 2010 21:54 schreef Fortitude het volgende:
[..]
Vond hem niet zo. Veel te lang en hij zegt uiteindelijk toch weinig waar je wat aan hebt. Uiteindelijk komt het er op neer dat je jezelf niet moet laten beïnvloeden wat andere willen en gewoon moet doen wat je zelf wilt.
quote:Ligt er aan. Een echte luilak doet dan misschien helemaal niks meer omdat het toch niet moet. Bv. af en toe onder de douche gaan lijkt me uiteindelijk toch wel zo prettig voor jou en de mensen om je heen. Ondanks dat je eigenlijk een hekel aan douchen hebt.Op maandag 8 februari 2010 21:58 schreef Dichtpiet. het volgende:
[..]
Nou ja ... het besef dat je "eigenlijk helemaal niks moet" kan wel helend werken wanneer je veel uitstelt, vind ik
Maar over het algemeen klopt het wel ja.
quote:Ik zie dat ultra-rechts ook een zinvolle bijdrage wil levert aan de discussie.Op maandag 8 februari 2010 21:21 schreef Skv het volgende:
Die Hongeroedeem mogen ze van mij afschieten overigens.
Gooi iedereen die niet voldoet aan jouw ideaalbeeld maar in de gaskamers.
quote:Een sekteleider wordt zo'n kerel pas als je verdrinkt in zijn materie (en dus als zijn boeken hebt gekocht). Die man weet zijn (...) gedachten wel op een rijtje te zetten, petje af hoor.Op maandag 8 februari 2010 19:53 schreef Dichtpiet. het volgende:
[..]
Dat stukje is wel goed, maar die kerel schijnt wel een beetje sekteleiderachtig te worden.
[ Bericht 37% gewijzigd door dnzl op 09-02-2010 11:54:19 ]
quote:
quote:Eens, a la "verliefdheid is overgegaan in houden van", het is gewenning. Uiteindelijk went elke situatie waar je je lang genoeg in bevindt, plus dat naarmate je ouder wordt radicale veranderingen uberhaupt steeds minder aantrekkelijk worden heb ik het idee.Op maandag 8 februari 2010 18:53 schreef I.R.Baboon het volgende:
Het is lastig allemaal. Vooral omdat het leven dat je dan nog niet bereikt hebt ook helemaal niet zo leuk is als het wel bereikt is. Het ontneemt je alleen een hoop tijd om na te denken over of het wel leuk is. Acceptatie door afstomping, zoiets.
Het is een kwestie van tijd voordat je inziet dat je het eigenlijk toch wel wilt...dus geef eraan toe. Oja jongens, die jongen met dat verhaal van zwerver/bijstand is natuurlijk een troll en die dien je niet te voeren.
quote:En zo glijdt het laatste beetje cultuur steeds verder de grijze afgrond in.Op dinsdag 9 februari 2010 06:32 schreef DoimeN het volgende:
Hoe kom je aan die gedachten meid? Misschien moet je wat toegeven aan de consumptie maatschappij en gewoon werken om te kopen. Dus doe wat iedereen doet: neem een hypotheek en wees een slaaf van de maatschappij!
Oja jongens, die jongen met dat verhaal van zwerver/bijstand is natuurlijk een troll en die dien je niet te voeren.
quote:Kan je mij uitleggen hoe dat zo komt?Op dinsdag 9 februari 2010 06:35 schreef Morgenrood het volgende:
[..]
En zo glijdt het laatste beetje cultuur steeds verder de grijze afgrond in.
quote:dat dus...Op maandag 8 februari 2010 18:48 schreef Xennia het volgende:
[..]
Een hoofdkenmerk van die ontwijkende persoonlijkheidsstoornis is sociale geremdheid en dat lees ik niet nadrukkelijk terug bij TS. Bovendien vind ik dat je op een forum voorzichtig moet zijn met suggesties in de richting van een diagnose.
Het is vooral dat TS zichzelf geen doelen stelt, of niet de ambitie voelt om iets te bereiken. Daarmee heb je nog geen persoonlijkheidsstoornis.
Kind er is niets mis met je. Je denkt teveel en je eist teveel van jezelf. Vwb de invulling van je leven: mensen doen dingen omdat het voor ze werkt. Blijkbaar werkt dit voor je. Waarom zou je moeten doen wat een ander doet? Als iemand anders van een brug springt...
