Ik vlucht voor het leven

djiez kom es van je gat af. Ik snap dit soort mensen niet.

Mod, doe es kick.

euh ja maar, niet lullig bedoelt hoor, wat is nou je vraag?
Ga gewoon doen wat je leuk vind. Al is het werken bij de blokker. En werken aan je zelfbeeld. Verder R&P of zo. Wil wel de therapeut uithangen maar dat is sub forum niet voor

Waarom WGR ?

Moet ik dit lezen? Ga wat nuttigs doen ipv. verhalen schrijven.

Ik denk niet dat het een kwestie is van niet meer willen presteren. Je ligt gewoon met jezelf overhoop, da's alles. Zo'n big deal is dat nu ook weer niet.

Voorál niet verwachten dat je in één keer je idealen overboord kunt zetten of dat je er in één keer voor kunt gaan. Dat is niet realistisch.

Even een kritische noot hoor

quote:

Ik wil niets meer in het leven. Geen zelfontplooiing, geen gedoe, vooral geen gedoe met mannen, ik vind het allemaal veel te ingewikkeld, gewoon helemaal niets. Ik wil alleen maar brood op de plank, een dak boven mijn hoofd, een schoon huisje, en dat is het dan wel. Dat vind ik namelijk al moeilijk genoeg om te bereiken.

quote:

Hoe ben ik nu zo geworden? En hoe word ik weer de oude? Wat wil ik nu eigenlijk?

Dat zeg je toch eigenlijk zelf al dan?

Duidelijk gevalletje R&P

Psychologische hulp is inderdaad een goede start, de rest komt daarna vanzelf wel.

Lijkt me een burnout, hulp inroepen dus. Voor nu: stel je eisen even niet zo hoog. Zoek rust en hulp.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 02:55 schreef Parlay het volgende:
Lijkt me een burnout, hulp inroepen dus. Voor nu: stel je eisen even niet zo hoog. Zoek rust en hulp.

Lijkt mij inderdaad het beste.

Alsof ik mezelf hoor praten.

Ik: Volgens mij ben ik gewoon lui.
psychiater: Neeeee, er is wat meer aan de hand.
Ik: Ok.

IK heb 't in het verleden wel geprobeerd hoor, werken enzo, maar het zit er gewoon niet in. Volgens de testjes van de psychiater ben ik flink intelligent, maar wat koop je daar voor? Ja, als je ergens je brood kunt verdienen met het maken van psychologische testjes dan ben ik snel binnen.
Ik heb er gewoon geen zin meer in, ik kan nergens lang werken want ik ga me ergeren aan de bedrijfsvoering of afspraken worden niet nagekomen ofzo en elke keer als je ergens binnen komt dan moet ik mezelf opnieuw bewijzen. Altijd zijn de bedrijven in eerste instantie tevreden met mijn prestaties, ***** doet z'n werk keurig maar na een tijdje beginnen ze te zeiken, Kun je een beetje opschieten? Nee, dat kan ik niet, ik heb maar één versnelling. Wij hebben geen 9-5 mentaliteit. Nou ik wel. Kun je vanavond overwerken? Nee, Star trek is op tv.
Conflicten, ik ben er goed in. En hoe ouder ik wordt, hoe sneller ik in conflict raak met een werkgever. Eigenlijk heb ik dit altijd het enigste leuke aan werk gevonden, die strijd op het einde.
Na een aantal jaren dakloos zit ik nu in de bijstand en eigenlijk bevalt mij dat uitstekend. Af en toe proberen ze me aan 't werk te zetten maar dan zet ik m'n hakken ik het zand en waait het wel weer over.
Mischien een leuk voorbeeld (namen en plaats wegggelaten :