Rustig aan, je kunt een heel leven nog moeilijk doen. Uiteindelijk is de enige aan wie je trouw moet blijven jijzelf, dus als je nu iets tegen je zin in doet moet je dat veranderen. Als je dit best vindt...geniet!. Mensen zijn graag in de buurt van mensen die kunnen genieten van zichzelf en hun leven. DAT is namelijk pas echt de kunst. Niet het uitpoepen van babies, het werken op kantoor en het rijden van een leasebak.
Zolang je niemand pijn doet, (incl jezelf ) heb je niets om je schuldig over te voelen.
Als het je lukt om dit los te laten zul je zien dat je zingeving vanzelf terug komt.
Ik denk dat een goede yogadocent, zen-master of lifecoach meer voor je kan betekenen dan de GGZ.
Je bent namelijk zo normaal dat je in alle valkuilen trapt waar de rest van de vrouwelijke dertigers ook in trapt > moeten moeten moeten moeten.
Poepen moet. ( niet filosofisch, wel waar )
quote:Hij zegt ook niet dat je het altijd op korte termijn leuk moet vinden. Als je maar in de lange termijn gelooft.Op maandag 8 februari 2010 22:08 schreef Fortitude het volgende:
[..]
Ligt er aan. Een echte luilak doet dan misschien helemaal niks meer omdat het toch niet moet. Bv. af en toe onder de douche gaan lijkt me uiteindelijk toch wel zo prettig voor jou en de mensen om je heen. Ondanks dat je eigenlijk een hekel aan douchen hebt.
Maar over het algemeen klopt het wel ja.
quote:Op dinsdag 9 februari 2010 12:46 schreef deenigeechteTS het volgende:
hoe lukt het jopuw 8.5 jaar in één opleiding te zitten?
l.e.z.e.n.
quote:Niet mee eens! Overigens ga jij voor minder dan het minimumloon werken.Op maandag 8 februari 2010 21:39 schreef Skv het volgende:
[..]
Behalve dat de mensen die hypotheekrenteaftrek genieten dit zelf voor elkaar hebben gekregen en vaak hebben gewerkt om dat voor elkaar te krijgen. Mensen met een instelling als die gast vind ik verwerpelijk.
Je werkt maar, zolang je dat vertikt zonder geldige reden hoef je wat mij betreft geen cent te krijgen.
quote:Op maandag 8 februari 2010 21:54 schreef Fortitude het volgende:
[..]
Vond hem niet zo. Veel te lang en hij zegt uiteindelijk toch weinig waar je wat aan hebt. Uiteindelijk komt het er op neer dat je jezelf niet moet laten beïnvloeden wat andere willen en gewoon moet doen wat je zelf wilt.
De essentie is eigenlijk ook niet zo ingewikkeld, zoals je zelf zegt. Uiteindelijk moet je in het leven doen wat je zelf wilt, en ik dacht zelf dat het echt goed tot de kern wordt teruggebracht in deze video.
Kan je misschien uitleggen waarom hij weinig zegt waar je wat aan hebt? : )
quote:Doet me hier aan denken:Op dinsdag 9 februari 2010 06:42 schreef keesjeislief het volgende:
TS, misschien vind je dit filmpje interessant, Barry Schwartz (een psycholoog) legt kort gezegd uit waarom hij denkt dat een van de steunpilaren van de huidige Westerse maatschappij, nl. meer keuzevrijheid als consument impliceert meer welvaart, helemaal niet zo'n triviale waarheid is. Sterker nog, hij betoogt dat (te) veel keuze tot een vorm van verlamming kan leiden en vervelende psychologische effecten kan hebben. Als je dit in wat bredere context ziet herken je misschien wat van je gevoelens erin?
http://en.wikipedia.org/wiki/Quarter-life_crisis
http://myqlc.wordpress.com/quarter-life-crisis-definition/
Doe er je voordeel mee en ga op zoek naar wat geluk voor jou betekent en dan bedoel ik ook echt: ga op zoek! Doe geen aannames en laat je niet leiden door wat normaal behoort te zijn. Ga boeken lezen, ga je verdiepen in je eigen psychologie, in filosofie, keer naar binnen en ga daar op zoek wat er echt mankeert.
Ga boeken lezen, doe mee in discussies op het internet en ga documentaires kijken over onderwerpen die je misschien wel interessant vindt.