Ik moet m'n eerste maand uitkering nog krijgen (na een 5 jaar zwervend bestaan) maar ik heb gelijk al van de uitkerende instantie een "Min/Max Flexarbeids-overeenkomst voor bepaalde duur" (6 maanden) onder mijn neus geschoven gekregen en of ik die maar ff ondertekend bij het Werkcenter BV te **** wil langsbrengen (het contract heeft open velden voor het invullen van Functie, Salaris en Ingangsdatum).
Vandaag ben ik daar langsgeweest, dit is in het kort het gesprek Met de chef, dhr. ****:
Chef: Ik zie dat u de papieren nog niet ondertekend hebt.
Ik: Dat klopt, ik had nog wat vragen.
Chef: Dat is goed.
Ik: Ik zie dat jullie een premie geven op volledig gewerkte weken (40 uur).
Chef: Dat klopt, je krijgt het sociaal minimum plus 20 % extra van ons, dus je krijgt meer geld.
Ik: Dat staat niet in het contract, in het contract staat:
"Artikel 6: Het salaris bedraagt het leeftijdsgebonden bruto minimumloon per maand op basis van een 40-urige werkweek."
en
"Artikel 7: De werknemer ontvangt bij een volledig gewerkte werkweek van 40 uur gedurende een volledige maand een premie van maximaal 120% van de van toepassig zijnde bijstandsnorm, geldend voor de werknemer. De premie geldt niet bij minder dan 40 uur werken per week."
Chef: dat staat er niet.
Ik: Dat staat er wel. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat het salaris in een bedrijf (BV) wordt gebaseerd op de bijstandsnorm, hiervoor bestaat het wettelijk minimum loon.
Chef: toch is het zo.
Ik: Dat kan volgens mij nooit.
Chef: toch is het zo, teken het contract nou maar.
Ik: ik dacht het niet, onder welk CAO vallen jullie?
Chef: Onder de kleinmetaal geloof ik.
Ik: Daar krijg je altijd het minimumloon, ook in de zogenoemde opstapsalarisgroep voor arbeidsprojecten, ik zie dat jullie maar 20 vakantiedagen per jaar geven, volgens mij is dat in de metaal zo'n 25.
Chef: Hier krijg je maar 20, ik krijg er ook maar 20.
Ik: Fijn voor je.
Ik: Ik loop bij een psychiater, ik heb een begeleider en moet vrijdag's naar de voedselbank, ik kom nooit aan 160 uur per maand, krijg ik dan ook geen premie.
Chef: eigenlijk niet maar mischien valt er wat te regelen.
Ik: Nou ik weet genoeg, tot ziens.
Chef: teken je het contract niet?
Ik: Nee, natuurlijk niet.
Chef: Je moet binnen 2 weken het contract tekenen anders wordt je uitkering stopgezet.
Ik: Dat zullen we nog wel eens zien.
Ik loop vervolgens weg en spreek met dhr. ****, de directeur.
Ik: Onder welke CAO vallen jullie?
Directeur: We hebben een CAO maar eigenlijk ook weer niet.
Ik:???
Directeur: we hebben geen CAO maar een overeenkomst.
Ik: nou tot ziens dan maar.

Nooit meer iets van gehoord.
Ik ben ook naar een kringloopwinkel gestuurd met een soortgelijk resultaat.
Pas geleden bij een Servicepunt Arbeid geweest, Die man begon een heel verhaal af te steken over een traject en instroming en weet ik veel wat, op een gegeven moment heb ik die man onderbroken en gezegt: Daar heb ik helemaal geen zin in. Ja maar, zei die man, dan kun je gekort worden op je uitkering. Dat interesseert me geen reet, ze doen maar. Nooit meer wat van gehoord.

Ik wil gewoon lekker op een stoel zitten en een beetje om me heen kijken en heel af en toe een beetje moeilijk doen om te zien wat er dan gebeurt.

Misschien heb je hier een beetje aan om je aan het denken te zetten: http://www.6seconds.org/blog/2010/02/postponing-your-future/

quote:

Op maandag 8 februari 2010 04:35 schreef hongeroedeem het volgende:

Ik wil gewoon lekker op een stoel zitten en een beetje om me heen kijken en heel af en toe een beetje moeilijk doen om te zien wat er dan gebeurt.

Kan iemand die uitkering van hongeroedeem stopzetten?

Ik denk eerder dat een bijzonder groot deel van de burgerij vlucht voor het/hun leven. Zichzelf en elkaar wijsmakend dat ze zich vol overgave storten (en zichzelf zo goed vermaken) op middelmatige baantjes / voorspelbare, geestdodende taken.