Dit is een kans. Als je dit goed aanpakt kom je er sterker uit en daar zul je de rest van je leven voordeel van hebben. De meeste mensen gaan gewoon door de molen en sterven bang of met spijt of ze zijn blij dat ze sterven omdat ze niet meer hoeven te leven. Anderen hebben een midlife-crisis en beseffen zich dan pas dat er meer is in het leven dan doen wat de rest doet. Vaak ziten ze dan al in een situatie vastgeroest. Jij hebt nu de kans je eigen plan te trekken op een doordachte en constructieve manier. Je bent geen slachtoffer van de omstandigheden, je hebt zelf voor het grootste deel de touwtjes in handen.
Succes
[/quote]
Je vlucht niet voor het leven, je vlucht voor jezelf.
Misschien moet je niet de oude jij worden maar een nieuwe jij.
Wat wil je nu eigenlijk? Je sluit jezelf op van binnen en beperkt jezelf enorm.
Kijk meer naar mogelijkheden, kijk naar wat je wel hebt en neem het leven niet zo letterlijk maar leef wat losser.
Je kijkt veels te ver vooruit en hebt een drang naar een stabiel leven, begrijpelijk, maar neem eens wat stappen terug. Het feit dat je dit al neer hebt gezet is een teken dat je het allemaal wel doorhebt en beseft, alleen je loopt te hard van stapel...
Doe rustig aan, je leven heeft geen haast...
quote:Niet iedereen rekent een ander af op zijn of haar functie/werk/carriere in partnerkeuze. Het lijkt alsof je het niet erg vind om de huisvrouw te worden als je het idee dat de geslaagde, leuke man enkel voor een ambitieuze carrieretijger zal kiezen kan loslaten. Misschien heb je een paar jaar de tijd nodig om je oude veilige studentenleven los te laten en je voor te bereiden op een functie die meer van je vraagt met de bijkomende risico's.Mijn ouders maken zich veel zorgen ("hoe moet het nou verder met onze Guin"), mijn vrienden kijken me meewarig aan, ik durf me eigenlijk niet meer te vertonen op de uni omdat ik de priemende blikken voel van de docenten, en ik wil vooral geen leuke man tegenkomen, want leuke mannen zijn geslaagd in het leven, en ik maak er niets van. Sla ik daar even een modderfiguur als ik met een leuk iemand sta te praten.
quote:Tvp voor dit filmpje.
TS, misschien vind je dit filmpje interessant, Barry Schwartz (een psycholoog) legt kort gezegd uit waarom hij denkt dat een van de steunpilaren van de huidige Westerse maatschappij, nl. meer keuzevrijheid als consument impliceert meer welvaart, helemaal niet zo'n triviale waarheid is. Sterker nog, hij betoogt dat (te) veel keuze tot een vorm van verlamming kan leiden en vervelende psychologische effecten kan hebben. Als je dit in wat bredere context ziet herken je misschien wat van je gevoelens erin?
Geen relatie, vrienden zijn wel redelijk positief. Familie maakt zich zorgen (maar jah, ik ben wel de eerste die een studie doet)
p glansrijk in 1ste jaar gehaald maar onderhand al een mooi tijdje de studie biologie, ongeveer elke richting. uiteindelijk nu bezig met moleculair/biotech afronden.
Motivatie is het grote struikeblok (of niet intesant genoege zaken of juist teveel)
stampen voor tentamens en schrijven van verslagen istotaal niet intersant.
Onderzoeken is wel weer cool. of sommige projecten doen zoals IGEM
Straks.. eens kijken wie mij als phd student wil hebben en of ik het daar ook wel wil doen.
quote:hoezo tvp, wil je nog een filmpje?
quote:Dus motivatie is een struikelblok maar je bent wel van plan een phd te doen? Dat klinkt behoorlijk gemotiveerd.Op dinsdag 9 februari 2010 23:30 schreef kless het volgende:
ook een beetje last van (gehad).
Geen relatie, vrienden zijn wel redelijk positief. Familie maakt zich zorgen (maar jah, ik ben wel de eerste die een studie doet)
p glansrijk in 1ste jaar gehaald maar onderhand al een mooi tijdje de studie biologie, ongeveer elke richting. uiteindelijk nu bezig met moleculair/biotech afronden.
Motivatie is het grote struikeblok (of niet intesant genoege zaken of juist teveel)
stampen voor tentamens en schrijven van verslagen istotaal niet intersant.