".. En mijn werk is ook hartstikke goed voor de sociale contacten".

hongeroedeem: hoe moet ik me dat zwervend bestaan voorstellen? op straat leven en bedelen of toch wat luxer? ben wel benieuwd

Ik vind dat je het wel mooi kan omschrijven. Psychotherapie lijkt me een mooi startpunt.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 02:33 schreef minnemin het volgende:
Bijna fokking 30 jaar.

Oorzaak gevonden. Blijkbaar moet je iets bereikt hebben als je 30 bent, in jouw ogen in ieder geval?

Voor de rest, waarom WGR?

moet ik hier meer aan toevoegen dan ?

Niet dat ik zo van de religie ben, maar het lijkt me best verstandig als je Christelijk wordt, dat draait immers alleen maar om zingeving, misschien put je daar dan wat inspiratie uit om verder te gaan met je leven. Nooit gedacht dat ik dit serieus tegen iemand zou zeggen, maar lees een keer de Bijbel!

quote:

Op maandag 8 februari 2010 07:03 schreef Kassaa het volgende:
Niet dat ik zo van de religie ben, maar het lijkt me best verstandig als je Christelijk wordt, dat draait immers alleen maar om zingeving, misschien put je daar dan wat inspiratie uit om verder te gaan met je leven. Nooit gedacht dat ik dit serieus tegen iemand zou zeggen, maar lees een keer de Bijbel!

Vind je het niet wat ver gaan? Haar te adviseren om te participeren in een grootschalige, geestelijke dwaling om wat "zin" aan het leven te geven.. Er zijn een stuk gezondere en effectievere manieren!

Men zou zich altijd allereerst moeten afvragen waarom hij/zij iets wil. Dat veel mensen bijvoorbeeld op hun 30e samenwonen is geenszins een reden om het dan ook maar te willen.. Als je om je heenkijkt zie je dat het vaak ook genoeg ellende met zich meebrengt.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 07:12 schreef Morgenrood het volgende:

[..]

Vind je het niet wat ver gaan? Haar te adviseren om te participeren in een grootschalige, geestelijke dwaling om wat "zin" aan het leven te geven.. Er zijn een stuk gezondere en effectievere manieren!

Men zou zich altijd allereerst moeten afvragen waarom hij/zij iets wil. Dat veel mensen bijvoorbeeld op hun 30e samenwonen is geenszins een reden om het dan ook maar te willen.. Als je om je heenkijkt zie je dat het vaak ook genoeg ellende met zich meebrengt.

Het lijkt me een grotere dwaling om als je je zo voelt en zo naar je jezelf kijkt er niet iets aan te doen. Als religie je helpt is het toch niet zo'n probleem? En 'dwaling', tuurlijk zijn er veel dingen niet waar en onzinnig, maar als je er van kan pakken waar je wat aan hebt (een beetje opportunistische kijk maar soit) is er geen probleem.

Ik lees hier even mee.

Begrijp zowel TS als Hongeroedeem niet, maar ben benieuwd naar hun verdere reacties.

TS: psycholoog lijkt me een goed startpunt, misschien dat je iig de motivatie weer kunt vinden om je studie af te maken. Is er niet iets dat je echt graag wilt doen? Ergens werken, of een andere studie ofzo? Iets waar je oprecht in geinteresseerd bent?

quote:

Op maandag 8 februari 2010 07:18 schreef Kassaa het volgende:

[..]

Het lijkt me een grotere dwaling om als je je zo voelt en zo naar je jezelf kijkt er niet iets aan te doen. Als religie je helpt is het toch niet zo'n probleem? En 'dwaling', tuurlijk zijn er veel dingen niet waar en onzinnig, maar als je er van kan pakken waar je wat aan hebt (een beetje opportunistische kijk maar soit) is er geen probleem.

Ik vind het persoonlijk een totaal verkeerd uitgangspunt om "religieus" te worden en ik denk dat het ook vrij weinig zou bijdragen aan de situatie, maar ik zal zeker niemand tegenhouden om het te proberen.