Onderzoeken is wel weer cool. of sommige projecten doen zoals IGEM
Straks.. eens kijken wie mij als phd student wil hebben en of ik het daar ook wel wil doen.
quote:Ik denk dat zoiets als te veel keus in de buitenwereld niet bestaatOp dinsdag 9 februari 2010 06:42 schreef keesjeislief het volgende:
TS, misschien vind je dit filmpje interessant, Barry Schwartz (een psycholoog) legt kort gezegd uit waarom hij denkt dat een van de steunpilaren van de huidige Westerse maatschappij, nl. meer keuzevrijheid als consument impliceert meer welvaart, helemaal niet zo'n triviale waarheid is. Sterker nog, hij betoogt dat (te) veel keuze tot een vorm van verlamming kan leiden en vervelende psychologische effecten kan hebben. Als je dit in wat bredere context ziet herken je misschien wat van je gevoelens erin?
wel een (beleving van) te weinig eigen keus hebben van binnen uit, waardoor het aanbod van mogelijkheden als verlammend kan worden ervaren - omdat je dan inderdaad niet je eigen innerlijke stem volgt maar doelen externaliseert
alleen denk ik niet dat met het aanbod te maken heeft maar met een gevoel van onvermogen om je eigen leven vorm te geven zoals jij het wilt
[ Bericht 3% gewijzigd door Manono op 10-02-2010 07:38:37 ]
quote:Het probleem is niet de keuzevrijheid, maar dat een hoop mensen daar niet mee om kunnen gaan en/of geen relativeringsvermogen hebben.Op woensdag 10 februari 2010 02:52 schreef Manono het volgende:
[..]
Ik denk zoiets dat te veel keus in de buitenwereld niet bestaat
wel een (beleving van) te weinig eigen keus hebben van binnenuit, waardoor het aanbod van mogelijkheden als verlammend kan worden ervaren - omdat je dan inderdaad niet je eigen innerlijke stem volgt maar doelen externaliseert
alleen denk ik niet dat met het aanbod te maken heeft maar met een gevoel van onvermogen om je eigen leven vorm te geven zoals jij het wilt
quote:Ja, of ze zijn niet eerlijk tegen zichzelf.Op woensdag 10 februari 2010 03:16 schreef heiden6 het volgende:
[..]
Het probleem is niet de keuzevrijheid, maar dat een hoop mensen daar niet mee om kunnen gaan en/of geen relativeringsvermogen hebben.
Bang om alleen te zijn, laten zich te veel leiden door vrienden, ouders, de buren, TV, trends, the voice of control, reason, greed, jelousy acceptance, whatever. In plaats van binnenuit, hier en nu, gevoel, karakter, behoefte. Dan ontmoet je weinig mensen die bij je passen. Vroeg of laat loopt het vast, ben je alsnog alleen en beland je op een punt waar het allemaal niets meer te maken heeft met hart en ziel. Of je haalt je in een vlaag van verstandsverbijstering dingen op de hals die je emotioneel of financieel niet aan kan, omdat je van voren niet weet hoe je van achteren leeft..
Hebben mensen dan minder keus nodig, volgens mij niet - dat is als een kind vertellen dat hij geen baantje moet nemen omdat hij niet met geld om kan gaan? Het leven moet ook rollen, er kunnen nooit te veel mogelijkheden zijn! Ben je moedig genoeg om te voelen wie je bent, om je van prikkels af te sluiten die irrelevant voor jou zijn, dan bevestig je bij elke keus alleen maar je eigen doelen. denk ik.
Tot ik mij realiseerde dat ik domweg geen ambitie heb. Het interesseert me weinig tot niets of ik carrière maak, zolang ik maar genoeg geld heb om de dingen te doen die ik leuk vindt om te doen. Toen ik eenmaal accepteerde dat ik nooit succesvol zou worden, zoals gedefinieerd door de maatschappij, ging het een stuk beter. Ik zag namelijk in dat de maatschappij niet altijd gelijk heeft. En succesvol zijn, volgens die definitie, is niet iets waar ik gelukkig van zou worden.
Misschien is dit een oplossing voor je... Accepteer gewoon dat je geen ambitie hebt. Is niet erg, als jij maar gelukkig bent in je leven
Voegt later iets toe.
ik heb een zelfde soort mentaliteit. misschien moet TS een jaartje ertussenuit, in een boeddhistisch klooster tot bezinning komen.