Maar om ook verder inhoudelijk op de OP in te gaan:

Je geeft aan dat je altijd op je verstand kon terugvallen en goede cijfers etc. haalde. Op dat punt ging het prima en daardoor was je iemand. Er tevreden mee. Jarenlang deze houding brengt ook met zich mee dat je je sociaal minder ontwikkelt en minder snel zelfstandig wordt. Ik denk dat jij (onbewust) studeren / ergens voor gaan associeert met een bepaalde remming aan de andere kant (sociaal etc.). (Mogelijk dat dit tot verstikking, 'ambitieloosheid' etc. leidt)

Als bovenstaande voor jou klopt, dan is het dus zaak om te leren inzien dat het niet het 1 of het ander is, maar dat ze beide heel goed hand in hand kunnen gaan.

[ Bericht 2% gewijzigd door Morgenrood op 08-02-2010 07:36:09 ]

tvp

tvp

Las toevallig net iets waar je vast wat aan hebt!

Schuldgevoel

Schuldgevoel is een van de meest destructieve emoties waaraan we ten prooi kunnen vallen. Als we een ander onrecht hebben aangedaan of tegen onze eigen waarheid in hebben gehandeld, dan voelen we ons natuurlijk rot. Maar als we ons laten overspoelen door schuldgevoelens, bezorgen we onszelf migraine. Op het laatst zijn we omringd door vittende wolken van twijfel aan onszelf en gevoelens van waardeloosheid, zo erg soms dat we de mooie en leuke dingen die het leven ons tracht te bieden niet meer kunnen zien.

We willen allemaal graag een beter mens worden - liefdevoller, bewuster, trouwer aan onszelf. Maar als we onszelf voor onze fouten straffen door ons schuldig te voelen, kunnen we vast komen te zitten in een cyclus van wanhoop en hopeloosheid die ons berooft van alle helderheid over onszelf en de situaties waarin we verzeild raken. Je bent volkomen okee zoals je bent, en het is volkomen natuurlijk af en toe de verkeerde weg te kiezen. Leer er gewoon van, ga over tot de orde van de dag en gebruik deze les om dezelfde fout niet opnieuw te maken.

Dit ogenblik!... Het mooie hiernu... vergeet je als je aan dingen gaat denken die je wilt bereiken. Of aan het verleden. Als het prestatiegerichte denken bovenkomt, raak je het contact kwijt met het paradijs waarin je leeft. Er volgt nu een bijzonder bevrijdende aanpak: je wordt er meteen door bevrijd! Zet zonde en heiligheid helemaal uit je hoofd; het zijn stupide begrippen. Ze hebben de mensheid alle vreugde ontnomen.

De zondaar voelt zich schuldig en daarom is hij zijn levensvreugde kwijt. Hoe kun je van het leven genieten als je je voortdurend schuldig voelt? Als je voortdurend naar de kerk gaat om te biechten dat je van alles fout hebt gedaan? En fout op fout op fout... je hele leven lijkt een aaneenschakeling van zonde. Hoe kun je blij leven? Het wordt onmogelijk van het leven te genieten.

Je wordt zwaar, beladen. De schuld drukt als een steen op je borst, je wordt erdoor verpletterd; ze verhindert je te dansen. Hoe kun je dansen? Hoe kan schuldgevoel dansen? Hoe kan schuldgevoel zingen? Hoe kan schuldgevoel liefhebben? Hoe kan schuldgevoel leven en geven? Degene die steeds denkt dat hij iets fout doet is schuldig, beladen, dood voor hij sterft; hij ligt al in zijn graf.

Bron: O-Zen

[ Bericht 0% gewijzigd door Manono op 10-02-2010 08:45:43 ]

Je verhaal komt passief-agressief op mij over. Ik raad je aan om onderstaande video eens rustig te bekijken, hopelijk maakt het dingen in jouw leven en het algemeen wat meer transparent voor je :

Zou sowieso een afspraak maken een psycholoog.

[ Bericht 33% gewijzigd door Untitled-1 op 08-02-2010 20:50:23 ]

Als je het allemaal wel prima vindt zo, zul je ook niets veranderen.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 04:35 schreef hongeroedeem het volgende:

Jij moet natuurlijk gewoon dakloos worden. Zo snel mogelijk, dan leer je het wel. Sukkel

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:21 schreef Flashwin het volgende:

[..]

Jij moet natuurlijk gewoon dakloos worden. Zo snel mogelijk, dan leer je het wel. Sukkel

Leer jij eerst maar eens lezen.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:13 schreef Xennia het volgende:
Als je het allemaal wel prima vindt zo, zul je ook niets veranderen.

Denk niet dat ze het prima vind, als ze mijn stoornis mocht hebben, dan krijg je een soort bevestiging op bevestiging, en niemand die je begrijpt + je ziet gewoon geen uitweg voor verandering en het laatste wat je wilt is hulp. Ik heb ook dysthymie (vanaf me 11e/12e), deze combinatie maakt het leven behoorlijk zwaar, dat je bijna tot niks meer in staat bent zeg maar. Geen motivatie, geen zin, zeg maar een grote muur die voor je staat, verder niks. Niet dat ik het leven niet aan kan, dat lukt wel maar je zit wel op het randje.
Huilen doe ik nooit ofzo (ben eigenlijk vrij emotieloos), of dat ik niet kan slapen.. maar het is net alsof je op de automatische piloot zit.
Je doet je ding maar echt dat je nu dingen gaat ondernemen of plannen maakt voor de toekomst.. nee.
Je ziet zeg maar geen uitweg of wat je kan doen om er verandering in te brengen (+ de pijn die achter je ligt). En je verliest vrienden, zonder dat je dat echt wilt, laat staan het aangaan van een relatie.
Maar inderdaad hoe langer je het alleen probeert hoe dieper je zakt, ik red me verder wel maar leef wel vrij eenzaam. Mijn 2 stoornissen hebben opzich geen grote kans dat ze verholpen worden maar er is wel een kans, en tenminste er is dan een beetje begrip van je omgeving hoe je bent. Zeg niet dat het dan allemaal een goed excuus is wat je jezelf aandoet (en ook je omgeving, terwijl je dat niet wilt), maar misschien met hulp een kans dat het leven toch een stuk leuker wordt.
En ja hopelijk accepteert ze hulp.

quote:

Ik heb een probleem

Wat is het probleem?

Je zegt zelf dat je geen ingewikkelde toestanden wilt. Prima toch? Niet iedereen wordt een academicus of hooggeleerde. Je hebt werk en een dak boven je hoofd toch? Alleen heb je geen doelen bereikt die je misschien zelf niet wilde bereiken, maar anderen in je omgeving die wilde dat jij dat bereikte.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:34 schreef Untitled-1 het volgende:

[..]

Denk niet dat ze het prima vind, als ze mijn stoornis mocht hebben, dan krijg je een soort bevestiging op bevestiging, en niemand die je begrijpt + je ziet gewoon geen uitweg voor verandering en het laatste wat je wilt is hulp. Ik heb ook dysthymie (vanaf me 11e/12e), deze combinatie maakt het leven behoorlijk zwaar, dat je bijna tot niks meer in staat bent zeg maar. Geen motivatie, geen zin, zeg maar een grote muur die voor je staat, verder niks. Niet dat ik het leven niet aan kan, dat lukt wel maar je zit wel op het randje.
Huilen doe ik nooit ofzo (ben eigenlijk vrij emotieloos), of dat ik niet kan slapen.. maar het is net alsof je op de automatische piloot zit.
Je doet je ding maar echt dat je nu dingen gaat ondernemen of plannen maakt voor de toekomst.. nee.
Je ziet zeg maar geen uitweg of wat je kan doen om er verandering in te brengen (+ de pijn die achter je ligt). En je verliest vrienden, zonder dat je dat echt wilt, laat staan het aangaan van een relatie.
Maar inderdaad hoe langer je het alleen probeert hoe dieper je zakt, ik red me verder wel maar leef wel vrij eenzaam. Mijn 2 stoornissen hebben opzich geen grote kans dat ze verholpen worden maar er is wel een kans, en tenminste er is dan een beetje begrip van je omgeving hoe je bent. Zeg niet dat het dan allemaal een goed excuus is wat je jezelf aandoet (en ook je omgeving, terwijl je dat niet wilt), maar misschien met hulp een kans dat het leven toch een stuk leuker wordt.
En ja hopelijk accepteert ze hulp.

Een hoofdkenmerk van die ontwijkende persoonlijkheidsstoornis is sociale geremdheid en dat lees ik niet nadrukkelijk terug bij TS. Bovendien vind ik dat je op een forum voorzichtig moet zijn met suggesties in de richting van een diagnose.

Het is vooral dat TS zichzelf geen doelen stelt, of niet de ambitie voelt om iets te bereiken. Daarmee heb je nog geen persoonlijkheidsstoornis.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:48 schreef Xennia het volgende:

[..]

Een hoofdkenmerk van die ontwijkende persoonlijkheidsstoornis is sociale geremdheid en dat lees ik niet nadrukkelijk terug bij TS. Bovendien vind ik dat je op een forum voorzichtig moet zijn met suggesties in de richting van een diagnose.

Het is vooral dat TS zichzelf geen doelen stelt, of niet de ambitie voelt om iets te bereiken. Daarmee heb je nog geen persoonlijkheidsstoornis.

Ok ik zeg niet dat ze hetzelfde heeft (maar het lijkt er wel veel op) en toch zie ik wel degelijk sociale geremdheid in haar verhaal terug.
Haar woorden: ''En ja, sociaal dan niet zo vaardig, weinig tot geen vrienden''

[ Bericht 5% gewijzigd door Untitled-1 op 08-02-2010 20:51:09 ]

Het is lastig allemaal. Vooral omdat het leven dat je dan nog niet bereikt hebt ook helemaal niet zo leuk is als het wel bereikt is. Het ontneemt je alleen een hoop tijd om na te denken over of het wel leuk is. Acceptatie door afstomping, zoiets.

(vanaf 0:30)

nm

[ Bericht 16% gewijzigd door Untitled-1 op 08-02-2010 20:51:25 ]

Ik lees even mee

quote:

Op maandag 8 februari 2010 19:43 schreef Hephaistos. het volgende:
Ik lees even mee

quote:

Op maandag 8 februari 2010 17:59 schreef fnurp het volgende:
Je verhaal komt passief-agressief op mij over. Ik raad je aan om onderstaande video eens rustig te bekijken, hopelijk maakt het dingen in jouw leven en het algemeen wat meer transparent voor je :

Procrastination...

Dat stukje is wel goed, maar die kerel schijnt wel een beetje sekteleiderachtig te worden.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 19:30 schreef Untitled-1 het volgende:
Vluchten, ik weet niet of het het juiste woord is.

Het is de topictitel van degene die dit topic is gestart!

quote:

Op maandag 8 februari 2010 20:45 schreef Xennia het volgende:

[..]

Het is de topictitel van degene die dit topic is gestart!

ok sorry sprak even voor mezelf.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 07:03 schreef Kassaa het volgende:
Niet dat ik zo van de religie ben, maar het lijkt me best verstandig als je Christelijk wordt, dat draait immers alleen maar om zingeving, misschien put je daar dan wat inspiratie uit om verder te gaan met je leven. Nooit gedacht dat ik dit serieus tegen iemand zou zeggen, maar lees een keer de Bijbel!

Hier zit wel iets in, hoewel het leven (studeren, werken, relaties, etc.) enigszins kunnen relativeren al genoeg zou zijn.

Het kan natuurlijk ook zo kunnen zijn dat de universiteit niet een goede plaats is voor sociaal incapabelen. Ten minste zo heb ik het zelf ervaren.
Gewoon gaan voor die studie lijkt me toch het beste nu je al zo ver bent. Je bent over de helft, dus ik zou gewoon gaan voor die banaan hoe moeilijk het misschien lijkt.

Die Hongeroedeem mogen ze van mij afschieten overigens.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 17:59 schreef fnurp het volgende:
Je verhaal komt passief-agressief op mij over. Ik raad je aan om onderstaande video eens rustig te bekijken, hopelijk maakt het dingen in jouw leven en het algemeen wat meer transparent voor je :

Procrastination...

Ik heb die kerel vroeger gevolgd, volgens mij spoort hij niet maar ik vond het toch wel boeiend.